Το κακό περπατά ανάμεσά μας: Τέρατα με ανθρώπινα πρόσωπα προκαλούν όλεθρο στις ελευθερίες μας
ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ, ΟΛΟΥΣ!!!
Η πραγματική μάχη για τον έλεγχο αυτού του έθνους λαμβάνει χώρα σε δρόμους, σε αστυνομικά αυτοκίνητα, σε στάσεις μαρτύρων, μέσω τηλεφώνου γραμμές, σε κυβερνητικά γραφεία, εταιρικά γραφεία, σε διαδρόμους και αίθουσες διδασκαλίας των δημόσιων σχολείων, σε πάρκα και συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων και σε πόλεις και πόλεις σε όλη αυτή τη χώρα.
Όλες οι παγίδες του αμερικανικού αστυνομικού κράτους είναι πλέον σε κοινή θέα.
Ξύπνα Αμερική.
Αν ζουν (οι τύραννοι, οι καταπιεστές, οι εισβολείς, οι κυρίαρχοι), είναι μόνο επειδή «εμείς οι άνθρωποι» κοιμόμαστε.
Αν επιτέλους κατανοήσουμε πως όλη η ανθρωπότητα, κυβερνάται από ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ… όσο κι αν φαντάζει ουτοπικό…
ΘΑΡΡΟΣ – ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ … ΤΗΝ ΕΞΥΠΝΑΔΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ… ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ…
Καλλιόπη Σουφλή
από John & Nisha Whitehead , The Rutherford Institute
«Αλλά αυτά δεν ήταν το είδος των τεράτων που είχαν πλοκάμια και σάπιο δέρμα, το είδος που ένα επτάχρονο παιδί θα μπορούσε να τυλίξει το μυαλό του – ήταν τέρατα με ανθρώπινα πρόσωπα, με τραγανές στολές, που βαδίζανε με τα πόδια, έτσι μπανάλ δεν τους αναγνωρίζεις γι’ αυτό που είναι μέχρι να είναι πολύ αργά».
Ransom Riggs, Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children
Αρκετά πια.
Αρκετά με τους περισπασμούς. Αρκετά με το κομματικό τζούστινγκ.
Αρκετά με τους σκοπευτές και τις ονομασίες και τη λασποπλαστική που δεν κάνουν τίποτα για να κάνουν αυτή τη χώρα ασφαλέστερη, πιο ελεύθερη ή πιο δίκαιη.
Αφήσαμε τις κακές πράξεις της κυβέρνησης, τις καταχρήσεις της, τις αρπαγές της εξουσίας, τη βαρβαρότητα, την κακία, την απανθρωπιά, την ανηθικότητα, την απληστία, τη διαφθορά, την ακολασία και την τυραννία να συνεχιστούν για πάρα πολύ καιρό.
Πλησιάζουμε σε απολογισμό.
Αυτό είναι το σημείο, όπως προειδοποίησε ο ποιητής WB Yeats, όταν τα πράγματα καταρρέουν και η αναρχία χάνεται στον κόσμο .
Έχουμε δει αυτή τη σύγκλιση στο παρελθόν στη Γερμανία του Χίτλερ, στη Ρωσία του Στάλιν, στην Ιταλία του Μουσολίνι και στην Κίνα του Μάο: η άνοδος ισχυρών και δημαγωγών, η άνοδος της πολιτικής με γνώμονα το κέρδος σε βαθιές αρχές, ο αντιμαχόμενος εθνικισμός που επιδιώκει να διχάσει και την κατάκτηση, την σκληρή περιφρόνηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας, και τη σιωπή των ανθρώπων που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα.
Ωστόσο, όσες φορές κι αν έχει πάει ο κόσμος σε αυτόν τον δρόμο στο παρελθόν, δεν μπορούμε να αποφύγουμε να επαναλάβουμε τα θανάσιμα λάθη του παρελθόντος.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε εθνική και διεθνή κλίμακα. Προκαλεί τον όλεθρο και στο πιο άμεσο επίπεδο, δημιουργώντας ρήγματα και πολικότητες μέσα σε οικογένειες και φίλους, γειτονιές και κοινότητες που κρατούν τον λαό σε αντιπαράθεση μεταξύ τους και ανίκανο να παρουσιάσει ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι στον αυθόρμητο δεσποτισμό της κυβέρνησης.
Εργαζόμαστε σήμερα κάτω από το βάρος αμέτρητων τυραννιών, μεγάλων και μικρών, μεταμφιεσμένων ως «το καλύτερο καλό», που διαφημίζονται ως καλοσύνη, επιβάλλονται με ένοπλη αστυνομία και εκτελούνται από μια ελίτ τάξη κυβερνητικών αξιωματούχων που είναι σε μεγάλο βαθμό απομονωμένοι από τις κακές συνέπειες τις πράξεις τους.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό, ο αμερικανικός λαός έχει εκλογικεύσει να κλείνει τα μάτια σε κάθε είδους κυβερνητική αδικοπραγία—σχήματα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, διαφθορά, επιτήρηση, ατελείωτοι πόλεμοι, επιδρομές ομάδων SWAT, στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, ιδιωτικές φυλακές με γνώμονα το κέρδος κ.λπ.— επειδή ήταν το λεγόμενο μικρότερο από τα δύο κακά.
Ωστόσο, η αναπόφευκτη αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση –με τις πράξεις της αρπαγής εξουσίας, τη βαρβαρότητα, την κακία, την απανθρωπιά, την ανηθικότητα, την απληστία, τη διαφθορά, την ακολασία και την τυραννία– έχει γίνει σχεδόν αδιάκριτη από το κακό που ισχυρίζεται ότι πολεμά, είτε αυτό το κακό παίρνει μορφή τρομοκρατίας , βασανιστηρίων, διακίνησης ναρκωτικών , σεξουαλικής διακίνησης , δολοφονιών, βίας, κλοπής, πορνογραφίας, επιστημονικών πειραματισμών ή κάποιου άλλου διαβολικού μέσου πρόκλησης πόνου, ταλαιπωρίας και υποτέλειας στην ανθρωπότητα.
Στον πυρήνα της, αυτή δεν είναι μια συζήτηση για την πολιτική, ή τον συνταγματισμό, ή ακόμη και την τυραννία μεταμφιεσμένη σε νόμο και τάξη.
Αυτή είναι μια καταδίκη των τεράτων με ανθρώπινα πρόσωπα που περπατούν ανάμεσά μας.
Πολλοί από αυτούς εργάζονται για την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας του John Carpenter They Live , η οποία κυκλοφόρησε πριν από τριάντα πέντε χρόνια και παραμένει απελπιστικά, ανατριχιαστικά κατάλληλη για τη σύγχρονη εποχή μας.
Πιο γνωστός για την ταινία τρόμου Halloween , η οποία υποθέτει ότι υπάρχει μια μορφή κακού τόσο σκοτεινή που δεν μπορεί να σκοτωθεί, το μεγαλύτερο έργο του Carpenter είναι εμποτισμένο με μια ισχυρή αντιεξουσιαστική, αντικατεστημένη, λακωνική κλίση που μιλάει για τις ανησυχίες του σκηνοθέτη για την αποσύνθεση της κοινωνίας μας, ιδιαίτερα της κυβέρνησής μας.
Ξανά και ξανά, ο Κάρπεντερ απεικονίζει την κυβέρνηση να εργάζεται ενάντια στους πολίτες της, έναν πληθυσμό που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα , την τεχνολογία που είναι τρελή και ένα μέλλον πιο φρικτό από οποιαδήποτε ταινία τρόμου.
Στο Escape from New York , ο Carpenter παρουσιάζει τον φασισμό ως το μέλλον της Αμερικής.
Στο The Thing , ένα ριμέικ του ομώνυμου κλασικού επιστημονικής φαντασίας του 1951, ο Carpenter προϋποθέτει ότι όλο και περισσότερο απανθρωποποιούμαστε όλοι.
Στην Christine , την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Stephen King για ένα δαιμονισμένο αυτοκίνητο, η τεχνολογία επιδεικνύει τη δική της θέληση και συνείδηση και προχωρά σε μια δολοφονική έξαψη.
Στο In the Mouth of Madness , ο Carpenter σημειώνει ότι το κακό μεγαλώνει όταν οι άνθρωποι χάνουν «την ικανότητα να γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας».
Και μετά υπάρχει το Carpenter’s They Live , στο οποίο δύο μετανάστες εργάτες ανακαλύπτουν ότι ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται.
Στην πραγματικότητα, ο πληθυσμός στην πραγματικότητα ελέγχεται και εκμεταλλεύεται εξωγήινους που εργάζονται σε συνεργασία με μια ολιγαρχική ελίτ.
Όλο αυτό το διάστημα, ο πληθυσμός – που ευτυχώς αγνοεί την πραγματική ατζέντα στη δουλειά στη ζωή του – έχει νανουριστεί σε εφησυχασμό, κατηχήθηκε σε συμμόρφωση, βομβαρδίστηκε με περισπασμούς των μέσων ενημέρωσης και υπνωτίστηκε από υποσυνείδητα μηνύματα που εκπέμπονται από την τηλεόραση και διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές, διαφημιστικές πινακίδες και τα παρόμοια.
Μόνο όταν ο άστεγος παρασυρόμενος John Nada (τον οποίο έπαιζε μέχρι το τέλος ο αείμνηστος Roddy Piper ) ανακαλύπτει ένα ζευγάρι επεξεργασμένα γυαλιά ηλίου – φακούς Hoffman – που η Nada βλέπει τι κρύβεται κάτω από την κατασκευασμένη πραγματικότητα της ελίτ: έλεγχο και δουλεία.
Όταν κοιτάξουμε μέσα από το πρίσμα της αλήθειας, η ελίτ, που φαίνονται ανθρώπινες μέχρι να απογυμνωθούν από τις μεταμφιέσεις τους, παρουσιάζονται ως τέρατα που έχουν υποδουλώσει τους πολίτες για να τους θηράξουν.
Ομοίως, οι διαφημιστικές πινακίδες βγάζουν κρυφά, έγκυρα μηνύματα : μια γυναίκα ντυμένη με μπικίνι σε μια διαφήμιση διατάζει τους θεατές να «ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΟΥΝ».
Τα ράφια περιοδικών φωνάζουν «ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ» και «ΥΠΑΚΕΙΤΕ».
Ένα σωρό δολαρίων στο χέρι ενός πωλητή διακηρύσσει: «ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ».
Όταν τα βλέπει κανείς μέσα από τους φακούς Hoffman της Nada, μερικά από τα άλλα κρυμμένα μηνύματα που τυμπάνονται στο υποσυνείδητο των ανθρώπων περιλαμβάνουν: ΟΧΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΚΕΨΗ, ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ, ΥΠΟΒΟΛΗ, ΜΕΙΝΕΙΣ ΚΟΙΜΟΙ, ΑΓΟΡΑ, ΔΕΙΤΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΟΧΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ και ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.
Αυτή η εκστρατεία κατήχησης που σχεδιάστηκε από την ελίτ στο They Live είναι οδυνηρά γνωστή σε όποιον έχει μελετήσει την παρακμή της αμερικανικής κουλτούρας.
Ένας πολίτης που δεν σκέφτεται μόνος του, υπακούει χωρίς αμφιβολία, είναι υποχωρητικός, δεν αμφισβητεί την εξουσία, δεν σκέφτεται έξω από το κουτί και αρκείται στο να καθίσει πίσω και να διασκεδάσει είναι ένας πολίτης που μπορεί εύκολα να ελεγχθεί.
Με αυτόν τον τρόπο, το λεπτό μήνυμα του They Live παρέχει μια εύστοχη αναλογία της δικής μας παραμορφωμένης οπτικής για τη ζωή στο αμερικανικό αστυνομικό κράτος, αυτό που ο φιλόσοφος Slavoj Žižek αναφέρει ως δικτατορία στη δημοκρατία , «την αόρατη τάξη που συντηρεί τη φαινομενική ελευθερία σας».
Συντονιστείτε τις προσπάθειες της κυβέρνησης να αποσπάσει την προσοχή, να μας εκτρέψει και να μας μπερδέψει και να συντονιστείτε με το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, και θα καταλήξετε σε μια αναμφισβήτητη, δυσάρεστη αλήθεια: αυτό με το οποίο έχουμε να κάνουμε σήμερα είναι ένα αυταρχικό θηρίο που έχει ξεπεράσει αλυσίδες και δεν θα συγκρατηθούν.
Μας τροφοδοτούν μια σειρά από προσεκτικά κατασκευασμένες μυθοπλασίες που δεν έχουν καμία ομοιότητα με την πραγματικότητα.
Παρά το γεγονός ότι έχουμε 17.600 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουμε από καρδιακές παθήσεις παρά από τρομοκρατική επίθεση. 11.000 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από αεροπορικό ατύχημα παρά από τρομοκρατική συνωμοσία με αεροπλάνο. 1.048 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουμε από αυτοκινητιστικό ατύχημα παρά από τρομοκρατική επίθεση και 8 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουμε από αστυνομικό παρά από τρομοκράτη , έχουμε παραδώσει τον έλεγχο της ζωής μας σε κυβερνητικούς αξιωματούχους που μας αντιμετωπίζουν ως μέσο ένα τέλος—η πηγή του χρήματος και της εξουσίας.
Όπως προειδοποιεί ο Bearded Man στο They Live , «Διαλύουν την κοιμισμένη μεσαία τάξη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γίνονται φτωχοί. Είμαστε τα βοοειδή τους. Μας εκτρέφουν για σκλαβιά».
Έχουμε εμπλακεί στην ψευδαίσθηση και αρνηθήκαμε να συλλάβουμε την αλήθεια.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι να πεθάνουμε, μας καθοδηγείται να πιστεύουμε ότι αυτοί που μας κυβερνούν το κάνουν για το καλό μας.
Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Οι δυνάμεις θέλουν να νιώθουμε ότι απειλούμαστε από δυνάμεις πέρα από τον έλεγχό μας (τρομοκράτες, πανδημίες, μαζικοί πυροβολισμοί κ.λπ.).
Μας θέλουν φοβισμένους και εξαρτημένους από την κυβέρνηση και τους στρατευμένους στρατούς της για την ασφάλεια και την ευημερία μας.
Μας θέλουν δύσπιστους ο ένας για τον άλλον, διχασμένοι από τις προκαταλήψεις μας και ο ένας στον λαιμό του άλλου.
Είμαστε κάτι περισσότερο από αναλώσιμοι πόροι που πρέπει να χρησιμοποιηθούν, να καταχραστούν και να απορριφθούν.
Στην πραγματικότητα, μια μελέτη που διεξήχθη από το Princeton και το Northwestern University κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών . Αντίθετα, η μελέτη διαπίστωσε ότι η κυβέρνηση κυβερνάται από τους πλούσιους και ισχυρούς, ή τη λεγόμενη «οικονομική ελίτ». Επιπλέον, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι πολιτικές που εφαρμόζει αυτή η κυβερνητική ελίτ ευνοούν σχεδόν πάντα ειδικά συμφέροντα και ομάδες πίεσης.
Με άλλα λόγια, διοικούμαστε από μια ολιγαρχία μεταμφιεσμένη σε δημοκρατία, και αναμφισβήτητα στο δρόμο μας προς τον φασισμό – μια μορφή διακυβέρνησης όπου κυριαρχούν τα ιδιωτικά εταιρικά συμφέροντα, το χρήμα κάνει τους πυροβολισμούς και οι άνθρωποι θεωρούνται απλά υποκείμενα προς έλεγχο .
Να είστε βέβαιοι ότι όταν και αν επιτέλους επικρατήσει ο φασισμός στην Αμερική, οι βασικές μορφές διακυβέρνησης θα παραμείνουν: ο φασισμός θα φαίνεται φιλικός.
Οι νομοθέτες θα συνεδριάσουν. Θα υπάρξουν εκλογές και τα μέσα ενημέρωσης θα συνεχίσουν να καλύπτουν τα ψυχαγωγικά και πολιτικά trivia. Ωστόσο, η συναίνεση του διοικούμενου δεν θα ισχύει πλέον. Ο πραγματικός έλεγχος θα έχει τελικά περάσει στην ολιγαρχική ελίτ που ελέγχει την κυβέρνηση στα παρασκήνια.
Ακούγεται οικείο?
Σαφώς, μας κυβερνά πλέον μια ολιγαρχική ελίτ κυβερνητικών και εταιρικών συμφερόντων.
Έχουμε περάσει στον «κοπορατισμό» ( που ευνοείται από τον Μπενίτο Μουσολίνι ), ο οποίος είναι ένα μισό σημείο του δρόμου προς τον πλήρη φασισμό.
Ο κορπορατισμός είναι εκεί όπου τα λίγα οικονομικά συμφέροντα – που δεν εκλέγονται από τους πολίτες – κυριαρχούν πάνω στους πολλούς.
Με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι μια δημοκρατία ή μια δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης, όπως καθιερώθηκε να είναι η αμερικανική κυβέρνηση.
Είναι μια μορφή διακυβέρνησης από πάνω προς τα κάτω και έχει μια τρομακτική ιστορία που χαρακτηρίζεται από τις εξελίξεις που συνέβησαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος: αστυνομικά κράτη όπου όλοι παρακολουθούνται και κατασκοπεύονται, συγκεντρώνονται για μικρές παραβάσεις από κυβερνητικούς παράγοντες, υπόκεινται αστυνομικός έλεγχος και τοποθετήθηκε σε στρατόπεδα κράτησης (γνωστά και ως συγκέντρωση).
Για να πέσει το τελευταίο σφυρί του φασισμού, θα χρειαστεί το πιο κρίσιμο συστατικό: η πλειοψηφία του λαού θα πρέπει να συμφωνήσει ότι δεν είναι μόνο σκόπιμο αλλά και απαραίτητο.
Γιατί όμως ένας λαός θα συμφωνούσε σε ένα τόσο καταπιεστικό καθεστώς;
Η απάντηση είναι η ίδια σε κάθε εποχή: ο φόβος.
Ο φόβος κάνει τους ανθρώπους ηλίθιους .
Ο φόβος είναι η μέθοδος που χρησιμοποιούν συχνότερα οι πολιτικοί για να αυξήσουν την εξουσία της κυβέρνησης. Και, όπως αναγνωρίζουν οι περισσότεροι κοινωνικοί σχολιαστές, μια ατμόσφαιρα φόβου διαποτίζει τη σύγχρονη Αμερική: φόβος για την τρομοκρατία, φόβος για την αστυνομία, φόβος για τους γείτονές μας και ούτω καθεξής.
Η προπαγάνδα του φόβου έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά αποτελεσματικά από εκείνους που θέλουν να αποκτήσουν τον έλεγχο, και μετατρέπει τον πληθυσμό σε φοβισμένα, συμμορφούμενα, ειρηνευμένα ζόμπι που είναι ικανά να βαδίζουν σύμφωνα με τις επιταγές της κυβέρνησης.
Αυτό με φέρνει πίσω στο They Live , στο οποίο τα πραγματικά ζόμπι δεν είναι οι εξωγήινοι που φωνάζουν τους πυροβολισμούς, αλλά ο πληθυσμός που αρκείται στο να παραμένει υπό τον έλεγχο.
Όταν όλα λέγονται και γίνονται, ο κόσμος του They Live δεν είναι τόσο διαφορετικός από τον δικό μας.
Όπως επισημαίνει ένας από τους χαρακτήρες, «Οι φτωχοί και οι φτωχοί μεγαλώνουν.
Η φυλετική δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα.
Έχουν δημιουργήσει μια κατασταλτική κοινωνία και εμείς είμαστε αθέλητοι συνεργοί τους. Η πρόθεσή τους να κυβερνήσουν στηρίζεται στον αφανισμό της συνείδησης.
Έχουμε νανουριστεί σε έκσταση. Μας έχουν κάνει να αδιαφορούμε για τον εαυτό μας, για τους άλλους. Επικεντρωνόμαστε μόνο στο δικό μας κέρδος».
Και εμείς, επίσης, εστιάζουμε μόνο στις δικές μας απολαύσεις, προκαταλήψεις και κέρδη. Οι φτωχοί και οι κατώτερες τάξεις μας αυξάνονται επίσης. Η αδικία μεγαλώνει. Η ανισότητα μεγαλώνει. Η ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Κι εμείς έχουμε νανουριστεί σε έκσταση, αδιαφορώντας για τους άλλους.
Αγνοώντας τι μας περιμένει, έχουμε χειραγωγηθεί ώστε να πιστεύουμε ότι αν συνεχίσουμε να καταναλώνουμε, να υπακούμε και να έχουμε πίστη, τα πράγματα θα πάνε καλά. Αλλά αυτό δεν ίσχυε ποτέ για τα αναδυόμενα καθεστώτα. Και μέχρι να νιώσουμε το σφυρί να έρχεται πάνω μας, θα είναι πολύ αργά.
Πού μας αφήνει λοιπόν αυτό;
Οι χαρακτήρες που καταλαμβάνουν τις ταινίες του Carpenter παρέχουν κάποια εικόνα.
Κάτω από τη μαχητικότητα τους, εξακολουθούν να πιστεύουν στα ιδανικά της ελευθερίας και των ίσων ευκαιριών. Οι πεποιθήσεις τους τους φέρνουν σε διαρκή αντίθεση με το νόμο και το κατεστημένο, αλλά παρόλα αυτά είναι μαχητές της ελευθερίας.
Όταν, για παράδειγμα, ο John Nada καταστρέφει τον εξωγήινο υπνοπομπό στο They Live , εκπέμπει μια κλήση αφύπνισης για ελευθερία. Όπως μνημονεύει η Nada, «Ήρθα εδώ για να μασήσω τσίχλα και να κλωτσήσω τον κώλο. Και μου έχει τελειώσει η τσίχλα».
Με άλλα λόγια: πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και να πάρουμε θέση για αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό.
Σταματήστε να αφήνετε τον εαυτό σας να αποσπάται εύκολα από άσκοπα πολιτικά θεάματα και δώστε προσοχή στο τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα.
Όπως ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο φανταστικό του αντίστοιχο The Erik Blair Diaries , η πραγματική μάχη για τον έλεγχο αυτού του έθνους λαμβάνει χώρα σε δρόμους, σε αστυνομικά αυτοκίνητα, σε στάσεις μαρτύρων, μέσω τηλεφώνου γραμμές, σε κυβερνητικά γραφεία, εταιρικά γραφεία, σε διαδρόμους και αίθουσες διδασκαλίας των δημόσιων σχολείων, σε πάρκα και συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων και σε πόλεις και πόλεις σε όλη αυτή τη χώρα.
Όλες οι παγίδες του αμερικανικού αστυνομικού κράτους είναι πλέον σε κοινή θέα.
Ξύπνα Αμερική.
Αν ζουν (οι τύραννοι, οι καταπιεστές, οι εισβολείς, οι κυρίαρχοι), είναι μόνο επειδή «εμείς οι άνθρωποι» κοιμόμαστε.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΡΘΡΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΜΟΣ, ΗΠΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
γενικά η δυνατότερη λέξη είναι το ΟΧΙ
Όμως όταν δεν την λες ούτε στον κακό σερβιτόρο θα την πείς στον δυνάστη?
ΔΕΙΛΕ
ΘΑ ΣΕ “ΤΣΙΠΑΡΟΥΝ” ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ( ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΣΤΟ ΝΤΑΒΟΣ 2023)
https://www.youtube.com/watch?v=9nPDEjOfVME
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ YEATS ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΗΤΑΝ ΑΡΧΙΜΑΣΩΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΣΤΟΑΣ ΕΡΜΗΤΙΚΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ…
ΠΗΓΕΣ ΗΝ ΚΟΥΒΑ ? ΑΝ ΟΧΙ,ΡΩΤΗΣΕ ΤΑ ΚΟΜΟΥΝΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΟΥ ΚΚΕ.
Καρολίνα Μπαρέρο: «Στην Κούβα δεν υπάρχουν τρόφιμα ή φάρμακα, αλλά το καθεστώς ……….
https://www.breizh-info.com/2023/10/25/225959/carolina-barrero-a-cuba-il-n-y-a-ni-nourriture-ni-medicament-mais-le-regime-construit-des-hotels-plutot-que-des-hopitaux-interview/