Το Great Reset θέλει να τερματίσει την ελευθερία του λόγου και την ελευθερία του Τύπου!

Τα τελευταία χρόνια, η εναλλακτική δημοσιογραφία βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές που βασίζονται στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ως πηγές ειδήσεων και πληροφοριών. 

Σε απάντηση, το εταιρικό κράτος, οι ψηφιακοί όμιλοι ετερογενών δραστηριοτήτων και τα κύρια μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν όλο και περισσότερο τη φίμωση και τη λογοκρισία των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης και φωνών που αμφισβητούν την επίσημη αφήγηση για τα περισσότερα ζητήματα.

Έχουν την δύναμη να το κάνουν;

Σίγουρα αυτό δεν θα συμβεί μια μέρα ξαφνικά με ένα νόμο και ένα άρθρο, γιατί θα προκαλέσει αντιδράσεις. Ο μόνος τρόπος (όπως κάνουν όλα αυτα τα χρόνια) για να περάσουν ακραία μέτρα, είναι πρώτα να καθοδηγήσουν τις μάζες ώστε να εναντιωθούν στα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης ως πηγή όλων των κακών.

Ήδη σε ένα βαθμό έχουν καταφέρει να στρέψουν το κόσμο στην “cancel culture” κουλτούρα ακύρωσης που είναι μια σύγχρονη μορφή λογοκρισίας κατά την οποία κάποιος απομακρύνεται από τους δημόσιο λόγο, εξαιτίας των μη πολιτικά ορθών απόψεων του.

Η ανθρωπότητα δε θα καταστραφεί από μια χούφτα ψυχοπαθών μισάνθρωπων κλόουν που την κυβερνάει,αλλά από την μετατροπή δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε τηλεοπτικούς αναμεταδότες της Προπαγάνδας τους. Σε σκέψεις, λέξεις, πράξεις ακόμα και στο συναίσθημα

Στην πρόσφατη συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, η « Αυστραλιανή Επίτροπος » Julie Inman Grant δήλωσε ότι «η ελευθερία του λόγου δεν είναι το ίδιο πράγμα με την ελευθερία για όλους» και ότι «θα χρειαστούμε μια εκ νέου βαθμονόμηση ενός ολόκληρου φάσματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαδραματίζονται στο Διαδίκτυο — από την ελευθερία του λόγου… για να απαλλαγούμε από τη διαδικτυακή βία».

Εν τω μεταξύ, η καναδική κυβέρνηση επιδιώκει να περιορίσει τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και την ελευθερία της έκφρασης μέσω της εφαρμογής του νομοσχεδίου C-11. Αυτό θα της επέτρεπε να ρυθμίζει όλες τις διαδικτυακές οπτικοακουστικές πλατφόρμες στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένου του περιεχομένου στο Spotify, στο Tik Tok, στο YouTube και όπου αλλού δεν συμφωνεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Ομοίως, το Ηνωμένο Βασίλειο επιδιώκει να εισαγάγει ένα νομοσχέδιο για την ασφάλεια στο Διαδίκτυο , οι ΗΠΑ « παύσαν » τη σύσταση ενός Συμβουλίου Διακυβέρνησης Παραπληροφόρησης μετά από αντιδράσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε τον δικό της νόμο για τις ψηφιακές υπηρεσίες, που όλα στοχεύουν στον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου. Οι προσπάθειες των ελίτ και των πολιτικών να φιμώσουν τους διαφωνούντες και τους κριτικούς στοχαστές δεν είναι κάτι νέο. 

Στην πραγματικότητα, η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα «διωγμού ανδρών της επιστήμης, καύσης επιστημονικών βιβλίων και συστηματικής εξάλειψης της διανόησης των υποτελών λαών».

Ωστόσο, αυτές οι τρέχουσες προσπάθειες περιορισμού της ελευθερίας του λόγου και του Τύπου από υποτιθέμενες φιλελεύθερες κυβερνήσεις εξακολουθούν να είναι κάπως ειρωνικές, δεδομένου ότι ακόμη και «η πιο μισαλλόδοξη εκκλησία, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, στην αγιοποίηση ενός αγίου, παραδέχεται και ακούει υπομονετικά, τους διαφωνούντες». 

Ο πιο άγιος άνθρωπος, δεν μπορεί να γίνει δεκτός σε μεταθανάτιες τιμές απο όλους, έως ότου γνωστοποιηθούν και ζυγιστούν όλα όσα θα μπορούσαν να λεχθούν εναντίον του».

Το εταιρικό κράτος, οι ψηφιακοί όμιλοι ετερογενών δραστηριοτήτων και τα κύρια μέσα ενημέρωσης θέλουν να διασφαλίσουν ότι έχουν την αποκλειστική εξουσία να υπαγορεύουν τις απόψεις, τα θέλω και τις επιλογές των ανθρώπων μέσω των εξελιγμένων τεχνικών προπαγάνδας τους. 

Για να το κάνουν αυτό, έχουν καταφύγει ακόμη και στο να μετατρέψουν τα ψέματα σε αλήθεια, πολλά πράγματα που κυκλοφορούν εκεί έξω, είναι τα ακριβώς ανάποδα στην πραγματικότητα.

Η λέξη αλήθεια έχει αποκασταθεί απο την αρχική της σημασία, καθώς όσοι μιλούν ξεκάθαρα για ορισμένα θέματα κατηγορούνται πλέον τακτικά για διάδοση ρητορικής μίσους και παραπληροφόρησης.

Επί του παρόντος, η αλήθεια δεν είναι πλέον κάτι που μπορεί να βρεθεί στην ατομική συνείδηση ​​με μοναδικό κριτή τον εαυτό σας, είναι κάτι που πρέπει να οριστεί από την εξουσία, κάτι που πρέπει να πιστεύεται ότι δε βλάπτει κανέναν και λειτουργεί προς το συμφέρον της ενότητας της οργανωμένης προσπάθειας και που μπορεί και πρέπει να αλλάζει σύμφωνα με τις ανάγκες αυτής της οργανωμένης προσπάθειας.

Ωστόσο, η τροποποίηση του ορισμού της αλήθειας ενέχει μεγάλο κίνδυνο, καθώς η αναζήτηση της αλήθειας είναι ο μόνος τρόπος στην ανθρώπινη πρόοδο, καθώς οδηγεί σε ανακαλύψεις που τελικά ωφελούν την κοινωνία γενικότερα. Πρέπει να σημειωθεί ότι η αλήθεια δεν είναι σε καμία περίπτωση η μόνη λέξη της οποίας η σημασία έχει αλλάξει πρόσφατα για να χρησιμεύσει ως όργανο προπαγάνδας.

Η μόνη αλήθεια που θα πρέπει να επιτρέπεται, θα πρέπει να περιλαμβάνεί σαν αναπόσπαστο κομάτι τον νόμο, την ισότητα, την διαφορετικότητα, την γυναίκα, την πανδημία, το εμβόλιο κ.λπ. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, διότι τέτοιες απόπειρες «διαστροφής της γλώσσας, η αλλαγή του νοήματος των λέξεων», οδηγεί την κοινωνία να παπαγαλίζει την άρχουσα τάξη και να εκφράζεται σύμφωνα με τον τρόπο που θέλουν. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Καθώς πολλές φιλελεύθερες-δημοκρατικές κυβερνήσεις κινούνται ολοένα και περισσότερο προς τον ολοκληρωτισμό, θέλουν οι άνθρωποι να ξεχνούν ότι κανείς δεν κατέχει την μόνη αλήθεια.

Σύμφωνα με αυτούς, «η δημόσια κριτική ή ακόμη και οι εκφράσεις αμφιβολίας πρέπει να καταστέλλονται επειδή τείνουν να αποδυναμώνουν την υποστήριξη του κοινού καλού ή να βλάψουν μειοψηφείες».

Στην πραγματικότητα, πιστεύουν ότι οι απόψεις που ενδέχεται να θέσουν υπό αμφισβήτηση ή να δημιουργήσουν δισταγμούς πρέπει να περιοριστούν σε όλους τους κλάδους και σε όλες τις πλατφόρμες. 

Αυτό συμβαίνει γιατί «όλο και περισσότερος κόσμος αναζητά την αλήθεια που κρύβεται στο παρασκήνιο» όταν η μοναδική αλήθεια γίνεται αποδεκτή απο το κοινό, τότε υπάρχει συμφωνία της άρχουσας τάξης με όλους. Με άλλα λόγια, επιβάλλεται η ομοιομορφία των απόψεων σε όλα τα πεδία υπό ολοκληρωτική κυριαρχία.

Επί του παρόντος, είναι πιθανό ότι οι μάζες δεν θεωρούν την ελευθερία του Τύπου, του λόγου, της έκφρασης και της σκέψης ως ιδιαίτερα σημαντικά, επειδή η μεγάλη πλειοψηφία σπάνια είναι ικανή να σκέφτεται ανεξάρτητα και στα περισσότερα ζητήματα αποδέχεται απόψεις που βρίσκουν έτοιμες.

Αυτές μπορεί να προέρχονται απο ένα κόμμα ή ένα πρόσωπο δημοφιλές στο κοινό, ξεχνώντας ίσως πως το ίδιο το σύστημα του επέτρεψε ή ακόμα και τον έκανε δημοφιλή στη μεγάλη μάζα.

Κάτι άλλο που οι καταπιεστές θα πολεμήσουν όσο μπορούν, είναι η ελεύθερη βούληση «η ιστορία δείχνει ότι κάθε εποχή είχε πολλές απόψεις τις οποίες οι επόμενες εποχές όχι μόνο θεωρούσαν ψευδείς αλλά και παράλογες. Και είναι τόσο βέβαιο ότι πολλές απο τις σημερινές απόψεις, θα απορριφθούν από τις μελλοντικές γενεές. Με αυτό το τρόπο η ελίτ θα προσπαθήσει να τερματίσει την ελεύθερη βούληση, ώστε να αποφύγει την κριτική στο μέλλον.

Αυτό θα γίνει με την βοήθεια της ψηφιακης τεχνολογίας και ενός συστήματος κοινωνικής πίστωσης που είναι ήδη σε λειτουργεία στην Κίνα, όπου οι άνθρωποι μέσω του φόβου θα φοβούνται να εκφραστούν ελεύθερα ή ακόμα και να σκεφτούν. Ήδη έχει ξεκινήσει σε ένα πρώιμο στάδιο σε κάποιες πόλεις της ευρώπης, όπως στη Ρώμη της Ιταλίας.

Οι πολίτες που θα χρησιμοποιούν το πρόγραμμα, σε πρώτη φάση για να ανταμειφθούν για πράγματα όπως η ανακύκλωση, η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η αποτελεσματική διαχείριση της ενέργειάς τους και η αποφυγή προστίμων.

Ακόμα χειρότερο σενάριο είναι ένα νευρωνικό δίκτυο συνδεδεμένο με νανοσωματίδια στο σώμα μας, όπου θα παρέχει παλμούς για την αλλαγή της νευρολογικής λειτουργίας με ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες, δείτε περισσότερα (εδώ).

Εάν σας φαίνονται αυτα ακραία δείτε τι λέει Δρ. Yuval Noah Harari, o κορυφαίος σύμβουλος του Klaus Schwab:

Οι κυβερνήσεις θέλουν να γνωρίζουν όχι μόνο πού πηγαίνουμε ή ποιον συναντάμε. Πάνω απ’ όλα θέλουν να γνωρίζουν τι συμβαίνει κάτω απ’ το δέρμα μας, ποια είναι η θερμοκρασία του σώματός μας, ποια είναι η αρτηριακή μας πίεση, ποια είναι η ιατρική μας κατάσταση».

Για να πετύχει, πρέπει να ζητησουμε πρώτα εμείς των περιορισμό των ελευθεριών μας!

Εάν επιτύχουν οι τρέχουσες προσπάθειες για την καταστολή της ελευθερίας του Τύπου, του λόγου, της έκφρασης και της σκέψης, τότε όλα τα παραπάνω είναι πολύ πιθανά.

Η αναζήτηση της αλήθειας θα εγκαταλειφθεί και οι ολοκληρωτικές αρχές θα αποφασίσουν ποια «δόγματα πρέπει να διδαχθούν και να δημοσιευτούν». Δεν θα υπάρχουν όρια στο ποιος μπορεί να φιμωθεί, καθώς ο έλεγχος των απόψεων θα επεκταθεί σε όλους τους ανθρώπους και σε όλους τους τομείς.

Κατά συνέπεια, στους σύγχρονους αυταρχικούς φορείς χάραξης πολιτικής πρέπει να υπενθυμιστεί η κρίσιμη σημασία της ελευθερίας του λόγου, της έκφρασης και της σκέψης, την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αναγνώρισε στην υπόθεση Sweezy κατά Νιου Χάμσαϊρ το 1957 όταν έκρινε ότι:

Η επιβολή οποιουδήποτε τρόπου σκέψεις στους πνευματικούς ηγέτες στα κολέγια και τα πανεπιστήμιά μας θα έθετε σε κίνδυνο το μέλλον του Έθνους μας. 

Κανένας τομέας της εκπαίδευσης δεν έχει κατανοηθεί τόσο διεξοδικά από τον άνθρωπο ώστε να μην μπορούν ακόμη να γίνουν νέες ανακαλύψεις…. 

Οι δάσκαλοι και οι μαθητές πρέπει πάντα να παραμένουν ελεύθεροι να ερευνούν, να μελετούν και να αξιολογούν, να αποκτούν νέα ωριμότητα και κατανόηση. 

Διαφορετικά, ο πολιτισμός μας θα λιμνάσει και θα πεθάνει…. Η μορφή διακυβέρνησής μας βασίζεται στην προϋπόθεση ότι κάθε πολίτης θα έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σε πολιτική έκφραση και συνεταιρισμό. Αυτό το δικαίωμα κατοχυρώθηκε στην Πρώτη Τροποποίηση της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων. 

Η άσκηση αυτών των βασικών ελευθεριών στην Αμερική γίνεται παραδοσιακά μέσω των μέσων ενημέρωσης των πολιτικών ενώσεων…. 

Η ιστορία έχει αποδείξει επαρκώς την αρετή της πολιτικής δραστηριότητας από ομάδες μειονοτήτων, αντιφρονούντων, που αναρίθμητες φορές βρέθηκαν στην πρωτοπορία της δημοκρατικής σκέψης και των οποίων τα προγράμματα έγιναν τελικά αποδεκτά. 

Η απλή ανορθοδοξία ή η αντίθεση με τα κυρίαρχα ήθη δεν είναι καταδικαστέα. 

Η απουσία τέτοιων φωνών θα ήταν σύμπτωμα σοβαρής ασθένειας στην κοινωνία μας.