Η Απόκρυφη Λατρεία. (Η λαϊκή μάζα των Ιουδαίων είναι θύμα των επιφανών “ομοθρήσκων” τους) Προδημοσίευση του υπό έκδοση βιβλίου, του έγκριτου Ιστορικού και Συγγραφέα, Δημήτρη Μιχαλόπουλου.
Δεδομένου λοιπόν ότι οι ιουδαϊκές “ελίτ” πιστεύουν -σύμφωνα και με μαρτυρία του ίδιου του Κίσσινγκερ- ότι “Θεός είναι η ίδια η Φύση που μας περιβάλλει”, η όλη φασαρία για τον έλεγχο της Ιερουσαλήμ έχει ως πραγματικό σκοπό την επανάκτηση από τους επιφανείς Ιουδαίους του σημείου όπου ήταν κτισμένος ο Ναός – ακριβώς για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν προς ίδιον όφελος τη Shekinah. (Δεν είναι για γέλια, γιατί και ο Αστήρ της Βηθλεέμ της Γέννησης του Ιησού Χριστού σύζευξη πλανητών ήτανε.)
Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα αρκετά για να σταθώ άξια να προλογήσω την προδημοσίευση του υπό έκδοση βιβλίου του Καθηγητή, Ιστορικού και πολυγραφότατου Συγγραφέα κυρίου Δημήτρη Μιχαλόπουλου, με τίτλο “Έλληνες, Ρώσοι και Λαοί της Θάλασσας (Θεσσαλονίκη: Ερωδιός).
Με δεδομένο πως το Συγγραφικό και Ιστορικό του έργο τυγχάνει πάντα υψηλού επιπέδου παρουσίασης και αναγνώρισης, ανάμεσα σ’ αυτούς που αναζητούν την Ιστορική Αλήθεια, αυτό καθιστά ακόμα δυσκολότερη για μένα και ταυτόχρονα αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για τα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, η παρουσίαση ενός σημαντικού κεφαλαίου του προδημοσιευμένου βιβλίου του.
Σ’ αυτό, αποδεικύει την ύπαρξη δύο ιουδαϊκών θρησκευμάτων…
Το ένα, όπως μου γράφει, αφορά στον “όχλο τους” το οποίο ούτως ή άλλως συνιστά διαστροφή των διδαγμάτων του Μωυσή τους, και ένα άλλο για τις ελίτ τους, που επικεντρώνεται στη λατρεία της φύσης γενικώς και της shekinah ιδιαιτέρως.
Και πριν παρουσιάσω το νέο πόνημα του έγκριτου ιστορικού κ. Δημήτρη Μιχαλόπουλου, δυο λόγια για τους Εβραίους – Ισραηλίτες, οι οποίο κατά το δοκούν προβάλουν την “διαθήκη”, δηλαδή το “συμβόλαιο” που ισχυρίζονται πως έχουν συνάψει με τον Θεό, και το οποίο τους δίδει την δυνατότητα να θέλουν με κάθε τρόπο να κυριαρχήσουν στην ανθρωπότητα…
Παραθέτω και την Διευκρίνιση την οποία θεωρώ λιαν σημαντική για να γίνει κατανοητό το απόσπασμα του βιβλίου που επισυνάπτει…
Ελπίζω πως όταν κυκλοφορήσει, να μου δοθεί η δυνατότητα να το παρουσιάσω…
Καλλιόπη Σουφλή
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
Η θρησκεία των Εβραίων διέφερε ριζικώς από την τωρινή των Ιουδαίων. Σύμφωνα με όσα έλεγαν οι “προφήτες” τους για τον Μωυσή.
Ο Μωυσής, σύμφωνα με τον αρχαίο μας γεωγράφο Στράβωνα τους είχε απαγορεύσει να κτίζουν ναούς, να κάνουν αγάλματα κ.τ.λ.
Όταν όμως έγινε βασιλιάς των Εβραίων ο Δαυίδ, αποφάσισε ΑΝΕΞΉΓΗΤΑ να κατακτήσει την Ιερουσαλήμ και να κτίσει εκεί Ναό. Τον Ναό αυτόν τον έκτισε τελικώς ο γυιος και διάδοχός του Σολομών.
Αυτό αποτελούσε βαθύτατη θρησκευτική μεταρρύθμιση και ανατροπή των διδαγμάτων του Μωυσή.
Μετά τον θάνατο του Σολομώντος, το Ηνωμένο Βασίλειο των Εβραίων κόπηκε στα δύο και λίγο αργότερα οι 10 από τις 12 φυλές αιχμαλωτίστηκαν από τους Ασσυρίους και διεσπάρησαν εδώ κι εκεί. (Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο το τι απέγιναν.)
Λίγοι μόνο από αυτούς επέστρεψαν πολύ αργότερα στη Σαμάρεια και συνέχισαν να λατρεύουν τον Θεό πάνω σε βουνά.
Σήμερα έχουν ουσιαστικώς χαθεί και αυτοί.
Κατά συνέπεια, μένουνε μόνο Ιουδαίοι (και όχι πια Εβραίοι).
Αυτούς, τους Ιουδαίους, όταν αιχμαλωτίστηκαν και αυτοί από τους Βαβυλωνίους, προκειμένου οι ραββίνοι τους να τους κρατήσουν ενωμένους, ανέτρεψαν και θεωρητικώς τα διδάγματα του Μωυσή και τους δίδαξαν πώς ο Θεός πρέπει να λατρεύεται μόνο στον Ναό των Ιεροσολύμων.
Οπότε, σήμερα που ο Ναός έχει καταστραφεί και τα όποια ερείπιά του καλύπτονται από το τέμενος του Ομάρ, μαζεύονται με κοτσίδες και χτυπάν το κεφάλι τους στον μοναδικό τοίχο του Ναού που έχει απομείνει κ.λ.π.
Άρα το μέγα αιτούμενο είναι: Πώς τους ήρθε του Δαυίδ και του Σολομώντος να κτίσουν στην Ιερουσαλήμ τον Ναό;
Μία εξήγηση υπάρχει: Είναι η Shekinah (= θεϊκός σπινθήρας στα εβραϊκά), δηλαδή η λάμψη που εκπέμπεται από τη συζυγία των πλανητών Αφροδίτης και Ερμού.
Συμβαίνει η Shekinah κάθε 480 χρόνια και πιστεύεται ότι εάν τη δει κανείς από “σημείο που πρέπει”, μπορεί να αποκτήσει μεγάλη υλική δύναμη.
Δεδομένου λοιπόν ότι οι ιουδαϊκές “ελίτ” πιστεύουν -σύμφωνα και με μαρτυρία του ίδιου του Κίσσινγκερ- ότι “Θεός είναι η ίδια η Φύση που μας περιβάλλει”, η όλη φασαρία για τον έλεγχο της Ιερουσαλήμ έχει ως πραγματικό σκοπό την επανάκτηση από τους επιφανείς Ιουδαίους του σημείου όπου ήταν κτισμένος ο Ναός – ακριβώς για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν προς ίδιον όφελος τη Shekinah. (Δεν είναι για γέλια, γιατί και ο Αστήρ της Βηθλεέμ της Γέννησης του Ιησού Χριστού σύζευξη πλανητών ήτανε.)
Η μάζα των Ιουδαίων, από την άλλη πλευρά, πιστεύει πως πρέπει “να ξανακτιστεί ο Ναός”, επειδή “μόνο εκεί πρέπει να λατρεύεται ο Θεός” και άλλα τέτοια παρεμφερή και γραφικά.
Με άλλα λόγια, η λαϊκή μάζα των Ιουδαίων είναι θύμα των επιφανών “ομοθρήσκων” τους.
Το θέμα όμως είναι εμείς τι φταίμε…
Η Απόκρυφη Λατρεία
Στὸ σημεῖο ἐπιβάλλεται μία βραχύτατη ἐπισκόπηση τῆς θρησκευτικῆς Ἱστορίας τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ἰουδαίων.
Καὶ τὸ πρῶτο ποὺ κανεὶς ὀφείλει νὰ ἐπισημάνη εἶναι ὅτι, παρὰ τὶς ποικίλες ἔρευνες καὶ μελέτες ποὺ ἔχουν δημοσιευθῆ σχετικῶς, τὸ θέμα παραμένει ἐν πολλοῖς ἄγνωστο.
Κατὰ κύριο μάλιστα λόγο, δὲν γνωρίζουμε οὔτε κἂν τὸ τέλος τοῦ Μωυσῆ, ἱδρυτῆ τοῦ συγκεκριμένου θρησκευτικοῦ ρεύματος.
Ὁ θάνατός του καλύπτεται κυριολεκτικῶς ἀπὸ μυστήριο “ἀδιαπέραστο”·[1] καὶ μάλιστα, ἔχει ἐγκύρως ὑποστηριχθῆ ὅτι θανατώθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν λαό του, δηλαδὴ τοὺς Ἑβραίους.[2]
Ἔχοντας αὐτὸ καὶ μόνο κανεὶς κατὰ νοῦν, ἀντιλαμβάνεται τὸν διηνεκῆ διχασμὸ ποὺ οἱονεὶ σπασμωδικῶς ἀνατάρασσε τοὺς ἀρχαίους Ἑβραίους καὶ συνεχίζει νὰ συνταράζη τοὺς κάθε λογῆς“ἐπιγόνους τους” -κυρίως τοὺς Ἰουδαίους.
Ἡ ἄποψη λοιπὸν τὴν ὁποία -ὅπως λέγεται- λανσάρισε ὁ Οὐίνστων Τσῶρτσιλ, πὼς δηλαδὴ ἡ διαφορὰ μεταξὺ Ἰουδαίων καὶ Ἑλλήνων ἔγκειται στὸ ὅτι “ὁ Ἰουδαῖος εἶναι γιὰ τὸν Ἰουδαῖο φίλος, ἐνῶ ὁ Ἕλληνας γιὰ τὸν Ἕλληνα ἐχθρός”, ἐλέγχεται ὡς ἀνακριβής.
Πράγματι, ὁ Ἕλληνας δὲν μισεῖ, μὰ ὁπωσδήποτε φθονεῖ τὸν ἄλλο Ἕλληνα· τὶς κρίσιμες πάντως στιγμὲς ὅλοι οἱ Ἕλληνες κατὰ κανόνα συντάσσονται μὲ τὸν περισσότερο ἰσχυρό.
“Οἱ Ἕλληνες πᾶνε μὲ τὸ ντοβλέτι”.
Ἀντίθετα, ὁ Ἑβραῖος παλιὰ καὶ τώρα ὁ Ἰουδαῖος μπορεῖ νὰ μὴ φθονῆ τὸν ἐπιτυχημένο ὁμόθρησκό του, ἀλλὰ εἶναι πανέτοιμος νὰ “τὰ σπάση μαζί του” – κυρίως γιὰ λόγους θρησκευτικοὺς καί, μάλιστα, μέσα σὲ κλῖμα περιφρόνησης.[3]
Ἡ τάση αὐτὴ ἐκδηλώθηκε ἤδη κατὰ τὴν ἀπαρχὴ τῆς Ἱστορίας τους. Ἡ φυλὴ τοῦ Ἰούδα, στὴν ὁποία παρέμεινε παραδοσιακῶς προσκολλημένη ἐκείνη τοῦ Βενιαμίν, εὐχερῶς διακρινόταν και τελικῶς διαχωριζόταν ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ.[4]
Παράλληλα οἱ Ἑβραῖοι, κατὰ τὶς πρῶτες φάσεις τοῦ βίου τους ὡς λαοῦ, ζοῦσαν μέσα σὲ “θρησκευτικὴ ἀταξία”.[5]
Καὶ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν “ἀταξία”, παραβλέποντας τὴ βαθειὰ ἀντιπάθεια μὲ τὴν ὁποία οἱ Ἑβραῖοι ἀντιμετώπιζαν τὸ καθεστὼς τῆς μοναρχίας,[6] προσπάθησε νὰ τερματίση ὁ Δαυὶδ μὲ τὴν κατάκτηση τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν ἀναγωγή της σὲ πρωτεύουσα τοῦ βασιλείου του.
Καὶ ἔχει σημασία τὸ ὅτι ἡ ἐπίσημη ὀνομασία τοῦ Κράτους ποὺ συγκρότησε ὁ προφητάναξ ἦταν “Ἡνωμένο Βασίλειο [τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Ἰσραήλ]”.[7]
Ἡ βασιλεία τοῦ Δαυὶδ ὑπολογίζεται πὼς ἅρχισε τὸ 1013 καὶ τελείωσε τὸ 973 π.Χ.[8] Ἡ ἀκριβὴς χρονολογία ὅμως τῆς κατάκτησης τῆς Ἱερουσαλὴμ παραμένει ἄγνωστη[9] (ἂν καὶ τὸ ἔτος 1000 θεωρεῖται πολὺ πιθανό[10]).
Αὐτὸ ὅμως δὲν συνιστᾶ ἰδιαίτερο πρόβλημα.
Ἀντιθέτως, τὸ μέγα ἐρώτημα ποὺ ἀνακύπτει ἔγκειται στὴν αἰτία τῆς ἅλωσης τῶν Ἱεροσολύμων ἀπὸ τὸν Δαυίδ· καὶ αὐτό, διότι ἕως τότε ἡ συγκεκριμένη πόλη δὲν παρουσίαζε ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς Ἑβραίους.
Πρώτη ἀναφορὰ σὲ αὐτὴν γίνεται στὴ Γένεσιν (14:18), ὅπου ἀναγράφεται ὡς Σαλήμ, ἐνῶ βασιλιάς της εἶναι ὁ “ἀγενεαλόγητος” Μελχισεδέκ.
Ἡ ὀνομασία Σαλήμ, τώρα, ἔγινε στὰ ἀγγλικὰ Salem[11] – τοπωνύμιο ποὺ συναντᾶται σὲ πολλὰ μέρη τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν.
Μετὰ τὸν “μυστηριώδη” Μελχισεδὲκ πάντως ἡ Σαλὴμ περιῆλθε στοὺς Ἰεβουσαίους, φῦλο ἰθαγενὲς τῆς Χαναάν,[12] καὶ μετωνομάστηκε σὲ Ἰεβούς.[13] Ἀπὸ αὐτούς, τέλος, τὴν πῆρε ὁ Δαυίδ.
Μία ἐξήγηση τοῦ σκοποῦ τῆς συγκεκριμένης ἐπιτυχοῦς κατακτητικῆς ἐκστρατείας τοῦ προφητάνακτος ἐντοπίζεται στὴ γεωγραφικὴ θέση τῆς Ἰεβούς, πρώην Σαλήμ.
Συνιστοῦσε, πράγματι, νησίδα ἀλλοφύλων περίπου στὴν καρδιὰ τοῦ ὑπὸ τὸν Δαυὶδ “Ἡνωμένου Βασιλείου”[14] – καὶ μάλιστα πάνω στὰ ὅρια ποὺ χώριζαν τὴν ἐδαφικὴ ἔκταση τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Βενιαμίν.[15]
Μὰ καὶ πάλι ἡ ἐξήγηση αὐτὴ δὲν εἶναι ἱκανοποιητική: Ἡ Ἱερουσαλὴμ ἦταν ἕνα “μικροσκοπικὸ πόλισμα”, ὅπου μποροῦσαν νὰ κατοικήσουν τὸ πολὺ χίλια διακόσια (1.200) ἄτομα· κατὰ συνέπεια, δὲν εἶχε τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἀκτινοβολία ποὺ ἔπρεπε νὰ ἔχη τὸ διοικητικὸ κέντρο μιᾶς ἰσχυρῆς μοναρχίας.[16]
Ἡ Χεβρών, προηγούμενη πρωτεύουσα τοῦ Δαυίδ, ἦταν, ἀπὸ ἄποψη τόσο θρησκευτικὴ ὅσο καὶ οἰκονομική, πόλη κατὰ πολὺ σημαντικώτερη ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα.[17]
Γιατί λοιπὸν ὁ Δαυίδ, ἀφότου τὴν κατέκτησε, νὰ τὴν κάνη καὶ πρωτεύουσά του;
Καὶ τὰ σχετικὰ ἐρωτήματα γίνονται ὀξύτερα, ἐὰν ληφθῆ ὑπόψη ἡ διακαὴς ἐπιθυμία τοῦ Δαυὶδ νὰ κτίση ἐκεῖ Ναὸ στὸν Θεὸ τῆς Ἐξόδου – κάτι τὸ ὁποῖο πραγματοποιήθηκε μετὰ τὸν θάνατό του, στὴ διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ γυιοῦ καὶ διαδόχου του, Σολομῶντος (973-933 π.Χ.).[18]
Ἡ ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ ἀποτελοῦσε βαθύτατη θρησκευτικὴ μεταρρύθμιση ὅσον ἀφορᾶ τοὺς Ἑβραίους.[19]
Ἀπὸ αὐτοὺς ὁ Θεὸς λατρευόταν μέχρι τότε στὶς κορφὲς λόφων καὶ βουνῶν·[20] καὶ ἡ ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς λατρείας διατηρήθηκε ἕως καὶ τοὺς χρόνους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐμφαίνεται στὸ ἐπεισόδιο μὲ τὴ Σαμαρείτιδα:
Κύριε… οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν.
(Κατὰ Ἰωάννην, 4: 19-20.)
Ἔτσι, ἡ ἀντίδραση στὴ συγκεκριμένη θρησκευτικὴ μεταρρύθμιση γενικῶς ἀπὸ τοὺς προφῆτες τῶν Ἑβραίων ὑπῆρξε μεγάλη καὶ κορυφώθηκε λόγω τῶν “ἀνοιγμάτων” ποὺ ὁ Σολομὼν πραγματοποίησε στὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ βασιλείου καθὼς καὶ τῶν νεωτερισμῶν ποὺ ἐπέβαλε στὴν ἐν γένει διαβίωση τῶν ὑπηκόων του.[21]
Οἱ σπουδαιότερες ἀπὸ τὶς μεταρρυθμίσεις αὐτὲς ὑπῆρξαν ἡ “συνεννόηση” μὲ τὴν Αἴγυπτο,[22] ἡ ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῶν Φοινίκων στροφὴ τῶν Ἑβραίων πρὸς τὴ θάλασσα καὶ ἀκόμη ἡ -μὲ σκοπὸ τὴ συγκρότηση ἰσχυροῦ στρατοῦ- ἐκτροφὴ ἀλόγων.[23]
Ἡ ὁπωσδήποτε δαπανηρὴ πολιτικὴ τοῦ Σολομῶντος[24] ἐπιπλέον, προκάλεσε καὶ ζητήματα φορολογικῆς ὑφῆς,[25] μὲ ἀποτέλεσμα σχεδὸν ἀμέσως μετὰ τὸν θάνατό του (933 π.Χ.) νὰ ἐκδηλωθῆ τὸ ἑβραϊκὸ “Ἐθνικὸ Σχίσμα”(ποὺ οὕτως ἢ ἄλλως ἀπὸ παλιὰ ὑπέβοσκε[26]).
Τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, πράγματι, διασπάστηκε σὲ βασίλειο τοῦ Ἰούδα, πρωτεύουσα τοῦ ὁποίου παρέμειναν τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ σὲ βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ, μὲ διοικητικὸ κέντρο τελικῶς τὴν πόλη Σαμάρεια.[27]
Τὸ δεύτερο ὑπέκυψε στοὺς Ἀσσυρίους τὸ 721 π.Χ. καὶ οἱ δέκα φυλὲς τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ τὸ συγκροτοῦσαν ὑπέστησαν καταναγκαστικὴ διασπορὰ ἀνὰ τὴν ἐπικράτεια τῶν νικητῶν τους.[28]
Ἀπὸ τότε δὲν μπορεῖ πιὰ κανεὶς νὰ κάνη λόγο γιὰ Ἑβραίους ἀλλὰ μόνο γιὰ Ἰουδαίους.[29]
Τὸ Σχίσμα ὅμως εἶχε καὶ μεγάλο θρησκευτικὸ ἀντίκτυπο· καὶ αὐτό, διότι ὑπῆρξε ἡ αἰτία τῆς γραπτῆς ἀποκρυστάλλωσης τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας τῶν Ἑβραίων·[30] καὶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ προσπάθεια κατέληξε στὸ κείμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, βάσης τοῦ σημερινοῦ Ἰουδαϊσμοῦ.
* * *
Ὡς κορυφαῖο ἐπίτευγμα τοῦ Σολομῶντος θεωρεῖται ἡ οἰκοδόμηση τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες “περιπέτειες” τοῦ ὁποίου ἀποτελοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ κεφάλαια τῆς πανανθρώπινης Ἱστορίας.
Φυσικά, ἡ ἐν λόγῳ ἀνέγερση ἀξιολογεῖται ὡς κατίσχυση τοῦ Μονοθεϊσμοῦ, δηλαδὴ τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ τῆς Ἐξόδου (Yahweh) σὲ σχέση μὲ ἄλλες θεότητες (Elohim [= πληθυντικὸς τοῦ Eloah]).[31]
Διαπιστώνεται ὅμως ἡ ὕπαρξη στοιχείων βάσει τῶν ὁποίων, ἐν μέρει ἔστω, ἀνατρέπεται ἡ ἄποψη αὐτή.
Ὁ Σολομών, πράγματι, συντηροῦσε ἕνα τεράστιο γυναικωνίτη (χαρέμι), οἱ τρόφιμοι τοῦ ὁποίου ἀρχαιόθεν ὑπολογίστηκαν σὲ χίλιες, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες, μάλιστα, δὲν ἦταν Ἑβραῖες.[32]
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν αὐτός, παρὰ τὴν παροιμιώδη σοφία του, νὰ παρασυρθῆ σὲ μορφὴ εἰδωλολατρείας:
Οὺκ ἦν ἡ καρδία αὐτοῦ τελεία μετὰ Κυρίου Θεοῦ αὐτοῦ, καθὼς ἡ καρδία Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ ἐξέκλιναν γυναῖκες αἱ ἀλλότριαι τὴν καρδίαν αὐτοῦ ὀπίσω τῶν θεῶν αὐτῶν.[33]
Ἄρχισε λοιπὸν λόγω τῆς -ἂς τὴν ποῦμε ἔτσι- θηλυμανίας του νὰ κτίζη ναοὺς σὲ θεότητες ποὺ οἱ γυναῖκες του λάτρευαν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀναδειχθῆ ἡ πρωτεύουσά του σὲ κέντρο ἐνὸς ἰδιότυπου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ:[34]
…Καὶ ἐποίησεν Σαλωμὼν τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου·… καὶ ὠργίσθη Κύριος ἐπὶ Σαλωμών, ὅτι ἐξέκλινε καρδίαν αὐτοῦ ἀπὸ Κυρίου Θεοῦ Ἰσραήλ…[35]
Ἔχοντας κανεὶς ὑπόψη αὐτά, καταλήγει νὰ ἔλθη ἀντιμέτωπος συνολικῶς μὲ τὸ ζήτημα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων.
Οἱ πληροφορίες ποὺ σχετικῶς ἔχουν διασωθῆ εἶναι ἀποσπασματικὲς καὶ ὁπωσδήποτε διαβρωμένες ἀπὸ τὸν χρόνο.
Σύμφωνα μὲ εἰδήσεις ἀρχαῖες πάντως, ἡ οίκοδόμησή του ἄρχισε τὸ τέταρτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Σολομῶντος καὶ κράτησε ἑπτὰ χρόνια.[36]
Σὲ γενικὲς γραμμές, εἶχε κτιστῆ κοντὰ στὸν Βράχο τῆς Sakhrâ, σὲ μέρος τοῦ ὁποίου ἡ ἑβραϊκὴ ὀνομασία ἦταν Averna/Arevna, τόπου μὲ θεραπευτικὲς (καὶ γενικώτερα ἀποτροπαϊκὲς) ἰδιότητες.[37]
Ἀκόμη, ἦταν προσανατολισμένος ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ πρὸς τὴ Δύση – μὲ τὴν πρόσοψη στραμμένη ἀνατολικά.[38]
Σήμερα πιστεύεται πὼς τὸ σύνολο τῆς ἔκτασης τοῦ ἀρχικοῦ Ναοῦ καλύπτεται ἀπὸ τὸ Τέμενος τοῦ Ὀμάρ, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συνιστᾶ βεβαιότητα.
Ἡ ὅλη οἰκοδομή, τέλος, ἦταν ἐπηρεασμένη ἀπὸ αἰγυπτιακὰ πρότυπα·[39] οὐχ ἧττον, ὅλες οἱ προσπάθειες ἀκριβοῦς ἀναπαράστασής του ἀπέτυχαν[40] – καὶ ὅπως φαίνεται θὰ ἀποτύχουν καὶ μελλοντικῶς.
Γιατί; Ἐπειδὴ γενικῶς ἡ κατασκευὴ ἦταν θαυμασιωτάτη·[41] εἰδικῶς τὰ θεμέλια μάλιστα εἶχαν σκαφῆ ἐπὶ μήκιστον τῆς γῆς βάθος.[42] Ἕτσι, ἡ οἰκοδομὴ κατέληγε νὰ θεωρηθῆ “περίεργη” (curious).[43] Ποιὸς λοιπὸν ἦταν ὁ σκοπὸς ποὺ στὴν πραγματικότητα ἐξυπηρετοῦσε;
Θεωρητικῶς, ὁ Ναὸς στέγαζε τὴν Κιβωτὸ τῆς Διαθήκης καὶ συνακολούθως ἦταν καὶ κατοικία τοῦ Θεοῦ τῆς Ἐξόδου.[44] Ἀνιχνεύονται ὅμως ὡρισμένα σημεῖα μέσω τῶν ὁποίων τεκμηριώνεται ἡ ἄποψη ὅτι τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Σολομῶντος ἐξυπηρετοῦσε καὶ ἄλλον, βαθύτερο σκοπό – συγκεκριμένα:
Α) Tί σήμαιναν ἀρχικῶς τὰ τοπωνύμια Σαλὴμ (Salem) καὶ Ἱερουσαλὴμ (Yerushalayim στὰ ἑβραϊκά);
Δεδομένου ὅτι δὲν ἔχει δοθῆ ἕως τώρα ἱκανοποιητικὴ ἑρμηνεία,[45] εὐσταθεῖ ἡ ἄποψη ὅτι προέρχονται ἀπὸ δύο ἀρχαῖες σημιτικὲς λέξεις, μία ἀπὸ τὶς ὁποῖες, ἡ ur, σήμαινε τὴν “πόλη”[46] (στὰ ἑβραϊκά: (y)ir[47]) καὶ ἡ ἄλλη, ἡ salem, κάποια θεότητα τοῦ “φωτὸς” ἤ, καλλίτερα, τοῦ “γλυκοῦ ἡμίφωτος”.
Αὐτὸς ὁ δεύτερος ὅρος μάλιστα κατέληξε, στὰ ἑβραϊκά, νὰ σημαίνη τὴν “εἰρήνη” (shalom).[48]
Τὸ ἐν λόγῳ ἡμίφως ὅμως εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς Ἀφροδίτης ποὺ φαίνεται ἀπὸ τὴ γῆ μας εἴτε κατὰ τὸ λυκαυγὲς ἢ κατὰ τὸ λυκόφως (Αὐγερινὸς καὶ Ἀποσπερίτης).
Ἐπειδή, μάλιστα, “προαναγγέλλει” τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου, εἶχε, κατὰ τοὺς Ἀρχαίους Χρόνους, ὀνομαστῆ καὶ Ἑωσφόρος.[49] Χαρακτηριστικὸ τοῦ συγκεκριμένο εἶναι πὼς κατὰ διαστήματα ἐκπέμπει ὅ,τι εὐστόχως ἀποκλήθηκε “τεφρῶδες φῶς”.[50] Κατὰ συνέπεια, ὀρθῶς ἑρμηνεύθηκε τὸ Uru Salem ὡς “Πόλη τῆς Ἀφροδίτης”.[51]
Β) Ὁ Σολομών, λόγω του πλήθους τῶν ἀλλοφύλων γυναικῶν μὲ τὶς ὁποῖες εἶχε συνάψει δεσμό, ἀσκοῦσε καὶ μορφὴ “εἰδωλολατρικῆς πολυθεΐας”, ποὺ στὴ συνέχεια θεωρήθηκε ὡς αἰτία κατάρρευσης τοῦ βασιλείου του.[52]
Γ) Ὁ ἴδιος πάλι προσπαθοῦσε νὰ στερεώση τὸ μοναρχικὸ καθεστὼς ποὺ εἶχε ἐπιβάλει στὸν Ἑβραϊκὸ Λαὸ – καὶ φυσικὰ νὰ “διαιωνίση” τὴ δυναστεία του.
Δ) Οἱ Ἑβραῖοι πρῶτα καὶ οἱ Ἰουδαῖοι στὴ συνέχεια ἔδιναν (καὶ δίνουν) μεγάλη σημασία στὶς “χρονικὲς περιόδους”, ἡ ἔναρξη καὶ λήξη τῶν ὁποίων ἔχουν σημαντικὲς ἐπιπτώσεις στὸν βίο τῶν ἀνθρώπων.[53]
Τὴ φράση : “κάθε ἑπτὰ χρόνια ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀλλάζει” μπορεῖ καὶ σήμερα νὰ τὴν ἀκούση κανεὶς – ἰδίως στὴ Θεσσαλονίκη.
Ἔχοντας κανεὶς αὐτὰ ὑπόψη δὲν μπορεῖ νὰ θεωρήση ὡς “παράλογη” τὴν ἄποψη ποὺ στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰώνα μας ὑποστηρίχθηκε, ὅτι δηλαδὴ ὁ Σολομὼν ἀναζητοῦσε, μέσω τῆς ἀστρολογίας (= μελέτης τῶν ἄστρων), κοσμική, δηλαδὴ συμπαντικὴ ὑποστήριξη καὶ ἐπίρρωση τῆς ἐξουσίας του. Καὶ τὴν πηγὴ αὐτῶν τὴν ἐντόπισε στὴν περίφημη Shekinah: Ἔτσι καλεῖται ἡ σύνοδος τῶν πλανητῶν Ἀφροδίτης καὶ Ἑρμοῦ, ποὺ συμβαίνει κάθε 480 χρόνια.[54]
Αὐτὰ ἠχοῦν “παράλογα”, ἀποκυήματα “ἐπιστημονικῆς φαντασίας”, ἀλλὰ δὲν εἶναι.
Ὁ πλανήτης Ἀφροδίτη κατὰ πρῶτο καὶ κύριο λόγο ἦταν ἀντικείμενο μεγάλης προσοχῆς καὶ σεβασμοῦ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν σημιτικῶν λαῶν.
Χωρίο πασίγνωστου ἔργου τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ τοῦ Πορφυρογέννητου συνιστᾶ ἐν προκειμένῳ μαρτυρία οὐσιαστικῶς ἀκλόνητη:
Προσεύχονται δὲ [οἱ Σαρακηνοὶ] καὶ εἰς τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἄστρον, ὃ καλοῦσι Κουβάρ, καὶ ἀναφωνοῦσιν ἐν τῇ προσευχῇ αὐτῶν οὕτως· «Ἀλλὰ οὐὰ Κουβάρ», ὅ ἐστιν ‘ὁ θεὸς καὶ Ἀφροδίτη’. Τὸν γὰρ θεὸν ‘Ἀλλά’ προσονομάζουσι, τὸ δὲ ‘οὐά’ ἀντὶ τοῦ ‘καί’ συνδέσμου τιθέασιν, καὶ τὸ ‘Κουβὰρ’ καλοῦσι τὸ ἄστρον, καὶ λέγουσιν οὕτως· «Ἀλλὰ οὐὰ Κουβάρ.»[55]
Ἐν ὀλίγοις, ὁ Ναὸς τοῦ Σολομῶντος ἦταν, κατὰ πᾶσα πιθανότητα, ὄχι μόνο Οἶκος τοῦ Θεοῦ καὶ χῶρος ὅπου φυλασσόταν ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης ἀλλὰ καὶ εἶδος παρατηρητηρίου (ἰδεώδους λόγω τοποθεσίας) τῆς Shekinah.
Ὁ ἀρχικὸς σχεδιασμὸς ὀφείλεται στὸν Δαυίδ. Ὁ Σολομὼν ἁπλῶς πραγματοποίησε τὸ ὅραμα τοῦ προφητάνακτος. Ἐπειδὴ ὅμως οὔτε ὁ ἴδιος οὔτε οἱ ὑπήκοοί του εἶχαν τὶς ἀναγκαῖες γνώσεις, ὁ Ἑβραῖος μονάρχης ἀπευθύνθηκε στὸν Φοίνικα βασιλιὰ τῆς Τύρου, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔστειλε τὸν περίφημο Xιράμ. Αὐτὸς δὲν ἦταν ἁπλῶς ἀρχιτέκτονας ἀλλὰ κάτι πολὺ περισσότερο. Ἦταν:
ἀνὴρ σοφὸς καὶ σύνεσιν εἰδώς…
καὶ μάλιστα σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ὁ συνώνυμός του βασιλιὰς τῆς Τύρου νὰ τὸν θεωρῆ ὡς “πατέρα του”.[56]
Ὁ Χιρὰμ εἶναι κεντρικὸ πρόσωπο στὴ συμβολικὴ παράδοση τοῦ Τεκτονισμοῦ καὶ ἔχει σημασία ὅτι, ὑπὸ διάφορες μορφὲς καὶ ὀνομασίες, ἡ Ἀφροδίτη λατρευόταν ἰδιαιτέρως ἀπὸ τοὺς Φοίνικες – καὶ μάλιστα στὴν Τύρο.[57]
Ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω σημιτικὴ ρίζα kbr (>kubar) ἄλλωστε φαίνεται ὅτι πῆρε τὸ ὀνομά της καὶ ἡ Κύπρος (= Νησὶ τῆς Ἀφροδίτης), δεδομένου ὅτι Φοίνικες ὑπῆρξαν ἐκεῖ οἱ πρῶτοι ἔποικοι.[58]
[1] Dewey M. Beegle, λῆμμα “Moses”, Britannica:
https://www.britannica.com/biography/Moses-Hebrew-prophet/Moses-the-man
(22 Αὐγούστου 2022)
[2] Σίγκμουντ Φρόυντ, Ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ μονοθεϊσμός. Ψυχαναλυτικὴ ἑρμηνεία τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου. Μετάφραση στὰ ἑλληνικά: Κ. Λ. Μεραναῖος (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις Ἀ. Μαρῆ, 1949), σ. 54.
[3] Ἐνδεικτικῶς: Peter Grose, Israel in the mind of America (Νέα Ὑόρκη: Schocken Books, 1984), σ. 32.
[4] L. Desnoyers, Histoire du peuple hébreu, τόμ. ΙΙ, σ. 170· Ernest Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι. Μετάφραση στὰ ἱσπανικά: Juan Díaz Angelat (Βαρκελώνη: Editorial Orbis, 1985), σ. 97.
[5] E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σσ. 110, 115. Ἐνδεικτικῶς βλ. καὶ Βασιλειῶν Α΄, 8: 8.
[6] Βασιλειῶν Α΄, 8: 10-18.
[7] Ἐνδεικτικῶς: Βασ. Μουστάκη, Λεξικὸ τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Ἀθήνα, 1958), λῆμμα “Ἱερουσαλήμ”, σ. 82.
[8] L. Desnoyers, Histoire du peuple hébreu…, τόμ. Ι (Παρίσι: Desclée, de Brouwer et Cie, 1922), σ. 407.
[9] L. Desnoyers, Histoire du peuple hébreu, τόμ. ΙΙ, σ. 169 (σημ. 1).
[10] Joshua Prawer, Stewart Henry Perowne καὶ Bernard Wasserstein, λῆμμα “Jerusalem”, Britannica:
https://www.britannica.com/place/Jerusalem/Roman-rule (25 Aὐγούστου 2022).
[11] The Holy Bible… Authorized King James Version (Grand Rapids, Michigan: World Publishing, 1989), Genesis, 14: 18.
[12] Βασ. Μουστάκη, Λεξικὸ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, λῆμμα “Ἰεβουσαῖοι”, σ. 79.
[13] Ἰησοῦς Ναυή, 15: 8.
[14] L. Desnoyers, Histoire du peuple hébreu, τόμ. ΙΙ, σ. 170.
[15] E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σ. 150.
[16] Σάιμον Σίμπαγκ Μοντεφιόρε, Ἱερουσαλήμ. Ἡ βιογραφία. Μετάφραση: Ρένα Χατχοὺτ (Ἀθήνα: Ὠκεανίδα, 2014), σ. 66.
[17] Ἐνδεικτικῶς: Amy Tikkanen, λῆμμα “Hebron”, Britannica:
https://www.britannica.com/place/Hebron-city-West-Bank (3 Σεπτεμβρίου 2022).
[18] Σύμφωνα μὲ ἄλλη χρονολόγηση ἡ βασιλεία τῶν Δαυὶδ καὶ Σολομῶντος κράτησε ἀπὸ τὸ 1020 μέχρι τὸ 922 π.Χ. Βλ. Adam Zeidan, λῆμμα “Israel (Old Testament Kingdom)”, Britannica:
https://www.britannica.com/topic/Israel-Old-Testament-kingdom (23 Αὐγούστου 2022).
[19] R. A. S. Macalister, A Century of Excavation in Palestine (Λονδῖνο: The Religious Tract Society, ἄ. ἔ.), σ. 271.
[20] Βασιλειῶν Γ’, 3: 2*.
[21] L. Desnoyers, Histoire du peuple hébreu, τόμ. ΙΙΙ (Παρίσι: Αuguste Picard, 1930), σ. 145· G. R. Tabouis, Salomon, roi d’Israël (Παρίσι: Payot, 1934), σ. 427.
[22] Βασιλειῶν Γ΄, 2: 35γ.
[23] G. R. Tabouis, Salomon, roi d’Israël, σσ. 222, 223-270, 272.
[24] Βασιλειῶν Γ΄, 12: 1-4.
[25] G. R. Tabouis, Salomon, roi d’Israël, σ. 405 (σημ. 1).
[26] Σ. Σ. Μοντεφιόρε, Ἱερουσαλήμ…, σ. 64.
[27] Βασ. Μουστάκη, Λεξικὸ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, λῆμμα “Σαμάρεια”, σ.163.
[28] E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σσ. 243-244.
[29] Ἐνδεικτικῶς: Ἰωσήπου, Κατ’Ἀπίωνος, 1.
[30] E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σ. 215 ἑπ.·Σ. Σ. Μοντεφιόρε, Ἱερουσαλήμ…, σ. 69.
[31] E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σσ. 101-103.
[32] Βασιλειῶν Γ΄, 11: 1.
[33] Βασιλειῶν Γ΄, 11: 4.
[34] Βασιλειῶν Γ΄, 11: 5-7.
[35] Βασιλειῶν Γ΄, 11: 8-9.
[36] Flavii Iosephi iudaei, Opera omnia… Editio stereotypa, τόμ. Ι: Antiquitates iudaicae… (Λειψία: Karl Tauchnitz, 1850), 8. 3. 1 καὶ 8. 4. 1.
[37] E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σ. 185.
[38] Flavii Iosephi iudaei, Opera omnia…, τόμ. Ι: Antiquitates iudaicae…, 8. 3. 2· L. Desnoyers, Histoire du peuple hébreu, τόμ. ΙΙΙ, σσ. 98-99· E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σ. 185.
[39] E. Renan, Historia del pueblo de Israel, τόμ. Ι, σ. 185.
[40] Αὐτόθι.
[41] Φλαβίου Ἰωσήπου, Περὶ τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Πολέμου, 6. 4. 8:
http://www.biblical.ie/page.php?fl=josephus/War/JWG6 (25 Αὐγούστου 2022).
[42] Flavii Iosephi iudaei, Opera omnia…, τόμ. Ι: Antiquitates iudaicae… , 8. 3. 1.
[43] The Works of Flavius Josephus. Μετάφραση στὰ ἀγγλικά: William Whiston, τόμ. ΙΙ (Λονδῖνο: Chatto and Windus, ἄ.ἔ.), σ. 451.
[44] Βασιλειῶν Γ΄, 8: 1-13, 27.
[45] Φλαβίου Ἰωσήπου, Περὶ τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Πολέμου, 6. 10. 1:
http://www.biblical.ie/page.php?fl=josephus/War/JWG6#06 (25 Αὐγούστου 2022).
[46] The Holy Bible (Authorized King James Version), Genesis, 11: 28.
[47] W. F. Albright, “The Etymology of Še’ôl”: https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjioNphuL5AhVMr6QKHTdLBQgQFnoECAIQAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.journals.uchicago.edu%2Fdoi%2Fpdf%2F10.1086%2F369863&usg=AOvVaw1e5miEJnsxwkm3HrQzfnAa (25 Αὐγούστου 2022).
[48] Christopher Knight & Alan Butler, The Hiram Key Revisited. Freemasonry: A Plan for a New World Order (Λονδῖνο: Watkins Publishing, 2010), σ. 6.
[49] Ἀντ. Δεληγιάννη, λῆμμα “Ἀφροδίτη”, Μεγάλη Ἑλληνικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία, τόμ. ΣΤ’ (Ἀθήνα: Πυρσός, 1928), σσ. 360Β-361Β.
[50] Κ. Σ. Χασάπη, Σύγχρονος ἐκλαϊκευμένη Ἀστρονομία (Ἂθήνα: Ἀφοὶ Συρόπουλοι καὶ Κ. Κουμουνδουρέας, 1957), σ. 212.
[51] C. Knight & A. Butler, The Hiram Key Revisited. Freemasonry: A Plan for a New World Order (Λονδῖνο: Watkins Publishing, 2010), σ. 6.
[52] Βασιλειῶν Γ’ , 11: 11-13.
[53] C. Knight & A.Butler, The Hiram Key Revisited..., σσ. 8-9.
[54] Αὐτόθι, σ. 9. Ἰδιαίτερη λαμπρότητα/σημασία, μάλιστα, ἔχει ἡ σύνοδος τῶν ἐν λόγῳ πλανητῶν ποὺ συμβαίνει κάθε 1440 χρόνια (αὐτόθι).
[55] Marc Szwajcer (ἐπ.), Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογεννήτου, Πρὸς τὸν ἴδιον υἱὸν Ῥωμανόν, 14: Περὶ τῆς γενεαλογίας τοῦ Μουχούμετ (www.renacle.org [25 Αὐγούστου 2022]).
[56] Παραλειπομένων Β’, 2: 13.
[57] Ἀλεξάνδρου Ρ. Ραγκαβῆ, Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιολογίας, τόμ. Α΄ (Ἀθήνα: Ἀνέστης Κωνσταντινίδης, 1888), σ. 143, λῆμμα “Ἀστάρτη”.
[58] Ἀ. Ρ. Ραγκαβῆ, Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιολογίας, τόμ. Α΄, σ. 548, λῆμμα “Κύπρος”.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΒΡΑΙΟΙ, ΚΟΡΥΦΑΙΑ, ΤΡΙΤΟΣ ΝΑΟΣ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
‘’μένουνε μόνο Ιουδαίοι (και όχι πια Εβραίοι)’’
Κουλουβάχατα τα έχετε κάνει.
Όταν λέμε Ιουδαίοι εννοούμε τους απογόνους του ΙΟΥΔΑ, γενάρχη της φυλής Ιούδα, μιας από τις 12.
Όμως ο Ιούδας ήταν τέταρτος γιος του ΙΑΚΩΒ από τη Λεία (Γενέσεως 29,35. 37,26. 43,3 και 8).
Ο Ιακώβ πάλι ήταν τρίτος πατριάρχης και δεύτερος γιος του ΙΣΑΑΚ και της Ρεβέκκας (Γενέσεως 25,26).
Ήταν έπειτα από την πάλη με τον άγγελο που ο Ιακώβ έλαβε το όνομα Ισραήλ (Γενέσεως 32,23-30) και από εκεί οι απόγονοί του Ισραηλίτες (που είναι Εβραίοι).
Ο Ισαάκ ήταν γιος του πατριάρχη ΑΒΡΑΑΜ και της Σάρρας (Γενέσεως 17,15-21).
Τώρα, να πω και ποιος ήταν ο Αβραάμ ή θα πάμε πάλι δημοτικό; Στο Γεν 14,13 ο Αβραάμ αναφέρεται ότι είναι Εβραίος. Και εννοείται με καθαρά εθνολογικούς όρους ο όρος αυτός. Γιαυτό στο Γεν 43,32 λέγεται πως οι Αιγύπτιοι δεν πρέπει να τρώνε ψωμί μαζί με τους Εβραίους και στο Έξοδος 2,11 ο Μωυσής βλέπε έναν Αιγύπτιο να κτυπά έναν Εβραίο.
ΤΟΤΕ, αφού ο ίδιος ο ΙΟΥΔΑΣ και όλοι οι προπάτορές του ήταν Εβραίοι, οι απόγονοί του τι θα ήταν αν όχι Εβραίοι; …
Την Προς Εβραίους επιστολή (ΠΡΩΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ Μ.Χ.) που κακώς αποδίδεται στον απόστολο Παύλο την έχετε ακουστά;
Λέτε ο συγγραφέας της να γράφει σε ανύπαρκτα πρόσωπα; …
Από αυτά και μόνο φαίνεται πόσο πρόχειρη δουλειά έχετε κάνει.
Και εδώ σας βλέπουν σαν θεό! … Αλλά θα μου πείτε, στην Ελλάδα, όπου ο σανός έχει γίνει εθνικό πιάτο, είσαι ό,τι δηλώσεις.
Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα …
Εδώ υπάρχουν τόσα λάθη που χρειάζεται βιβλίο για να απαντήσει κάποιος.
Τρομερά πράγματα.
Πως μπορείτε;… Παράνοια
Κύριε Μιχαλόπουλε, είναι από τα λίγα θετικά η αρθρογραφίας σας τόσο στον εν λόγω ιστότοπο όσο και στο SL Press. Σας θεωρώ Δάσκαλο με Δ κεφαλαίο και ας μην αξιώθηκα λόγω ηλικίας να παρακολουθήσω μια έστω παράδοσή σας σε πανεπιστημιακή αίθουσα. Παρακολουθώντας συστηματικά το συγγραφικό σας έργο, την αρθρογραφία αλλά κ γενικότερα τις παρεμβάσεις σας μέσω σχολίων, νιώθω την ανάγκη να σας απευθύνω ένα ερώτημα. Στην μέχρι τώρα ζωή μου διάρκειας 27 ετών πορεύτηκα και αντιμετώπισα διάφορες δυσκολίες επειδή αυτοπροσδιορίζομαι ως συνειδητά Φασίστας. Θέλω λοιπόν να σας ρωτήσω με κάθε σεβασμό το εξής: Έχετε αλλάξει την (όπως εγώ τουλάχιστον εξέλαβα) θετική σας άποψη για τον Φασισμό κ τον Εθνικοσοσιαλισμό ως απαντήσεις της Δεξιάς στη νεωτερικότητα; Από έργα σας όπως η Ξεχασμένη Επανάσταση, οι Μπολσεβίκοι της Δεξιάς, αναδύεται μια θετική εικόνα, μέσα βέβαια από κριτική ματιά. Μάλιστα, σε αρθρογραφία σας είχατε προσπαθήσει και έναν διαχωρισμό μεταξύ των καθεστώτων τύπου Φράνκο, Σαλαζάρ, Μεταξά και Χίτλερ, Μουσολίνι (fascism in style but no in reality). Αυτή σας η εικόνα δείχνει να έχει μεταβληθεί στο τελευταίo σας πόνημα για τις πολιτικές ιδεολογίες στην Ελλάδα και τον κόσμο. Εν τέλει κύριε Μιχαλόπουλε, αξίζει να κρατήσουμε κάτι από τα τότε γεγονότα κ κυρίως από το τότε πνεύμα; Ή όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Φασίστες κ Εθνικοσοσιαλιστές είμαστε μπλεγμένοι σε μια φενάκη; Για κάθε Χίτλερ, Φράνκο, Μεταξά, Μουσολίνι δεν υπήρξαν και ένας Κοντρεάνου, Χοσέ Αντόνιο, Γκρέγκορ Στρασσερ; Ας με συγχωρήσει η κα Σουφλή, δεν έχω σκοπό να κάνω πολιτική προπαγάνδα. Αλλά πάνω από όλα ψάχνω κ εγώ την αλήθεια, όσο κ αν πονέσει. Και ο κ. Μιχαλόπουλος είναι από τους λίγους που μπορούν να οδηγήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Θα προσπαθήσω να είμαι σαφής και σύντομος:
1. Ο στην ευρεία ένοιά του Φασισμός υπήρξε επινόηση ιουδαϊκών και φιλοϊουδαϊκών ελίτ, προκειμένου να αποτραπεί η ” κάθοδος” της ανασυγκροτημένης από τον Στάλιν Ρωσίας.
2. Τελικώς ο Φασισμός στράφηκε ενάντια στους ” δημιουργούς” του.
3. Δυστυχώς όμως διώχτηκαν από τον Φασισμό οι φτωχοί Ιουδαίοι, που ούτως ή άλλως καταπιέζονταν από τους ραββίνους τους.
4. Οι μεγαλόσχημοι και πλούσιοι Ιουδαίοι (Ρότσιλντ και Αρόν της Γαλλίας, Βιτγκεστάιν της Αυστρίας π.χ.) δεν πάθανε τίποτα. Πολλοί μάλιστα γίνανε “επίτιμοι Άρειοι” στη Γερμανία (Χάουσχόφερ) ή και εντάχθηκαν σε Φασιστικά κόμματα (οι κύριοι χρηματοδότες του Μουσολίνι στην Ιταλία).
5. Η γνώμη μου για τον Κορνήλιο Κοντρεάνου και τους αδελφούς Στράσσερ ταυτίζεται με τη δική σας: Ήτανε καθαροί, για αυτό και διώχθηκαν/εξοντώθηκαν από τους κρυπτοϊουδαίους του Φασισμού.
6. Η γνώμη μου για το μέλλον: Μόνο ένα σαφώς αυταρχικό καθεστώς, δομημένο πάνω στις φιλοσοφικές αρχές της πραγματικής Δεξιάς, μπορεί να σώσει την Ευρώπη γενικώς και την Ελλάδα μας ιδιαιτέρως.
Το ”έννοια” με δύο ν, εκτός αν είναι από το Γιάννης Μπαρουφάκης που το ψάχνει ακόμη…
Ο πυρήνας του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού δεν ήταν ο αντικομμουνισμός, ούτε ο αντικαπιταλισμός ούτε ο αντιεβραϊσμός. Αυτά όλα εξυπηρετούσαν έναν στόχο: το να καταστεί ο γερμανικός λαός υγειής και μάχιμος ούτως ώστε να πετύχει το “πεπρωμένο” του. Ποιό ήταν αυτό; Η εξαφάνηση της Ρωσσίας.
Οποιος μελετήσει χώρις παρωπίδες πρώτα την ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και μετά το “Αγών μου” θα καταλάβει πολλά.
Υ.Γ. Ο κύριος καθηγητής αναφέρθηκε πολύ εύστοχα στο όνομα του Χαουσχοφερ…
Αγαπητέ Ερευνητή, η εν προκειμένω τελείως ασυνήθης για τα ελληνικά δεδομένα οξύνοιά σου με εκπλήσσει!
Επειδή δεν κατανοώ τι ακριβώς εννοεί ο συμπαθής Ανώνυμος με τον όρο “βιωματική Ορθοδοξία”, ας μου επιτρέψει αυτός να του εκθέσω εν συντομία τα εν προκειμένω δικά μου βιώματα:
1. Επί έξι (6) έτη είχα καθηγητή Θρησκευτικών στην Ιταλική Σχολή Αθηνών τον θεολόγο και βυζαντινολόγο Μιχαήλ Γκητάκο (1912-1979). Πιστεύω ότι υπάρχει σχετικώς με αυτόν λήμμα τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα Who is Who του Δημοσθένη Κούκουνα. Οπότε, οποιοσδήποτε μπορεί να ψάξει και να δει τι ακριβώς ήταν αυτή η -κατά τη γνώμη μου- σημαντική προσωπικότητα.
2. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είχα καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας τον θεολόγο Νικόλαο Καρμίρη (1930-1977). Ήταν ο αγαπημένος μου καθηγητής και εγώ ο αγαπημένος του μαθητής. Πέθανε πρόωρα – δηλαδή τον σκότωσαν οπαδοί της Αριστεράς, γκρεμίζοντάς τον από τις σκάλες που, στο επί της οδού Σόλωνος πανεπιστημιακό κτήριο, έφερε από το ισόγειο στον 1ο όροφο.
Χάρη στα βιώματα όπου αυτοί οι Δύο κυριολεκτικώς με “ενεβάπτισαν”, μπόρεσα αργότερα να σταθώ στο πλευρό του Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού – και να αντέξω εκεί όσο άντεξα.
Το βασικό βίωμα των δύο Δασκάλων μου ήταν το εξής: Η ερμηνεία του περίφημου χωρίου “ου γάρ εστιν εξουσία ει μη από Θεού” της Προς Ρωμαίους επιστολής του Παύλου δεν σημαίνει ότι οφείλει ο κάθε Χριστιανός να συμπαρατάσσεται με οποιαδήποτε εξουσία – ακόμη και εάν αυτή είναι εμφανώς διαβολική. Όμως, αυτήν ακριβώς τη συμπαράταξη προθύμως επιλέγει σχεδόν το σύνολο των Ελληνοορθοδόξων, ερμηνεύοντας το εν λόγω χωρίο του Παύλου ωσάν “να τα έχουμε με όλους καλά”, οπότε, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Εμμανουήλ Ροΐδης- “και στον διάβολο ανάβουμε κερί, γιατί καλό είναι κανείς να έχει παντού φίλους”.
Σύμφωνα με τους Δασκάλους μου λοιπόν, το χωρίο αυτό του Παύλου διδάσκει όχι τη συμπαράταξη αλλά την -αποδοκιμαστικώς σιωπηρή- ανοχή. Και η ανοχή όμως έχει τα όριά της, εξ ου και ο Άγιος Δημήτριος, κατέληξε να πει στον Νέστορα “βγες στην αρένα και σπάσε στο ξύλο τον αχρείο ειδωλολάτρη Λυαίο”.
Να το επαναλάβω: “Ελληνορθόδοξο Βίωμα” σημαίνει, σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία τουλάχιστον, κάτι σαν την κυρία Γαρουφαλιά>Λιάνα Κανέλλη: Και απόφοιτος αμερικανικού κολλεγίου αυτή και κομμουνίστρια και με ιδιωτική πισίνα και -κυρίως αυτό!- σταυρό κρεμασμένο στον λαιμό!
Ε, τέτοιο “βίωμα Ορθοδοξίας” εγκαρδίως σας το χαρίζω και πολύ σας παρακαλώ να μη επιχειρήσετε να μου το ξαναπροτείνετε. Εάν πράγματι θέλετε αληθείς βιωματικούς Ορθόδοξους, ψάξτε λίγο το θέμα των Ρώσων Παλαιόπιστων. Ορισμένοι από αυτούς, όταν επικράτησαν στη Ρωσία οι κομμουνιστές, είπαν “άντε να…. όλοι σας” και αποτραβήχτηκαν σε δάση της Σιβηρίας μέχρι τότε απάτητα. Οι απόγονοί τους βγήκαν από εκεί μόνο κατά το 1989. Κάποιοι όμως, λίγοι βέβαια, παραμένουν στα δάση μέχρι σήμερα.
Υ. Γ. Και για να μη αρχίσουν οι συνήθεις στους ευσεβείς Ελληνοορθόδοξους – υποκριτικοί! -κλαυθμηρισμοί του τύπου “εμείς, φτωχά παιδιά του λαού, πού να βρούμε λεφτά να πάμε σε καλά σχολεία”, σας πληροφορώ ότι όχι μόνο εγώ αλλά όλοι οι επιμελείς μαθητές είχαν ολοκληρωτική απαλλαγή από τα δίδακτρα σε όλη τη διάρκεια των εκεί σπουδών τους.
“Σύμφωνα με τους Δασκάλους μου λοιπόν, το χωρίο αυτό του Παύλου διδάσκει όχι τη συμπαράταξη αλλά την -αποδοκιμαστικώς σιωπηρή- ανοχή.”
Η συνέχεια:
2 ωστε ο αντιτασσομενος τη εξουσια τη του θεου διαταγη ανθεστηκεν οι δε ανθεστηκοτες εαυτοις κριμα ληψονται
3 οι γαρ αρχοντες ουκ εισιν φοβος των αγαθων εργων αλλα των κακων θελεις δε μη φοβεισθαι την εξουσιαν το αγαθον ποιει και εξεις επαινον εξ αυτης
4 θεου γαρ διακονος εστιν σοι εις το αγαθον εαν δε το κακον ποιης φοβου ου γαρ εικη την μαχαιραν φορει θεου γαρ διακονος εστιν εκδικος εις οργην τω το κακον πρασσοντι
5 διο αναγκη υποτασσεσθαι ου μονον δια την οργην αλλα και δια την συνειδησιν
6 δια τουτο γαρ και φορους τελειτε λειτουργοι γαρ θεου εισιν εις αυτο τουτο προσκαρτερουντες
7 αποδοτε ουν πασιν τας οφειλας τω τον φορον τον φορον τω το τελος το τελος τω τον φοβον τον φοβον τω την τιμην την τιμην
Είναι δυνατόν να συμφωνήση κανείς με αυτά; Να ανεχθή σιωπηρώς οτι ο ηγεμών είναι “θεού διάκονος”; Οταν κάνεις το καλό θα σε επαινέσει; Να του αποδώσης τον φόρο για να χρηματοδοτήση εκτρώσεις και δηλητηριώδεις ενέσεις;
Η κατά γενικήν ομολογία σατανιστική εξουσία είναι “υπό Θεού”; (Ματθ. 4,8-9)
Η εξουσία που σταύρωσε τον Ιησού Χριστό είναι “υπό Θεού”;
Δεδομένου οτι το χωρίο αυτό δεν έχει συνάφεια ούτε με το προηγούμενο κείμενο της Επιστολής ούτε με το επόμενο, υπάρχει πιθανότης να προσετέθη απο κάποιον ηγεμόνα για προφανείς λόγους;
Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ·
Ρωμ. 13,1 Καθε άνθρωπος, ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας εξουσίας της πολιτείας, τους άρχοντας δηλαδή, που είναι φορείς αυτής της εξουσίας, (εφ’ Οσον αι εντολαί των δεν αντίκεινται στο θέλημα του Θεού)·
Τα εντός παρενθέσεως δεν ανήκουν στο πρωτότυπο κείμενο.
Το αντίθετο ακριβώς λέει: “οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ·”
Η συνέχεια του κειμένου που αναφέρω επίσης ακυρώνει τελείως τα εντός της παρενθέσεως.
Προς πάντας τους βιωματικούς Ελληνοορθοδόξους:
Σας παρακαλώ, εξηγήστε μου το
γιατί στο πλαίσιο της – βιωματικής ή μη- Ελληνοορθόδοξης παράδοσής μας, ο μεν Θεός θεωρείται ως απλώς Άγιος, ενώ η Μητέρα του Ιησού Χριστού μας ως ” Τελείως Αγία” (Παναγία) και ο εκάστοτε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ως “Τελείως Άγιος” στον υπερθετικό βαθμό (Παναγιώτατος).
Πολύ σωστή παρατήρηση από σκεπτόμενο άνθρωπο…
Τώρα, τους βάλατε πολύ δύσκολα… κι άντε να το εξηγήσουν…
Η Θεοτόκος ονομάζεται Παναγία ή Υπεραγία διότι είναι πάνψ από όλους τους Αγίους, η σύγκριση είναι σε σχέση με τους Αγίους, όχι με τον Αγιο Τριαδικό Θεό. Καταλαβαίνετε το λόγο υποθέτω. Η προσφώνηση του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως ”παναγιώτατος” ανάγεται στις αρχές του βυζαντίου και σε εθιμοτυπική αναλογία με την κοσμική εξουσία του Αυτοκράτορα. Μην τα συγχέετε, αδόλως εκτιμουμε. Αλλά και πάλι στον τύπο βρίσκεστε και όχι στην ουσία…https://www.youtube.com/watch?v=IGZDeL8jUwI
Ευσεβές Ανώνυμε, μη καθηλώνεστε σε θέματα τυπικά! Εγώ δεν μίλησα για “Υπεραγία” αλλά για “Παναγία”! Όσο για τους ποικιλώνυμους “Παναγιώτατους”, “Παναγιώτατος” είναι και Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Μήπως κάνω λάθος;
Ευσεβή Ανώνυμε, είναι το ορθόν, εκτός αν με θεωρείτε ουδέτερο γένος, που δεν είμαι- ούτε ευσεβής, ούτε ουδέτερο. Για την προσφώνηση ”Παναγιώτατος” εκτός από τον οικουμενικό, γίνεται χρήση και σε κανα δυό επισκόπους ακόμα, μόνο όταν βρίσκονται μέσα στα όρια της περιφέρειάς τους. Αν το ψάξετε θα δείτε ότι ήταν οι ελεύθερες περιοχές κατά την Υστεροβυζαντινή περίοδο. Φυσιολογικό να αντιγράφουν το αυτοκρατορικό πρότυπο . Σε άλλα θεολογικά θέματα στραφείτε στον κ. Ζήση, από τους ελάχιστους εναπομείναντες ορθοτομούντες τα ορθόδοξα θεολογικά θέματα.
Να προσθέσω δύο επι πλέον σημεία, που φανερώνουν οτι καταφανώς δεν ακολουθούμε τις εντολές του Ιησού Χριστού:
1. Υμείς δε μη κληθήτε ραββί· εις γαρ υμών εστιν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί εστε. Και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γης· εις γαρ εστιν ο πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς. Μηδέ κληθήτε καθηγηταί· εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός (Ματθαίος 23: 9)
2. υμεις φιλοι μου εστε εαν ποιητε οσα εγω εντελλομαι υμιν
ουκετι υμας λεγω δουλους οτι ο δουλος ουκ οιδεν τι ποιει αυτου ο κυριος υμας δε ειρηκα φιλους οτι παντα α ηκουσα παρα του πατρος μου εγνωρισα υμιν (Ιωαν,15, 14-15)
https://img.ifunny.co/images/0a86c0f8f30075c47bb865e1ef9b2f74b2c26bfcda5a7000d37d230dc479777d_1.jpg
https://nuclearsuntan.blogspot.com/2010/05/un-divides-world-into-10-regional.html
https://slideplayer.com/slide/14104529/
“1) «Ο Αλλάχ μεγαλύτερος» (…από τι;)”
https://i.ytimg.com/vi/dGeNXdqFB08/maxresdefault.jpg
https://3.bp.blogspot.com/-2Cg3vdncf-M/Thr1ScmC0dI/AAAAAAAAAMI/81YVpvqstQQ/s640/Allat+3.jpg
Sheki-nah = Σκη-νή (του Μαρτυρίου)
Σόλυμος > Solem > Salem
https://en.wikipedia.org/wiki/Shekhinah
https://www.thenotsoinnocentsabroad.com/blog/did-king-david-and-king-solomon-really-exist
https://taanekfrasta.blogspot.com/2015/05/o-danaos-kai-h-katagwgh-twn-ebraiwn.html
Προς τον Ανώνυμο αναγνώστη μας: Διαβάστε τα Ευαγγέλια με μία στοιχειώδη έστω γνώση της τότε ελληνικής γλώσσας (=Κοινής Αττικής). Προσωπικώς, με ενδιαφέρει το τι είπε και έπραξε ο Ιησούς Χριστός μας. Τα άλλα… παρέλκουν. Και ως προς τις Οικουμενικές Συνόδους, ρίξτε, σας παρακαλώ, μια ματιά στα Πρακτικά της Ε΄ (Πέμπτης). Εύκολα εντοπίζονται ακόμα και στο διαδίκτυο.
οι Ελληνοορθόδοξοι με τη σύλληψη της Μητέρας του Χριστού ,
Πιστεύω στον Θεό και κάνω ό,τι υπαγορεύει η συνείδησή μου ,
|Τιμώ και σέβομαι την προσωπικότητα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, αλλά μη το παρακάνουμε κιόλας!
Να υποθέσω κ. καθηγητά ότι δεν είστε Ορθόδοξος ;
Ορθόδοξοι είναι και οι Ρώσοι και οι
Σέρβοι και οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι και οι Μαυρβούνιοι! Σε αυτόν τον κόσμο της Ορθοδοξίας θεωρώ τον εαυτό μου ενταγμένο – οπότε ναι, ήμουν και παραμένω Ορθόδοξος. Με τους Ελληνοορθόδοξους όμως, σαν συτούς που, υπό τον Άρη Βελουχιώτη και με καθοδήγηση του Σημίτη, πατέρα του μετέπειτα πρωθυπουργού “μας”, αφού έσφαξαν κόσμο και κοσμάκη στον Μελιγαλά, μπήκαν μετά σε κεντρική εκκλησία της Κυπαρισσίας και κατανυκτικώς έψαλαν το “Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια”, όχι, δεν θέλω να έχω καμία σχέση.
Τα ανωτέρω είναι προ πολλού δημοσιευμένα. Υπάρχει όμως και προφορική μαρτυρία – ευτυχώς φαιδρή και όχι αποτροπιαστική: Αντάρτες του ” Δημοκρατικού Στρατού”, που κατέφυγαν στην Τσεχοσλοβακία το 1949, δεν θέλανε να πλυθούν εκεί, “για να μη τους φύγει το λάδι του βαφτίσματος”. Ούτε με αυτούς τους ευσεβείς αλλά γελοίους Ελληνοορθόδοξους θέλω να έχω σχέση. Και φυσικά μού προκαλούσε εμετό η εικόνα που, όταν ακόμη ήταν ανοικτές οι εκκλησιές, παρουσίαζαν άλλοι ευσεβείς και φιλακόλουθοι που έσπευδαν να λειτουργηθούν με την “Ελευθεροτυπία” και τον “Ριζοσπάστη” υπό μάλης. Και τέλος μού προκαλεί αγανάκτηση το ελληνοορθόδοξο παπαδαριό που, αντί να αποκαλεί τις εκκλησίες μας
“εκκλησίες”, τις αποκαλεί “Ιερούς Ναούς” κατά μίμηση του ιουδαϊκού Ναού των Ιεροσολύμων. Εάν δεν το γνωρίζετε, ώρα να το μάθετε: το “ναός” προέρχεται από το ναίω= κατοικώ και σημαίνει πως ο – όποιος- θεός κατοικεί εκεί μέσα. Αυτό το πίστευαν οι ειδωλολάτρες και οι Ιουδαίοι, όχι όμως οι Χριστιανοί. Συπέρασμα: Χριστιανός Ορθόδοξος είμαι και παραμένω. Ελληνοορθόδοξος όμως – τουλάχιστον προς το παρόν- ΜΕ ΤΊΠΟΤΑ!
Αυτό με τους Ιερούς Ναούς, δεν το γνώριζα… πάντα κάτι καινούργιο μαθαίνουμε κύριε Μιχαλόπουλε από εσάς…
Αγαπητέ κ. Μιχαλόπουλε, η ερώτηση του ανώνυμου σχολιαστή 11.21 αναφερόταν στην ΟΥΣΙΑ και όχι στο τυπικό της Ορθοδοξίας, όπως αυτό διαμορφώνεται από τους κατά τόπους εκφραστές της. Σαφώς και έχει δεχτεί πολλά πλήγματα η Ορθοδοξία στον ελλαδικό χώρο, μεθοδευμένα γιατί αυτός ήταν και ο στόχος ξένων κέντρων εξουσίας. (γνωστά πλέον σε όλους) Ελληνορθοδοξία παραπέμπει σε Βυζάντιο, που μόνο και ο υπαινιγμός του αρκεί για να χάσουν το χρώμα και τον ύπνο τους οι παραπάνω. Προφανώς η κατήχηση στο ορθόδοξο ΒΙΩΜΑ δεν περιλαμβάνονταν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ιταλικής σχολής. Αυτό είναι προφανές διότι ένας ορθόδοξος ποτέ δεν τσουβαλιάζει τις δήθεν θρησκείες (ισλαμ, ιουδαική κλπ) και τις δοξασίες τους με τη ζώσα Εκκλησία του Χριστού, τις Ακτιστες Ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Επίσης δεν προτάσσει την ”συνείδησή του” διότι ο σκοπος της ”εν Χριστώ ζωής” είναι να υπερβείς τη συνείδησή σου. Θα μου πείτε ότι τα βλέπετε με ψυχρή επιστημονική λογική, αλλά και πάλι υπάρχουν τεράστιοι επιστήμονες που στο ερευνητικό του πεδίο ο καθένας εντυφεί, σεβόμενος τα όρια και τις αποστάστεις του υλικού με το υπερβατικό. Οσον αφορά τους Ιερούς Ναούς. Σωστά νομίζω τονίζετε τη σημασία του ναού για τους Ιουδαίους. Αλλά και στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ο ναός είχε ιδιαίτερη σημασία. Είχαν επηρεαστεί από τους ιουδαίους, ή το αντίθετο ισχύει ? Για τους ορθόδοξους (όχι τους χειραγωγούμενους και πλανημένους) ο ναός είναι κέντρο προσευχής και επίκλησης του Θεού, αλλά ”Πανταχού Παρών και τα πάντα πληρών” .
Και επανέρχομαι: Στην Ελλάδα, όπου παραμένει αφορισμένος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ένα μόνον Επίσκοπο γνώρισα που δεν ήταν Ορθόδοξος αλλά και Χριστιανός, τον Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανό. Και αυτός πέθανε πρόωρα από καρκίνο, ενώ δεν έπινε, δεν κάπνιζε και ζούσε πάνω στα ψηλά βουνά. Σε αυτήν λοιπόν την Ελλάδα, όπου έχουν στήσει την προτομή του Σεβαστιανού έξω από τον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών, αλλά φοβούνται να πάνε να χαράξουν εκεί το όνομά του… ε, όχι, είμαι μόνο Χριστιανός. Χριστιανός Ορθόδοξος ξαναγίνομαι, όποτε βρίσκομαι Κοζάκους και Ρώσους, Ρουμάνους, Βουλγάρους, Σέρβους κ.λπ.
Καταλάβατε τώρα;
εννοούσα: όχι απλώς Ορθόδοξος αλλά και Χριστιανός. Συγγνώμη για το λάθος μου!
Προς Κ.Δ.:Δεν αντιλαμβάνομαι τι εννοείτε στο σχόλιό σας να κατεβάσω την ανάρτηση…
Παρακαλώ, διευκρινίστε μου.
Κι έτσι εμείς ζήσαμε καλά κι αυτοί καλλίτερα.
Μας αδειασαν το εμπόρευμα’ τους, από Υβρεις κατάρες απειλες ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΌΜΟΡΑ, μέχρι και την ΧΑΒΡΑ τους αυτό που αποκαλουν όσοι μαθαίνουν να σκέπτονται κάπως λογικά ΑΜΠΡΑΚΑΤΑΜΠΡΑ με ρα ετυμολογίας εδώ τον Αβραάμ.
ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΝ ΓΕΝΟΣ! “ΕΞ ΟΙΩΝ ΕΙΣ ΟΙΑ” ΚΑΙ ΤΟΎΤΟ ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΔΕΚΆΤΗΝ ΕΝΆΤΗΝ! ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ! ΟΠΟΤΕ ΜΕΓΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΕΙς ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΑΝΑΠΑΛΙΝ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΑΥΤΑ ΕΛΕΕΙΝΑ ΟΙΑ, ΕΙς ΤΑ ΠΡΟΓΟΝΙΚΑ ΟΙΑ.
Aυτή ηταν η απάντησις του μεγάλου Φιλολόγου και Διαφωτιστή Αδαμαντίου Κοραή στον Παντριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ οταν ο δεύτερος εξέδωσε εγκυκλιο/φιρμάνι που καταδίκαζε την συνήθεια των “ραγιάδων” να δίνουν ελληνικά ονόματα στα παιδιά τους, που ήταν έθιμο “κατά καινοτομίαν εμφανιζόμενον” και συνεπώς” μιά καταφρόνησις της Χριστιανικής ονοματοθεσίας”.
“Πέστε μου τι έχουν φτειάξει οι Ελληνες; Τα γράμματα δεν είναι των Φοινίκων; Η κατ άλλους των Αιγυπτίων; Η ακόμη των σοφοτέρων απ’ αυτούς, Εβραίων;” (Ι. Χρυσόστομος…. Μέλι στάζαν τα χείλη του για τους Ελληνες).
Γι αυτά που ξεστόμισε ο ιεράρχης Χρυσόστομος όμως, που ήταν μοιραίο μιας και πρόκειται περί Υβρεως, να μην αντέξουν στον χρόνο υπάρχουν οι απαντήσεις των χιλιάδων ερευνητών της χαμένης Ιστορίας που πρέπει να ξαναγραφεί, οι οποίοι έμαθαν να υπηρετούν την καθαρή συνείδησή τους που ταυτίζεται με την ολόγυμνη Αλήθεια.
Πρέπει να ξεκαθαρίσει το μνημονικό μας απο την θεωρία της Ινδοευρωπαικής σαβούρας …και να ενσκύψουμε στην Μυθολογία και προιστορία των αυτόχθονων Ελλήνων. (Βικτωρ Μπεράρ)
Το πρώτο αλφάβητο είναι αυτό που επινόησαν οι Ελληνες . Διότι ύστερα από ένα τεράστιο Πολιτισμό της Ελληνικής φυλής, θα ήταν αδιανόητο η αλφαβητική επινόηδη της γραφής να ήταν δανεική και μάλιστα από τους ´Φοίνικες που δεν έδωσαν κανένα δείγμα πολιτισμού. Και όπως ήρθαν από το ππουθενα, έτσι και χάθηκαν. (Γλωσσολόγος Ignace J. Geld).
Ειλικρινά μέχρι και την τελευταία φράση της ανάρτησης η οποία κι ως επίλογος καταλήγει συμπερασματικά αλλά και αβασανάνιστα, (η μάλλον πολυ βασανιστικά) ότι η ΚΥΠΡΟΣ έχει και ανάδοχο-νουνό σημίτες, ούτε καν μου χε περάσει απ’το μυαλό μου για να σχολιάσω κάτι μπαίνοντας στους λαβυρίνθους της βιβλιογραφίας των Αβραμαικών “θεολόγων” και όχι μόνο των τελευταίων χιλιετηρίδων που έχουν κατακλύσει την οικουμένη, που αν δεν είναι κάποιος θησέας δεν πρόκειται να ξαναβγεί σώος και αβλαβής απο κεί μέσα, την ιδια στιγμή που κρατούνται με νύχια και με δόντια επτασφράγιστα στα γνωστά υπόγεια των άντρων τους όπως και σέ κάποιες άλλες εκλεκτών ιδιωτιών βιβλιοθήκες, όλα όσα (συγγνώμη για την αγανάκτησή μου) θα τα τίναζαν στον αέρα. Αυτά όμως δυστυχως ακόμη και τα ελάχιστα που ξέφυγαν από τον φθόνο τους δεν μπορούν ακόμη να ισιώσουν κάποιες κυρτώσεις, στρεβλώσεις και αγκυλώσεις που έχουν υποστεί
Έτσι κατάφεραν να κρατούν την Ελλάδα Θαμενη και την μνήνη των Ελλήνων εντελώς σβησμένη.
Ρίχνοντας μια ματιά μετά στις πηγές που φτάνουν τον αριθμό “58” με τελευταία του Φαναριώτη Α. Ρ. Ραγκαβή, ομολογώ ότι ταρακουνήθηκα και αισθάνθηκα να με καλλεί το χρέος που θα πρεπε να χουν χρεωθεί όλοι μας σ´ αυτούς που περιμένουν να ξεθαφτούν και κεί να ριχθούν ………..
Κι έτσι η Κύπρος, η γεννέτειρα της Κύπριδος θεάς Αφροδίτης και μιας οι πρώτοι έποικοι στην Μεγαλόννησο ήταν οι φοίνικες, που την είπαν στην αρχή kbr (>kubar), δεν θα πρέπει να θεωρείται Ελληνική και κακώς προσπαθούμε να πείσουμε τους κάθε τούρκους να έιναι προσεκτικοί.
Σιγά τώρα μπροστά στου Φαναρίώτη Ραγκαβή την γνώση να πάρουμε στα σοβαρά τα του Ομήρου “παραμύθια”, που εκεί το όνομα Κύπρος αναφέρεται στα έπη των επών
Αγαπητέ Ανώνυμε, Παπαρρηγόπουλο έχεις διαβάσει; Γεωργούλη έστω;
Το “καλεί” γράφεται με ένα – λ- και το ” γενέτειρα με ένα – ν-.
Με αφορμή αυτό:
«Ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω σημιτικὴ ρίζα kbr (>kubar) ἄλλωστε φαίνεται ὅτι πῆρε τὸ ὀνομά της καὶ ἡ Κύπρος (= Νησὶ τῆς Ἀφροδίτης), δεδομένου ὅτι Φοίνικες ὑπῆρξαν ἐκεῖ οἱ πρῶτοι ἔποικοι.[58]»
Περάστε πρώτα από εδώ: http://esxatianasxesi.blogspot.com/2022/10/blog-post_589.html
=========================
Σε άλλο σχόλιο, είπαμε ότι η σημιτικὴ ρίζα كبر [kbr] δηλώνει την έννοια «τού μεγάλου». Μην επανερχόμεθα.
=========================
Δεν είναι σημιτική η ρίζα τής λέξεως Κύπρος. Η Κύπρος στα Αραβικά, γράφεται έτσι: قُبْرُص
Καμμία σχέση με το كَبُرَ
Από τον Όμηρο προέρχεται η λέξη Κύπρος. Όχι από τους Σημίτες.
Οι Σημίτες πήραν από τους Φοίνικες ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΗΜΙΤΕΣ (και) την λατρεία τής Αφροδίτης.
Διηνέκη, διαβάζεις Πλεύρη. Δικαίωμά σου! Κάνε μου όμως τη χάρη και διάβασε – λίγο έστω!- Παπαρρηγόπουλο.
ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΛΕΥΡΗ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΧΩΝΕΥΩ ΤΟΝ ΠΛΕΥΡΗ. ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΝΩ ΚΙ ΕΓΩ. ΠΗΓΕΣ ΒΑΖΩ ΚΙ ΕΓΩ. ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΙΑΝΙΣΤΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ.
Απλώς, η λέξη Κύπρος, είναι Ομηρική. Δεν είναι σημιτική.
Οι Σημίτες πήραν την λατρεία τής Αφροδίτης από τους Φοίνικες και όχι οι Φοίνικες από τους Σημίτες.
Το θέμα, είναι οι Φοίνικες, πλέον.
Έλα, βρε Διήνεκες! Σιγά που θα πυροβολούσα ειδικώς εσένα!
Αρα εφοσον οι 10 και μιση φυλες συγχωνευτηκαν ας πουμε με αλλους πληθυσμους, οι χαζαροι-ασκεναζιμ τι θεωρουνται εβραιοι, ιουδαιοι ή κατι αλλο;
Συμβατικώς Ιουδαίοι!
Ναι αλλα ηταν τουρκικο φυλο και απο οσο ξερω δεν αναμειχθηκαν με τη φυλη του ιουδα.
ΥΓ: Αρα και η γεννεαλογια του μνηστορος Ιωσηφ στο Ευαγγελιο (εκ Δαυιδ) υπαρχει περιπτωση να ειναι προιον μυθοπλασιας; εφοσον στη Γαλιλαια κατοικουσαν πλειστες εθνοτητες απο το 700 προ Χριστου
Καλλιόπη, ώρα να σπεύσουν οι ευσεβείς, ευλαβείς κ.τ.λ. Νεοέλληνες να συνάψουν και αυτοί σύμβαση αορίστου χρόνου με τον Θεό. Όχι μόνο συμβασιούχοι του Δημοσίου! Τι δηλαδή…οι Ισραηλινοί είναι πιο ξύπνιοι από εμάς; Ε, όχι! Τραυματίζεται η εθνική υπερηφάνεια, Καλλιόπη!
Μια και δεν ανήκω στους… ευσεβείς και ευλαβείς, αλλά σ’ αυτούς που ναι μεν πιστεύουν, αλλά όχι άνευ “όρων και ορίων”, θάθελα να έχω την δυνατότητα κάποια μέρα, να πάρω συνέντευξη από Τον Θεό…
Να μπορώ να Τον κοιτάξω στα μάτια και να τον ρωτήσω: “Υποτίθεται πως έδωσες το αυτεξούσιο στους ανθρώπους… και κάποιοι απ’ αυτούς, όχι μόνον το καταχράστηκαν, αλλά προξένησαν καταστροφές όχι απλά σε ανθρώπους αλλά σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα… Επιπλέον, βασανίζουν εδώ και χιλιετίες παιδάκια.. ΚΙ ΕΣΥ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΙΣ… ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΟΥ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΣΚΙΟΣ ΣΟΥ, ΘΕΕ;;; (όπως έλεγε κι εκείνο το τραγούδι του Τόνυ Βαβάτσικου που πήρε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης…)
Θάθελα να ‘ξερα τι θα μου απαντούσε…
Σε ότι με αφορά, καμία σύμβαση δεν υπογράφω… πιστεύω στον Χριστό, αλλά αναζητώ παράλληλα την ΑΛΗΘΕΙΑ…
«Μια και δεν ανήκω στους… ευσεβείς και ευλαβείς, αλλά σ’ αυτούς που ναι μεν πιστεύουν, αλλά όχι άνευ “όρων και ορίων”, θάθελα να έχω την δυνατότητα κάποια μέρα, να πάρω συνέντευξη από Τον Θεό»…
– Κ.Πόπη, άλλο ευλάβεια και άλλο ευσέβεια!!
Διότι, η Ορθόδοξη Ανατολική ευλάβεια διαφέρει από την Δυτική ευρωπαϊκή ευσέβεια.
Η μεν ευλάβεια έχει Θεία Χάρη, η δε ευσέβεια έχει ανθρώπινο μυαλό…
Οπότε εσείς κ.Πόπη – όπως αναφέρετε- μάλλον ανήκετε στους… Θεωρητικούς, ναι μεν αλλά!!…
Τίποτα (τουλάχιστον;) από τα παραπάνω, δύο!!
Steve
Δεν ανήκω σε κανέναν, αγαπητέ μου… κατά τα λοιπά, όπως θέλει ο καθένας ας το ερμηνεύσει…
Λογαριασμό δίνω στην συνείδησή μου και στον Θεό… ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ.
Καλλιόπη, οι λαίκοί Ιουδαίοι/παραμυθιάζονται με τη “σύμβαση” που -δήθεν- έχουνε συνάψει με τον ίδιο τον Θεό, το οποίο απλοελληνιστί εξηγείται ως “σύμβαση αορίστου χρόνου με τον Θεό”.
(Καλά, γελάτε, αλλά μετά μην ψάχνεστε γιατί συμβαίνουν σήμερα αυτά που συμβαίνουν. Αλλά άλλο οι αορίστου χρόνου συμβασιούχοι του Θεού και άλλο εμείς, οι μη συμβασιούχοι, τα γκοΐμ δηλαδή (= ανθρωπόμορφα ζώα. Ας προσέχατε, συνέλληνες, να κάνατε και σεις σύμβαση με τον Θεό!)
Δεν είναι μόνον η δήθεν “σύμβαση”… είναι και τα γονίδια… τι σχέση έχουν το δικό τους DNA με το δικό μας;;;
‘Επειτα είναι κι εκείνη η Κολοκοτρώνειος ρήση: “Εμείς και στους Θεούς, όρθιοι μιλάμε”…
Στις συμβάσεις πρέπει να τηρούνται όροι… έχω την αίσθηση πως ο πραγματικός ΕΛΛΗΝ, δεν αντέχει τους όρους…
Και δεν πιστεύω πως υπήρξαν ποτέ οι αγαπημένοι του Θεού, ούτε πως ο Θεός έκανε σύμβαση μαζί τους… γιατί δεν είναι δυνατόν να είσαι Θεός και να συμβασιάζεσαι με τον διάβολο… η μόνη συμβαση που έχουν κάνει αυτοί, είναι με τον ΔΙΑΒΟΛΟ…
Μα, ο Χριστός, τους είπε «όφεις, γεννήματα εχιδνών και υιούς τού σκότους» και «πατήρ υμών, ο Διάβολος».
Αγαπητή κυρία Σουφλή,
Δυστυχώς, το DNA τους, το «λεπρό και λελωβησμένο», ανεμείχθη με τον Ελληνικό ἰχῶρα (ὁ ἰχώρ / τοῦ ἰχῶρος / τῷ ἰχῶρι / τὸν ἰχῶρα – επικός: ἰχῶ / ὦ! ἰχώρ) όταν συνάντησαν τους Σόλυμους (κι όλους τους άλλους Κρονίους Έλληνες) στην Φοινίκη.
Τότε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την καταστροφή τής Ανθρωπότητος. Στην οποία ολοκληρωτική καταστροφή, μάς οδηγούν τώρα, στις ‘μέρες που διανύουμε…
Έτσι είναι Διηνέκη… φαίνεται όμως πως κάποιοι εξακολουθούν να έχουν το ΙΧΩΡ… και αυτοί θα γίνουν ο τάφος της Κρόνιας Χαζάρειας Λέπρας…
Ζοχάρ= Λαμπρό φως για τους “ελίτ”.
Ζοχἀρ= χρυσάφι (για την πλέμπα τους).
Η πλεμπα θεατή και η Ελίτ, σχεδόν αόρατη…
Αγαπητή κυρία Σουφλή,
Τα Σόλυμα πάντως, τα ίδρυσε ο Κρόνιος Σαρπηδών, όταν γκρεμοτσακίστηκε και ξεκουμπίστηκε από την Κρήτη,
έχοντας φάει το… «ξύλο τής αρκούδας» από τον Διογενή αδελφό του, τον Μίνωα.
Ακόλουθοι τού Σαρπηδόνος λοιπόν, οι Σόλυμοι. Οι οποίοι αναφέρονται στην Ιλιάδα, ως σύμμαχοι των Τρώων.
Μάαα’ιστα… μάαα’ιστα…
Τα αδέλφια, ήταν τρία: Ο Μίνως, ο Ραδάμανθυς κι ο Σαρπηδών. Οι δύο πρώτοι, ήταν οι δύο από τους τρεις κριτές τού Άδου. Ο τρίτος, ήταν ο Αιακός. Ο Αιακός, ήταν βασιλιάς της Αίγινας και μετά θάνατον κλειδούχος και κριτής του Άδου, μαζί με τον Ραδάμανθυ και τον Μίνωα. Κριτής των ψυχών, προερχόμενες εκ Δυσμών. Ο Ραδάμανθυς, κριτής των ψυχών εξ Ανατολών. Ο Μίνως, πρώτος μεταξύ ίσων, ήταν ο καθοριστικός κριτής για μια ψυχή, σε περίπτωση που υπήρχε ισοψηφία από τους Ραδάμανθυ και Αιακό.
Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν… Πίσω στον Σαρπηδόνα πάλι: Αυτός και οι ηττημένοι ακόλουθοί του από την Κρήτη, οι Τερμίλες, μαζί με κάτι άλλους τής νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, Λυκίους (εξορίστους Κρονίους από την Αθήνα) και
λοιπούς «τοιούτους» (Κάρες κι άλλα τοιουτότροπα «φυντάνια» μέχρι κι απ’ το Άργος) αποίκισαν την σημερινή Μέση Ανατολή, την Φοινίκη βρε αδερφέ…
Αργότερα, «πλάκωσαν» κι οι «λεπροί και λελωβησμένοι» από την Ουρ τής Μεσοποταμίας και «μπουρδουκλώθηκαν» σε… Σημιτοφοίνικες. Υπήρξαν βεβαίως κι άλλοι, όπως οι Φιλισταίοι (οι σημερινοί Παλαιστίνιοι ρε παιδί μου) που ήρθαν κι αυτοί από την Κρήτη λιγουλάκι μετά (κά’να αιώνα, μη νομίζετε…)
Τέλος πάντων, οι «λεπροί και λελωβησμένοι» ΒΡΗΚΑΝ τους Φοίνικες εκεί. ΒΡΗΚΑΝ τους Κρονίους Έλληνες εκεί. Συνενοηθήκαμε πιστεύω.
Α, όσο για τον ιδρυτή των Θηβών, τον Κάδμο, πρόκειται περί… … … παλλινοστήσαντος, από ‘κει, μαζί με τον αδελφό του, τον Θάσο (Θάσος, ε;)
Τ’ άλλα του αδέλφια: Ο Φοίνιξ, ο Κίλιξ και η Ευρώπη (Ευρώπη, ε;)
Ο Κάδμος παντρεύτηκε την κόρη του Άρεως και της Αφροδίτης, την Αρμονία και έκαναν τέσσερις κόρες, την Αγαύη, την Αυτονόη, την Ινώ και τη Σεμέλη, και ένα γιο, τον Πολύδωρο (Πολύδωρο, ε;). Στους γάμους του Κάδμου και της Αρμονίας, παρευρέθησαν οι θεοί του Ολύμπου, οι οποίοι χάρισαν στη νύφη πολλά και θαυμαστά δώρα (η Αθηνά ένα πέπλο, ο Ήφαιστος ένα περιδέραιο κ.ά.). Από τη γενιά του Κάδμου, κατάγεται κι ο θεός Διόνυσος, γιος του Δία και της Σεμέλης. Άστα να πάνε δηλαδή…
Ρε τον Πολύδωρο… Υπάρχει και σήμερα κάποιος Πολύδωρος στην Αργολίδα. Στο Ναύπλιο, στο Άργος, θα σάς γελάσω…
Τέλος πάντων, χαμός γίνεται, καλά νά ‘μαστε, να τα (ξανα)λέμε…
Πάνω απ’ όλα, ψυχραιμία. Ισχύς δια της Γνώσεως. Θα τους ξεβρακώσουμε όλους. Να ξέρουμε το ποιοι είμαστε. Όλοι μας. Όχι τίποτε άλλο δηλαδή… Κακό είναι; Δεν νομίζω…
Ρε τα τσογλάνια… Μάς ήρθαν μετά κι άλλα, από την Ιβηρική Χερσόνησο…
Ψυχραιμία κυρίες και κύριοι. Τους ξέρουμε τους παλιομπαγλαμάδες…
Τέκνα Διός και Ευρώπης οι Σαρπηδών, Ραδάμανθυς και Μίνως που είπαμε. Εντάξει;
Ψυχραιμία.
Ευχαρίστως ξαναβάζω την σχολική ποδιά, για να διδαχθώ από εσάς την ΑΛΗΘΕΙΑ… Δεν είναι δυνατόν να είμαστε στα σκοτάδια και στην παραπληροφόρηση… ότι μάθαμε και στα Ελληνικά και στα Θρησκευτικά, διαστρεβλωμένο ήταν…
https://telegra.ph/%CE%A4%CE%9F-%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A4%CE%9F-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-%CE%A8%CE%95%CE%9C%CE%91-%CE%95%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%99-%CE%97-%CE%91%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%95%CE%99%CE%91-02-28
Αγαπητέ Ανώνυμε, τα σχετικά με τον Αστέρα της Βηθλεέμ έχουν εξηγηθεί εδώ και δεκαετίες από τον Κ. Σ. Χασάπη, διευθυντή του Αστεροσκοπείου της Πεντέλης… και στη συνέχεια από πολλούς άλλους.
Τιμώ και σέβομαι την προσωπικότητα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, αλλά μη το παρακάνουμε κιόλας!
Το αστέρι των μάγων δεν ήταν απ᾿ αυτά πού βλέπουμε στο στερέωμα του ουρανού τις νυχτερινές ώρες. Ήταν κάποια λογική κι αόρατη δύναμη, ένας άγγελος, που πήρε το σχήμα του άστρου.
Πώς είμαστε σίγουροι γι᾿ αυτό; Μας το αποδεικνύει η πορεία του• Δεν πηγαίνει απ᾿ την ανατολή στη δύση αλλά από βορρά προς νότο, εφόσον η Παλαιστίνη βρίσκεται στα νότια της Περσίας. Διακρίνεται επίσης κατά την ημέρα, πράγμα αφύσικο για αστέρι. Χάνεται στην περιοχή των Ιεροσολύμων και ξαναεμφανίζεται όταν βγαίνουν οι μάγοι απ᾿ αυτή. Ακόμη κι όταν τούς οδήγησε στη φάτνη, δεν φαίνεται σ᾿ αυτούς απ᾿ τον ουρανό, αλλά σταματάει εκεί ακριβώς όπου ήταν το παιδί, πάνω απ᾿ το κεφάλι Του. Αν ήταν απλώς ένα αστέρι, δεν θα μπορούσε να δείξει έναν τόσο περιορισμένο χώρο.
Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι λόγῳ του υπερβολικού ύψους δεν είναι δυνατόν ένα αστέρι να προσδιορίσει ούτε τον τόπο μιας ολόκληρης πόλης• πόσο μάλλον ένα ελάχιστο σημείο μέσα σ᾿ αυτή. Αυτό όμως το άστρο του νεογέννητου βασιλιά έδειξε τον μικρό τόπο της φάτνης κι αφού με ασφάλεια οδήγησε τούς μάγους κοντά του, απομακρύνθηκε• κι αυτό δεν είναι γνώρισμα κοινού αστεριού.
Υπάρχει κάποια επιστημονική τεκμηρίωση σ’ αυτό που γράφετε ή επειδή έτσι λένε τα παραμύθια που μας έμαθαν στο σχολείο;;;
Νομίζω πως ο γνωστός και έγκριτος Ιστορικός κύριος Μιχαλόπουλος, έδωσε απάντηση και μάλιστα τεκμηριωμένη επιστημονικά…
Την εξήγηση και ερμηνεία την δίνει μια εξέχουσα προσωπικότητα της Χριστιανοσύνης, Μέγας Πατέρας της Εκκλησίας, Οικουμενικός Δάσκαλος κι ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, « ο Δημοσθένης του Χριστιανισμού» ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος . Ο Ιωάννης σπούδασε στα σχολεία της Αντιόχειας και κατόπιν συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αθήνα. Εγινε μαθητής του φιλόσοφου και ρήτορα Ανδραγάθιου και του σοφιστή και ρήτορα Λιβάνιου. Εκεί σπούδασε νομικά, φιλοσοφία και ρητορική.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, δίνει βάσει της εποχής του, την απάντηση από θεολογικής πλευράς…
Υπάρχει όμως και η επιστημονική πλευρά, η οποία δεν απορρίπτεται… και μπορεί να μην γίνεται αποδεκτή απ’ όποιον θέλει να παραμένει με παρωπίδες, αλλά προσωπικά, επιτρέψτε μου να αναζητώ την ΑΛΗΘΕΙΑ, έστω κι αν μου ανατρέπει όσα γνώριζα μέχρι σήμερα…
Από την πλευρά σας, είναι αναφαίρετο δικαίωμά σας, να αποδέχεστε μόνον την θεολογική πλευρά… σεβαστό…
. Η Επιστήμη χωρίς την Θρησκεία ακουμπά στο ένα της πόδι. Αυτό γιατί “πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται”. Η ταπείνωση της Επιστήμης μάλιστα, θα τη σώσει από την αυτάρκεια και απομόνωσή της, όταν αντιλαμβάνεται πλέον πως γνωρίζει τα όρια και τις δυνατότητές της και πως δεν έχει την λύση πάντα έτοιμη σε όλα τα προβλήματα και ερωτήματα της ζωής. Ο Γερμανός νομπελίστας φυσικός Μαξ Πλανκ λέγει μάλιστα ότι ” οι δρόμοι επιστήμης και θρησκείας προχωρούν παράλληλα και συναντιώνται στο αχανές άπειρον, δηλαδή τον Θεό ” .
Θεωρείτε πως η απάντηση του επιστήμονος κ. Χασάπη, καθώς και του ιστορικού κ. Μιχαλόπουλου, που αφορούν στο θέμα του αστέρος κατά την Θεία Γέννηση, δεν έχουν μέσα τους Θεό;
Καλά, εντάξει…
Καλλιόπη, Διηνέκη, το πιάσατε το Μεγαλύτερο Κόλπο της Ιστορίας;
Οι Άραβες παλιά ελάτρευαν την Αφροδίτη και κραύγαζαν “Αλλα ουἀ κουμπάρ”. Μετά το κάνανε “Αλλάχου άκμπαρ” και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι!
Και θα αναφωνήσω: “έν οίδα, ότι ουδέν οίδα”… είμαι έτοιμη να ξαναρχίσω απ’ την αρχή και να μάθω ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ…
Ο Διογένης έψαχνε για άνθρωπο και εγώ για ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ ακόμα κι αν χρειαστεί να έρθει ο κόσμος ανάποδα, κύριε Τσεργίνη…
Το ότι λατρεύουν την Αφροδίτη, είναι αλήθεια και συμφωνώ 100% μαζί σας ! Το γνωρίζω κι από άλλες πηγές.
Ναι, έτσι είναι: Αφροδίτη, Αυγερινός, Αποσπερίτης, Εωσφόρος…
Απλώς, εκείνο που λέω, είναι το εξής:
Το «Ἀλλὰ οὐὰ Κουβάρ» των Σαρακηνών, είναι παραφθορά τού «Αλλάχου άκμπαρ».
Έψαξα στο Oxford Arabic Dictionary και βρήκα ότι τον πλανήτη Αφροδίτη, τον λένε كَوْكَبُ الزُّهَرَةِ (κάουκαμπου α’ ζοχάρατι)
كَوْكَبٌ (κάουκαμπουν) = (ένας) πλανήτης
الزُّهَرَةِ (α’ ζοχάρατι) = τής λάμψεως
———————————————————-
Όλο μαζί, ο πλανήτης τής λάμψεως.
———————————————————-
Θέλω να πω δηλαδή, ότι, δεν υπάρχει λέξη «κουβάρ» στην Αραβική γλώσσα. Δεν υφίσταται καν ο φθόγγος «β».
Μόνον «μπ», που είναι το γράμμα “ب” (μπα).
Παραφθορά τού «άκμπαρ» είναι και το θέμα το «ξετινάξαμε» σε άλλο σχόλιο.
Το «ουά», που όντως σημαίνει «και» στην Αραβική (وَ) στην παρεφθαρμένη φράση «Ἀλλὰ οὐὰ Κουβάρ», είναι η κατάληξη «ου» τής λέξεως «Αλλάχου», δηλωτική τής «ονομαστικής» της πτώσεως + το πρώτο γράμμα («α») τής επομένης («άκμπαρ» … … … «κουβάρ»).
===============================
Εν κατακλείδι, οι Σαρακηνοί, είτε όντως φώναζαν «Ἀλλὰ οὐὰ Κουβάρ» διότι… … … έτσι τους «έβγαινε» λόγω των Βερβερικών γλωσσών που μιλούσαν στην Τύνιδα και το Αλγέρι (προ τής «νεοεμφανισθείσης» Αραβικής τού Ισλάμ, τότε) είτε οι Ορθόδοξοι Χριστινοί, οι Βυζαντινοί, «έτσι το… άκουγαν». «Νεοεμφανισθείσα» γλώσσα τού Ισλάμ – ΚΑΙ για αυτούς – ήταν η Αραβική, τότε.
Διηνέκη, αραβικά ξέρεις, εγώ δεν ξέρω. Όθεν εν οίδα ότι ουδέν οίδα.
Αγαπητέ κύριε Μιχαλόπουλε,
Παρατηρήσεις για την πηγή 55, τού Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογεννήτου ήταν όλα αυτά
και βγήκαν θαυμάσια συμπεράσματα. Κρατάμε τα εξής:
1) «Ο Αλλάχ μεγαλύτερος» (…από τι;)
2) Το “shekhinah” των Σημιτών, η παρουσία τού… θείου για δαύτους, είναι γένους θηλυκού (Αφροδίτη).
3) Το Ζοχάρ των Καββαλιστών έχει να κάνη με τον πλανήτη Αφροδίτη και τον «έξω από ‘δω» τους.
4) Και ο Ιουδαϊσμός και ο Μωαμεθανισμός, κρατούν κρυμμένα μυστικά, ακόμη κι απ’ τους ίδιους τους
ακολούθους τους. Πόσο μάλλον από τον υπόλοιπο κόσμο…
Ακριβώς!
Διηνέκη, μπράβο για τις ως προς την αραβική γλώσσα γνώσεις σου! Έχεις επιτελέσει κατόρθωμα!
Προσωπικώς, αγνοώ την αραβική σε βαθμό σχεδόν πλήρη – οπότε σε θαυμάζω!
Αγαπητέ Διηνέκη, θα μου επιτρέψεις μία διαφωνία; Το άκμπαρ είναι συγκριτικός και όχι υπερθετικός βαθμός του καμπίρ.
(Σύμφωνα με ό,τι ξέρω εγώ τουλάχιστον.) Συνεπώς, το Αλλάχου άκμπαρ σημαίνει κυριολεκτικώς: Ο Θεός είναι μεγαλύτερος… Μεγαλύτερος όμως από τι; Ελλείπει ο δεύτερος όρος της σύγκρισης.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αγαπητέ κύριε Μιχαλόπουλε,
Ας κάνουμε τα πράγματα «τσιτσί – νιανιά». Ο συγκριτικός και ο υπερθετικός βαθμός στην Αραβική, είναι… «κάπως».
Δεν πίστευα ότι θα γίνη μπέρδεμα. Έχετε δίκιο. Δεν έπρεπε να γράψω υπερθετικός.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, أَللَّهُ أَكْبَرُ, σημαίνει ο Θεός / Αλλάχ είναι (πολύ) μεγάλος / ο Αλλάχ, είναι ο μεγαλύτερος.
ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ أَللَّهُ ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ أَكْبَرُ, βρίσκονται στην «ονομαστική» πτώση. Απουσιάζει το μόριο مِنْ (από) όπως σωστότατα επισημάνατε. Παρ’ όλα ταύτα, στην Αραβική, συμβαίνει στον συγκριτικό βαθμό, το مِنْ είτε να υπάρχει σε κάποιες περιπτώσεις, είτε όχι.
Παραδείγματα:
عَدَدٌ أَقَلٌ (ένας) μικρότερος αριθμός
السَّيَّارَةُ ألأَرْخَصُ το φθηνότερο αυτοκίνητο
Με مِنْ τώρα:
سَيَّارَةٌ أَرْخَصُ مِنَ السَّيَّارَةِ الَّتِي اِشْتَرَيْتُها ένα αυτοκίνητο που είναι φθηνότερο από το αυτοκίνητο που αγόρασα
هُمْ أَقْوَى مِنَّا αυτοί είναι πιο δυνατοί από εμάς
Ο σύνδεσμος مِنْ, μπορεί να λείπη είπαμε όμως:
أَنَا طَوِيلٌ وهو أَطْوَلً εγώ είμαι ψηλός και αυτός είναι πιο ψηλός
ακόμη και με «γενική» πτώση τώρα:
أَكْبَرُ الوَلَدَيْنِ το μεγαλύτερο εκ των δύο παιδιών
ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΟ ΒΑΘΜΟ ΤΩΡΑ, οι Άραβες χρησιμοποιούν «κάργα» την «γενική» πτώση:
هُوَ أَحْسَنُ الطُّلاَّبِ είναι ο καλύτερος μαθητής (στην κυριολεξία, αυτός είναι ο καλύτερος εκ των μαθητών)
Τέλος πάντων όμως, εν κατακλείδι, στη φράση أَللَّهُ أَكْبَرُ (ο Αλλάχ είναι ο μεγαλύτερος) ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ «ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ» ΠΤΩΣΗ κι έτσι, ναι, είναι συγκριτικός ο βαθμός. Έχετε απόλυτο δίκιο.
Ναι, δεν λέει ο μέγιστος. Λέει ο μεγαλύτερος…
Μάλιστα, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ – ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, κύριε καθηγητά, λέει: «ο Αλλάχ μεγαλύτερος». Το ρήμα «είναι», εννοείται.
Μην ανοίξουμε άλλο θέμα όμως, με τη χρήση τού ρήματος «είμαι» στην Αραβική γλώσσα, διότι είναι άααλλο μπέρδεμα.
=================================
Έχετε ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο όταν υπογραμμίζετε: «Μεγαλύτερος όμως από τι; Ελλείπει ο δεύτερος όρος της σύγκρισης».
ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.
Φοβερά πράγματα.
Αγαπητέ κύριε Μιχαλόπουλε,
Είναι φοβερό !!! !!! !!!
Δεν τό ‘χα προσέξη.
Ούτε καν «ο μεγαλύτερος».
ΟΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ, ΛΕΝΕ: « ο Θεός μεγαλύτερος». Ούτε καν «ο Θεός ο μεγαλύτερος»…
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ !!! !!! !!!
«Ο Θεός μεγαλύτερος»… … … από τι; ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.
Απίστευτα πράγματα.
Συγχαρητήρια για αυτήν την ανάρτηση κυρία Σουφλή.
Θα μελετήσουμε το βιβλίο, λέξη προς λέξη κύριε καθηγητά. Χάριτες σάς χρωστούμε, που το συγγράψατε.
Διηνέκη,
Συγκινήθηκα που το επαλήθευσες! Εγώ δεν ξέρω αραβικά και ως εκ τούτου πήρα βόλτα όλα τα εργατικά συνεργεία στο κέντρο της Αθήνας, να ρωτάω ποιος είναι από αραβική χώρα! Κάποιες φορές παρεξηγήθηκα κιόλας, αλλά τελικώς επείστηκαν και μου έλυσαν τις απορίες.
Κύττα, νομίζω ότι όλες οι θρησκείες έχουν, στο εξωτερικό τους περιτύλιγμα, χοντρό στρώμα αρλουμπολογίας. Οι Ιουδαίοι με τον Ναό τους, οι Ελληνοορθόδοξοι με τη σύλληψη της Μητέρας του Χριστού, οι Μουσουλμάνοι με το “μεγαλύτερος” κ.ο.κ.
Όθεν, ακολουθώ την κα. Καλλιόπη μας. Πιστεύω στον Θεό και κάνω ό,τι υπαγορεύει η συνείδησή μου που προσπαθώ – κατά το ανθρωπίνως δυνατό- να την κρατάω καθαρή.
Έρρωσο, Διήνεκες! (Αν δεν το λέω λάθος!)
Η συνείδησή μας, είναι το πρώτιστο, κύριε Μιχαλόπουλε… όσο προσπαθούμε να την κρατήσουμε καθαρή, πλησιάζουμε τον Θεό…κι αυτό, αρκεί…
” οι Ελληνορθόδοξοι με τη σύλληψη της Μητέρας του Χριστού “.
΄Οντως έχει πνεύμα Θεού !
Κατά το Σώκρατες. Τέλεια!
======================
Αλλά μη μού ανοίγετε άλλα θέματα σάς παρακαλώ.
Προσωπικώς, πιστεύω στο αειπάρθενον τής Παναγίας, στην ανάσταση νεκρών, τα Μυστήρια τής Ορθοδόξου Εκκλησίας… στα πάντα! Σε ό,τι θέσπισαν οι επτά Οικουμενικές Σύνοδοι.
======================
Οι Καββαλιστές να κοιτάξουν τα χάλια τους και οι Μωαμεθανοί την… Κάαμπα τους.
Να κάνετε παρέα με τον Ελίας Μόσια (κατά κόσμον Μόσιαλο) Θα συμφωνήσετε για τη σύλληψη του Ιησού…. Οπως και με τον Αβραάμ Μπούρλα της φάιζερ που προτάσσει την Επιστήμη (του) ..έτσι θα ερμηνεύσετε και τον Αστέρα της Βηθλεέμ ..αν και πολλοί σύγχρονοι αστρονόμοι ΔΕΝ έχουν καταλήξει ο……Χασάπης έχει πάντα δίκιο. Ελεος με τις ιδεοληψίες και τα προσωπικά απωθημένα του καθενός που τα κάνει και επιστήμη…τι άλλο θα ακούσουμε
@16:16, θα σας απαντήσει ο Ιστορικός Δημήτρης Μιχαλόπουλος, αλλά θεωρώ ΑΝΕΝΤΙΜΟ ο κ. Μιχαλόπουλος να γράφει επωνύμως κι εσείς να τον απαξιώνετε ΑΝΩΝΥΜΩΣ… και όχι μόνον αυτό, αλλά να τον προσβάλλετε κιόλας… το βρίσκω πολύ ΑΝΑΝΔΡΟ αν είστε γένους αρσενικού… και στην περίπτωση που είστε θηλυκού γένους, πολύ “πουτανιζέ”…
Καλλιόπη, ευχαριστώ πολύ για την εξαιρετική προδημοσίευση (η οποία, όπως μπορώ ευχερώς να καταλάβω) σε έβαλε σε μεγάλο κόπο). Ευχαριστώ!
Με έβαλε σε κόπο, γιατί όφειλα να παρουσιάσω κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, του οποίου δεν έχω την πλήρη εικόνα…
Ελπίζω όταν κυκλοφορήσει το βιβλίο σας, να μ’ ενημερώσετε να το αγοράσω και αφού το διαβάσω, να το παρουσιάσω όπως του αξίζει…
Ο πλανήτης Αφροδίτη, στην Αραβική γλώσσα, λέγεται كوكب الزُهَرة, ο λαμπρός πλανήτης
————————
زُهْرة, ζόχρα – λάμψη
————————-
زَهْرة ζάχρα – άνθος
Ζοχάρ – Η βίβλος τής λαμπρότητος
https://eviathema.gr/parafysiko/zochar-i-vivlos-tis-lamprotitas/3687/
Ζοχαριστές
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82
Προσεύχονται δὲ [οἱ Σαρακηνοὶ] καὶ εἰς τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἄστρον, ὃ καλοῦσι Κουβάρ, καὶ ἀναφωνοῦσιν ἐν τῇ προσευχῇ αὐτῶν οὕτως· «Ἀλλὰ οὐὰ Κουβάρ», ὅ ἐστιν ‘ὁ θεὸς καὶ Ἀφροδίτη’. Τὸν γὰρ θεὸν ‘Ἀλλά’ προσονομάζουσι, τὸ δὲ ‘οὐά’ ἀντὶ τοῦ ‘καί’ συνδέσμου τιθέασιν, καὶ τὸ ‘Κουβὰρ’ καλοῦσι τὸ ἄστρον, καὶ λέγουσιν οὕτως· «Ἀλλὰ οὐὰ Κουβάρ.»[55]
=================================
الله أكبر σημαίνει «ο Αλλάχ είναι ο μέγιστος»
Αλλάχου άκμπαρ
=================================
Άκμπαρ, είναι ο υπερθετικός βαθμός τού μεγάλου (كبير) καμπίρ, από την ρίζα كبر, κάμπουρα, μεγάλωσε.
Χρήσιμες πληροφορίες…
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αναφερόμενος στη Γέννηση του Χριστού, διατύπωσε την ενδιαφέρουσα άποψη, ότι το λαμπρό άστρο, που οδήγησε τους τρεις Μάγους εκ της Περσίας στη Βηθλεέμ, ήταν στην πραγματικότητα μία ουράνια δύναμη, δηλαδή ένας Άγγελος Κυρίου μεταμορφωμένος σε αστέρα.
Λέγει επακριβώς αυτός ο μέγας Ιεράρχης της Εκκλησίας μας: «ου των πολλών είς ο αστήρ ούτος ην, μάλλον δε ουδέ αστήρ, ως έμοιγε δοκεί, αλλά δύναμίς τις αόρατος εις ταύτην μετασχηματισθείσα την όψιν…» (Χρυσοστ. Migne P.G. 57, 64-66).