Ετικέτα: ΠΟΙΗΣΗ

Στην Αγάπη, παραδώσου ...

Σωπαίνουν οι άνθρωποι στου ανέμου τις αντάρες ...

Αυτές τις γλυκόπικρες εικόνες από το παρελθόν, κάπου τις έσωσες ...

Δεν θα διαβάσεις γι αυτήν, σε κανένα σχολικό βιβλίο ...

Η ζωή  μας  κύκλους κάνει ...

Της ψυχής ανάγκη να μειωσει τους φόβους και τα σκοτάδια ...

Στο πλαστικό της πλάνης που ζεις, αρκεί μια σκέψη ...

Υπάρχουν συναισθήματα, που δεν θα τα δεις ποτέ να ιχνογραφούνται κι όμως κυριαρχούν στο σύμπαν...  ...

Πίστευα πως η μοναξιά, είναι γένους θηλυκού ...

Απ' όλα έχει η ζωή ...

You had a dream... you had a dream, από τότε που ήσουν παιδί ...

Άλλαξες μέσα σου... έριξες φως στα σκοτάδια σου κι όλα γύρω σου φωτίστηκαν με τις αλήθειες που φοβόσουν να δεις ...

Είναι φορές, που το μυαλό δεν μπορεί να βάλει τις σκέψεις σε μια σειρά ...

Το σκοτάδι δεν είναι φως...ποτέ δεν ήταν ...

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία...  ...

Στο καράβι της ζωής σου, μην είσαι ο ...

Δεν τελειώνει μάτια μου η ζωή, μ' έναν έρωτα, με μια αγάπη ...

Στάματησε κι ο νους να συλλογιέται... τα σχέδια που κάναμε ...

Δεν σκέπτομαι ποτέ, το θέμα στις καλημέρες  μου ...

Έμαθες ν'  αξιολογείς τις ανθρωπινες σχέσεις, βρίσκοντας πάντα μια δικαιολογία, όταν αυτές αποτύγχαναν ...

Νοστάλγησα τις ξένοιαστες μέρες ...

Θυμάσαι, τότε που ...

Σε μόνιμη ξηρασία οι ψυχές θαρρείς πως μοιάζουν παράτερες φιγούρες στην έρημο ...

Γλύπτης των ανθρώπων ο χρόνος κι η παλαίστρα της ψυχής, δεν είναι φρόνιμη γωνιά ...

Έγγωσε πάλι η ψυχή με τη μαυρίλα που απλώνεται τριγύρω και κάπου θέλει να κάνει έναν σταθμό, να ξαποστάσει ...

Αξόδευτη κι αδιάθετη η αγάπη μέσα μας ...

Η αγάπη πέρασε δίπλα σου ...

Είναι η πιο μεγάλη στιγμή της μέρας, αυτή που τελειώνει ...

Η Ελλάδα σωπαίνει... Σωπαίνουν οι άνθρωποι... Μαζί τους σωπαίνω κι εγώ ... Θεέ μου, τόσες θλιμμένες και υπόκωφες σιωπές, δεν τις χωράει η ψυχή μου Φέρτε μου όλες τις φωνές ...

Σαν σκιά που γλυστράει φευγαλέα, η ανάμνηση ...