Το πόρισμα της πραγματογνώμονα για τα πάρτι των βιασμών στα Πετράλωνα (αποκλειστικό)

Τα συμπεράσματα της πραγματογνωμοσύνης την οποία κατέθεσε στην ανακριτική αρχή και συγκεκριμένα στην 21η τακτική ανακρίτρια η οποία χειρίστηκε την υπόθεση στα Πετράλωνα με τα πάρτι των βιασμών και θύματα δυο από τα τρία ανήλικα παιδιά μιας οικογένειας αποκαλύπτει το eReportaz και το dikastikoreportaz.gr

Του ΠΕΤΡΟΥ ΚΟΥΣΟΥΛΟΥ

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2020 η αρμόδια δικαστική λειτουργός όρισε, ως όφειλε, μια ειδική ψυχολόγο προκειμένου να συνομιλήσει με τα παιδιά προκειμένου, στη συνέχεια, να συντάξει την έκθεση της για την πραγματικά απίστευτη διερευνώμενη ιστορία με τα πάρτι στα Πετράλωνα κατά τη διάρκεια των οποίων φέρονται να βιάζονταν και να κακοποιούνταν σωματικά η 11χρονη σήμερα ανήλικη κόρη του ζευγαριού αλλά και ο αδερφός της ο οποίος σήμερα είναι 18 ετών.

Σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα ο πατέρας των παιδιών διοργάνωνε σεξουαλικά όργια με θύματα τα ίδια του τα παιδιά μέσα στο σπίτι.

Εκεί, όπως τουλάχιστον έχει προκύψει από τις έρευνες, αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων αλλά και συγγενών έβγαζαν τις αρρωστημένες τους ορείξεις επάνω στα δυο ανήλικα παιδάκια.

Αμφιβολίες

Ωστόσο σύμφωνα με τη διορισμένη από την ανακρίτρια ψυχολόγο η οποία μίλησε επί μακρόν με τα δυο θύματα, είναι αμφίβολο εάν τα παιδιά κακοποιήθηκαν!

Σύμφωνα με την έκθεση την οποία παρέδωσε στις 28 Δεκεμβρίου 2020 μετά από συνεντεύξεις τις οποίες είχε τόσο με το ανήλικο κορίτσι όσο και με τον αδελφό της επισημαίνει ότι «αμφιβάλει εάν έχουν συμβεί οι πράξεις σεξουαλικής κακοποίησης», παραθέτοντας μια σειρά από λόγους.

Από την έρευνα του eReportaz και του dikastikoreportaz, η ψυχολόγος είχε μαγνητοφωνημένη συνεδρία διάρκειας μιας ώρας με την 11χρονη κοπέα στις 21 Οκτωβρίου.

Κατά τη διάρκεια της «συνέντευξης» το ανήλικο κορίτσι άνοιξε την ψυχή του. Τα όσα περιέγραψε για τα αρρωστημένα παιδικά πάρτι με τη συμμετοχή του πατέρα της δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους.

Ωστόσο η ψυχολόγος στην έκθεσή της κρίνει ότι όλα όσα της εξιστόρησε είναι αμφίβολο εάν έχουν συμβεί, στηρίζοντάς τη συγκεκριμένη άποψη στους εξής λόγους:

1) Ότι υπάρχουν αρκετές αποκλίσεις ανάμεσα σε αυτά τα οποία ανέφερε στο Κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής σε σειρά συνεδριών. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την ψυχολόγο, στο ΚΠΥ δεν έκανε καμία αναφορά σε παιδότοπο, έκανε λόγο για αγόρια και για κορίτσια που ήταν γδυτοί, χόρευαν και της έκλειναν τα μάτια, ανέφερε τα ονόματα Μπάμπης, Πέτρος, Αγγελική, Μήτσο, τη πείραζαν στο σώμα της και ήθελαν να σκοτώσουν τη μαμά της, ενώ και ο μπαμπάς την πείραζε μέσα από το μαγιό. Αντίθετα, η ψυχολόγος, συνεχίζει, στις αναφορές της προς εκείνη το ανήλικο κορίτσι είπε ότι την πίεζαν με τα χέρια στην κοιλιά και το στήθος, ότι της είχαν κλείσει το στόμα με χαρτοταινία, ότι της έβαζαν βίντεο με πράγματα που δεν έβλεπε να βλέπει και ότι δεν έβρισκε χρόνο να τα πει στην μητέρα της. «…Η ίδια δεν τα θυμόταν και μια φορά που η μητέρα της την πήγαινε στο σπίτι μιας φίλης της για να παίξει τότε θυμήθηκε βρήκε χρόνο και της το είπε, αποδεικνύοντας κατά την εκτίμησή μου την έλλειψη σοβαρότητας ή την επίδειξη μιας χαλαρής στάσης που δεν συνάδει με την αναφερόμενη τραυματική πράξη εφόσον αυτή αποδειχθεί ότι έχει τελεστεί»,

2) Δεν εμφάνισε κατά τη διάρκεια της κλινικής συνέντευξης αισθήματα θυμού, φόβου, ενοχών, ντροπής, στοιχεία κατάθλιψης και απελπισίας.

Καταλήγοντας η ψυχολόγος αναφέρει ότι «άλλοι λόγοι οι οποίοι πιθανότατα μπορεί να οδηγήσουν στη διατύπωση αυτών των ισχυρισμών περί σεξουαλικής κακοποίησης είναι για να κερδίσουν την προσοχή των γονιών τους και να τους αποπροσανατολίσουν από ένα σοβαρό παράπτωμα στο οποίο περιέπεσαν ή για να εκδικηθούν έναν ενήλικα, ο οποίος δεν ικανοποίησε μια επιθυμία τους.

Ένας άλλος λόγος είναι η ιδιαίτερη ευαλωτότητα του στην υποβολή καθώς και στη στη χειραγώγηση τους από τους ενήλικες».

Την ίδια εκτίμηση εκφράζει η ψυχολόγος και για την σεξουαλική κακοποίηση του ανήλικου αγοριού.

Σύμφωνα με την επιστήμονα:

1) Ένα σεξουαλικά κακοποιημένο παιδί διστάζει να μιλήσει για τη κακοποίησή του. Εκείνος όμως αποκάλυψε με ευκολία την κακοποίηση και μιλάει κατ’ επανάληψη για το συμβάν χωρίς κανένα δισταγμό,

2) Η αφήγησή του χαρακτηρίζεται από έντονη υπερβολή και οι ισχυρισμοί του φαντάζουν παράλογοι και αβάσιμοθ,

3) Δεν εμφάνισε κατά τη διάρκεια της εξέτασης συναισθήματα φόβου, κατάθλιψης και απελπισίας.

Και συνεχίζει: «…Κατά την εκτίμησή μου η διερευνώμενη σεξουαλική κακοποίηση του συντελέστηκε πολύ ξαφνικά…Στη σεξουαλική κακοποίηση από τα οικεία προηγείται η σταδιακή θυματοποίηση των παιδιών ιδίως στις περιπτώσεις αιμομιξίας…».

Καταλήγοντας η ψυχολόγος ανέφερε, όπως και για την περίπτωση της αδερφής του, ότι το ανήλικο αγόρι μπορεί να διατύπωσε αυτές τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση για να κερδίσει την προσοχή των γονιών του, κτλ.