Ένα μήνυμα από εμένα, για τους αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ...

Ένα μήνυμα από εμένα, για τους αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ...

4 Ιανουαρίου, 2024 128 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:1,886
Μοίρασέ το

 

Οφείλω ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, στους φίλους αναγνώστες και σχολιαστές που από τις δυο πρώτες μέρες που διαπίστωσαν την αιφνίδια απουσία μου στο ιστολόγιο, με κάθε τρόπο μου εκδήλωσαν την ανησυχία, το ενδιαφέρον  και κυρίως την αγάπη τους…

 

 

Αγαπητοί αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ,

 

Η αλήθεια είναι πως κάπως αλλιώς τις είχα ονειρευτεί αυτές τις Άγιες Μέρες… μαζί με τους ανθρώπους που, αγαπώ,  μέσα στην Χριστουγεννιάτικη μαγεία και θαλπωρή που τέτοιες μέρες παίρνουν μια άλλη διάσταση στις ψυχές μας… και κάπως διαφορετικά εξελίχθηκαν…

 

 

Είχα απλά και καθημερινά όνειρα… χωρίς την ψεύτικη λάμψη των γιορτών… χωρίς προσποιητά γέλια και φωνές, χωρίς οχλοβοή,  που θα κάλυπταν τα κενά της ψυχής…

 

 

Κοντά στ’ αναμμένο τζάκι, που η θαλπωρή του αγγίζει την ψυχή σου, σ΄ ένα νοσταλγικό ταξείδι αγάπης με τους δικούς μου ανθρώπους, να μοιραζόμαστε φαγώσιμες χριστουγεννιάτικες γεύσεις, τραγούδια, ιστορίες από το χθες, και πάνω απ’ όλα, αγάπη και θαλπωρή… αυτά που λείπουν εδώ και δεκαετίες από τις ζωές μας…

 

Κι αντί για όλα αυτά τα απλά, βρέθηκα σ’ ένα παλιό ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, που έτρεχε με πατημένο το γκάζι, με την σειρήνα του να ουρλιάζει, για να σώσει τη ζωή μου…

Κι ύστερα, στο νοσοκομείο… στην εντατική…  κι εκεί, να δίδεται η μάχη της ζωής με τον θάνατο, γιατί πέντε – δεκα λεπτά να καθυστερούσα σε κάποιες ενέργειές μου, θα έβλεπα τον κόσμο από ψηλά…

Καρδιά είναι βρε παιδιά… πόσα ν’ αντέξει…

 

Κι ο Καθηγητής που μου έσωσε τη ζωή, ήταν σαφής:

«Τέρμα συγκινήσεις, τέρμα βάρη, τέρμα τσιγάρο… τέρμα γλυκά…»… και ετοιμαζόταν να μου πει κι άλλες απαγορεύσεις, αλλά και με το ένα πόδι στον τάφο που έφτασα, βρε παιδί μου, το πνεύμα αντιλογίας από τα γεννοφάσκια μου που κουβαλάω δεκαετίες τώρα στην πλάτη μου, δεν κόβεται…

«Δεν μου λες ντοτόρε, θα μου αφήσεις κάτι να νοιώθω ζωντανή, ή θα μου τα κόψεις όλα και θα κυκλοφορώ σαν ανεμβολίαστο ζόμπι…;;; τον ρώτησα…

 

Κι αυτός, με κοίταξε σαν  να ‘βλεπε … ούφο…

«Δεν έχετε εμβολιαστεί;;;» με ρώτησε …

«Όχι βέβαια, ντοτόρε μου… την αγαπάω τη ζωή μου για να την προσφέρω θυσία στους εβραίους και στα σατανικά τους σχέδια»…

Το βλέμμα της αγελάδας το έχετε δει;;;

Ε, έτσι με κοίταξε ο μεγαλο-ντοτόρος…

 

 

Παρ’ όλες τις «κόντρες μας» όμως, περί του θανατερού εμβολίου, του τεστ που αρνήθηκα να κάνω, την υπογραφή που έπρεπε να βάλω  σε μια λίστα από “συναινέσεις” και τελικά την έβαλα ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΠΑΝΤΟΣ ΝΟΜΙΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΟΥ, (αν ποτέ βρεθείτε στην ίδια κατάσταση  και πρέπει να σας γίνουν επεμβάσεις – μακρυά από εσάς κάτι τέτοιο – ΜΗΝ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΑΣ ΕΝ ΛΕΥΚΩ), οφείλω να ομολογήσω πως έκανε άψογη δουλειά, και πως έτυχα εξαιρετικής ιατρικής φροντίδας στο συγκεκριμένο νοσοκομείο που ουδεμία σχέση έχει με τα διαλυμένα νοσοκομεία των μνημονιακών κυβερνήσεων…

 

 

Γιατί αν είχα πάει σε οποιοδήποτε άλλο νοσοκομείο, το μόνο βέβαιο ήταν πως θα έβλεπα τους αγαπημένους μου, τα σκυλογατουλίνια μου και το ιστολογιό μου, πάνω από τα σύννεφα…

 

 

Φαίνεται όμως πως το καντήλι μου, δεν ήταν γραφτό να σβήσει…

Φαίνεται πως ο Θεός, μου έδωσε άλλη μια ευκαιρία ζωής… το «ΓΙΑΤΙ»  θα το δω στην πορεία…

 

Σημασία έχει πως πρέπει ν’ αλλάξω κάποια πράγματα στη ζωή μου και να την πάρω με άλλη ματιά…

Τις μέρες της απουσίας μου, είτε μέσα από το νοσοκομείο, είτε μετά στο σπίτι μου, είχα και έχω  την ευκαιρία να σκεφθώ πολλά…  να μετρήσω πρόσωπα, συμπεριφορές  και καταστάσεις, με άλλο τρόπο…

 

 

Γιατί αυτό που μετράει, δεν είναι οι αγάπες και τα λουλούδια, που συνηθίζουμε να τα πασπαλίζουμε με χρυσόσκονη…

Σημασία έχει ο χρόνος, ο τρόπος και κυρίως ο σεβασμός…

 

Σημασία έχει ν’ αγγίξεις την ουσία της ζωής και να νοιάζεσαι… να τολμάς… να μαθαίνεις… να εξελίσσεσαι… ν’ αγαπάς…

 

 

Γιατί στη ζωή, μπορείς να κλαις ή να γελάς… να θυμάσαι ή να ξεχνάς… να υπομένεις ή ν’ αντιδράς… να χάνεις, ή να νικάς… κυρίως όμως σημασία έχει να βρίσκεις τη δύναμη να ξεκινάς απ’ την αρχή ξανά και ξανά…

 

Έτσι, οφείλω ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς, στους φίλους αναγνώστες και σχολιαστές που από τις δυο πρώτες μέρες που διαπίστωσαν την αιφνίδια απουσία μου στο ιστολόγιο, με κάθε τρόπο μου εκδήλωσαν την ανησυχία, το ενδιαφέρον  και κυρίως την αγάπη τους…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΛΑ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΖΕΤΑ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΝΙΚΗ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΧΑΡΑ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΗΜΗΤΡΑ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΑΘΗΝΑ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΝΔΡΕΑ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΜΑΡΙΕ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΦΟΙΒΗ…

Ανοίγω για όλους εσάς, μια μεγάλη αγκαλιά αγάπης…

Αυτές τις μέρες της απουσίας μου, εισέπραξα πολλή αγάπη… αληθινή αγάπη από λίγους αλλά εκλεκτούς… κι αυτό είναι ένα στοιχείο που έκανε τις δύσκολες μέρες μου πιο βατές, πιο ήρεμες…

 

Γνωρίζω πως κάποιοι ικανοποιήθηκαν και θα ικανοποιηθούν πολύ, από όσα διαβάσουν σ’ αυτή την ανάρτηση … ακόμα και θα χύσουν κροκοδείλια δάκρυα και θα μου εκφράσουν την συμπαράστασή τους…

Δεν θ’ ασχοληθώ μαζί τους… 

Υπάρχει ένας ΚΡΙΤΗΣ… ας ασχοληθεί ΑΥΤΟΣ μαζί τους…

 

Εμένα μου αρκεί που μου έδωσε ΑΥΤΟΣ Ο ΚΡΙΤΗΣ, μια ακόμα ευκαιρία ζωής, την οποία θα προσπαθήσω να τιμήσω…

Πρώτα ο  Θεός, θα συνεχίσουμε μαζί με όλους εσάς το ταξείδι που για λίγο διακόπηκε βίαια, αλλά με άλλους τρόπους, πιάνοντας και σ’ άλλα λιμάνια… πιο ήρεμα παρ’ όλο που οι καιροί είναι σκληροί… σημασία έχει να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, στις μέρες της απανθρωπιάς…

 

Η χρονιά που έφυγε, σίγουρα δεν ήταν η χρονιά που είχαμε ότι θέλαμε…

Ας την δούμε όμως σαν μια χρονιά που εκτιμήσαμε αυτά που είχαμε…

 

 

 

 

Καλή κι ευλογημένη χρονιά εύχομαι σ’ όλους εσάς και προπάντων να έχετε ΥΓΕΙΑ, ΠΙΣΤΗ, ΑΓΑΠΗ, ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΨΥΧΗΣ

 

Καλλιόπη

 

 

 

 

 

 



Αγαπητοί αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ,
Μπορείτε να στηρίξετε αυτή την προσπάθεια, με την μηνιαία συνδρομή σας, στην Paypal επιλέγοντας το μπανεράκι που βρίσκεται ακριβώς κατώ απο το κείμενο αυτό , και να προχωρήσετε στην διαδικασία δωρεάς όσο κοστίζει ένας καφές.Η διαδικασία είναι πολύ απλή είτε έχετε λογαριασμό Paypal είτε όχι.Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συμπληρώσετε το ποσο και να επιλέξετε το κουτάκι με την σήμανση ‘Make this a monthly donation’ και εν συνεχεία να πατήσετε το κουμπακι ‘Donate with PayPal’ αν έχετε λογαριασμό με Paypal , η ‘Donate with a Debit or Credit Card’, αν δεν έχετε λογαριασμό με Paypal και κάνετε την δωρεά με χρεωστική η πιστωτική κάρτα.Αν έχετε πρόβλημα με την διαδικασία μπορείτε να επικοινωνήσετε στο email [email protected] η να στείλετε μήνυμα απο την φόρμα επικοινωνίας που βρίσκεται σταθερά στο κάτω μέρος της σελίδας.Σας ευχαριστώ για την στήριξη σας.

Καλλιόπη Σουφλή

 

Προβολές : 1,886


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα