Αποχαιρετισμός, σ’ ένα σεμνό Άνθρωπο και μεγάλο Καλλιτέχνη (βίντεο)
Νότης Μαυρουδής: “Η Νέα Χρονιά, για να είναι «κ α λ ύ τ ε ρ η», όπως όλοι επιθυμούμε, θα έπρεπε να μην «κουβαλάει» το συγκεντρωμένο φορτίο που έχει μαζευτεί μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Κάθε φορά που φεύγει ένας καλλιτέχνης, νοιώθω πως φεύγει μαζί του κι ένα δικό μου κομμάτι ζωής… σαν να ξεκολλάνε κομμάτια από στιγμές που γέλασα… έκλαψα… σιώπησα… ερωτεύθηκα… απογοητεύθηκα… μοιράστηκα… άλλοτε με μάτια λαμπερά κι άλλοτε δακρυσμένα… κουβαλώντας μια μελαγχολία στα τραγούδια που για μένα είχαν πάντα κάτι ξεχωριστό … κάποιο σημάδι της ψυχής…
Υποκλινόμουν πάντα βαθύτατα στην μελαγχολική μουσική μεταφορά των συνθέσεων του Νότη Μαυρουδή…
Τραγούδια που σιγοτραγουδούσα γιατί πάντα τα τραγούδια του με ταξείδευαν… και θα συνεχίσουν να με ταξειδεύουν… κι αυτό είναι ΑΘΑΝΑΣΙΑ….
Καλό ταξείδι Νότη Μαυρουδή… δεν έχει άκρη ο ουρανός, και αιώνια δικός σου θα είναι πια…
… θα σε βρίσκουμε στον καπνό του πρωινού μας τσιγάρου και …στην αιωνιότητα της μουσικής πνευματικής σου παρουσίας στην καθημερινότητά μας…
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ. Θυμίζω την προηγούμενη ανάρτηση που είχα κάνει λίγους μήνες πρίν με τις δηλώσεις του αείμνηστου Νότη Μαυρουδή… τόσο συγκλονιστική… (εδώ)…
Ο Νότης Μαυρουδής στην Κατάθεση ψυχής του Κώστα Μπαλαχούτη | 21/3/2021
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ, ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Αγαπητέ,
λίγο ασυνάρτητα αυτά που γράφετε! Ποιός έκανε λόγω για προσωπικά ελαττώματα;;; Μέχρις εκεί εξαντλείται η κοινωνική σας παιδεία…
Η οπτική σας είναι κοντόφθαλμη και πολύ ύποπτη για το δικό μου μυαλό. Ο “στρατευμένος” καλλιτέχνης εκθέτει δημόσια τον εαυτό του με τη θέση που παίρνει στα πράγματα. Βεβαίως και κρίνεται, πολλώ δε μάλλον όταν έχει αποδειχτεί βαστάζος του συστήματος που μεθοδικά και κατ’ επανάληψιν με την αρθρογραφία του στιγματίζει ολόκληρες αντιφρονούσες, κοινωνικές ομάδες και καταστέλλει την υγιή, κοινωνική αντίδραση. Γράφετε εκ του πονηρού, χωρίς καν να μπείτε στον κόπο να διαβάσετε έστω και ένα άρθρο από αυτά που έγραφε σε εφημερίδες, διαδίκτυο και άλλα μέσα…
Δεν έκρινα την ιδιωτική ζωή κάποιου, αλλά την οπτική του βολέματος που μοιραία διαπότιζε την “κοινωνική” -τρόπος του λέγειν- αντίληψή του.
Εν τω μεταξύ, φαντάζομαι ότι εκείνο που ενοχλεί τους Έλληνες Κυρ- Παντελήδες ως εφιάλτης από τον οποίο ξυπνούν κάθιδροι, είναι η προοπτική ξε-βολέματος των γόνων τους. Ούτε μπορούν να διανοηθούν πώς δεν δικαιούνται κληρονομικώ τω τρόπω να περάσουν τα προνόμια που απέκτησαν λόγω οσφυοκαμψίας στα βλαστάρια τους!!! Αυτή είναι η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας και μην την αναζητούμε αλλού.
Μάλλον η κόρη του Βουτσά ήταν αρκετά αξιοπρεπής για να ξενιτευτεί στην Ολλανδία και να ακολουθήσει εκεί το δρόμο της καρδιάς της στην υποκριτική.
Κι εσείς μάλλον οφείλετε να επιλέξετε ένα καθαρότερο ψευδώνυμο, γιατί οι “σταλινοφασίστες” συνήθως κρύβουν μέσα τους έναν κουτοπόνηρο αλλά εντελώς πανύβλακα κυρ -Παντελή που βαστάζος γεννιέται και βαστάζος πεθαίνει…είτε μέμφεται όσους λένε για παράδειγμα -λέω εγώ ο φαντασιόπληκτος- “κράτει!, δεν ξέρουμε αν οφείλονται στα μπόλια οι ξαφνικίτιδες”, είτε όταν δεν του βγαίνουν τα κουκιά, λογοκρίνει παντί τω τρόπω…για να βγούν τα “γκαφρά”, ψηφαλάκια και ό,τι βάζει ο νους σας.
Υ.Γ.
Δεν αντιλέγω ότι ο Θεοδωράκης, ο νόθος του γέρου της δημοκρατίας κι όχι του Στεργιάδη, ήταν υπερταλαντούχος… αν και προσωπικώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο για το Μαυρουδή… Υπάρχουν ακόμα όμως, δυστυχώς για τους υπόλοιπους, κάποιοι απαιτητικοί, που κρίνουν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους ως ολότητες, δεν τεμαχίζουν τον άνθρωπο, να λένε κρατώ μπούτι, πετώ φτερούγες. Κι ούτε κάνουμε συζήτηση περί αγάπης κι αποδοχής του άλλου με τα ελαττώματά του, όπου κι εκεί αρμόζει η λογική της ακεραιότητας στην αποδοχή του άλλου. Θεωρώ ότι κάπου τελείτε σε σύγχυση με τους όρους της “αποδοχής” και της “κοινωνικής ευθύνης”. Δεν σας κακολογώ, μάλλον δεν βρέθηκαν δάσκαλοι ακέραιοι να σας δείξουν τις διαφορές. Όλα τα άλλα τα θεωρώ στον κοινωνικοπολιτικό βίο, πονηριές απόκρυψης “εγκλημάτων” μικρών ή μεγάλων -και να ήταν ιδιωτικών να μην ασχοληθώ καθόλου και να πώ “γούστο του, καπέλο του”, όταν όμως έχουν δημόσιο λόγο κι εξουσιάζουν τη ζωή μου είτε υποδόρια, είτε στυγνά έχω ΚΑΘΗΚΟΝ να κρίνω…
Μ. Αναγνωστάκης: κρίνε για κριθείς…
Και πολύ καλά κάνετε, κυρία Σουφλή!
Όμως οι επιλογές του καθενός λειτουργούν είτε κατά μόνας, είτε στο σύνολο τους, σαν την πεταλούδα που πετά στην Αργεντινή και προκαλεί σεισμό στην Κίνα…η χιονοστιβάδα στις Άλπεις. Το παραμικρό μας λιθαράκι έχει συνέπειες στο σύνολο, ακόμα κι η έμπρακτη αναγνώριση του στραβού δρόμου που προσωπικώς έχουμε πάρει μπορεί να κάνει τη διαφορά… και δεν εννοώ τη διαστρέβλωση της κοινωνικής ποσόστωσης των παγκοσμιοποιητών….
Οφείλουμε να ξέρουμε ότι κάποτε εκ του πονηρού μας διοχετεύεται και εντέχνως συσκοτίζεται η αναζήτηση προτύπου με την αναζήτηση Μεσσία. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αυτο-βελτίωση, χωρίς πρότυπα κι άμιλλα. Το έδειξε ο κόσμος, όταν συνέρρευσε να δει τον Άγιο Νεκτάριο του Σερβετάλη- γιατί τιμά την αυθεντικότητα και τη στάση ζωής του καλλιτέχνη- όσο μάπα κι αν ήταν η ταινία κι όσο κι αν ξίνισε και λύσσαξε η κριτική να την θάψει… Ο κόσμος διψά, αναζητεί το πρότυπο, σαν σανίδα σωτηρίας κι όχι τον ηγετίσκο που θα καπελώσει την τάση… Κι οι διανοητές μας μη όντας λόγω κι έργω Ουμανιστές δεν είναι απλώς εξωραϊστές του συστήματος, αλλά βαστάζοι. Αυτή είναι η πικρή, γυμνή αλήθεια, όσον κι αν πονά… Αν μεταθέσουμε κάθε κριτική κουβέντα στην έσχατη λογοδοσία της αιωνιότητας, τότε ας μονάσουμε όσοι απομείναμε, στο ντεφαιτισμό της προσευχής, στον κυνικό παρτακισμό του “ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχθήτω πυρί” ή ας επιλέξουμε προθύμως τον υποβιβασμό μας στο σπισισμό, εξισωνόμενοι με τα μακάρια ζώα που δεν σκοτίζονται για τη συνέχιση, αλήσμονες υπήκοοι, ανίδεοι κι άβουλοι στα περί καθάρσεως και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όσο για το κακόηχο της εκφυλισμένης “μαζοψυχής” που επικαλέστηκε γνωστός “κινηματίας” θα απαντούσα πως ο ημιθανής Έλληνας είναι άγριος σπόρος κι όταν τον συνθλίβεις με τη μπότα της εξουσίας μες τη γης, έστω κι ένας με καλό υλικό να μείνει, καρπίζει το χώμα, ριζώνει και βλασταίνει… ακόμα κι όταν η βαλσαμική φάση καθαρμού του χώματος κρατήσει πολύ…
“Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει” (κατὰ Ἰωάννην Κεφ. 12: 17-50) [προμετωπίδα των Αδελφών Καραμαζώφ…]
Χωρίς να διαφωνώ σ’ αυτά που γράφετε, κρίνω τους καλλιτέχνες ως προς τον χώρο που ανήκουν και σε καμία περίπτωση δεν τους θεωρώ ικανούς να ανάλάβουν την σωτηρία της Πατρίδας μας… δεν τους κατατάσσω δε ούτε ως πνευματικούς ταγούς… απλά, ως καλλιτέχνες…και μέχρι εκεί…
Όταν πέθανε ο Μίκης Θεοδωράκης, αναφέρθηκα μόνο στο καλλιτεχνιό του έργο και σε ότι αφορά στο πολιτικό του γίγνεσθαι, τον είχα ακυρώσει σε άλλες αναρτήσεις…
Δυστυχώς δεν υφίσταται σήμερα πνευματικός κόσμος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που μετριώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, μη δυνάμενοι να ξεσηκώσουν αυτόν τον λαό από την χειμερία νάρκη του, που κρατά κάποιες δεκαετίες…
Κυρία Σουφλή, προσυπογράφω απολύτως το σχόλιο σας στην ανάρτηση στην οποία παραπέμπετε!
Ίσως δεν το θεωρήσετε πρέπον, τέτοιαν ώρα το δικό μου σχόλιο, αλλά μήπως έχουμε ξεπεράσει προ πολλού το σημείο θραύσης ως κοινωνία και πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους;;;;;
Αν το θεωρείτε καννιβαλιστικό, θα κατανοήσω απόλυτα γιατί δεν θα το αναρτήσετε… Τουλάχιστον, θα μείνει ως απόηχος το δικό σας ευπρεπές σχόλιο της προηγούμενης ανάρτησής σας να υπενθυμίζει…την πηγή του κακού…
Το δικό μου έχει ως εξής:
Μα γ ι α τ ί;;;;
Αφού ήταν άνθρωπος του Π ο λ ι τ ι σ μ ο ύ;
Ήτοι κ α λ λ ι ε ρ γ η μ έ ν ο ς και φ ι λ ο σ ο φ η μ έ ν ο ς…
Ήτοι κ ρ ι τ ι κ ά σ κ ε π τ ό μ ε ν ο ς;
“Πώς το ’κανε απόφαση” ο μακαρίτης “και πήρε το φαρμάκι;” Αχ αυτός ο “έρως” της Σοσιαληστρικής Διεθνούς των φαρμακευτικών!! “Πολύ βαριά τον πήραν οι της Αριστεράς και της Προόδου…”
Να τί μας έγραφε ο αποβιώσας φιλόσκεπτος καλλιτέχνης στο “Τείχος της Ανοησίας”:
“Πραγματικά, δυσκολεύομαι να… ομογενοποιήσω και να ταυτίσω το σύνολο των αρνητών του εμβολιασμού με αυτό το απεχθές δείγμα «λαϊκής οργής», που κατεβαίνει σε διαμαρτυρίες στις μεγάλες πόλεις της χώρας αναδίδοντας μια οσμή σαπίλας κι ένα δυσάρεστο αίσθημα κατάπτωσης, κατάντιας, μιζέριας και χρυσαυγήτικης «ποιότητας».
Οι εικόνες μιλούν και περιγράφουν τα τεκταινόμενα με σαφήνεια. Γραφικές φιγούρες από καλάθι με ιδεολογικά ρετάλια, ιερωμένοι φονταμενταλιστές με σταυρούς και δοξασίες προς έναν Κύριο, που τον φαντασιώνονται τιμωρό, καντήλια και θυμιατά, τύποι με αρχαίες ενδυμασίες σχολικών παραστάσεων, για να δοξαστεί το… ελληνικό πνεύμα το Αθάνατο, σαλεμένοι παντός καιρού οι οποίοι ανεμίζουν ελληνικές σημαίες με ψευδεπίγραφη εθνική περηφάνια και, τέλος, φασιστάκια και φασίστες με τη βούλα τού άθλιου «ήρωα» Κασιδιάρη από τη φυλακή, αλλά και άλλων βαρεμένων, που βρίσκουν τέτοιες παρακμιακές «ευκαιρίες» για να παρεισφρήσουν στο πόπολο…
Όχι, αυτό το μικρό δείγμα λαϊκής ανοησίας και ακατανόητου θυμού, δεν μπορώ να το εντάξω στο μεγαλύτερο μέρος των σκεπτικιστών αντιεμβολιαστών και να τους εξομοιώσω με τα αλαλάζοντα κύμβαλα. Από την άλλη, οι τελευταίοι, δεν κάνουν καμία απολύτως διορθωτική κίνηση για να διαχωρίσουν, έστω την… αισθητική που εμφανίζεται σε τέτοιες οργανωμένες διαδηλώσεις, οι οποίες κατευθύνονται από υπόγεια κέντρα, με βάσιμες και σαφείς υπόνοιες πολιτικών σκοπιμοτήτων. Όλα συνδέονται και είναι αλυσίδα με πολλούς κρίκους. Η εκπροσώπηση (με εισαγωγικά ή άνευ) παίζει σπουδαίο ρόλο. Η Εκκλησία, για άλλη μια φορά δυσκολεύτηκε και εκτέθηκε πολύ, όπως παλαιότερα με τις αλλοπρόσαλλες συγκεντρώσεις για τις ταυτότητες, για την… ελληνικότητα της Βόρειας Μακεδονίας, για την… ακίνδυνη θεία μετάληψη που δεν μεταδίδει ιούς κι αρρώστιες , μετά για τις μάσκες και τους «καταραμένους» εμβολιασμούς, που προέρχονται από τον… σατανά (χα χα χα, χο χο χο, χι χι χι)!!!
Είναι ντροπή να παραχωρείς την… εκπροσώπησή σου σε ένα τόσο άθλιο πλήθος δίχως να προβαίνεις σε μια δημόσια δήλωση, για να πεις πως είσαι διαφορετικός και σοβαρός, ώστε να διαχωριστείς η θ ι κ ά.
Όλα αυτά που γίνονται αυτές τις μέρες διαμορφώνουν μια κατάσταση δυστοπική και παρακμιακή. Παραμένει όμως σε πλήρη εξέλιξη το τεράστιο θέμα της προστασίας μας από την πανδημία. Προς το παρόν, οι θάνατοι παγκοσμίως είναι 4.126.289 (στις 28/7) και στη χώρα μας, την ίδια μέρα 12.887! Μήπως λέει κάτι αυτό στους αρνητές;
Το μεγάλο μέρος της κοινωνίας ακολουθεί τις προτροπές των ειδικών, οι οποίοι δεν σταματούν να προτείνουν ακράδαντα και σταθερά τούς εμβολιασμούς ως την πιο σίγουρη προστασία του ανθρώπου, βασισμένοι σε επιστημονικές γνώσεις και εμπειρίες από κάθε πανδημία που έχει καταγραφεί στην ιστορία των επιδημιών.
Δεν έχω σχέση με οποιαδήποτε ειδίκευση πάνω στο θέμα. Είμαι ένας πολίτης που θέλει να βρίσκεται με το μέρος των ανθρώπων οι οποίοι επιθυμούν την προσωπική τους υ γ ε ί α, αλλά και όλων των άλλων συμπολιτών τους. Εάν αυτή η α π α ί τ η σ η είναι παράλογη, τότε εξαντλείται κάθε διάλογος με τους αρνητές. Γνωρίζουμε πως ο ιατρικός επιστημονικός κόσμος εργάστηκε σκληρά για να αντιμετωπίσει την απειλή μιας σαρωτικής και πρωτόγνωρης (για την εποχή μας) πανδημίας, ενός ιού με πολλές παραλλαγές· τη μελέτησε και σε σύντομο διάστημα βρήκε την εμβολιαστική προστασία, την οποία όλες οι κυβερνήσεις διανέμουν δωρεάν για να σωθεί η ανθρωπότητα. Τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με τον καθένα από εμάς, σε ό,τι αφορά δηλαδή την αποδοχή του εμβολιασμού, ώστε να μην γίνεσαι μεταδότης και πρόξενος της ιικής διάδοσης και εξάπλωσης.
Όλα τα άλλα, δήθεν «επιστημονικές» αντιρρήσεις και συνωμοτικές θεωρίες, είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»…
Οι διαδηλώσεις τών αντιεμβολιαστών, υποκρύπτουν και κομματικούς φορείς, ιδιαίτερα από χώρους πολιτικών κινήσεων και κομμάτων οι οποίες ψαρεύουν στο χώρο της «ελεύθερης αγοράς» ψήφων και κατασκευής ατμόσφαιρας «διαμαρτυριών», από αλιείς τυχάρπαστων και γραφικών νταήδων, ελληναράδων, μεμονωμένων σαλεμένων, καθώς και τον μαϊντανό των λιμναζόντων πάσης φύσεως εθνικοφρόνων, οι οποίοι αμαυρώνουν με την παρουσία τους κι αυτή την περίπτωση «κοινωνικής» αγκιτάτσιας…
Όσο για τα περί «στέρησης της Ελευθερίας», «καταπάτησης των προσωπικών δικαιωμάτων» και άλλα πολλά τέτοια, τα προσπερνώ για να μη χάσω τη στοιχειώδη σοβαρότητα μιας τέτοιας συζήτησης και συγχρόνως να ξεχωρίσω τους διστακτικούς, τους φοβισμένους και τους πάσχοντες από διάφορες παθήσεις κλπ.
Το θέμα έχει καταλήξει να είναι απρόσμενα σ ο β α ρ ό. Η άρνηση εμβολιασμού δημιούργησε ένα παγκόσμιο κοινό, το οποίο τείνει να μεταμορφωθεί σε… κοινωνικό κίνημα· ανάμεσα στα τόσα άλλα που η κάθε κοινωνία γεννάει, σημαντικά ή ασήμαντα, χρήσιμα ή άχρηστα, επωφελή ή ανωφελή, βρισκόμαστε στην εποχή κατά την οποία οι αρνητές α δ ι α φ ο ρ ο ύ ν για τα αποτελέσματα της μεταδοτικότητας και τις αλυσιδωτές συνέπειες που προκύπτουν για τους συνανθρώπους μας!
Η άρνηση εμβολιασμού είναι α ρ ρ ώ σ τ ι α που προσβάλει το κοινωνικό μας σώμα και η οποία έχει συνδεθεί με την παραμορφωτική αντίληψη περί ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών μέσα στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος στο οποίο ζούμε. Ο εμβολιασμός οφείλει να είναι συνειδητή υ π ο χ ρ έ ω σ η όλων των πολιτών (με τις αυτονόητες εξαιρέσεις λόγω υγείας).
Οι απαράδεκτες εικόνες των «μπροστάρηδων» αντιεμβολιαστών, είναι από τις απεχθέστερες και εκθέτουν όλο το… συνάφι. Διότι, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, η α ι σ θ η τ ι κ ή παίζει σταθερά σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση σκέψης και καθημερινότητας, ενώ παράλληλα κινεί τα νήματα κάθε κοινωνικής έκφρασης.
Αυτό το τείχος α ν ο η σ ί α ς που έχει διαμορφωθεί, πώς θα το προσπεράσουμε;”
Κι εγώ εξακολουθώ ν’ αναρωτιέμαι:
Μα γ ι α τ ί;;; Ένα γ ι α τ ί τυρραγνισμένο… Δύσμοιροι καλλιτέχνες, ανθρωποβόρο το σύστημά σας και σας καταβροχθίζει. Αλλά οι αριστεροί του χαβιαριού και των σαλονιών είναι αλλεργικοί στο θυμόσοφο λαό, τις παραδόσεις και τη μεταφυσική του ηθική. Αξέχαστος θα μας μείνει ο “Ήρωας” όπου ο σεβάσμιος διανοούμενος αντιπαρατίθεται με το απαίδευτον μειράκιον. Άγνωστον βέβαια ποιος από τους δυο εκτίθεται ανεπανόρθωτα σαν άλλος ροπαλοφόρος παμίτης που υπερασπίστηκε με τα στήθια του το Κιναιδοβούλιο του “Συντάγματος” το 12. Εκεί ο μακαρίτης μας καταχέριαζε όλους τους άνοους Αχιλλείς Μιχαλέδες που μουτζώναμε την θεσμισμένη κοινωνία που μας έφτιαξαν οι διανοητές και θεσμικοί μας αντιπρόσωποι:
“…τώρα που ο πολτός τού λαϊκισμού, η πολιτική «αφέλεια» και η πολιτισμική κατάπτωση έχουν γίνει μείγμα επικίνδυνο, εκρηκτικό και απλώνεται στην κοινωνία, σαν τον ιστό της αράχνης!
…εκείνη η μούντζα, εύκολα μπορεί να βρίσκει μιμητές στους χώρους όπου η ευκολία εναντίωσης στα πάντα, είναι πλέον μόνιμη πνευματική τροφή. Επομένως, η μούντζα εκείνη κατέληξε να είναι σ υ μ β ο λ ι κ ή και συνεπώς, επικίνδυνη!
Εκείνη η χειρονομία τού νεαρού… «ήρωα», ήταν (και θα είναι) η πολιτική και π ο λ ι τ ι σ μ ι κ ή (επαναλαμβάνω) τοποθέτηση μεγάλου μέρους τής κοινωνίας, η οποία θεωρεί την αμφισβήτηση των πάντων ως πρώτιστο καθήκον «αντίστασης» στο καταπιεστικό Σύστημα… Είναι το πρώτο χαρακτηριστικό ανακλαστικό τής συγκεκριμένης κοινωνικής μερίδας για κάθε ζήτημα εθνικής σημασίας, όπως σαθρά επιχειρήματα, με βάση την ημιμάθεια, τις εθνικιστικές κορώνες, τη θρησκοληψία και βεβαίως το χαμηλό γνωστικό επίπεδο που πρυτανεύει.
Για παράδειγμα, διαβάζω πως «το 56% των αρνητών του εμβολίου γυρίζει την πλάτη στο σύνολο της κοινωνίας». Αυτό από μόνο του, δηλώνει πως σε δύσκολες εποχές και σε κρίσεις δημιουργούνται στη χώρα υπογείως ή και φανερά, σχηματισμοί και μικρές κινήσεις πάσης φύσεως αρνητών (να τις βαφτίσουμε κινήματα ?) οι οποίες αν τις αθροίσουμε, διαπιστώνουμε πως γίνονται υπολογίσιμες, αφού μας σπρώχνουν σε αντιπαραθέσεις που δεν επιτρέπουν καμία καρποφορία προοδευτικής εξέλιξης, ενώ ωθούν το σύνολο τής κοινωνίας σε οπισθοδρόμηση.
Ο νεαρός με την… ανοιχτή παλάμη, δεν είχε έρθει από το πουθενά και υποθέτω πως θα υπάρχει σε κάθε εποχή και σε κάθε περίπτωση. Θα αλλάζει απλώς όνομα, αλλά εκείνη η πράξη θα μεταλλάσσεται και θα προσαρμόζεται σε κάθε δημαγωγία και θέατρο παραλόγου.
Το θέμα της μούντζας έχει να κάνει με το πολιτικό «όριο» και την ποιότητα της αντιπαράθεσης· εν τέλει, με τον πολιτισμό μιας αντιπαράθεσης που κι αυτή έχει τα όριά της, όπως όλα όσα υπάρχουν πάνω στην επιφάνεια της μάνας Γης και σε αυτόν τον μάταιο κόσμο που ζούμε…
Η επαναφορά εκείνης της μνήμης, δεν μπορεί παρά να διατηρεί ακόμα μια δυσάρεστη αίσθηση. Οι αγώνες και οι αντιπαραθέσεις οφείλουν να περιέχουν πολιτισμό, ήθος και σύνεση. Είναι άραγε ξεπερασμένη ηθικολογική μια τέτοια θέση; Πάντως, μια αστική δημοκρατία, για να ευδοκιμήσει και να σταθεί στα πόδια της, οφείλει να μην είναι καταστροφική και ισοπεδωτική προς τον εαυτό της. Κάθε αρνητικό παράδειγμα παλαιότερης ζωής δεν χρειάζεται να μπαίνει απερίσκεπτα σε διαδικασία αναπαραγωγής σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο.
Σήμερα, οι πάσης φύσεως αρνητές και καιροσκόποι, πυροβολούν τα πόδια τους όταν η αντίθεσή τους επηρεάζει αρνητικά την κοινωνία ή όταν πραγματοποιείται με βία και συμβολισμούς που μας θυμίζουν δυσάρεστες καταστάσεις και εποχές…”
Έτσι είθισται να γράφουν οι αμύντορες της “αστικής δημοκρατίας” (sic!) και της “πολιτισμένης αντίστασης” (ξανά sic!). Να γράφουν τσιτάτα επί τσιτάτων για την αισθητική, τον σεβασμό μας στους θεσμούς της πολιτείας μας, για τον “έρποντα” “πολτό του λαϊκισμού”, για τους ρατσιστές, τους ομοφοβικούς… για τον Ζάκι και την κουλτούρα των Λοάτκι+ και τον Φλόυντ, για τους δικτάτορες που αμφισβητούν τις συμβάσεις τους Διεθνούς Σφαγείου, κι όχι μόνον για τους κιτς αντιεμβολιαστές που προκαλούν στους κορρέκτορες της πολιτικής μας δι-αγωγής παράκρουση αισθητικού εμετού….Στρατευμένος καλλιτέχνης, όπως κάθε αριστερός που “σέβεται τον εαυτό του”, ο κιθαροποιός. Οι αριστεροί έχουν προσόν απαράμιλλο να δίνουν λαμπρές παραστάσεις, δεν μασούν τα λόγια τους, έστω κι αν μηρυκάζουν ανοησίες, κουφιολογίες, διαπιστώσεις. “Άποψιν” έχοντες, οι κατέχοντες τα κουμάντα του πολιτισμού κι ας είναι αυτή σαφώς και πάντα “ευθυγραμμισμένη”, μην ρωτάτε με ποιούς. Κάνουν πώς δεν τους βλέπουν… Άλλωστε, όλα τα ξόανα της αριστερής διανόησης, μιλούν για να μιλούν, θα σου πετάξουν τα πιο απίστευτα παλούκια από τον ξύλινο λόγο που τους πλάνισε ο κομματικός σωλήνας. Το άσκεπτο είναι έξις για το συνάφι τους, κανένας αναστοχασμός για την πλαισίωση: μιλάς πόθεν, από ποιά θέση ισχύος Ασλάνη μου, έχεις σκεφτεί τις συνέπειες αυτών που γράφεις κι ευαγγελίζεσαι;;; Εσύ από πού μας κατέβηκες και διαχωρίζεσαι από το λαό;;;; Κι αν η παράδοση έχει περισσότερο νιονιό από εσένα- εξελικτικώς ανθεκτική βλέπετε εσείς οι φανατικοί του Δαρβίνου- δεν παίζει αυτό το ενδεχόμενο σοφίας, ε;;; Από αισθητική κι από παιδεία μιλάς ex cathedra;;; Κι αν αυτή η παιδεία που έχεις είναι λειψή και κούφια, πού σε υποβιβάζει, αδελφέ;;; Αχ βρε καλοτάξιδε, η ταπεινότητα δεν έπαιζε όταν σας έκαναν προπαγάνδα στα εγχειρίδια για το εγελιανό δίπολο του “κύριου/δούλου” και καταλήξατε να σας περισφίξει σαν βόας ο Ηράκλειτος κι η δική σας ανεπαρκής διαλεκτική;
Για να μην πολυλογούμε σημασία έχει ότι οι διανοούμενοί μας “μάς γράφουν” γενικώς …κι επαξίως, γιατί βαστάζουν, και βαστάζουν με κάθε τους ικμάδα μέχρι κεραίας το οικοδόμημα της εγκεφαλόπλυσης (όχι και “μαζική κρετινοποίηση” από την τεχνολογία, ισχυριζόταν ο μακαρίτης, “σαϊνια, τα νέα παιδιά”, έγραφε), όταν έχεις γίνει Πρόεδρας στις Στέγες των Γραμμάτων του Υπουργείου, στα Φεστιβάλ της πλέον πέλετ-σοβιετίας και …πάει γυρεύοντας…. Κι έτσι αφειδώς κι αμετροεπώς γράφουν οι βαστάζοι τα προκάτ, χωρίς ψυχή λόγια που μαστιγώνουν την εγκλωβισμένη σε προκαταλήψεις κι αγκυλώσεις, φοβικά σύνδρομα, αναχρονιστικές ιδεοληψίες και προσκολλήσεις, πλέμπα. Αυτή η πλέμπα πάντα τους έμπαινε στο μάτι ως ανυπότακτος, κακός σπόρος, το ζιζάνιο που φυτρώνει και διαρρηγνύει τα τσιμέντα του ξενοκίνητου κρατισμού ή εκτροχιάζει τις ράγες του Ούριου Προοδευτισμού! Αλλά όταν ο αριστερός βραχίονας του διεθνούς κεφαλαίου συγκρούστηκε πλαγιομετωπικώς με το Τέλος της Ιστορίας, η υπαρξιακή κρίση της Αριστερούλας εκτονώθηκε στις οικολογίες και στα της εγκλ-ι-ματικής καταστροφής… από κοντά κι όλη η συντεχνία… του Νότη Μαυρουδή…
Και για τη σαπίλα μας έγραψε… ο μακαρίτης, για την οποία -εξυπακούεται και- δεν μας διαφώτιζε ούτε για το “πώς”, ούτε για το “γιατί”, ούτε “από ποιόν” εξωπλανήτη προσγειώθηκε άξαφνα στη θνήσκουσα κοινωνία! “Τί μας τη χάρισες αυτήν την ταμπακιέρα”, καλοτάξιδε Νότη, “αφού για εμάς πονηρά είχες σκεφτεί κι αφού στο βάθος ήθελες -από ιδεολογία -να μας κάνεις όλους πέρα, τί μας τη χάρισες την ταμπακιέρα, αυτή….”;;;;;;; Και τώρα, μας πλακώνει όλους η ταμπακιέρα, κι αυτούς που ξέρουν κι αυτούς που αγνοούν…
Όχι, όχι, ο Νότης Μαυρουδής δεν Α Γ Ν Ο Ο Υ Σ Ε… όπως “όλο το συνάφι”. Κάτι ήξερε για το φόνο…. Ήταν εξάλλου πολυγραφότατος. Κάποιοι της συντεχνίας γράφουν, γράφουν αλλά μέχρι εκεί που τους επιτρέπει η θέση τους εντός του συστήματος … καμιά “συνενοχή” το συνδικάτο, “καμιά ανοχή” στο “φόνο της ελληνικής κοινωνίας”…. γιατί προφανώς όλοι ανεξαιρέτως κοιτούσαν τη Γιαδικιάρογλου… που κοιτούσε την Πετροβασίλη (πιπέρι στο στόμα! ποιούς δωσιλόγους;) που όλες μαζί κοιτούσαν τους υπολοίπους, τη χαλαρή συνειδήση αποστατούντες διαν-οοοοοου-μένους να “επιδοτούνται” παχυλώς κι ασμένως από τα Υπουργεία και τους “Κρατημένους από τα αχαμνά”- pardonnez -moi- Κρατικούς (θ)-Εσμούς.
Και το τελευταίο μήνυμα του αειμνήστου, πόσο απαύγασμα φρόνησης, αισθητικής και καλλιέργειας! Πόρισμα νεκροψίας: διαπίστωσις του φόνου, τα σημεία της γάγγραινας επί του πτώματος κι ευχολόγια-ξορκίσματα μπας και μερέψουμε την “τσούλα, την ιστορία που μας ξόφλησε…σαν παρατράγουδο στα ωραία άσματα” που έλεγε ο έτερος αποδημήσας συναγωνιστής…
Ας πας στη συγχώρεση, Αριστερέ μας Νότη! Έπεσες και συ, θύμα της προ-γραμμένης από τον Schwab κρατικοδίαιτης Μεσαίας Τάξης των Νεοελλήνων με τις επιλεκτικές ευαισθησίες… Τουλάχιστον πρόλαβες και εξασφάλισες τα παιδιά, τά έφτιαξες, τα έκανες επώνυμα κι αυτά, σε θεσούλες και πήγες χορτάτος από ελληνική ομορφιά και αφθονία αστικής ζωής, όπως κάθε νοικοκυραίος κυρ-Παντελής, κι ας διαρρήγνυες τα ίματιά σου πως τον απεχθανόσουν- όταν τα 3/4 της κοινωνίας “σου” ζέχνει από την πείνα, παραμιλά από δυστυχία κι ανέχεται τα δολοφονικά ξερατά του μεντιακού, ψυχολογικού πολέμου.
Αλλά είπαμε καλοτάξιδε Νότη, δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία των τριφηλών διανοητών του μεσογειακού ταμπεραμέντου, των ηδονιστών και αθεράπευτων κυνηγών του ποδόγηρου να δείχνουν με το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων! Είναι comme -il- faut Demiourgoi, άλλωστε, που σέβονται την επιχορηγούμενη κουλτούρα τους κι όχι Νεάντερνταλ Τεύτονες κι ακάμπτου ηθικής προτεστάντες ή φαιοκόκκινοι φασίστες-παλιοτρομακράτες τύπου Ulrike, να πουν το “γράψιμο είναι σκατά” (ιδίως όταν ντεκοράρει τα περιττώματα!) να σιχαθούν τη χλιδάτη, μεγαλοαστική ζωή και να τα βροντήξουν όλα.., να καταλήξουν σε καμιά πτέρυγα του Θανάτου, σε κανένα Λευκό Κελί, να τους κατακρεουργήσουν με σκηνοθετημένες αυτοκτονίες και να μελετούν επί 35 χρόνια στα εργαστήρια τον εγκέφαλο τους για το τί πήγε στραβά κι αυτό το μυαλό πέθανε ανυπότακτο, ανθιστάμενο, απαυδησμένο από δόξα και πλούτη κι αμόλυντο από τον ακραίο ψυχολογικό βασανισμό της απομόνωσης…
Μεσοαστέ Νότη, ήλπιζα ότι το τάλαντο του οργανοπαίχτη που σου χαρίστηκε απλόχερα δεν θα εξαντλούνταν όλο στον Χάροντα και στο “πέρασμα”, “όταν θα ξυπνούσες αγκαλιά με το σκύλο” που έγραφε κι ο Μπόρχες και …και πώς θα έμενε μπόλικο από αυτό το σωτήριο τάλαντο …και για το “ζύγι”… Ελπίζω να είχες τη διαβεβαίωση σαν ορθολογιστής ότι με την αποτέφρωση δεν πυρπόλησες και το τελευταίο σου χαρτί σωτηρίας. Από καρδιάς εύχομαι, παρότι αθεράπευτα μεταφυσικός για την επίγεια αφεντιά σου, να λαθεύω … και να βρεις γαλήνη…
Αρθρογραφία Νότη Μαυρουδή στο https://www.metarithmisi.gr
Διάβασα προσεκτικά το σχόλιό σας…
Σε ότι αφορά στον καλλιτεχνικό χώρο, κρατώ μόνο το έργο τους και αποφεύγω να ασχοληθώ με τις ανθρώπινες επιλογές τους.. αυτές ας τις κρίνει ο Θεός…
Είναι άλλο πράγμα το καλλιτεχνικό κομμάτι/χάρισμα, η τάση προς την επιτυχία,το πόσο δημοφιλής&Αγαπητός είναι στον Κόσμο κάποιος Καλλιτέχνης-Καλλιτέχνιδα ή Καλλιτέχνις αν προτιμάται..και άλλο οι προσωπικές του αντιλήψεις..τα Ανθρώπινα Ελαττώματα-Παθογένειες…ιδιορρυθμίες ως προσωπικότητες(όπως και ο καθένας μας) που έχουν οι του Καλλιτεχνικού Εναλλακτικού Χώρου…όπως λέει κ η Καλλιόπη παραπάνω ας τον Κρίνει ο Θεός..ο Μίκης Τεράστια Μουσική Προσωπικότητα-ένας Μοναδικός Αστέρας ο οποίος ΔΕΝ θα ξαναβγεί ποτέ στην Ελλάδα όμως σαν Άνθρωπος είχε ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ-ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΙΕΣ κτλ.κτλ. το ίδιο ισχύει και για τους Υπόλοιπους Τραγουδιστές-Ηθοποιούς-Σκηνοθέτες-Μουσικοσυνθέτες κτλ.κτλ.Το Γεγονός ότι είναι Διάσημοι-Αγαπητοί ΔΕΝ σημαίνει ότι ΔΕΝ έχουν Ελαττώματα….ως Άνθρωποι.Το λέω αυτό διότι επι σειρά ετών τους Παρουσιάζουν σαν Θεούς..Τέλειους κτλ. Καλή Ανάπαυση ας έχουν ΟΛΟΙ όσοι έχουν φύγει…
Ακριβώς αυτό… όπως το γράφεις…
Κρατώ τον καλλιτέχνη, αλλά ακυρώνω τις προσωπικές του αντιλήψεις και τα ελαττώματά του…
Ο καθένας μας μπορεί να είναι ικανός σ’ αυτό που κάνει, αλλά σαν άνθρωπος να μην μετράει…
Ας τους κρίνει ο Θεός…
Να είσαι καλά…
Καλή Χρονιά όσο αυτή μπορεί να είναι..με ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ στα ΣΚΟΤΑΔΙΑ που ζούμε…Καλή Δύναμη με Υγεία-Ευλογία ώστε να αντέξουμε και να βοηθάμε όσο μπορούμε ο ένας τον άλλο..ήδη συμβαίνουν πολλά…άντε να δούμε Καλλιόπη.
Μέσα μας ν’ αλλάξουμε… κι ίσως καταφέρουμε να επιβιώσουμε…
Πάντως, η κατάσταση είναι τραγική και η πλειοψηφία του κόσμου στην κοσμάρα της…