Ετικέτα: ΠΟΙΗΣΗ

Όλα εκείνα που σου έδωσε η ζωή, κράτησέ τα ...

Μικραίνει ο κόσμος μας ...

Υπάρχουν συναισθήματα, που δεν θα τα δεις ποτέ να ιχνογραφούνται κι όμως κυριαρχούν στο σύμπαν...  ...

Έρχονται κάποιες στιγμές που θαρείς πως μοιάζουν ακίνητες ...

Όταν η φόρτιση αρχίζει να γίνεται βραχνάς, ξεκίνα τα εσωτερικά σου ταξείδια ...

Ονειρεύομαι μια βροχή, που θα ξεπλύνει όλη αυτή την βρωμιά που υπάρχει γύρω μας ...

Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα. Ίσως έξω να βρεις ένα δέντρο ή ένα κλαδί, έναν κήπο ή μια πόλη μαγική ...

Της ψυχής ανάγκη να μειωσει τους φόβους και τα σκοτάδια ...

Κι έρχεται κάποια στιγμή, η ώρα να διαλέξεις ...

Το ίδιο όνειρο κάθε βράδυ ...

Η ζωή, είναι σαν ένα μεγάλο ποτάμι που οδηγεί στη θάλασσα ...

Τα "σ' αγαπώ" σου μην τ' αφήνεις ποτέ για μετά ...

Έρχεται πάντα τελικά, εκείνη η ώρα στη ζωή σου, που κατεβάζεις τους διακόπτες κι αρνείσαι να πάρεις αποφάσεις ...

Σε χαρτιά τσαλακωμένα τ' ανεκπλήρωτα όνειρα και τα μάτια στο κενό να κοιτάζουν ...

Τα ΠΑΝΤΑ, τα καθορίζει η δύναμη της καρδιάς ...

Μην αναζητάς την αιτία σ' αυτό που ζεις, ...

Εκεί στη βαθιά σιωπή ...

Λιόλουστη μέρα κι η σημερινή, σ' έναν γλυκόπικρο Σεπτέμβρη ...

Ποτάμι που κυλά η ζωή ...

Κάπου ...

Η ζωή, θέλει κάτι άλλο, εκτός από τη συννεφιά ...

Σε περιμένει πάντα εκεί, να την ανακαλύψεις ...

« Το πιο δυσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να είστε ο εαυτός σας ...

Μας έπνιξαν  τα μασκαρεμένα συναισθήματα ...

Αν κοιτάξεις μέσα σου, την αγάπη και την χαρά θα βρεις... κι αυτά τα δυο, σε γεμίζουν πληρότητα ...

Η μοναξιά είναι ένας χορός που τον χορεύεις μόνος και σαν περήφανος αητός τινάζεις τα φτερά σου ...

Έτσι είναι η ζωή ...

Όταν αποφασίσεις να ξεκινήσεις το ταξείδι μέσα σου, κάνεις τα πιο όμορφα, τα πιο μεθυστικά ταξείδια ...

Έρχεται κάποια στιγμή που οι άνθρωποι που μέχρι χθες ήταν μαζί, χωρίζουν ...

 Χαθήκαμε... χαθήκαμε σαν άνθρωποι ...