Τα σύννεφα του πολέμου κινούνται τάχιστα από την Ουκρανία προς την Αφρική.
Η σύγκρουση της Δύσης με τη Ρωσία και την Κίνα φαίνεται ότι θα είναι ολοκληρωτική.
Μέχρι αυτή τη στιγμή η Δύση αδυνατεί να νικήσει και να ελέγξει οικονομικά την Ουκρανία και συνεπώς η μεταφορά του πολέμου για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Αφρικής θα καθορίσει τη σχέση ισχύος των αντιπάλων στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Επειδή όλοι οι πόλεμοι έχουν οικονομικά αίτια, η κατανόηση των πρόσφατων συγκρούσεων προϋποθέτει την ένταξή τους εντός ενός γενικευμένου ιστορικού πλαισίου.
Τους τελευταίους αιώνες οι πόλεμοι και οι αιματηρές συγκρούσεις στον πλανήτη περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας του αγγλοσαξονικού κεφαλαίου. Σήμερα, όμως, δύο είναι τα κράτη που δεν ελέγχονται οικονομικά από το Λονδίνο. Το πρώτο είναι η Κίνα και το δεύτερο η Ρωσία.
Ιστορικά οι πόλεμοι του οπίου τον 19ο αιώνα έγιναν με σκοπό να διορθώσουν το αρνητικό εμπορικό νομισματικό ισοζύγιο ασημιού της βρετανικής αυτοκρατορίας με την Κίνα. Το μέσο της διόρθωσης ήταν ο εθισμός του κινεζικού πληθυσμού στο όπιο. Η ναρκωτική ουσία παραγόταν στις Βρετανικές Ινδίες και συνεπώς το εμπόριο του οπίου ελεγχόταν από το City του Λονδίνου.
Παρά τις προσπάθειες απεξάρτησης του πληθυσμού από τους Κινέζους αυτοκράτορες, η αποτοξίνωση πραγματοποιήθηκε πολύ αργότερα στην κομμουνιστική Κίνα επί Μάο Τσε Τουγκ. Ενώ για την αγγλοσαξονική ελίτ ο οικονομικός έλεγχος στην Κίνα χάθηκε, ο αγώνας του οικονομικού ελέγχου της Ρωσικής Ομοσπονδίας συνεχίζεται.
Ο Ψυχρός Πόλεμος, η πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, η περίοδος της «οινοποσίας» Γέλτσιν και η επέμβαση στην Ουκρανία το 2014 δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου των διαρκών προσπαθειών της αγγλοσαξονικής ελίτ να ελέγξει οικονομικά τη Ρωσία. Είναι προφανές ότι η διαρκής οικονομική εκμετάλλευση του πλανήτη από μια ολιγαρχική ομάδα δεν μπορεί να είναι επιτυχής, εάν δεν στηρίζεται σε ιδεολογικές βάσεις και εάν δεν ελέγχεται από ισχυρά κέντρα εξουσίας που παραμένουν χρονικά αναλλοίωτα.
Ο εμπνευστής του σχεδίου της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας της βρετανικής ελίτ ήταν ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης μεταλλείων στην Αφρική Cecil Rhodes, που υλοποίησε τη θεωρία της φυλετικής υπεροχής των Αγγλοσαξόνων τον 19ο αιώνα.
Μέσω της ίδρυσης ακαδημαϊκών και πολιτικών οργανισμών, όπως το ίδρυμα Cecil Rhodes, τo Chatham House το 1919 και το Council of Foreign Affairs to 1921, η βρετανική ελίτ από τα μέσα του 19ου αιώνα ελέγχει την παγκόσμια πολιτική σκηνή, συμπεριλαμβανομένης και της Ουάσινγκτον.
Πράγματι, ο Henry Kissinger σε ομιλία του στο Chatham House τη 10η Μαΐου 1981 δήλωσε: «Οι Βρετανοί αποτελούν αποφασιστικό παράγοντα ελέγχου της αμερικανικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, σε έκταση που δεν συναντάται σε κανένα άλλο κυρίαρχο κράτος. Πρώτα ενημερώνω το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών (Foreign Office) και μετά το αμερικανικό (State Department)».
Επίσης, τα βιογραφικά στοιχεία των ισχυρών πρωταγωνιστών της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής σκηνής αναδεικνύουν ότι οι πρωταγωνιστές έχουν σπουδάσει με υποτροφία του ιδρύματος Cecil Rhodes στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Rhodians).
Επίσης, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, όπως οι Angela Merkel, Nicola Sarkozi, Emmanuel Makron, Tony Blair, Mark Zuckerberg (Facebook), Bill Gates (Microsoft), Jeff Bezos (Amazon), Jonathan Soros (υιός), Stefan Bancel (Moderna), Jimmy Wales (Wilkipedia), Peter Thiel (Paypal), Pierre Omidyar (eBay), είχαν θητεύσει ως «World Leaders of Τomorrow, Παγκόσμιοι Αυριανοί Ηγέτες» μέσω διαδικασιών που μεθοδεύτηκαν από τα ιδρύματα του Cecil Rhodes, που προωθούν την παγκοσμιοποίηση.
Το 2004, ένας άλλος Rhodian, ο Claus Schwab, πνευματικό παιδί του Henry Kissinger, Rhodian και αυτός, άλλαξε την ονομασία της λέσχης των Παγκόσμιων Αυριανών Ηγετών, δίνοντάς της το όνομα «Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum, WEF)».
Ο σκοπός ήταν να προωθηθεί η οικονομική ατζέντα της αγγλοσαξονικής ελίτ μέσω της παγκοσμιοποίησης, των «πανδημιών», της κλιματικής αλλαγής, της κατάργησης των μετρητών και του ψηφιακού χρήματος.
Σήμερα, περίπου 200 χρόνια μετά τη διατύπωση του δόγματος της βρετανικής παγκόσμιας κυριαρχίας από τον Cecil Rhodes, η μεταφορά της γενικευμένης σύγκρουσης στην Αφρική αναδεικνύει το «ιερό δισκοπότηρο» της σταθερότητας της αγγλοσαξονικής πολιτικής και των ελίτ της για παγκόσμια κυριαρχία.
