Το μέλλον που ονειρευόμαστε (;)

21 Μαΐου, 2022 1 Από Καλλιόπη Σουφλή

Προβολές:140

Μοίρασέ το

Ας κρατήσουμε μια αλήθεια ότι… έχουμε ανάγκη το όνειρο και την ουτοπία…

Μην αφήσεις ποτέ να σου πάρουν τις απλές στιγμές της ζωής σου, όποιες κι αν είναι αυτές…

Η ζωή του καθενός μας είναι στιγμές… άλλοτε γελαστές κι άλλοτε πικρές… είναι όμως οι δικές μας στιγμές… δικά μας και τα όνειρα και οι ουτοπίες…

Καλλιόπη

Ας κρατήσουμε κάτι από το αθώο της ψυχής μας (υπάρχει … κι όμως ναι… πάντα υπάρχει),
ας μην δεχτούμε ότι είναι όλα τόσο κυνικά και ψεύτικα (γιατί ΔΕΝ είναι, σίγουρα όχι όλα αυτά που επιλέγουμε να ζούμε).
Ας κρατήσουμε μια αλήθεια ότι… έχουμε ανάγκη το όνειρο και την ουτοπία…

[το παρακάτω όμορφο κείμενο είναι στο http://messornot.blogspot.gr ]

για ένα κομμάτι ήλιου

«για να νιώσεις τα πόδια σου να αιωρούνται καθώς κρέμεσαι από μια γέφυρα

για να γκρεμιστεί ο κόσμος σου φορές αμέτρητες και να δεις ότι συνεχίζει να υπάρχει άλλες τόσες

για να νιώσεις τον έρωτα σε κάθε νεκρό κι απομακρυσμένο κύτταρο του κορμιού σου

για να πετάς στα σύννεφα και να πέφτεις απ’ αυτά

για να νιώσεις μόνος και τότε να ανακαλύψεις ότι πάντα έχεις τον εαυτό σου

για να δεις ότι «να ξαναρχίσεις μπορείς και με την τελευταία σου πνοή»
και πως ο χρόνος δεν τελειώνει παρόλο που περνάει για να πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό ή και σε μια σφιχτή αγκαλιάγια να νιώσεις το χέρι σου να ιδρώνει από αγάπη σε μια βραδινή ανοιξιάτικη βόλταγια ένα μπέργκερ με έξτρα πίκλ σως ή πολλά μπέργκερ με έξτρα πικλ σωςγια να κλάψεις από τα πολλά γέλια και να γελάσεις από το πολύ κλάμα

για τις μέρες που βρίσκεις το νόημα και γι’ αυτές που το ξαναχάνεις

για τους μήνες ή τα χρόνια που δεν μπορείς να ξεφύγεις – από ό,τι κι αν προσπαθείς να ξεφύγεις

για εκείνες τις στιγμές που αρχίζεις να αγαπάς τη φυλακή σου
μα περισσότερο για εκείνη τη μέρα που όλα γεμίζουν φως και τόσο φυσικά κλείνεις την πόρτα πίσω σου

γι αυτή την επανάσταση που τόσο φοβόσουν

γι’ αυτή τη φυγή – μπορεί και ηρωική έξοδο – που ποτέ δεν πίστεψες ότι θα καταφέρεις

για να ανέβεις σε τρένα και σε αεροπλάνα και να χάσεις πτήσεις και να κάτσεις πάνω σε βαλίτσες μήπως και χωρέσεις όσα θες να πάρεις μαζί σου
χωρίς να ξέρεις πως οι στιγμές ζυγίζουν πολύ και τα συναισθήματα περισσότερο και πάντα υπέρβαρο θα σου βγαίνει όσο δεν ακουμπάς στο πλάι τα αχρείαστα

γι’ αυτά που τελικά αφήνεις πίσω και ξαφνικά ξετρυπώνουν στην τσέπη σου ή στο μυαλό σου

για τα ταξίδια με επιστροφή αλλά και γι’ αυτά χωρίς

για να δεις πως μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος, ένας άνθρωπος που θαυμάζεις

για να τα διαλύσεις όλα σε μια νύχτα και να χτίσεις τον κόσμο ολόκληρο σε μια μέρα

για εκείνες τις μέρες γεμάτες τοίχους και εκείνα τα βράδια γεμάτα οθόνες

για όλες τις ώρες που ξοδεύεις στο τηλέφωνο λέγοντας απολύτως τίποτα

και για εκείνο το χαμόγελο που έχεις κλείνοντάς το

για να πιεις και να μεθύσεις και να κλάψεις και να πεις αλήθειες

για εκείνα τα συμπαντικά δευτερόλεπτα πριν από κάποιο συγκεκριμένο πρώτο φιλί

και για εκείνα τα άλλα, τα αδιάφορα, δευτερόλεπτα και φιλιά

για εκείνο το πρωινό χαζό χαμόγελο ευτυχίας

και για όλα εκείνα τα ωραία τραγούδια που σου φτιάχνουν τη μέρα

για να χορέψεις κάτω από τη βροχή ή και να τρέξεις να σωθείς από αυτήν
για να κάνεις φίλους, να χάσεις φίλους, να βρεις καινούριους και να δεις πως τίποτα δεν τελειώνει

για εκείνη την ερημική παραλία που έκανες μπάνιο χωρίς μαγιώ

και για εκείνον τον άγνωστο που φίλησες ένα βράδυ σ’ ένα τρένο

για εκείνο το απόγευμα κάτω από τον κόκκινο ουρανό που κοιτιόσασταν στα μάτια χωρίς να μιλάτε

και για εκείνη την εκδρομή στην εξοχή που ξαναβρήκες το παιδί μέσα σου κοιτώντας μια μαρουδίτσα

για εκείνη την Πρωτοχρονιά που πήρες από τον Αη – Βασίλη το δώρο που τόσα χρόνια περίμενες

και ίσως ακόμα για εκείνη τη Μ. Παρασκευή που σου το πήρε πίσω για ένα κομμάτι ήλιου πάνω στον ώμο σου
αρχίζουν οι νέες χρονιές
τελειώνουν οι παλιές
βρίσκεσαι εδώ”

Το πήραμε από εδώ: http://messornot.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3.html
Ευχαριστώ πολύ την Φλ.Κ. που ενημέρωσε γι’ αυτό το όμορφο κείμενο (κι ας είναι για τον προηγούμενο χρόνο).
(μαρουδίτσα είναι η πασχαλίτσα και το «να ξαναρχίσεις μπορείς και με την τελευταία σου πνοή” είναι του Μπέρτολτ Μπρεχτ)

Πηγή

Προβολές : 140

Μοίρασέ το:

Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:

Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.