Του Jon Dillingham

Thanh Nien — 10 Αυγούστου 2009, ήταν η πρώτη Πορτοκαλί Ημέρα που διοργανώθηκε στο Βιετνάμ — όχι μόνο για να τη θυμούνται τα θύματα του Agent Orange αλλά για να σηματοδοτήσει τον κοινό πόνο του Βιετνάμ. Οι υπεύθυνοι για την έκθεση των Βιετναμέζων πολιτών και των αμερικανικών στρατευμάτων σε τοξικά αποφυλλωτικά παρέμειναν σιωπηλοί για τις γνωστές επιπτώσεις στην υγεία, σύμφωνα με μια ανασκόπηση εγγράφων.

Οι αμερικανικές χημικές εταιρείες που κατασκεύασαν το Agent Orange και οι κυβερνητικές και στρατιωτικές αρχές που διέταξαν τον ψεκασμό του στο Βιετνάμ γνώριζαν τον απολογισμό της ανθρώπινης υγείας, σύμφωνα με επίσημα και ανεπίσημα έγγραφα που περιγράφουν λεπτομερώς την ιστορία του θανατηφόρου αποφυλλωτικού.

Μια ανασκόπηση των εγγράφων που σχετίζονται με τη χρήση του Agent Orange – ενός ζιζανιοκτόνου φορτωμένου με διοξίνες – στο Βιετνάμ, συμπεριλαμβανομένων αποχαρακτηρισμένων εγγράφων δεκαετιών από τις εταιρείες που το κατασκεύασαν και την κυβέρνηση και τον στρατό που το χρησιμοποίησαν, παρέχει απαραίτητες αποδείξεις ότι Ο υπεύθυνος απέκρυψε επίσης στοιχεία για τις καταστροφικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει στους ανθρώπους.

Μια αποχαρακτηρισμένη επιστολή του VK Rowe στη Βιβλιοθήκη Βιοχημικών Ερευνών της Dow προς τον Διευθυντή Βιοπροϊόντων Ross Milholland με ημερομηνία 24 Ιουνίου 1965 δηλώνει ξεκάθαρα ότι η εταιρεία γνώριζε ότι η διοξίνη στα προϊόντα της, συμπεριλαμβανομένου του Agent Orange, θα μπορούσε να βλάψει τους ανθρώπους.

Αναφορικά με την 2,4,5-τριχλωροφαινόλη και την 2,3,7,8-τετραχλωροδιβενζοδιοξίνη (συστατικά του Agent Orange), ο Rowe δήλωσε:

«Αυτό το υλικό είναι εξαιρετικά τοξικό. έχει τεράστιες δυνατότητες για την παραγωγή χλωρακίνης και συστημικού τραυματισμού».

Ο Ρόου ανησύχησε ότι η εταιρεία θα υπέφερε αν έβγαινε η είδηση.

«Ολόκληρος ο κλάδος των 2,4,5-T θα πληγεί σοβαρά και θα περίμενα περιοριστική νομοθεσία, είτε θα απαγορεύει το υλικό είτε θα θέτει πολύ άκαμπτους ελέγχους πάνω του.

Είπε λοιπόν ότι η εταιρεία θα πρέπει να σιωπήσει σχετικά με την τοξικότητα: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε να θέσουμε αυτό το πρόβλημα υπό αυστηρό έλεγχο και έτσι ελπίζουμε να αποφύγουμε την περιοριστική νομοθεσία… Πιστεύω ότι θα είστε πολύ συνετοί στη χρήση αυτών των πληροφοριών. Θα μπορούσε να είναι αρκετά ενοχλητικό αν παρερμηνευόταν ή χρησιμοποιήθηκε κακώς… Υ.Γ. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η αναπαραγωγή, προβολή ή αποστολή αυτής της επιστολής σε οποιονδήποτε εκτός του Dow.”

Ο Ντάου έπαιξε σωστά τα χαρτιά του, χωρίς ποτέ να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα. Ο ψεκασμός του Agent Orange στο Βιετνάμ συνεχίστηκε για άλλα έξι χρόνια.

Η Dow δεν απάντησε σε τηλεφωνήματα και email που ζητούσαν σχόλια σχετικά με το ζήτημα του Agent Orange.

‘Αδιαφιλονίκητος’

Στην τελευταία περίπτωση βετεράνων των ΗΠΑ που προσπαθούν να μηνύσουν την Dow και τη Monsanto για τον καρκίνο τους που σχετίζεται με την έκθεση στο Agent Orange, έγγραφα του Ανωτάτου Δικαστηρίου που σχετίζονται με μια αίτηση για ένα Writ of Certiorari στον Daniel Raymond Stephenson, et al., αναφέροντες, κατά Dow Chemical Company , οι Monsanto Company, et al., ερωτηθέντες, εμπλέκουν περαιτέρω τις εταιρείες σε συγκαλύψεις και παραπληροφόρηση.

Οι αναφέροντες δηλώνουν ότι οι εταιρείες γνώριζαν ότι οι διοξίνες τους, όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στο Agent Orange, ήταν επιβλαβείς και είπαν ψέματα σχετικά με αυτό, ενώ απέκρυβαν πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι αρκετοί εργαζόμενοι στο εργοστάσιο είχαν αρρωστήσει μετά από έκθεση σε διοξίνη.

Πολλά βασικά γεγονότα «παραμένουν αδιαμφισβήτητα», σύμφωνα με το έγγραφο:

«Οι ερωτηθέντες δεν μοιράστηκαν ποτέ τις πληροφορίες που είχαν αποκλειστικά στην κατοχή τους σχετικά με κινδύνους για την υγεία που αποδίδονται στη διοξίνη» , ανέφερε. «Οι ερωτηθέντες χρησιμοποίησαν αποκλειστικές, ελαττωματικές διαδικασίες παραγωγής που μόλυναν επικίνδυνα 2,4,5-Τ με διοξίνη». Δηλαδή, οι χημικές εταιρείες θα μπορούσαν να έχουν παρασκευάσει τα προϊόντα τους χωρίς διοξίνη, όπως έκαναν άλλες εταιρείες, αλλά η διαδικασία ήταν πιο αργή και ακριβή, γι’ αυτό επέλεξαν μια πιο επικίνδυνη μέθοδο.

Οι εταιρείες «έλεγαν κρυφά τα προϊόντα τους για διοξίνη και απέκρυψαν την ακραία τοξικότητά της από τον στρατό» , σύμφωνα με τους αναφέροντες.

Οι αναφέροντες δήλωσαν ότι οι εταιρείες απέκρυβαν πληροφορίες κατά τη διάρκεια της εν εξελίξει δικαστικής διαδικασίας: « Οι ερωτηθέντες παραποιούν επίσης τη σημερινή ιατρική κατανόηση των τραυματισμών που προκαλούνται από την έκθεση στη διοξίνη. Αντί να πουν σε αυτό το Δικαστήριο ότι το NAS/IOM διαπίστωσε ότι πολλοί καρκίνοι έχουν συσχετιστεί με την έκθεση σε μολυσμένο με διοξίνη 2,4,5-T (συστατικό του Agent Orange), παραθέτουν μια εικοσάχρονη γνώμη του Second Circuit να πει. : ‘Ακόμα και σήμερα, . . . όχι . . . αποδείξεις ότι το Agent Orange ήταν επικίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία».

Οι αναφέροντες είπαν ότι οι εταιρείες είχαν παραποιήσει τις επιπτώσεις στην υγεία με «προφανώς ψευδείς» ισχυρισμούς ότι κανένας από τους εργαζομένους τους δεν είχε αρρωστήσει από δηλητηρίαση από διοξίνη.

Εσωτερική δουλειά

Αν και πολυάριθμες μελέτες έχουν αποδείξει αδιαμφισβήτητα τις καταστροφικές επιπτώσεις της έκθεσης σε διοξίνες στους ανθρώπους, οι εταιρείες που κατασκεύασαν το Agent Orange έχουν κάνει τα πάντα για να προσφέρουν τη δική τους μοναδική προοπτική.

Μέχρι το 2004, η Dow και η Monsanto χρηματοδότησαν αρκετές φιλικές μελέτες από τον Δρ Alvin L. Young για να δείξουν ότι η έκθεση των αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων στον πράκτορα Orange θα έπρεπε να είναι ελάχιστης ανησυχίας για την υγεία.

Οι σχιζοφρενικές αναφορές του Young πηγαίνουν πέρα ​​δώθε από το να λέει ότι οι διοξίνες δεν είναι επιβλαβείς από το να λένε ότι είναι επιβλαβείς και οι εν πολλοίς απομυθοποιημένες μελέτες του έχουν προκαλέσει την περιφρόνηση εξέχοντα μέλη της επιστημονικής κοινότητας.

«Ο Young πληρώνεται από τις χημικές εταιρείες», είπε ο Dr. Wayne Dwernychuk, συνταξιούχος ανώτερος/σύμβουλος της Hatfield Consultants, στο Thanh Nien Daily . « Δεν πιστεύω ούτε μια λέξη που λέει». Η Hatfield Consultants είναι πρωτοπόρος στην έρευνα στον τομέα της μόλυνσης από ζιζανιοκτόνα διοξίνης στο Βιετνάμ.

Δεν ανησυχεί υπερβολικά

Αν και οι αναφορές υποδεικνύουν το γεγονός ότι χημικές εταιρείες όπως η Dow και η Monsanto απέκρυψαν εν γνώσει τους στοιχεία ιατρικών προβλημάτων που σχετίζονται με τη διοξίνη από την κυβέρνηση, η αποχαρακτηρισμένη Έκθεση Zumwalt του 1990 υποδηλώνει ότι οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες των ΗΠΑ γνώριζαν ότι το Agent Orange ήταν επιβλαβές τη στιγμή της χρήσης του.

Η έκθεση παραθέτει μια επιστολή του 1988 από τον Δρ Τζέιμς Ρ. Κλάρι, έναν πρώην κυβερνητικό επιστήμονα του κλάδου των χημικών όπλων, προς τον γερουσιαστή Τομ Ντάσλ. Η Δρ Κλάρι συμμετείχε στο σχεδιασμό δεξαμενών που ψέκαζαν ζιζανιοκτόνα και αποφυλλωτικά στο Βιετνάμ, σύμφωνα με την έκθεση.

Η Clary είπε στον Daschle:

«Όταν εμείς (στρατιωτικοί επιστήμονες) ξεκινήσαμε το πρόγραμμα ζιζανιοκτόνων τη δεκαετία του 1960, είχαμε επίγνωση της πιθανότητας πρόκλησης ζημιών λόγω μόλυνσης του ζιζανιοκτόνου από διοξίνες. Γνωρίζαμε μάλιστα ότι η «στρατιωτική» σύνθεση είχε υψηλότερη συγκέντρωση διοξίνης από την «πολιτική» έκδοση λόγω του χαμηλότερου κόστους και της ταχύτητας κατασκευής. Ωστόσο, επειδή το υλικό επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για τον «εχθρό», κανένας από εμάς δεν ανησυχούσε υπερβολικά. Δεν εξετάσαμε ποτέ ένα σενάριο στο οποίο το προσωπικό μας θα μολυνόταν με το ζιζανιοκτόνο. Και, αν το είχαμε, θα περιμέναμε η δική μας κυβέρνηση να παράσχει βοήθεια σε βετεράνους τόσο μολυσμένους».

Χημικός πόλεμος: αποκαλώντας τα πράγματα με το όνομά τους

Οι υποστηρικτές της εκστρατείας των ΗΠΑ Agent Orange προτιμούν να την αποκαλούν «πρόγραμμα ζιζανιοκτόνων» παρά χημικό πόλεμο. Όμως επίσημα έγγραφα αποκαλύπτουν ότι η Γερουσία των ΗΠΑ γνώριζε το πραγματικό της όνομα.

Στα αρχεία του Κογκρέσου της Γερουσίας των ΗΠΑ με ημερομηνία 11 Αυγούστου 1969, ένας πίνακας που παρουσιάστηκε στους γερουσιαστές έδειξε ότι το Κογκρέσο ταξινόμησε σαφώς τα 2,4-D και 2,4,5-T (κύρια συστατικά του Agent Orange) στην κατηγορία Χημικών και Βιολογικών Πολέμων.

Ο πίνακας περιλαμβάνει επίσης το Cacodylic Acid, ένα κύριο συστατικό του Agent Blue, μιας άλλης χημικής ουσίας που ψεκάζεται στο Βιετνάμ για να σκοτώσει φυτά, στην επίσημη κατηγορία Chemical and Biological Warfare. Ο πίνακας το περιγράφει ως «μια ένωση με βάση το αρσενικό… βαριές συγκεντρώσεις θα προκαλέσουν δηλητηρίαση από αρσενικό στον άνθρωπο. Χρησιμοποιείται ευρέως στο Βιετνάμ. Αποτελείται από 54,29 τοις εκατό αρσενικό» .

Όπως ο μελετητής του πολέμου του Βιετνάμ και ο βετεράνος των ΗΠΑ WD Ehrhart το έθεσε συνοπτικά σε μια συνέντευξη στην Thanh Nien Daily την περασμένη εβδομάδα: « Θα ήταν δύσκολο να περιγραφεί το Agent Orange ως οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα χημικό όπλο. Η διοξίνη είναι μια χημική ουσία».

Το ίδιο και το αρσενικό.

[ Το Thanh Nien είναι η εμβληματική έκδοση της Εθνικής Ομοσπονδίας Νέων του Βιετνάμ.]

 Οι αμερικανικές χημικές εταιρείες απέκρυψαν τις επιπτώσεις της διοξίνης, λένε οι υποστηρικτές

Από τους An Dien και Jon Dillingham

Thanh Nien — 6 Αυγούστου 2009 — Ένας αμερικανός δικηγόρος και ένας Γάλλος ακτιβιστής λένε ότι οι εταιρείες χημικών που παρήγαγαν το Agent Orange, ένα τοξικό αποφυλλωτικό που χρησιμοποιήθηκε από τον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, συνέχισαν να καλύψουν τους κινδύνους του.

Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα από συνεντεύξεις που έγιναν με τον Gerson H. Smoger, έναν δικηγόρο που εκπροσωπεί τα θύματα του Αμερικανού πράκτορα Orange για χρόνια, και τη Marie Hélène Lavallard, μέλος της Γαλλο-Βιετναμικής Φιλίας, στην οποία αποκαλύπτουν πώς οι αμερικανικές χημικές εταιρείες έκρυψαν γεγονός ότι ήξεραν πόσο επικίνδυνος ήταν ο Πράκτορας Όραντζ.

Thanh Nien Daily : Πώς μπορούν αυτές οι εταιρείες να ξεφύγουν από την αποζημίωση των Αμερικανών αλλά όχι των Βιετναμέζων;

Smoger: Δεν θα έλεγα ότι «ξέφυγε με την αποζημίωση», γιατί μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι υπεύθυνες χημικές εταιρείες δεν είχαν κανένα συμφέρον να αποζημιώσουν κανέναν. Επίσης, δυστυχώς, οι χημικές εταιρείες δεν έχουν αποζημιώσει ποτέ πραγματικά τη συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών βετεράνων. Ενώ υπήρχε διακανονισμός που συνήφθη το 1984, τα χρήματα τελείωσαν το 1994. Από τα 2,4 εκατομμύρια Αμερικανούς που υπηρέτησαν στο Βιετνάμ, μόνο περίπου 60.000 έλαβαν ποτέ κάτι από τις εταιρείες… Δεδομένου του χρόνου που χρειάζεται για να κολλήσουν καρκίνο από τα χημικά, σχεδόν Κανένας από τους βετεράνους που προσβλήθηκαν από καρκίνο δεν έχει λάβει αποζημίωση από τις εταιρείες…

…Έχω εξετάσει κυριολεκτικά εκατομμύρια σελίδες εγγράφων… Φαίνεται ότι οι κατασκευαστές συνωμότησαν για να κρύψουν τους κινδύνους από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο. Οι εταιρείες χημικών γνώριζαν για τους κινδύνους και έκαναν μυστικές συναντήσεις με σκοπό να συνωμοτήσουν για να κρατήσουν τη γνώση των κινδύνων από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Lavallard: Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να εξετάσετε χωριστά τη συμφωνία του 1984 [με βετεράνους των ΗΠΑ] και τη μήνυση του 2004-2008 [που κατατέθηκε από βιετναμέζικα θύματα], όχι επειδή τους χωρίζουν 20 χρόνια, αν και έχουν, αλλά επειδή δεν έχουν σχεδόν τίποτα από κοινού. Ο διακανονισμός του 1984 δεν ήταν κρίση. Αντίθετα, έγινε για να αποφευχθεί η αγωγή… Γιατί τα μέρη επέλεξαν έναν ιδιωτικό διακανονισμό;

Κάποιος πρέπει να εξετάσει το παρασκήνιο. Το 1980, το 1983 και το 1984, δημοσιεύθηκαν τρεις μελέτες από τον Δρ George Roush, τον ιατρικό διευθυντή της Monsanto. Ισχυρίστηκαν, ειδικά τα δύο τελευταία, ότι το Agent Orange δεν είχε ενοχλητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Φυσικά, ήταν πλαστά, αλλά αυτό ανακαλύφθηκε μόλις χρόνια αργότερα. Εκείνη την εποχή ήταν «η Αλήθεια». Έτσι, οι βετεράνοι φοβήθηκαν μήπως χάσουν τα πάντα με τη μήνυση και προτίμησαν μια διευθέτηση… Από την πλευρά της Monsanto, ήταν μέχρι τα ρουθούνια στο σκάνδαλο Times Beach, μια μικρή πόλη τόσο μολυσμένη από το TCDD που τελικά η κυβέρνηση των ΗΠΑ τα αγόρασε όλα στο Φεβρουάριο του 1983 και το γρατσούνισε από την επιφάνεια της Γης. Η Monsanto ήταν ένοχη και οργάνωνε την άμυνά της. Δεν χρειαζόταν την κακή δημοσιότητα μιας αγωγής για τον πράκτορα Orange. Μην ρωτήσετε αν ξέφυγε από την καταδίκη του Times Beach, το έκανε, έχοντας ανθρώπους να καταστρέφουν τα απαραίτητα έγγραφα.

Ούτε το παραμικρό «ηθικό» συναίσθημα σε αυτόν τον οικισμό. Απλώς ένας κυνικός και έξυπνος τρόπος να πληρώσετε ένα μικρό ποσό για να αποφύγετε μια μεγαλύτερη ντροπή. Το ποσό ήταν γελοίο. Μόλις οι δικηγόροι πήραν το μερίδιό τους, οι αποζημιώσεις για περίπου 40.000 άτομα κυμαίνονταν από 256-12.800 δολάρια ΗΠΑ, με εκτιμώμενο μέσο όρο των 4.000 δολαρίων. Ακόμα και το 1984 δεν ήταν πολλά. Για όσους έλαβαν το μερίδιό τους τα τελευταία χρόνια μέχρι το 1994 ήταν απλώς ελεημοσύνη… ο δικαστής δεν αποφάνθηκε υπέρ των Αμερικανών θυμάτων. Ήταν ένας ιδιωτικός οικισμός, όπως το επιτρέπει ο αμερικανικός νόμος. Δεν ήταν γενναιόδωρο.
Όσο για τα θύματα του Βιετνάμ, βεβαιωθείτε ότι οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για αυτά. Γνώριζαν ότι τα ζιζανιοκτόνα τους ήταν θανατηφόρα και τα πήγαν καλά για να το κρύψουν από τον αμερικανικό στρατό σε μια μυστική συνάντηση Dow-Monsanto το 1965. Θα μπορούσαν να είχαν παραγάγει τα ζιζανιοκτόνα με πολύ λιγότερο TCDD, ή ακόμα και χωρίς αυτό, αλλά τους ενδιέφερε μόνο βγάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα πουλώντας όσο το δυνατόν περισσότερα γαλόνια όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Πρέπει οι ΗΠΑ να κάνουν περισσότερα για να βοηθήσουν στον καθαρισμό των «καυτών σημείων» του Agent Orange στο Βιετνάμ;
Lavallard: Εύκολη ερώτηση. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε και έλαβε 120 εκατομμύρια δολάρια από την Hercules, μια χημική εταιρεία που κατασκεύαζε ζιζανιοκτόνα για τον πόλεμο και μετακόμισε σε άλλο μέρος χωρίς να καθαρίσει το πρώην εργοστάσιό της. Απλά υπολογίστε!
Όποια και αν είναι η «νομική» πτυχή, οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για τη δηλητηρίαση τεράστιων τμημάτων του Βιετνάμ. Έκαναν το χάλι, πρέπει να το καθαρίσουν. Παρατηρώ ότι αυτή η ερώτηση είναι πολύ πιο εύκολη από την ερώτηση των υγειονομικών ζημιών. Για αυτούς, εξακολουθούν να υπάρχουν επιχειρήματα σχετικά με την απόδειξη, αρκετά επιστημονική ή όχι, ασθένειες λόγω ψεκασμού ή άλλους λόγους, κ.λπ. Οι ΗΠΑ ήθελαν να [αναγκάσουν] τους αγρότες μακριά από τους ορυζώνες τους, το έκαναν. Οι ΗΠΑ ήθελαν να καταστρέψουν τις καλλιέργειες, το έκαναν, και ορισμένες μολυσμένες περιοχές παραμένουν ακατάλληλες και επικίνδυνες για τη ζωή.

 Διαδώστε το μήνυμα, κουβαλήστε τον αγώνα

Του Λεν Άλντις

Thanh Nien — 10 Αυγούστου 2009 — Την περασμένη εβδομάδα και ειδικά σήμερα, το κάλεσμα για δικαιοσύνη για τα θύματα του πράκτορα Orange ακούστηκε και δει σε όλο το Βιετνάμ και τον κόσμο, μέσω έντυπων και μέσω του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης.
Η Ένωση Βιετνάμ για τα θύματα του πράκτορα Orange/Dioxin (VAVA) και η VTV4 έχουν κάνει πολύτιμη δουλειά για να προωθήσουν την υπόθεση.

Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους και πρέπει να αναφερθεί ο ρόλος που διαδραμάτισε ο Thanh Nien μέσω των ενημερωτικών άρθρων του που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες, δίνοντας φωνή στους διεθνείς φίλους του Βιετνάμ και των βιετναμέζων θυμάτων.

Σήμερα, μέσω του διαδικτύου με την εκπληκτική του εμβέλεια, το μήνυμα της Πορτοκαλί Ημέρας έχει μεταφερθεί πολύ μακριά και κανείς δεν μπορεί να αγνοεί την τραγική κληρονομιά που φέρουν εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι από τη χρήση χημικών στον πόλεμο του Βιετνάμ , και ειδικότερα τον Agent Orange.

Έχουμε δει και διαβάσει τις τραγικές ιστορίες των θυμάτων, έχουμε δει τις φρικιαστικές φωτογραφίες αυτών και των οικογενειών τους, έχουμε δει επίσης το ανθρωπιστικό έργο που επιτελείται στο Βιετνάμ από τη VAVA, τον Ερυθρό Σταυρό του Βιετνάμ και διεθνείς ΜΚΟ.

Οι ευχαριστίες μας πρέπει επίσης να απευθύνονται στις ΜΚΟ των ΗΠΑ που εργάζονται στο Βιετνάμ και βοηθούν στην απομάκρυνση από το έδαφος του Βιετνάμ τεράστιων ποσοτήτων βομβών που δεν έχουν εκραγεί, οι οποίες, σήμερα, 34 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, εξακολουθούν να σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν αθώους άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Οι τελευταίες δέκα ημέρες ήταν αξιοσημείωτες καθώς έφεραν το μήνυμα της διεθνούς αλληλεγγύης στα θύματα του πράκτορα Orange από πολλές γωνιές του κόσμου με το συνεχές κάλεσμα για δικαιοσύνη.

Και μετά τις 10 Αυγούστου;

Όλοι μας πρέπει να αυξήσουμε τους ρόλους μας και να ενισχύσουμε τη διεθνή εκστρατεία για τη δικαιοσύνη. Οι υπεύθυνες εταιρείες — Monsanto, Dow, κ.λπ. — δεν μπορούν και δεν πρέπει να ξεφύγουν από τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξαν με τον πράκτορα Orange. Μέχρι να αποδεχτούν την ευθύνη τους και να αποζημιώσουν όλα τα θύματα και τις οικογένειές τους, θα πρέπει να κάνουμε εκστρατεία για διεθνές εμπάργκο σε όλα τα προϊόντα τους.

[Ο Λεν Άλντις είναι γραμματέας της Εταιρείας Φιλίας Βρετανίας-Βιετνάμ.]