Ο στρατηγός, δεν μένει πια εδώ... πήγε να συναντήσει τη Βίκυ της ζωής του...

Ο στρατηγός, δεν μένει πια εδώ... πήγε να συναντήσει τη Βίκυ της ζωής του...

24 Ιανουαρίου, 2025 5 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:887
Μοίρασέ το

 

Δυο αστέρια, θα λάμπουν πια στο στερέωμα του ουρανού, όπως λάμπουν και τόσα άλλα… 

Κι εμείς, απομένουμε εδώ, με τις μνήμες και τις αναμνήσεις μας να γίνονται εικόνες και τα μάτια να θολώνουν…

 

Κάθε φορά που θα φύγει μια προσωπικότητα, οι αναμνήσεις κατακλύζουν το μυαλό και γυρνάς σε χρόνια που υπήρχαν ακόμα… Άνθρωποι… υπήρχε ακόμα Ήθος… Κάποιους, αυτό το ΗΘΟΣ, τους συντρόφευε ως την τελευταία τους πνοή…

Γυρίζεις σ’ εκείνη τη χρυσή εποχή του τραγουδιού, του αθλητισμού, που τ’ αστέρια έλαμπαν όχι στο σκοτάδι, αλλά στο φως… 

Οι γενιές του ’50, του ’60, άντε και του ’70, έχουν να θυμηθούν πολλά από τη ζωή και τη δράση του “στρατηγού”, που πριν λίγες ώρες άφησε την τελευταία του πνοή…

Τότε που δεν υπήρχε ακόμα η τηλεόραση, και το ραδιόφωνο, ήταν η μόνη μας διασκέδαση, για ν’ ακούσουν οι άντρες το ποδόσφαιρο της Κυριακής κι όλοι μας, τα τραγούδια και τις εκπομπές…

Έγραψε ιστορία στο ποδόσφαιρο ο Μίμης Δομάζος… όπως έγραψε ιστορία και ο γάμος του με την αγαπημένη τραγουδίστρια ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ…

Η ΒΙΚΥ, έφυγε στις 16 Αυγούστου 2005… θυμάμαι το έμαθα ενώ βρισκόμουν για ρεπορτάζ στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ, με την τραγωδία του HELIOS, που είχε γίνει δυο μέρες πριν… για ποιούς να πρωτοκλάψεις… 

Ο ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ, άφησε την τελευταία του πνοή πριν λίγο…

Τα δυο αστέρια, θα λάμπουν πια στο στερέωμα του ουρανού, όπως λάμπουν και τόσα άλλα, που έφυγαν πιο μπροστά…

Κι εμείς, απομένουμε εδώ, με τις μνήμες και τις αναμνήσεις μας να γίνονται εικόνες και τα μάτια να θολώνουν…

 

ΚΑΛΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΣΤΡΑΤΗΓΕ…

 

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

 

 

 

Aπό την Άμυνα Αμπελοκήπων στο έπος του Γουέμπλεϊ

Η πλούσια και λαμπρή καριέρα του Μίμη Δαμάζου με κορυφαία στιγμή τη συμμετοχή του ως αρχηγός του Παναθηναϊκού στον τελικό πρωταθλητριών Ευρώπης, κόντρα στον Άγιαξ

Ο Μίμης Δομάζος που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών, ήταν ένας από τους  κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Ελλάδα. Για κάποιους το «10 το καλό» του Παναθηναϊκού, για άλλους ο «στρατηγός».

Αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό αλλά και την ΑΕΚ, ομάδες με τις οποίες κατέκτησε τίτλους, ωστόσο το όνομά του ταυτίστηκε με το «τριφύλλι» αφού και ο ίδιος εκτός από παίκτης ήταν και φίλαθλος της ομάδας.

Μικρός αγωνιζόταν στη θέση του μεσοεπιθετικού και διακρινόταν για την ακατάβλητη αντοχή του, την επινοητικότητά του, την ικανότητά του στην ντρίμπλα και τις δημιουργικές του πάσες, ειδικά στις μακρινές πάσες ακριβείας. Ξεκίνησε και τελείωσε την καριέρα του στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου στον Παναθηναϊκό, με ένα σύντομο πέρασμα από την ΑΕΚ.

Από την Άμυνα Αμπελοκήπων στο Γουέμπλεϊ

Ο «στρατηγός» γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1942 στους Αμπελόκηπους, και μεγάλωσε δίπλα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Από μικρός έπαιζε μπάλα στις αλάνες της περιοχής ενώ  στα 13 του έβγαλε δελτίο στην Άμυνα Αμπελοκήπων, δηλώνοντας ψεύτικη ηλικία για να μπορεί να αγωνίζεται.

Σύντομα το όνομά του άρχισε να ακούγεται στους ποδοσφαιρικούς κύκλους και προσέλκυσε τον ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού.

Ο γιουγκοσλάβος Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς (παλαιός προπονητής του Παναθηναϊκού)  ήταν εκείνος που εκείνη την εποχή τον ξεχώρισε  και εντυπωσιασμένος από τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο εισηγήθηκε την απόκτησή του.

Σύντομα το όνομά του άρχισε να ακούγεται στους ποδοσφαιρικούς κύκλους.

«Ξεκίνησα να παίζω μπάλα από τον δρόμο αλλά είχα το ταλέντο. Δεν με έμαθε κανείς μπάλα, μόνος μου έμαθα», είχε πει πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ.

Η ανεπίσημη πρεμιέρα του Δομάζου με το «τριφύλλι» έγινε σε φιλικό αγώνα εναντίον της ΑΕΚ για το Κύπελλο των Χριστουγέννων, που διεξήχθη στις 26 Δεκεμβρίου 1958 κι έληξε με 2-0 υπέρ της «Ένωσης».  Αγωνίστηκε ως δεξί εξτρέμ κι εντυπωσίασε με την ποδοσφαιρική του δεξιοτεχνία θεατές και ειδικούς του αθλήματος. Το καλοκαίρι του 1959 εντάχθηκε κι επίσημα στον Παναθηναϊκό σε ηλικία 17 ετών «για ένα κοστούμι και μια πορτοκαλάδα», όπως είχε δηλώσει.

Κορυφαία στιγμή της καριέρας του αποτελεί η συμμετοχή του ως αρχηγός του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο Γουέμπλεϊ κόντρα στον Άγιαξ στις 2 Ιουνίου 1971.  Εκείνη την χρονιά ψηφίστηκε δέκατος καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη με πρώτο τον Γιόχαν Κρόιφ.

Ο Παναθηναϊκός τότε είχε ξεπεράσει τα εμπόδια της Ζενές Ες, της Σλόβαν Μπρατισλάβας, της Έβερτον, του Ερυθρού Αστέρα, ενώ στον τελικό του Γουέμπλεϊ, στις 2 Ιουνίου 1971, ηττήθηκε με 2-0 από τον Άγιαξ.

Με τον Φέρεντς Πούσκας στον πάγκο, τον Δομάζο ηγέτη, τον Αντώνη Αντωνιάδη και τους Οικονομόπουλο, Καμάρα, Φυλακούρη, Βλάχο, Τομαρά, Σούρπη, Γραμμό, Ελευθεράκη, Καψή, ο Παναθηναϊκός έφτασε μέχρι τον τελικό.

Δείτε στιγμιότυπα από τον συγκεκριμένο αγνώνα:

Παρά την ήττα του ο Παναθηναϊκός τότε  κέρδισε χιλιάδες νέους φίλους και την επιβεβαίωση του ύμνου του: «Χαίρεται η Ελλάδα που’ χει τέτοια ομάδα…».

«Παρότι δεν σηκώσαμε το Κύπελλο, νιώσαμε όλοι υπερήφανοι. Είχαμε πετύχει έναν άθλο. Το όνομα της χώρας μας ακούστηκε σε όλη τη Γη. Μακάρι να ξαναβρεθεί κι άλλη ελληνική ομάδα, να πετύχει αυτό τον θρίαμβο», έχει δηλώσει ο «στρατηγός».

Ο Μίμης Δομάζος ως αρχηγός του Παναθηναϊκού εισέρχεται με την ομάδα του στο Γουέμπλεϊ

Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς συμμετείχε και στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με αντίπαλο την Νασιονάλ της Ουρουγουάης .

Επίσης το 1977 πανηγύρισε την κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου, παρότι δεν αγωνίστηκε στον διπλό τελικό με τη Σλάβια Σόφιας.

Στην καριέρα του κατέκτησε συνολικά 13 τίτλους, ρεκόρ για έλληνα ποδοσφαιριστή. Με τον Παναθηναϊκό 9 πρωταθλήματα (1960, 1961,1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977) και 3 κύπελλα (1967, 1969, 1977) και με την ΑΕΚ ένα πρωτάθλημα (1979).

Με την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε 50 φορές και πέτυχε 4 γκολ.

Ξεκίνησε τη συμμετοχή του στις 2 Δεκεμβρίου του 1959 στη φιλική αναμέτρηση με τη Δανία (1-3) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και την ολοκλήρωσε στο ίδιο γήπεδο στις 11 Νοεμβρίου 1980 στο φιλικό προς τιμήν του με την Αυστραλία (3-3).

Μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα ασχολήθηκε με επιχειρήσεις στον τομέα της ψυχαγωγίας. Στην προσωπική του ζωή έκανε δύο γάμους και απέκτησε τρεις κόρες.

Η τελευταία επίσημη εμφάνιση το 1984:

Ο πρώτος του γάμος με τη σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια Βίκυ Μοσχολιού, που έγινε την Πρωτομαγιά του 1967 στη Μητρόπολη της Αθήνας και λύθηκε με διαζύγιο το 1978, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κοσμικά γεγονότα εκείνης της χρονιάς.

 

Πηγή

 

 

 

 

 

Βίκυ Μοσχολιού – Μίμης Δομάζος: Ο γάμος με τις 7.000 μπομπονιέρες που έμεινε στην ιστορία

 

Στις 16 Αυγούστου 2005, 13 χρόνια πριν, η Βίκυ Μοσχολιού έφυγε, το «ακριβό βιολοντσέλο» της ελληνικής μουσικής» -όπως την έλεγε ο Χατζιδάκις- σίγησε για πάντα.

Έμεινε πίσω ο έρωτας στους στίχους που ακούμπησε η φωνή της -έρωτας παθιασμένος, ειλικρινής και γενναίος, στιλπνός «σαν ξενοιασιά εκδρομής». Έτσι τον τραγούδησε και έτσι τον έζησε.

«Το φθινόπωρο του ’63 η Βίκυ επέστρεψε στην «Τριάνα» για τη χειμερινή σεζόν με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τον Γιώργο Ζαμπέτα», γράφει η φίλη και έμπιστή της Αρετή Γκόρντον, στο βιβλίο «Θυμάμαι την Βίκυ Μοσχολιού». «Εκείνη την εποχή μπήκε στη ζωή της ο Δομάζος».

Μόλις 21 χρονών ο Μίμης Δομάζος ήταν το ίνδαλμα των φιλάθλων του Παναθηναϊκού -ένα εξαιρετικό ταλέντο, που είχε καταπλήξει τους πάντες. Δυνατός, όμορφος, γόης και bon vivant. Τη Μοσχολιού, που δεν είχε κλείσει ακόμα τα 20, λίγοι την ήξεραν. Δεν είχε ακόμα δισκογραφία.
«Πήγαν στο μαγαζί μαζί με τον Παπαεμμανουήλ, τον Βαγγέλη Πανάκη, τον Λινοξυλάκη, τα μεγάλα αστέρια της χρυσής εποχής του Παναθηναϊκού και της ζήτησαν να τους κάνει παρέα. Όχι φυσικά για κονσομασιόν! Αυτή ήταν η πρώτη τους γνωριμία. Δυό μέρες αργότερα ξανάρθε ο Μίμης με δυό φίλους του….».

Τη συνάντησή τους, θα περιέγραφε χρόνια αργότερα η ίδια η Βίκυ, στην Έλενα Ακρίτα, στην εκπομπή «Φώτα Πορείας». «Εγώ ήθελα να πάω να του μιλήσω, αλλά ντρεπόμουν. Στο πρόγραμμά μας ήταν δύο κορίτσια, οι αδερφές Γεωργούλη, που ήταν πολύ πιο θαρραλέες από μένα. Τις πιάνω και τους λέω ότι και εγώ θέλω να κατέβω στο τραπέζι του Μίμη. “Θα κάνω πως πάω αλλού και όταν είμαι κοντά στο τραπέζι σας, θα με φωνάξετε στην παρέα σας”. Έλα όμως που δεν με φωνάζουν και αναγκάζομαι να βγω έξω από το μαγαζί! Μπαίνοντας ξανά στο μαγαζί, επιτέλους με φώναξαν τα κορίτσια να πάω να κάτσω. Ο Μίμης εμένα ήθελε. Είχε καταλάβει τι είχε γίνει και γέλαγε. Από εκεί και πέρα ερχόταν τακτικά στην «Τριάνα».

Και η Βίκυ -πιτσιρίκα, άμαθη, και βαθιά ερωτευμένη- όποτε τον έβλεπε, τα έχανε. Μια βραδιά, λένε, τη σήκωσε ο Ζαμπέτας να τραγουδήσει τα «Παιδιά του Πειραιά». Σηκώθηκε, έστησε το μικρόφωνο και πάνω που άρχισε να τραγουδάει, να και ο Δομάζος στην πόρτα, να την κοιτάει. Ντράπηκε. «Γιώργο, θα καθίσω» είπε στον Ζαμπέτα κι εκείνος της απάντησε: «Άντε με τον μπαλαδόρο σου, άντε τραγούδα!».

Τον άκουσε. Σε λίγους μήνες, θα έκανε το «ντεμπούτο» της, στην ταινία «Λόλα», τραγουδώντας το «Χάθηκε το φεγγάρι», των Ξαρχάκου – Γκούφα και ο κόσμος θα μάθαινε το όνομά της και θα την χειροκροτούσε ενθουσιασμένος μες στα συνοικιακά σινεμά. Η καριέρα της, απογειωνόταν…

Ο ΓΑΜΟΣ, ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ Η ΒΕΡΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ

To ’66 -και παρότι το σπίτι που έχτιζαν στο Λυκαβηττό, δεν ήταν ακόμα έτοιμο- η Βίκυ και ο Μίμης αποφάσισαν να παντρευτούν. Η είδηση, όπως είναι φυσικό, έγινε πρώτο θέμα στις κοσμικές στήλες εφημερίδων και περιοδικών, που ασχολούνταν μήνες ολόκληρους με τις λεπτομέρειες της προετοιμασίας του ζευγαριού -με εξαίρεση την Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ, η Μοσχολιού και ο Δομάζος ήταν τότε τα μεγαλύτερα λαϊκά είδωλα. Όλοι ήθελαν μερίδιο από τη λάμψη, τον έρωτα, τη χαρά τους. Με έξαψη, σχεδόν, οι αναγνώστριες μάθαιναν πως τo νυφικό της Βίκυς -ένα όνειρο από λευκή κεντημένη δαντέλα, με μακρύ βέλο- θα ήταν δώρο του περιοδικού «ΝΤΟΜΙΝΟ». Και ξαφνικά, μια πολιτική τραγωδία: το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Ο γάμος είχε προγραμματιστεί για τον Μάιο, αλλά το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, ήταν βαρύ, η χώρα ολόκληρη στον «γύψο». Λέγεται, πως όταν η Βίκυ άκουσε ότι η Χούντα θα απαγόρευε τις συγκεντρώσεις, αναρωτήθηκε με αφέλεια «Καλά, εγώ πώς θα παντρευτώ;».

Παρ’όλα αυτά, ο πιο κοσμικός γάμος της χρονιάς έγινε την Πρωτομαγιά του 1967, στην Μητρόπολη Αθηνών, με κουμπάρο τον Τάκη Β.Λαμπρόπουλο, το μεγάλο «αφεντικό» της COLUMBIA. Όπως αποδείχτηκε, η Βίκυ είχε δίκιο να ανησυχεί. Ώρες πριν ξεκινήσει το μυστήριο, πάνω από 30.000 άνθρωποι -δημοσιογράφοι, θαυμαστές, περίεργοι- κατέκλυσαν την περιοχή, από το Σύνταγμα ως τη Μητρόπολη! Ανήσυχος μήπως η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου, ο παπάς τηλεφώνησε στη Βίκυ και στον Μίμη και τους παρακάλεσε να κάνουν το μυστήριο νωρίτερα -στις 6, αντί για τις 8, όπως ήταν προγραμματισμένο- αλλά η νύφη δεν ήταν ακόμα έτοιμη. Tελικά, ο γάμος δεν έγινε ούτε στις 8, μιας και η Βίκυ- αφού έφτασε με μεγάλη δυσκολία στην εκκλησία- δεν μπορούσε να βγει από το αυτοκίνητο (!), που ήταν περικυκλωμένο ασφυκτικά, από κόσμο.
Ήταν τέτοιο το πλήθος, που παραλίγο νύφη και γαμπρός να μην … συναντηθούν. Όταν πλησίασε τον Μίμη -θα διηγούνταν, αργότερα, η Μοσχολιού- το «κύμα» που είχε δημιουργήσει η λαοθάλασσα, πήγαινε εκείνη από την μια μεριά και τον Δομάζο από την άλλη. Ευτυχώς, βρέθηκε δίπλα της ένας φίλος της παλαιστής, ο οποίος της άνοιξε το δρόμο και την πήγε σχεδόν σηκωτή στην εκκλησία, όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο. Ο κόσμος, στριμωχνόταν, ανέβαινε σε καρέκλες, άνθρωποι κρέμονταν σαν τσαμπιά, από τον γυναικωνίτη, προκειμένου να δουν τη νύφη (σ.σ. το ζευγάρι, κλήθηκε αργότερα να πληρώσει πάνω από 15.000 δραχμές, ώστε να αποκατασταθούν οι ζημιές που έγιναν στον ναό…). Από το πολύ σπρώξιμο, στη διάρκεια του μυστηρίου, η Βίκυ έχασε τη βέρα της -γεγονός που, όταν μαθεύτηκε, θεωρήθηκε μεγάλη γρουσουζιά. Ευτυχώς, την επόμενη μέρα, κάποιος την βρήκε και της την επέστρεψε.

Όπως είναι ευνόητο, οι 7.000 μπομπονιέρες -λευκές, χαριτωμένες, με ένα κλειδί του σολ και ένα τριφύλλι –δεν έφταναν για όλους. Στο τέλος, τα κορίτσια που τις μοίραζαν, αναγκάστηκαν να αρχίσουν να τις πετάνε στον αέρα, προκειμένου να γλιτώσουν από την μανία του πλήθους! (Από την άλλη κιόλας μέρα, κάποιες πουλιούνταν στο Μοναστηράκι, στη μαύρη αγορά, σε εξωφρενικές τιμές… ). Το γλέντι του γάμου, έγινε στα «Δειλινά», το νυχτερινό κέντρο που τραγουδούσε η νύφη και κράτησε ως το πρωί….

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ

 

Αυτό που κανείς δεν ήξερε -κανείς, εκτός από τους νεόνυμφους- ήταν πως η Βίκυ ήταν ήδη έγκυος. Το μυστικό της αποκαλύφθηκε μερικούς μήνες αργότερα, μες στο καλοκαίρι. Ένα βράδυ, ο Μπιθικώτσης -με τον οποίο τραγουδούσαν τότε μαζί στα «Δειλινά»- κατεβαίνοντας κεφάτος από την πίστα, την είδε ξαφνικά μπροστά του, την άρπαξε και τη σήκωσε στον αέρα.

Η Βίκυ, η οποία ήταν τότε ήδη 7 μηνών, φοβήθηκε και άρχισε να φωνάζει: «Το μωρό μου! Το μωρό μου! Άφησέ με κάτω!». Άρχισε να φωνάζει και ο κόσμος, ο Μπιθικώτσης την κατέβασε, εκείνη έπεσε γελώντας στην αγκαλιά του Μίμη κι όλο το μαγαζί ξέσπασε σε ένα ηχηρό χειροκρότημα.

Στις 15 Οκτωβρίου του 1967, η Βίκυ έφερε στον κόσμο την πρώτη κόρη της, την Ράνια της. Τραγουδούσε κάθε βράδυ, μέχρι να γεννήσει και δέκα μέρες μετά τη γέννα επέστρεψε στην πίστα -δεν μπορούσε να διανοηθεί πως το μαγαζί μπορεί να έκλεινε και να έμενε κόσμος άνεργος ή απλήρωτος, εξαιτίας της. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου του 1968, γεννήθηκε η Βαγγελίτσα της. Και στις 14 Μαϊου του 1973 , ένα ακόμα παιδί, –ένας γιός που δεν έζησε. Η Βίκυ μπήκε στο μαιευτήριο στον όγδοο μήνα γιατί είχε πόνους και η μαία προκάλεσε πρόωρο τοκετό. Γεννήθηκε ένα αγοράκι, το οποίο έπρεπε να μπει σε θερμοκοιτίδα.


Θερμοκοιτίδα, όμως, δεν υπήρχε τότε σε όλα τα μαιευτήρια -χρειάστηκε να τρέξει ο Δομάζος και να πάρει μία από το Παίδων. Ο χρόνος που μεσολάβησε μέχρι να πάει και να γυρίσει, αποδείχτηκε μοιραίος. Τρείς μέρες αργότερα έχασαν το μωρό τους, αφού πρόλαβαν και το «αεροβάφτισαν» Αλέξανδρο. Ο χαμός του, τους στοίχισε πολύ.

Κατά τα άλλα η σχέση τους ήταν αρμονική, αν και όχι χωρίς εντάσεις. Η Μοσχολιού -φανατική οπαδός του ΠΑΟ- συνέχισε να δίνει το παρών στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας στη Λεωφόρο. Συχνά, μάλιστα, γινόταν στόχος των οπαδών των άλλων ομάδων που της φώναζαν υβριστικά συνθήματα, προκαλώντας τον εκνευρισμό του «στρατηγού». «Εγώ δεν αγαπώ την βεντέτα Μοσχολιού», θα δήλωνε ο Δομάζος σε μια από τις πολλές κοινές τους συνεντεύξεις, στις αρχές του ‘70. «Αγαπώ την καλή σύζυγο, την καλή μητέρα, την καλή τραγουδίστρια…». Και η Βίκυ θα ομολογούσε, πως «παρά το γεγονός πως του έχω εμπιστοσύνη, τον ζηλεύω. Να, είναι αυτά τα συνεχή τηλεφωνήματα από τις τόσες θαυμάστριες. Έπειτα, αυτά τα ταξίδια του.. Βλέπει και ακούει τόσα πράγματα που εγώ δεν βλέπω…».

Η είδηση του διαζυγίου τους, το ’78 έσκασε σαν βόμβα, δίνοντας τροφή στα λαϊκά έντυπα, και σε ένα γαϊτανάκι από φήμες και φτηνά κουτσομπολιά -για απιστίες, για καυγάδες που είχαν ως αιτία τον διαφορετικό τρόπο ζωής του ζευγαριού. Η Μοσχολιού και ο Δομάζος, αντιμετώπισαν όλη αυτή την επώδυνη ιστορία με ευγένεια, αξιοπρέπεια και σιωπή. Προχώρησαν τις ζωές τους, έκαναν άλλες σχέσεις -εκείνος ξαναπαντρεύτηκε- έμειναν φίλοι. «Δεν είχαμε προβλήματα. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν το δικό μου… Δηλαδή ότι τον αγαπούσα πολύ τον άντρα μου, ήταν η πρώτη μου αγάπη και δεν τον χαιρόμουν» , θα εξηγούσε η Βίκυ το 2002 στο Music Corner «Μια βδομάδα με τον Παναθηναϊκό στο ξενοδοχείο, μετά άλλη μια βδομάδα με την Εθνική στο ξενοδοχείο, δεν προλάβαινα να τον δω…». Κι άλλοτε, τις σπάνιες φορές που αναφερόταν στο γάμο τους, παρατηρούσε με πικρία πως, τελικά, η «κακοσημαδιά» από το πέσιμο της βέρας, βγήκε αληθινή…

 

 

Πηγή



Αγαπητοί αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ,
Μπορείτε να στηρίξετε αυτή την προσπάθεια, με την μηνιαία συνδρομή σας, στην Paypal επιλέγοντας το μπανεράκι που βρίσκεται ακριβώς κατώ απο το κείμενο αυτό , και να προχωρήσετε στην διαδικασία δωρεάς όσο κοστίζει ένας καφές.Η διαδικασία είναι πολύ απλή είτε έχετε λογαριασμό Paypal είτε όχι.Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συμπληρώσετε το ποσο και να επιλέξετε το κουτάκι με την σήμανση ‘Make this a monthly donation’ και εν συνεχεία να πατήσετε το κουμπακι ‘Donate with PayPal’ αν έχετε λογαριασμό με Paypal , η ‘Donate with a Debit or Credit Card’, αν δεν έχετε λογαριασμό με Paypal και κάνετε την δωρεά με χρεωστική η πιστωτική κάρτα.Αν έχετε πρόβλημα με την διαδικασία μπορείτε να επικοινωνήσετε στο email [email protected] η να στείλετε μήνυμα απο την φόρμα επικοινωνίας που βρίσκεται σταθερά στο κάτω μέρος της σελίδας.Σας ευχαριστώ για την στήριξη σας.

Καλλιόπη Σουφλή

 

Προβολές : 887


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα