Με αντιδραστικές αλλαγές που αρμόζουν σε φυλές του τρίτου κόσμου, εγκαινίασε ένας Φλωρίδης μια νέα εποχή σκοταδισμού στο ποινικό δίκαιο.

Επικοινωνία, φυλακή για όλους, κατάργηση υπερασπιστικών δικαιωμάτων, συρρίκνωση του δικαιώματος πρόσβασης σε παροχή έννομης προστασίας, περιορισμός των εγγυήσεων δίκαιης δίκης, ανασφάλεια δικαίου, καταστρατήγηση του Συντάγματος είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά του νομοσχεδίου που παρουσίασε πρόσφατα.

Οι προτεινόμενες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας είναι επικίνδυνες για τις ατομικές ελευθερίες, επαναφέρουν το ποινικό δίκαιο στο 1950 και σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν και τους κώδικες του 1834.

Κατακτήσεις του δυτικού νομικού πολιτισμού που θεωρούνταν δεδομένες στην χώρα μας εδώ και δεκαετίες, περνάνε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και παραχωρούν την θεση τους σε ρυθμίσεις αντάξιες ενός ανελεύθερου και καταπιεστικού καθεστώτος.

Ο εξασφαλιστικός των ατομικών ελευθεριών ρόλος του ποινικού δικαίου εξατμίζεται και δεν θα αποτελεί πλέον το ανάχωμα απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία εις βάρος των δικαιωμάτων των πολιτών. Αντιθέτως, οι προτεινόμενες αλλαγές προσδίδουν νομιμοφάνεια στην επερχόμενη οικοδόμηση ενός καταπιεστικού καθεστώτος στην χώρα μας. Αν νομίζετε ότι οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα αφορούν “τους άλλους”, είστε γελασμένοι.

Αν υποτιμάτε το impact των αλλαγών στην φυσιογνωμία του πολιτεύματος, είστε επίσης γελασμένοι.

Δικαίως το ποινικό δίκαιο χαρακτηρίζεται ως ο σημαντικότερος κλάδος δικαίου μετά το συνταγματικό δίκαιο.

Είναι τέτοιας σημασίας η επίδρασή του ποινικού δικαίου στην διαμόρφωση αυτού που αποκαλούμε “φιλελεύθερη δημοκρατία” που αρκούν μερικές αλλαγές σε αυτό για να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του πολιτεύματος και να το στρέψουν προς μια ανελεύθερη κατεύθυνση.

Ο επερχόμενος ποινικός Μεσαίωνας πρέπει να ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά των δημοκρατικών πολιτών.

Οι τριτοκοσμικές αλλαγές που προωθεί η Κυβέρνηση Μητσοτάκη στοχεύουν στην οικοδόμηση πολιτικού καθεστώτος μέσω της νομιμοφανούς κρατικής αυθαιρεσίας η οποία εκκινεί από το αυθαίρετο νομοθετείν, στην κατάπνιξη διεκδικήσεων μέσω της καλλιέργειας φόβου, στην επικοινωνιακή αντιμετωπιση της εγκληματικότητας και στην περαιτέρω κατασπατάληση δημοσίου χρήματος με όχημα την αύξηση του πληθυσμού των φυλακών.

Οι εισπρακτικές ρυθμίσεις που περιέχει σκοπούν, πέρα από την αποστέρηση του δικαιώματος σε παροχή έννομης προστασίας, και στο monetization του ποινικού δικαίου το οποίο θα μετατραπεί και σε εργαλείο τόνωσης των δημοσίων εισπράξεων.

Δεν θα αργήσει ο καιρός που η Κυβέρνηση θα εμφανιστεί με τριτοκοσμική περηφάνεια δίπλα σε ποινικούς επενδυτές, ίσως στον κλάδο των ιδιωτικών φυλακών. Υπαγορευμένες από τα πρωινάδικα και τα πιο αντιδραστικά στοιχεία της κοινωνίας, οι ευκαιριακές αλλαγές αλλοιώνουν τον επικουρικό χαρακτήρα του ποινικού δικαίου.

Ο Υπ. Δικαιοσύνης οφείλει να εμφανιστεί στην Βουλή ντυμένος με την παραδοσιακή φορεσιά των Ζουλού για να υποστηρίξει με συνέπεια τις αλλαγές που προτείνει.

Η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας οφείλει, πριν υπερψηφίσει το σκοταδιστικό αυτό έκτρωμα, να επιχειρηματολογήσει στην διάλεκτο της συμπαθούς φυλής των Μασσάι.

Ο Μητσοτάκης οφείλει, πριν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για την προτεινόμενη βαρβαρότητα, να σύρει πρώτος τον χορό της βροχής, για να καταστήσει απολύτως ξεκάθαρο το ποιος είναι ο τριτοκοσμικός φύλαρχος της Ελλάδας.

Οι πολίτες πρέπει να ανησυχούν.

Η αντιπολίτευση στον κόσμο της.

Την Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2023, δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση από τον Υπουργό Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδη, το αντιδραστικό νομοσχέδιο με τις προτεινόμενες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα (ΠΚ) και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ).

Μπορείτε να βρείτε εδώ το σχέδιο νόμου και την αιτιολογική έκθεση.

Οι προτεινόμενες αλλαγές:

1. Είναι αντιδραστικές, τριτοκοσμικές, αλλοιώνουν την φυσιογνωμία του δημοκρατικού πολιτεύματος, απομακρύνουν την Ελλάδα από τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας μέσω της περιστολής της προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων και την οδηγούν εκουσίως στις ατραπούς του αυταρχισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άρθρο μας αυτό, αναγκαστικά αναφερόμαστε και σε διατάξεις μεσαιωνικού δικαίου.

2. Καταργούν τον εξασφαλιστικό ρόλο του ποινικού δικαίου ως προς τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών αφού θεσμοθετείται πλέον η κρατική αυθαιρεσία, στην οποία προσδίδεται ο μανδύας της νομιμοφάνειας. Η κατάπνιξη των ατομικών ελευθεριών, μέσω της κρατικής καταστολής, θα συνεπικουρείται και θα (ψευδο)νομιμοποιείται μέσα από το προτεινόμενο νομοθέτημα.

3. Καταργούν τον επικουρικό χαρακτήρα του ποινικού δικαίου και αναγάνουν την ποινή σε αυτοσκοπό, καταπατώντας ως εκ τούτου την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Ταυτόχρονα, μετατοπίζει τον άνθρωπο από το επίκεντρο στο οποίο τον τοποθετεί η παγιωμένη ποινική δογματική σε Ελλάδα και Ευρώπη, και τον υποβιβάζει, στο πλαίσιο ξεπερασμένων γενικοπροληπτικών αντιλήψεων, σε αντικείμενο για την επίτευξη των κρατικών στόχων όπως είναι η πάταξη της εγκληματικότητας, καταργώντας την αρχή της ανθρώπινης αξίας (Σ 2 παρ. 1).

4. Είναι το αποκορύφωμα του ποινικού λαϊκισμού που χαρακτηρίζει τις κυβερνήσεις της ΝΔ από το 2019 και έπειτα. Υπαγορεύονται από μια λούμπεν και λανθάνουσα αντίληψη περί του ποινικού δικαίου, την οποία καλλιεργούν συστηματικά στην κοινωνία τα πρωινάδικα & τα ΜΜΕ, ικανοποιώντας τα κατώτερα ένστικτα των πολιτών οι οποίοι τυγχάνουν ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος.

5. Καταργούν ή περιορίζουν υπερασπιστικά δικαιώματα και ανάγεται η “ταχεία εκδίκαση” σε αυτοσκοπό, σε βάρος αυτών.

6. Είναι οπισθοδρομικές και διαβρώνουν τα δογματικά θεμέλια του ποινικού δικαίου  ξεπερνώντας ακόμα και τον Ποινικό Νόμο του 1834 ο οποίος, για την εποχή του, ήταν ένα σύγχρονο νομοθέτημα.

7. Διαβρώνουν έτι περαιτέρω την όποια εσωτερική συνοχή είχε απομείνει στα δύο νομοθετήματα. Ο νομικός θετικισμός παραμερίζεται και την θέση του καταλαμβάνει η ποινική μεταφυσική.

8. Υποτιμούν την αντιληπτική ικανότητα των πολιτών καθώς δεν εξυπηρετούν τον σκοπό της πρόληψης της εγκληματικότητας, όπως ψευδεπίγραφα αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση.

Βασίζονται στο, στερούμενο επιστημονικής σοβαρότητας, επιχείρημα ότι δήθεν η εγκληματικότητα αντιμετωπίζεται με μοναδικό μέσο την αυστηροποίηση των ποινών.

Η διεθνής εμπειρία όμως, εδώ και δεκαετίες, έχει δείξει ότι δεν υφίσταται αυτή ευθέως ανάλογη σχέση μεταξύ ποινής και πρόληψης της εγκληματικότητας την οποία ισχυρίζονται οι λαϊκιστές του ποινικού ψεκασμού. Με απλά λόγια, δεν ισχύει το δόγμα ότι όσο πιο αυστηρή η ποινή γα ένα έγκλημα, τόσο λιγότεροι θα το διαπράξουν.

9. Μετατοπίζουν έτι περαιτέρω το ουσιαστικό ποινικό δίκαιο, από το δίκαιο της πράξης στο φρονήματικό δίκαιο, κατά παρεκκλιση από την καταστατική αρχή του άρθρου 7 του Συντάγματος.

10. Καθιερώνουν την αρχή “φυλακή για όλους (εμάς)” αφού πλέον προβλέπεται η δυνατότητα έκτισης για οποιαδήποτε ποινή, ακόμα και λίγων μηνών.

11. Σε συνδυασμό με την αρχή “φυλακή για όλους”, οι προτεινόμενες αλλαγές λειτουργούν ως μέσο για την οικοδόμηση ανελεύθερου καθεστώτος. Οι εποχές αλλά και η συμμετοχή της Ελλάδας σε διεθνείς οργανισμούς, δεν προσφέρονται για ευθεία επαναφορά μέτρων παλαιότερων δεκαετιών όπως η φυλάκιση χωρίς δίκη και τα έκτακτα δικαστήρια.

Το εμπόδιο προς αυτήν την κατεύθυνση δεν είναι ότι απορρίπτονται τέτοια μέτρα από το διεθνές ή το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Ήδη, με τις προτεινόμενες αλλαγές, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη καθιστά εκ προοιμίου σαφές ότι δεν τα λογαριάζει αυτά. Το πρόσκομμα είναι το φαίνεσθαι.

Η κυβέρνηση πρέπει να φαίνεται ότι είναι δημοκρατική και ότι σέβεται τα δικαιώματα & το κράτος δικαίου.

Όχι όμως και να είναι στην πραγματικότητα.

Η επιχειρούμενη “αυστηροποίηση” του ποινικού δικαίου, μπορεί να επιφέρει τα ίδια αποτελέσματα με τα μέτρα τα οποία ίσχυαν κατά τις δεκαετίες 1950-1970 χωρίς ταυτόχρονα να χαρακτηρίζεται το καταπιεστικό καθεστώς της Ελλάδας, τεχνικά, ως ολοκληρωτικό.

Θα μπορεί να εξακολουθήσει να αποκαλείται, έστω και κατ’ επίφαση, “δημοκρατία” και “κράτος δικαίου”.

Όποιος κοιτάζει την δουλειά του, είναι απολίτικος, βλέπει πρωϊνάδικα, συμμορφώνεται εις τας υποδείξεις των αρχών, ασχολείται με το lifestyle και τα reality shows, σκρολάρει αστεία βίντεο με γατάκια και ποστάρει καλημέρες στα κοινωνικά δίκτυα, πράγματι, δεν έχει κάτι να φοβάται.

Όποιος ενοχλεί την κυβέρνηση όμως, καλό θα είναι να ξεκινήσει να φοβάται.

Ή να φροντίσει να μην ασχολείται μαζί της και να κοιτάζει την δουλειά του.

Εξάλλου, ακόμα και στα πλέον αυταρχικά καθεστώτα, ο άρτος και τα θεάματα χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία για να αποσπούν τους πολίτες από τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας.

Εύλογα θα έλεγε κάποιος: “Μα καλά, πού τα είδατε αυτά να γίνονται στην Ελλάδα? Στερήθηκε κανείς το δικαίωμά του να λέει την γνώμη του, να κάνει κριτική στην κυβέρνηση ή ακόμα και να εξυβρίζει τον Πρωθυπουργό? Δεν είναι ο καθένας ελεύθερος να λέει και να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να φοβάται“.

Η απάντηση είναι ότι την πρώτη γραμμή άμυνας την έχουν αναλάβει τα ΜΜΕ τα οποία λειτουργούν ως ασπίδα για την Κυβέρνηση. Αυτά είναι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη κι όχι ένας έκαστος από εμάς. Αυτά θέτουν την ατζέντα, καλλιεργούν κλίμα και επιβάλουν την θεματολογία η οποία απασχολεί την δημόσια σφαίρα.

Η σοβαρότερη ίσως δυνατότητα την οποία έχουν είναι το να εξαφανίζουν θέματα και σκάνδαλα από την επικαιρότητα. Όχι όμως ανέξοδα. Αποζημιώνονται με “λίστες Πέτσα”.

Όσα δεν ακούγονται, δεν επιδρούν στην κοινή γνώμη και δεν συνιστούν απειλή για την κυβέρνηση. Τούτο ισχύει και για τους πολίτες ως μονάδες.

Όσο αυτά που λέμε και γράφουμε δεν ακούγονται και δεν επηρεάζουν κανέναν, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όσο δεν ακούγεται, δεν επηρεάζει την κοινή γνώμη και δεν ταρακουνάει την κυβέρνηση κανείς, μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι θέλει. Όσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αφενός την ΝΔ να προηγείται και αφετέρου την αντιπολίτευση κατακερματισμένη να μην συνιστά απειλή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Αν όμως ασχολήθηκε κάποιος με την διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών που έκανε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και βρήκε στοιχεία τα οποία δημοσίευσε και έτρωσε την εικόνα της?

Αν έχει ασχοληθεί με την διερεύνηση των θαλασσοδανείων προς τα ΜΜΕ, τα Κόμματα και τις μεγάλες επιχειρήσεις?

Αν ζήτησε από τα ΜΜΕ να πληρώσουν αντί να εισπράττουν δημόσιο χρήμα?

Τότε υπάρχει ζήτημα. Και εκεί έρχεται το ποινικό δίκαιο.

12. Προωθούν τον σκοπό της περαιτέρω κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος. Η επερχόμενη αύξηση του πληθυσμού των φυλακισμένων θα οδηγήσει σε μεγαλύτερες δημόσιες δαπάνες και, κατ’ επέκταση, σε περισσότερες απευθείας αναθέσεις. Ενδεχομένως, θα οδηγήσει και στο χτίσιμο ιδιωτικών φυλακών. Η χώρα θα μετατραπεί σταδιακά σε ποινική αποικία. Παιδεία και υγεία εξακολουθούν να μην βρίσκονται στις προτεραιότητες της Κυβέρνησης, κατά την αντίληψη της οποία, η χώρα χρειάζεται περισσότερες φυλακές κι όχι περισσότερα σχολεία ή νοσοκομεία. Αναμενόμενο είναι να κάνουν την εμφάνισή τους και οι ποινικοί επενδυτές.

13. Είναι, εκτός των άλλων, και εισπρακτικές και θα επιβαρύνουν το κόστος πρόσβασης των πολιτών στην δικαιοσύνη είτε αυξάνοντας τα παράβολα σε περιπτώσεις όπου αυτά απαιτούνται είτε επαναφέροντας κόστη τα οποία είχαν καταργηθεί με τους κώδικες του 2019. Στόχος των ρυθμίσεων δεν είναι μόνο η αύξηση των κρατικών εσόδων προς περαιτέρω κατασπάτάλησή τους αλλά και η αποθάρρυνση των πολιτών να αναζητήσουν έννομη προστασία.

14. Δημιουργούν ανασφάλεια δικαίου και υποβαθμίζουν τις εγγυήσεις ορθοκρισίας καταργώντας τις πολυμελείς συνθέσεις των δικαστηρίων. Παραβιάζοντας ταυτόχρονα και το άρθρο 97 του Συντάγματος το οποίο προβλέπει ότι η αρμοδιότητα εκδίκασης κακουργημάτων ανήκει στο 7μελές Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (ΜΟΔ).

15. Η δίκη μετατρέπεται σε προσχηματική διαδικασία με την αφαίρεση δικαιωμάτων και την τιμώρηση όσων θέλουν να υπερασπιστούν προσηκόντως τον εαυτό τους.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου εναρμονίζονται πλήρως με το δίκαιο τριτοκοσμικών χωρών, αυταρχικών κρατών και κατ’ επίφαση δημοκρατιών.

Επαναφέρουν την Ελλάδα αιώνες πίσω.

Ο Μητσοτάκης αυτοανακηρύσσεται αυτοκράτορας.

Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από αυτόν, ο λόγος του είναι νόμος κατ’ εφαρμογή της αρχής “όπερ αρέσει τω Βασιλεί, νόμος εστίν” και φυσικά, ο ίδιος εξαιρείται του νόμου, κατ’ εφαρμογή της αρχής “ο Βασιλεύς τοις νόμοις ουχ υπόκειται“.

Αυτά προέβλεπε το Μεσαιωνικό δίκαιο*.

Δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο από το Rule of Law, το κράτος δικαίου, σύμφωνα με το οποίο η νομοθέτηση γίνεται κι αυτή σύμφωνα με τον νόμο (Σύνταγμα) και ο νομοθέτης δεν εξαιρείται αλλά υπόκειται και ο ίδιος στον νόμο.

Διαβάστε όλη τη μελέτη-αποδόμηση ΕΔΩ