
καληνύχτα... (βίντεο)
Προβολές:313
“… προτιμότερο είναι
να τιμωρεί κανείς τους εχθρούς του, από το να συμβιβάζεται μαζί τους…
… γιατί το ν’ ανταποδίδεις όσα έπαθες, είναι δίκαιο και η αποκατάσταση του δικαίου, αξιέπαινη…”
Τάδε έφη ο μεγάλος μας Φιλόσοφος ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ…
… κι εγώ, ακολουθώ την ρήση του…
Καλό ξημέρωμα…
Καλλιόπη
Προβολές : 313
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Η αποκατασταση του δικαιου ειναι όντως αξιεπαινη.
Με τη διαφορά ότι ειναι αρμοδιότητα του Θεού, και όχι των ανθρωπων.
Ο ανθρωπος που αναλαμβανει μονος του να εκδικηθει τους εχθρους του, συναντά τη δυσαρέκεια (και της συνεπειες) του Θεού, διοτι -στην ουσία- σφετερίζεται την ιδιότητα του Θεού στο να αποδίδει δικαιοσύνη.
Περαν αυτού, ο Θεός βλέπει βαθιά μεσα στην ανθρωπινη ψυχή και ξερει καλά την πορεια ζωης του καθενός απο εμας, σε αντιθεση με εμας τους ανθρωπους, που δεν ειμαστε σε θεση να γνωριζουμε τις σκέψεις ή τις προθεσεις ή την πορεια ζωής των άλλων ανθρωπων (εχρθων ή φίλων).
Μην ξεχναμε ότι οι αρχαιοι Ελληνες φιλοσοφοι, δεν γνωριζαν για την παρουσια του Χριστού στη γη (γιαιτ δεν ειναι γινει ακομα η πρωτη παρουσία Του στον κόσμο) και επομενως έκριναν τα πραγματα λιγο μονομερώς, από την ανθρωπινη πλευρά.
Οπότε ναι, ειναι ωραιο και αξιεπαινο να αποδιδεται δικαιοσυνη, αλλά χρειαζεται υπομονη και πιστη στον Θεό.
Εκεινος την αποδιδει όπου και όποτε και σε όποιον βαθμό πρέπει.
Νομιζω αυτό καλύπτει τα πάντα, δεν ειναι έτσι?
Καλή σας μερα, και καλο Σαββατοκυριακο 🙂
Όχι Μαρία, δεν συμφωνώ πως η αποκατάσταση του δικαίου είναι μόνο αρμοδιότητα του Θεού… είναι και των ανθρώπων… γι αυτό και η ρήση του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ…
Ναι δε θα διαφωνησω στο ότι η ρηση αυτή ειναι του μεγαλου αυτου φιλοσοφου (του Αριστοτέλη), ωστόσο αν πρεπει να βαλω στο ζυγι το Ευαγγελιο και τα ρητα του Αριστοτέλη, κλινω ξεκαθαρα υπερ του Ευαγγελιου (που άλλωστε ειναι και λόγος του Θεού, και όχι των ανθρωπων).
Μην ξεχναμε ότι ο Χριστός, μετά από την ανάστασή Του κατέβηκε στον Αδη για 3 μερες και διδαξε στους ηδη τότε νεκρούς, και πηρε μαζι Του στον Παραδεισο όσες ψυχες δικαίων (φιλοσοφων, και απλων ανθρωπων) Τον αναγνωρισαν και Τον πιστεψαν.
Η φιλοσοφία δεν ειναι παντοτε αντιθετη με το Ευαγγέλιο, θα τη χαρακτηριζα μαλλον ημιτελή.
Με αυτη την έννοια, μπορει σε μια πρωτογονα οργανωμενη κοινωνία η αποδοση δικαιοσυνης να ήταν φυσικό να αποδιδεται από ανθρωπο σε άνθωπο (ορισμενες φορες με τραγικες καταλήξεις), αλλά στη σημερινή εποχή, 2.000 και χρόνια μετά από την παρουσία του Χριστού στον κόσμο, τουλαχιστον ας ξερουμε ότι το ιδανικό δεν ειναι η αυτοδικία αλλά η εμπιστοσύνη στο θελημα του Θεού.
Πονάει, το ξερω. Και κοστίζει. Και ειναι δυσκολο, πολύ. Δε βγαζω την ουρά μου απ’ έξω, αλιμονο, και πολλες φορες χρειάστηκε (και χρειαζεται) να βαδισω με τα ματια τυφλά, μη μπορώντας να ξεχωρισω πού θα με οδηγησει η εμπιστοσύνη αυτή στον Θεό.
Κι όμως. Ειναι ο μονος δρόμος που βγάζει τελικά στη σωτηρία (και εννοώ, πολλες φορες, και στη σωτηρια μας εδω, πάνω στη γη, από τους επικινδυνουα ανθρωπους).
Δεν ξερω αν σας βοηθαει να γνωριζετε ότι ό,τι μας συμβαινει στη ζωή, όσο δυσκολο ή σκληρό ή απανθρωπο, ο Θεός το γνωριζει και το επιτρεπει.
Αρα, αν Τον εμπιστευομαστε, αργα ή γρηγορα θα καταλαβουμε γιατι επετρεψε στη ζωή μας να γίνει κατι σκληρό (π.χ. συκοφαντία κτλ).
Καποιες φορες ειναι για να ξεχρεωσουμε παλια μας λάθη και καποιες άλλες φορες για να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι (πιο συμπονετικοι ισως, πιο συγχωρητικοί, να μπορουμε να βλεπουμε και τα δικα μας λαθη κτλ).
Σας ευχαριστω, και καλο απογευμα!
και κάτι ακόμη, Μαρία, σε αυτό που είπατε: “Καποιες φορες ειναι για να ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΜΕ παλια μας ΛΆΘΗ…
το πιστεύω ακράδαντα αυτό που λέτε και όταν το συνειδητοποιήσεις πραγματικά σου φέρνει πολλή χαρά! αυτές οι τιμωρίες είναι οι καλύτερες γιατί είναι σαν να σε ελεεί ο Θεός.
επιτρέψτε μου να μπω στην συζήτηση.
αν (μπορείτε και) το εφαρμόζετε στην ζωή σας, Μαρία, είναι όντως αξιέπαινο και πολύ δύσκολο. όμως, ίσως, εσείς εννοείτε κάτι άλλο ή ερμηνεύω τα λόγια σας ως κάτι άλλο.
το μυαλό μου πηγαίνει ότι μάλλον εννοείτε να μην αναζητούμε την εκδίκηση. (εμοί εκδίκηση, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος (Ρωμαίους 12. 21, 17, 19) ). έτσι πρέπει, έτσι έχει πει ο Κύριος και έτσι είναι το σωστό.
ωστόσο, κάποιες φορές είναι τόσο δύσκολο γιατί το να σε αδικούν πονάει, και σίγουρα θα το έχετε νοιώσει. όλοι μας, άλλωστε. και όταν τεθεί η ανταπόδοση ως θέμα, συνήθως, ως τρίτοι, εστιάζουμε και ξεχνούμε ότι υπήρξε αδικία ή προσβολή και κατακρίνουμε ή σπεύδουμε να νουθετήσουμε αυτόν που θέλει να αποκαταστήσει τα πράγματα.
η εκδίκηση κι εμένα με βρίσκει σε αντίθεση, όμως η απόδοση της δικαιοσύνης όχι.
φανταστείτε λ.χ. μια κοινωνία στην οποία δεν αποδίδεται ποτέ η δικαιοσύνη (θα μου πείτε σε τέτοια ζούμε ήδη, αν και δεν είναι έτσι γιατί υπάρχει το πλαίσιο κανόνων και νόμων) πόσο απροστάτευτοι θα ήμασταν.
στην περίπτωση λ.χ. που κάποιος σε διασύρει και σε συκοφαντεί, αν είσαι άγιος θα πονέσεις και θα κλάψεις αλλά θα σιωπήσεις, αν είσαι άνθρωπος θα κάνεις σίγουρα τα δύο πρώτα, αλλά θα απαντήσεις, ιδιαίτερα όταν από το καλό σου όνομα εξαρτάται η δουλειά και η ύπαρξή σου. μετά, βέβαια, ξεκινάει η νέα δοκιμασία μεταξύ Θεού και ανθρώπου. εκεί είναι πια η σχέση των δύο που θα δοκιμαστεί και που θα πρέπει να υπάρξει μετάνοια γιατί άφησες το εγώ να κυριαρχήσει.
το ξέρω ότι σας κούρασα, και ζητώ συγγνώμη, όμως κάποια ζητήματα επειδή είναι προσωπικά και δύσκολα και αφορούν την αξιοπρέπεια, καταλαβαίνετε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να κρίνει κανείς.
και κυρίως, δεν θα πρέπει να χάνουμε την εστίαση από τον υπαίτιο του κακού,.γιατί στο τέλος ο αδικημένος γίνεται ο κακός και άδικος και σκληρός.
Καλησπερα, συμφωνώ με την τοποθετησή σας ότι στην πραξη όταν κανείς έχει να αντιμετωπισει την αδικία, τα πραγματα ειναι πάντα δυσκολα.
Και ειδικά στη σημερινη εποχή, που το αδικο ξεχειλιζει γυρω μας από παντού.
Ισως χρειαζεται να επισημανω στο σημειο αυτό, ότι για λογους προστασίας μας, καλο ειναι να αποφευγουμε εκ των προτερων να εκτιθεμεθα σε ανθρωπους και καταστασεις που μπορει να μας φερουν σε μπελά (διασυρμους, συκοφαντιες κτλ). Φυσικά, αυτο δε μπορει να το γνωριζει από πριν κανείς, αλλά με τον καιρό και την πειρα που δινει η ζωή, μαθαινει νομιζω κανείς ευκολοτερα να διακρινει τυος ανρθωπινους χαρακτηρες, και να εμπιστευετα/συναναστρεφεται με εκεινους που ειναι πιο καλοπροαιρετοι και φιλησυχοι.
Απο ‘κει και περα, το πώς θα πραξει κανείς, ειναι και θεμα αντοχής, αλλά και θεμα συνθηκών ίσως.
Το ιδανικό ειναι η δικαιοσυνη να αφηνεται στα χερια του Θεού, όπου και ανήκει.
Υπαρχουν φυσικα και θεσμοι της πολιτειας, όπως είναι τα δικαστηρια και ο σωφρωνισμός, αλλά αυτά ανέκαθεν πιστευω ότι λειτουργούσαν με παρωπιδες και βασει συμφερόντων.
Επομενως, μενει η αυτοδικία.
Ναι θέλει θάρρος και πολύ κουραγιο και υπομονη το να αφησεις τα πραγματα στο χερι του Θεού, δεν ειναι παντα ευκολο, αλλά τουλαχιστον ας ξερουμε ότι αυτό ειναι το ιδανικό και ότι (ως χριστιανοί) εκεί πρεπει να φτασουμε, άσχετα αν ακομα δεν το εχουμε καταφερει ή αν μας δυσκολεύει ή μας πονά (δικαιολογημένα ή όχι).
Σας ευχαριστω για την παραθεση 🙂 είναι παντα όμροφη η ανταλλαγη αποψεων.
πρώτα να σας ευχαριστήσω για την απάντησή σας και να σας πω πως κι εγώ χάρηκα με την συζήτησή μας.
έχω την αίσθηση, ότι δεν εξαρτάται από εμάς εάν θα διασυρθούμε ή όχι. η ύπαρξη και μόνο ενός ανθρώπου μπορεί για το κακόβουλο άτομο να είναι αρκετή αιτία για να το ζηλέψει, μισήσει, φθονίσει και εν συνεχεία να το στοχοποιήσει/διασύρει/συκοφαντήσει. σε αυτό νομίζω δεν διαφωνεί κανείς.
σαφώς, και τέτοια άτομα δεν τα επιλέγεις να είναι στον στενό σου κύκλο, γιατί την κάθε γνωριμία την περνάς διακριτικά από εξέταση και με την βοήθεια της διαίσθησης/ενστίκτου, που πράγματι δεν λαθεύει ποτέ, είτε επιλέγεις να κρατήσεις μια ευγενική απόσταση είτε και απορρίπτεις.
το άλλο που είπατε για την αυτοδικία, δεν νομίζω ότι εξάγεται αυτό το συμπέρασμα. το ότι οι θεσμοί δεν λειτουργούν ή δεν λειτουργούν πάντα δεν συνεπάγεται αυτόματα αυτοδικία. πιστεύω στην ύπαρξη των νόμων και στην λειτουργία της δικαιοσύνης όταν εφαρμόζεται όπως θα έπρεπε και δεν εκπορνεύεται σε συμφέροντα. τώρα πίσω στην αυτοδικία σύντομα: νομίζω στην προκειμένη περίπτωση, στην οποία αναφέρεται η Πόπη, δεν είναι σχετική κι είναι κάπως ακραίο σαν θέμα, αν και μπορώ να το κατανοήσω μέχρι κάποιου σημείου.
τελειώνοντας, γιατί η παρέμβασή μου κατάντησε αρμένικη βίζιτα εδώ στα σχόλια, θέλει δύναμη, θέλει υπομονή, θέλει να αφήνεσαι 100% στον Θεό, θέλει την ώρα που έχεις γίνει μπαρούτι να Του πεις κρατά με να μην πάρω εγώ την θέση Σου και κάνω τον κριτή και γίνει μπάχαλο, ως συνήθως…
θέλει, εν ολίγοις, πολλά, που εγώ για να είμαι ειλικρινής, δεν τα έχω, για να κρατηθείς όταν σε πνίγει το δίκιο κι όταν επιμένει ο άλλος να σε διασύρει και να σε συκοφαντεί… καλά για το μετά δεν μιλαω… γιατί μετά θέλει πολλή δουλειά με τον Θεό πάλι…
και πάλι, χάρηκα για την ωραία μας συζήτηση.
εύχομαι ένα καλό φθινοπωριάτικο Σαββατοκύριακο !
Να ειστε καλά, χαρηκα κι εγω 🙂