Ξανασαλπάρουμε λοιπόν, μ’ ΕΚΕΙΝΟΝ στο τιμόνι, και με μια ακόμα μικρή νίκη στις αποσκευές μας.

Ξανασαλπάρουμε λοιπόν, μ’ ΕΚΕΙΝΟΝ στο τιμόνι, και με μια ακόμα μικρή νίκη στις αποσκευές μας.

20 Αυγούστου, 2021 9 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:525
Μοίρασέ το

 

 

Ευχαριστώ εσάς, τους ΦΙΛΟΥΣ μου, γιατί ΜΑΖΙ δίνουμε τους αγώνες για την Πίστη μας, την Πατρίδα μας, τις Οικογένειές μας…

Ευχαριστώ τους ΦΙΛΟΥΣ μου, γιατί σας νοιώθω ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ κι ας μην σας γνωρίζω όλους …

Δυό μέρες πριν, έγραψα: “Είπαμε… δεν με τρομάζουν οι επιθέσεις”, μια και δέχθηκα άλλη μια επίθεση και όλα τα άρθρα των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ, είχαν ένα τεράστιο “404”… δηλαδή, που κανείς δεν μπορούσε να τα διαβάσει…

Οι επιθέσεις στο ιστολόγιό μου, δεν έπαψαν ούτε μέρα… έφτασε μέρα που είχε δεχθεί 10.800.000 επιθέσεις… κι όλες απωθήθηκαν χάριν στα φίλτρα που έχει βάλει ο τεχνικός μου, ο οποίος έχει πολλά γαλόνια στον τομέα του.

Σ’ αυτόν τον ΑΝΘΡΩΠΟ, οφείλω πολλά… μήνες τώρα, στέκεται ακοίμητος φρουρός γενικά στις επιθέσεις που δέχομαι και είναι πλέον ένα κομμάτι της ζωής μου πολύτιμο, όχι μόνο για την αμέριστη σημαντική βοήθειά του σε τεχνικό επίπεδο, αλλά για την πολύτιμη και σπάνια ψυχή και προσωπικότητά του.

Όλες οι επιθέσεις είναι αποθηκευμένες και είναι να τρελλαίνεται άνθρωπος όταν βλέπει από που προέρχονται, γιατί δεν μπορεί να διανοηθεί πως ένα τόσο μικρό ιστολόγιο, μπορεί να δεχθεί επιθέσεις από … ΜΕΓΑΘΥΡΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ!!!

Όταν όμως εκτός των εξωτερικών επιθέσεων, έχεις να κάνεις και με επιθέσεις εκ των έσω, δηλαδή από την ίδια την πλατφόρμα που σε φιλοξενεί, και ταυτόχρονα “μπλοκάρεται” και το mail σοιυ και το κινητό σου, τότε “κάτι άλλο παίζει”…

Και δεν θεωρώ πως είναι τυχαίο το γεγονός πως οι επιθέσεις που δέχομαι τις τελευταίες δυο μέρες, εξ αιτίας των οποίων το ιστολόγιό μου παρέμεινε ανενεργό και με πολλά προβλήματα, καθώς πολύ πρόσφατα, δέχθηκα λεκτική επίθεση και προειδοποίηση  από κάποιον με … οβραίικο επώνυμο…

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία…

Θα κρατήσω ένα σχόλιο που έγραψε αναγνώστης/αναγνώστρια για την προχθεσινή επίθεση στα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, που δείχνει την ενδεκάχρονη πορεία αυτού του μικρού ιστολογίου και με συγκίνησε πολύ.(εδώ)

Άνοιξε μια χαραμάδα χαμόγελα στην ψυχή μου και με ταξείδεψε έντεκα χρόνια πριν, όταν πρωτοξεκινούσα δειλά – δειλά το διαδικτυακό μου ταξείδι, ως συνέχεια της εφημερίδας μου που είχε κλείσει…

“Ο/Η Ανώνυμος λέει:

Θυμάσαι την πρώτη φορά που πάτησες το πλήκτρο enter και δημοσίευσες, διαδικτυακώς, τις πρώτες σκέψεις σου.

Πόσοι ήλθαν και σε διάβασαν, τότε; Ολίγοι.

Κύττα, πόσοι ερχόμαστε και σε διαβάζουμε, τώρα. Πολλοί! Φίλοι και εχθροί.

Αφού οι πιο φανατικοί αναγνώστες σου είναι οι εχθροί σου, τότε ενοχλείς.

Και, αφού οι εχθροί σου ασχολούνται με εσένα, διαρκώς, τότε ενοχλείς πολύ.

Και οι εχθροί σου είναι οι πιο δόλιοι του πλανήτη.

Φαντάσου, λοιπόν, πόση δύναμη έχεις στο μυαλό τους, ώστε να στρατοπεδεύεις, εκεί, 24/7 επί δεκαετίες.

Βραχνάς τους έγινες και βάλθηκαν να σε ξεριζώσουν.

Ευτυχώς, όμως, έχει πολύ βαθιές ρίζες -χιλιάδων ετών- αυτό το δέντρο και δεν ξεριζώνεται.

Κι όμως, το γερό δέντρο χτυπάνε· αλλά πώς τους πετσόκοψες, πάλι;

Κλαδιά τσακίζουν, στην κλάβα τους απάνω πέφτουν.

Φευ, τα πριονίσματα και οι ξυλοκοπιές προσελκύουν και άλλους…

Τουτέστιν, για σένα δουλεύουν· αλλά εσύ εργάζεσαι για τον Ελληνισμό, δηλαδή ό,τι μισούνε.

Κοινώς, σκάβουν τον λάκκο τους. Εδώ μέσα, νικάς!

Έτσι, λοιπόν, όχι μόνο μας αφυπνίζεις, με εναλλακτική, ενημερωτική πληροφόρηση, αλλά με εσένα νιώθουμε κι εμείς νικήτριες/τές.

Ωραίο (συν)αίσθημα η Νίκη!

Είσαι στα άκρα, καθημερινώς.

Τα άκρα διακρίνονται, και εσύ ανεβαίνεις, διαρκώς.

Με εσένα και την ειλικρίνειά σου (εκ των λέξεων: είλη και κρίνω), ανεβαίνουμε κι εμείς στο Φως.

Έσσεται ημάρ!”

Με φόρτισε συγκινισιακά πολύ αυτό το σχόλιο…

Κάποια/Κάποιος συνταξιδιώτρια/της σ’ αυτό το εντεκάχρονο ταξείδι των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ στις άγριες και στις ήμερες θάλασσες του κόσμου, έγραψε αυτά που αισθανόταν.

Σ’ ευχαριστώ από την ψυχή μου, ανώνυμη/ε σχολιάστρια/στή… άγγιξες τις πιο λεπτές χορδές της ψυχής μου…

Και μπορεί το τιμόνι να το κρατώ με τα χέρια μου, αλλά πόσοι μέσα απ’ αυτό το ταξείδι, δεν έγιναν ΦΙΛΟΙ ΚΑΡΔΙΑΣ… κομμάτι της ζωής μου, αλλά κυρίως της ψυχής μου.

Κι ήταν φορές, που στα δύσκολα και στις τρικυμίες, το τιμόνι το έπαιρνε ΕΚΕΙΝΟΣ… κι έβγαζε το πλοίο σε ήρεμα νερά…

ΤΟΝ έχω Οδηγό μου… άφησα την ζωή και την ψυχή μου στα Χέρια ΤΟΥ κι ΕΚΕΙΝΟΣ αποφασίζει για την κάθε μου στιγμή, την κάθε μου μέρα, το σήμερα και το αύριο.

Ξανασαλπάρουμε λοιπόν, μ’ ΕΚΕΙΝΟΝ στο τιμόνι κι εγώ δίπλα Του, και με μια ακόμα μικρή νίκη στις αποσκευές μας.

Κι είναι ένα ακόμα υπέροχο (συν)αίσθημα αυτή τη νίκη, να την χρωστάς σ’ ΕΚΕΙΝΟΝ και στους ανθρώπους που έφερε στο δρόμο σου συνταξιδιώτες και ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ, ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ ΚΑΙ Τ’ ΑΛΗΘΙΝΟΥ.

 

Σας ευχαριστώ όλες και όλους που συνταξιδεύετε μαζί μου.

Ευχαριστώ εσάς,  τους ΕΧΘΡΟΥΣ μου… ναι, σας ευχαριστώ, γιατί κάθε βολή που ρίχνετε εναντίον μου, με δυναμώνει και ατσαλώνει την ψυχή μου για να μην σας φοβάμαι και να σας πολεμάω.

Ευχαριστώ εσάς, τους ΦΙΛΟΥΣ μου, γιατί ΜΑΖΙ δίνουμε τους αγώνες για την Πίστη μας, την Πατρίδα μας, τις Οικογένειές μας…

Ευχαριστώ τους ΦΙΛΟΥΣ μου, γιατί σας νοιώθω ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ κι ας μην σας γνωρίζω όλους …

Στο μοίρασμα του ταξειδιού, γινόμαστε ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ, μια αγκαλιά… ο ένας για τον άλλον… κι ότι κι όσο μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει…

Και μια ευχή προς ΑΥΤΟΝ που κρατά στην ουσία το τιμόνι του πλοίου των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ:

“Θεέ μου, τούτο το σκαρί και τους επιβάτες του, μην τους εγκαταλείψεις ποτέ.

Οδήγησε το πλοίο και τους ΦΙΛΟΥΣ επιβάτες του, σώους ως το τέλος του ταξειδιού στην δική σου ΕΔΕΜ.

Όσο για τους γνωστούς λαθρεπιβάτες, ΕΣΥ ξέρεις ποιό είναι το μεγαλύτερο βάθος στους ωκεανούς για να τους φουντάρεις…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

 

Προβολές : 525


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα