Τι κόσμος είναι αυτός που με έφερες, μάνα;
Μεγάλη ευθύνη να ζεις σε έναν κόσμο όπως κατάντησε ο δικός μας.
Ένα απέραντο νεκροταφείο. Ιδεών, αξιών, ονείρων.
Βρωμάει θανατίλα η ατμόσφαιρα κι εγώ δεν ξέρω πως να την ξορκίσω.
Και φοβάμαι.
Φοβάμαι πως όλα τούτα είναι μόνο η αρχή.
Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις σε τέτοιες σκοτεινές εποχές, είναι να κρατήσεις μέσα σου όσο μπορείς την παιδικότητά σου και γύρω σου, ανθρώπους αληθινούς και ανιδιοτελείς… κι αν μπορείς, να φύγεις μακρυά από τις μεγαλουπόλεις…
Καλλιόπη
Της Στεύης Τσούτση.
Δε θέλω πια να διαβάζω ειδήσεις.
Δε θέλω να μαθαίνω. Δε θέλω να απαριθμώ.
Μαυρίζει η ψυχή με όσα συμβαίνουν. Θολώνουν τα μάτια, διαλύεται το είναι.
Άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους.
Άνθρωποι εγκλωβίζουν ανθρώπους. Καταδικάζουν, αδικούν, πνίγουν…
Μαύρισε ο κόσμος, μάνα…
Μαύρισε από το κακό κι εσύ ακόμη μου διαβάζεις παραμύθια για εκείνους που έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα.
Κι εγώ τα πιστεύω.
Ένα ακόμη τρομοκρατικό χτύπημα, μάνα.
Άνθρωποι νεκροί και τραυματίες. Στρατιώτες στο δρόμο, σύνορα κλειστά.
Φοβισμένοι άνθρωποι, μάνα.
Κι άνθρωποι με μίσος.
Που το κρύβει κανείς τόσο μίσος;
Πως γίνεται να το αφήνει να τον δηλητηριάζει; Πρώτα σκοτώνει αυτόν κι ύστερα όλους τους άλλους, δεν το βλέπει;
Κλαίω.
Κι αν με ρωτήσεις τι θέλω, θα σου πω κάτι πολύ απλό. Παιδιάστικο ίσως. Μα αληθινό.
Θα ήθελα να ξαναπάω σχολείο. Να μην έχω να σκέφτομαι. Να μην έχω να νοιαστώ γι’αυτό τον κόσμο. Να μη νιώθω υπεύθυνη για όσα γίνονται, αδρανής κι αδύναμη να κάνω κάτι.
Θα ήθελα να ξαναγίνω παιδί. Για να νοιάζονται όλοι για μένα κι εγώ για κανέναν.
Μεγάλο το φορτίο να είσαι μεγάλος, μάνα.
Μεγάλη ευθύνη να ζεις σε έναν κόσμο όπως κατάντησε ο δικός μας.
Ένα απέραντο νεκροταφείο. Ιδεών, αξιών, ονείρων.
Βρωμάει θανατίλα η ατμόσφαιρα κι εγώ δεν ξέρω πως να την ξορκίσω.
Και φοβάμαι.
Φοβάμαι πως όλα τούτα είναι μόνο η αρχή.
Κάποιος μίλησε για φανατισμό. Κάποιος για θρησκευτικό πόλεμο. Άλλος πάλι για παγκόσμιες συνωμοσίες.
Μεγάλες ιδέες για το μυαλό μου.
Δύσκολη την κάναμε τη ζωή μας ενώ θα έπρεπε να είναι απλή.
Ειρήνη και δικαιοσύνη. Μόνο που τις χάσαμε.
Κλεισμένες σε ένα βράχο τις είχε ο Αριστοφάνης στην “Ειρήνη” του. Θαμμένες τις έχουμε και τώρα.
Και δε βρίσκεται μήτε ένα σκαθαρόστατο, μήτε ένας ριψοκίνδυνος Τρυγαίος να τις απελευθερώσει.
Μήτε και κανένας από μηχανής Θεός.
Μόνο επίδοξοι σωτήρες. Εθνάρχες που μας θάβουν πιο βαθιά στα σκοτάδια.
Πάντα για το καλό τους, ποτέ το δικό μας. Κι ας λένε το αντίθετο.
Σε τι κόσμο με έφερες μάνα;
Άδικο και κακό. Ανθρωποφάγο.
Πως θα ζήσουμε;
Πεθαίνουν άνθρωποι, μάνα.
Κι άλλοι ζουν, μα δεν το λες ζωή αυτό που έχουν.
Δώσε μου ελπίδα.
Όχι με παραμύθια, αλλά με κάτι χειροπιαστό.
Δώσε μου ένα καθαρό σημείο να σταθώ σε τούτο το σάπιο κόσμο, κι εγώ θα παλέψω.
Θα παλέψω για εκείνο το παιδί που ήμουν και δεν είμαι πια.
Θα παλέψω για τα παιδιά που δεν έχω κάνει αλλά θέλω.
Θα παλέψω για τα παιδιά των άλλων που λένε πως είναι το μέλλον μας.
Θα παλέψω για αυτό τον κόσμο που φτιάχτηκε παράδεισος κι έγινε κόλαση.
Και θα τραβήξω κι άλλους μαζί μου.
Γιατί έτσι πρέπει…
Κι ας μας λέει ο κόσμος τρελούς.
Μας έλεγε κι άλλοτε έτσι…
Και διαψεύστηκε…
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΡΘΡΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.