.jpg)
Ο Ιησούς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι το χρήμα καθαυτό ήταν κάτι κακό. Αντίθετα, επαίνεσε την απόκτησή του μέσω της εργασίας
.jpg)
«Ο Ιησούς Χριστός θεωρούσε το χρήμα βρώμικο και ρίζα όλων των κακών!» δήλωσε ένας φοιτητής σε μια από τις διαλέξεις μου σε πανεπιστημιουπόλεις, πριν από λίγους μήνες. Δεν είναι μια ασυνήθιστη άποψη αυτή, αλλά είναι επίσης προφανώς λανθασμένη – εντελώς, και πέρα για πέρα ψευδής.
Ο φοιτητής απαντούσε σε μια διάλεξή μου με τίτλο «Ήταν ο Ιησούς σοσιαλιστής ;», βασισμένη σε ένα σύντομο δοκίμιο που έγραψα το 2015.
[ Δείτε σχετικά: Όχι, ο Χριστός δεν ήταν «σοσιαλιστής»]
Το βιβλίο εξετάζει ένα ευρύτερο ζήτημα, ένα μικρό μόνο μέρος του οποίου αποτελούν τα θέματα που σχετίζονται με το χρήμα. Ο Daniel Hannan από την Μεγάλη Βρετανία έγραψε έναν καταπληκτικό πρόλογο. Ο εκδότης Steve Forbes το αποκαλεί «ένα καλά τεκμηριωμένο αριστούργημα». Ο ιστορικός Burton Folsom δήλωσε ότι «χάρη σε αυτό το βιβλίο, οι προοδευτικοί δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να ισχυριστούν με κάποια αξιοπιστία ότι ο Ιησούς θα έσπευδε να γίνει σοσιαλιστής αν ζούσε στην εποχή μας».
Ελπίζω να παραγγείλετε ένα αντίγραφο για εσάς, και ένα για τον ιερέα σας ή κάποιον άλλο ενδιαφερόμενο, επειδή, για αυτό το σημαντικό θέμα, δεν υπάρχει τίποτα στην αγορά τόσο πειστικό και περιεκτικό. (Ευχαριστώ τους αναγνώστες για την κατανόησή τους στην αυτο-διαφήμισή μου ! )
Τα χρήματα στην εποχή του Ιησού και ό,τι είπε σχετικά με αυτά είναι ενδιαφέροντα θέματα, κι αξίζουν προσοχής ανεξαρτήτως θρησκεύματος, πίστης, ή ακόμα και της έλλειψής της. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά.
Ο ίδιος ο Ιησούς δεν χρησιμοποίησε ποτέ τη φράση «βρώμικο χρήμα». Η φράση εμφανίζεται μόνο τέσσερις φορές σε ολόκληρη τη Βίβλο. Και τις τέσσερις, εκστομίζεται από κάποιον άλλο, και πάντα σε σχέση με περιπτώσεις κλοπής ή ανεντιμότητας, με αναφορές σε «λάφυρα» ή σε «παράνομο όφελος».
Η κλοπή και η ανεντιμότητα στιγματίζονται μέσω ανεπιφύλακτης καταδίκης τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, από πλήθος προφητών και σοφών. Για παράδειγμα: «μην πάρετε χρήματα από κανέναν δια της βίας, ούτε να ψευδομαρτυρήσετε ποτέ εις βάρος κάποιου», συμβούλευσε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής όταν ερωτήθηκε από μια ομάδα στρατιωτών (στο κατά Λουκάν 3:14). Στα Γνωμικά (11:1) μαθαίνουμε ότι «τα κάλπικα σταθμά [σ.σ. στο ζύγι] αποτελούν βδέλυγμα για τον Κύριο, αλλά τα αυθεντικά είναι η ευχαρίστησή του».
Ο Ιησούς δεν ισχυρίστηκε ποτέ, ούτε κατά προσέγγιση, ότι το χρήμα από μόνο του ήταν κάτι κακό. Αντίθετα, επαίνεσε την απόκτησή τους μέσω της παραγωγικής εργασίας και της επένδυσής τους, όπως στην περίφημη Παραβολή των Ταλάντων. Συμβούλεψε την προσεκτική διαχείρισή τους στο επιχειρείν, όπως στο κατά Λουκάν 14:28-30. Ενθάρρυνε την ιδιωτική, εθελοντική χορήγησή τους για αξιόλογους σκοπούς και φιλανθρωπίες, όπως στην Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Εξήρε αυτούς που υποστήριζαν αγαθοεργίες, αποστολές και ναούς με τις χορηγίες και τις προσφορές τους, όπως στην ιστορία των οβολών της χήρας στο κατά Μάρκον 12:41-44 και στο κατά Λουκάν 21:1-4.
Σε πολλές περιπτώσεις, παρότρυνε τους ανθρώπους να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον – συμπεριλαμβανομένης της δωρεάς χρημάτων – για την κάλυψη δικαιολογημένων αναγκών και για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους. Εσείς και εγώ κάνουμε το ίδιο, ίσως σε καθημερινή βάση, στο σπίτι ή στον χώρο εργασίας μας. Η παρότρυνση κάποιου να βοηθήσει έναν άλλον άνθρωπο είναι ένα πράγμα, αλλά το να αναγκάζεις κάποιον να δώσει χρήματα για να βοηθήσει κάποιον είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Ο Ιησούς ζήτησε την προσωπική, ατομική και ελεύθερη γενναιοδωρία, όχι καταναγκαστικά, κρατικά προγράμματα αναδιανομής.
Γιατί πιστεύουν τόσοι πολλοί ότι, επειδή ο Ιησούς ενέκρινε τη φιλανθρωπική προσφορά, θα ενέκρινε επίσης και ένα υποχρεωτικό κράτος πρόνοιας; Υπάρχει ολόκληρο χάος μεταξύ των δύο. Εάν σας προτείνω να διαβάσετε ένα βιβλίο, θα υποθέσετε ότι είμαι υπέρμαχος ενός κράτους που θα σας αναγκάσει να το διαβάσετε; Όταν η μητέρα σας σας έλεγε να τρώτε λαχανικά, νομίζατε ότι υποστήριζε αυτομάτως ένα Υπουργείο Κατανάλωσης Λαχανικών;
Πάνω από μία φορά, ο Ιησούς προειδοποίησε να μην αφήνεται η προσωπικότητά μας να υποκύπτει στους επιβλαβείς πειρασμούς και τις υπερβολές που συχνά συνοδεύουν τα χρήματα. Παρομοίως, ευλόγησε το φαγητό αλλά όχι την λαιμαργία, την ξεκούραση του ύπνου αλλά όχι τη νωθρότητα, τη νηστεία αλλά όχι την πείνα, το κρασί αλλά όχι το μεθύσι.
Και ο Παύλος, ο διασημότερος και πιο δραστήριος απόστολος του Ιησού τον 1ο αιώνα, προειδοποίησε για την λατρεία του χρήματος αλλά όχι για το ίδιο το χρήμα. Στην πραγματικότητα, το να υποστηρίξουμε ότι ένα μέσο συναλλαγής είναι κατά κάποιο τρόπο εγγενώς κακό, θα ήταν ένας από τους πιο ανόητους ισχυρισμούς που θα μπορούσε κανείς να διατυπώσει. Οποιοσδήποτε οικονομολόγος θα σας διαβεβαιώσει ότι το χρήμα – ειδικά τα έντιμο χρήμα που δεν εκμαυλίζεται από νόθευση, απάτη ή κάλπικα σταθμά – διευκολύνει ένα επίπεδο εμπορίου και βιοτικού επιπέδου, που ούτε ένα πρωτόγονο σύστημα αντιπραγματισμού [σ.σ. ανταλλαγή αγαθών δίχως χρήματα], ούτε ένα κρατικό σύστημα αναδιανομής θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργήσουν. Η Βιβλική μομφή κατά του ανέντιμου χρήματος, το οποίο εκδίδεται πληθωριστικά από τις κυβερνήσεις, είναι τουλάχιστον τόσο παλιά όσο η εκρήξη οργής του Ησαΐα για τους Ισραηλίτες: «Το ασήμι σας έχει γίνει παλιοσίδερο, το κρασί σας αναμίχθηκε με νερό».
Τα χαρτονομίσματα έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση χίλια χρόνια μετά την εποχή του Ιησού . Το χρήμα στην εποχή του αποτελούνταν αποκλειστικά από μεταλλικά νομίσματα. Η Ιουδαία ήταν μια ρωμαϊκή επαρχία όταν έζησε ο Ιησούς, και το νόμισμά της ήταν το επίσημο νόμισμα του καθεστώτος του πρώτου αυτοκράτορα της Ρώμης, Αυγούστου, ο οποίος κυβέρνησε από το 30 π.Χ. έως το 14 μ.Χ. και του διαδόχου του, Τιβέριου, που κυβέρνησε από το 14 μ.Χ. έως το 37 μ.Χ. Εξέδιδαν ένα χρυσό νόμισμα, το aureus, και ένα ασημένιο, το δηνάριο σε ένα διμεταλλικό νομισματικό καθεστώς, όπου 1 aureus ήταν ίσο με 25 δηνάρια. Όταν ο Ιησούς ρώτησε τους Φαρισαίους τίνος η εικόνα αποτυπωνόταν στο δηνάριο (κατά Μάρκον 12:15), η απάντηση ήταν «του Καίσαρα». Ήταν πιθανώς η εικόνα του Αυγούστου .
Η Ιερουσαλήμ ήταν το κέντρο του διεθνούς εμπορίου εκείνη την εποχή, έτσι οι πολίτες της πιθανότατα έβλεπαν νομίσματα από διάφορα μέρη, και αποτελούμενα επίσης από άλλα μέταλλα, δημιουργώντας μια ακμάζουσα αγορά ανταλλαγής νομισμάτων. Ο Ιησούς, όπως είναι γνωστό, εκδίωξε μερικούς από αυτούς τους χρηματιστές από τον κύριο ναό (και ποτέ από μια τράπεζα ή από μια αγορά) επειδή απλά δεν ήταν η κατάλληλη δραστηριότητα για ένα τόσο ιερό μέρος. Σίγουρα, δεν υπήρχε λόγος να ανεχτεί οποιαδήποτε διακοπή της Λειτουργίας ή παρενόχληση των προσκυνητών. Ο εμπειρογνώμονας αρχαίων νομισμάτων David Hendin μας λέει :
Οι χρηματιστές και οι ζωέμποροι ήταν πανταχού παρόντες γύρω από το ναό, ακόμη και στην εξωτερική Αυλή των Ευγενών. Ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται έξω από τον ναό. Πράγματι, οι αρχαιολογικές ανασκαφές κατά μήκος του Δυτικού Τείχους του Ναού στην Ιερουσαλήμ αποκάλυψαν έναν δρόμο και μια σειρά από μικρά καταστήματα που πιθανότατα στέγαζαν χρηματιστές, εμπόρους μικρών ζώων και εμπόρους αναμνηστικών.
Οι δουλειές τους πήγαιναν καλά, ειδικά κατά τη διάρκεια των ημερών του Προσκυνήματος. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς το πώς οι χρηματιστές και οι άλλοι έμποροι θα μπορούσαν να γίνουν ενοχλητικοί, καθώς ανταγωνίζονταν επιχειρηματικά μεταξύ τους. («Ανταλλακτήριο εδώ! Οι προμήθειές μας είναι οι χαμηλότερες!») Αυτός ο ανταγωνισμός πρέπει να είχε φτάσει σε σημείο προκλητικότητας όταν ο Ιησούς αναποδογύρισε τους πάγκους τους …
Κάποτε, ένας άνδρας πλησίασε τον Ιησού και του ζήτησε να χρησιμοποιήσει τη δύναμη και την επιρροή του για να αναδιανείμει τον πλούτο μιας κληρονομιάς (Λουκάς 12: 13-15). Ο άντρας ισχυρίστηκε ότι ο αδελφός του κληρονόμησε περισσότερα από όσα θα έπρεπε, οπότε ο Ιησούς έπρεπε να φροντίσει να πάρουν μερικά από τα χρήματα του αδερφού του και να δοθούν σε εκείνον. Η αντίδραση του Ιησού ήταν να επιπλήξει τον άντρα για το φθόνο του. «Ποιος με έχρισε δικαστή ή κριτή πάνω σας;» ρώτησε ο Ιησούς. Είναι σαφές ότι ο Ιησούς δεν έβλεπε τα χρήματα σαν ένα βολικό εργαλείο, με το οποίο μπορούμε να κλέψουμε τον έναν για να πληρώσουμε τον άλλον, ώστε να επιτύχουμε μια αναδιανομή του πλούτου.
Συχνά παρεξηγημένη είναι κι η ακόλουθη σημαντική προειδοποίηση από το Κατά Ματθαίον 6:24, που επαναλαμβάνεται στο κατά Λουκά 16:13. Ο Ιησούς είπε:
«Κανείς δεν μπορεί να υπηρετήσει δύο αφέντες, γιατί είτε θα μισήσει τον έναν και θα αγαπήσει τον άλλο, είτε θα αφιερωθεί στον έναν και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε και τον Θεό και τα χρήματα.»
Μερικοί αναγνώστες ερμηνεύουν αυτά τα λόγια σαν μια γενική άρνηση των χρημάτων. Εάν η επιλογή ορίζεται κατηγορηματικά ως «Θεός ή χρήμα», ή το ένα ή το άλλο, και δεν υπάρχει ενδιάμεσο, τότε φυσικά ένας πιστός πρέπει να επιλέξει το πρώτο. Αλλά παρατηρήστε το πλαίσιο: Ο Ιησούς δεν μιλούσε εδώ σε έναν καταναλωτή σε μια υπαρκτή αγορά. Δεν θα πετυχαίνατε πολλά, αν λέγατε στον υπάλληλο ενός πολυκαταστήματος: «Αντί για μετρητά για αυτό το πουκάμισο, επιτρέψτε μου να σας προσφέρω ένα κήρυγμα». Όταν ο Ιησούς είπε αυτή τη φράση, μιλούσε σε μια ομάδα Φαρισαίων, οι οποίοι ήταν γνωστοί για την λατρεία τους για το χρήμα, πάνω από όλα.
Οι λέξεις-κλειδιά είναι «υπηρετείτε» και «αφέντης». Ο Ιησούς αναφερόταν σε μια σχέση σεβασμού. Τι λατρεύετε; Ποιον «αφέντη» ακούτε όταν οι εντολές τους έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους; Με άλλα λόγια, δώστε την σωστή προτεραιότητα. Το χρήμα έχει βεβαίως τη θέση του στην οικονομική ζωή, αλλά δεν πρέπει ποτέ να είναι το πιο σημαντικό σημείο εστίασης. Μην επιτρέπετε σε αυτόν, ή στους σχετικούς με αυτόν, πειρασμούς να σας εξουσιάζουν.
Συμπέρασμα: Όποια και αν είναι η πίστη σας (ή ακόμα και αν δεν πιστεύετε), μην διατυπώνετε ισχυρισμούς για τον Ιησού και τα χρήματα, που δεν μπορούν να υποστηριχθούν από τα λόγια του και το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έζησε. Ποτέ δεν εξέφρασε αποστροφή στην ιδέα ενός μέσου συναλλαγής, όπως είναι το χρήμα, ούτε στο να το κερδίζει κανείς έντιμα μέσω παραγωγικού εμπορίου. Ποτέ δεν πρότεινε να υπάρχει κάποιο μαγικό όριο στον υλικό πλούτο που επιτρέπεται να κερδίσει ένας άνθρωπος μέσω εθελοντικών συναλλαγών. Συμβούλεψε, ωστόσο, να μην αφήνετε τα χρήματα να ορίζουν τη ζωή σας και να εξουσιάζουν τις σχέσεις σας.
***
Ο Lawrence W. Reed είναι ομότιμος πρόεδρος του Foundation for Economic Education (FEE) στην Ατλάντα της Γεωργίας. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το Was Jesus Socialist?
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο site του Foundation for Economic Education – FEE.org
στηΝ κοινωνία, τηΝ παραγωγή
αυτό το Ν δεν φεύγει
Μετά τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας(ΡΑ)(1453) όπου το χρήμα το το ‘τύπωνε’ αποκλειστικά το κράτος ,
και για παράδειγμα το ψωμί είχε την ίδια τιμή για εκατοντάδες χρόνια ,
μετά λοιπόν αρχίζει η φεουδαρχία , επειδή στη ΡΑ , και η ιδιοκτησία από τους πλούσιους ήταν ελεγχόμενη ,
και μετά τη φεουδαρχία έρχεται ο καπιταλισμός-σιονισμός , κουμουνισμός-ναζισμός , αντίχριστος σιονισμός.
Η φεουδαρχία κυρίως των ιησουιτών και των προτεσταντών στη δύση , γέννησε το σιονιστικό καπιταλισμό,
όπου οι σιονιστές αποδείχτηκαν πονηρότεροι και υπέταξαν και το Πάπα και τους προτεστάντες.
Τέτοια κείμενα μοιάζουν προτεσταντικά που στοχεύουν στο να δικαιολογήσουν οι προτεστάντες τον ‘πλούτο τους’ και την σύμπραξη τους με τους σιονιστές.
Το πνεύμα του Χριστού ασχολείται με τους φτωχούς , αν δεν υπήρχαν φτωχοί τότε δικαιολογείται ο πλούτος ,
όσο όμως υπάρχουν φτωχοί ο πλούτος δεν είναι αρεστός στον Θεό.
Γι αυτό και πολλοί πλούσιοι χαίρονται όταν κάνουν ελεημοσύνες .
Καλή Ανάσταση , Χρόνια Πολλά … και Καλά !
Όντως, η φεουδαρχία είναι η αρχή του μεσαίωνα, που δεν τελείωσε με την γαλλική επανάσταση αλλά συνεχίζεται μέχρι και τώρα.
Ο πιο πολύς κόσμος δεν έχει καταλάβει το βαθύτερο νόημα και δύναμη του χριστιανισμού, αλλά προσπαθεί να ‘φέρει’ τον Θεό στα μέτρα του.
Κατά της αισχροκέρδειας είναι , όχι κατά του κέρδους .
Το χρημα ειναι μεσο συναλλαγης και οχι λατρειας , Οποιος το λατρεβει ειναι αμοφορτος και καθηστερημενος κλεφτης , ειναι ακρως επικυνδηνος τσιφουτης ! Σαν τους τσιφουτηδες που μας κυβερνουν !
“…πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν…”
Πολύ εύστοχο κείμενο. Συνήθως η δαιμονοποίηση των χρημάτων διαστρεβλώνοντας τα Ευαγγέλια γίνεται από κομμουνιστές και άθεους/αντίχριστους/νεοπαγανιστές, οι οποίοι αν και οι ίδιοι δεν πιστεύουν και ούτε διαβάζουν τις γραφές, παπαγαλίζουν πως οι Χριστιανοί δε πρέπει να έχουμε ούτε σεντ στη τσέπη και να κυκλοφοράμε με κουρέλια και να κοιμόμαστε στο δρόμο (και να αφήσουμε όλα τα αγαθά για αυτούς…), αλλιώς δεν είμαστε “σωστοί”.
Φυσικά η αλήθεια είναι πως ο Χριστός καταδίκασε την ΑΓΑΠΗ για το χρήμα, όχι τη χρήση του χρήματος. Και επίσης αναγκαστική φιλανθρωπία δεν υπάρχει. Όταν το κράτος σε χαρατσώνει για να δώσει λεφτά δήθεν στους αναξιοπαθείς, αυτό δεν είναι φιλανθρωπία, ακόμη κι αν υποθέσουμε πως γίνεται σωστά και δεν υπάρχει διαφθορά. Η φιλανθρωπία είναι πάντα εθελοντική. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι φιλανθρωπίας. Πχ το να προσφέρεις καλοπληρωμένες δουλειές ενώ θα μπορούσες να τους έχεις σκλάβους, είναι μια μορφή φιλανθρωπίας. Το να απαιτείς λογικά ενοίκια για να δώσεις σπίτια σε οικογένειες να μείνουν, ενώ μπορείς να τα ανεβάσεις στο ταβάνι γιατί το δικαιολογεί η σημερινή αγορά, είναι μια μορφή φιλανθρωπίας…. Κλπ κλπ.
Και φυσικά φιλάνθρωπος είσαι όταν το χρήμα σου είναι καθαρό. Το να κονομάς αρμέγοντας τον λαό με διαφθορά απάτες και κλεψιές, και μετά να γυρνάς μπροστά στις κάμερες και να μοιράζεις 50ευρα σε γριές, όπως έκανε πριν κάποιο καιρό κρητικός ολιγάρχης για παράδειγμα, δε σε κάνει φιλάνθρωπο….
Ο ιατρός κονομαει διότι σου αρπάζει το μεροκάματο με ένα βηξε αναπνευσε, ο έμπορος το ίδιο, περνει την παραγωγή όσο θέλει διότι τόσο πάει στην συγκομιδή της, και την πουλάει όσο θέλει αυτος όταν είναι στο χέρι του, ο δημόσιος υπάλληλος λέει γιατί να κατεβάσουν το μισθό μου να ανεβάσουν τον δικό σου, ο εργοδότης κλέβει τον εργαζόμενο, κλπ. Εμφύλιος πολεμος. Ο ιατρός δεν καταλαβαίνει πως ο πολίτης πληρώνει την λειτουργία των σχολών για να έχει ιατρική υποστήριξη και ότι δεν πληρώνει για να έχει το δικαίωμα να κλέβει τον ασθενεί, ο έμπορας έχει αναλογιστεί τι συναισθήματα ανασφάλειας δημιουργεί στον καλλιεργητή όταν του παίρνει την παραγωγή κάτω από το κόστος, το ίδιο ο εργοδότης όταν πληρώνει κάτω από το επίπεδο διαβίωσης και ου τό καθεξής. Και όλα για την ανάδειξη του εγώ, παραβιάζοντας τους νόμους φυσικής εντροπίας. Όλοι οι εμπλεκόμενοι που δεν σκεπτόμαστε συλλογικά είμαστε υπεύθυνοι και ναι όλα γίνονται για μια αίσθηση του εαυτού, παροδική και καταστροφική, και ο υπαίτιος το χρήμα διότι μέσω αυτού νομίζουμε ότι κάτι είμαστε, έχω άρα είμαι,
εγώ. Αυτό που δεν εχουμε καταλάβει είναι πως μοιραζόμαστε την ίδια νοημοσύνη και ήτοι χωρίς να το γνωρίζουμε εισπράττουμε τον πόνο του διπλανού και όχι μόνο, άρα είμαστε συν υπεύθυνοι. Δεν χρειάζονται θρησκείες για να κατανοήσεις το αυτονόητο, είναι συμπαντικός νόμος. Υπάρχει το περιεχόμενο και η δομή, εμείς είμαστε το περιεχόμενο και οι αόρατοι εχθροί μας έχουν βάλει την δομή και όλα γίνονται μόνα τους με βάσει το εγω. Είμαστε φυλακισμένοι μέσα στο ίδιο μας τον νου, για να το κατανοήσουμε πρέπει να γίνουμε ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο, ίσως τότε ελευρωθουμε , πρώτα από τον νου μας και στην συνέχεια από αυτούς που έβαλαν την δομή. Καλή δύναμη.
Και όμως!
Υπάρχει ένας νόμος, μόλις μία σειρά.
Και αν εφαρμόζονταν μόνο αυτός ο νόμος δεν θα χρειάζονταν κανέναν άλλον οι άνθρωποι για να λειτουργήσουν σε αρμονικές και ευτυχισμένες κοινωνίες… Δεν θα χρειάζονταν δικαστήρια, δεν θα υπήρχαν πόλεμοι. Και αυτόν τον μοναδικό νόμο τον είπε ο ‘Ενας και Μοναδικός:
“Πάντα οὖν ὅσα ἐὰν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς·”
Κομμουνιστικά είναι αυτά που λες. Κανένας έμπορος δεν έχει μονοπώλιο να δίνει όσα γουστάρει και να ζητάει όσα γουστάρει. Οι παραγωγοί μπορούν αν στριμωχθούν να πάνε και στις λαϊκές ή να κάνουν οι ίδιοι εμπόριο με δικά τους μεγάλα φορτηγά. Το μόνο που τους σταματά είναι η υπερφορολόγηση, η γραφειοκρατία του κομμουνιστικού κράτους και τα παράσιτα που τρέφονται από αυτό.
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, δεν είμαστε ίσοι σε τίποτα. Άλλοι είναι πιο ικανοί, άλλοι πιο έξυπνοι, άλλοι πιο εργατικοί. Άλλοι πιο ηθικοί. Κι επίσης δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το μεμπτό στο να κοιτάς το προσωπικό σου συμφέρον, όταν δεν καταπατάς τα δικαιώματα των άλλων. Όλοι μας, μόνο τη δική μας οπτική γωνία έχουμε. Μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να διαχειριστούμε. Αν όλοι μας ταυτόχρονα διορθώναμε μόνο τον εαυτό μας, η κοινωνία θα είχε γίνει παράδεισος.
Σε κάποια από αυτά που λες, έχεις δίκιο, αλλά αναφέρεσαι σε παραδείγματα ανηθικότητας, πχ στους διεφθαρμένους γιατρούς, ειδικά αυτούς που σπούδασαν με κρατικά χρήματα. Υπό φυσιολογικές, μη διεφθαρμένες συνθήκες, δεν είναι κακό ο γιατρός να βγάζει ένα σκασμό λεφτά. Όχι μόνο έφαγε τα νιάτα του να σπουδάσει, αλλά αναλαμβάνει και τεράστια ευθύνη αφού αν πάθεις κάτι εξαιτίας του αυτός θα τρέχει και θα του ζητάς τα ρέστα στα δικαστήρια. Δεν είναι φούρναρης να σου πουλάει ψωμί ο γιατρός, υποτίθεται πως έχει ευθύνες, και αυτές τις ευθύνες τις πληρώνεις ανάλογα. Αν ένας γιατρός είναι καλός, και μπορεί να σου σώσει και να σου επεκτείνει τη ζωή και να καλυτερεύσει τη ποιότητά της, πόσο κοστολογείς τις υπηρεσίες του; Μεροκάματο τον θες να δουλεύει; Να παίρνει τον ίδιο μισθό με τον σφραγιδοφόρο @ρχιδοξύστη σε κάποιο γραφείο σε κάποιο υπουργείο;
Και άντε και το κάνεις, γιατί στο Μαρξιστικό μυαλό σου θεωρείς πως όλοι πρέπει να αμείβονται το ίδιο. Τότε γιατί να δουλέψει κάποιος παραπάνω για να γίνει γιατρός; Αν δεν έχει το “τυράκι” για να σκοτωθεί στο διάβασμα και να αναλάβει όλες τις ευθύνες και να χώνεται μέσα στα αίματα και τις αρρώστιες και τις βρωμιές, τότε γιατί να μη γίνει κι αυτός αραχτός σε ένα γραφειάκι;
Ο έμπορος που λες πως παίρνει τη παραγωγή φτηνά, την αποθηκεύει, και τη πουλάει ακριβότερα αργότερα, δε πληρώνει ψυγεία και αποθήκες για να μπορεί να την αποθηκεύσει; Αυτές τζάμπα είναι ή έχουν κόστος λες; Δε περνάνε αυτά τα κόστη στη λιανική τιμή; Και άντε και είναι λαδέμπορας της κατοχής, ο αγρότης τότε γιατί δε την αποθηκεύει ο ίδιος να τη πουλήσει κι αυτός αργότερα όταν θα έχει ανέβει η τιμή; Μήπως γιατί δεν έχει χώρους να το κάνει, γιατί δεν έχει επενδύσει τα λεφτά στο να κάνει χώρους, αλλά του τα τρώνε οι ρουμάνες στα κωλόμπαρα ας πούμε; Λέω ένα παράδειγμα, καμία σχέση με τη βαλκανική κοινωνία μας, εδώ οι αγρότες δε κάνουνε τις επιδοτήσεις κωλόμπαρα, είναι σοβαροί άνθρωποι….
Οι Μαρξιστές έχετε πάντα το ίδιο ελάττωμα, που προέρχεται από τον ίδιο το Μαρξ. Ο ίδιος ο Μαρξ το είχε γιατί πολύ απλά δεν είχε δουλέψει ποτέ στη ζωή του, τον συντηρούσε ο Ένγκελς. Κι επειδή δεν είχε δουλέψει ποτέ στη ζωή του, σε όλο του το έργο δε κατανόησε ποτέ μα ποτέ την αξία της λέξης “κίνητρο”, και αυτός είναι ο λόγος που γενικά όλοι στο φάσμα του Μαρξισμού και ό,τι ξεπήδησε από αυτό, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, φασίστες, ναζιστές, κλπ κλπ, απλά δε κατανοούν την έννοια του κινήτρου σε μια οικονομία.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν εργάζονται από χόμπι, εργάζονται για τα λεφτά. Όσο πιο δύσκολη η δουλειά, ή λιγότερο ελκυστική, τόσο περισσότερα πρέπει να δίνει για να θέλει ο άλλος να την κάνει. Δεν υπάρχουν δουλειές που δε κάνει κανείς, υπάρχουν δουλειές που δε πληρώνουν σωστά. Δεν είναι όλες οι δουλειές ίσες, ούτε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο εργατικοί, ούτε όλοι το ίδιο ικανοί. Αν τους πληρώνεις όλους το ίδιο, εξαφανίζεις το κίνητρο να κάνουν το κάτι παραπάνω. Αυτή είναι η πληγή όλων των μαρξιστικών κοινωνιών, που οδηγεί πάντα στη πλήρη κατάρρευση αργά ή γρήγορα, γιατί στο τέλος όποιος εργάζεται νιώθει μ@λάκας.
Η Ελλάδα δε καταρρέει γιατί υπάρχουν άνθρωποι που κοιτάνε το εγώ. ΟΛΟΙ ΜΑΣ κοιτάμε το εγώ. Ακόμη και το να θες να πας στο Παράδεισο, για το “εγώ” σου το κάνεις, όχι για του δίπλα, ούτε της κοινωνίας. Το πρόβλημα δεν είναι να κοιτάς το συμφέρον σου, το πρόβλημα είναι να το κάνεις εις βάρος των άλλων. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από ανθρώπους που θέλουν πλούσια ζωή χωρίς να δουλέψουν, χωρίς να προσφέρουν. Για αυτό το και το δημόσιο είναι τόσο δημοφιλές. Γιατί δίνει μια άνετη ζωή χωρίς να προσφέρεις απολύτως τίποτα στη κοινωνία.
Η πυραμίδα στην Ελλάδα είναι αντεστραμμένη: Όσο πιο πολύ δουλεύεις και προσφέρεις, τόσο πιο φτωχός είσαι. Και όσο πιο τεμπέλης, ανίκανος, ακαμάτης, τόσο πιο πλούσιος. Αν είσαι εντελώς ξεφτίλας και άχρηστος, σε κάνουν και πρωθυπουργό. Για αυτό στην Ελλάδα δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να δουλέψει κανείς, όσοι θέλουν να το κάνουν μεταναστεύουν, και όσοι αναγκάζονται να μείνουν, παριστάνουν πως δουλεύουν….. Και εκεί είναι το πρόβλημα στη χώρα, αυτή είναι η πραγματική ανισότητα.