Ετικέτα: ΠΟΙΗΣΗ

Έχεις δει τα χειμώνια ...

Αμέτρητες μικρές ανθρώπινες ιστορίες ...

Ο χρόνος και ο χώρος... αυτά σημαδεύουν τις ζωές μας ...

Ταξιδευτής της ζωής, διψάς γι αλήθειες ...

Μια αντίφαση όλη μας η ζωή ...

Δεν είναι που τ' αβαθή της ψυχής σου θες να εκφραστείς μέσα από λέξεις ριγμένες στο πέλαγο ...

Ζεις σ' έναν τρελλό κόσμο που τα ιδανικά και οι στόχοι σου, χάνονται και πολλές φορές θυσιάζονται αναίτια ...

Μ' έμαθαν να τον φοβάμαι τον πόνο ...

Στις λάσπες της σιωπής πετά τις λέξεις σαν σκουπίδια ...

Κι έρχεται μια στιγμή που γίνεται κομμάτι της ψυχής σου ...

Έρχονται φορές, που ούτε οι λέξεις βγαίνουν στο χαρτί, ούτε το συναίσθημα ...

"Πρέπει να καείς από την ίδια σου την φλόγα , πώς να ξαναγεννηθείς αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;" ...

Όχι.. δεν αντέχει άλλους βιασμούς η ψυχή σου ...

Σκιές... σκιές περιπλανώμενες, χωρίς ψυχή ...

Δες τον κόσμο γύρω σου ...

Έλα πάμε τραγούδι ...

Υπάρχουν κάποια συναισθήματα, που δεν μπαίνουν σε όρια ...

Όνειρο μακρινό ...

Όλη μας η ζωή μας, δρόμοι ...

Μια αγκαλιά ...

Στη ζωή σου, θα βρεθείς πολλές φορές σε σταυροδρόμι ...

Κάτι σε κρατάει... κάτι  εμποδίζει τα χέρια σου ν' απλώσουν και να πιάσεις τα  όνειρά σου ...

Όλος σου ο εαυτός, αυτό το ... "εγώ" ...

Πόσο εύκολα ξεχνάμε το πιο απλό ...

Όταν αποφασίσεις να ξεκινήσεις  το ταξείδι μέσα σου ...

Πάνε χρόνια που έγινε συνειδητή επιλογή το "delete" της μνήμης ...

Στο πέρασμά μας από τη ζωή, ας μην αφεθούμε να σερνόμαστε απ' αυτή...  ...

Τι ξέρεις για κείνες τις κρυφές αγάπες; ...

Σ' όλη αυτή την παρανοϊκή κατάσταση που ζούμε, έρχονται κάποιες στιγμές που κατεβάζεις ρολλά ...

Μάτια....καθρέπτης της ψυχής ...