αυτός θα σου μάθει τι σημαίνει ζωή... (μουσικό βίντεο, χιούμορ και ταινία)
Σε φοβίζει ο πόνος…
…το ξέρω…
… τους περισσότερους ανθρώπους τους φοβίζει…
… είναι που είναι δυνατός…
… είναι που νοιώθεις να κόβεσαι κομμάτια…
… είναι που νοιώθεις να διαλύονται όλα μέσα σου…
Δος μου το χέρι σου κι άσε με να σε μάθω πως ο πόνος είναι κάθαρση…
…είναι λιμάρισμα της ψυχης…
… είναι τα μάτια που λάμπουν στο κλάμα τους…
… είναι που η ψυχή σου σ’ αυτά φωτίζεται…
… είναι η λύτρωση…
Μην σε τρομάζει ο πόνος…
… φίλο και δάσκαλο καν’ τον της ζωής…
Κι αν νοιώθεις την καρδιά σου να γίνεται κομμάτια…
… ν’ ανοίγουν βαθιές ρωγμές, δεν πειράζει…
Ειν’ η ψυχή που σε φωνάζει…
… που σου ζητά να την ακούσεις… να σκύψεις μέσα σου, να δεις όσα η χαρά σ’ έκανε να ξεχνάς…
… να δουλέψεις πάνω της… να την δεις ν’ ανοίγει σαν μπουμπούκι τριανταφυλλιάς…
Τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής, απ’ τον πόνο θα τα πάρεις…
… τότε που θα πέσεις πολλές φορές απ’ την γέφυρα και θα γαντζωθείς για να ξανανέβεις στο φως…
… στη ζωή…
… και να συνεχίσεις τον δρόμο σου…
… αλλά διαφορετικά…
… φορτωμένος με δώρα…
… γιατί δώρα είναι τα δάκρυα που καθαρίζουν την ψυχή…
… δώρα είν’ η αλήθειες και το βλέμμα το καθάριο…
Τον πόνο, μην τον φοβηθείς…
… άνοιξέ του την πόρτα να μπει και κοίταξέ τον κατάματα…
… περήφανα…
… αυτός θα σου μάθει τι σημαίνει ζωή…
… τι σημαίνει αληθινή αγάπη…
καλό ξημέρωμα και μια Κυριακή που να μυρίζει θάλασσα…
Καλλιόπη
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Πόνος…
Ο Πατέρας της αγάπης…
Η χαρά…
Δεν είναι ανώτερη…
Ο πόνος είναι…
Βαθύς…
Μυστικός…
Συγκλονιστικός…
Μέχρι τα βάθη τις αβύσσου…
Συνταράσσει…
Ταρακουνώ τον άνθρωπο…
Η χαρά επιφανειακή…
Ματαιόδοξη…
Πόνος είναι βαθύς..
Σαν της θάλασσας τα βάθη…
Ο πόνος το μόνο αληθινό…
Και μη υποκριτικό…
Συνταράσσει τα θεμέλια της ματαιοδοξίας…
Και της αμαρτίας…
Η πραγματική χαρά…
Έρχεται μετά από μεγάλο πόνο…
Έρχεται από τους πόνους της γέννας…
Πόνος…
Ο πατέρας της χαράς…
Πόνος…
Η συνειδητοποίηση…
Της ματαιότητας…
Του μέτρια…
Του συρμού…
Που βρέθηκες…
Πριν την συνηδιτοποιηση των πραγμάτων…
Κανείς δεν αγάπησε τον πόνο…
Τον πυροβολούμε…
Με ότι όπλο προσφέρει…
Ο άρχοντας…
Του κόσμου τούτου…
Και πώς να γεννηθεί η πραγματική αγάπη…
Σκοτωμένη…
Μεταλλαγμένη..
Σε κάποια γωνία..
Που μας βολεύει…
Όμως αγάπη είναι η κόρη του αληθινού πόνου…
Χωρίς πόνο…
Δεν προσφέρετε πνεύμα…
Τέχνη…
Φιλοσοφία…
Μουσική…
Αδελφική επαφή…
Γιατί απλά δεν αναγνωριστικέ…
Δεν γεύτηκε..
Την πραγματική αγάπη…
Δεν υπάρχει σοφότερος του κόσμου τούτου..
Από τους άγιους…
Όλοι βουτηγμένοι στον πόνο…
Και το ευαγγέλιο…
Ήρθε να δώσει…
Όλο τον πόνο…
Της ανθρωπότητας…
Η προσωποποίηση της αγάπης..
Μέσα από τον πόνο…
Μαχαίρα…
Πόλεμο…
Πόνο…
Ήρθα να κατακλίσω στις φιλότιμες αμαρτωλές ψυχές…
. Ὁ πόνος, είναι γιά τήν ἀγάπη, ὅ,τι είναι ὁ σκελετός γιά τό σῶµα…
Ἄνευ τοῦ πόνου ἡ ἀγάπη θά ἦταν ἄµορφος µαλθακότης καί ὑδαρότης…
φλύαρος φιλολογία ἀγάπης…
Σκέφτοµαι, διαβάζοντας αὐτά, µήπως καί στίς µέρες µας ἡ ἀγάπη δέν ἔχει καταντήσει µία φλύαρη ἀγαπολογία;…
Ὁ πόνος ἑνώνει τόν ἄνθρωπο µέ τό Θεό. Γιατί ὅταν πονᾶµε, προσφέρουµε ὁλόκληρο τόν ἑαυτό µας στό Θεό καί ἐκεῖνος µᾶς προσφέρει ὁλόκληρο τόν ἑαυτό Του. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού θέλει ὁ Θεός. Ὅταν µέ τό µεγάλο πόνο νοµίζουµε ὅτι χάνουµε τά πάντα, τότε κερδίζουµε τά πάντα, ἀφοῦ ὁ Θεός µᾶς δίνει ὁλόκληρο τόν ἑαυτό Του…
Ὁ πόνος διατρέχει ὅλη τή ζωή, ἀπό τή στιγµή τῆς γέννησής µας, ἕως τή στιγµή τοῦ θανάτου µας. Θεωρεῖται µάλιστα «φρουρός τῆς ζωῆς», µέ τήν ἔννοια ὅτι µᾶς προειδοποιεῖ γιά κινδύνους καί ἀσθένειες, ὠθῶντας µας να ἀναζητήσουµε θεραπεία…
Ὁ πόνος ἀποκαλεῖται πολύ εὔγλωττα «καθηµερινός θάνατος». Τόν θάνατο τόν φοβόµαστε…
. Ἀντίθετα, ἡ παρουσία τοῦ πόνου στήν καθηµερινότητά µας εἶναι πολλές φορές τόσο ἄµεση, ὥστε νά βάζουµε τά κλάµατα, νά φωνάζουµε, νά δαγκώνουµε τά χείλη µας….
Ὁ µεγάλος πόνος µας ὠθεῖ νά ἐπιζητοῦµε τόν θάνατο, «τόν κάµει λυτρωτήν». Ὁ πόνος µᾶς ὑποχρεώνει νά σκεφτοῦµε, ὅτι ὑπάρχει κάτι καλύτερο ἀπό τήν παροῦσα ζωή. «Καµία γνῶσις δέ µπορεῖ νά ἐµποδίσει τή µεταφυσικήν αὐτήν νοσταλγίαν τοῦ πόνου». Ἔτσι λοιπόν ὁ πόνος εἶναι «σάλπισµα, ἀντίλαλος, ἀπόφωνον τοῦ ἀποκόσµου, τῆς αἰωνιότητος».
Ό πόνος κατέβηκε στην γη…
Και σταυρώθηκε..
Αυτήν είναι απόλυτη αγάπη…
Μέσα από τον …
Απόλυτο πόνο…
Παύλου: «Ἐµοί δέ µή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ µή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος δέν καυχᾶται οὔτε γιά τά Θεόπνευστα λόγια τοῦ Κυρίου, οὔτε γιά τά θαύµατα πού Ἐκεῖνος τέλεσε. Δέν καυχᾶται οὔτε κἄν γιά τήν Ἀνάσταση ἤ τήν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά µόνο γιά τό Σταυρό Του. Ὁ Χριστός µέ τόν πόνο Του ἐπάνω στό Σταυρό «ἠθέλησε νά κάψη ὅλους τούς πόνους τοῦ ἀνθρώπου».
«Ὁ πόνος ἀναδεικνύει τόν ἄνθρωπο ὡς πνευµατικό ὄν, διότι ἡ κυριαρχία ἐπάνω εἰς τόν πόνον εἶναι ἡ ὡραιοτέρα κυριαρχία τοῦ πνεύµατος, ὁ νικητής τοῦ πόνου εἶναι ὁ µεγαλύτερος ἥρως».
«Ὁ πόνος, τό πιό µεταφυσικό γεγονός τῆς ζωῆς γίνεται ἡ πιό δηµιουργική πηγή τῆς ἱστορίας. Οὔτε ἡ ὑπερηφάνεια, οὔτε ἡ χαρά, οὔτε τό µῖσος, οὔτε τό πάθος δηµιουργοῦν εἰς τήν ἱστορίαν ὅ,τι δηµιουργεῖ ὁ πόνος. Ποιός δύναται νά νικήσει ἐκεῖνον πού εἶναι ἀποφασισµένος νά πονέση καί δέν ἀπελπίζεται ὅσον καί νά πονᾶ; Πραγµατική, λοιπόν, φιλοσοφία εἶναι ἡ φιλοσοφία τοῦ πόνου καί καλλίτερον τοῦ πονοῦντος».
Ἐπίσης, ὁ πόνος προάγει τήν τέχνη, γιατί τά ἔργα τέχνης µέ τά ὁποῖα ἐκδηλώνεται ὁ πόνος εἶναι τά καλύτερα. Ἡ τέχνη, ὅµως δέν µπορεῖ νά παρηγορήσει ἕναν ἄνθρωπο πού πονᾶ ἤ ἕνα ἑτοιµοθάνατο. Εἶναι ἀνίσχυρη ἀπέναντι στόν πόνο. Ἄρα ὁ πόνος εἶναι δυνατότερος ἀπό τήν τέχνη.
Ὁ πόνος εἶναι καί ψυχή τῆς ἀγάπης, τῆς ψυχῆς τοῦ Χριστιανισµοῦ. Ὅταν ἀγαπᾶµε κάποιον λέµε ὅτι «τόν πονᾶµε» καί τοῦ προσφέρουµε τόν πόνο µας ὡς δῶρο. Ἔτσι καί ὁ Θεός, πού εἶναι ὅλος Ἀγάπη, ἔγινε ὅλος πόνος, ὅταν σταυρώθηκε. Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει µέ τή σειρά του: «Ἡµῖν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ µόνον τό εἰς Αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν» (Πρός Φιλιπ.1,29)