Γερόντισσα Γαβριηλία. Ένας καλός άνθρωπος ή μία ακόμη οικουμενιστική «Αγία». Μια προσωπική εμπειρία.

Γερόντισσα Γαβριηλία. Ένας καλός άνθρωπος ή μία ακόμη οικουμενιστική «Αγία». Μια προσωπική εμπειρία.

7 Οκτωβρίου, 2023 15 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:1,558
Μοίρασέ το

Οι αγιοκατατάξεις λοιπόν βολεύουν.  

Η αγιοποίηση της Γερόντισσας Γαβριηλίας ΒΟΛΕΥΕΙ. Βολεύει και δικαιολογεί άριστα εκατό (100) χρόνια Οικουμενιστικής προδοσίας.

Πέρα από τα οικονομικά έσοδα, οι πιστοί παραμένουν μέσα στο μαντρί,
και οι λύκοι χασκογελούν κάτω από τις μάσκες τους.

 

Παιδί θυμάμαι το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής… ένα ταπεινό μοναστήρι με γλυκές μοναχές, που στο πρόσωπό τους, έβλεπες το ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ… κι ένα μικρό εκκλησάκι που ίσα χωρούσαν είκοσι πιστοί…

Εκεί είχα τάξει να βαπτίσω τον πρώτο μου γιο…

Τα χρόνια πέρασαν… και η μοναχή Μακαρία, ανακάλυψε τον Όσιο Εφραίμ…

Και ξαφνικά το μοναστήρι γέμισε πλούτο… απίστευτο πλούτο… νέα κτίσματα, όλα ντυμένα με πανάκριβη πέτρα και το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που γιόρταζε και τον Ευαγγελισμό Της Θεοτόκου, κλειστό… το κλείδωσαν…

ΑΥΤΟ, ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΧΡΗΜΑ…

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΟΜΩΣ… ΦΕΡΝΕΙ ΧΡΗΜΑ ΜΕ ΟΥΡΑ…

ΔΕΚΑΔΕΣ ΤΑ ΠΟΥΛΜΑΝ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ…

ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΥΜΙΖΕΙ Σ’ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΥΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ…

 

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

 

Υ.Γ. ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ, Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ, ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ…

 

Εκπαιδευτικός σε κάποιο νησί του Αιγαίου,

έτυχε να διαβάσω το βιβλίο «Η Ασκητική της Αγάπης» αφιερωμένο στην πρόσφατα αγιοποιημένη (το αν είναι και αγιοκαταταγμένη το γνωρίζει μόνον ο Θεός) «Γερόντισσα Γαβριηλία».

 

Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο με εντυπωσίασε όταν έπεσε στα χέρια μου.

Τι απέραντη αγάπη για τους ανθρώπους κάθε θρησκείας (σχεδόν απουσίαζαν αναφορές σε ορθοδόξους, με εξαίρεση τα χρόνια στο τέλος της ζωής της). Τι ωραία που περιέγραφε την ζωή της στα βουδιστικά ή ινδουιστικά «κοινόβια». Όπως φαίνεται στο βιβλίο, η ίδια μπορούσε και λάμβανε (οτι κατά τη γνώμη της ήταν) το θέλημα του Θεού απευθείας, από μόνη της. Δεν φαίνεται να χρειαζόταν κανένα ορθόδοξο πνευματικό όλες αυτές τις δεκαετίες της ζωής της  μέσα στις εστίες των ανατολικών αιρέσεων. Δεν θυμάμαι να ξεκαθαρίζει το βιβλίο τι ακριβώς έκανε σε όλα αυτά τα «μοναστήρια» ή κοινόβια των ανατολικών θρησκειών: διαλογισμό ή ορθόδοξη προσευχή;

 

Μάταια ένας φίλος θεολόγος από τη Θεσσαλονίκη προσπαθούσε να με πείσει ότι ο π.Θεόδωρος Ζήσης είχε τότε καταφερθεί από την πρώτη στιγμή εναντίον του βιβλίου αυτού γιατί περνούσε το μήνυμα του οικουμενισμού: «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας. Όλες οι θρησκείες σώζουν». Δεν μπορούσα να ανέχομαι να ακούσω τέτοιες «υπερβολές»! Συνέχισα να έχω τις ωραίες αναμνήσεις μου από το βιβλίο!

 

Τα επόμενα 2-3 χρόνια της ζωής μου,

λόγω κάποιων προσωπικών συγκυριών (έζησα κοντά στην θρησκευτική μειονότητα της Θράκης), και επηρρεασμένος από το βιβλίο αυτό βρέθηκα να αναζητώ το Ισλάμ και τον Βουδισμό.

Ευτυχώς κάποια βιβλία δυτικών περιηγητών στο Θιβέτ ή την Ινδία, περιέγραφαν τελείως αντίθετα τις πραγματικές καταστάσεις εκεί, καταστάσεις που δεν είχαν καμία σχέση με τις ωραιοποιημένες παραστάσεις για τις ανατολικές θρησκείες και τους διδασκάλους-Γκουρού, που περιγράφονται στο βιβλίο για την «Γερόντισσα Γαβριηλία».

 

Αντίστοιχα η ανακάλυψη κάποια στιγμή για τα πόσα ψυχοφάρμακα καταναλώνουν οι γυναίκες της Θράκης που ακολουθούν το Ισλάμ, για να μπορούν να ανέχονται όσα γίνονται εκεί, με έκαναν ευτυχώς να ξυπνήσω από τις ρομαντικές διηγήσεις και τις εσφαλμένες εξωτερικές εικόνες.

 

Μια γυναίκα ντυμένη σεμνά (με μαντήλα στο κεφάλι, με μακρυά φορέματα-ρούχα) που δεν μιλάει, δεν είναι απαραίτητα σεμνή και καλή.

 

Της επιβάλλουν να είναι έτσι οι Τούρκοι ιμάμηδες που έρχονται κάθε Ραμαζάνι από την Τουρκία και τα ντόπια φερέφωνά τους.

 

Διαφορετικά -αν τολμήσει να διαφοροποιηθεί, όπως τόλμησε μια Πομάκα σε πομακοχώρι της Ξάνθης- απομονώνεται κοινωνικά (δεν αφήνουν κανέναν να της μιλάει) και διαπομπεύεται στο χωριό μέχρι να αναγκαστεί να φύγει.

 

Κάποια πράγματα τελικά δεν είναι τόσο «ρομαντικά» όσο φαίνονται εξωτερικά. Αλλά για να το διαπιστώσεις πρέπει να τα ζήσεις. Και για να τα ζήσεις χρειάζεται χρόνος για να δεις την αληθινή εικόνα.  (προστέθηκε «Νεότερη Ενημέρωση» συνοδευτική της ιστορίας, στο τέλος της ανάρτησης).

 

Δεν ξέρω γιατί, αλλά η γερόντισσα Γαβριηλία πλέον μου θυμίζει τόσο πολύ 

προσωπικότητες στυλ π.Ανδρέα Κονάνου, π.Βαρνάβα Γιάγκου κλπ. Ατελείωτος λόγος για «αγάπη» από πράγματι χαρισματικούς ομιλητές που αξιοποιούν όσα συμβαίνουν στον σημερινό κουρασμένο και ταλαιπωρημένο δυτικό άνθρωπο, για να τον προσεγγίσουν  και παράλληλα πλήρη απουσία των λέξεων «αμαρτία», «Δευτέρα Παρουσία», «Κόλαση», «Αιώνια Ζωή». Ποτέ δεν θα τους ακούσετε να μιλάνε ενάντια στις εκτρώσεις, ενάντια σε αιρετικούς, ενάντια στις προγαμιαίες σχέσεις, ενάντια στα διαζύγια που έγιναν η μάστιγα της κοινωνίας μας. Αντιθέτως καλλιεργούν έντονο προσωπικό ύφος, αγκαλιές και φιλήματα και συγκίνηση και χτίσιμο μιας προσωπικής σχέσης, με ποιον όμως; Με το εκάστοτε ρασοφορεμένο πρόσωπο και την δική του θρησκευτική προσέγγιση (σε όποιο βαθμό κι αν αυτή υφίσταται) ή με τον Τριαδικό Θεό;

 

Τι λάτρευαν οι ανά τον κόσμο οπαδοί της «Γερόντισσας Γαβριηλίας»; Τον Θεό της ή την ίδια;

 

Η μοναχή Γαβριηλία είχε ως αρχή να μην μιλάει για τον Τριαδικό μας Θεό

παρά μόνον αν της το ζητήσει κάποιος. Έβλεπε δηλαδή τους ανθρώπους να «πεθαίνουν» χωρίς Θεό και τους έδειχνε μόνον ανθρώπινη αγάπη; Τόσους χιλιάδες Ινδούς και Βουδιστές που γνώρισε; Τόσους λεπρούς που σαρκικά βοήθησε και ανακούφισε; Δεν τους λυπήθηκε να τους μιλήσει για τον αναστημένο Κύριό μας;

Κάνοντας διάφορες αναζητήσεις, έπεσα σε ένα βίντεο της Πειραϊκής Εκκλησίας, για την «Γερόντισσα Γαβριηλία».

Αν ακούσετε όλο το βίντεο, 45 ολόκληρα λεπτά, θα δείτε ότι το μόνο που της είπε τελικά ο «Άγιος Πορφύριος» ήταν ότι ο ίδιος θα πήγαινε στα Καυσοκαλύβια.

Τίποτε άλλο δεν καταθέτει η «αυτήκοος μάρτυρας» της εκπομπής με τίτλο «Ο Άγ.Πορφύριος τηλεφωνεί στη γερόντισσα Γαβριηλία»!

Ο σημερινός άνθρωπος δεν θέλει να αγωνιστεί. Να λυγίσει τα γόνατα. Να κάνει μετάνοιες, να προσευχηθεί. Να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Να διωχθεί. Προτιμά να διαβάζει -ή ακόμη καλύτερα να ακούει σε βίντεο- ρομαντικές ιστοριούλες κάπου ανάμεσα στο ζάπινγκ στην τηλεόραση και στην πλοήγηση στο διαδίκτυο.

Η αγιοποίηση της Γερόντισσας Γαβριηλίας ΒΟΛΕΥΕΙ. Βολεύει και δικαιολογεί άριστα εκατό (100) χρόνια Οικουμενιστικής προδοσίας.

Διαβάζουμε για την ζωή της  εδώ :

«Το 1960 έφτασε στην Κοινότητα της Αναστάσεως του Κυρίου της Βηθανίας όπου και δέχτηκε την μοναχική κουρά. Μετά την τριετή δοκιμασία της ως μοναχή, η Παπαγιάννη έλαβε το όνομα Γαβριηλία.
Εν συνεχεία στάλθηκε στην Κοινότητα Ταϊζέ στη Γαλλία από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα».

Για όσους δεν γνωρίζουν, η οικουμενιστική «Κοινότητα» Ταϊζέ στη Γαλλία, ήταν αυτή που διοργάνωσε την πρόσφατη (30/9/2023) οικουμενιστική συμπροσευχή με τον Πάπα και τον Βαρθολομαίο (στην οποία φαίνεται στο βίντεο ορθόδοξοι επίσκοποι να προσκυνούν το χέρι του Πάπα), δείτε εδώ.

Όσο για τον Αθηναγόρα, που έστειλε την «γερόντισσα Γαβριηλία στην Κοινότητα Ταϊζέ», ήταν ο Μασόνος Πατριάρχης που προχώρησε στην «Άρση των αναθεμάτων» των αιρετικών παπικών και σε ένα σωρό άλλες οικουμενικές προδοσίες, με αποτέλεσμα στη συνέχεια, αρκετές μονές του Αγίου Όρους (αλλά και 3 επίσκοποι της Εκκλησίας τς Ελλάδος) να διακόψουν την μνημόνευσή του.

 

Οι αγιοκατατάξεις λοιπόν βολεύουν.  
Πέρα από τα οικονομικά έσοδα, οι πιστοί παραμένουν μέσα στο μαντρί, και οι λύκοι χασκογελούν κάτω από τις μάσκες τους.

 

Άραγε, πως γίνεται τα τελευταία 30 χρόνια, να έχουν αγιοποιηθείτόσα πρόσωπα όσα δεν αξιοποιήθηκαν αιώνες;

την απάντηση είδαμε εδώ:

«με πολύ σεβασμό να καταθέσω τον πόνο της ψυχής μου για το θέμα της «βιομηχανοποιήσεως αγίων» στην εποχή μας, στις μέρες μας.

Ορθότατα το επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός και άλλοι:

«Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες ! Δια τούτο διερωτάται κανείς∙ Τι συμβαίνει;   Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε η εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Ελληνες των χρόνων του Ιησού ( Ιδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ΙΒ 38-45, ΙΣΤ 1-4, ΚΖ 42-44, Λουκά Δ 23-30, ΙΑ 29, Ιωάννου ΣΤ 30-41, Α Κορινθίους 22-26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ’ ο,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;

Μήπως η Εκκλησία μας, επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού η της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα; Μήπως είναι τούτο κάτι “που πουλάει” κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του; Πάντως ο,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.»

(Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, ιστολόγιο «Η άλλη όψις», 21/1/2010) .

Γεννιέται το ερώτημα γιατί αυτή η σπουδή;

Μήπως στις μέρες μας ξεχείλισε η αγωνιστικότητα της ομολογίας;

Μήπως κάποιος από αυτούς έδωσε το αίμα του για την ορθοδοξία;

Μήπως μίλησαν όπως οι προγενέστεροι άγιοι της ορθοδοξίας;

Μήπως είδαμε τα ευωδιάζοντα και θαυματουργικά λείψανά τους; Μήπως … ;»

 

Ομάδα εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»
https://opaidagogos.blogspot.com/2023/10/blog-post_6.html

ΥΓ.

Παραθέτουμε μερικά ακόμη σχετικά κείμενα και αποσπάσματα από δημοσιευμένα κείμενα στο διαδίκτυο και τις πηγές τους :

Εσεις τι λετε; Είναι τυχαίο;

Η πληθώρα όμως αυτών των σύγχρονων αγιοκατάξεων
ειναι αθώα, “τυχαία”ή μεθοδευμένη και εξυπηρετεί σκοπιμότητες
αλλότριες του Πνεύματος της Εκκλησίας;
Συνειδητά και σκοπίμως,δεν επιθυμώ να μπω σε κρίση αυτού του νέου πνεύματοςτων αγιοκατατάξεων.
Δ ι α κ ρ ί ν ω…
Εχθές έγινε η αγιοκατάταξη της γερόντισσας Γαβριηλίας •
μιας γερόντισσας που διεκήρυξε τον θαυμασμό και την αγάπη της
για τον Ινδό γκουρού Sivananda -για χάρη του οποίου επέλεξε να πάει στην Ινδία-και εξήρε τον Γάγγη ποταμό σαν ιερό, λες και μιλούσε για τον Ιορδάνη!

Στην έκδοση του πρώτου βιβλίου για το πρόσωπό της -” Η ασκητική της Αγάπης”-το κείμενο, γεμάτο από όλες αυτές τις αντορθόδοξες θέσεις της,ήταν διαφημιστικό για τον Sivananda και τις Ινδίες.
Όταν ένας διακριτικός Πνευματικός το διάβασε,
έκανε μια έγγραφη κριτική επ’ αυτών, επισημαίνοντας όλες τις πλάνες,τις ξένες προς την Ορθοδοξία • και το φυλλάδιό του εκείνο κυκλοφόρησε ευρέως.
Μάλιστα, σε μια ομήγυρη πιστών είχε πει χαρακτηριστικά
ότι “η συγγραφέας του βιβλίου” θα τα πετάξει τα ράσα”, όπως και έγινε.
Μετά την επισήμανση των αντορθόδοξων θέσεων,
οι υπεύθυνοι της έκδοσης αφήρεσαν τις επισφαλείς απόψεις
και “ρετουσάρησαν” το κείμενο του βιβλίου.
Αναφέρομαι, λοιπόν, σε όσα περιελάμβανε η πρώτη έκδοση
και όχι στα όσα, “ρετουσαρισμένα” πλέον, κυκλοφορούν.

Πηγή: Τρελογιάννης https://trelogiannis.blogspot.com/2023/10/blog-post_17.html

Πολύ ενδιαφέρον και σχετικό σχόλιο που δημοσιεύθηκε εδώ:

Πῶς νά θέσουμε ὡς πρότυπο μιά ὀρθόδοξη μοναχή ἡ ὁποία, σύμφωνα πάντοτε μέ τό βιβλίο:

  • ἔμενε σέ ἰνδουϊστικά μοναστήρια καί ἑόρταζε σ’ αὐτά τίς μεγάλες Χριστιανικές ἑορτές.
  • Συναναστρεφόταν ἀπροϋπόθετα καί συμπροσευχόταν μέ ὅλους, ἑτεροδόξους ἀλλά καί ἑτεροθρήσκους, χωρίς νά τονίζει τις τρομερές διαφορές, ὑπογραμμίζοντας ἀντιθέτως κάποιες ὁμοιότητες εἴτε διογκωμένες εἴτε ἀνύπαρκτες καί κατασκευασμένες.
  • Δίδασκε σέ ὁπαδούς τῆς αἱρέσεως τῶν Κουακέρων, γιά τούς ὁποίους ἐπιμελῶς ἀποκρύπτεται ὅτι εἶναι αἱρετικοί, ἑρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου.
  • Τηροῦσε αὐστηρά τούς κανόνες τῆς χορτοφαγίας, μιᾶς χορτοφαγίας μάλιστα οὔτε τυχαίας οὔτε “ὑγιεινῆς” ἀλλά μιᾶς, ἰνδουιστικῆς προελεύσεως χορτοφαγίας, – αὐτό ἀποδεικνύεται στή μελέτη μας (προσκλήσεις σέ συνέδρια Χορτοφαγίας, κατηγορίες γιά ὅσους τρῶνε ἀκρίδες, ψάρια ἤ βακαλάο καί ταραμάδες, ταύτιση τοῦ Θεοῦ μέ τό σύμπαν κ.ο.κ).
  • Μετεῖχε σέ εἰδωλολατρικές ἀκόμα τελετές, στίς ὁποῖες λατρευόταν ὁ γκουροῦ, ἀρνουμένη τό ἅγιο βάπτισμά της καί λατρεύουσα δαιμόνια.
  • Διάβαζε μανιωδῶς καί ἐξίσωνε τά γκουρουϊστικά βιβλία μέ τό ἅγιο Εὐαγγέλιο καί ὁδηγοῦσε τούς ἀνθρώπους σέ γκουροῦ τούς ὁποίους προέβαλλε ὡς ἁγιασμένα γεροντάκια.
  • Πίστευε ὅτι ὑπάρχει στό σύμπαν μιά ἐνέργεια πού παίρνει ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπό τά δέντρα καί τή χάνει ἄν ἡ σάρκα του ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ ὑφάσματα μαύρου χρώματος;  Αὐτή ἡ ἄποψη πηγάζει ἀπό τήν ὁλιστική θεώρηση τοῦ κόσμου πού ἀποδέχονται πλήρως ὅλες οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες.
  • Θεράπευε στά πλαίσια ἐπίσης τῆς θεωρίας αὐτῆς μέ τά χέρια σέ διάφορες στάσεις καί ἀσκοῦσε ἕνα εἶδος φυσιοθεραπείας ἐντελῶς ἄσχετο μέ τήν κλασική ἰατρική (θεράπευε πρίν ἀποκτήσει τό πτυχίο της, θεράπευε “χαρισματικά” ὅταν κοκκίνιζαν τά χέρια της κ.α.).
  • Εἶχε συνεχῶς πειρασμικά καί δαιμονικά ὁράματα καί ὁράσεις, μηνύματα καί ἀγγελοφάνειες καί τίς ὁποῖες ἄκριτα δεχόταν ὡς θεϊκές παραγνωρίζοντας τό γεγονός ὅτι ὁ Σατανᾶς εὔκολα μετασχηματίζεται σέ ἄγγελο Φωτός καί ὅτι κατά τή διδασκαλία τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων “τά ἐνύπνια πολλούς ἐπλάνησαν”.

Πηγή: Όρθρος, https://www.orthros.eu/%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1/2011-03-15-02-15-40/143-gergavr-enstaseis.html

 

Διαβάστε σχετικά και :

Ασκητική της αγάπης» ή άσκηση θρησκευτικού συγκρητισμού;
https://aktines.blogspot.com/2018/10/blog-post_627.html

Νεότερη ενημέρωση

Στα πλαίσια των αναζητήσεων, το μέλος του Παιδαγωγού βρέθηκε πριν αρκετά χρόνια σε μια συνάντηση νέων με ομιλητή έναν αρχιμανδρίτη της μητρόπολης Θεσσαλονίκης, όπου και έθεσε δημόσια τα ερωτηματικά του, για τον μοναχισμό στο Θιβέτ κλπ στον αρχιμανδρίτη – ομιλητή.

Ο αρχιμανδρίτης μίλησε αρκετή ώρα εκθειάζοντας τον μοναχισμό των ανατολικών θρησκειών και αναφέροντας θετικά πλήθος από λεπτομέρειες (πχ ανέφερε κάποιο «μαγικό» δέντρο που είχαν κλπ, που δείχνει ότι είχε ασχοληθεί με το θέμα).

Για την ιστορία, ο αρχιμανδρίτης αυτός σήμερα είναι επίσκοπος στην Β.Ελλάδα … Και δυστυχώς συνεχίζει την οικουμενιστική «γραμμή» του. Όταν μπερδεύεις τους αγγέλους με τους δαίμονες, το μείγμα είναι επικίνδυνο και καταστροφικό. Πόσο μάλλον όταν είσαι ποιμένας ψυχών.

 

 

Πηγή

Προβολές : 1,558


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα