Τι απέγινε το παιδί που κρύβεις μέσα σου
Η αθωότητα και η αλήθεια του παιδιού που κρύβεις μέσα σου είναι το κλειδί του παραμυθιού σου. Μην το παραμελείς, θέλει φροντίδα όπως και συ. Είναι το μόνο που έχεις ολότελα δικό σου, αυτό και τα όνειρα σου. Χρειάζεστε ο ένας τον άλλον.
Προσπάθησε όσο μπορείς,να βλέπεις τη ζωή, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού… αυτού που έχεις μέσα σου…
Και να θυμάσαι πως… όταν ήσουν παιδί, τίποτα δεν ήταν αδύνατο…
Όλα μπορούσες να τα καταφέρεις…
Καλλιόπη
Tης Κρυσταλλένιας Γαβριηλίδου
Κι αν δεν πιστεύεις σ’ ένα παραμύθι, και αν δεν έχεις τουλάχιστον ένα όνειρο, τότε τι απέγινε το παιδί που κρύβεις μέσα σου;
Ό,τι είμαστε, είναι τα όνειρα μας.
Η ταυτότητα και η ειδοποιός διαφορά μας. Κάθε όνειρο και ένα ταξίδι που μας κλέβει για λίγο από την καθημερινότητα σ’ ένα μακρινό καταφύγιο.
Σα να φεύγεις, ιππεύοντας ένα σύννεφο, από το διαρκές κυνηγητό με το χρόνο, το άγχος, τα προβλήματα και το σκας στο δικό σου μικρόκοσμο.
Να πάρεις μια ανάσα, να ρουφήξεις φευγαλέα όσο οξυγόνο μπορείς για να ‘χεις αποθέματα και δύναμη να ξαναβουτήξεις πίσω.
Back to reality λοιπόν.
Όλα τρέχουν πάλι με ιλιγγιώδη ταχύτητα και συ τρέχεις για να προλάβεις γιατί αλλιώς χάνεις τη στιγμή και χάνεσαι και συ μαζί της. Και εσύ; Που είσαι εσύ χαμένος; Ένα ρομποτάκι που τυφλά υπακούει τα «θέλω» των άλλων και εκτελεί απλά εντολές;
Και τα δικά σου θέλω; Kαι η υποχρέωση του καθενός να συνομιλεί με τον εαυτό του;
Πρώτα έχεις υποχρέωση σε σένα, για να μπορείς να δώσεις και στους άλλους. Το ξέχασες; Θέλω λίγο χρόνο για μένα λοιπόν. Να δω ποιος είμαι εγώ, τι θέλω, ν’ακούσω το παιδί μέσα μου που διαρκώς μου φωνάζει και ‘γω κλείνω τα αυτιά, το προσπερνώ αδιάφορα.
«Είμαι και εγώ εδώ», μου λέει. «Γιατί έπαψες να μ’ακούς; Ρητορική η ερώτηση. Ίσως κάπου στη διαδρομή παραμέλησες τις ανάγκες και τα θέλω του. Δεν υπάρχει δικαιολογία: Έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα. Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα. (Ν.Καζαντζάκης)».
Πινέλα είναι τα εφόδια, οι σιωπηλές προσδοκίες, τα καταπιεσμένα θέλω που περιμένουν να εισακουστούν. Χρώματα είναι τα όνειρα, οι ελπίδες που δίνουν το φως και τις εκφάνσεις των συναισθημάτων μέσω των χρωμάτων, για να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε. Είναι τα φτερά στα ταξίδια μας.
Η δύναμη στο πινέλο πηγάζει από τη δυνατότητα σου να ονειρεύεσαι. Είναι αυτό που σου δίνει νόημα. Ο λόγος που θα ξυπνήσεις αύριο. Όσο μεγαλύτερη ένταση έχει, τόσο πιο φωτεινά είναι και τα χρώματα.
Το αποτέλεσμα είναι ο προσωπικός παράδεισος του καθενός και αυτό που αποτελεί και το παραμύθι. Το παραμύθι δεν πυροδοτεί μόνο τη φαντασία αλλά και τα βαθύτερα θέλω μας, τι μας κάνει ευτυχισμένους και άρα αποτελεί παράδεισο για τον καθένα. Τη φλόγα της ζωής.
Κάτι που ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο λόγω της διαφορετικότητας.
Αν δε ζεις έντονα, δε γεύεσαι την κάθε σου στιγμή τότε δε ζεις. Είσαι θεατής της ίδιας σου της ζωής και απλά παρατηρείς τα γεγονότα. Ξέρεις γιατί; Ίσως Φοβάσαι.
Η αθωότητα και η αλήθεια του παιδιού που κρύβεις μέσα σου είναι το κλειδί του παραμυθιού σου. Μην το παραμελείς, θέλει φροντίδα όπως και συ. Είναι το μόνο που έχεις ολότελα δικό σου, αυτό και τα όνειρα σου. Χρειάζεστε ο ένας τον άλλον.
Πηγή: fwords.gr
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Επιτέλους μια φωνή..
https://www.youtube.com/watch?v=9uFseCUa5HY&ab_channel=MrBangthamai
Κατάλαβε ότι ο χειρότερος εχθρός είναι αυτός ο άσωτος.. ταραχοποιός..
Έφαγε μπούλιν από τα πρώτα βήματα, σηκώθηκε όμως.. ε το πεισματάρικο, έπεσε σαν τον άσωτο ιό. . ξεσκίστηκε.. στα σοκάκια.. για να βρει το χαμένο όνειρο.. και ακόμη επιμένει.. και τα τραγουδάκια που μου βάζει.. δεν αντέχονται.. όσο για τον κόσμο τον κατάλαβε από πολύ νωρίς.. και οι συνομωσίες ήταν απλός η επιβεβαίωση.. κρύο και παγωνιά πολλά χρόνια.. άλλα αντέχει.. κλίνετε μέσα στο όνειρο.. κάπου εκεί στο χωριό.. στα αθώα παιδικά του χρόνια..
Καλλιόπη, εάν αφήσω ελεύθερο το παιδί που έχω μέσα μου, θα πέσει -κι άλλο- ξύλο;
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα… αφήστε το εσείς, κι όποιος τολμήσει να πει το παραμικρό,έτοιμη την έχω τη βρεγμένη σανίδα… κι ότι περισσέψει θα εξαρτηθεί που θα την ρίξω… χεχεχεχεχεχεχεχεχεχε…
Μου έχει μείνει το δασκαλίστικο, από τον πατέρα μου… έτσι λένε όσοι με γνωρίζουν από παιδί… χιχιχιχιχιχιχι
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ Κ ΠΟΠΗ ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΟΧΙ ΟΛΟΙ
Όχι… δεν είναι για τους πολλούς… γι αυτό και κατάντησε έτσι η ανθρωπότητα…
Καλή Χρονιά κι Ευλογημένη…