η πρόσκληση είναι για όλους... (μουσικό βίντεο και ταινία)...
Λοιπόν σήμερα που η μέρα είναι βροχερή, λέω να σας πάω ένα ταξείδι…
…η πρόσκληση είναι για όλους, αν και μάλλον λίγοι θα νοιώσουν τη μαγεία αυτού του ταξειδιού…
Θα είναι ένα ταξείδι, σ’ εκείνα τα υπέροχα χρόνια που ήμασταν παιδιά…
… τότε που ζούσαμε στα χωριά…
… τότε που είχαμε κήπους…
… κότες, κατσίκια και κουνέλια…
… ίσως και κάπου να βολόδερνε κι ο γαϊδαράκος…
… τότε που φορούσαμε ποδιές στο σχολείο και νοιώθαμε όλοι ίσοι και όλοι μαθητές/τριες..
Και ναι…
… μπορεί το παιδί να θέλει να δραπετεύσει απο την αγγαρεία των μαθημάτων, αλλά τα χρόνια τα μαθητικά είχαν μια άλλη γεύση…
… ένα άρωμα διαφορετικό για μας, τα παιδιά της χρυσής εποχής..
Τότε που ακόμα και στο σχολείο, έπρεπε ο κάθε μαθητής/τρια, να φέρει και το δικό του/της ξύλο για να να ζεσταθεί η ξυλόσομπα στην αίθουσα του σχολείου..
Δύσκολα χρόνια…
… αλλά και χρόνια υπέροχα…
… γιατί τότε, τα πάντα είχαν γεύση, άρωμα, ομορφιά…
… ακόμα και μέσα στις δυσκολίες….
Στο χέρι μου, ακόμα υπάρχει η αίσθηση της βέργας του δασκάλου…
… της βίτσας, βρε παιδί μου…
… αυτής που σε περίμενε αν δεν ήξερες μάθημα ή έκανες κάποια αταξία…
… τότε υπήρχε ο σεβασμος στο δάσκαλο…
… και μην βιαστεί κάποιος να πει πως ήταν σκέτος φόβος…
… σεβασμός ήταν…
Ζυμωτό το ψωμί…
… φυλαγμένα στο φανάρι τα λιγοστά τρόφιμα…
… το γάλα φρέσκο απ’ την κατσίκα, το φαγητό στο γκάζι ή στην πυροστιά και το μπάνιο…
… η υγιεινή βρε παιδί μου, στη σκάφη μια φορά τη βδομάδα…
… ένα ρούχο καλό για τις γιορτές και τις σχόλες και δυο ρούχα χιλιομπαλωμένα για την κάθε μέρα…
… κι η μάνα με το μαντεμένιο σίδερο γιομάτο καυτά κάρβουνα να σιδερώνει…
Τότε που ψωνίζαμε στον μπακάλη…
… τότε που δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και ζούσαμε ανγγοώντας τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας…
Τότε που σαν παιδιά, σε χωματένιες αλάνες και δρόμους στήναμε τα παιχνίδια μας…
Δύσκολα χρόνια…
… αλλά χρόνια υπέροχα…
… αληθινά…
… γιατί τότε, οι γεύσεις, ήταν αληθινές, γιατί τότε οι εικόνες ήταν καθαρές…
… γιατί και το χαμόγελο, αληθινό ήταν…
… και τα αισθήματα, αληθινά ήταν..
… γιατί τότε είχαμε ελπίδα, όνειρα και παλμό στην ψυχή…
… είχαμε αρχές και αξίες…
Σήμερα;;;;;;;;
Σήμερα, κάποιοι προσπαθούμε να τις ξαναβρούμε…
… να συνδέσουμε το τώρα με το χθες μας..
… να ξαναβρούμε τους χαμένους εαυτούς μας…
… να ξαναγίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ….
καλησπέρα και καλή μέρα σε όλους σας…
Καλά κι ευλογημένα Χριστουγεννα…
Καλλιόπη
Υ.Γ. Τι σου κάνει μια βροχή….
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΛΕΩ ΜΟΥΣΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ, ΣΕ ΕΜΠΝΕΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΕ ΕΜΠΝΕΟΥΝ ΚΑΙ ΣΟΥ ΞΥΠΝΑΝΕ ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΑΓΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ.
ΑΝ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΟ 1970, ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΜΕΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ.
ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΑΓΝΑ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, Η ΦΥΣΗ, Η ΘΑΛΑΣΣΑ, Ο ΗΛΙΟΣ, ΤΟ ΚΛΙΜΑ, ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ,
ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΓΕΝΙΚΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΣΤΑΝΙ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ, ΤΟ ΠΕΠΟΝΙ, ΤΗ ΝΤΟΜΑΤΑ, ΤΟ ΑΓΓΟΥΡΙ, ΤΑ ΕΚΟΒΕΣ ΚΑΙ ΜΟΣΧΟΒΟΥΛΕΣΕ ΟΛΗ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ.
ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΚΟΒΕΣ ΤΟ ΤΣΑΜΠΙ ΜΕ ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΤΡΩΓΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΛΥΝΕΙΣ ΜΕ ΝΕΡΟ.
ΕΚΟΒΕΣ ΤΟΝ ΓΙΑΡΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, ΤΟΝ ΔΑΓΚΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΥΜΟΙ ΤΟΥ ΕΤΡΕΧΑΝ ΣΤΟ ΣΑΓΟΝΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ.
ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΣΠΑΓΑΜΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΑΣ, ΣΚΙΖΑΜΕ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΑΣ, ΤΡΩΓΑΜΕ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΑΣΒΕΣΤΗ, ΠΙΝΑΜΕ ΝΕΡΟ ΑΛΜΥΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΧΑΜΕ ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ.
ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΜΠΑΛΑ ΣΤΙΣ ΑΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ ΧΑΝΟΜΑΣΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΑΜΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΑΡΓΑ, ΕΠΕΦΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΚΑΡΠΑΖΙΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΣΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΜΗΠΩΣ ΠΑΘΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΓΡΑΨΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΖΗΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ.
https://youtu.be/esuhwuXn9t8?feature=shared
Να ξαναγινομασταν παλι πιτσιρικοι…… {Γιωργος Κοινουσης}
ΗΛΙΑ, τι μου θύμισες… “Μούσα Καλλιόπη” με αποκαλούσε μια αγαπημένη φίλη, η ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΝΙΚΟΥ, που έφυγε με πολύ τραγικό τρόπο, δολοφονημένη από το ίδιο της το παιδί που είχε πολλά ψυχολογικά προβλήματα… https://attikanea.info/tag/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85/
Δεν είμαι Μούσα… παλιά ψυχή, ίσως…
Μισώ τις πόλεις… λατρεύω τη φύση και τα μικρά απόμερα χωριουδάκια έτσι όπως τα έζησα στη δεκαετία του ’60… εκεί που μπορείς ακόμα ν’ αναπνεύσεις τις μυρωδιές της γης, τους καπνους από το τζάκι που καίει, να γευτείς γεύσεις παλιές και χαμένες… να σεργιανήσεις σε μικρά πλακόστρωτα δρομάκια… να νοιώσεις την απόλυτη απλότητα…
Αυτή η απλότητα μου λείπει ΗΛΙΑ…
Υπέροχο… Κ. Καλλιόπη…
με συγκινήσατε..
υπέροχα χρόνια!!!
Βιωματικά δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις την μαγεία… τα συναισθήματα…
Είμαι 80s Καλοκαίρια… Χριστούγεννα… Πάσχα… τα βίωνα με τους παππούδες στην απόλυτη απλότητα… στο σπιτάκι στο βουνό… μέχρι το Λύκειο.. και ΠΣΚ με την ευκαιρία…
τα χιλιομπαλωμένα ρούχα…
τα ζωάκια, κατσικούλες, μουλαράκι, κοτούλες, κουνελάκια, γουρουνάκι… και την φύση παρέα…
το ζυμωτό ψωμάκι – φαγάκι της γάστρας… το ξινόγαλακι… η κορφούλα..
και μια φορά την εβδομάδα μέγα δώρο του παππού όταν ερχόταν από το παζάρι… σοκολάτα και μπισκότα.. ή κατσικίσιο βουτυράκι με ζάχαρη ..
το κυνηγητό για την σκάφη… χάχα…. το τσουκνιδισμα…
ψάχνοντας το μέρος στα 50 μέτρα μέσα στο δάσος νύχτα με φακό για την ανάγκη..
είναι τόσα υπέροχα πολλά…
τα αυτοσχέδια παιχνίδια άπειρα… η βοήθεια στα χωραφάκια νύχτα με φεγγάρι… κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού..
Το καταφύγιο του παραδείσου..
ωραίο βιβλίο θα ήτανε…
παλιά έγραφα ανορθόγραφα μεν… αλλά μου άρεσε πολύ…
τα πέταξα όλα μια άσχημη στιγμή… κλαίω ακόμη..
Καλησπέρα σας…
Αυτές τις εποχές όσοι τις έχουμε ζήσει, θα τις νοσταλγήσουμε πολλές φορές.
Να είστε καλά…
Καλά Χριστούγεννα και ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ…
Επίσης Κ Καλλιόπη…!
Καλά Χριστούγεννα
Καλή Λευτεριά πρώτα στις καρδιές μας…
Αν δεν ελευθερωθούν οι καρδιές μας, καμιά λευτεριά δεν θα έρθει…
Να είστε καλά…
Ακριβώς …