Όταν απεφασίσθη η αποστολή στην Ουκρανία των τεθωρακισμένων οχημάτων τύπου ΒΜΡ-1 (κατασκευασμένων κατά την δεκαετία του ‘60) θεωρήσαμε πως ο Στρατός μας θα είχε κέρδος από την αντικατάστασή του με πλέον σύγχρονα γερμανικής κατασκευής οχήματα τύπου Marder.
Τελικώς από ότι φαίνεται πήραμε πολύ λιγώτερα Marder από όσα περιμέναμε. Παρά το γεγονός όμως ότι έχουμε κάθε λόγο να θεωρούμε ότι δεν είναι επωφελείς για την Ελλάδα αυτές οι συναλλαγές, βλέπουμε ότι συνεχίζεται ο προγραμματισμός αποστολών πολεμικού υλικού στο εξωτερικό.
Συμφώνως προς πληροφορίες κατά την τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής για την Εξωτερική και την Αμυντική Πολιτική, απεφασίσθη η πώλησις πυρομαχικών πυροβολικού και αρμάτων μάχης διαφόρων διαμετρημάτων.
Ως αγοραστής εμφανίζονται οι ΗΠΑ, αλλά ευκόλως συμπεραίνει κανείς ότι τελικός αποδέκτης θα είναι και πάλι η Ουκρανία. Πρόκειται για 50.000 βήματα των 105 χιλ., 20.000 βλήματα των 155 χιλ. Και 5.000 βλήματα των 203 χιλ. τα οποία θα πωληθούν έναντι 25 εκατομμυρίων δολλαρίων.
Τα πυρομαχικά αυτά, χαρακτηρίσθηκαν ως μη επιχειρησιακά και ακατάλληλα για τον σύγχρονο πόλεμο.
Τώρα πώς είναι δυνατόν να μην είναι επιχειρησιακά και να σταλούν σε ένα πολεμικό μέτωπο είναι μια ερώτησις στην οποία θα είναι πολύ δύσκολο να δοθεί απάντησις.
Όσο για το αν είναι κατάλληλα για σύγχρονο πόλεμο και αυτό μπορεί να είναι αντικείμενο συζητήσεως.
Ναι μεν, στην Ουκρανία ο πόλεμος διεξάγεται στατικά και με όρους πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Ποιος όμως θα ισχυρισθεί ότι ο πόλεμος οπουδήποτε θα διεξαχθεί μόνον με τεχνολογικά προηγμένα μέσα και κατευθυνόμενα βλήματα ακριβείας, χωρίς παραδοσιακό πυροβολικό και άρματα;
Τα πυρομαχικά αυτά, συμφώνως προς τους εμπειρογνώμονες επαρκούν για 20 ημέρες αγώνος ή για 15 χρόνια εκπαιδεύσεως.
Δεν θα ήταν προτιμώτερο να διατεθούν για εκπαίδευση στον Ελληνικό Στρατό;
Το τίμημα άλλωστε των 25 εκατομμυρίων που θα εισπραχθεί δεν είναι τόσο σημαντικό που να δικαιολογεί την πώληση.
Είναι βεβαίως πραγματικό το ζήτημα της αποσυμφορήσεως των αποθηκών του Στρατού.
Προ ολίγων ετών άλλωστε (επί υπουργίας Πάνου Καμμένου) είχε τεθεί το θέμα της πωλήσεως πυρομαχικών των 105 χιλ, στην Σαουδική Αραβία, έναντι 67 εκατομμυρίων ευρώ.
Και τότε η Νέα Δημοκρατία είχε αντιδράσει φέρνοντας το θέμα στην Βουλή με αποτέλεσμα την ακύρωση της συμφωνίας και την αποπομπή των Σαουδαράβων αξιωματούχων που είχαν έλθει με τις πιστώσεις ήδη αποδεσμευμένες προκειμένου να καταβληθούν στο ελληνικό Δημόσιο.
Το σοβαρό ερώτημα όμως, το οποίο δεν ετέθη προς συζήτησις στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης, είναι το γιατί, αντί να γίνεται «αποσυμφόρησις» των αποθηκών του Ελληνικού Στρατού, δεν ενεργοποιείται η ελληνική αμυντική βιομηχανία, προκειμένου να επωφεληθεί από τα προγράμματα παραγωγής πυρομαχικών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, προς ενίσχυση της Ουκρανίας.
Ήδη έχει αποφασισθεί η διάθεσις πιστώσεων 70 δις ευρώ για παραγωγή πυρομαχικών των 155 χιλ.
Που θα δοθούν ως βοήθεια στην Ουκρανία.
Η Ελλάς αδυνατεί να μετάσχει στο πρόγραμμα αυτό, διότι η Κυβέρνησις απεφάσισε προ τριετίας την «μετεγκατάσταση» του εργοστασίου μεταλλικών μερών των πυρομαχικών αυτών, που εδρεύει στις εγκαταστάσεις των ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα) στον Υμηττό, προκειμένου να μετατρέψει τον χώρο σε «πάρκο υπουργείων».
Και παρ’ ότι επί τρία έτη η μετεγκατάστασις δεν έχει κάν αρχίσει, ουδείς εσκέφθη ότι με μικρή επένδυση θα μπορούσε το οβιδουργείο να αρχίσει να λειτουργεί σε ελάχιστο χρόνο.
Επιπροσθέτως η Ευρωπαϊκή Ένωσις χρηματοδοτεί κατά 50% κάθε επένδυση σε υποδομές παραγωγής πυρομαχικών.
Αν δηλαδή θα ήθελε η Κυβέρνησις να προχωρήσει στην μετεγκατάσταση του εργοστασίου από τον Υμηττό στο Λαύριο, θα μπορούσε να το κάνει τώρα, με το 50% του κόστους.
Ούτε στην κατεύθυνση αυτή, έχει γίνει η παραμικρή ενέργεια.
Αντί λοιπόν να επωφεληθούμε από την κατάσταση εξασφαλίζοντας έργο για την αμυντική μας βιομηχανία και έσοδα για το Κράτος, «κατατρώγουμε τις σάρκες μας» πουλώντας τα αποθέματα πυρομαχικών του Ελληνικού Στρατού.
