Η Ελένη ήταν ένα 9χρονο κοριτσάκι Ε΄ Δημοτικού, που ζούσε σε ένα χωριό….
Το μάθημα ξεκίνησε και η δασκάλα ζήτησε από τους μαθητές να γράψουν τα επτά θαύματα του κόσμου.
Άρχισαν όλοι να γράφουν γρήγορα.
Όμως η Ελενίτσα έγραφε πολύ πιο αργά από τους συμμαθητές της.
Όλα τα παιδιά έδωσαν τα γραπτά τους εκτός από την Ελενίτσα, η δασκάλα ήρθε στο κορίτσι για να δει αν είχε συμβεί κάτι.
«Μην ανησυχεις, Ελενίτσα γράψε ό,τι ξέρεις, οι υπόλοιποι συμμαθητές σου τελείωσαν γρήγορα γιατί κάναμε αυτό το μάθημα πρίν από δύο μέρες».
Τότε η Ελενίτσα λέει στη δασκάλα:
Μετά έδωσε το φύλλο στη δασκάλα.
Η δάσκαλος άρχισε να διαβάζει δυνατά τις απαντήσεις των παιδιών και οι περισσότερες από αυτές ήταν σωστές: η Ακρόπολη, το Σινικό Τείχος της Κίνας, το Κολοσσαίο, το Stonehedge, η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, ο Πύργος της Πίζας, το Tajmahal, οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, και ούτω καθεξής.
Η δασκάλα χάρηκε που οι μαθητές θυμήθηκαν όλα όσα τους είχε διδάξει.
Τα επτά θαύματα είναι – να μπορείς να δεις, να μπορείς να ακούς, να νιώθεις, να γελάς, να σκέφτεσαι, να δίνεις καλοσύνη, να αγαπάς!
Η δασκάλα έμεινε έκπληκτη και η τάξη σώπασε.
Η δασκάλα λέει: