Οι πιο ψεύτικες εκλογές της ζωής μας πηγαίνουν στις κάλπες

Είναι ημέρα ψηφοφορίας. Ιστορικά, αυτό θα σήμαινε ότι νωρίς αύριο το πρωί θα ξέραμε ποιος θα ήταν Πρόεδρος, αλλά έχουν ήδη ανακοινώσει ότι η καταμέτρηση των τελευταίων μερικών τοις εκατό των ψήφων σε μερικές πολιτείες μπορεί να διαρκέσει έως και δεκατρείς ημέρες .

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των απολύτως φυσιολογικών, καθόλου διεφθαρμένων εκλογικών πρακτικών.

Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι κάποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά αυτόν τον εκλογικό κύκλο, δεδομένου του πόσο προφανώς και κραυγαλέα νοθευτηκαν οι εκλογές του 2020 . Αυτό θα έπρεπε να ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της αμερικανικής «δημοκρατίας».

Σου είπαν ότι επρόκειτο να το στησουν, σου είπαν πώς θα το στήσουν, το νόθευσαν ζωντανά στην τηλεόραση –   μπροστά στα μάτια σου …και μετά ισχυρίστηκαν ότι όποιος έλεγε ότι ήταν στημένο ήταν «θεωρητικός συνωμοσίας».

Το 2020 ήταν οι πιο ψεύτικες «εκλογές» ποτέ…

μέχρι τώρα.

Το 2024 είναι ακόμα χειρότερο, είναι μια πλήρης ανοησία. Ένα παραμύθι. Δείτε τους υποψηφίους…

Στο Blue Corner έχουμε την Kamala Harris. Πιθανώς η λιγότερο αληθινή υποψήφια που έχει διεκδικήσει ποτέ Πρόεδρος, ολόκληρη η εκστρατεία της είναι Psy-Op.

Στην κούρσα του 2020 συμμετείχε στην τελευταία δημοσκόπηση στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών και έφυγε πολύ νωρίς .

Από το 2023 ήταν η λιγότερο δημοφιλής Αντιπρόεδρος ποτέ , και πήρε την υποψηφιότητα μόνο χάρη στην άνοια του Τζο Μπάιντεν.

Χωρίς υπερβολές – αυτή η γυναίκα είναι καταστροφή. Φαίνεται να έχει κάποιου είδους πρόβλημα κατάχρησης ουσιών και πιθανώς αρκετά χαμηλό IQ.

Δεν μπορεί να μιλήσει χωρίς τηλεπρομηθευτή, τριγυρνά ασυνάρτητα απαντώντας στις πιο βασικές ερωτήσεις, εκφωνεί την ίδια ομιλία (με τις ίδιες ψεύτικα υπερβολικά επαναλαμβανόμενες χειρονομίες) ξανά και ξανά , εκστρατείες με πολικές-αντίθετες θέσεις ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται , και, αν αυτό δεν είναι αρκετό – κατά τη διάρκεια της θητείας της ως AG της Καλιφόρνια, είναι γνωστό ότι κρατούσε φυλακισμένους πέρα ​​από τις ποινές τους για να τους χρησιμοποιήσει ως φτηνό εργατικό δυναμικό .

Αλλά από τότε που ξεκίνησε το τρελό προεδρικό καρναβάλι του 2024, αυτό το εντελώς ανταλάντευτο, μέτριο ηθικά συμβιβασμένο, κανείς δεν μας πωλείται ως ένας τύπος σούπερ ντούπερ γυναίκας Μπαράκ Ομπάμα. Ένας λαμπρός τακτικός, φοβερός συζητητής, ολόπλευρη δέσμη χαρίσματος και «χαράς».

Είναι ψεύτικο. Προφανώς.

Οι «μαζικές συγκεντρώσεις» της περιστρέφονται γύρω από την προσφορά δωρεάν συναυλιών από την Beyoncé και τη Lady Gaga. Οι «πραγματικές» στιγμές της να χτυπάει την πόρτα και να «πίνει μια μπύρα σαν κανονικός» , σκηνοθετημένες άτσαλα.

Είναι πολύ χοντρός, το μηδέν ξεγελάστηκε ως κάτι που πρέπει να λατρεύουν οι ηθοποιοί και οι διασημότητες, τίποτα περισσότερο.

Αλλά στο Red Corner έχουμε τον Ντόναλντ.

Πάλι.

Πουλώντας την «αποστράγγιση του βάλτου» χωρίς ανοησίες «αντι-κατεστημένη» πλατφόρμα του.

Πάλι.

Υποσχόμενος να κάνει όλα τα πράγματα αυτή τη φορά που δεν έκανε την προηγούμενη φορά.

Η ίδια η παρουσία του στο δελτίο είναι μαρτυρία της επινοημένης φύσης του ψηφοδελτίου.

Η ιστορία είναι ότι κανείς δεν τον ήθελε εκεί. Το Ίδρυμα προσπάθησε – ω τόσο σκληρά – να τον καταδικάσει για εγκλήματα για να τον εμποδίσει να είναι υποψήφιος, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Το GOP προσπάθησε – ω τόσο σκληρά – να τον νικήσει στις προκριματικές, αλλά ήταν πολύ δημοφιλής.

Τελικά, ως πράξη απελπισίας προσπάθησαν – ω τόσο σκληρά – να τον σκοτώσουν.

Δυο φορές.

Ή ίσως τρεις φορές

…και όμως, κατά κάποιο τρόπο, απίστευτα – εδώ είναι.

Όλη η δύναμη που μπορούσε να συγκεντρώσει το κατεστημένο δεν μπορούσε να εμποδίσει τον Ντόναλντ του Θεού να κερδίσει.

Βλέπετε παιδιά, η ψηφοφορία έχει σημασία και το σύστημα είναι τόσο δίκαιο , που ακόμα και όταν προσπαθούν – ω τόσο σκληρά – να εξαπατήσουν είναι σχεδόν αδύνατο.

Ο Ντόναλντ είναι απόδειξη ότι η αμερικανική δημοκρατία είναι πραγματικά ένα πράγμα!

Αστείο, αλλά κατά κάποιο τρόπο, μέσα σε όλον αυτόν τον κραυγαλέο θόρυβο των Wurlitzer που ανατινάζουν τις πορείες της Souza, εκατομμύρια άνθρωποι φαίνεται να έχουν ξεχάσει την επιχείρηση Warpspeed και τα εμβόλια για τα οποία ήταν τόσο περήφανος ο Τραμπ μας.

Ειλικρινά, μας αξίζει μια καλύτερη κατηγορία μαριονέτας.

Λοιπόν, ναι, όλα είναι απλώς μια ιστορία, και το ερώτημα δεν είναι “ποιος κερδίζει;” , αλλά μάλλον «ποιος έχει επιλεγεί για να προωθήσει την αφήγηση του κατεστημένου;»

Και, ειλικρινά, ακόμη και με αυτό κατά νου, είναι δύσκολο να διαλέξετε.

Σχεδόν κάθε Προεδρική Εκλογή που έχω παρακολουθήσει είχε έναν αρκετά προφανή «νικητή», τα μηνύματα των μέσων ενημέρωσης ήταν ξεκάθαρα και συνεπή…

…φέτος όχι και τόσο.

Το CNN, για παράδειγμα, τόσο σταθερά υπέρ του Μπάιντεν την τελευταία φορά είναι πολύ πιο σκληρό με τη Χάρις, κάτι που θα μπορούσε να είναι μια επίδειξη «αμεροληψίας» επειδή ξέρουν ότι θα «νικήσει» ή θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση για το γιατί «έχασε».

Διαφορετικές δημοσκοπήσεις και μέσα ενημέρωσης προβλέπουν κάθε αποτέλεσμα από μια κατολίσθηση του Τραμπ έως την άνετη νίκη της Χάρις.

Μεγάλο μέρος αυτού είναι δράμα για να κρατήσει τους ανθρώπους να επενδύσουν, και λευκός θόρυβος για να συγκαλύψει τη διαφθορά, αλλά εξακολουθεί να δυσκολεύει την προβολή του αποτελέσματος.

Θα έβαζα στοίχημα για τις μέτριες αποταμιεύσεις μου στο να κερδίσει ο Μπους (x2), ο Ομπάμα (x2) και ο Μπάιντεν σε κάθε μία από αυτές τις πέντε εκλογές… αλλά θα έβαζα επίσης στοίχημα στη νίκη της Κλίντον και το 2016.

Αυτή τη φορά, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο. Μπορώ να δω τα επιχειρήματα ότι και οι δύο «πλευρές» είναι η τελική επιλογή των παγκοσμιοποιητών.

Υπέρ της Χάρις είναι το γεγονός ότι επιλέχθηκε σαφώς για να είναι στο εισιτήριο (επομένως ωθώντας τον Μπάιντεν στην άκρη και αποφεύγοντας τις προκριματικές εκλογές), παντρεμένη με το γεγονός ότι θα αγοράσει κάποια αυτόματη ανοχή από την αριστερά που δεν θα αναγκαστεί να ασκήσει κριτική μια έγχρωμη γυναίκα Πρόεδρος και που θα απολαύσει τη λάμψη του «Orange man lost» για τουλάχιστον ένα ή δύο χρόνια.

Φαίνεται επίσης να δημιουργούν μια νέα εκδοχή του ψεύδους των «ψηφοδελτίων με αλληλογραφία» από το 2020, με την αφήγηση των «μυστικών γυναικών ψηφοφόρων» , που ψηφίζουν καθαρά με βάση (εξ ολοκλήρου επινοημένο) ζήτημα των δικαιωμάτων αμβλώσεων.

Τέλος –και όλο και περισσότερο, νομίζω, το πιο σημαντικό– υπάρχει η επίδειξη δύναμης που είναι εγγενής στο να πάρεις μια υποψήφια που δεν αρέσει σε κανέναν και να προσποιηθείς, ευθαρσώς, ότι κέρδισε τις εκλογές.

Έτσι, όλοι αυτοί οι λόγοι είναι γιατί μπορεί να επιλέξουν την Καμάλα.

Στη συνέχεια, όμως, αν κάνουν τον Τραμπ να «κερδίσει», θα κλείσει αμέσως όλους τους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι το 2020 ήταν στημένο, γιατί, οι άνθρωποι θα υποστηρίξουν αφελώς, γιατί να το στηθούν εναντίον του Τραμπ το 2020 και μετά να τον αφήσουν να το κερδίσει το 2024;

Συν τοις άλλοις, ο Τραμπ θα κερδίσει πίσω πολλούς δεξιούς ελευθεριακούς που αποξενώθηκαν από την απάτη του Covid, αλλά εξακολουθούν να θέλουν να πιστεύουν.

Φυσικά, θα προωθήσει την ίδια παγκοσμιοποιητική ατζέντα με την Χάρις – αλλά μεταμφιεσμένος σε «δεξιά» σημεία συζήτησης που ουσιαστικά θα σταματήσουν κάποιους να παρατηρήσουν τι κάνει.

Λοιπόν, ναι, αυτοί είναι μερικοί καλοί λόγοι που οι παγκοσμιοποιητές μπορεί να επιλέξουν τον Ντόναλντ.

Το καθένα έχει δυνατά και αδύνατα σημεία. Ο Τραμπ, νομίζω, δυνητικά προσφέρει περισσότερα οφέλη από την άποψη του κατεστημένου, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά μηνύματα «οι δημοσκοπήσεις είναι λάθος, η Χάρις θα κερδίσει εύκολα» για να αγνοηθεί εντελώς αυτή η πιθανότητα.

Αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να πάει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Βεβαιώνουν μάλιστα ότι η ιστορία των «εκλογών» δεν θα τελειώσει σήμερα, με τις δύο «πλευρές» να ζεσταίνονται για να αμφισβητήσουν ένα στενό αποτέλεσμα. Οι Δημοκρατικοί πολιτικοί ήδη λένε ότι μπορεί να αρνηθούν να πιστοποιήσουν το αποτέλεσμα και ο «φιλελεύθερος» Τύπος επιτίθεται στο εκλογικό σώμα . Από την άλλη πλευρά, θα αναφερθούν «παρατυπίες στην ψηφοφορία» και «βλάβες μηχανών» με την ελπίδα να προκληθεί αναταραχή από τους ψηφοφόρους του Τραμπ.

Η Ουάσιγκτον, DC, είναι κλειστή εν αναμονή ταραχών … και από τις δύο πλευρές, υποθέτω.

Περισσότερο καύσιμο για τον Εμφύλιο Πόλεμο φαίνεται ότι θέλουν να ξεκινήσουν.

Αλλά ας μην ξεχνάμε πως ό,τι χάος και αν επικρατήσει, όσο κι αν συνεχιστεί και με όποιον τρόπο κι αν φτάσει τελικά, η ατζέντα δεν θα αλλάξει.

Το μόνο που θα μας πει το αποψινό αποτέλεσμα είναι πώς σχεδιάζουν να προωθήσουν αυτή την ατζέντα τα επόμενα χρόνια.