Όταν προτιμάς να ζεις μες την μοναξιά σου παρά με ανθρώπους που σου κάνανε κακό
Η μοναξιά είναι για τους δυνατούς γι αυτούς που μπορούν να την αντέξουν και που δεν έμαθαν να κάνουν εκπτώσεις στα συναισθήματα τους, στα θέλω τους, που μέσα από αυτή έμαθαν να αναγνωρίζουν το αληθινό παρέα με την αξιοπρέπεια τους…
Ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να είναι μόνος… κι όποιος ισχυρίζεται πως τη μοναξιά την απολαμβάνει, ψεύδεται…
Σε σκληραίνει η μοναξιά, αλλά μετουσιώνει τη ματιά σου σε σοφία… σε μεγαλύτερη σύναιση… σε μαθαίνει να θεραπεύεις μόνος σου τις πληγές που άφησαν αυτοί που σε πίκραναν και σε πρόδωσαν…
Γιατί υπάρχει κάτι που δεν διαπραγματεύεσαι… την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ σου…
Καλλιόπη
Όταν προτιμάς να ζεις μες την μοναξιά σου παρά με ανθρώπους που σου κάνανε κακό.. Πληγώθηκες, απογοητεύτηκες, πόνεσες, έπαθες, μα έμαθες, έμαθες να μην φοβάσαι την μοναξιά γιατί αυτή είναι που σε δίδαξε να πατάς σταθερά στα πόδια σου..να είσαι αυτόνομος..
Τι να τους κάνεις λοιπόν? Σε πλήγωσαν και μάλιστα πολύ, σε έκαναν να μην εμπιστεύεσαι κανέναν, σε έκαναν να πιστεύεις πως όλοι έχουν την ίδια πρόθεση, την πρόθεση να σου βάλουν μαχαίρι πισώπλατα, να πιστεύεις πως κάνεις και τίποτα δεν είναι γνήσιο πια.. να αμφισβητείς τον εαυτό σου.. Σε έκαναν αντί για τους δήθεν να προτιμάς την μοναξιά σου..
Πια έμαθες να επιλέγεις την μοναξιά σου να την αγαπάς και να την απολαμβάνεις . Αυτή είναι που σου δίδαξε ότι το πιο σημαντικό είναι να τα έχεις καλά μέσα σου, καλά με τον εαυτό σου…
Να μην αρκείσαι σε δήθεν ανθρωπάκια, να φτιάχνεις τείχος με τα όρια σου, τα θέλω σου, να μην συμβιβάζεσαι μόνο με τα θέλω τα δικά τους και να είσαι υποχείριο τους ,αλλά ούτε το κορόιδο τους.
Το κορόιδο που θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για λίγο και μετά να το πετάξουν.
Να το πετάξουν έτσι απλά και αδικαιολόγητα.
Σε δίδαξε να μην βολεύεσαι στην υποκρισία τους και στο αυτονόητο ψέμα τους.
Έτσι αφού κατάφερες να αφανίσεις απ το μυαλό σου ότι πιο ανεκδιήγητο υπάρχει από προηγούμενους αναξιοπρεπής ανθρώπους , έμαθες να αφήνεις εσύ ο ίδιος ποιοι θα σε πλησιάσουν και ποιοι όχι πλέον.
Έμαθες να φεύγεις από την μοναξιά σου παρά μόνο αν κρίνεις πως δεν απειλείται η καρδιά σου και πως δεν αποτελούν ούτε λίγο μα ούτε μέτριο αλλά αυτό που σε αντιπροσωπεύει και σου αξίζει.
Η μοναξιά είναι για τους δυνατούς γι αυτούς που μπορούν να την αντέξουν και που δεν έμαθαν να κάνουν εκπτώσεις στα συναισθήματα τους, στα θέλω τους, που μέσα από αυτή έμαθαν να αναγνωρίζουν το αληθινό παρέα με την αξιοπρέπεια τους..
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Χρωστάω τη μοναξιά μου σε άλλους ανθρώπους.
Alan Watts
Βρετανός φιλόσοφος και Βουδιστής (1915-1973)
Το να απολαμβανεις την μοναξια ειναι προνομοιο λιγων και εκλεκτων.
Οπως λεει και ενα αρχαιοελληνικο ρητο: Σοφε, να εισαι σαν μια σταγονα λαδι στο νερο με τον κοσμο. Δηλαδη ουτε να αναμειγνυεσαι μαζυ τους και ταυτοχρονα να επιπλεεις πανω απο αυτους.
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ (ΓΙΑ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΦΘΟΝΟ-ΚΑΚΙΑ), ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΩ ΣΗΜΕΡΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΛΗΜΕΡΑ (ΑΥΤΟ ΕΛΛΕΙΠΕ) ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΘΩ ΚΙΟΛΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΩ ΚΑΙ ΜΠΩ ΚΑΙ ΙΣΟΒΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ, ΣΑΝ ΒΛΑΚΑΣ…Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΩ ΚΑΤΩ…
Η συνειδητή μοναξιά…
Είναι όλα τα παραπάνω …
Μα είναι και νοσοκόμα….
Και δάσκαλος …
Και χρόνος απαραίτητος…
του κάθε ένα…
Για περαιτέρο συνειδητιποιηση…
Των πραγμάτων…
Είναι το γλυψημο των πληγών…
Δικών σου…
Ή άλλων …
Της μαχης της ζωής…
Εναντίον του θανάτου…
Είναι η γεύση που σε αφήνει…
Σαν να ανοίγεις το….
Βιβλίο…
Για να δεις που βρίσκεσαι…
Δεν υπάρχει περίπτωση…
Να μην απλώσεις το χέρι…
Και σαν γροθιά για τους άλλους…
Να μην καρφωθεί σε μαχαίρια…
Όπως και το να απλώσεις το χέρι…
Βαθιά στην ψυχή σου…
Και να σου το ακροτηριασει σαν το μπλέντερ…
Κρύβοντας…
Δράκους…
Και τέρατα…
Και εσύ…
Νόμιζες με ένα ξύλινο σπαθακι…
Που ανακάλυψες…
Ότι ήταν το τέλος…
Μα ήταν μόνο η αρχή του τέλους…
Θα τα καταφέρεις…
Και ξανά μαζεύεσαι…
Για να μαθεις…
Να ματώνεις…
Δίχως να σε προκαλεί…
Ακροτηριασμο…
Και ακατασχηντη αιμοραγία…
Με το βλέμα…
Στο αληθινό…
Μέσα σου…
Μα και από έξω…
Σαν μια μικρή ανατολή…
Που ίσα πρόλαβες να αντικρίσεις…
Το φως της…
Εξαιρετική περιγραφή Κωνσταντίνε…
Τι να πω …
Κ. Καλλιόπη…
Μου αρέσει…
Σε νέες γνωρημίες…
Να λέω τα πράγματα όπως έχουν…
Για εμένα…
Είμαι άρρωστος εκεί…
Πονάω εδώ…
Είμαι αυτός προς το παρόν…
Δεν θέλω να κοροϊδευω…
Ότι κάτι είμαι που δεν είμαι…
Για αποδοχή…
Δεν έχει νόημα κανένα …
Και ας χάνω…
Ξεκάθαρα… έτσι …
Μένω…
Εκεί που βρίσκουμε τώρα…
Και προσπαθώ ..
Άλλωτε καθόλου …
Μερικές φορές αφήνωμαι…
Από έλλειψη δυνάμεως…;
Για να με δω…
Μεχρη που θα πάει…
Η φανέρωση του…
Προσπαθώ να ανακαλύψω…
Εκεί που κρύβετε η πλάνη…
Πολλές φορές ανακαλύπτω…
Ότι δεν ξέρω τίποτα…
Και πως θα σταθώ…
Στην μάχη …
Εναντίον μου…
Να είστε καλά…
Μέσα από το εξαιρετικό σας σαϊτ…
Που προκαλείτε συνειδήσεις…
ΑΨΟΓΟς !!!!!!!
Τίμο…
Μεγάλες κουβέντες μην λες…
Πράξεις να βλέπεις…
Σε συμπαθώ…
Ιδιαίτερα…
Με τα σχόλια σου…
Νιώθω έναν που πραγματικά πονάει…
Και νομίζει ότι είναι μόνος…
Νομίζει όμως…….
Να προσπαθείς να είσαι χαρούμενος…
Αγκαλιά για όλους…
Και θα νιώσεις την παρουσία τους…
Στην αγκαλιά σου…
Γεμάτος…
Όχι μόνο πόνο…
Γιατί αυτό δεν αποφεύγετε…
Αλλά αγάπη…
Όσο έχεις προς το παρόν…
Αρκεί και γνήσια…
Το ξέρω εύκολα τα λόγια…
Χτίζω ανώγια…
Και όταν βρεθούμε πως θα σε ανεχτώ…
Άρρωστος και εγώ…
Επειδή μου αρέσει Να λέω τα πράγματα όπως έχουν…
ΤΕΛΙΚΑ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ…
ΤΟ ΟΙΚΕΙΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ
Συχνά έχω τούτο το παράξενο
και διαπεραστικό όνειρο
μιας γυναίκας άγνωστης
που αγαπώ και με αγαπά
και που όμως δεν είναι
κάθε φορά ούτε ακριβώς η ίδια
αλλά ούτε και κάποια άλλη,
και με αγαπά και με καταλαβαίνει
Γιατί εκείνη με καταλαβαίνει
και η καρδιά μου είναι διάφανη
για αυτή μονάχα και τον ιδρώτα
του χλωμού προσώπου μου
μονάχα αυτή ξέρει να δροσίζει
με το κλάμα της
Να είναι άραγε καστανή, ξανθιά
ή κοκκινομάλλα;
Δεν ξέρω το όνομά της;
Θυμάμαι πως είναι γλυκό και εύηχο
σαν τα ονόματα των αγαπημένων
που μας στέρησε η ζωή
Το βλέμμα της είναι όμοιο
με το βλέμμα των αγαλμάτων
και όσον αφορά τη φωνή της,
απόμακρη και ήρεμη και σοβαρή,
με τη χροιά αγαπημένων φωνών
που σώπασαν.
Paul Verlaine
ας δουμε κι το αντιστροφο θες ανθρωπους κοντα σου μα αυτοι σε καμνουν περα κι η μοναξια γινετε ο καλυτερος φιλος ……….
Πάρε και το αντίστροφο… ότι δεν σου αξίζουν…
καπετανισσα ολλοι αξιζουμε ο καθενας ειν κατι μοναδικο κι οταν ημαστε με καθαρη συνιδιση κι ψυχη πιο πολυ !! αν ο κοσμος γνωριζε οτι πρεπει ο ενας να εκτιμα ισοτιμα τον αλον δε θα υπιρχε αυτη η δυχονοια κι το μισος !!! ομως τωρα αν εισαι πιο χαζος απ τον αλον δε αξιζεις για τους αλους εισαι ο ζαβος 🙁
το έγραψες… “όταν είμαστε με καθαρή συνείδηση”…
Οπότε τι τους θέλεις, αν δεν έχουν συνείδηση;;;
ΜΑΚΡΥΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΑ ΜΟΥ ΑΠ ΑΥΤΟΥς ΟΥΣΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤ