Χώρα… ναυάγιο... Η υποκρισία κάνει πάρτι πάνω σε πτώματα. Αλλά δεν πείθει πια κανέναν. (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ)

Στη χώρα της υπερβολής και της υποκρισίας κηρύχθηκε εθνικό πένθος για ένα ναυάγιο που έγινε σε διεθνή ύδατα, χωρίς ούτε έναν Ελληνα νεκρό και με πλοίο που ανήκε σε αλλοδαπούς διακινητές που μετέφεραν λαθρομετανάστες.

Κοινώς, δεν υπήρχε τίποτα το εθνικό στη συγκεκριμένη περίπτωση, το οποίο να δικαιολογεί εθνικό πένθος. Παρ’ όλα αυτά έπρεπε να φτάσουμε το σόου της επιλεκτικής ευαισθησίας μέχρι τέλους, ώστε να αυτομαστιγωθούμε ως κράτος που οι διακινητές και οι πελάτες τους, στους οποίους έχουμε κάνει διεθνές προσκλητήριο, δεν ολοκλήρωσαν το ταξίδι τους.

Με το που έγινε το ναυάγιο προσέτρεξαν στην Πύλο όλοι οι αλληλέγγυοι πολιτικοί αρχηγοί και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λες και μας βύθισαν πολεμικό πλοίο οι Τούρκοι.

Διαγωνίστηκαν όλοι σε θλίψη, καταγγελτικό λόγο και υποκρισία. Για κάποιους φταίει η Ευρωπαϊκή Ενωση με τις πολιτικές της.

Οντως φταίει, γιατί αν δεν είχε αναγκάσει τα κράτη να ταΐζουν τόσο κόσμο που μπουκάρει παράνομα, να τον νομιμοποιούν και να τον ανέχονται ως άεργο ή εγκληματία, τα κράτη θα είχαν πιο αποτρεπτικές πολιτικές και κανείς από αυτούς δεν θα ερχόταν, άρα δεν θα πνιγόταν κιόλας. Αντιθέτως, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει στείλει το μήνυμα «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», «εδώ τα καλά άσυλα, οι άδειες διαμονής επί μακρόν και η τζάμπα ζωή», «έλα, φέρε την οικογένειά σου και όλο το χωριό».

Πουλάμε δήθεν κλειστά σύνορα, αλλά τελικά τους βάζουμε όλους μέσα, όπως βάλαμε και αυτούς που διασώθηκαν, αντί να τους στείλουμε σε κλειστό κέντρο για απέλαση, χωρίς δικαίωμα αίτησης για άσυλο.

Οπότε για ποια κλειστά σύνορα και για ποιες αποτρεπτικές πολιτικές συζητάμε;

Ολες οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι απλά για ελεγχόμενες ροές, ώστε να μπορούν να τις διαχειριστούν, μην πλακώσουν δηλαδή ξαφνικά ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες, όπως το 2015.

Να έρχονται ελεγχόμενα, λίγοι λίγοι, για να είναι υπό έλεγχο η αλλοίωση πληθυσμού, ο εποικισμός και ο εκτουρκισμός της δικής μας χώρας, γιατί προς τα εκεί πάει.

Κάποιοι άλλοι τα έβαλαν με το Λιμενικό που δεν τους έσωσε, ενώ δεν πνίγονταν και τους είπαν «αφήστε μας ήσυχους, θέλουμε να πάμε στην Ιταλία».

Ξέχασαν ότι, όταν ήταν κυβέρνηση, στο Μάτι ο κόσμος πέθανε μέσα στη θάλασσα, στα ρηχά, γιατί κάποιοι ήταν ανίκανοι να οργανώσουν μια απλή επιχείρηση διάσωσης.

Η υποκρισία κάνει πάρτι πάνω σε πτώματα.

Αλλά δεν πείθει πια κανέναν.

Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle