Οι δύσκολοι άνθρωποι, με τη βαριά περπατησιά..
Βλέπεις οι δύσκολοι άνθρωποι, με την βαριά περπατησιά, αναγνωρίζονται μεταξύ τους, γιατί οι γωνίες τους κόβουν και η τραχύτητά τους γρατζουνάει! Και όσοι δεν τους καταλαβαίνουν, νομίζουν πως είναι παράξενοι, με καπρίτσια και κακομαθημένοι.
Είναι εκείνος, ο ίδιος άνθρωπος που σε βρήκε ένα πρωί να κάθεσαι στην άκρη της θάλασσας και κάθισε πλάι σου χωρίς ερωτήσεις, χωρίς λέξεις. Στάθηκε εκεί, κι άφησε τα δάκρυά σου να τρέξουν χωρίς να τα εμποδίσει.
Βλέπεις κι εκείνος, ξαγρύπνησε κάποτε νύχτες ολόκληρες από εφιάλτες και τσακισμένα όνειρα. Κι εκείνος λύγισε από το βάρος του κόσμου που κουβάλησε στις πλάτες τους.
Βλέπεις κι εκείνος, έχει την ίδια βαριά σκιά στην περπατησιά του, όπως κι εσύ. Δεν είναι αερικό..
Κάποτε ίσως ήταν..
Μα τώρα πια είναι γήινος, και το βήμα τους αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στο πέρασμά του.
Έτσι σε βρήκε κι εσένα εκείνο το πρωί.. από τα σημάδια που άφησες στο πέρασμά σου.
Βλέπεις οι δύσκολοι άνθρωποι, με την βαριά περπατησιά, αναγνωρίζονται μεταξύ τους, γιατί οι γωνίες τους κόβουν και η τραχύτητά τους γρατζουνάει! Και όσοι δεν τους καταλαβαίνουν, νομίζουν πως είναι παράξενοι, με καπρίτσια και κακομαθημένοι.
Μα η αλήθεια είναι.. πως οι δύσκολοι άνθρωποι, κάποτε, υπήρξαν αγκαλιά για να κουρνιάσουν πολλοί. Ασπίδα για να μην αγγίξει κανείς τους ανθρώπους τους. Καταφύγιο να ξεκουραστούν οι περαστικοί..
Γι’αυτό μην τους παρεξηγείς όταν τους συναντάς. Αν είσαι τυχερός, έτσι, μια μέρα ανύποπτη, από εκείνες που κανείς δεν τις έχει προγραμματίσει, θα τους δεις να χαμογελά ξανά το βλέμμα τους και θα είναι σαν να τους γνωρίζεις για πρώτη φορά.
Θα τους δεις να γελά δυνατά ξανά η ψυχή τους. Θα τους δεις να κρατάνε σφιχτά ένα άλλο χέρι.
Είναι εκείνο το χέρι που τους έβγαλε από το βάλτο. Που έγινε λόγος και αιτία να ξανασυστηθούν με τον εαυτό τους.
Γιατί εκείνος, ο άλλος άνθρωπος, δεν θέλησε να δει στο βλέμμα τους ούτε την προσδοκία του, ούτε την απαίτησή του..
Εκείνος, ο άλλος άνθρωπος τους δέχτηκε γι’αυτό που υπήρξαν, γι’αυτό που είναι.. Χωρίς προϋποθέσεις. Χωρίς όρους κι όρια. Χωρίς στεγανά..
Έτσι έμαθαν ν’αγαπούν οι δύσκολοι άνθρωποι. Κι έτσι μόνο, τους αξίζει ν’αγαπιούνται πια..
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
