Ανθρώπινες στιγμές, εκεί που αγαπούν την ΕΛΛΑΔΑ και ΤΙΜΟΥΝ τον ΗΡΩΑ Μαρίνο Ριτσούδη...
“Καί ξαφνικά κάτι είπε στή γλώσσα της σε όλους όσοι ήσαν εκεί πού άρχισαν να χειροκροτούν καί να λένε στα Ελληνικά ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ καί να κοιτάζουν όλοι εμάς…”
Συγκίνηση και οργή… αυτά τα συναισθήματα ένοιωσα διαβάζοντας το σχόλιο του αγαπητού Δικαιοκλή… και επειδή το σχόλιο περιείχε και κάποια άλλα προσωπικά στοιχεία ο Δικαιοκλής μου ζήτησε να μην το αναρτήσω…
Δεν μπορούσα όμως να παραλείψω το κομμάτι εκείνο που έζησε στη Σερβία… κι αυτό το κομμάτι με συγκίνησε, αλλά και με εξόργισε…
Γιατί στην Σερβία, τον ΜΑΡΙΝΟ ΡΙΤΣΟΥΔΗ τον θεωρούν ΗΡΩΑ και στην Ελλάδα, είναι ελάχιστοι αυτοί που τον γνωρίζουν… που γνωρίζουν τον ΗΡΩΙΣΜΟ ΤΟΥ…
Αηδιασμένη από τα όσα ζει η Πατρίδα μας χρόνια τώρα, αλλά και με τα βρώμικα πολιτικά παιχνίδια, ήθελα να δώσω μια μικρή ανάσα φυγής, σε κάτι ανθρώπινο που συγκινεί και μας δείχνει και την άλλη όψη της ζωής… αυτή της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ και του ΗΡΩΙΣΜΟΥ…
Έχοντας ταξειδέψει στη Σερβία και συγκεκριμένα στο ΑΛΕΞΙΝΑΤΣ, μια μικρή πόλη που αδελφοποιήθηκε με το Λαύριο, καλύπτοντας τις αποστολές αλληλεγγύης και συναδέλφωσης μ’ αυτή τη πόλη που ισοπέδωσαν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια στους κατοίκους και στο ορφανοτροφείο που φιλοξενούσε παιδιά του πολέμου, ήταν η πρώτη φορά που άκουσα το όνομα του ΗΡΩΑ ΜΑΡΙΝΟΥ ΡΙΤΣΟΥΔΗ, το 2003 και τα επόμενα πέντε χρόνια…
Οι Σέρβοι τον λατρεύουν… και τον τιμούν…
Κι ήταν η αγάπη που εισπράξαμε όσοι βρεθήκαμε εκεί… μια αγάπη ατόφια και ανιδιοτελή από τους αδελφούς Σέρβους… και μια περηφάνεια για τον σεβασμό και την απέραντη αγάπη που έχουν για τον ΜΑΡΙΝΟ…
Τον ΜΑΡΙΝΟ ΡΙΤΣΟΥΔΗ, που αν ρωτήσεις στην Ελλάδα των ΡΑΓΙΑΔΩΝ, ποιός είναι, αμφιβάλω αν βρεθούν ανάμεσα στα εκατομμυρια των ελληνόφωνων, να τον γνωρίζουν εκατό ΕΛΛΗΝΕΣ…
Κι αυτό, είναι τραγικό…
Οι ελληνόφωνοι γνωρίζουν ακόμα και τι βρακί φοράει ή με ποιόν πηδήχτηκε το κάθε ιφλουενς τσουλί, αλλά έναν σύγχρονο ΗΡΩΑ, τον αγνοούν…
Απ’ αυτή εδώ τη μικρή διαδικτυακή γωνιά, ας κρατήσουμε το όνομά του ζωντανό…
Καλλιόπη Σουφλή
Πέραν από τόν άνθρωπο, πατριώτη,Έλληνα αξιωματικό τού πολεμικού ναυτικού ο οποίος με τήν στάση του αυτή ανέδειξε τό μεγαλείο που κρύβει ο κάθε πραγματικός Έλληνας πατριώτης, θά αναφερθώ σε προσωπικό δικό μου περιστατικό που μου συνέβει πρίν 15 περίπου χρόνια όταν επισκέφτηκα με τήν γυναίκα μου τήν πρωτεύουσα τής Σερβίας τό Βελιγράδι.
Αφ’ού περιηγήθηκα με τό αυτοκίνητο μου όλα τά ερείπια πού άφησαν οι βομβαρδισμοί τών νατοικών ηρώων -περίπου μισή ώρα αριστερά καί δεξιά μιάς κεντρικής λεωφόρου-τά οποία στέκουν εκεί όπως ακριβώς μετά τούς βομβαρδισμούς,για να θυμίζουν τό μεγαλείο τών νατο’ι’κών,πήγαμε να ξεκουραστούμε καί να πάρουμε το μεσημβρινό μας γεύμα σε ένα κεντρικό εστιατόριο.
Η κυρία που ανέλαβε να μας εξυπηρετήσει όταν κατάλαβε πώς είμαστε Ελληνες άρχισε να μας μιλάει Ελληνικά, διότι σπούδαζε Ελληνική φιλοσοφία στό πανεπιστήμιο τού Βελιγραδίου καί αναφέρθηκε στόν αξιωματικό άνδρα ΕΛΛΗΝΑ καί στούς γονείς της που έχασε στούς βομβαρδισμούς.
Καί ξαφνικά κάτι είπε στή γλώσσα της σε όλους όσοι ήσαν εκεί πού άρχισαν να χειροκροτούν καί να λένε στα Ελληνικά ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ καί να κοιτάζουν όλοι εμάς.
Πρώτη φορά στή ζωή μου έννοιωσα τέτοια αμηχανία πού έβαλα τα κλάμματα δέν ήξερα τί να κάνω τί να πώ…
Δικαιοκλής
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΛΕΞΙΝΑΤΣ, ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ, ΜΑΡΙΝΟΣ ΡΙΤΣΟΥΔΗΣ, ΣΕΡΒΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Καλλιόπη μου καλημέρα
Πρώτον να σ’ευχαριστήσω για τήν τιμή που μου έκανες προβάλλοντας με τόν τρόπο σου ένα περιστατικό πού βίωσα εγώ καί η γυναίκα μου στό Βελιγράδι τό 2007 .Η διάκριση αυτή όμως ανήκει αποκλειστικά σε σένα καί μόνο ,φέροντας στό φώς γεγονότα πού κάποιοι γιά δικούς τους λόγους κλείδωσαν σε σκοτεινά κελλάρια τήν πρόσφατη ιστορία μας.Για να μήν μαθαίνουν οι νεοέλληνες.
Οφείλω να ομολογήσω ότι τό γεγονός αυτό με τόν Ελληνα ΡΙΤΣΟΥΔΗ ΜΑΡΙΝΟ τό έμαθα μόλις εκείνη τήν στιγμή που μας το αφηγήθηκε η κοπέλα ,πως ένας Έλληνας αξιωματικός αρνήθηκε να γίνει συνεργός στόν σφαγιασμό περίπου 2500 αμάχων μεταξύ τών οποίων καί κοντά 90 παιδιά .Η πατρίδα του τόν τιμώρησε καί οι Σέρβοι τόν τίμησαν καί θα τόν τιμούν
Εκείνη τη στιγμή και με τον κόσμο τών παρεβρισκομένων να χειροκρατάει και να ζητωκραυγάζει υπέρ τής Ελλάδος,με έζωσαν παράξενα συναισθήματα δέν ήξερα πώς να αντιδράσω.Θύμωσα καί μίσησα τόν εαυτό μου για την άγνοια μου απέναντι σε ένα τόσο τραγικό γεγονός,καί ξέσπασα σε κλάμματα μαζί με εμένα καί η κυρία μου.
Καί πάλι σ’ευχαριστώ
Η διάκριση, ανήκει αποκλειστικά στον ΗΡΩΑ ΜΑΡΙΝΟ ΡΙΤΣΟΥΔΗ, Δικαιοκλή… και είναι μια διάκριση που τον ΤΙΜΑ…
Ας μάθουν οι έλληνες, μέσα από τη δική σου ιστορία και την δημοσιογραφική δική μου, πως ακόμα υπάρχουν ΗΡΩΕΣ, που μας εμπνέουν…
Ότι έχασε σε καριέρα αυτός ο ανθρωπος,το κέρδισε σε αγάπη και τιμη ενός ολόκληρου λαού.
Την Ελλάδα βασικά θα βρεις την αγαπάνε πολλοί στο εξωτερικό,αλλά λίγοι στο εσωτερικό.
Μια φορά βρέθηκα σε ένα χώρο,στις ΗΠΑ,όπου εκεί υπήρχαν άτομα από διάφορες χώρες.Ηταν κάποιος ο οποίος μας ρωτούσε έναν έναν από πού είμαστε.Ημουν ο μοναδικός Έλληνας.Ο ένας από δω ο άλλος από κει.Τελικα όταν έφτασε σε με μένα και είπα ότι είμαι από την Ελλάδα,ξαφνικά άρχισαν να χειροκροτούν όλοι μαζί ασταμάτητα.
Φυσικά δεν χειροκροτούσαν εμένα,αλλά στο άκουσμα της Ελλαδας με τα χειροκροτήματα,σκέφτηκα τι άραγε θα διδάχτηκαν αυτοί οι ανθρωποι ο κάθε ένας στη χώρα του,ώστε να χειροκροτούν με τόσο πάθος όλοι μαζί.
Εκεί ένιωσα τι σπουδαίο πολιτισμικό πλούτο διαθέτουμε,που στην Ελλάδα προσπαθούν να τον υποβαθμίσουν και να μας κάνουν να αισθανόμαστε άχρηστα μηδενικά,αντί να προσπαθούν να τον αναπτύξουν και να τον αναδείξουν ώστε να γίνουμε πάλι πρωτοπόροι για το καλό της ανθρωπότητας.