Αναστάτωση και αναβρασμό έχει προκαλέσει το νέο δημοσίευμα για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, που αποκαλύπτει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζει σκοτεινό παιχνίδι ερήμην ακόμα και του υπουργείου πολιτισμού. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, όπως όλα δείχνουν, ο Μητσοτάκης ετοιμάζεται να πράξει το αδιανόητο, δηλαδή να αναγνωρίσει νόμιμη κατοχή των κλεμμένων γλυπτών του Παρθενώνα από το βρετανικό μουσείο!

Όπως μεταδίδουν πολλά διεθνή ΜΜΕ, η Ελλάδα του Μητσοτάκη για πρώτη φορά ετοιμάζεται να αλλάξει στάση και να αναγνωρίσει ότι τα Γλυπτά ανήκουν στην Βρετανία, αφού κανονίζει deal με την Βρετανία για τον δανεισμό τους.

Μάλιστα, σε νέο δημοσίευμα των Times, ο αρθρογράφος συγχαίρει τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου Τζόρτζ Όσμπορν για την συμφωνία που έκανε με τον Μητσοτάκη, και όπως τονίζει θα ανακοινωθεί επισήμως το προσεχές διάστημα.

Το δημοσίευμα κάνει λόγο για συμφωνία που αφορά τα… «μάρμαρα του Έλγιν» και αναφέρει ότι θα μεταφερθούν στην Αθήνα με δανεισμό αορίστου χρόνου, με αντάλλαγμα τη μεταφορά άλλων αρχαιοτήτων που εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης, επίσης σε μορφή δανεισμού.

Σύμφωνα με τους Times το deal που έκανε ο Μητσοτάκης παρακάμπτει το εμπόδιο του νόμου της Βρετανίας που ορίζει ότι οι εντολοδόχοι του Βρετανικού Μουσείου κατέχουν τις ζωφόρους και απαγορεύεται να τις παραχωρήσουν.

Υπενθυμίζεται ότι την Τρίτη το Υπουργείο Πολιτισμού διέψευσε αντίστοιχο ρεπορτάζ του Bloomberg που έκανε λόγο για συμφωνία με τη μορφή δανεισμού και μέχρι σήμερα συνεχίζει να τηρεί σιγήν ιχθύος για τα καταιγιστικά διεθνή δημοσιεύματα.

Εν κρυπτώ συμφωνία του Μητσοτάκη που αποτελεί τεράστια ήττα για την Ελλάδα

Όπως όλα δείχνουν πρόκειται για εν κρυπτώ διαπραγμάτευση που έκανε ο ίδιος ο Μητσοτάκης με δική του πρωτοβουλία, λίγο πριν τις εκλογές, ωστόσο πρόκειται για μια κίνηση που αποτελεί μεγάλη ήττα για την χώρα μας, καθώς θα είναι σαν να δέχεται ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα ανήκουν στο Βρετανικό Μουσείο και όχι αρχαιότητες που έκλεψε ο Έλγιν από την Ελλάδα! 

Δεν διέψευσε ο Οικονόμου

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ερώτηση που δέχτηκε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, αναφορικά με τα διεθνή δημοσιεύματα, ο ίδιος απάντησε γενικά και αόριστα χωρίς να διαψεύδει την επαίσχυντη συμφωνία που αποκαλύπτουν τα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ: «Είναι διαρκής επιδίωξή μας η επανένωσή τους και ότι η κυβέρνηση με επαγγελματισμό και πλήρη σεβασμό σε όλες τις παραμέτρους θα συνεχίσει να επιδιώκει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».

Είναι προφανές ότι το δημοσίευμα του Bloomberg δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας. Τα περίεργα ταξίδια του Κυριάκου, στα οποία μάλιστα δεν συναντήθηκε με τον Βρετανό πρωθυπουργό αλλά μόνο με τον βασιλιά Κάρολο και η αδιαφάνεια πίσω από τους σκοπούς της επίσκεψης του, εντείνουν την καχυποψία της κρυφής διπλωματίας Μητσοτάκη, ακόμα και για τα γλυπτά του Παρθενώνα.

Εάν κρίνουμε μάλιστα από τις επιδόσεις Μητσοτάκη στην κρυφή του διπλωματία με τον Ερντογάν, είναι επόμενο να περιμένουμε τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα και όσον αφορά τα γλυπτά του Παρθενώνα τα οποία έκλεψε ο ιερόσυλος Έλγιν και κατέχονται μέχρι σήμερα από τους κλεπταποδόχος του βρετανικού μουσείου..

Το γεγονός μάλιστα ότι το υπουργείο πολιτισμού βγήκε ακαριαία και διέψευσε το δημοσίευμα, δείχνει ότι η όλη διαχείριση γίνεται αποκλειστικά από την παρέα του Μαξίμου, η οποία με ότι και αν έχει ασχοληθεί, έχει φέρει την καταστροφή.

Δεν πρέπει λοιπόν να αποκλείσουμε το γεγονός ότι εδώ έχουμε μία διαχείριση τύπου Σημίτη, όταν ο τελευταίος εκλιπαρούσε τον Τόνι Μπλερ πριν από τις εκλογές, να επιτρέψει στα γλυπτά του Παρθενώνα να επαναπατριστούν έστω και για λίγο, προκειμένου να έχει κομματικά οφέλη…

Η συγκεκριμένη συμφωνία όμως που όπως ισχυρίζεται το διεθνές πρακτορείο βρίσκεται στα σκαριά, συνιστά προδοσία έναντι της ιστορίας αλλά και των παγίων θέσεων της Ελλάδας, που δεν αναγνωρίζουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα για τα γλυπτά του Παρθενώνα στο βρετανικό μουσείο.

Σε αυτή μάλιστα την διεκδίκηση, ο τ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος είχε αποκαλύψει και έναν απρόσμενο και εμβληματικό σύμμαχο της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, μιλώντας τον Ιανουάριο του 2020 στην εναρκτήρια, πανηγυρική συνεδρίαση της Πανελλήνιας Επιτροπής Διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα, που οργάνωσε η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, είχε αποκαλύψει την άγνωστη μέχρι τότε επιστολή του Λόρδου Kenneth Clark, ο οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων Ιστορικών Τέχνης του 20ου αιώνα, κυρίως ως συγγραφέας έργων για την σημειολογία της Ευρωπαϊκής Γλυπτικής, καθώς και για τους Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μποτιτσέλι και Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα.

Ο λόρδος Kenneth Clark υπό την ιδιότητά του αυτή, μετείχε στην διοίκηση των σημαντικότερων σχετικών Βρετανικών Ιδρυμάτων, όπως π.χ. στο Βρετανικό Μουσείο, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Εθνικό Θέατρο, στην Βασιλική Όπερα, ενώ, επιπλέον, διετέλεσε Έφορος της Βασιλικής Συλλογής των Ανακτόρων του Ουίνδσορ.

Βασική πηγή δε, από την οποία προκύπτει η κατά τ’ ανωτέρω «συνηγορία» του Λόρδου Kenneth Clark, είναι η μελέτη του James Stourton, «Kenneth Clark, Life, Artand Civilisation», (έκδ. WilliamCollins, London, 2017, σελ. 318).  Σε αυτή την μελέτη καταγράφεται μια επιστολή του Kenneth Clark, με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου 1943 -ήτοι μέσα στην δίνη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου- προς τον Ιρλανδό Καθηγητή και διάσημο Ιστορικό Τέχνης ThomasBodkin, η οποία φυλάσσεται στην Tate Gallery του Λονδίνου.

Στην ως άνω επιστολή, ο Προκόπης Παυλόπουλος στην ομιλία του, σταχυολόγησε το ακόλουθο απόσπασμα: «Κατά τρόπο παράλογο, είμαι υπέρ της επιστροφής των Ελγινείων στην Ελλάδα.  Όχι όμως για να επανατοποθετηθούν στον Παρθενώνα, αλλά για να εκτεθούν σ’ ένα όμορφο κτίριο στην άκρη της Ακρόπολης, την κατασκευή του οποίου, νομίζω, θα έπρεπε να πληρώσει η Βρετανική Κυβέρνηση.  Θα το έκανα για καθαρά συναισθηματικούς λόγους, ως έκφραση της υποχρέωσής μας στην Ελλάδα». (Tate, 8212, 1-1-17).

Με βάση αυτό το παράδειγμα μπορεί κανείς να κρίνει πόση ευγένεια ψυχής και ποιό μέγεθος πολιτιστικού ήθους εκπροσωπεί, εν ονόματι της παράδοσης της Μεγάλης Βρετανίας, ο Kenneth Clark, εκφράζοντας έτσι και τον σεβασμό του στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά και στις ρίζες του Πολιτισμού μας.  Και πόσο «μίζερη» και εντελώς ανάξια της ως άνω παράδοσης της Μεγάλης Βρετανίας είναι η  στάση των υπευθύνων του Βρετανικού Μουσείου σήμερα, οι οποίοι, κατ’ αποτέλεσμα, αναδεικνύονται αφενός κατώτεροι των περιστάσεων ως προς την υπεράσπιση της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του κοινού μας Πολιτισμού.  Και, αφετέρου, αμετανόητοι συνεργοί του εγκληματικού πολιτιστικού ανοσιουργήματος του Έλγιν.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι όταν υπάρχει μία τέτοια επιστολή – ντοκουμέντο για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, οποιαδήποτε συμφωνία που δεν θα περιλαμβάνει την απόλυτη και άνευ όρων επιστροφή χωρίς καμία δικαιοδοσία του βρετανικού μουσείου επί των γλυπτών και φυσικά και να μη θέτει κανένα θέμα δανεισμού, είναι επαίσχυντη.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Προκόπη Παυλόπουλου προς την πανελλήνια επιτροπή διεκδίκησης:

I. Όπως επανειλημμένως έχω επισημάνει, μεταξύ των Μνημείων της Ελληνικής Αρχαιότητας, που συνθέτουν τον πυρήνα της όλης Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, κορυφαία θέση κατέχει ο Παρθενώνας.  Και τούτο διότι, κατά κοινή πλέον ομολογία, ο Παρθενώνας συμβολίζει, με ανεπανάληπτο μάλιστα τρόπο, την αφετηρία και την κοιτίδα του εν γένει Δυτικού Πολιτισμού, συγκεκριμένα δε την αφετηρία και την κοιτίδα τόσο των Πνευματικών μας καταβολών όσο και των θεσμικών πυλώνων της Δημοκρατίας μας.
II. Πριν απ’ όλα είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι τα Γλυπτά αυτά ανήκουν, δικαιωματικώς και πολιτισμικώς, στον Παρθενώνα και στα Μνημεία του.  Και τούτο διότι χωρίς τα Γλυπτά αυτά ο Παρθενώνας, βαριά λαβωμένος από μιαν ιερόσυλη πράξη βανδαλισμού και λεηλασίας του Έλγιν, που καλύπτεται εδώ και πάνω από δύο αιώνες εκ μέρους του Βρετανικού Μουσείου υπό την λεοντή μιας, δήθεν, «αρχαιολατρίας», η οποία πλήττει ευθέως την Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά, δεν μπορεί να συμβολίσει και, επέκεινα, να εκπέμψει προς την Ανθρωπότητα το αιώνιο, αειθαλές και μοναδικό πολιτισμικό μήνυμα που του αναλογεί.
III. Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην αναφέρω, ότι το αίτημά μας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είχε, ήδη από το 1943, έναν «απρόσμενο» σύμμαχο στο πρόσωπο του Λόρδου Kenneth Clark, ο οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων Ιστορικών Τέχνης του 20ου αιώνα, κυρίως ως συγγραφέας έργων για την σημειολογία της Ευρωπαϊκής Γλυπτικής, καθώς και για τους Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μποτιτσέλι και Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα.
Α. Και ο οποίος, υπό την ιδιότητά του αυτή, μετείχε στην διοίκηση των σημαντικότερων σχετικών Βρετανικών Ιδρυμάτων, όπως π.χ. στο Βρετανικό Μουσείο, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Εθνικό Θέατρο, στην Βασιλική Όπερα, ενώ, επιπλέον, διετέλεσε Έφορος της Βασιλικής Συλλογής των Ανακτόρων του Ουίνδσορ.  Βασική πηγή, από την οποία προκύπτει η κατά τ’ ανωτέρω «συνηγορία» του Λόρδου Kenneth Clark, είναι η μελέτη του James Stourton, «Kenneth Clark, Life, Artand Civilisation», (έκδ. WilliamCollins, London, 2017, σελ. 318).  Σε αυτή την μελέτη καταγράφεται μια επιστολή του KennethClark, με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου 1943 -ήτοι μέσα στην δίνη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου- προς τον Ιρλανδό Καθηγητή και διάσημο Ιστορικό Τέχνης ThomasBodkin, η οποία φυλάσσεται στην Tate Gallery του Λονδίνου.

Β. Σταχυολογώ, από την ως άνω επιστολή, το ακόλουθο απόσπασμα: «Κατά τρόπο παράλογο, είμαι υπέρ της επιστροφής των Ελγινείων στην Ελλάδα.  Όχι όμως για να επανατοποθετηθούν στον Παρθενώνα, αλλά για να εκτεθούν σ’ ένα όμορφο κτίριο στην άκρη της Ακρόπολης, την κατασκευή του οποίου, νομίζω, θα έπρεπε να πληρώσει η Βρετανική Κυβέρνηση.  Θα το έκανα για καθαρά συναισθηματικούς λόγους, ως έκφραση της υποχρέωσής μας στην Ελλάδα». (Tate, 8212, 1-1-17).  Με βάση αυτό το παράδειγμα μπορεί κανείς να κρίνει πόση ευγένεια ψυχής και ποιό μέγεθος πολιτιστικού ήθους εκπροσωπεί, εν ονόματι της παράδοσης της Μεγάλης Βρετανίας, ο Kenneth Clark, εκφράζοντας έτσι και τον σεβασμό του στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά και στις ρίζες του Πολιτισμού μας.  Και πόσο «μίζερη» και εντελώς ανάξια της ως άνω παράδοσης της Μεγάλης Βρετανίας είναι η  στάση των υπευθύνων του Βρετανικού Μουσείου σήμερα, οι οποίοι, κατ’ αποτέλεσμα, αναδεικνύονται αφενός κατώτεροι των περιστάσεων ως προς την υπεράσπιση της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του κοινού μας Πολιτισμού.  Και, αφετέρου, αμετανόητοι συνεργοί του εγκληματικού πολιτιστικού ανοσιουργήματος του Έλγιν.

IV. Ως προς την παγκόσμιας πολιτισμικής εμβέλειας μοναδικότητα του Παρθενώνα και των Μνημείων του, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς επί μακρόν.  Πρόκειται για αυταπόδεικτη αλήθεια, η οποία εδράζεται σ’ ακλόνητα τεκμήρια.  Γι’ αυτό μένω μόνο στην πιο απτή αλλά και πιο ηχηρή μαρτυρία, που συμπυκνώνει με απαράμιλλο τρόπο όλη αυτή την επιχειρηματολογία, ήτοι στην μαρτυρία του Αντρέ Μαλρώ, η οποία εμπεριέχεται στην μνημειώδη ομιλία του της 28ης Μαΐου 1959, όταν εκπροσώπησε τη Γαλλική Κυβέρνηση κατά την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης:
Α. Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Αντρέ Μαλρώ είχε επισημάνει, βασιζόμενος στην Παγκόσμια πολιτισμική εμβέλεια του Παρθενώνα και στα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα με τα οποία πλέον το μήνυμα – έκκληση του Περικλέους μπορεί να εκπέμπεται σ’ ολόκληρη την Ανθρωπότητα: «Ο πρώτος παγκόσμιος πολιτισμός άρχισε».

Β. Κι αμέσως στην συνέχεια ο Αντρέ Μαλρώ, με την imperatorial brevitas που χαρακτηρίζει τον λόγο του, αποθεώνει την μοναδικότητα του αναλλοίωτου στους αιώνες και πανανθρώπινου μηνύματος του Παρθενώνα με τις εξής φράσεις: «Μέσω αυτού του πολιτισμού και προς δόξαν του φωταγωγείται η Ακρόπολη, η οποία καλείται να απαντήσει σε ερωτήματα που κανείς άλλος πολιτισμός δεν έθεσε. Το πνεύμα της Ελλάδας εμφανίστηκε αρκετές φορές στον κόσμο, δεν ήταν όμως πάντοτε το ίδιο.  Ήταν λαμπρό στην Αναγέννηση, πόσο μάλλον που η Αναγέννηση πολύ λίγο γνώριζε την Ασία· είναι εξίσου λαμπρό και συνταρακτικό σήμερα, που γνωρίζουμε την Ασία.  Σε λίγο καιρό, θεάματα όπως αυτό θα ζωντανέψουν τα μνημεία της Αιγύπτου και της Ινδίας, θα δώσουν φωνή στα φαντάσματα όλων των στοιχειωμένων τόπων.  Η Ακρόπολη όμως είναι ο μοναδικός τόπος του κόσμου που κατοικείται ταυτόχρονα από το πνεύμα και από το θάρρος».

Γ. Τέλος, λίγο πιο κάτω ο Αντρέ Μαλρώ προσδιορίζει, μέσω του μηνύματος του Παρθενώνα, την ουσία του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, ως συστατικού στοιχείου του διαχρονικού Παγκόσμιου Πολιτισμού: «Δεν θα πάψουμε ποτέ να το διακηρύσσουμε: Ό,τι σημαίνει για μας η τόσο συγκεχυμένη λέξη παιδεία –το σύνολο των έργων της τέχνης και του πνεύματος- η Ελλάδα το μετέτρεψε, προς δόξαν της, σε μείζον μέσον διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου.  Είναι ο πρώτος πολιτισμός χωρίς ιερό βιβλίο, όπου η λέξη ευφυΐα σήμαινε να θέτεις ερωτήματα. Ερωτήματα που έμελλε να γεννήσουν την κατάκτηση του κόσμου από το πνεύμα, της μοίρας από την τραγωδία, του θείου από την τέχνη και τον άνθρωπο».

Μ’ αυτές τις λίγες σκέψεις –που θεωρώ ότι λόγω του αυτονόητου νοήματός τους δεν χρειάζονται άλλη επεξήγηση- θέλω, καταλήγοντας, και να σας ευχαριστήσω εκ νέου για την συμπόρευση στον Αγώνα υπέρ του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα αλλά και να σας διαβεβαιώσω ξανά πως η αιτία για την οποία αγωνιζόμαστε είναι θεσμικώς δίκαιη και ηθικώς επιβεβλημένη, στο όνομα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.