Οι δύο δημόσιοι λειτουργοί, είπαν να τζογάρουν στο καζίνο της γειτονικής χώρας μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Έκαναν προφανώς λάθος υπολογισμούς. Υπάρχει και ένα ακόμη ζήτημα.

Η μία (η δικαστική λειτουργός) είναι θεσμικά ελεγκτής του δεύτερου (του αστυνομικού) που είναι ελεγχόμενος.

Μιλάμε με όρους θεσμικούς. Περίεργος όντως και μάλλον παράταιρος συνδυασμός.

Αλήθεια πόσο υψηλός μπορεί να είναι ο μηνιαίος μισθός ενός αξιωματικού της Αστυνομίας ή μίας ανώτερης δικαστικής λειτουργού ώστε να επιτρέπει στους αντίστοιχους μισθωτούς να τζογάρουν τα έσοδα τους σε ένα καζίνο των Σκοπίων;

Υπό ομαλές συνθήκες το ερώτημα θα μπορούσε να ήταν απλώς ρητορικό. Μόνον που εν Ελλάδι μόνον ομαλές συνθήκες δεν ισχύουν. Με την επικρατούσα οικονομική κατάσταση, τον πληθωρισμό των 10,2% , τις εφιαλτικές τιμές στα ράφια, την βενζίνη στα 2,20 το λίτρο και το ηλεκτρικό ρεύμα στα ύψη, τα περιθώρια για τους κοινούς εργαζομένους είναι μηδαμινά. Πόσο δε μάλλον αν πρόκειται να αντιμετωπιστούν και οι προκλήσεις του τζόγου.

Αλήθεια, πως με τέτοια πασίδηλη άνεση οι δύο δημόσιοι λειτουργοί, σε θέσεις- κλειδιά μάλιστα, διασκεδάζουν προκαλώντας τη θεά Τύχη αλλά και τους απλούς ανθρώπους, των οποίων τις υποθέσεις και τις αγωνίες χειρίζονται από τις θεσμικές θέσεις που κατέχουν ;

Προφανώς η αίσθηση του μέτρου είναι προσωπική υπόθεση. Αλλά το αμάρτημα της αμετροέπειας είναι συλλογική υπόθεση.

Τζογάρει  λοιπόν ο αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.

Τζογάρει και η δικαστική λειτουργός.

Αμφότεροι, όπως προαναφέραμε, υπηρετούν στη Θεσσαλονίκη.

Μαθαίνουμε πώς στα τόσα χρόνια που παραμένει αμετακίνητος στη θέση του ο αξιωματικός της Αστυνομίας έχει να επιδείξει ως ολοκληρωμένο έργο ελάχιστες υποθέσεις.  Αυτήν την πληροφορία διακινούν οι… Κασσάνδρες της Νύμφης του Θερμαϊκού, που κατοικοεδρεύουν στα δικαστήρια της πόλης. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

Είναι προφανές πώς ο εν λόγω αξιωματικός «απολαμβάνει» μίας ιδιότυπης μονιμότητας. Ή κάποιας περίεργης ανοχής.

Σύμφωνα με τον νόμο οι δικαστικοί και οι αστυνομικοί  έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τις προκλήσεις στους ναούς του τζόγου ημεδαπούς ή του εξωτερικού. Δεν υφίστανται απαγορεύσεις δηλαδή.  Δεν είναι παράνομο.

Συνάδει ωστόσο αυτή η επιλογή διασκέδασης ( αν περιορίζεται σε αυτό το επίπεδο και δεν επεκτείνεται σε εξαρτημένες καταστάσεις) με τα προαναφερόμενα κρατικά αξιώματα και τις θέσεις ευθύνης;

Το ερώτημα που δεν είναι καθόλου ρητορικό θα πρέπει μάλλον να απασχολήσει τους επικεφαλείς της Δικαιοσύνης και της Αστυνομίας στα Υψηλά Δώματα όπου κατοικοεδρεύουν!

Άλλωστε, αρκετά πρόσφατα, ο Άρειος Πάγος είχε εμμέσως νομολογήσει απολύοντας δικαστική λειτουργό διότι παρά τις προειδοποιήσεις και τις παρεμβάσεις επέμενε να παίζει συστηματικά σε καζίνο της Θεσσαλονίκης.

Η υπόθεση αυτή προφανώς έχει δημιουργήσει δεδικασμένο.

Διαβάστε τώρα μια προσέγγιση πρώην δικαστικού λειτουργού και νυν δικηγόρου εν ενεργεία:

«Είναι επιτρεπτή η κριτική βάσει στοιχείων για τη συμμετοχή Ελληνίδας δικαστού μαζί με αξιωματούχο υπηρεσίας διώξεως εγκλήματος σε βαριά παιχνίδια καζίνο γειτονικής χώρας όπου συρρέουν εκατοντάδες Έλληνες πολίτες. Μία τέτοια  ενέργεια συνιστά αναξιοπρεπή συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας  διότι συνεπιφέρει μείωση της εσωτερικής ανεξαρτησίας έναντι απλού ή οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος και κινδύνους εκβιασμού χωρίς επανόρθωση της ζημιάς».

Σωτήρης Κατσαρός, πρώην δικαστής και δικηγόρος παρ´ Αρείω Πάγω.