Ο Erdogan «ζυγίζει» τις επιλογές του…
Επικίνδυνα σε ένοπλη σύγκρουση στη μετα-Assad Συρία πλησιάζουν το Ισραήλ και η Τουρκία, βάζοντας ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε μια δυσάρεστη θέση, σύμφωνα με ανάλυση του καθηγητή του Berkeley Michael Walsh.
Τους επόμενους τρεις μήνες, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu θα έχει ένα χρονικό περιθώριο ώστε να επιχειρήσει μια αποφασιστική κίνηση στη Συρία.
Το βασικό ερώτημα που πρέπει να θέσει στον εαυτό του είναι αν η κυβέρνησή του θα αρκεστεί στην τρέχουσα κατάσταση ή αν αξίζει να ρισκάρει αντιδρώντας τώρα στην τουρκική επεκτατικότητα.
Από αναλυτική σκοπιά, υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα γύρω από τους ξένους παράγοντες που δρουν στο έδαφος του Ιράκ και της Συρίας.
Με άλλα λόγια, μένει να απαντηθεί το ερώτημα για τον ρόλο που ενδέχεται να επιδιώξουν να διαδραματίσουν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις στις γειτονικές περιοχές τους τώρα που ο Bassar Al Assad έχει πέσει.
Η Επιτροπή Nagel εκτίμησε πρόσφατα ότι ο κίνδυνος άμεσης σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είναι πραγματικός, με αποτέλεσμα αρκετοί επιφανείς Ισραηλινοί να απευθύνουν εκκλήσεις ώστε η χώρα τους να προετοιμαστεί για πόλεμο.
Σύμφωνα με τον Walsh, στην Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, γνωστή και ως Ροτζάβα, η πτώση του Assad παρείχε παρόμοιο χρονικό περιθώριο στον Τούρκο Πρωθυπουργό Recep Tayyip Erdogan να επιτεθεί στις εκεί κουρδικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ.
Από την πτώση του Assad και εξής, αυτοί οι Κούρδοι μαχητές έχουν δεχθεί κύματα επιθέσεων από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και τις παραστρατιωτικές ομάδες που υποστηρίζουν.
Τώρα, η Τουρκία απειλεί με μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση εναντίον αυτών των συμμάχων των ΗΠΑ, εκτός αν κάνουν πίσω και αποδεχτούν τους όρους της Άγκυρας για το μέλλον της Συρίας.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η τουρκική επεκτατικότητα αποτελεί υπαρξιακή απειλή για τη συμμαχία του ΝΑΤΟ, όπως αυτή υφίσταται σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βρεθεί επικίνδυνα κοντά σε άμεση σύγκρουση στη Συρία.
Υπό την κυβέρνηση Biden, ο αμερικανικός στρατός πήρε το εξαιρετικό μέτρο να καταρρίψει ένα ένοπλο drone του συμμάχου τους στο ΝΑΤΟ, όταν αυτό πέταξε σε απόσταση 500 μέτρων από αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Αυτό καταγράφηκε ως «η πρώτη χρήση στρατιωτικής δύναμης της Αμερικής κατά της Τουρκίας».
Μετά από αυτή την επίθεση, τουλάχιστον ένα think tank με έδρα την Ουάσινγκτον προκάλεσε σοβαρή συζήτηση για το αν ήταν καιρός ο Λευκός Οίκος να πιέσει για την αναστολή της συμμετοχής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Παρόλο που αυτό δεν συνέβη, η πολιτική ανοχής στην τουρκική επεκτατικότητα έχει καταρρεύσει στους κυρίαρχους κύκλους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τον τελευταίο χρόνο.
Η κυβέρνηση Netanyahu στο Ισραήλ βρίσκεται έτσι αντιμέτωπη με μια αινιγματική κατάσταση.
Το νέο φιλοϊσλαμιστικό καθεστώς στη Δαμασκό δηλώνει ότι θέλει ειρήνη.
Ωστόσο, αυτή η ειρήνη θα είχε βαρύ κόστος για την εθνική ασφάλεια και τα εξωτερικά συμφέροντα του Ισραήλ.
Όχι μόνο θα κινδύνευε η αντίσταση των φιλοδυτικών παρατάξεων σε όλη τη Συρία, αλλά και θα υπήρχε ο κίνδυνος δημιουργίας μιας νεοοθωμανικής σφαίρας επιρροής κατά μήκος των βόρειων συνόρων του Ισραήλ.
Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και η κυβέρνηση Τrump θα έχουν επίσης δύσκολες αποφάσεις να πάρουν.
Πλήρης υποστήριξη
«Χωρίς την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι αμφίβολο αν οι κουρδικές δυνάμεις που συμμαχούν με την Αμερική θα αντέξουν μια πλήρους κλίμακας επίθεση από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και τις συμμαχικές τους συριακές πολιτοφυλακές.
Παράλληλα, η κυβέρνηση Trump θα πρέπει να εξετάσει πώς θα αντιμετωπίσει τυχόν επιθέσεις των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων και της MIT (τουρκική υπηρεσία πληροφοριών) εναντίον αμερικανικών δυνάμεων και των συμμάχων τους στο Ιράκ και τη Συρία.
Οι Κούρδοι ελπίζουν ότι η κυβέρνηση Trump θα δει αυτά τα «κακά προηγούμενα» μέσα από το πρίσμα του «Να κάνουμε ξανά τον αμερικανικό στρατό μεγάλο».
Αν αυτό συμβεί, τότε είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς η κυβέρνηση Trump θα μπορούσε να ανεχθεί την ένοπλη τουρκική επεκτατικότητα, αφού οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ουσιαστικά στόχευσαν Αμερικανούς στρατιώτες» αναφέρει ο Walsch.
Το πρόβλημα για τους Κούρδους είναι ότι μπορεί να χρειαστούν μήνες για να αναπτύξει η κυβέρνηση Trump μια συνεκτική προσέγγιση για τη Συρία.
Στο μεταξύ, οι Tούρκοι θα επιχειρήσουν να επιβάλουν τη βούλησή τους, εξαπολύοντας μια πλήρους κλίμακας επίθεση στη Ροτζάβα.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις των Κούρδων δεν θα έχουν άλλη επιλογή από να στραφούν στο Ισραήλ. Το ερώτημα τώρα είναι πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση Netanyahu.
Μία επιλογή θα ήταν να παράσχει στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις πολιτική, στρατιωτική και πληροφοριακή υποστήριξη, ώστε να μπορέσουν να επεκτείνουν την αυτόνομη διοίκηση της Ροτζάβα μέχρι τη Μεσόγειο.
Αυτή η κίνηση θα ήταν ευπρόσδεκτη από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, καθώς ένα ανεξάρτητο κράτος του Κουρδιστάν πιθανότατα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα.
Και κανένας από τους γείτονές του δεν φαίνεται διατεθειμένος να παρέχει τέτοια πρόσβαση με ευνοϊκούς όρους.
Αυτή η κίνηση θα παρείχε επίσης στο Ισραήλ μια βαριά στρατιωτικοποιημένη ζώνη αποκλεισμού μεταξύ της Τουρκίας και του νέου καθεστώτος στη Δαμασκό.
Και αυτό, με τη σειρά του, θα έδινε στο Ισραήλ πολύ μεγαλύτερη επιρροή για να διαμορφώσει το μέλλον της Συρίας.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό θα ενείχε τον κίνδυνο άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων και της Mossad, από τη μία πλευρά, και των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων και της «Οργάνωσης», από την άλλη.
Και αυτό θα αποτελούσε υπαρξιακή απειλή για το ΝΑΤΟ όπως υπάρχει σήμερα.Τα σενάρια
Όπως αναφέρει ο Walsch, πρέπει να εξετάσουμε τα ακόλουθα σενάρια.
Στο πρώτο, το Ισραήλ εξαπολύει επίθεση στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Σε αυτή την περίπτωση, η Τουρκία θα υποστήριζε ότι οι διατάξεις του Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ απαιτούν από τα άλλα κράτη-μέλη της Συμμαχίας να παρέμβουν για την αυτοάμυνά της.
Στο δεύτερο, η Τουρκία εξαπολύει άμεση επίθεση στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις.
Σε αυτή την περίπτωση, το Ισραήλ θα υποστήριζε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αποβάλουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.
Αυτά τα σενάρια παρουσιάζουν τρία προβλήματα για την Τουρκία:
Πρώτον, τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ πιθανότατα θα ήταν απρόθυμα να συμμετάσχουν σε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον ενός Μεγάλου Μη-ΝΑΤΟικού Συμμάχου.
Δεύτερον, πιθανόν να υπάρξει πρόταση για την προληπτική αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ – κάτι τέτοιο θα έθετε το άβολο ερώτημα.
Τρίτον, στο δεύτερο σενάριο στην Ουάσινγκτον θα υπάρξει ισχυρή κύμα αντιδράσεων για την υπεράσπιση του Ισραήλ.
Παρόλο που το Υπουργείο Άμυνας και η κοινότητα πληροφοριών δεν θα ήθελαν να εμπλακούν σε μια άμεση αντιπαράθεση με τους Τούρκους ομολόγους τους, θα ήταν δεκτικοί στο να υποστηρίξουν τις ισραηλινές προσπάθειες να επιβάλουν σοβαρές συνέπειες.
Για αυτούς τους λόγους, ο Πρωθυπουργός Erdogan θα πρέπει να επιδιώξει την αποκλιμάκωση των εντάσεων με το Ισραήλ το συντομότερο δυνατό – εκτός εάν είναι ήδη αποφασισμένος να ακολουθήσει ένα μέλλον εκτός ΝΑΤΟ για τη χώρα του.
Πριν σχολιάσω το άρθρο, θεωρώ πως αξίζει να αναφέρω πως το σιωνιστικό μόρφωμα του Ισραήλ υπέστη μια ιστορική και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΗΤΤΑ . Την πρώτη από ιδρύσεως του το 1948. Ο μαχόμενος λαός της Παλαιστίνης με τις αμέτρητες θυσίες του σε αμάχους και τον αγώνα του για ελευθερία νίκησε τον “πέμπτο καλύτερο στρατό του κόσμου” και την “καλύτερη μυστική υπηρεσία του κόσμου”. Οι Σιωνιστές του Ισραήλ με την αμέριστη βοήθεια σε όπλα, χρήματα και πάσης φύσεως εξοπλισμό από τους ομογάλακτους τους στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ στο να καταλάβουν την Γάζα κι επίσης ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ στο να εισβάλλουν στο νότιο Λίβανο.
Ανεξαρτήτως την γνώμη που έχει κανείς για την Χαμάς, η τελευταία απέδειξε ότι ένας μη-κρατικός δρων μαζί με έναν λαό αποφασισμένο να πολεμήσει μέχρι τέλους, μπορούν να τα βάλουν και με τα θηρία της Αποκαλύψεως… με τους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Ο Ισραηλινός υποστράτηγος ε.α., Γκιορά Εϊλάντ δήλωσε ότι “ο πόλεμος στην Γάζα ήταν μια καταστροφική αποτυχία για το Ισραήλ”. O Εβραίος Μπλίνκεν, ο απερχόμενος ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, δήλωσε πως “το Ισραήλ δεν μπορεί να νικήσει την Χαμάς, καθώς αυτή αναπλήρωσε όλες τις απώλειες που υπέστη”.
Αντιθέτως, ο σιωνιστικός στρατός ταπεινώθηκε με τις επίλεκτες, καλο-εκπαιδευμένες και καλο-οπλισμένες μονάδες του να αποδεικνύονται λίγες και ανεπαρκείς παρουσιάζοντας κάτω του μετρίου μαχητικές επιδόσεις απέναντι σε έναν αντάρτικο στρατό. Οι απώλειες των Σιωνιστών ήταν βαριές και αποκρύβονταν επιμελώς από τα δυτικά συστημικά ΜΜΕ… Παραδόξως κάποιες από τις συστημικές ισραηλινές εφημερίδες (όπως η Χααρέτς) δημοσίευαν τις λίστες των απωλειών, όμως και πάλι οι μόνοι που καταγράφονταν με ονοματεπώνυμο ήταν οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, αλλά όχι οι οπλίτες.
Στον δε νότιο Λίβανο, ας θυμηθούμε τα γελοία δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των συστημικών ΜΜΕ που για πόσο καιρό μας τα έπρηζαν για την “σαρωτική εισβολή” που ετοιμάζει το Ισραήλ στον Λίβανο… για την “ισραηλινή αρμάδα” που θα “συντρίψει την Χεζμπολλάχ”… την “συγκέντρωση μεγάλων ισραηλινών δυνάμεων” για το μεγάλο ντου κτλ κτλ… Ένα μεγάλο ντου που τελικά δεν έγινε ποτέ, καθώς επαναλήφθηκε ακριβώς αυτό που έγινε το 2006: ισραηλινές μονάδες κομάντος και τεθωρακισμένων εισήλθαν στον νότιο Λίβανο για να ετοιμάσουν το έδαφος της πολυ-αναμενόμενης “εισβολής”, αλλά αποκρούστηκαν ξανά και ξανά από τους μαχητές της Χεζμπολλάχ με σοβαρές ισραηλινές απώλειες. Στο τέλος, ο Νετανιάχου και η σιωνιστική ηγεσία αποφάσισαν να ακυρώσουν την χερσαία εισβολή περιοριζόμενοι σε αεροπορικά χτυπήματα και τις δολοφονίες της ηγεσίας της Χεζμπολλάχ.
Ο Πορτοκαλής, με την παρέμβασή του για ανακωχή, κυριολεκτικά έσωσε το Ισραήλ από την περαιτέρω ταπείνωση τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο. Κι ας τα mainstream παπαγαλάκια των εγχώριων και διεθνών Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης να παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο, την νύχτα ως μέρα, και τον Ντάμπο το ελεφαντάκι να πετάει μαζί με τον Μένιο τον γάϊδαρο… ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΧΑΣΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΒΑΝΟ. Επίσης, το Ισραήλ έκαψε πολιτικό, ηθικό, γεωστρατηγικό αλλά και οικονομικό κεφάλαιο. Το Ισραήλ θεωρείται ένα πολεμοχαρές, γενοκτονικό και ρατσιστικό καθεστώς στον μη-δυτικό κόσμο… το εβραϊκό στρατιωτικό κύρος υπέστη ανεπανόρθωτο πλήγμα με πολλούς Ισραηλινούς νέους να είναι φυγόστρατοι… η ισραηλινή οικονομία έχει παραλύσει με τον τουρισμό να είναι νεκρός και τις επενδύσεις ανύπαρκτες κι απλά τους διασώζουν τα τσεκ των δισεκατομμυρίων δολλαρίων από τον θείο Σαμ… το βόρειο Ισραήλ είναι μια εκκενωμένη νεκρή ζώνη, ενώ το 5% του πληθυσμού του Ισραήλ εγκατέλειψε οριστικά την χώρα.
Όλα αυτά ίσως σε κάποιους να φαίνονται εξωφρενικά, υπερβολικά και να τους ξενίζουν καθώς – έστω κι ασυνείδητα – είναι γαλουχημένοι με την ιδέα των “ημίθεων, ανίκητων, πανταχού παρόντων και τα πάντα πληρόντων Σιωνιστών”, που ακόμα και οι ήττες τους είναι καλά κρυμμένες νίκες… αλλά ας δουν τι δημοσιεύουν οι ίδιες οι ισραηλινές εφημερίδες και στοιχειωδώς ανεξάρτητες διεθνείς δημοσιογραφικές πηγές και θα καταλάβουν.
Το μόνο που κατάφερε το σιωνιστικό μόρφωμα, ήταν καποιες “χολλυγουντιανού” στυλ δολοφονίες των ηγετικών στελεχών της Χαμάς και της Χεζμπολλάχ, χωρίς όμως αυτές να έχουν κάποια ουσιαστική επίπτωση στα πεδία των μαχών. Κι ας μην βιαστεί κάποιος να βγάλει “νικητές” τους Σιωνιστές στην Συρία με την κατάρρευση του καθεστώτος Άσσαντ. Ο πραγματικός νικητής στην Συρία είναι κυρίως η Τουρκία, γιατί οι τζιχαντιστές και λοιποί μισθοφόροι στην Τουρκία στεγάστηκαν, εκπαιδεύτηκαν κι εξοπλίστηκαν, ενώ το Κατάρ έβαζε τα λεφτά. Η Συρία πλέον είναι μια δεύτερη Λιβύη… ένα χάος… με τις διάφορες ομάδες τζιχαντιστών και μισθοφόρων, τους Κούρδους, τα υπολείμματα των υποστηρικτών του Άσσαντ να ερίζουν για τον έλεγχο της χώρας. Κι ας παρουσιάζουν τα παπαγαλάκια των συστημικών ΜΜΕ πως τάχα μου υπάρχει “κυβέρνηση” στην Δαμασκό με τον πρώην τζιχαντιστή-κεφαλοκυνηγό, Αλ-Τσογλάνι, να φοράει κοστούμι και να παριστάνει τον “πρόεδρο” μπροστά στις στημένες κάμερες του CNN και του BBC.
Επί του άρθρου… Κατ’ αρχήν πόλεμος Τουρκίας-Ισραήλ σημαίνει πόλεμος Τουρκίας-ΗΠΑ, γιατί το Ισραήλ = ΗΠΑ και οι ΗΠΑ = Ισραήλ… Πόλεμος Τουρκιας-ΗΠΑ σημαίνει ότι οι ίδιοι οι Αγγλο-Σιωνιστές πυροβολούν και τα δύο πόδια τους, καθώς αυτό θα οδηγήσει στο τέλος του ΝΑΤΟ όπως το ξέρουμε και θα παραδώσει ολοκληρωτικά την Τουρκία στις αγκάλες της Κίνας. Επίσης, το Ισραήλ δεν μπόρεσε να νικήσει τους Χαματζήδες με τις παντόφλες και τα λιανοντούφεκα, θα τα βάλει με τον “δεύτερο στρατό του ΝΑΤΟ”; Το αν συγκρουστούν μεταξύ τους κάποιες τζιχαντιστικές-μισθοφορικές ομάδες στην Συρία ελεγχόμενες από την Τουρκία και το Ισραήλ για την εξασφάλιση καλύτερων θέσεων ή ζωνών επιρροής, είναι κάτι άλλο. Η συνέχιση της λυκοσυμμαχίας Τουρκίας-Ισραήλ είναι απολύτως ζωτικής σημασίας για τα αγγλο-σιωνιστικά συμφέροντα στην Μέση Ανατολή, ειδικά τώρα που η Ρωσσία και το Ιράν υπέγραψαν επίσημη στρατιωτική συμφωνία
Γιατί ανώνυμα;
Κρίμα τέτοια εύστοχη ανάλυση!