Η μακρά και φρικιαστική ιστορία των ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν για πάντα

Η μακρά και φρικιαστική ιστορία των ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν για πάντα

3 Μαΐου, 2022 2 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:557
Μοίρασέ το

 

 

Από τη Silicon Valley μέχρι το Cambridge της Αγγλίας, οι επιστήμονες γράφουν το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στη δύσκολη ιστορία της αναζήτησής μας για την αιώνια ζωή. Είναι μια ιστορία που πάει πολύ πίσω.

 

 

 

 

Σημαντικό άρθρο, με πολλές παραμέτρους…  και με την ρίζα της αθανασίας, στην… Μεσοποταμία…

Καθόλου τυχαίο, μια και εκεί ανάγεται η προέλευση των Χάζαρων και όχι μόνο…

Όσο για τον Peter Thiel, δεν είναι μόνον ο συνιδρυτής της paypal, που αποτελεί κομμάτι της ιδιοκτησίας των ΡΟΤΣΙΛΝΤ, αλλά και συνιδρυτής της PALANTIR… ναι… αυτής που συνεργάζεται με τον Μητσοτάκη σε θέματα ΕΚΛΟΓΩΝ…

Όλα δένουν, αρκεί ν’ ασχοληθείς εκτενώς και να ενώσεις τα κομμάτια.

Αθανασία, επιδιώκουν αυτοί που θέλουν να γίνουν θεοί στην θέση Του Θεού… η φυσική πορεία κάθε ζωντανού όντος στην γη, είναι ο θάνατος… κι απ’ αυτόν, ουδείς ξεφεύγει, και ουδείς θα ξεφύγει…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

Υ.Γ. Στο τέλος της ανάρτησης, ένα μικρό κείμενο για τον Gilgamesh

 

Η αναζήτηση της ανθρωπογενούς αθανασίας χρονολογείται εδώ και χιλιάδες έτη. Με την υπόσχεση της σύγχρονης τεχνολογίας, οι μετανθρωπιστές πανηγυρίζουν όμως πρόωρα. Κάθε επίδοξος αθάνατος κατέληξε να πεθάνει στο τέλος.

Ο φιλόσοφος της Αναγέννησης Montaigne ειρωνευόταν ότι “ο θάνατος μάς κρατά κάθε στιγμή από τον λαιμό”. Θα μπορούσε να είχε προσθέσει: μέχρι, τελικά, να μας στραγγαλίσει.

Κι αν ωστόσο ξέραμε πώς να ξεφύγουμε από την απόλυτη εξουσία του θανάτου; Τί θα γινόταν αν μπορούσαμε να αποφύγουμε τον θάνατο και να ζήσουμε για πάντα;

 

 

(εικόνα: ο Gilgamesh – Η μακρά και φρικτή ιστορία των ανθρώπων που προσπάθησαν να ζήσουν για πάντα)

Η αθανασία μπορεί να φαίνεται σαν υλικό βγαλμένο από την επιστημονική φαντασία, ωστόσο γίνεται όλο και περισσότερο το επίκεντρο της πραγματικής επιστήμης.

Το 2013, η Google ξεκίνησε την Calico, μια εταιρεία βιοτεχνολογίας , στόχος της οποίας είναι να “επιλύσει” το πρόβλημα του θανάτου. Ο συνιδρυτής του PayPal, Peter Thiel, εν τω μεταξύ, έχει δεσμευτεί να “πολεμήσει” τον θάνατο. (για να τον δούμε αν θα λέει τα ίδια και από το φέρετρο)

Και πέρυσι, αναφέρθηκε ότι ο πρόεδρος της Amazon, Jeff Bezos, είχε επενδύσει στην Altos Labs, μια εταιρεία που σχεδιάζει να “αναζωογονεί” τα κύτταρα προκειμένου να “αναστρέψει τις ασθένειες”. (Ο Bezos είναι ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΗΣ WASHINGTON POST.)

Υπάρχει ακόμη και μια νεοφυής επιχείρηση που αναπτύσσει φάρμακα, έτσι ώστε οι σκύλοι να μπορούν να ζήσουν περισσότερο. Οι κλινικές δοκιμές έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν φέτος. Εάν οριστικοποιηθεί, το σχέδιο είναι να εφαρμοστεί η ίδια επιστήμη στους ανθρώπους.

Η αθανασία – ή η αντιγήρανση, όπως την αποκαλούν νηφάλια οι ερευνητές – είναι το επόμενο μεγάλο πράγμα. Οι εκτιμήσεις ανεβάζουν την αξία του κλάδου στα 610 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2025.

Από τη Silicon Valley μέχρι το Cambridge της Αγγλίας, οι επιστήμονες γράφουν το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στη δύσκολη ιστορία της αναζήτησής μας για την αιώνια ζωή. Είναι μια ιστορία που πάει πολύ πίσω.

Billionaire tech investor Peter Thiel during the Republican National Convention in 2016.

(εικόνα: Ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής τεχνολογίας Peter Thiel κατά τη διάρκεια του Ρεπουμπλικανικού Εθνικού Συνεδρίου το 2016.)

Ο άνθρωπος ανέκαθεν προσπαθούσε να ζήσει για πάντα. Η παλαιότερη ιστορία του είδους μας, “Το Έπος του Gilgamesh”, αφορά αυτήν ακριβώς τη λαχτάρα.

Χαραγμένο σε πήλινες πλάκες πριν από τέσσερεις χιλιετίες στη Μεσοποταμία, αναφέρεται στον βασιλιά Gilgamesh, έναν θηριώδη “αγριάνθρωπο” με γιγάντιους μύες και ένα ακόμα πιο γιγάντιο εγώ. Μετά τον θάνατο του καλύτερου φίλου του, ο Gilgamesh αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τη δική του θνητότητα. “Πρέπει να πεθάνω κι εγώ;” θρηνεί απευθυνόμενος στους ουρανούς.

Μέσα στη θλίψη του, μεταμορφώνεται στην Μεσοποτάμια εκδοχή του Peter Thiel της Pay Pal και ξεκινάει μια αποστολή να “νικήσει” τον θάνατο. Αποτυγχάνει, αλλά αποκαλύπτει το νόημα της ζωής στην πορεία:

“Οι άνθρωποι γεννιούνται, ζουν, μετά πεθαίνουν, (πωωω, μεγάλε τί είπες τώρα!!!!!!)

αυτή είναι η σειρά που έχουν ορίσει οι θεοί.

Αλλά μέχρι να έρθει το τέλος, απόλαυσε τη ζωή σου,

πέρασέ το με ευτυχία, όχι απόγνωση.

… Αγάπησε το παιδί που σε κρατάει από το χέρι,

και δώσε στη γυναίκα σου ευχαρίστηση στην αγκαλιά σου.

Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσει ένας άντρας.”

Αλλά η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν πήρε το μήνυμα. Πάρτε τον πρώτο αυτοκράτορα της Κίνας, τον Qin Shi Huang, ο οποίος κυβέρνησε τον 3ο αιώνα π.Χ. και ήθελε να ζήσει για πάντα.

Όπως και ο Gilgamesh, ο Qin φοβόταν τον θάνατο. Τόσο πολύ που ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ — ΝΑΙ, ΤΟ ΜΑΝΤΕΨΑΤΕ — ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Stephen Cave “Immortality” (“Αθανασία”), όταν ο Qin έμαθε για μια γραφή στον τοίχο που προφήτευε ότι και αυτός θα πέθαινε τελικά, (κακοήθειες!) διέταξε τα στρατεύματά του να σκοτώσουν όποιον ήταν υπεύθυνος για αυτήν την προσβολή. Αλλά ο “κακούργος” διέφυγε της σύλληψης. Έτσι, λοιπόν, ο αυτοκράτορας έβαλε όλους κατέσφαξε όλους στην περιοχή. (Για κάποιον με τόσο νευρωτικό φόβο για το θάνατο, ο Qin επέδειξε εξαιρετική άνεση στο να σφάζει τους υπηκόους του.)

Μια μέρα, ένας αινιγματικός μάγος ονόματι Xu Fu ισχυρίστηκε ότι ήξερε πώς να χαρίσει στον αυτοκράτορα την αθανασία. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ο τελευταίος ήταν να ρουφήξει το “ελιξίριο της ζωής”. Αυτό το ιδιαίτερο ρόφημα θα μπορούσε να βρεθεί σε ένα μαγικό νησί της Θάλασσας της Ανατολικής Κίνας. Ο Qin, πάντα εύπιστος, χρηματοδότησε την αποστολή του Xu εκεί.

Και φυσικά δεν υπήρχε νησί. Ο Xu ήταν απατεώνας τόσο θρασύς που έκανε τον Charles Ponzi να μοιάζει με τον Desmond Tutu.

Ωστόσο, ο αυτοκράτορας επέμεινε με εμμονή να παρατείνει την ύπαρξή του. Για το σκοπό αυτό, άρχισε να πίνει ένα περίεργο παρασκεύασμα, και πέθανε στα 49 του από δηλητηρίαση από υδράργυρο.

Ο Qin δεν ήταν η μόνη ιστορική φιγούρα που πείστηκε ότι ένα κοκτέιλ θα μπορούσε να του χαρίσει αθανασία. Η Diane de Poitiers, που φημολογείται ότι ήταν η πιο όμορφη γυναίκα στη Γαλλία του 16ου αιώνα, έπινε χρυσό για να διατηρήσει την όμορφη εμφάνισή της.

Diane de Poitiers was a French noblewoman and prominent courtier who drank gold to preserve her good looks.

(εικόνα: Η Diane de Poitiers ήταν μια Γαλλίδα ευγενής και εξέχουσα αυλική που έπινε χρυσό για να διατηρήσει την καλή της εμφάνιση.)

Η Poitiers δεν επέλεξε αυθαίρετα τον χρυσό ως πανάκεια. Το στοιχείο συνδέθηκε με την αθανασία χάρη στην ΑΛΧΗΜΕΙΑ, τη ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, η οποία επικεντρώθηκε στην αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου. Πιστεύεται ότι μετουσιώνει βασικά μέταλλα σε χρυσό και χαρίζει αιώνια ζωή.

Ένας Παριζιάνος αλχημιστής του 14ου αιώνα, ο Nicolas Flamel, ανακάλυψε πραγματικά την αγιασμένη πέτρα και είναι ακόμα ζωντανός σήμερα. Ή έτσι λέει ο θρύλος, που ενέπνευσε το πρώτο βιβλίο του “Χάρι Πότερ”.

Σε όλη την ιστορία, το ΑΙΜΑ ήταν ένα ΔΗΜΟΦΙΛΕΣ ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ.

Το 1492, στον ετοιμοθάνατο ΠΑΠΑ Ιννοκέντιο VIII ΕΓΙΝΕ ΕΝΕΣΗ ΜΕ ΑΙΜΑ ΠΑΙΔΙΩΝ, κάνοντας πράξη τη ΣΥΣΤΑΣΗ του Ιταλού πολυμαθή Marsilio Ficino ΝΑ ΡΟΥΦΟΥΝ ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ “ΣΑΝ ΒΔΕΛΛΕΣ” ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΪ. (Εάν αυτό τους ακουγόταν πολύ χονδροειδές, ο Ficino συμβούλεψε να αναμειχθεί το αίμα με ζεστό νερό και ζάχαρη.) Αλίμονο για τον Ανώτατο Ποντίφικα, ήταν ανοησία. Ο Ιννοκέντιος πέθανε, μαζί με τους νεαρούς αιμοδότες του.

Τί γίνεται όμως με το μπάνιο στο αίμα των παρθένων;

Στις αρχές του 17ου αιώνα, η Ουγγρική κόμισσα Elizabeth Bathory ήταν προφανώς ειδική σε αυτό. Πίστευε ότι οι τακτικές βουτιές σε αίμα θα προστάτευαν το δέρμα της από το να ζαρώσει.

Πηγαίνοντας μπροστά την ιστορία, μετά από δύο αιώνες, επίσης ένας διαπρεπής νευρολόγος πιστοποίησε ότι οι ενέσεις από όρχεις ινδικού χοιριδίου και σκύλου τον έκαναν “να νιώθει τριάντα χρόνια νεότερος”.

Ένας επιχειρηματίας χειρουργός ενθουσιασμένος με την ιδέα, έσπευσε εμβολιάζοντας με αίμα από όρχεις πιθήκου τα γεννητικά όργανα των ηλικιωμένων σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει τη γήρανση.

Μάθετε περισσότερα, με δική σας ευθύνη, στην πραγματεία του “Life: Μελέτη των μέσων αποκατάστασης της ζωτικής ενέργειας και παράτασης της ζωής”.

Η αναζήτηση της αθανασίας επεκτάθηκε ακόμη και στην πιο σκοτεινή ώρα του 20ού αιώνα.

Στο αποκορύφωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ηγέτης των Ναζί, Heinrich Himler, ξεκίνησε μια αναζήτηση για τον εντοπισμό του Αγίου Δισκοπότηρου.

Ο αρχηγός των SS, που είχε εντρυφίσει στην μαύρη μαγεία, πίστευε ότι το Δισκοπότηρο θα του έδινε υπεράνθρωπες ικανότητες, συμπεριλαμβανομένης της αιώνιας ζωής.

Από τον Μεσαίωνα, λέγεται ότι το ποτό από το Δισκοπότηρο θα καταργούσε τον θάνατο. (Ο Himler δεν βρήκε ποτέ το Δισκοπότηρο· πέθανε το 1945 όταν πήρε ένα χάπι κυανίου όταν συνελήφθη από τους Βρετανούς.) (πάει κι αυτός)

Ωστόσο, αν ελπίζετε να ζήσετε για πάντα, αφήστε τα μεσαιωνικά παραμύθια.

Μελετήστε αντ’ αυτού την αναδυόμενη επιστήμη του προγραμματισμού κυψελών ή το “χακάρισμα” των κυττάρων για να τα επανακωδικοποιήσετε. Ήρθε στο επίκεντρο πρόσφατα χάρη σε ένα συνέδριο στο διάσημο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών του Λονδίνου (LIMS).

Ήδη το 1973, η ταινία “Soylent Green” οραματίστηκε τον κόσμο το 2022. Και έπεσε μέσα.
“Καταρχήν, η ζωή θα μπορούσε να σχεδιαστεί για να ζει κανείς περισσότερο”, είπε ο διευθυντής του LIMS Thomas Fink στην The Post.

Ο Fink, ένας φυσικός εκπαιδευμένος στο Caltech και στο Cambridge, βλέπει την αθανασία ως μια μαθηματική πρόκληση . Για να το λύσουμε χρειάζεται πρώτα να ρωτήσουμε γιατί γερνάμε. “Η κανονική απάντηση”, εξήγησε ο Fink, “είναι ότι η γήρανση είναι αναπόφευκτη και θεμελιώδης προϋπόθεση της ζωής”. Κάθε οργανισμός υποβαθμίζεται με την πάροδο του χρόνου και τελικά καταστρέφεται. Τέλος.

“Αλλά η ιστορία είναι πολύ πιο περίεργη από όσο νομίζουμε”, είπε ο Fink. Σε μια πρόσφατη εργασία του, χρησιμοποίησε μαθηματικά για να αποδείξει ότι “η γήρανση μπορεί να ευνοηθεί από τη φυσική επιλογή”. Αυτή είναι μια συγκλονιστική εικόνα: Σημαίνει ότι οι πρώτες μορφές ζωής, που ξεκίνησαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, πιθανότατα δεν πέθαναν.

Ο θάνατος εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της εξέλιξης επειδή προσέφερε ένα πλεονέκτημα. Εν ολίγοις, τα είδη που πέθαναν τα πήγαν καλύτερα από αυτά που δεν πέθαναν.

Με την αξιομνημόνευτη φράση του Fink, “η αθανασία — όχι η θνητότητα — είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων”. Πώς μπορούμε λοιπόν να επιστρέψουμε σε αυτή τη φυσική κατάσταση; Εκεί μπαίνει ο προγραμματισμός κυψελών.

Πολλές εταιρείες προσπαθούν να κάνουν αυτό το έργο, όπως η bit.bio, η οποία επανακωδικοποιεί τα κύτταρα για να προσπαθήσει να βρει θεραπείες για ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ. Μακροπρόθεσμα, αυτή η επαναστατική βιοτεχνολογία θα μπορούσε κάλλιστα να επιτρέψει στους επιστήμονες να επαναφέρουν τα κύτταρα για την αθανασία.

“Αν η διαδικασία γήρανσης είναι ένας μηχανισμός μέσα στο κύτταρο που ελέγχεται από ένα πρόγραμμα μεταγραφής, τότε θα είμαστε σε θέση να τον επηρεάσουμε”, υπέθεσε ο Forrest Sheldon, ένας νεότερος συνεργάτης του LIMS που συνεργάζεται με το bit.bio.

Αλλά ο Fink και ο Sheldon προειδοποίησαν ότι απέχουμε ακόμη πολύ από το να γίνουμε αθάνατοι.

Μην κλείσετε ακόμα τις διακοπές σας για το καλοκαίρι του 4500.

 

Μετάφραση blümlifee

Πηγή σχολίου blümlifee

Πηγή ξενόγλωσσου κειμένου

 

 

Ο Γκιλγκαμές ανάμεσά μας

Το αρχαιότερο λογοτεχνικό έργο του κόσμου, το Έπος του Γκιλγκαμές αφηγείται τις περιπέτειες του ημιμυθικού Σουμερίου βασιλιά της Ουρούκ και την τελικά μάταιη αναζήτησή του για την αθανασία μετά το θάνατο του φίλου και συντρόφου του, Ενκίντου, ενός άγριου ανθρώπου που εστάλη από τους θεούς.

Ο Γκιλγκαμές θεοποιήθηκε από τους Σουμέριους γύρω στο 2500 π.Χ. και η ιστορία του όπως την ξέρουμε σήμερα κωδικοποιήθηκε σε σφηνοειδείς πινακίδες γύρω στο 1750 π.Χ. και συνέχισε να επηρεάζει τους αρχαίους πολιτισμούς -είτε σε συγκεκριμένα περιστατικά όπως ένας παγκόσμιος κατακλυσμός είτε στη δομή της αναζήτησης. Ρωμαϊκοί χρόνοι.

Το έπος, ωστόσο, ξεχάστηκε σε μεγάλο βαθμό, έως ότου οι σφηνοειδείς πινακίδες ανακαλύφθηκαν ξανά το 1872 στη συλλογή του Βρετανικού Μουσείου με πρόσφατα ανακαλυφθέντα αντικείμενα της Μεσοποταμίας.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν τη μετάφρασή του στις σύγχρονες γλώσσες,

Στο Gilgamesh ανάμεσα σε εμάς.

Ο Theodore Ziolkowski εξερευνά την εκπληκτική κληρονομιά του ποιήματος και του ήρωά του, καθώς και τη συνεχιζόμενη επιρροή του έπους στα σύγχρονα γράμματα και τέχνες.

Αυτή η επιρροή εκτείνεται από τον πρώιμο ενστερνισμό της σημασίας του έπους από τον Carl Gustav Jung και τον Rainer Maria Rilke — «Ο Γκιλγκαμές είναι τεράστιος!»

Ο Rilke έγραψε στη σύζυγο του εκδότη του αφού το διάβασε—στην ιδιοποίησή του από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε τόσο ανόμοια πλαίσια όπως οι όπερες και οι πίνακες, η ποίηση του Charles Olson και ο Louis Zukofsky, μυθιστορήματα των John Gardner και Philip Roth και επεισόδια του Star Trek: The Next Generation και Xena: Warrior Princess.

Ο Ziolkowski βλέπει τη γοητεία με τον Gilgamesh ως αντανάκλαση αιώνιων πνευματικών αξιών – αγάπης, φιλίας, θάρρους και φόβου και αποδοχής του θανάτου.

Διάσημοι συγγραφείς, μουσικοί και καλλιτέχνες από τη Σουηδία μέχρι την Ισπανία, από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Αυστραλία, έχουν προσαρμόσει την ιστορία με τρόπους που ανταποκρίνονται στις κοινωνικές και καλλιτεχνικές τάσεις της εποχής.

Το πνεύμα αυτού του δυναμικού ήρωα έχει απορροφήσει τις απώλειες που έγιναν στην αμέσως μεταπολεμική περίοδο και εμποτίστηκε με τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία των κινημάτων για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, τον φεμινισμό και την περιβαλλοντική συνείδηση. Το Γκιλγκαμές είναι ταυτόχρονα ένας σεισμογράφος αλλαγών στη δυτική ιστορία και πολιτισμός και μια απόδειξη των αληθειών και των αξιών του αρχαίου έπους.

πηγή πρωτότυπου ξενόγλωσσου κειμένου

Προβολές : 557


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα