DESIDERATUS CUNCTIS GENTIBUS: Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Viganò για το τέλος του 2022

Te Deum laudamus: te Dominum confitemur. Σε δοξολογούμε, Θεέ: σε ανακηρύσσουμε ως Κύριο. Στον πληθυντικό «εμείς», αντιλαμβάνεται κανείς την αυστηρή φωνή της Νύφης του Αρνίου, στολισμένη με τα πολύτιμα κοσμήματα των Μυστηρίων και τα πιο πολύτιμα πετράδια του βασιλικού της στέμματος: το πιο αυγαστικό Μυστήριο του Βωμού, η Ιερή Θυσία του Λειτουργία και το Τάγμα της Ιεροσύνης. Και είναι ενώπιον του Μακαριωτάτου Μυστηρίου που όλοι, όρθιοι όπως αρμόζει στους νικητές που βρίσκονται στα πόδια μας με τον Χριστό την ημέρα του θριάμβου, ευχαριστούμε τον Θεό για τη χρονιά που πλησιάζει στο τέλος της.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν αυτό για το οποίο πρέπει να ευχαριστήσουμε την Υπεραγία Τριάδα.

Ευχαριστούμε τον Κύριο Θεό που μας τιμώρησε για τη χλιαρά μας, τη σιωπή μας, την τάση μας για συμβιβασμούς, τις υποκρισίες μας, την υποχώρηση μας στο πνεύμα του κόσμου και τα λάθη των κυρίαρχων ιδεολογιών.

Αυτές οι αμαρτίες και οι ελλείψεις επέτρεψαν σε αυτούς που σήμερα επιβάλλουν την τυραννία της Νέας Παγκόσμιας Τάξης να ανθίσει στον πολιτικό κόσμο και σε αυτούς που αφορίζουν έναν ιερέα υπέρ της ζωής και προωθούν σκανδαλωδώς διεφθαρμένους και αιρετικούς ιεράρχες και κληρικούς να επικρατήσουν στον εκκλησιαστικό κόσμος.

Επέτρεψαν, στον εμφύλιο κόσμο, η δημοκρατία να μετατραπεί σε αποστασία των εθνών και σκληρή σφαγή αθώων.

Επέτρεψαν, στο εκκλησιαστικό σώμα, στη Β’ Σύνοδο του Βατικανού να εισαγάγει τις αρχές της Επανάστασης στην Εκκλησία, ως ανατρεπτικό μοχλό για να την καταστρέψει εκ των έσω.

Έχουν επιτρέψει την ενθάρρυνση της αμαρτίας και της κακίας στον πολιτικό κόσμο, ενώ η τιμιότητα, η ακεραιότητα και η χριστιανική ηθική κοροϊδεύονται και καταπατώνται, αν δεν ποινικοποιούνται.

Επέτρεψαν, στον εκκλησιαστικό κόσμο, τον διωγμό των πιστών και των κληρικών που ζητούν να ομολογήσουν την Καθολική πίστη και να την εορτάσουν στο Αποστολικό Τελετουργικό, ενώ το Σανχεντρίν του Βατικανού λατρεύει ένα κολασμένο είδωλο στον τάφο του Πρίγκιπα των Αποστόλων.

Επέτρεψαν, τόσο στον αστικό όσο και στον εκκλησιαστικό κόσμο –που συμμάχησαν σημαντικά σε αυτό το σημείο– το σήμα υγείας του θηρίου να επιβληθεί σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, στο όνομα ενός παραληρημένου σχεδίου παγκόσμιου ελέγχου του πληθυσμού, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα μια ασθένεια που έχει αποδειχθεί ότι είναι ιάσιμο και όχι θανατηφόρο μόνο αφού η απαγόρευση των κατάλληλων θεραπειών είχε προκαλέσει επαρκή αριθμό θανάτων για να τρομοκρατήσει τις μάζες.

Μεγάλη επαναφορά ; ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από τον COVID-19, καθώς και ως πρόσφορο για τον Τζο Μπάιντεν να κρύψει τα στοιχεία της διαφθοράς της οικογένειάς του και την παρουσία βιοεργαστηρίων που συνδέονται με το Πεντάγωνο.

Επέτρεψαν, τόσο σε πολιτικά όσο και σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, οι αξιωματούχοι να εκβιάζονται περισσότερο όσο ανεβαίνουν στην καριέρα τους και ότι ούτε οι πολίτες ούτε οι πιστοί απαιτούν την απομάκρυνση και τη δίωξη των διεφθαρμένων και διεστραμμένων.

Διαζύγιο, άμβλωση, ευθανασία, σοδομισμός, ιδεολογία φύλου, αριστερός ή δεξιός φιλελευθερισμός, μεταναστευτικός, ακυρωτικός πολιτισμός, παγκοσμιοποίηση, δικτατορία της υγείας, περιβαλλοντισμός του Μαλθουσιανού, οικουμενισμός, συνοδικότητα. . . Κάθε φορά, μπορούσαμε και έπρεπε να καταγγείλουμε την απειλή που διαφαινόταν, και όμως σιωπούσαμε, για να μην αποκαλούμαστε «θεωρητικοί συνωμοσίας» ή χαρακτηρισμούς ως «φονταμενταλιστές», ώστε να μην υποστούμε κοινωνικό και εκκλησιαστικό εξοστρακισμό εξαιτίας μας. ιδέες ή την πίστη μας.  

Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας σειράς μικρών βημάτων, καθένα από τα οποία θα μπορούσε να είχε αποτραπεί αν είχαμε ασκήσει μια ελάχιστη κριτική κρίση και υψώναμε τη φωνή μας, εάν είχαμε διαμαρτυρηθεί για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας που έχουν παραβιάστηκαν από εκείνους που θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι για να τους προστατεύσουν.

Διαζύγιο, άμβλωση, ευθανασία, σοδομισμός, ιδεολογία φύλου, αριστερός ή δεξιός φιλελευθερισμός, μεταναστευτικός, ακυρωτικός πολιτισμός, παγκοσμιοποίηση, δικτατορία της υγείας, περιβαλλοντισμός του Μαλθουσιανού, οικουμενισμός, συνοδικότητα. . .

Κάθε φορά, μπορούσαμε και έπρεπε να καταγγείλουμε την απειλή που διαφαινόταν, και όμως σιωπούσαμε, για να μην αποκαλούμαστε «θεωρητικοί συνωμοσίας» ή χαρακτηρισμούς ως «φονταμενταλιστές», ώστε να μην υποστούμε κοινωνικό και εκκλησιαστικό εξοστρακισμό εξαιτίας μας. ιδέες ή την πίστη μας.

«Κάθε άτομο είναι ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει, εφόσον αυτό μου επιτρέπει επίσης να είμαι καθολικός και να πηγαίνω στη λατινική Λειτουργία», λένε εκείνοι που επέτρεψαν να μολυνθούν από τη φιλελεύθερη σκέψη.

Αλλά ακριβώς αυτό το «κάνεις ό,τι θέλει» είναι που επέτρεψε στους χειραγωγούς των μαζών να αλλάξουν την κοινωνία και να μας κάνουν ξένους στην πατρίδα μας, τόσο στα δικά μας Έθνη όσο και μέσα στην Εκκλησία.

Ωστόσο, γνωρίζαμε πολύ καλά ότι το εγχείρημα του μασονικού φιλελευθερισμού θα έπρεπε να είχε αντιταχθεί από τους Καθολικούς, μετά από επαναλαμβανόμενους συναγερμούς και πολλαπλές καταδίκες των Ρωμαίων Ποντίφικων.

Γνωρίζαμε ότι οι φιλελεύθεροι δίνουν την ανοχή τους σε όλους εκτός από τους Καθολικούς, και ότι ο χειρότερος εχθρός τους είναι ο Χριστός ο Βασιλιάς των Εθνών, γιατί όπου κι αν βασιλεύει, οι εχθροί του Θεού και της ανθρωπότητας βρίσκονται σε δεσμά και όχι επικεφαλής των κυβερνήσεων.

Γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η εξέγερση κατά του Θεού σε φυσικές και πνευματικές υποθέσεις θα μπορούσε να οδηγήσει μόνο σε δικτατορία ή αναρχία, ωστόσο επιτρέψαμε την καταπάτηση της Δικαιοσύνης στα δικαστήρια μας και τα δικαιώματα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις μας, την πρόληψη της θεραπείας στα νοσοκομεία μας. η διάδοση ψεμάτων στα ΜΜΕ μας, η διαφθορά των ηθών των νέων στα σχολεία μας και η αντίφαση του Μαγιστερίου από τους άμβωνές μας.

Αυτοί που μέχρι τώρα κατείχαν θέσεις εξουσίας το έκαναν σφετερίζοντας την εξουσία για τον αντίθετο σκοπό από αυτόν για τον οποίο υπάρχει.

Όπως είπα προηγουμένως: νιώθουμε ότι μας φέρονται σαν να είμαστε ξένοι, πράγματι, αν και είμαστε πολίτες, μας φέρονται σαν εχθρούς του κράτους, και παρόλο που είμαστε μέλη των πιστών μας αντιμετωπίζουν ως εχθρούς της Εκκλησίας, ενώ οι αληθινοί ξένοι

Και οι εχθροί του Κράτους καλωσορίζονται, τιμούνται και υπακούονται στα παραληρηματικά «ανθρωπιστικά» και «φιλανθρωπικά» σχέδια της ελίτ που έχουν σφετεριστεί την εξουσία.

Και μερικοί από εμάς, μπροστά σε αυτήν την επιχείρηση κοινωνικής και θρησκευτικής μηχανικής, εγκαταλείψαμε τη μάχη, ή ακόμα και συμπαρατάχθηκε με τους συνωμότες: επέλεξαν να ευχαριστήσουν τους ισχυρούς, να στηρίξουν τα ανατρεπτικά τους σχέδια στα κοινοβούλιά μας, στις αίθουσες του διεθνή ιδρύματα, στους καθεδρικούς μας ναούς και μάλιστα ακριβώς κάτω από τον τρούλο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου.

Κομφορμισμός, δειλία, υπακοή. με την ελπίδα ότι η σημερινή προδοσία με την οποία συντρίβουν τον πλησίον μας –είτε είναι πολίτης που ζητά τίμιους ηγεμόνες είτε ένας από τους πιστούς που ζητά αγίους ποιμένες– μπορεί να μας γλιτώσει από τον μετέπειτα αποδεκατισμό.

Ξεχνούν ότι η Επανάσταση καταβροχθίζει τα δικά της παιδιά όπως ο Κρόνος και ότι κανένας από τους συνεργούς της πρώτης ώρας δεν γλιτώνει από την αγχόνη, ούτε στην πραγματικότητα ούτε στα μέσα ενημέρωσης.

Ευλογημένη να είναι αυτή η τιμωρία, η οποία έχει διαρκέσει για περισσότερα από δύο χρόνια, και η οποία προορίζεται να αντέξει εάν δεν γίνουμε άξιοι να μας γλυτώσουν, δίνοντας σημάδια μεταστροφής, μετάνοιας, εξιλασμού και επανόρθωσης. Ευλογημένη να είναι αυτή η πιο δυσοίωνη χρονιά που αφήνουμε τώρα πίσω μας, κατά την οποία η πανδημική φάρσα αποδείχθηκε στην εγκληματική της φύση αποκαλύπτοντας το σχέδιο θανάτου της παγκοσμιοποιητικής ελίτ. κατά την οποία ο αδίστακτος κυνισμός των διεθνών οργανισμών εκδηλώθηκε με υποκριτική προπαγάνδα υπέρ των κυβερνήσεων που καθοδηγούνται από εκείνους που είναι πιο διεφθαρμένοι και υποτελείς στη Μεγάλη Επαναφορά.

Ο Κύριος είναι ο Πατέρας μας, και ως Πατέρας μας τιμωρεί ώστε να κατανοήσουμε τα λάθη μας, να μετανοήσουμε γι’ αυτά και να αλλάξουμε τη ζωή μας.

Deus, qui culpa offenderis, pœnitentia placaris , λέει μια προσευχή της Σαρακοστής: Ω Θεέ, που προσβάλλεται από την ενοχή και κατευνάζεσαι από τη μετάνοια.

Όπου υπάρχει ενοχή, όπου η Μεγαλειότητα του Θεού προσβάλλεται άπειρα, υπάρχει η ανάγκη μιας τιμωρίας. Flagella tuæ iracundiæ, quæ pro peccatis nostri meremur : οι μάστιγες της αγανάκτησής Σου, τις οποίες αξίζουμε λόγω των αμαρτιών μας – όπως τόσο συχνά συνέβη στον λαό του Ισραήλ.

Ευλογημένη να είναι αυτή η τιμωρία, η οποία έχει διαρκέσει για περισσότερα από δύο χρόνια, και η οποία προορίζεται να αντέξει εάν δεν γίνουμε άξιοι να μας γλυτώσουν, δίνοντας σημάδια μεταστροφής, μετάνοιας, εξιλασμού και επανόρθωσης.

Ευλογημένη να είναι αυτή η πιο δυσοίωνη χρονιά που αφήνουμε τώρα πίσω μας, κατά την οποία η πανδημική φάρσα αποδείχθηκε στην εγκληματική της φύση αποκαλύπτοντας το σχέδιο θανάτου της παγκοσμιοποιητικής ελίτ. κατά την οποία ο αδίστακτος κυνισμός των διεθνών οργανισμών εκδηλώθηκε με υποκριτική προπαγάνδα υπέρ των κυβερνήσεων που ηγούνται εκείνων που είναι πιο διεφθαρμένοι και υποτελείς στη Μεγάλη Επαναφορά, δείχνοντας τι ψέματα είναι ικανοί να πουν όσοι δεν αναγνωρίζουν την υπερβατική αρχή της Αλήθειας, αυταπατώντας ότι μπορούν να διαγράψουν το ίδιο το έργο του Δημιουργού με τον υπερανθρωπισμό, με την εικόνα και την ομοίωση του οποίου δημιουργηθήκαμε.

Ευλογημένη είναι η τόλμη με την οποία οι τύραννοι της Νέας Παγκόσμιας Τάξης μας έδειξαν τη φρίκη που μας περιμένουν αν παραμείνουμε αδρανείς, υπομένοντας παθητικά τους υγειονομικούς, περιβαλλοντικούς, ενεργειακούς, οικονομικούς ή πολεμικούς εκβιασμούς τους.

Ευλογημένη η αλαζονεία της αίρεσης του Μπεργκόλια, του συνεργού της εξουσίας και του υπηρέτη της μασονικής ιδεολογίας, που με τη συμμόρφωσή της προς τους κακούς και τη φαρισαϊκή της αυστηρότητα κατά του καλού αποκαλύπτει –ακόμη και στους απλούς– την αποστασία της και ξεσκεπάζει τη γάγγραινα των κακών της. .

Όπως ο Ιώβ, ας ευλογούμε τον Κύριο πάνω από όλα σε στιγμές θλίψης,

Miserere nostri, Domine, miserere nostri. Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te.Ελέησέ μας, Κύριε, ελέησέ μας. Είθε το έλεός σου να είναι επάνω μας, Κύριε, στο μέτρο που ελπίζαμε σε Σένα. Ελέησον τα παιδιά σου που τα εγκατέλειψαν οι άρχοντες και οι βοσκοί τους.

Ελέησον αυτούς που, ακριβώς επειδή δεν βυθίζονται στις ψεύτικες ψευδαισθήσεις αυτής της εποχής, αλλά ζουν με την ευλογημένη Ελπίδα της αγίας σου βοήθειας, βρίσκουν μέσα σου τη δύναμη να πολεμήσουν τον καλό αγώνα, είτε γίνεται στην οικογένεια είτε στον εργασιακό χώρο , από τα έδρανα της Βουλής ή από τα συντακτικά μιας εφημερίδας, από τον άμβωνα ενός ξωκλήσιου ή από το κελί μιας μονής.

Ελέησον αυτούς που δεν παραιτούνται για την εγκαθίδρυση της κόλασης στη γη της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ούτε για την όχι λιγότερο κολασμένη αποστασία του ειρηνικού οικουμενισμού.

Το Te Deum είναι ένας ύμνος ευχαριστίας για τη νίκη, ένα τραγούδι θριάμβου. Αλλά αυτός ο θρίαμβος δεν είναι ο περαστικός θρίαμβος των ανθρώπων.

Είναι μάλλον ο αιώνιος θρίαμβος του Υιού του Θεού, ο οποίος κατέκτησε τον Σατανά, όχι με στρατεύματα και αγγελικά στρατεύματα, αλλά πεθαίνοντας στον Σταυρό, ένα όργανο αίσχους που μεταμορφώθηκε σε λάβαρο δόξας από το Αίμα του Αρνίου.

Και αν ζητήσουμε να σταματήσουν οι μάστιγες αυτού του 2022, προετοιμαζόμενοι να επικαλεστούμε μαζί με τον Δημιουργό του Βενίτου τα δώρα του Παρακλήτου στις αρχές του 2023, ας το κάνουμε με την εμπιστευτική ταπείνωση του άσωτου υιού: Πατέρα, αμάρτησα εναντίον του Ουρανού και εναντίον σου. Δεν είμαι πλέον άξιος να λέγομαι γιος σου (Λκ 15:21).

Αυτό το κάνουμε ανανεώνοντας την αποφασιστικότητά μας να υπακούμε στον Θεό και όχι στους ανθρώπους (Πράξεις 5:29), όταν οι άνθρωποι κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους προσβάλλοντας και παρακούοντάς Τον σε εγκόσμια και πνευματικά πράγματα.

Το Te Deum είναι ένας ύμνος ευχαριστίας για τη νίκη, ένα τραγούδι θριάμβου. Αλλά αυτός ο θρίαμβος δεν είναι ο περαστικός θρίαμβος των ανθρώπων. Είναι μάλλον ο αιώνιος θρίαμβος του Υιού του Θεού, ο οποίος κατέκτησε τον Σατανά, όχι με στρατεύματα και αγγελικά στρατεύματα, αλλά πεθαίνοντας στον Σταυρό, ένα όργανο αίσχους που μεταμορφώθηκε σε λάβαρο δόξας από το Αίμα του Αρνίου.

Η νίκη του Χριστού – Ego vici mundum , έχω νικήσει τον κόσμο, μας διαβεβαιώνει ο Κύριός μας (Ιω. 16:33) – επιτυγχάνεται στη θριαμβευτική οδό προς τον Γολγοθά, τον οποίο πρέπει να ακολουθήσει ολόκληρο το Μυστικό Σώμα, ακόμη και στο πάθος Ecclesiæ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Θείου Λυτρωτή, της Κεφαλής του. Αν δεν ενωθούμε στα Πάθη του Χριστού, δεν θα μπορέσουμε να σηκωθούμε μαζί Του και να καθίσουμε στα δεξιά Του στην ευλογημένη δόξα του Ουρανού.

Αν δεν πολεμήσουμε την αμαρτία κάτω από τη σημαία του Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, δεν θα μπορέσουμε να γιορτάσουμε τον τελικό θρίαμβο επί του αρχαίου Φιδιού και των οπαδών του.

Εάν δεν ξεσηκωθούμε από την ταραχή, αλλά αντ’ αυτού παραμείνουμε απλώς παρακολουθώντας τους αχρείους που οργίζονται ενάντια στην Εκκλησία και την ανθρωπότητα, επιδιώκοντας να ακυρώσουν κάθε ίχνος Χριστού, δεν έχουμε λόγο να ευχαριστήσουμε τον Κύριο τραγουδώντας το Te Deum ., γιατί θα έχουμε μείνει αναίσθητοι στις τιμωρίες Του και στις πολλές προειδοποιήσεις που θέλει να μας στείλει για να μας παροτρύνει να ανταποδώσουμε την αγάπη Του, εκείνη την τέλεια και άπειρη αγάπη που έδωσε τη δυνατότητα στο Δεύτερο Πρόσωπο της Υπεραγίας Τριάδας να ενσαρκωθεί για να λύτρωσε μας.

Τότε θα μας αξίζει αυτός ο δυστοπικός εφιάλτης που μας ετοίμαζαν εδώ και χρόνια οι υπηρέτες της μασονικής παγκοσμιοποίησης και του οποίου είχαμε μια τρομακτική πρόγευση στο πρόσφατο παρελθόν.

Ας τραγουδήσουμε λοιπόν αυτό το Te Deum με ανανεωμένη καρδιά και με την πρόθεση να μαρτυρήσουμε την πίστη μας στον Κύριο, ανεξάρτητα από τις ικανότητές μας, εμπιστευόμενοι στην ιερή βοήθειά Του, που είναι τόσο ισχυρότερη όσο μεγαλύτερη και πιο άγρια ​​είναι η επίθεση των the Enemy: In te, Domine, speravi: non confundar in æternum.

Και έτσι μπορεί να είναι.

+ Carlo Maria Viganò, Αρχιεπίσκοπος
31 Δεκεμβρίου 2022 S. Silvestri Papæ et Confessoris