Το διακύβευμα στις εκλογές του ΣυΡιζΑ: Το ρίσκο και το σχέδιο εκβιασμού

Είναι από τα εμβληματικά στελέχη του ΣυΡιζΑ, τα οποία όμως δεν έχουν πάρει θέση στην εσωκομματική διαδικασία.

Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες λοιπόν, μου εμπιστεύθηκε τις σκέψεις του, κάνοντας εκτίμηση όχι για το τελικό αποτέλεσμα, αλλά για το τι θα σημάνει η επικράτηση καθενός εκ των δύο διεκδικητών για το μέλλον του ΣυΡιζΑ.

Σύμφωνα με την ανάλυση του λοιπόν, η εκλογή της Έφης Αχτσιόγλου φέρει μία «σιγουριά» για το μέλλον του κόμματος, σε όρους ενότητας και διατήρησης εκλογικής δύναμης. Σε αυτή την περίπτωση, το κόμμα θα κρατήσει το ποσοστό που πέτυχε στις τελευταίες εκλογές με μικρές απώλειες. Θα κρατήσει επίσης την συμπαγή του μορφή, πάλι με μικρές απώλειες, καθώς οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι πρόσωπα όπως ο Παύλος Πολάκης θα απομακρυνθούν, με απρόβλεπτες συνέπειες στα ποσοστά του κόμματος.

Η εκλογή της Έφης Αχτσιόγλου θα διασφαλίσει την διατήρηση του κόμματος ως αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν πρόκειται όμως να δώσει προοπτική εκλογικής ανόδου, πολλώ δε, κυβερνησιμότητας. Αυτό θα συμβεί μόνο εάν η διακυβέρνηση Μητσοτάκη αποδειχθεί απολύτως καταστροφική, ώστε νομοτελειακά να πέσει σαν «ώριμο φρούτο» και να αναλάβει τα ηνία ένα κυβερνητικό σχήμα με κορμό τον ΣυΡιζΑ.

Στον αντίποδα, η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Εάν εκλεγεί με διαφορά μικρότερη των οκτώ μονάδων, ο νέος πρόεδρος θα θεωρείται πρόεδρος υπό προθεσμία, καθώς ο κομματικός μηχανισμός του ΣυΡιζΑ θα στρέφεται εναντίον του, είτε υπό τη μορφή δημοσίων διαφοροποιήσεων, είτε τορπιλίζοντας κάθε εσωκομματική μεταρρύθμιση που θα επιχειρηθεί.

Υπάρχει όμως και ένα ισχυρό όπλο «εκβιασμού»: Οι 15 βουλευτές που εξασφαλίζουν στον ΣυΡιζΑ την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ηγετική φυσιογνωμία που γνωρίζει πολύ καλά την ανθρωπογεωγραφία στον ΣυΡιζΑ, θεωρεί ότι είναι πιθανό ο νέος πρόεδρος να απειληθεί με κύμα ανεξαρτητοποιήσεων, γεγονός που θα οδηγήσει τον ΣυΡιζΑ στην τρίτη θέση, καθιστώντας το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση. Μία εξέλιξη που θα αποτελέσει και την χαριστική βολή στο νέο πρόεδρο.

Στον αντίποδα, ο Στέφανος Κασσελάκης είναι το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα και να απευθυνθεί ακόμα και στους ψηφοφόρους οι οποίοι επέλεξαν να ψηφίσουν τον Κυριάκο με όρους επικοινωνίας. Πρακτικά, είναι το μόνο πρόσωπο από το σύνολο των υποψηφίων, που μπορεί να ξαναδώσει στον ΣυΡιζΑ – ή όπως αλλιώς βαφτίσει το κόμμα – την προοπτική κυβερνησιμότητας.

Εάν μάλιστα κάνει κάποιες έξυπνες κινήσεις, όπως το να αρνηθεί να υπερψηφίσει νομοσχέδιο που θα προβλέπει τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια, θα καταφέρει να προσεγγίσει και το πιο συντηρητικό ακροατήριο, το οποίο δεν βρίσκεται απαραίτητα μόνο στην λεγόμενη «δεξιά».

Με μία τέτοια κίνηση θα αποδείκνυε ότι δεν λειτουργεί με γνώμονα την ιδιοτέλεια, αλλά το κοινωνικό σύνολο.

Εν κατακλείδι, τυχόν εκλογή της Έφης Αχτσιόγλου θα διασφαλίσει την επιβίωση του ΣυΡιζΑ ως ένα κόμμα μεσαίας δυναμικότητας, που θα περιμένει τις εξελίξεις, χωρίς όμως να μπορεί να επαναλάβει το θαύμα του 2015.

Αντίθετα, τυχόν εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, ειδικά εάν αυτή γίνει με μεγάλη διαφορά, μπορεί να δώσει πνοή ανάταξης της εκλογικής δύναμης του ΣυΡιζΑ, ενέχει όμως το ρίσκο της διάλυσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται, εάν η επικράτηση του είναι οριακή.