Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Είναι χιλιοειπωμένο αλλά ταυτόχρονα τόσο αληθινό.
Τους ανθρώπους τους μετράμε στα δύσκολα.
Στα εύκολα, όλοι είμαστε καλοί.
Τι γίνεται όταν παρουσιαστούν σύννεφα;
Πού πάνε τα άτομα που στις χαρές σου είναι πάντα εκεί;
Κάποιοι θα εξαφανιστούν, επικαλούμενοι δικά τους προσωπικά προβλήματα, ενώ άλλοι απλά θα αδιαφορήσουν χωρίς να δώσουν περαιτέρω εξηγήσεις.
Το να έχεις περάσει από δύσκολες φάσεις ίσως είναι και ευεργετικό διότι σε βοηθά να κρατήσεις δίπλα σου τους σωστούς ανθρώπους. Αντίθετα όσους δεν αξίζουν τους βγάζεις εισιτήριο χωρίς επιστροφή.
Πολλές φορές από η ζωή μας περνούν άνθρωποι που δεν είναι όπως φαίνονται.
Άνθρωποι που το χαμόγελό τους αποτελεί μάσκα πίσω από την οποία κρύβεται φθόνος και ζήλια.
Συνήθως τους καταλαβαίνεις με την πάροδο των ετών, εκτός αν είναι τόσο καλοί ηθοποιοί που το κρύβουν καλά.
Επειδή όμως δεν μπορούν να κρύβονται για πάντα κάποια στιγμή πέφτει το προσωπείο τους και αποκαλύπτεται η γύμνια της ψυχής τους.
Επιπλέον, η ζωή έχει δείξει ότι οι άνθρωποι που βοήθησες δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι δίπλα σου όταν τους χρειαστείς. Υπάρχουν άνθρωποι που ό,τι καλό και να τους κάνεις δε νιώθουν ποτέ υποχρεωμένοι.
Είναι άνθρωποι που έχουν μάθει στη ζωή τους μόνο να παίρνουν ή που θεωρούν ότι «το να δίνεις», είναι δική σου επιλογή και τίποτα παραπάνω (άρα δεν αισθάνονται την ανάγκη να σε βοηθήσουν, αν το χρειαστείς).
Αποτελεί παράδοξο επίσης, αλλά συμβαίνει, το πώς κάποιοι άνθρωποι για τους οποίους έχουμε βάλει πλάτη να αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων και λίγοι συναισθηματικά.
Να θυμάστε ότι στη ζωή μας οφείλουμε να ξέρουμε ποιους ανθρώπους έχουμε δίπλα μας και σίγουρα ό,τι καλό κάνουμε δεν το κάνουμε ανταποδοτικά.
Είναι ωραίο με άλλα λόγια να αισθάνεσαι, ότι έχεις κάποια άτομα που θα μπορέσεις να ακουμπήσεις στα δύσκολα. Αυτά τα άτομα αποτελούν και την οικογένειά σου με την ευρύτερη έννοια (είτε είναι συγγενείς, είτε φίλοι, είτε σύντροφοι).
Μεγάλη προσοχή λοιπόν στο ποιους επιλέγουμε. Αξίζουμε δίπλα μας μόνο ανθρώπους αληθινούς που να τους αγαπάμε και να μας αγαπούν. Έτσι κυλά ωραία η ζωή!
αχ Πόπη πόσο αληθινό …
“Άνθρωποι που το χαμόγελό τους αποτελεί ΜΑΣΚΑ πίσω από την οποία κρύβεται ΦΘΟΝΟΣ και ΖΗΛΕΙΑ.
Επειδή όμως δεν μπορούν να κρύβονται για πάντα κάποια στιγμή πέφτει το προσωπείο τους και αποκαλύπτεται η γύμνια της ψυχής τους.”
“Αντίθετα όσους δεν αξίζουν, τους βγάζεις εισιτήριο χωρίς επιστροφή.”
“Αξίζουμε δίπλα μας μόνο ανθρώπους αληθινούς που να τους αγαπάμε και να μας αγαπούν. Έτσι κυλά ωραία η ζωή!”
Έχω δει τόσες μάσκες στη ζωή μου, που πλέον τις αναγνωρίζω σχεδόν από την αρχή, αν όχι από την πρώτη στιγμή…
απογοήτευση γιατί κάποιες φορές δεν το περιμένεις
Έτσι είναι… κάποιες φορές, δεν το περιμένεις… αλλά ξέρεις κάτι; Ο πατέρας μου, μου έλεγε: “Εσύ Καλλιόπη μου, να είσαι σωστή απέναντι στους ανθρώπους, κι αν κάποιοι σε προδώσουν και σε πληγώσουν, το πρόβλημα το έχουν αυτοί… και θα το βρουν μπροστά τους”…
Νάξερες πόσες φορές τα λόγια του βγήκαν αληθινά…
Ποτέ δεν ανταποδίδω τις προδοσίες, ποτέ δεν εκδικούμαι… αφήνω πάντα τη ζωή να πληρώνει και με τόκο… και το κάνει πάντα…
έχεις δίκιο. όσο για την εκδίκηση είναι χάσιμο χρόνου κι όποιος το κάνει είναι τα ίδια @κατά.
καπετανισσα ποσο σωστο αυτο που εχεις εδω αναρτισει !!!!!!!!!
Kostas, αυτή είναι η πραγματικότητα… περισσότερες μάσκες θα συναντήσεις στη ζωή σου, παρά ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ χωρίς αυτές…
κι δε ντρεποντε καπετανισσα ετσι μαθαν σπιτια τους ετσι πρατουν !!!
Όχι Kostas, δεν ντρέπονται… δεν έχουν καν συναίσθηση των πράξεών τους…
αυτο δε μαθαν να ντρεποντε για αν κανουν πραματα που τους ιδίους εκθετουν οι πραξεις φυσικα