είναι ακόμη πιο σημαντικά, για μας... τα μεγάλα παιδιά... (μουσικό βίντεο και ταινία)
Ξέρεις γλυκό μου, τι ειν’ το παραμύθι;
Το παραμύθι, είναι ελπίδα…
… είναι αισιοδοξία…
… φτερουγίσματα σ’ ανοιχτούς ουρανούς…
… και ναι… μεγαλώσαμε…
… είμαστε ενήλικες πια…
… κουβαλάμε στην πλάτη μας κάποιες δεκαετίες…
… κάποιες χαρές…
… και πολλές πίκρες…
… ε … και;
Γινήκαμε ιδανικά μέλη μιας κοινωνίας…
… εραστές της ζωής όμως, δεν γίναμε…
Φτιάξαμε τη ζωή μας μέσα από σχέδια επί χάρτου, μπας και αποφύγουμε τις ανατροπές και τις δυσάρεστες εκπλήξεις…
… χαρτογραφημένες πορείες προς την επιτυχία…
Και τα όνειρα;
…α… αυτά είναι για τα μικρά παιδιά… … αυτά γεννιούνται μαζί με τα παραμύθια…
Τι λες καλέ;
… ε λοιπόν, εγώ τρελλαίνομαι και για παραμύθια και για όνειρα…
… γιατί αυτά, δεν έχουν ηλικία…
… είναι ακόμη πιο σημαντικά, για μας… τα μεγάλα παιδιά…
Να σου πω ένα παραμύθι;
… μια φορά κι έναν καιρό…
καλησπέρα… να έχετε μια όμορφη και λαμπερή μέρα… μια παραμυθένια μέρα.. ακόμα και στ’ όνειρό σας…
Καλλιόπη
Στο παράθυρο του βίντεο επιλέγετε τις Ρυθμίσεις-γρανάζι, στο αναδυόμενο παράθυρο επιλέγετε το «Υπότιτλοι», στο νέο παράθυρο που θα παρουσιαστεί επιλέγετε το «Αυτόματη Μετάφραση» και τελικώς στο ακόλουθο παράθυρο επιλέγετε την γλώσσα αρεσκείας σας – Ελληνικά.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
μπράβο που συνεχίζετε κυρία Καλλιόπη, τα δάκρυα πρέπει να ξεσπούν, γιατί αλλιώς το κλάμα γίνεται μέσα σου τοξίνη, απόστημα, και θα βγάλει πολλά μετά, είναι λύτρωση και στον πόνο και στην χαρά
Ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι που σε τόσο δύσκολες και σκοτεινές εποχές μπορούν ακόμα να κλαίνε… και δόξα τω Θεώ, ακόμα μπορώ να κλαίω και από χαρά και από πόνο…
Να είστε καλά…
διορθώσεις , γράφω από κινητό
να αφεθείς
αγαπήθηκα πολυ
Όποτε διαβάζω τέτοια,φέρνει άνεμος μυγάκια και μπαίνουν τα άτιμα στα μάτια μου και δακρύζουν.(Τα μάτσο σερνικά,δακρύζουν μόνο έτσι.Απαγορεύεται διαφορετικά.Πιστεύω και οι φίλοι μου Ούγκ και Ούγκανος να συμφωνούν).
Εδώ, θα τα χαλάσουμε… έχω διαφορετική άποψη… και ανάθεμα στις μάνες που μεγαλώνουν τ’ αγόρια τους, ευνουχίζοντας τα συναισθήματά τους.
Γαμώτο, και οι ΑΝΤΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ… και πρέπει να κλαίνε όταν πονούν… ο πόνος δεν έχει φύλο…
Και ξέρεις κάτι; Τα ΑΝΤΡΙΚΑ ΔΑΚΡΥΑ, είναι πιο πολύτιμα από τα δάκρυα των γυναικών, που πολλές φορές είναι ψεύτικα… πτνίστικα…
Γουστάρω τους ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΙΝΕ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ και απεχθάνομαι τα γυναικεία πτνίστικα δάκρυα…
Και δεν θέλω αντίρρηση, γιατί έτοιμη την έχω τη σανίδα…
Κι αν έχουν αντίρρηση ο ΟΥΓΚ και ο ΟΥΓΚΑΝΟΣ, παρ’ τους μαζί σου, να δοκιμάσετε και οι τρεις τη σανίδα…
πόσο συμφωνούμε κυρία Σουφλη..
αν γνωρίζατε πόσο…
το εκφράζουν σε άδικη επίθεση, οργή ή μνησικακία ενίοτε κάποιοι, όχι ολοι
Όλα είναι θέμα ανατροφής που θα πάρουν από την οικογένειά τους… και από τη μητέρα και από τον πατέρα τους…
ναι αυτό, αλλά το πιο σημαντικό πιστεύω ότι αν δεν αγαπηθεις πολύ, δεν μπορείς να αγαπήσεις, να αφεθεί, βάζεις μπροστά το εγώ, χάνεις την ζωή, εγώ αγαπήθηκαν πολύ, και δόξα σοι μπορώ να δώσω,. αυτό το εκ Θεού διαγώνισμα περνάμε σ αυτήν την ζωή, η αγάπη εμπεριέχει πολλά…
Ευτυχώς και αγαπήθηκα και αγάπησα πολύ… και συνεχίζω ν’ αγαπώ…