Υπουργείο Εθνικής Άμυνας: το σκοτεινό απόρρητο , η Βουλή και οι Ένοπλες Δυνάμεις

Η στεγανοποίηση του υπουργείου Άμυνας, ένας τομέας που απορροφά πάνω από το 2% του ΑΕΠ κάθε χρόνο και διαχειρίζεται οπλικά συστήματα πολλών δις, είναι ένα κατάλοιπο του εμφυλίου πολέμου. Ήταν η εποχή που οι ηττημένοι ήταν μιάσματα, δεν είχαν δικαίωμα ούτε την πύλη του υπουργείου Άμυνας να περάσουν επί δεκαετίες, ούτε η βουλή μπορούσε, ούτε τώρα μπορεί να ελέγξει τι γίνεται με την προστασία αυτής της περιουσίας και  πως διοικείται το στράτευμα.

Με την επίκληση του απορρήτου, προφανέστατα καταχρηστικά, κανείς δεν επιχειρεί καν να ερευνήσει τι συνέβη με τον υπό παρακολούθηση αρχηγό ΓΕΕΘΑ, τι συνέβη με τις αποθήκες που τινάχθηκαν στον αέρα στην Αγχίαλο, τι συνέβη με τα βυθισμένα ελικόπτερα στο Στεφανοβίκειο και πολλά άλλα.

Οι εσωτερικές έρευνες δεν αποδίδουν, αλλά το θέμα δεν είναι μόνο αυτό. Το σοβαρό πρόβλημα είναι ότι η υποκρισία περί του απορρήτου και από τη βουλή, όπως και με την ΕΥΠ, είναι ένα άλλοθι και μόνο για να μην ελέγχεται και να μην λογοδοτεί κανείς τελικά.

Μήπως ήρθε η στιγμή να αρθούν τα στεγανά και η βουλή να  αναλάβει τον ρόλο που της επιβάλλει η κοινοβουλευτική δημοκρατία;

Η ώρα για μια μεγάλη τομή

Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος και κανείς ακόμη δεν έχει μάθει γιατί παρακολουθούνταν ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ και άλλοι αξιωματικοί.

Τα πολιτικά κόμματα , επίσημα έχουν θέσει το θέμα στη βουλή, έχουν κάνει ερωτήσεις, πλήθος δημοσιευμάτων άφησαν πολλά υπονοούμενα για την ακεραιότητα του Φλώρου, τους εξοπλισμούς,  αλλά απάντηση δεν πήρε ποτέ κανείς.

Ο ίδιος, ταπεινωμένος και πλέον αφανής συνεχίζει να είναι ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων. Τις οποίες ούτε εμπνέει, ούτε είναι ικανός να διοικήσει.

Αυτό αποδείχθηκε από τον τρόπο με τον οποίο δεν αντιμετωπίστηκε ούτε η πυρκαγιά στην Αγχίαλο, ούτε η πλημμύρα στο Στεβανοβίκειο. 

Κανείς δεν θέλει να ξέρει τα πραγματικά απόρρητα σχέδια άμυνας της χώρας και άλλα επιχειρησιακά σχέδια. Άλλο όμως αυτό, άλλο η γενική συσκότιση .

Στο πολιτικό επίπεδο συχνά καλείται ο υπουργός Άμυνας να δώσει απαντήσεις. Αλλά είναι γνωστό, ότι μόνο απαντήσεις δεν δίνει. Αοριστολογίες, λόγια του αέρα, μισές αλήθειες, πολλά ψέματα, αδιαφάνεια και συσκότιση.

Το υπουργείο Άμυνας είναι το ένοπλο τμήμα του ελληνικού λαού, το οποίο πληρώνει χρυσάφι για να υπερασπίζεται την εθνική κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και να είναι αξιόμαχο.

Είναι προφανές όμως ότι υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και για τα δις που δαπανώνται και για πως δαπανώνται και πόσο αποδίδουν.

Επίσης , το υπουργείο Άμυνας, οφείλει, σε καιρό ειρήνης,  να συνδράμει τους πολίτες και άλλες υπηρεσίες και υπουργεία όταν υπάρχουν φυσικές καταστροφές και αυτό μάλλον θα γίνει πιο αναγκαίο όσο η κλιματική κρίση επιδεινώνει τα προβλήματα και προκαλεί πολλές επιμέρους κρίσεις.

Είναι έτοιμο το υπουργείο Άμυνας για έναν πιο σύνθετο ρόλο; Πως μπορεί αυτό το υπουργείο να διασυνδεθεί με την Πολιτική Προστασία για να επιτελεί πρόσθετα καθήκοντα;

Για τους λόγους αυτούς, είναι αναγκαία μια μεγάλη τομή στον τρόπο που λειτουργούν τα υπουργεία και πως διαχειρίζονται τον πλούτο που απλόχερα τους παρέχει ο άγρια φορολογούμενος ελληνικός λαός. Με σεβασμό στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και τους θεσμούς της, με σεβασμό και στην κοινωνία.

Γι αυτό είναι εθνική ανάγκη να υπάρχει διαφάνεια. Είναι το πρώτο βήμα για να μπορεί το κοινοβούλιο να ελέγχει λεπτομερώς κάθε ευρώ που παίρνει το υπουργείο Άμυνας. Όχι με τυπικότητες, αλλά με σωστή έρευνα και απόδοση ευθυνών όπου υπάρχουν.

Το υπουργείο Άμυνας πρέπει να απογαλακτιστεί πλέον , είναι καιρός από τα κατάλοιπα του εμφυλίου και να τεθεί η δραστηριότητά του, υπό κοινοβουλευτικό έλεγχο.