Για τους ανθρώπους μας που μας προσέχουν από ψηλά…
Οι άνθρωποι μας δεν φεύγουν γίνονται φυλαχτά που κουβαλάς για πάντα μαζί σου…
Αυτές τις μέρες, με την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών, ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο και την απώλεια αγαπημένων μας προσώπων…
Η αληθεια είναι πως ο χρόνος, δεν μας κάνει να ξεχνάμε… αλλά να συμβιβαζόμαστε με αυτό που μας πονάει…
Κοντά ή μακριά, στη γη ή στον ουρανό, ότι αγαπάς, βρίσκεται μέσα σου και το κουβαλάς ως την τελευταία σου ανάσα…
Καλλιόπη
Τα λόγια είναι φτωχά για να μπορούν να περιγράψουν τον πόνο και την στεναχώρια όταν ένα δικό σου άτομο φεύγει και δεν πρόκειται να το ξανά συναντήσεις ξανά..
Σου είναι αδύνατο να το αποδεχτείς, δεν θέλεις να το πιστέψεις, μέσα σου παγώνεις.. αρνείσαι..
Τα δάκρυα ασταμάτητα, το παράπονο μεγάλο, σου είναι δύσκολο γιατί η απώλεια είναι μεγάλη και η απουσία του αισθητή..
Λένε η ζωή συνεχίζεται, μα πως μπορείς να προχωρήσεις ξέροντας πως δεν θα είσαι πλέον μαζί του.. ξέροντας πως δεν θα ακούς την φωνή του, το γέλιο του, ξέροντας πως δεν θα μπορέσεις να τον κρατήσεις ξανά σφιχτά στην αγκαλιά σου .. δεν μπορείς να το αποδεχτείς, δεν μπορείς να πεις αντίο για πάντα..
Φεύγοντας άφησε πίσω του ένα σωρό αναμνήσεις που δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ, αναμνήσεις που θα είναι χαραγμένες για πάντα μέσα στο μυαλό σου.. στις σκέψεις σου, στην καρδιά σου..
Οι όμορφες στιγμές σας, το γέλιο, τα αστεία, τα λόγια του, η ενέργεια του.. Γιατί οι αναμνήσεις δεν πεθαίνουν ποτέ.. ούτε η αγάπη σου για εκείνον..
Η αγάπη δεν χάνεται ποτέ ούτε τελειώνει..
Ουσιαστικά δεν έφυγε, γιατί η θύμηση του θα είναι για πάντα ζωντανή, θα είναι δίπλα σου πάντοτε, έστω κι αν δεν μπορείς να τον δεις, να τον αγγίξεις, θα είναι εκεί να σε προσέχει, από μακριά, ο φύλακας ο άγγελος σου..
Τώρα θα σε κοιτάζει από ψηλά και το μόνο που θέλει είναι να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος.. μην του χαλάς το χατίρι..
Γιατί ‘’ οι άνθρωποι μας δεν φεύγουν γίνονται φυλαχτά που κουβαλάς για πάντα μαζί σου..’’
Δέσποινα Παντέλα
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Για να το κανουν αυτό (να μπορέσουν δηλαδή να μας προσέχουν από ψηλά) θα πρέπει η ψυχή τους πρώτον να έχει σωθεί (να μην εχει δηλαδή κολαστεί, αλλά να έχει παει στον Παραδεισο), και δευτερον θα πρέπει όσο ζούσε να είχε καλό και ενάρετο βιο -ώστε να έχει αυτό που λέμε μια κάποια παρρησία απέναντι στον Θεό.
Από την άλλη πάλι πλευρά, κι εμεις που ζουμε εδω κατω μπορούμε να αντααποδώσουμε τις προσευχες αυτές
με καλές πραξεις (ελεημοσυνες), και κανένα κομποσχοινάκι για την ψυχή του κεκοιμημένου (θα έγραφα και για μνημόσυνα, αλλά δεν ξέω πόσοι έχουμε προσβαση σε ιερεα καλό, αποτειχισμένο, αχαραχτο κ.ά.)
Ο πόνος ειναι πόνος, εννοείται αυτό.
Αλλά με την ελπίδα στον Κύριο, παυει να ειναι μεγάλος, γλυκαίνει, γινεται προσμονή και η προσμονή γινεται χαρά.
Ευχομαι σε όλους καλό κουράγιο, καλή δύναμη και πίστη δυνατή τόσο, ώστε ο θάνατος να μη φοβίζει και να μη στενοχωρεί κανέναν πια.
Σ’ αυτό τον φόβο ποντάρουν τα τελευταία χρόνια, και μας εχουν κανει τη ζωή πατίνι.
Ο θάνατος για τον χριστιανό πρέπει να ειναι και ελπιδα και χαρά.
…. Ουσιαστικά δεν έφυγε…παρήγορα λόγια… Ναι συμβιβαζομαστε αναγκαστικά, όμως τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Ούτε οι γιορτές, ούτε τα οικογενειακά τραπέζια… Έχασα πριν 12 χρόνια το γιο μου και ξέρω.. Ο πόνος αβάσταχτος όλα γίνονται μηχανικά και γιατί πρέπει. Να σου ζήσουν τα άλλα σου παιδιά μου έλεγαν. Να ζήσουν Παναγία μου σαν τα ψηλά βουνά και όλα τα παιδιά του κόσμου. Όμως εγώ νοιώθω ακόμα σαν να ήμουν αετός κι έσπασαν τα φτερά μου. Ο Θεός να μας δίνει δύναμη σε όλους.
Άννα, δεν αντέχω ούτε να φανταστώ τον πόνο σου… δεν νομίζω πως υπάρχει χειρότερος πόνος απ’ αυτόν… εύχομαι να σταθείς δυνατή για ν’ αντέξεις… πιστεύω πως ο γιός που έχασες, αυτό θα ήθελε…
Σου εύχομαι Δύναμη ΨΥΧΗΣ…όσο κι αν αυτή είναι πολύ σκληρά λαβωμένη…
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ Κ ΠΟΠΗ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΠΟΝΑΜΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΝΑΜΕ ΓΙΑΥΤΟ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝ ……………………………………………ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ……………………………………………….
Καλησπέρα… δυστυχώς όταν χάνουμε τους ανθρώπους μας, συνειδητοποιούμε πόσο μας λείπουν…
Ακριβώς αυτό.Και αυτή συνειδητοποίηση κάνει τον πόνο μεγαλύτερο.Ολα αυτά που δεν τους είπαμε,πόσο πολύ τους αγαπάμε κλπ…
Κι ο πόνος μεγαλώνει, όταν ο θάνατος είναι αιφνίδιος…και μετά, έρχονται οι ενοχές…
ΕΤΣΙ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΧΩ ΕΝΟΧΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΠΑΡΑ ΤΑ ΥΠΟΓΛΩΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑ ΕΥΧΟΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Μην έχεις ενοχές γι αυτό… νομίζω πως η ζωή του καθενός μας είναι προαποφασισμένη για την διάρκειά της… δεν μπόρεσες να κάνεις κάτι, γιατί αυτό ήταν γραφτό…
Μην βασανίζεις την ψυχή σου με ενοχές που δεν πρέπει να έχεις…
Καλή Δύναμη, Κατερίνα…