Περί ψευδοκεκαυμένης σιωνοκρατίας. Διογενείς εναντίον Κρόνιων. Εαν διαβιούσαμε υπό πολιτειακό καθεστώς Ελληναρχίας και Ελληνοκρατίας Μπορεί να σωθεί η Ελλάδα;;; ΝΑΙ... ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ...

Περί ψευδοκεκαυμένης σιωνοκρατίας. Διογενείς εναντίον Κρόνιων. Εαν διαβιούσαμε υπό πολιτειακό καθεστώς Ελληναρχίας και Ελληνοκρατίας Μπορεί να σωθεί η Ελλάδα;;; ΝΑΙ... ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ...

29 Απριλίου, 2023 1 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:687
Μοίρασέ το

 

 

Άραγε, υπήρχαν Έλληνες ικανοί, και δη εις ως πολιτάρχης, ώστε να ηγηθούν τέτοιου φιλόδοξου στρατηγήματος επανελλήνισης του Έθνους μας, παρουσιάζοντας διά του λόγου τον σκοπό των, ως εθνικό, πολιτικό όραμα, και εκ του λόγου πείθοντας και πράττοντας, αποτελεσματικώς, να εγκαθιδρύσουν καθεστώς Ελληνοκρατίας;

Ίσως. Δε θα το μάθουμε, ποτέ, καθώς το κύμα μας έπνιξε και η ευκαιρία εχάθη.

 

 

Το μείζον αιώνιο ερώτημα είναι: “Άρα, είμαστε οι άνθρωποι ένα απλό παίγνιο, σε μια αιώνια κοσμική σύγκρουση ανώτερων μυθικών δυνάμεων”, όπως αναφέρεται και στο παρακάτω βίντεο;

Πολύ φοβάμαι πως ναι… κι αν είναι όντως έτσι, τότε η ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΙΚΗ… ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ…

Αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε να σώσουμε την Πατρίδα μας… με όποιο κόστος…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

Υ.Γ. Κάντε κλικ πάνω στους συνδέσμους, για να δείτε πλούσιο αποκαλυπτικό υλικό…

Ανώνυμος λέει:
Περί ψευδοκεκαυμένης σιωνοκρατίας

https://i.ibb.co/RCysJmr/OVRAHDIA.png

https://i.ibb.co/KGQ4L9y/JEWEXPELLED.png

https://i0.wp.com/litci.org/en/wp-content/uploads/2022/02/Zionism-state-organized-terror.jpg

Η ενδελεχής μελέτη της ιστοριογραφίας της σιωνοκρατίας, δηλαδή του κράτους της σιώνιας λίθου, ήτοι του ομφαλού της γης ως σύμβολο κυριαρχίας κατά την κοσμοθέασή των, αναδεικνύει καί τον σκοπό της επινόησης του ψευδοκαυτώματος.

Επί σκοπώ, ο χάζαρος πρωταγωνιστής της θεατρικής ιλαροτραγωδίας, ήγουν ο χρυσοηδονιζόμενος θησαυροφύλακας, εκείνος που οικειοποιήθηκε (ως αιματοβαμμένο -εξού και άλικο στο χρώμα- οικόσημό του, καθώς οι οικίες των οδών της Φραγκφούρτης δεν αριθμούντανε, τότε, αλλά συμβολίζονταν) το εμβληματικό, εξάκτινο, γεωμετρημένο σύμβολο των ένδοξων προγόνων μας, κατάλαβε την δύναμη του συμβόλου και την συσχέτισε με μία λίθο· μία θεμέλια λίθο, στον λόφο όπου βρίσκεται το ιερό του Κρόνιου Σόλυμου.

Επί αιώνες, το μεγαλεπήβολο σχέδιο του ερυθράσπιδος ταμία με το εβραιόδοτο όνομα, ώστε να κυριαρχήσει στην γη των Καναανιτών, δεν έπειθε όλα τα μέλη της ομάδος που ηγούνταν, εκ των πραγμάτων. Το πρόβλημα ήταν σημαντικό, καθώς, η κατάληψη θα ήταν μάταιη, άνευ της παραμονής.

Εντούτοις, παραπλανώντας και εξαπατώντας τους διαφωνούντες της ομάδος του, με το δόλιο ψεύδος της γενοκτονίας, ως άλλοθι, ώστε να επιστρέψουνε και να κατοικήσουνε την ήδη κατοικημένη γη των αλλόθρησκων, ο σκοπός του -με εξαίρεση τους ορθοδόξους- επιτεύχθηκε· πανούργο επίτευγμα!

Έτι δε, αναρριπίζοντας το σχέδιό του σε πλανητική κλίμακα, επανέλαβε την επιτυχημένη πανουργία, διαιωνίζοντας το ίδιο ατεκμηρίωτο ψεύδος, ως άλλοθι πλανητικής κυριαρχίας, δια των ελεγχόμενων μαζικών μέσων εξαπάτησης.

Τουτέστιν, το τέχνασμα εφαρμόστηκε, πρωτίστως, σε μικρή κλίμακα και, δευτερευόντως, σε μεγάλη κλίμακα. Εάν δεν διαιωνιζότανε το ψεύδος, τότε δεν θα πείθονταν οι διαφωνούντες, οριστικώς και αμετακλήτως. Και, εάν δεν είχαν πεισθεί οι διαφωνούντες της ίδιας ομάδος, τότε δεν θα μπορούσανε να πεισθούνε και οι διαφωνούντες άλλων ομάδων. Συνεπώς, το τέχνασμα έγινε διάλληλος κύκλος και η διαιώνισή του, τρόπον τινά, λυδία λίθος.

Επί της ουσίας, η σημασία του ψευδοκαυτώματος είναι υψίστης σημασίας συστατική ιδιότητα του επιτεύγματος, ώστε άνευ αυτού δεν υφίσταται καν το επίτευγμα. Συνακολούθως, το καθεστώς του διαχωρισμού (αγγλιστί: apartheid) στο ψευδοκράτος των καταληψιών της Παλαιστίνης εδράζει στο ψευδοκαύτωμα και οτιδήποτε ως βάση εδράζει στο ψεύδος δεν δύναται να υπάρξει άνευ αυτού· εξού και η ανηλεής λογοκρισία της αλήθειας.

Εν όπλοις, ο εργολάβος των Κρόνιων κίνησε από την Χαζαρία και έφτασε έως την Σιών μέσω Εσπερίας. Δεν ημπορούσε, αλλιώς. Και δεν το κατόρθωσε ούτε ποσοτικώς ούτε ποιοτικώς, αλλά τροπικώς. Με άλλα λόγια, το κατόρθωσε με πρωτοκολλημένο σχέδιο γενεών από τρομοκρατημένους συνωμότες. Και το σχέδιό του ήταν το ψεύδος, επειδή η αλήθεια δεν έπειθε, ήτοι μία άνευ προηγουμένου και άνευ διαλειμμάτων κινηματική, θεατρική παράσταση· μία οβραηδία.

Προς επίρρωσιν αυτού, θυμηθείτε ως εκκωφαντικό παράδειγμα την ραδιοφωνική παράσταση του Τζορτζ Όρσον Γουέλς, το έτος 1938. Ο εκφωνητής επέτυχε, εκφοβίζοντας, επειδή οι παρουσιαστές του δελτίου ειδήσεων, πριν από αυτών, συμμετείχαν στην συμπαιγνία της παραστάσεως και δεν ανακοινώσανε στους ακροατές το τέλος του δελτίου των ειδήσεων. Με απλά λόγια, η ψευδής πληροφορία παρουσιάστηκε ως αληθής.

Εντούτοις, θεατρική παράσταση άνευ θεατών λογίζεται ως δοκιμαστική εξάσκηση (ιταλιστί: prova). Άρα, η ισχύς του δυνάστη είναι η προσοχή σου, άνευ αυτής είναι ανίσχυρος. Και η ισχύς του αστυνομικού ραβδιού και του εφοριακού τέλους ωχριά στην ισχύ του ψεύδους!

__________________________________________________________________

«Τα καταραμένα Τέμπη και ο Πύθων που θερίζει νέους.»

Τα καταραμένα Τέμπη Ο Πύθων που θερίζει νέους

 

Διογενείς εναντίον Κρόνιων.

 

Διογενείς και ουχί Δίιοι, καθώς οι φιλευσεβείς και θεοσεβούμενοι πρόγονοί μας θεωρούσανε υβριστική την ονομασία θνητού με το όνομα Δίας, αλλά αποδεκτή ως συνθετικό του ονόματος, όπως το όνομα Διογένης, φερ’ ειπείν. Αντιθέτως, οι φίλαυτοι και ποθούντες άφθαρτον γήρας θεού ονομάζανε τα τέκνα αυτών με το όνομα Κρονίων, ήγουν το δημοφιλέστερο όνομα στην Αίγυπτο και πέριξ αυτής.

Τότε, στην ορθή και καθαρμένη εποχή του φωτός, δηλαδή των Διογενών, ο νεαρός Απόλλων «έσφαζε» τον Πύθωνα, δηλαδή τον δράκο. Αντιθέτως, τώρα, στην ανορθόδοξη και ακάθαρτη εποχή του σκότους, δηλαδή των Κρόνιων, ο δράκος «σφάζει» τις νεαρές και τους νεαρούς της Ελλάδος.

Όλα ενώπιον των οφθαλμών σας, μα όλα αμφισβητούμενα, ώστε να αντιλαμβάνεστε, αλλά να μην καταλαβαίνετε. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, μα όλα παρόμοια μένουν, σε όσους νοούν και κατανοούν τον αέναο, φυσικό ρυθμό του χάους και της τάξης. Το ασύλληπτο έρεβος του τύμβου που σιμώνει, εκπορ(ν)ευόμενο εκ του αιώνιου μάγου Σίμωνα*, θα το ακολουθήσει το ασύλητο, από κάθε τυμβωρύχο, φως.

(*«δότε καμοί την εξουσίαν ταύτην, ίνα ώ εάν επιθώ τας χείρας λαμβάνη Πνεύμα Άγιον», «τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν, ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας διὰ χρημάτων κτᾶσθαι. οὐκ ἔστι σοι μερὶς οὐδὲ κλῆρος ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ· ἡ γὰρ καρδία σου οὐκ ἔστιν εὐθεῖα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ…»)

__________________________________________________________________

Εαν διαβιούσαμε υπό πολιτειακό καθεστώς Ελληναρχίας και Ελληνοκρατίας

https://4.bp.blogspot.com/-hNRcQa9-kG0/Wgi7b85C46I/AAAAAAAAGyE/IpPFCQ7hCu4_VpIHX7Bkd7lVPQjlJpe-gCK4BGAYYCw/s1600/cretefromspace.jpg

Επί του πρακτέου, λοιπόν, οποιαδήποτε σοβαρή, πολιτική πρόταση επί συγκεκριμένου σκοπού, από οποιονδήποτε φερέλπιδα πολιτευτή (υπ’ όψιν, η λέξη πολιτικός αποτελεί ετεροπροσδιορισμό και αποδίδεται από τους άλλους, μετέπειτα, ως τιμητικός τίτλος, σε μια ευνομούμενη Πολιτεία), ηγούμενος ομάδος αποφασισμένων ομοϊδεατών/συνεργατών/συμπορευόμενων στο «ναρκοθετημένο βαλτοπέδιο» της πολιτικής με σκοπό την προάσπιση των Ελληνίδων και των Ελλήνων και την εγκαθίδρυση καινοφανούς καθεστώτος Ελληναρχίας και Ελληνοκρατίας, στα μέτρα του εφικτό και όχι του ευκταίου, τερματίζοντας, έτσι, το 200ετές καθεστώς της παρούσης, εβραιοβαυαρικής δυτικοκρατίας, προϋποθέτει αφενός παρελθοντική γνώση του ιστορικού γίγνεσθαι των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη, σκόπιμη (πρό)θέση επί του παρόντος –καί περί εθνότητας καί περί λαότητας– και αφετέρου μελλοντική, επιστημονική πρόγνωση, μακροπρόθεσμο σχέδιο δεκαετιών –τουλάχιστον, μίας γενιάς– και επιλογή στρατοπέδου στον επικείμενο, γενικευμένο πόλεμο· καθώς η μόνη σωστή πλευρά της ιστορίας είναι όποια διασφαλίζει την ιστορική συνέχεια του Έθνους μας.

Επιπλέον, προϋποθέτει είτε πολλά χρήματα από ολίγους είτε ολίγα χρήματα από πολλούς.

Οι πιθανότητες, ώστε να συμβεί τέτοιος πολύαθλος στην Ελλάδα, είναι μηδαμινές, πλέον.

Η πιο πρόσφατη ευκαιρία, κατά τη διάρκεια της κρίσης αντιπροσωπευτικότητος του υπάρχοντος πωλητηριακού συστήματος (καθώς το πωλητήριο της Πατρίδος μας διαχειρίζονται τα εγκατεστημένα εξ αλλοδαπής ελληνώνυμα και ελληνόφωνα ανδράποδα και θηλύποδα), απέδειξε την προσαρμοστικότητα και την αφομοιωτικότητα του συστήματος των θρόνιων κρατούντων, όταν οι χιλιάδες δυσέλπιδες «έδεσαν πισθάγκωνα» καί με την αγγλική νομική βούλα το μέλλον εκατομμυρίων ελπιζόντων στο «άρμα» των σιωνοκρατών.

Εάν τα είχαμε καταφέρει, τώρα, θα ήμασταν σε διεθνή απομόνωση και κωλυσιπλοΐα, σε ασφυκτικό κλοιό και καθημερινές παρενοχλήσεις και δολιοφθορές, με μη αναγνώριση του (νομικώς, έωλου) απεχθούς και (δικαστικώς, έωλου) επονείδιστου χρέους, και παρά τις όποιες απορρέουσες, νομικές δυνατότητες εκ του «Δόγματος Κάλβο», με κατασχέσεις εξωχώριων περιουσιακών στοιχείων και μερική στάση πληρωμών, «προσδεδεμένοι» στο ορθόδοξο «άρμα» της Ρωσσίας και, ενδεχομένως, να είχαμε εμπλακεί και σε σύντομη, ένοπλη σύρραξη με τους απελάριστους γείτονες, το αποτέλεσμα της οποίας θα έκρινε τη συνέχεια του φιλόδοξου, νεοσύστατου καθεστώτος.

Αρχικώς, οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση προϋπέθετε την αντιδημοφιλή αντικατάσταση των αμερικανικών, στρατιωτικών βάσεων με ρωσσικές βάσεις, ειδεμή θα είχε επιβληθεί, βιαίως, η αυτονομία της Κρήτης· όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, δεν γνωρίζει. Εξάλλου η Ελλάς δεν δύναται να οργανωθεί, ως αν να ήταν αύταρκες νησί, άνευ διεθνών συμμαχιών.

 

Και, εκ παραλλήλου, την απένταξη από το στρατιωτικό σκέλος του Ν.Α.Τ.Ο., την αποχώρηση από την Ε.Ε. και το νόμισμα του ευρώ, την εξόρυξη του πετρελαίου και του φυσικού αερίου –αυτών περί των οποίων προσπαθούσαν, επί δεκαετίες, ώστε να μας πείσουν ότι δεν ευρίσκονταν– και τη δημιουργία εθνικού νομίσματος, το οποίο θα μπορούσαμε, ευκόλως, να το στηρίξουμε, όχι σε χρυσό (ο οποίος δημόσιος χρυσός πρέπει, πρωτίστως, να κατασχεθεί από την ιδιωτικών συμφερόντων εταιρεία διαχείρισής του στο χρηματιστήριο), αλλά στα, διεθνώς, μετρημένα αποθέματα φυσικού αερίου· στοιχειοθετημένη πρόταση την οποία ουδείς, έως τώρα, έχει σκεφτεί.

Κυρίως, όμως, προϋπέθετε την μακροπρόθεσμη αραιοκατοίκηση των πόλεων με την ίδρυση χιλιάδων, ολιγοπληθών οικισμών, με θέσπιση εθελοντικών κινήτρων ανοίκισης, ώστε οι αλλοτριωμένοι άνθρωποι των πόλεων να νιώσουν, πάλι, ότι ζουν σε φυσική κοινότητα συνανθρώπων.

Και, απαραιτήτως, την επαναφορά της καθαρεύουσας και την ίδρυση εθνικής σχολής γονέων· όπως και την μείωση των εμβρυοκτονιών.

Προσθέτως, προϋπέθετε την ανασύσταση του τρόπου παραγωγής της ελληνικής οικονομίας με νέο, πρωτογενές και δευτερογενές, παραγωγικό υπόδειγμα, και δημιουργία στρατιωτικής βιομηχανίας, καθώς οι περιηγήσεις των οθνείων θα έπαυαν και, για πρώτη φορά επί δεκαετίες, θα έπρεπε να επιβιώσουμε χωρίς «τη σύνταξη των προγόνων μας». Περαιτέρω, προϋπέθετε την «επιστράτευση» των εφοπλιστών, ως χρηματοδότες και ως μεταφορείς, υπέρ Πατρίδος και άνευ αντιρρήσεων.

Επιπροσθέτως, προϋπέθετε τη μείωση και διοικητική μεταρρύθμιση του κράτους, ώστε οι συμμετέχοντες σε αυτό να οργανώνονται, αποδοτικώς, και να υπόκεινται στις συνέπειες των πράξεών αυτών. Επίτευγμα αμφίβολο στους κρατικοδίαιτους νόες.

Μια τέτοια κυβέρνηση Ελληνίδων και Ελλήνων με ελληνική συνείδηση έπρεπε, παντοιοτρόπως, να δικαιώσει τους αδικαίωτους, αναιρώντας (α)νομοσχέδια και (ν)τροπολογίες δεκαετιών, ώστε να εμπεδωθεί το αίσθημα δικαίου και, δευτερευόντως, να ισοκατανέμει τη συνεισφορά των πολιτών προς την πολιτεία.

Ωστόσο, πέραν όλων αυτών, απαιτούσε, πρωτίστως, την συνειδητή επιλογή μιας ολόκληρης γενιάς μεσήλικων και υπερήλικων πολιτών, οι οποίοι θα αγωνίζονταν υπό συνθήκες ασφυκτικής, πραγματικής και ψυχολογικής πιέσεως, τουλάχιστον επί 2 δεκαετίες, με ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων (ακόμα και με διατίμηση ή/και κλείδωμα του ποσοστού κέρδους επί των προϊόντων), διάγοντας λιτό και εγκρατή βίο, ώστε να ζούμε ελεύθεροι, αυτοκανονίζοντας τον τρόπο της ζωής μας, χωρίς «ξένους δακτύλους». Η ομόνοια αυτή θα είχε αποτυπωθεί και στην αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος με ευρύτερες συνεργασίες, καθώς ουδείς μπορεί από μόνος του να συσπειρώσει περισσότερους από 10 στους 100 ανθρώπους.

Ο κυβερνήτης –και ουχί πρωθυπουργός– θα έπρεπε να επιλέξει, προσεχτικώς, τους συνεργάτες του επί τη βάσει της Ελληνοσύνης, της επιστημοσύνης, της εμπιστοσύνης, της εργατοσύνης και της εκλογιμοσύνης. Έτι δε, ο κυβερνήτης αυτός θα έπρεπε να αποφύγει όσους θα συνωστίζονταν (φερ’ ειπείν, τυχοδιώκτες, συμβουλάτορες, κατασκόπους, πράκτορες, εμπόρους όπλων, κ.ά.) στο νεοανεγερμένο, λιτό κυβερνείο (καθώς το παρόν δεν επαρκεί, λειτουργικώς), ώστε να μην επωφεληθούν, εις βάρος των κυβερνώμενων πολιτών.

Πολλώ δε μάλλον, ο κυβερνήτης αυτός θα έπρεπε, ξεπερνώντας το απαρχαιωμένο, υπ(ν)ουργειοθηρικό τρόπο οργάνωσης, να συστήσει, ανά τομέα (φερ’ ειπείν, οργάνωσης, κυριαρχίας, εξωτερικών, εσωτερικών, ενέργειας, νομίσματος/οικονομίας, εργασίας, παραγωγής, μεταφορών/ναυτιλίας, πρόνοιας, μορφώσεως, περιβάλλοντος, πληροφόρησης, κ.ά.), υπό το έργο επιτρόπους, ώστε να συνεδριάζουν, συσκεπτόμενοι, διαρκώς, ως προς δύο σημεία αναφοράς: α’) την επίτευξη του έργου και β’) την προθεσμία 1460 ημερών (δηλαδή έως τη λήξη της τετραετίας).

Προπάντων, ο κυβερνήτης αυτός θα έπρεπε να διεξάγει, εκλογήματα, δηλαδή δημοψηφίσματα, επανειλημμένως, και να τα σέβεται, ώστε να εμπεδωθεί η έμπρακτη συμμετοχή στη συλλογική συνδιαμόρφωση του κοινωνικού πρακτέου από τους πολίτες, προς χάριν της κοινωνικής συνοχής της πολιτείας. Η κυβερνία του, μάλιστα, θα έπρεπε να διαρκέσει αρκετές 4ετίες, ώστε να φανούν τα αποτελέσματα.

Εναλλακτικώς, θα απαιτούνταν βίαιη αλλαγή του πολιτεύματος (με μορφή στρατοκρατίας ή κάποιας άλλης μορφής ολιγαρχίας/ολιγοκρατίας), το οποίο δε θα μακροημέρευε και τα επίχειρα θα ήταν χειρότερα.

Στο μεταξύ, οι σιωνοκράτες θα βυσσοδομούσανε, ανηλεώς, «σοδομώντας» με πρωτοφανή σκαιότητα, πρυμα-πλώρα, τη φήμη των Ελλήνων, διεθνώς. Η σιωνοκρατική εκδικητικότητα θα εκτονωνόταν, ενδεχομένως, καί στους απόδημους ομογενείς, καθιστώντας μονόδρομο το κάλεσμα επιστροφής αυτών στα πάτρια εδάφη· με θετικές και αρνητικές, μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Εάν συνέβαιναν όλα αυτά, οι ελευθεροτεκτονικές στοές, τα μαζικά μέσα εξαχρείωσης, και τα λοιπά (θεσπισμένα και μη) διαφθορεία θα πυρπολούνταν εκ των πολιτών, αυθορμήτως. Σηματοδοτώντας, έτσι, το τέλος της ξενοκρατίας, δηλαδή της δυτικοκρατίας· όπως, τηρουμένων των αναλογιών, το 1821 μ.Χ. σηματοδότησε το τέλος της ανατολικοκρατίας.

Εις βάθος χρόνου, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της συλλογικής εκλογής θα ήταν οφθαλμοφανή.

Επί όλων αυτών, το σημαντικότερο επιχείρημα του αντιρρητικού λόγου των κριτών είναι ότι δεν δύναται, πραγματιστικώς, οποιοδήποτε έθνος να πορευθεί, διεθνώς, κατ’ αυτόν τον τρόπο, πλέον.

Ωστόσο, εκ του αποτελέσματος, οι περισσότερες Ελληνίδες και οι περισσότεροι Έλληνες αψήφισαν την αποκαρδιωτική θεωρία και απέδειξαν, εμπράκτως, περίσσεια ψυχής σε κάθε κριτική αντίρρηση (καλοπροαίρετη και κακοπροαίρετη), βροντοφωνάζοντας –εις μάτην– μία μονάχα λέξη· χωρίς ωστόσο να περισκεπτούνε τις περίπλοκες και αναπότρεπτες επιπτώσεις –ει μη μόνον ελαχίστων ώριμων, εξ αρχής–, καθώς ήλπιζαν σε λύση εκ των ενόντων και εκ του ασφαλούς.

Εκ του αποτελέσματος, σχεδόν, όλοι οι πολιτευτές των Ελλήνων πολιτών απεδείχθησαν, δυστυχώς, λίαν κατώτεροι των περιστάσεων, ενώ οι χείριστοι απώλεσαν, ακόμα, και το ίδιο to προσωπείο, προτείνοντας, μάλιστα, προσωπίδα στους άλλους, σε όσα έμελλε να διαδραματιστούν, εν συνεχεία.

Αυτή η τραγελαφική αθλιότητα άνευ τέλους στο κακογραμμένο, θεατρικό έργο της ξενοκινούμενης ιλαροτραγωδίας, εν τέλει, εξήντλησε κάθε ικμάδα και ελπίδα ανάκαμψης εις τους περισσότερους των καλοπροαίρετων, οι οποίοι έκριναν, δικαίως, ότι ήτο καλλίτερη επιλογή η αποχή από οποιαδήποτε εκλογή.

Άραγε, υπήρχαν Έλληνες ικανοί, και δη εις ως πολιτάρχης, ώστε να ηγηθούν τέτοιου φιλόδοξου στρατηγήματος επανελλήνισης του Έθνους μας, παρουσιάζοντας διά του λόγου τον σκοπό των, ως εθνικό, πολιτικό όραμα, και εκ του λόγου πείθοντας και πράττοντας, αποτελεσματικώς, να εγκαθιδρύσουν καθεστώς Ελληνοκρατίας; Ίσως.

Δε θα το μάθουμε, ποτέ, καθώς το κύμα μας έπνιξε και η ευκαιρία εχάθη.

Και, εάν φαντάζεστε ότι όλα τα κύματα είναι τα ίδια, συνεπώς οι ευκαιρίες παρουσιάζονται κάθε μέρα, αναλογιστείτε έναν αθλητή ιστιοσανίδας.

Άραγε, υπήρχαν Έλληνες, οι οποίοι συλλογίστηκαν επί όλων αυτών εν τω βάθει;

Υπήρξανε και υπάρχουμε, ακόμη, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων το κείμενο αυτό, με εξαντλητικές λεπτομέρειες που ξεπερνούνε τη φαντασία. Και όσο η σκέψη κυοφορείται, αχνοφέγγει, πάντοτε, καί η ελπίς!

 

https://attikanea.info/%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF/

 

 

Πηγή σχολίου

Προβολές : 687


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα