Η «Νίκη» εμφανίστηκε αρχικά ως η μεγάλη ελπίδα για μια νέα πολιτική προοπτική στην Ελλάδα. Με ισχυρές δεσμεύσεις για πατριωτισμό, ορθοδοξία και ηθική ανανέωση, έδινε την εντύπωση ότι θα αποτελούσε μια εναλλακτική φωνή απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο.

Υποσχέθηκε να φέρει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, και να αγωνιστεί για τα συμφέροντα του Eλληνικού λαού με αυστηρή τήρηση των αξιών.

Ωστόσο, παρά τις μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησε, η «Νίκη» αποδείχθηκε ότι ακολούθησε τα ίδια πολιτικά μονοπάτια και τις ίδιες τακτικές που κατηγορεί και κριτικάρει. Η απογοήτευση από την πραγματικότητα της πολιτικής της δράσης είναι έκδηλη και γίνεται όλο και πιο φανερή, τόσο στα λόγια όσο και στις πράξεις.

Η Ασέβεια στη Λαϊκή Εντολή

Η «Νίκη» έκανε το πρώτο μεγάλο λάθος όταν, αντί να σεβαστεί την ψήφο των πολιτών, προχώρησε σε εσωτερικές αλλαγές που θίγουν την εμπιστοσύνη του κόσμου. Όταν το κόμμα προχώρησε στην αλλαγή των υποψηφίων του, μέσω της περίφημης «βουλευτηρίου» επιτροπής, η οποία έκανε 161 (!) αλλαγές στις λίστες, η ενέργεια αυτή έγινε αφορμή για σοβαρές αμφιβολίες.

Οι ενέργειες αυτές έδειξαν ότι η «Νίκη», παρά τις διακηρύξεις της για διαφάνεια και σεβασμό στη λαϊκή βούληση, δεν δίστασε να χειραγωγήσει τη διαδικασία για να επιτύχει τη δική της πολιτική σκοπιμότητα. Μετακινήσεις υποψηφίων σε εκλογικές περιφέρειες, αφαιρέσεις και προσθήκες χωρίς καμία λογική εξήγηση παρά μόνο για πολιτικούς λόγους, είναι πρακτικές που παραπέμπουν σε άλλα κόμματα που οι πολίτες έχουν απορρίψει ακριβώς για αυτά τα τεχνάσματα.

Αντί να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου στην πολιτική τους, αυτές οι κινήσεις προσδιόρισαν τη «Νίκη» ως έναν ακόμα πολιτικό σχηματισμό που χρησιμοποιεί τους ανθρώπους για να επιτύχει τις επιθυμητές εκλογικές επιτυχίες, χωρίς να σέβεται τις επιθυμίες των ψηφοφόρων που τον εμπιστεύθηκαν.

Αντί να δείξει συνέπεια στις υποσχέσεις της, το κόμμα απέδειξε ότι οι πολιτικοί του στόχοι και οι τακτικές του ήταν τελικά όμοιοι με όλους τους άλλους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ουσία και προτάσσοντας την πολιτική επιβίωση.

Η Στήριξη του Προϋπολογισμού και η Απουσία Αντιπολίτευσης

Το πρόβλημα με τη «Νίκη» δεν περιορίζεται μόνο στις εσωτερικές της διαδικασίες. Η ψήφιση του αμυντικού προϋπολογισμού από την πλειοψηφία των βουλευτών του κόμματος του 2025 ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αν και το κόμμα παρουσιάζεται ως αντιπολιτευτικό και καταγγέλλει τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης, στην πράξη υπερψήφισε τον αμυντικό προϋπολογισμό της κυβέρνησης, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η «Νίκη» δεν ήταν και δεν είναι σε καμία περίπτωση η αντιπολίτευση που υπόσχεται. Μόνο δύο βουλευτές της διαφοροποιήθηκαν και αυτό με σαφή καταγγελτικό λόγο, επισημαίνοντας τα προβλήματα του προϋπολογισμού.

Η ψήφιση του προϋπολογισμού από τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών της «Νίκης» ήταν μία κίνηση που στην πολιτική ερμηνεύεται ως στήριξη στην κυβέρνηση.

Πώς μπορεί ένα κόμμα που παρουσιάζεται ως αντιπολίτευση να στηρίζει τις πολιτικές που αντιτίθεται να αλλάξει; Αυτό δεν είναι μόνο αδιαφορία για την πολιτική βάση του κόμματος, αλλά και φανερή προθυμία να συνταχθούν με την κυβέρνηση όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που παρατηρούν την πλήρη απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τη «Νίκη», η οποία φαίνεται να έχει γίνει απλώς ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των πολιτικών του κατεστημένου, αν και στο παρελθόν είχε υποσχεθεί το ακριβώς αντίθετο.

Απογοήτευση και Πολιτική Υποκρισία

Αυτό που είναι πλέον ξεκάθαρο είναι ότι η «Νίκη» έχει γίνει ένα ακόμα πολιτικό κόμμα που δεν διαφέρει σε τίποτα από τα υπόλοιπα. Αντί να φέρει κάτι νέο και διαφορετικό, ακολούθησε τις ίδιες, παλιές και προβληματικές πολιτικές στρατηγικές.

Η απογοήτευση του κόσμου είναι ολοφάνερη και αποτυπώνεται στις εκλογικές επιδόσεις του κόμματος, με τις Ευρωεκλογές του 2024 να αποτελούν την πιο χαρακτηριστική απόδειξη της πτώσης της εκλογικής του επιρροής. Με 20.000 λιγότερους σταυρούς, η «Νίκη» δεν κατάφερε να διατηρήσει την αρχική δυναμική της, και οι υποστηρικτές της απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο, αντιλαμβανόμενοι ότι το κόμμα έχει εξελιχθεί σε έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της απογοήτευσης.

Οι πολίτες δεν ζητούν απλώς αλλαγές για την αλλαγή, αλλά μία ουσιαστική, ριζική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Όμως, η «Νίκη» απέτυχε να ανταποκριθεί σε αυτή την προσδοκία και, αντί να φέρει την ανανέωση, προτίμησε να παίξει το παιχνίδι του πολιτικού κατεστημένου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Συμπέρασμα: Μια Απογοητευτική Πραγματικότητα

Η «Νίκη» ξεκίνησε με μεγάλες υποσχέσεις και με την ελπίδα να φέρει κάτι διαφορετικό. Ωστόσο, το μόνο που έχει καταφέρει είναι να απογοητεύσει όσους πίστεψαν ότι θα αποτελούσε μια πραγματική εναλλακτική.

Οι πρακτικές της δεν διαφέρουν σε τίποτα από εκείνες των παραδοσιακών κομμάτων που υποτίθεται ότι ήθελε να καταγγείλει και να ανατρέψει.

Αντί για πολιτική ανανέωση, βλέπουμε έναν ακόμα πολιτικό σχηματισμό που χρησιμοποιεί τις ίδιες τακτικές για να επιτύχει την εξουσία και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. 

Εν τέλει, η «Νίκη» δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν κρίκο της ίδιας αλυσίδας που τόσοι και τόσοι άλλοι έχουν δημιουργήσει.