Η μεγαλύτερη πηγή της ανθρώπινης δυστυχίας ξεκινάει από την παιδική ηλικία
Μπορεί να φαίνεται παράλογο ότι ένα μικρό παιδί συνεχίζει να ζει στο σώμα ενός ενηλίκου. Όμως αυτό το παραμελημένο, πληγωμένο μέσα παιδί του παρελθόντος είναι η μεγαλύτερη πηγή της ανθρώπινης δυστυχίας.
Κανείς δεν έμαθε στους γονείς μας πως να μας συμπεριφέρονται…
Κανείς δεν μας έμαθε πως να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας…
Και γίναμε θύματα και θύτες… και γύρω μας ένας κόσμος γεμάτος με πληγωμένα παιδιά…
Και ο κύκλος διαιωνίζεται…και οι πληγωμένοι ενήλικες θα δημιουργήσουν πληγωμένα παιδιά…
Αέναη δυστυχία…
Καλλιόπη
Ρένα Κομνηνού
Αν η ανάπτυξη του παιδιού καθηλωθεί, αν τα συναισθήματά του καταπιεστούν, ιδιαίτερα το συναίσθημα του θυμού και του πόνου, τότε το άτομο θα ενηλικιωθεί έχοντας μέσα του ένα θυμωμένο, πληγωμένο παιδί. Αυτό το παιδί, αναίτια θα μολύνει την ενήλικη συμπεριφορά του ατόμου.
Μπορεί να φαίνεται παράλογο ότι ένα μικρό παιδί συνεχίζει να ζει στο σώμα ενός ενηλίκου. Όμως αυτό το παραμελημένο, πληγωμένο μέσα παιδί του παρελθόντος είναι η μεγαλύτερη πηγή της ανθρώπινης δυστυχίας.
Μέχρι να διεκδικήσουμε εκείνο το παιδί, θα συνεχίζει να μολύνει την ενήλικη ζωή μας. Και την μολύνει, σαμποτάροντάς την με μερικούς από τους παρακάτω τρόπους:
1. Συν-εξάρτηση
Το να μην έχεις επαφή με τα δικά σου αισθήματα, τις ανάγκες σου και τις επιθυμίες σου. Μια απώλεια ταυτότητας.
Τα νοσηρά οικογενειακά συστήματα υποθάλπουν την συν εξάρτηση. Όταν το οικογενειακό περιβάλλον είναι γεμάτο βία (συγκινησιακή, σωματική, σeξουαλική), το παιδί πρέπει να επικεντρωθεί έξω από αυτό. Με τον καιρό χάνει την ικανότητα να παράγει αυτοεκτίμηση από μέσα του. Χωρίς υγιή εσωτερική ζωή, ζει στην εξορία προσπαθώντας να βρει εκπλήρωση από έξω. Αυτό είναι συν εξάρτηση και είναι ένα σύμπτωμα του πληγωμένου μέσα μας παιδιού.
2. Βάναυση συμπεριφορά
Η βάναυση συμπεριφορά είναι το αποτέλεσμα της βίας στην παιδική ηλικία, του πόνου και της αδιάλυτης θλίψης αυτής της κακοποίησης. Το κάποτε αδύναμο, κακοποιημένο παιδί, γίνεται βάναυσος ενήλικος. Αυτό ισχύει και για τη σωματική και τη σeξουαλική κακοποίηση, αλλά και τον συναισθηματικό εξευτελισμό. Όμως η βάναυση συμπεριφορά είναι και αποτέλεσμα κανακέματος και υποχωρητικότητας από τους γονείς, έτσι που κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ανώτερα από τους άλλους, είναι παραχαϊδεμένα και πιστεύουν ότι τους αξίζει ειδική μεταχείριση.Έτσι χάνουν κάθε υπευθυνότητα και πάντα νομίζουν ότι για τα προβλήματά τους φταίνε διαρκώς οι άλλοι.
3. Ναρκισσιστική διαταραχή
Όταν ένα παιδί δεν αγαπιέται χωρίς όρους και χωρίς τα επιτιμητικά μάτια ενός γονιού ή κηδεμόνα, δεν το παίρνουν στα σοβαρά και δεν γίνεται αποδεκτό, δεν μπορεί να μάθει ποιο πραγματικά είναι.
Το ναρκισσιστικά στερημένο μέσα παιδί μολύνει τον ενήλικο με μια ακόρεστη λαχτάρα για αγάπη, για προσοχή και τρυφερότητα.
Σαμποτάρει τις σχέσεις του γιατί όση αγάπη κι αν του δίνεται, δεν είναι ποτέ αρκετή.
Οι ανάγκες του είναι ανάγκες εξάρτησης, ανάγκες που εξαρτώνται από άλλον για να ικανοποιηθούν.
Τα ναρκισσιστικά στερημένα παιδιά απογοητεύονται σε όλες τις σχέσεις τους, αναζητούν πάντα τον τέλειο εραστή που θα ικανοποιήσει όλες τους τις ανάγκες, γίνονται εξαρτημένα άτομα, οι έξεις τους είναι απόπειρες να κλείσουν την τρύπα της ψυχής τους , αναζητούν υλικές ανέσεις και χρήματα που τους προσδίδουν αίσθηση αξίας, γίνονται ηθοποιοί ή αθλητές γιατί χρειάζονται την αδιάκοπη κολακεία και τον θαυμασμό και τέλος χρησιμοποιούν τα ίδια τους τα παιδιά για να καλύψουν τις ναρκισσιστικές τους ανάγκες..
4. Θέμα με την εμπιστοσύνη
Όταν τα παιδιά φροντίζονται από αναξιόπιστα άτομαγίνονται υπερβολικά δύσπιστα.Επειδή ο κόσμος γι’ αυτά είναι εχθρικός και αφιλόξενος, είναι πάντα άγρυπνα και ελέγχουν τα πάντα. Ο έλεγχος γίνεται έξη. Οι σχέσεις έχουν προβλήματα και η οικειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί
5. Εκδραμάτιση
Η πρωταρχική κινητήρια δύναμη στη ζωή είναι το συναίσθημα. Είναι το καύσιμο που μας ωθεί να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και να ικανοποιήσουμε τις βασικές μας ανάγκες. Έτσι το πληγωμένο μέσα παιδί μας προβάλλει διαρκώς τις ανικανοποίητες ανάγκες της παιδικής ηλικίας και το αδιάλυτο τραύμα…Η αδιάλυτη συναισθηματική ενέργεια από το παρελθόν, εκφράζεται με τον μόνο τρόπο που μπορεί, την “εκδραμάτιση”.
Παραδείγματα εκδραμάτισης είναι:
-ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ/Α ΚΑΙ ΔΩΣΩ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ/ΜΑΜΑ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΘΑ ΜΕΤΡΑΩ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑ
-ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΒΙΑΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ
-ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΣΑ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ.
-ΑΝΑΙΤΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ, ΜΟΥΤΡΑ, ΝΕΥΡΑ…κλπ.
-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ
-ΕΚΔΡΑΜΑΤΙΣΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, με το να μας σαρκάζουμε, να μας επικρίνουμε, να είμαστε αδύναμοι να πετύχουμε τους στόχους μας, να είμαστε επιρρεπείς στα ατυχήματα…
Επίσης, Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
6. Μαγική πίστη
Είναι φυσικό ένα παιδί να σκέφτεται μαγικά. Αλλά αν ένα παιδί είναι πληγωμένο, λόγω των ανικανοποίητων αναγκών εξάρτησης, δε μεγαλώνει στην πραγματικότητα.
Γίνεται ενήλικος μολυσμένος από τη μαγική λογική του παιδιού.
Ενδείξεις μαγικής πίστης είναι οι πεποιθήσεις:
-ΑΝ ΕΧΩ ΧΡΗΜΑΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΟΚ
-ΑΝ Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΜΟΥ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ
-ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΠΟΛΥ ΘΑ ΑΝΤΑΜΕΙΦΘΩ ΑΠΌ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
-Η ‘ΑΝΑΜΟΝΗ’ ΦΕΡΝΕΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
και φράσεις όπως:
-ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ-ΘΥΜΩΣΕΣ ΤΗ ΜΑΜΑ!
-ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ!
-ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕΣ; ΣΥΓΧΥΣΕΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ!
-ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!
Εκφράσεις που συχνά χρησιμοποιούν οι δυσλειτουργικοί γονείς και μαθαίνουν στα παιδιά τους ότι η συμπεριφορά τους είναι άμεσα υπεύθυνη για τα αισθήματα κάποιου άλλου, δηλαδή τα διδάσκουν “μαγική λογική”.
7. Δυσλειτουργία οικειότητας
Το πληγωμένο μέσα μας παιδί μολύνει την οικειότητα στις σχέσεις, επειδή δεν έχει αίσθηση του πραγματικού του εαυτού.Το μεγαλύτερο πλήγμα που μπορεί να δεχτεί ένα παιδί είναι η απόρριψη του αυθεντικού εαυτού του. Και αυτό συμβαίνει όταν ένας γονιός δεν επιβεβαιώνει τα αισθήματα του παιδιού του, τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του. Τότε ένας ψεύτικος εαυτός σχηματίζεται.
Για να πιστέψει ότι το αγαπούν, το πληγωμένο παιδί συμπεριφέρεται με τον τρόπο που νομίζει ότι υποτίθεται πως πρέπει να συμπεριφέρεται. Με τα χρόνια αυτός ο ψεύτικος εαυτός αναπτύσσεται και ενισχύεται, ώσπου γίνεται αυτός που το άτομο νομίζει ότι πραγματικά είναι.Ξεχνάει ότι αυτός ο ψεύτικος εαυτός είναι μια προσαρμογή, ένας ρόλος πάνω σε ένα σενάριο που κάποιος άλλος έγραψε.
Έτσι, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ.
Όταν ένα παιδί πληγώνεται μέσα από την παραμέληση και την κακοποίηση, τα όριά του παραβιάζονται. Αυτό του προκαλεί φόβο είτε καταποντισμού της προσωπικότητάς του, είτε εγκατάλειψης εξ αιτίας της απουσίας εμπιστοσύνης και εκτίμησης για τον εαυτό του. Χωρίς ασφαλή όρια, δεν ξέρουμε τι θέλουμε, δεν μπορούμε να πούμε όχι, πράγματα κρίσιμα για την καθιέρωση της οικειότητας.
8. Απείθαρχη συμπεριφορά
“Η πειθαρχία είναι ένας τρόπος για να περιορίσουμε τα βάσανα της ζωής”M.Scott Peck
Μαθαίνουμε ότι αν λέμε την αλήθεια, αν αναβάλλουμε την άμεση ικανοποίηση των αναγκών μας, αν είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας και αν είμαστε υπεύθυνα άτομα τότε μπορούμε να επαυξήσουμε τις χαρές και τις απολαύσεις της ζωής.Τα παιδιά έχουν ανάγκη από γονείς που κάνουν πράξη την αυτοπειθαρχία και δεν την διδάσκουν μόνο.
Όταν οι γονείς δεν είναι πρότυπα πειθαρχίας, το παιδί γίνεται απείθαρχο. Όταν τιμωρούν αυστηρά, και δεν κάνουν όσα λένε, γίνεται υπερ-πειθαρχικό.
Το απείθαρχο παιδί μέσα μας είναι φυγόπονο, χρονοτριβεί, αρνείται να αναβάλλει την άμεση ικανοποίηση των αναγκών του, επαναστατεί, είναι ισχυρογνώμον και αδιάλλακτο, δρα ενστικτωδώς, χωρίς σκέψη.
Το υπερ-πειθαρχικό παιδί είναι άκαμπτο, έμμονο, υπερβολικά ελεγχόμενο και υπάκουο, ευχαριστεί τους άλλους και είναι παγιδευμένο στη ντροπή και την ενοχή.
Οι περισσότεροι από μας έχουμε ένα πληγωμένο παιδί μέσα μας και ταλαντευόμαστε ανάμεσα στην απείθαρχη και υπερ-πειθαρχική συμπεριφορά.
9.Εξαρτημένη/καταναγκαστική συμπεριφορά
Το πληγωμένο μέσα μας παιδί είναι η μεγαλύτερη αιτία για πολλές εξαρτήσεις και εξαρτημένη συμπεριφορά.
Η εξάρτηση είναι μια παθολογική σχέση προς κάθε μορφή αλλαγής της διάθεσης η οποία έχει καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή κάποιου.
Οι στοματικές εξαρτήσεις (αλκοόλ, ναρκωτικά, τροφή) αλλάζουν συνταρακτικά την διάθεση.
Ακόμα εξαρτήσεις δράσης (εργασία, αγορές, χαρτοπαιξία, σeξ, θρησκευτικές ιεροτελεστίες), γνωστικές(τρόποι σκέψης, ψυχαναγκασμός να αποφύγεις τα συναισθήματα), συναισθηματικές (συναισθήματα φόβου, θυμού, οργής, θλίψης, χαράς γίνονται εθιστικά) και εξαρτήσεις από πράγματα (τα χρήματα, το συνηθέστερο πράγμα-έξη).
10. Διαστροφές της σκέψης
Τα παιδιά είναι “μη λογικά”,”ξένα στη λογική”, όπως λέει ο Jean Piaget, απόλυταστη σκέψη τους. Αν δεν μ’ αγαπάς, με μισείς.
Μια “όλα ή τίποτα” πόλωση. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο.
Χρειάζονται υγιή πρότυπα για να μάθουν να ξεχωρίζουν τη σκέψη από το συναίσθημα- να σκέφτονται τα συναισθήματα και να νιώθουν την σκέψη. Τα παιδιά σκέφτονται εγωκεντρικά κι αυτό φαίνεται όταν προσωποποιούν τα πάντα. Αν ο μπαμπάς δεν βρίσκει καιρό για μένα, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Και έτσι ερμηνεύουν τα παιδιά τις περισσότερες μορφές κακοποίησης. Ο εγωκεντρισμός είναι μια φυσιολογική κατάσταση της παιδικής ηλικίας και όχι δείγμα ηθικής ιδιοτέλειας. Απλά ένα παιδί δεν μπορεί εύκολα να κατανοήσει την άποψη του άλλου.
Όταν οι αναπτυξιακές ανάγκες εξάρτησης ενός παιδιού δεν ικανοποιούνται, στην ενηλικίωση το άτομο μολύνεται από τον τρόπο σκέψης του μέσα παιδιού.
Γνωρίζω αρκετά άτομα που έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα λόγω της συναισθηματικής τους σκέψης. Νομίζουν ότι επειδή θέλουν κάτι, είναι αυτό ικανοποιητικός λόγος για να το αγοράσουν.
Όταν τα παιδιά μάθουν να ξεχωρίζουν τη σκέψη από τα συναισθήματα, στην ενηλικίωση συχνά χρησιμοποιούν τη σκέψη σαν έναν τρόπο για να αποφύγουν τα οδυνηρά συναισθήματά τους. Ξεχωρίζουν το κεφάλι από την καρδιά τους, σαν να ήταν δυνατόν.
Δύο κοινά παραδείγματα τέτοιας διαστρέβλωσης της σκέψης είναι: η γενίκευση και η λεπτολογία.
Όλες οι θεωρητικές επιστήμες απαιτούν να γνωρίζουμε πώς να γενικεύουμε και να μη σκεφτόμαστε αφαιρετικά. Η γενίκευση γίνεται όμως διαστρέβλωση όταν την χρησιμοποιούμε για να μας αποσπάσει από τα συναισθήματά μας. Πολλοί άνθρωποι ακαδημαϊκά ευφυείς τα καταφέρνουν δια της βίας στην προσωπική τους ζωή. Μια διαστρεβλωμένη μορφή γενίκευσης είναι η τρομερολογία: Τρομερές σκέψεις που είναι απλά υποθέσεις με τις οποίες τρομοκρατούμε τον εαυτό μας.
Και η λεπτολογία μπορεί να είναι μια σημαντική διανοητική ικανότητα. Αλλά όταν χρησιμεύει για να μας αποσπάσει από τα οδυνηρά μας συναισθήματα, τότε διαστρεβλώνει την πραγματικότητα της ζωής μας. Μας απορροφά η λεπτομέρεια και ξεχνάμε τα συναισθήματα της ανεπάρκειάς μας.
11. Κενό(απάθεια-κατάθλιψη)
Το πληγωμένο παιδί μέσα μας, μολύνει την ενήλικη ζωή μας, με μια χαμηλού βαθμού κατάθλιψη, που τη βιώνουμε ως κενότητα.
Η κατάθλιψη προκαλείται όταν το παιδί προσπαθεί να υιοθετήσει έναν ψεύτικο εαυτό και εγκαταλείπει τον αληθινό εαυτό του.
Έτσι χάνει την επαφή με τα αληθινά συναισθήματα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες του.
Αντί γι αυτό, βιώνει αισθήματα που χρειάζονται για τον ψεύτικο εαυτό του.
Για παράδειγμα, το “να είσαι καλός” είναι συστατικό του ψεύτικου εαυτού.
Δηλαδή κάποιου ρόλου που παίζεις. Η εγκατάλειψη του αληθινού εαυτού και το κενό που δημιουργείται είναι αιτία κατάθλιψης χρόνιας, επειδή διαρκώς πενθούμε την απώλεια του αληθινού μας εαυτού.
Η αίσθηση του κενού επίσης βιώνεται και ως απάθεια. Οι ενήλικες-παιδιά συχνά παραπονιούνται ότι η ζωή τους είναι ανιαρή και χωρίς νόημα. Όταν το παιδί μέσα μας πληγώνεται νιώθουμε κενοί και μελαγχολικοί.
Από το βιβλίο του JOHN BRADSHAW: Homecoming:reclaiming and championing your inner child
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΠΑΙΔΙΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
https://www.youtube.com/watch?v=9Qula8bKdis
Αν φτάσαμε να προβάλουμε τον Σεφερλή, αυτό είναι κατάντια…
Η ψυχή μου είναι από κάπου αλλού. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Και έχω σκοπό να βρεθώ εκεί
που να βρεθεις;
στο δρομοκαιτειο;
Χα χα, γελάσαμε. Idiot.
“Κανείς δεν έμαθε στους γονείς μας πως να μας συμπεριφέρονται…
Κανείς δεν μας έμαθε πως να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας…
Και γίναμε θύματα και θύτες και γύρω μας ένας κόσμος γεμάτος με πληγωμένα παιδιά…
Και ο κύκλος διαιωνίζεται και οι πληγωμένοι ενήλικες θα δημιουργήσουν πληγωμένα παιδιά…
Αέναη δυστυχία…”
Παροτι οι παραπανω προτασεις ειναι σωστες και αποτελουν εναυσμα δημιουργιας Εθνικης Σχολης Γονεων, ο πυρηνας του κειμενου δεν ειναι, και ιδου γιατι. Το κειμενο εχει πολλες λογικες αντιφασεις, αλλα θα εστιασω τον συλλογισμο στον πυρηνα του προβληματος.
Η αρθρογραφος του κειμενου ειναι η Ρενα Κομνηνου και η “πηγη” της Ρενας Κομνηνου ειναι ο John Bradshaw. Ας ασχοληθουμε κατευθειαν με την “πηγη”, χωρις τους μεσαζοντες. Ποιος ειναι, λοιπον, αυτος ο John Bradshaw;
“Bradshaw was the developer and presenter of workshops for forty Fortune 500 companies and thousands of evolved non-profits and for-profit institutions.
In All About Love, author and academic bell hooks celebrates Bradshaw’s 1992 book Creating Love: The Next Great Stage of Growth as one of her favorite books in part because it “valiantly attempts to establish the link between male domination (the institutionalization of patriarchy) and the lack of love of families.” Hooks believes that Bradshaw’s work was somewhat overlooked during his lifetime because of his rejection of traditional gender norms.
In 1991, Bradshaw won a Daytime Emmy Award for Outstanding Talk Show Host for his series Bradshaw On: Homecoming. He also appeared on Oprah, Geraldo, Sally, Dr. Ruth, Tom Snyder, Donahue, Politically Incorrect, CNN-Talk Back Live, and Sirius Radio.”
https://en.wikipedia.org/wiki/John_Bradshaw_(author)
https://nationalvanguard.org/wp-content/uploads/2017/01/not_voltaire_but_kevin_strom_said_this.jpg
Αν θες να μαθεις ποιος σε κυβερνα, αναρωτησου ποιους δεν επιτρεπεται να κατακρινεις. Επισης, αν θες να μαθεις ποιος ειναι καποιος, διερευνησε τις σχεσεις του ως προς εκεινους που τον κυβερνανε.
Απο το βιογραφικο του, δηλαδη εκ των εργων του, ο John Bradshaw αποδεικνυεται θεραπευτης των κυβερνωντων και ομοιδεατης τους, κατα της πατριαρχιας. Και, οταν ευνοεις τους κυβερνωντες, οι κυβερνωντες σε επιβραβευουν.
Επομενως, ο John Bradshaw διδασκε αυτα που οι κυβερνωντες του επετρεπαν να διδαξει, δημοσιως, επειδη ευνοουσε τα σχεδια τους. Τι επιτρεπουν οι κυβερνωντες; Οτιδηποτε προωθει τον τροπο της σκεψης τους. Ποιος ειναι ο τροπος της σκεψης των κυβερνωντων; Οι αιμοποτες και βρεφοφαγοι του ροτσιλντισμου περιστρεφουν την σκεψη τους γυρω απο την κοτρονα της σιων, λατρευοντας τον μπαφομετ. Ποιο ειναι το εμποδιο για να κυριαρχησει ο τροπος της σκεψης τους; Τα εθνη του ΛΧΑ, εξου και η πλυση εγκεφαλου των αντιχριστων περι πατριαρχιας και εθνων. Και ποιο ειναι το νοημα της σκεψης των λατρευτων του μπαφομετ; Ο καθε ανθρωπος ειναι ενας θεος. Και τι προτεινουν ως λυση; Την αυτοθεραπεια. Και πως προσπαθουν να “αυτοθεραπευσουν” τον (κατ’αυτους αρρωστο) ΛΧΑ; Περιστρεφοντας καθε συμπεριφορα γυρω απο το συναισθημα και οριζοντας καθε συμπεριφορα ως διαταραχη. Στην συνεχεια προτεινουν ως λυση, την αυτοκατασταλτικη ενδοσκοπηση και αυτοαναλυση, και την αγωγη, φαρμακευτικη και μη, απο τους ειδικους μπιστημονες του ταβιστοκ, μιας απο τις μεγαλες σχολες του ροτσιλντισμου.
Πως ονομαζονται ολα αυτα; Συναισθηματοκρατια. Αποδεικνυονται οι υποθετικες προτασεις αυτου του συνονθυλευματος; Οχι. Επαληθευονται ολα αυτα τα της θεωριας στη πραξη; Οχι. Γιατι; Διοτι δεν περιστρεφονται ολα γυρω απο το συναισθημα, παρα μονο στο μυαλο οσων επιλεγουν να περιστρεφουν τα παντα γυρω απο το συναισθημα, επειδη δυσκολευονται να το ελεγξουν.
Αν οι κυβερνωντες πιστευαν σε ολα αυτα, θα τα εφηρμοζαν στους οικους τους. Διαβαστε τις (αυτο)βιογραφιες των κυβερνωντων (ροτσιλντ, ροκφελερ, βαρμπουρκ, σιφ, λαζαρντ, μοκατα, κτλ.) και θα διαπιστωσετε οτι προκειται για τους μεγαλυτερους πατριστες, ρατσιστες, σεξιστες και δε συμμαζευεται. Αρα αυτα τα χρησιμοποιουν ως εργαλεια υποδουλωσης και εξοντωσης των αλλων, και οχι ως εργαλεια αυτοβελτιωσης των ιδιων.
Αν αναζητουμε μονο μια λεξη, η αιτια της δυστυχιας μας δυναται να ειναι οποιαδηποτε λεξη απο τις 100000 του λεξικου, την οποια οριζουμε ως τετοια. Καθε φιλοσοφος και καθε ιεραρχης οριζε κατα τον δικο του τροπο. Ομως δεν υπαρχει καμια φιλοσοφια και καμια θρησκεια, η οποια να οριζει το συναισθημα ως κεντρικο σημειο αναφορας της δυστυχιας μας. Ειναι επιλογη καποιων να επιδιδονται σε βολικους, αλλα αστοιχειωτους, συγκρητισμους.
Αυτο το “φρουτο της Εσπεριας”, λοιπον, ειναι επινοηση του ιερατειου της σιων. Και ο “σπορος του καρπου” “φυτευτηκε” στο “γονιμο εδαφος” του μυαλου των γυναικων που συναισθηματοκρατουνται και φλυαρουν περι των οσων νιωθουν ακρατα. Αυτες που το αριστερο ημισφαιριο του μυαλου τους το εχουν μονο για ντεκορ, αδυνατωντας να σκεφτουν λογικα. Και ενοσω, παραλληλα, επιδιδονται σε καφεμαντεια και αναθεματιζουν, χασκογελωντας, τον αναδρομο Ερμη, αναλισκωμενες σε φρου-φρου, αρωματα και φο-μπιζου και αλλα επιφανειακα τινα εσωτερικης διακοσμησης. Περαν της αυταπατης τους οτι δεν σφαλλουν ποτε και οτι στα ονειρα τους βλεπουν το μελλον, τα οποια ουδολως επιβεβαιωνονται. Και εαν δεν σε αφορουν ολα αυτα, τοτε δεν υπαρχει κανενας λογος να θιγεσαι, καθως δεν απευθυνονται σε εσενα.
Αντιθετως, σε οσα πραττουμε, αναγνωριζουμε οτι οι αιτιες ειναι πολυπαραγοντικες, ειτε ευτυχουμε ειτε δυστυχουμε. Προκειται λοιπον για “πολυπαραγοντικη εξισωση”. Στην θεωρια της συναισθηματοκρατιας ολα περιστρεφονται γυρω απο το συναισθημα και την διαχειριση του. Που ειναι οι υπολοιποι παραγοντες; Που ειναι το εδαφος και η μολυνση του απο τα 30000 παρασιτοκτονα; Απουσιαζει! Που ειναι ο υδροφορος οριζοντας και η βιομηχανικη μολυνση του απο τα εργοστασια των αναπτυσσομενων χωρων; Απουσιαζει! Που ειναι η ατμοσφαιρα και η μολυνση της απο τα chemtrails; Απουσιαζει! Που ειναι η τεχνολογια και οι κατασταλτικες συνεπειες της; Απουσιαζει! Που ειναι τα υποσυνειδητα μηνυματα και οι υποβολιμαιες συνεπειες τους; Απουσιαζουν! Που ειναι οι θεσμοι και οι υποδουλωση που προκαλει η εφαρμογη τους; Απουσιαζουν! Που ειναι οι εκπροσωποι του ροτσιλντισμου, οι οποιοι θεσμοθετουν, εθνοκτονωντας; Απουσιαζουν! Ολοι αυτοι οι παραγοντες γιατι δεν συνυπολογιζονται;
Δεν συνυπολογιζονται, διοτι οποιος επιβαλλει τις σημασιες των λεξεων, επηρεαζει και τις πραξεις. Αυτοι που αποδομουν το βιολογικο υποβαθρο του ανδρα και της γυναικας, μετασημασιοδοτουν τις λεξεις, εδραιωνοντας τες στο κοινωνικο νοητο, και απο εκει μπορουν να τις σημασιοδοτησουν οπως θελουν, και κατ’επεκταση καί τις πραξεις. Μεταρρυθμιζονται οι πραξεις της ανθρωποτητας, μετασημασιοδοτοντας τις λεξεις. Αλλα αυτο δεν φαινεται να προβληματιζει οσες και οσους αυτοβελτιωνονται, διαχειριζομενοι το συναισθημα.
Οταν κατι μας προβληματιζει, συνηθως, ρωταμε. Και οταν ρωταμε, συνηθως, προσπαθουμε να απαντησουμε. Αν στην απαντηση απουσιαζουν τοσοι πολλοι οφθαλμοφανεις παραγοντες που μπορουν να θεωρηθουν ως αιτιες της δυστυχιας μας, τοτε ισως δεν αξιζει να ασχοληθουμε με αυτην την απαντηση. Οι προφητες της συναισθηματοκρατιας, οπως ο αλλοδαπος John Bradshaw και η ημεδαπη κερατενια μακρη, εν τελει, απενοχοποιουν τον ροτσιλντισμο, βγαζοντας τον εξω απο το καδρο των ευθυνων, κλωθογυριζοντας τη σκεψη γυρω απο τον εαυτο (ετσι δεν ειναι αννουλα; ετσι-ετσι, γιουβετσι, στουπετσι και αννα κομανετσι).
Η ανθρωπινες πραξεις (και ουχι συμπεριφορα, καθως τα ζωα περιφερονται) δεν αποτελουν διαταραχη. Τις διαταραχες τις οριζουν ως τετοιες τα “ανθυπομαριονετιδια” του ροτσιλντ, ωστε να μας καθυποταξουν, ενοχοποιωντας μας και χαπακωνοντας μας. Ειμαστε ολοι συνελευθεροι, ωστε να αναλαβουμε την ευθυνη των πραξεων μας (ωριμες και ανωριμες), αλλα δεν ειμαστε ολοι συνυπευθυνοι στα πεπραγμενα. Η ευθυνη δεν ισοκατανεμεται.
Την μεγαλυτερη ευθυνη μεταξυ ενος γονιου και ενος γονου, την εχει ο γονιος. Την μεγαλυτερη ευθυνη μεταξυ ενος διδασκαλου και ενος διδασκομενου, την εχει ο διδασκαλος. Την μεγαλυτερη ευθυνη μεταξυ ενος αρχοντα και ενος αρχομενου, την εχει ο αρχοντας. Πολλω δε μαλλον, οταν τα επιλεγμενα τσιρακια του αρχοντα “εκλεγονται” απο το 20% και απο τη λογικη της καθε singular, και ενοσω ο καθε χορχε αλωνιζει, λογοκρινοντας καθε (κατα)κριτικο σχολιο.
Ο δυναστης ροτσιλντ που αρχει και κρατει επιδιωκει την υποδουλωση, την εξοντωση και την μετανθρωπιση μας με δολοφονικα, θεατρικα δρωμενα. Ομως δεν συμμετεχουμε και δεν νομιμοποιουμε ολοι τη θεατρικη παρασταση που παρουσιαζεται ως πολιτεια. Αυτη η φρικωδια που βιωνουμε στο πετσι μας δεν αντιμετωπιζεται ουτε με διαχειριση συναισθηματος ουτε με αυτοβελτιωση. Η αιτια της εθνοκτονιας δεν ειναι το συναισθημα, απο καποιες τραυματικες εμπειριες της ανηλικοτητας. Και εφοσον θελουμε να ζησουμε, η ευθυνη μας ειναι να ανατρεψουμε τους τροπους της εθνοκτονιας μας.
Εν τελει, η Ρενα Κομνηνου απετυχε να καταλαβει οτι οσα θεωρει ως διαταραχες συνιστουν τα διαχρονικα γνωρισματα της ανθρωποτητας. Και δεν νοειται ανθρωποτητα ανευ αυτων. Διοτι ανευ αυτων, τα περισσοτερα επιτευγματα της ανθρωποτητας θα απουσιαζαν. Ιδιως και πρωτιστως η τεχνη. Εαν η Ρενα Κομνηνου κρινει οτι ειναι εφικτη η αναιρεση των αιτιων της μεγαλυτερης (κατ’αυτην) αιτιας της δυστυχιας μας, τοτε ας μας υποδειξει μια ιστορικη περιοδο, οπου ο ισχυρισμος της επιβεβαιωνεται. Εφοσον δεν επιβεβαιωνεται, τοτε προς τι η θεωρια της συναισθηματοκρατιας; Ως μηχανισμος εκτονωσης; Οχι! Η απαντηση ειναι η ακολουθη: Ως μηχανισμος υποδουλωσης εκ των κυβερνωντων! Αυτο η Ρενα Κομνηνου δεν το εξεταζει. Αντ’αυτου, αναλωνεται στα επιμερους ζητηματα, χανοντας το δασος. Οπως δεν εξεταζει οτι εαν η συναισθηματοκρατια ισχυει για ολους, τοτε ισχυει και για τον γεναρχη της δυναστειας ροτσιλντ. Μπορει αυτο να μας το αποδειξει, αναλυοντας την αιτιωδη συναφεια στα πεπραγμενα του;
Αρκετα με την ενοχοποιηση απο τους μπιστημονες, αποφοιτους του ταβιστοκ, και τους προθυμους που αναμεταδιδουν τα μηνυματα τους, νομιζοντας οτι ο δυναστης ροτσιλντ και οι μπιστημονες του θελουν το καλο μας. Ουτε ειναι ιδεα μας, ουτε μπορει να αλλαξει με θετικη ενεργεια, ουτε με τα vibes, ουτε με φενγκ-σουι, ουτε με αλλα τινα. Ειναι γλυκος ο υπνος, ιδιως οταν σε πλακωνει το παπλωμα, αλλα καποια στιγμη ο ανθρωπος ξυπναει.
Ποναει η αληθεια.
https://i.ibb.co/KXGzP1H/Depression.png
https://attikanea.info/%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CF%87%CE%B1%CF%81/
Ο Γκέιτς χρηματοδοτεί εκατομμύρια σε ΜΚΟ που υποστηρίζει ότι τα παιδιά που γεννιούνται σεξουαλικά, τα 10χρονα πρέπει να μάθουν για την «εμπορική σεξουαλική δουλειά»
https://www.foxnews.com/media/gates-funded-ngo-claims-children-born-sexual-10-year-olds-should-learn-about-commercial-sex-work
Η ΜΚΟ περιλαμβάνει 120 ανεξάρτητους οργανισμούς σε περισσότερες από 146 χώρες και έχει λάβει – συμπεριλαμβανομένου του ευρωπαϊκού δικτύου της – πάνω από 80 εκατομμύρια δολάρια από την Gates. Άλλοι σημαντικοί χορηγοί ήταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Avgerinos Thanassis
Παιδιά κάντε και πείτε ό,τι θέλετε, αλλά αυτή η ιστορία με τη σεξουαλικότητα των παιδιών και το “δικαίωμά” τους ακόμη και στην αλλαγή φύλου, που κάποιοι έχουν βαλθεί να αναδείξουν, γεμίζοντας με τέτοιες κλινικές τον κόσμο, ξεπερνά κάθε λογική…
https://twitter.com/AvgerinosMoscow/status/1648719861067948033