Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ με μια διαφορετική ματιά. Η ΑΛΗΘΕΙΑ όπως δεν γράφτηκε ποτέ... γιατί οι νεκροί ζητούν ΔΙΚΑΙΩΣΗ. (Αξίζει να διαβαστεί από ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ)

Δημήτρης Μιχαλόπουλος: “Γιατί καὶ ὁ Πλούταρχος καὶ ὁ Λουκιανὸς ἀλλὰ καὶ ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανὸς ἐτόνισαν ὅτι ὑπέρτατο καθῆκον τοῦ ἱστορικοῦ εἶναι νὰ λέη τὰ σῦκα σῦκα καὶ τὴ σκάφη σκάφη;

            Γιατί ἡ Ἄννα Κομνηνὴ μᾶς ἄφησε ὡς παρακαταθήκη τὴν ἐντολὴ ὅτι, καθὼς ἀρχίζουμε νὰ γράφουμε Ἱστορία, ἔχουμε καθῆκον νὰ ἀποβάλουμε τὴν καθημερινότητα καὶ νὰ περιβληθοῦμε τὸ τῆς Ἱστορίας ἦθος;

          Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι ποὺ ὁ ἱστορικὸς ἀρχίζει νὰ παλεύη μὲ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό. Διότι οἱ νεκροὶ φωνάζουν, κραυγάζουν, χειρονομοῦν καὶ ἀπαιτοῦν ἕνα καὶ μόνο : τὴν Ἀλήθεια – καί, βεβαίως, μέσω τῆς Ἀλήθειας τὴ Δικαίωση.

Διψοῦν γιὰ Δικαιοσύνη οἱ νεκροί μας· καὶ αὐτό, γιατὶ ἡ Δικαιοσύνη ἐλευθερώνει: ἐλευθερωθέντες γὰρ τοῦ σφάλματος… ἴτε ἐν δικαιοσύνῃ, ὅπως θὰ μποροῦσε νὰ πῆ κανεὶς – ἔστω καὶ παραφράζοντας τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἤ, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε ἐδῶ τὸν λόγο τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ: γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. 

Ἡ Ἀλήθεια καὶ μόνο αὐτή, Κυρίες καὶ Κύριοι, ἐλευθερώνει. Καὶ ἔτσι ὁ ἱστορικός, καθὼς μὲ τὸν λόγο του προσπαθεῖ νὰ ἀπονείμη δικαιοσύνη στοὺς διψασμένους γιὰ αὐτὴν νεκρούς, ἀναλαμβάνει –γιὰ λίγο ἔστω- τὸ ἔργο τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.”

Όπως γίνεται συνήθως για άλλα ψάχνεις και άλλα ανακαλύπτεις…

“Έπεσα” πάνω σε μια βιβλιοπαρουσίαση για τον ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΧΑΣΜΟ, και παρ’ όλο που δεν έχω διαβάσει τα βιβλία του έγκριτου Ιστορικού και Συγγραφέα κ. Δημήτρη Μιχαλόπουλου, στάθηκα σ’ αυτά που γράφονται για τον συγγραφέα κατά την βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του, σε όσα λέγει ο ίδιος και τα οποία ομολογώ πως πως με συγκλόνισαν με την απλότητα αλλά κυρίως με την δύναμη των λέξεων και των εννοιών που εκφράζουν, καθώς και των συμπερασμάτων που προκύπτουν  από την παρουσίαση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Ένας ιστορικός και συγγραφέας, έχει βαρύ φορτίο στους ώμους του…

Γιατί πιστέψτε με, δεν υπάρχει μεγαλύτερο φορτίο για έναν συγγραφέα, από την αποκάλυψη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ…

Μιας ΑΛΗΘΕΙΑΣ που ουρλιάζει μέσα από τις ψυχές τεθνεόντων και ζωντανών πως πρέπει ν’ ακουστεί… να βγει στο φως και να λάμψει σαν ατόφιο χρυσάφι…

Η ΑΛΗΘΕΙΑ και μάλιστα Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ όμως, τις πιο πολλές φορές, γκρεμίζει όσα πιστεύαμε ως δεδομένα… γκρεμίζει γνώσεις που έντεχνα μας υποδείχθηκαν ως σωστές ενώ δεν ήταν, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και οτιδήποτε άλλο… γκρεμίζει στερεότυπα… διώχνει τον ιστό που κάποιοι χιλιάδες χρόνια πριν επλεξαν και έριξαν πάνω μας στερώντας μας τη γνώση…

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, έχει μια δυναμική που μας τρομάζει… μας βγάζει από τον κόσμο του MATRIX, στον οποίον μας είχαν βάλει, σχίζει σαν λεπίδα το σκοτάδι και αποκαλύπτει τη δύναμη του ΦΩΤΟΣ…

Λίγοι την αντέχουν… οι άνθρωποι, δεν θέλουν ν’ ακούν και να διαβάζουν την ΑΛΗΘΕΙΑ, επιλέγοντας συνειδητά πλέον να ζουν σε μια ψευδαίσθηση που αρνούνται να εγκαταλείψουν…

Στην πορεία της Ιστορίας, κάποιοι “ντύθηκαν με φωτοστέφανο” ενώ δεν το άξιζαν… πέρασαν δεκαετίες, ένας και πλέον αιώνας…

Υπάρχουν εκείνοι στους οποίους ένας αόρατος μαριονετίστας φόρεσε φωτοστέφανο δόξης λαμπρό, χωρίς να το αξίζουν…

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που ΑΔΙΚΗΘΗΚΑΝ… και ζητούν δικαίωση για να ηρεμήσουν οι ψυχές τους…

Κι όσο Η ΑΛΗΘΕΙΑ κρύβεται από το έρεβος, οι ψυχές που πρέπει να δικαιωθούν, αποτελούν ασήκωτο βάρος στις πλάτες εκείνου του συγγραφέα, που πρέπει να παραμερίσει όλες τις προσωπικές του απόψεις ίσως και αδυναμίες, προκειμένου να βγάλει το φωτοστέφανο από εκείνους που δεν το άξιζαν και να δικαιώσει τους νεκρούς που απαιτούν την ΑΛΗΘΕΙΑ…

Καλλιόπη Σουφλή

Υ.Γ. Τα ίδια βάρη με έναν συγγραφέα, έχει κι ένας δημοσιογράφος…

Και οι δυο, είναι υποχρεωμένοι να γράψουν ΑΛΗΘΕΙΕΣ… όσο κι αν αυτές στοιχίζουν…

Πιστεύω πως όλα είναι θέμα συνείδησης και Αριστοτελικής προσέγγισης: “ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ, ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ, ΑΠΟ ΤΟ ΨΕΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΙΚΟ”… κι αυτή, την διαθέτει ο Ιστορικός Ερευνητής και Καθηγητής Δημήτρης Μιχαλόπουλος. Πρώτα ΑΝΘΡΩΠΟΣ, μετά ΕΛΛΗΝ και μετά, ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ, Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Δημήτρη Μιχαλόπουλου, Ο Εθνικός Διχασμός. Η άλλη διάσταση.

Νέα έκδοση εμπλουτισμένη, Αθήνα: Εκδόσεις Πελασγός. Ιωάννης Γιαννάκενας, 2012· 267 σελ. (ISBN: 978-960-522-303-8)

Θεωρητικώς το βιβλίο αυτό αποτελεί επανέκδοση άλλου, που είχε κυκλοφορήσει το 1997· στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για διαφορετικό έργο.

Και τούτο, διότι σε αυτήν τη νέα έκδοση περιλαμβάνονται δύο εκτενή κεφάλαια που αφορούν την καταγωγή, τη δράση στην Κρήτη και την αρχή της πολιτικής σταδιοδρομίας στην Αθήνα του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Τα κεφάλαια αυτά, βασισμένα κυρίως στη μελέτη ανέκδοτων αρχειακών πηγών (κυρίως του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, του «Ιδρύματος Ιστορίας του Ελευθερίου Βενιζέλου και της αντίστοιχης Εθνικής Περιόδου» αλλά και των Κοινοβουλευτικών Αρχείων [Parliamentary Archives] της Μεγάλης Βρεταννίας) ανατρέπουν ριζικώς την εικόνα που έως σήμερα επικρατεί όσον αφορά τον Βενιζέλο ειδικώς και, ευρύτερα, την κρίσιμη περίοδο του Εθνικού Διχασμού των Ελλήνων (1916-1920).

Συγκεκριμένα:

Α) Αναφαίνεται η -αινιγματική- καταγωγή του Κυριάκου, πατέρα του Ελευθέριου Βενιζέλου. 

     Β) Διευκρινίζεται ο ρόλος του βρεταννικού παράγοντα στην κοινωνική ανάδειξη και πολιτική ανέλιξη του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Γ) Εξηγείται ότι η αμφίρροπη –και συχνά τουρκόφιλη- στάση του Ελευθέριου Βενιζέλου στην Κρήτη ήταν αποτέλεσμα της εκεί σύγκρουσης του βρεταννικού παράγοντα με τον ρωσικό (τον οποίο εκπροσωπούσε ο πρίγκηπας Γεώργιος της Ελλάδος).

Δ) Μελετώνται τα αίτια των Βαλκανικών πολέμων και αναδεικνύεται η από τη βρεταννική πλευρά προσπάθεια επιβολής ελέγχου σε πετρελαιοφόρα κοιτάσματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας  ως μία από τις βασικές αιτίες της έκρηξής τους.

Ε) Έρχεται σε φως ο ήδη από το 1914 «κρυφός πόλεμος» της Βρεταννίας κατά της Ρωσίας, αποτέλεσμα του οποίου ήταν τα γεγονότα του Φεβρουαρίου και εν πολλοίς   του Οκτωβρίου του 1917 στην Αγία Πετρούπολη, που επέφεραν τη ματαίωση της ρωσικής «καθόδου» στη Μεσόγειo.

  ΣΤ) Διευκρινίζονται τα αίτια της σχεδόν καθολικής υποστήριξης με την οποία ο Ελληνικός Λαός περιέβαλε τον βασιλιά Κωνσταντίνο από το 1916 έως –τουλάχιστον- το 1920.

Ζ) Αναλύονται, τέλος, τα αίτια της κατά το 1918 κατίσχυσης των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους και τοποθετείται μέσα σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο το δράμα τόσο του Εθνικού Διχασμού των Ελλήνων όσο και της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Με το έργο αυτό, εν ολίγοις, αναιρείται σχεδόν στο σύνολό της η άποψη που μέχρι σήμερα επικρατεί στην ελληνική εκπαίδευση και  κοινή γνώμη σχετικώς με καθοριστικής σημασία γεγονότα των δύο πρώτων δεκαετιών του 20^ού  αιώνα και αποδεικνύεται ότι οι λόγοι επιβολής αυτής της έως τώρα κυρίαρχης άποψης σαφώς υπήρξανε πολιτικοί

Πηγή

      ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ;

 Το παρακάτω κείμενο είναι η ομιλία του Δημήτρη Μιχαλόπουλου στην εκδήλωση που έγινε την Κυριακή 29 Απριλίου στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, με θέμα την παρουσίαση της νέας έκδοσης του βιβλίου του άνωθεν συγγραφέα με τίτλο Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ: Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

                                                                                                                                                      Θεόδοτος

Πάτερ Στυλιανέ,

Κυρίες καὶ Κύριοι,

Τὸ βασικὸ ἐρώτημα στὸ ὁποῖο ἀπόψε ὀφείλει κανεὶς νὰ δώση ἀπάντηση εἶναι τὸ ἀκόλουθο:

Γιατί γράφουμε Ἱστορία;

Τί σημασία ἔχει ἡ συνεχής, συστηματικὴ ἀναμόχλευση τοῦ παρελθόντος καὶ ἡ ἀέναη προσπάθεια ἀποκατάστασης μιᾶς περασμένης πραγματικότητας τὴν ὁποία λίγοι πιὰ θυμοῦνται καὶ ἀκόμα λιγότεροι θέλουνε νὰ ἀποκατασταθῆ;

Τί εἶναι μὲ λίγα λόγια αὐτὸ ποὺ ἔσπρωξε τὸν Θουκυδίδη νὰ γράψη τὴν ἱστορία τοῦ γενικευμένου δράματος τῆς ἐποχῆς του – ἀφήνοντας κατὰ μέρος τὴν προσωπική του τραγωδία;

Τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἔκανε τὸν Πολύβιο νὰ ἀφήση κατὰ μέρος τὴ δική του πατρίδα καὶ νὰ ἀνιχνεύση τὴν ὁδὸ ποὺ ἀκολούθησε ἡ Ρώμη, ὥστε αὐτὴ νὰ ἀναχθῆ σὲ Δύναμη οἰκουμενικῆς ἐμβέλειας;

Γιατί καὶ ὁ Πλούταρχος καὶ ὁ Λουκιανὸς ἀλλὰ καὶ ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανὸς ἐτόνισαν ὅτι ὑπέρτατο καθῆκον τοῦ ἱστορικοῦ εἶναι νὰ λέη τὰ σῦκα σῦκα καὶ τὴ σκάφη σκάφη;

            Γιατί ἡ Ἄννα Κομνηνὴ μᾶς ἄφησε ὡς παρακαταθήκη τὴν ἐντολὴ ὅτι, καθὼς ἀρχίζουμε νὰ γράφουμε Ἱστορία, ἔχουμε καθῆκον νὰ ἀποβάλουμε τὴν καθημερινότητα καὶ νὰ περιβληθοῦμε τὸ τῆς Ἱστορίας ἦθος;

            Γιατί, τέλος, ὁ Γίββων, ὁ Βρεταννὸς ἱστορικὸς τοῦ Βυζαντίου, ὅταν τελείωσε τὸ μνημειῶδες βιβλίο του γιὰ τὴν Παρακμὴ καὶ Πτώση τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους, βγῆκε στὸν κῆπο του καὶ κύτταζε γιὰ ὥρα πολλὴ τὰ «ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ»;

Διότι, Κυρίες καὶ Κύριοι, καθὼς αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ γράψη Ἱστορία κάθεται στὸ τραπέζι του καὶ ἑτοιμάζεται νὰ ἀρχίση τὴ δουλειά του, ἐν τῇ ἀπερισπάστῳ ἡσυχίᾳ τοῦ γραφείου ὅπως ἔλεγε καὶ παλιὸς καθηγητής μας στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, οἱ τάφοι γύρω του ἀνοίγουν, οἱ νεκροὶ βγαίνουν … καὶ ἀρχίζουν νὰ τοῦ μιλοῦν.

Μιλᾶνε καὶ λένε καὶ λένε καὶ λένε… καὶ γεμίζει ὁ χῶρος γύρω ἀπὸ τὸ τραπέζι ὅπου ὁ ἱστορικός μας γράφει καὶ αἵματα καὶ πόνο καὶ τραγωδίες καὶ θλίψη ἀπέραντη… ἕνα ἀτέλειωτο, συνεχὲς δρᾶμα, μὲ λίγα λόγια, μέσα στὴ ροὴ τοῦ ὁποίου οἱ στιγμὲς τῆς ὅποιας εὐτυχίας εἶναι τόσο σπάνιες ὅσο καὶ τὰ διαμάντια μέσα στὸν βοῦρκο τῶν ποταμῶν τῆς Ἀφρικῆς.

Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι ποὺ ὁ ἱστορικὸς ἀρχίζει νὰ παλεύη μὲ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό. Διότι οἱ νεκροὶ φωνάζουν, κραυγάζουν, χειρονομοῦν καὶ ἀπαιτοῦν ἕνα καὶ μόνο : τὴν Ἀλήθεια – καί, βεβαίως, μέσω τῆς Ἀλήθειας τὴ Δικαίωση.

Διψοῦν γιὰ Δικαιοσύνη οἱ νεκροί μας· καὶ αὐτό, γιατὶ ἡ Δικαιοσύνη ἐλευθερώνει: ἐλευθερωθέντες γὰρ τοῦ σφάλματος… ἴτε ἐν δικαιοσύνῃ, ὅπως θὰ μποροῦσε νὰ πῆ κανεὶς – ἔστω καὶ παραφράζοντας τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἤ, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε ἐδῶ τὸν λόγο τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ: γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. 

Ἡ Ἀλήθεια καὶ μόνο αὐτή, Κυρίες καὶ Κύριοι, ἐλευθερώνει. Καὶ ἔτσι ὁ ἱστορικός, καθὼς μὲ τὸν λόγο του προσπαθεῖ νὰ ἀπονείμη δικαιοσύνη στοὺς διψασμένους γιὰ αὐτὴν νεκρούς, ἀναλαμβάνει –γιὰ λίγο ἔστω- τὸ ἔργο τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ἐλευθερώνει τὰ περασμένα καὶ τοὺς πρωτεργάτες τους ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς λησμοσύνης, τοὺς φέρνει στὸ φῶς, τοὺς μεταβάλλει ἀπὸ θλιβερὲς σκιὲς τοῦ παρελθόντος σὲ φωτεινὲς ὑπάρξεις τῆς αἰωνιότητας καὶ τοὺς ἀπολύει ἐν μακαριότητι καὶ εἰρήνῃ. Καὶ τότε καὶ ὁ ἴδιος μπορεῖ νὰ ἀναφωνήση ἔργον καλὸν εἰργασάμην καὶ νὰ σταματήση νὰ γράφη – ἔστω καὶ προσωρινῶς.

* * *

Ἡ ἀπόδοση δικαιοσύνης, τὸ τοῦ ἱστορικοῦ ἦθος ποὺ κανεὶς περιβάλλεται προκειμένου νὰ ἀναστήση τὸ παρελθόν, δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν ἐμπάθεια· διότι ἡ ἐμπάθεια ἐπιφέρει προκατάληψη. Ὑπάρχουν ὅμως περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποῖες ὀφείλει κανεὶς νὰ ἐμφανιστῆ ὡς ἐμπαθής, χωρίς, βέβαια, νὰ εἶναι, προκειμένου νὰ ἀποκαταστήση τὴν ἰσορροπία τῶν γεγονότων. Τί θέλω νὰ πῶ; Τὸ ἑξῆς:

Ἡ ἀποκατάσταση τῆς Δικαιοσύνης δὲν ἔχει χαρακτήρα μόνο μεταφυσικό, ἀτομικὸ ἐὰν θέλετε. Δὲν προσπαθοῦμε νὰ ἀπονείμουμε δικαιοσύνη στὸ παρελθόν, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ εἴμαστε ἐντάξει μὲ τὸν ἑαυτό μας καὶ γιὰ νὰ ἔχουμε καλὴν ἀπολογίαν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Θεοῦ. Ποτέ, πράγματι, δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγη ὅτι τὰ ἄνω τοῦ Θεοῦ μὰ τὰ κάτω καὶ ἡμῶν, δηλαδὴ τῶν ἀνθρώπων. Ἀπονέμουμε, λοιπόν, δικαιοσύνη στὸ παρελθόν, ἀκριβῶς γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ δικό μας παρὸν καί, κατὰ συνέπεια, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς καί, κυρίως, αὐτοὶ ποὺ θὰ ἔλθουν μετὰ ἀπὸ ἐμᾶς ἕνα καλλίτερο μέλλον. Ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχεν μάθησιν, λέγανε καὶ πιστεύανε οἱ Ἀρχαῖοι· καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει ἰδιαιτέρως νὰ τονιστῆ ὅτι ἡ λέξη «ὄλβιος» ἀφορᾶ ὄχι μόνο τὴν ἠθική, πνευματικὴ εὐτυχία ἀλλὰ καὶ τὴν ὑλική. Μὲ λίγα λόγια, οἱ Ἀρχαῖοι θέλανε νὰ ποῦν ὅτι, προκειμένου νὰ εἶναι κανεὶς εὐτυχισμένος σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, προκειμένου αὐτὴ ἡ ζωὴ νὰ πάψη νὰ εἶναι vallis lacrymarum (κοιλὰς δακρύων) καὶ νὰ γίνη εἶδος παραδείσου ἐπίγειου, πρέπει οἱ ἄνθρωποι νὰ γνωρίζουν τὴν Ἱστορία τους. Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ συλλογισμὸ αὐταπόδεικτο, διότι, ἡ γνώση τῶν σφαλμάτων τοῦ παρελθόντος ἀποτρέπει τὴν ἐπανάληψή τους στὸ μέλλον καί, κατὰ συνέπεια, ἐπιφέρει τὴν πρὸς τὰ ἄνω ἐξέλιξη τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ διαπίστωση ὅμως αὐτὴ συνεπάγεται καὶ κάτι ἄλλο: τὴν τεράστια πολιτικὴ χρησιμότητα τῆς Ἱστορίας. Ὅποιος ἐλέγχει τὸ παρελθόν, ἐπικρατεῖ στὸ παρὸν καὶ διαμορφώνει τὸ μέλλον, διακηρύσσουν μὲ τὰ graffiti τους οἱ ἀναρχικοὶ τῶν εὐρωπαϊκῶν μεγαλοπόλεων· καὶ ἔχουν δίκιο. Καὶ τοῦτο, διότι –πράγματι!- ἡ ἑρμηνεία τοῦ παρελθόντος προσφέρει –πάνω σὲ πιάτο, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ πῆ- τὸ κλειδὶ τόσο γιὰ τὴ διαμόρφωση τοῦ μέλλοντος ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἐπικράτηση στὸ παρόν.

Αὐτὸ -καὶ εἶναι πρὸς τιμήν μας- ὁ πρῶτος ποὺ ἐμφαντικῶς τὸ διακήρυξε σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη εἶναι ὁ Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος, καθὼς προσπάθησε νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴ δράση τοῦ Γεώργιου Καστριώτη, τοῦ θρυλικοῦ Σκεντέρμπεη. Καὶ -φυσικά!- εἶχε δίκιο.

Νά γιατί κι ἐγώ, ποὺ προσπαθῶ (ἀνεπιτυχῶς ἕως τώρα) νὰ βαδίσω στὸν δρόμο ποὺ χάραξε ὁ μέγας Παπαρρηγόπουλος, ἀποστρέφομαι τὴν κομματικοῦ χαρακτήρα πολιτική· καὶ νά γιατί πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ ἀσχοληθῶ (ὅπως ἔκανε ὁ Παπαρρηγόπουλος γιὰ τὸν Σκεντέρμπεη) μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴ δράση τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου.

Πάτερ Στυλιανέ, Κυρίες καὶ Κύριοι, οὔτε βενιζελικὸς εἶμαι οὔτε ἀντιβενιζελικός.

Ὅταν ὅμως ἡ μορφὴ τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου γίνεται ἔμβλημα γιὰ τὴν καταπίεση, καταπάτηση καί, τελικῶς, ἐξόντωση τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης μας· ὅταν ὑπάρχουν –δῆθεν- πολιτικοὶ ποὺ ζητᾶν τὴν ψῆφο σας, ἐπειδὴ ἔχουν σφετερισθῆ τὸ ὄνομα «Βενιζέλος»· ὅταν ἕνας ὁλόκληρος κόσμος, στὸν ὁποῖο συγκαταλέγονται οἱ γονεῖς οἱ δικοί μου καὶ τῆς γυναίκας μου καὶ φίλων μου, στὸν ὁποῖο κόσμο ἡ Ἑλλάδα ὀφείλει τὰ πάντα, πέφτει στὴ γέεννα ὄχι τοῦ πυρὸς ἀλλὰ τῆς λήθης ἐπειδή, λόγω τῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας, ἀλωνίζουνε στὴν Εὐρώπη μας οἱ κάθε λογῆς «χρυσοκάνθαροι» ἀπατεῶνες· ὅταν αὐτὸς ποὺ χάρισε τὰ Γιάννενα στὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ παραμένει βυθισμένος στὴ λησμονιὰ, ἐνῶ ἡ μνήμη τῶν ἀπατεώνων ποὺ τότε ἐνίσχυσαν τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Γένους μας ἀποτελεῖ ἀντικείμενο τιμῆς πανελλήνιας… ἔ, τότε, Κυρίες καὶ Κύριοι, ἐπιβάλλεται ἡ ἀντίδραση.

Ὁ ἱστορικὸς στὴν περίπτωση αὐτὴ ζώνεται τὰ δικά του ἄρματα καὶ ρίχνεται στὸν ἀγώνα. Καὶ τὰ ἄρματα, Κυρίες καὶ Κύριοι, τοῦ ἱστορικοῦ εἶναι ὁ λόγος του, ὁ γραπτὸς ἔστω. Διότι ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν· καὶ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ τὸ ἔχουμε συνεχῶς στὸ μυαλό μας σὲ στιγμὲς τόσο πολὺ κρίσιμες ὅσο οἱ τωρινές.

Νά τί προσπαθοῦσα νὰ κάνω, γράφοντας αὐτὸ τὸ βιβλίο, τὴν παρουσίαση τοῦ ὁποίου σεῖς τιμᾶτε μὲ τὴν παρουσία σας ἀπόψε – ἐδῶ.

Τὸ κατόρθωσα; Δὲν ξέρω· καὶ δὲν ξέρω, ἐπειδὴ ἡ εὐόδωση ὁποιουδήποτε ἔργου σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος θεοῦ.

            Πάτερ Στυλιανέ, Κυρίες καὶ Κύριοι, εὐχαριστῶ ποὺ ἤλθατε ἐδῶ σήμερα – καὶ μὲ ἀκούσατε.

Πηγή

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Θ.ΘΕΟΛΟΓΗ ΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ, Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

 Η ομιλία έγινε στις 29 Απριλίου 2012 στο κτήριο της Παλαιάς Βουλής των Ελλήνων. Την αναπαράγουμε εδώ με τη σύμφωνο γνώμη του ιστοριοδίφη και συγγραφέα Θ.Θεολόγη

Κυρίες και Κύριοι,

Θωμάς Θεολόγης

Δέχτηκα χωρίς δισταγμό την τιμή που έγινε στην ταπεινότητά μου να παρουσιάσω το βιβλίο ενός αξιολογοτάτου συγγραφέως, καθηγητού και επιστήμονος.

Γιατί, σκέφθηκα, ο κ. Μιχαλόπουλος απομακρύνθηκε από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, όπου θα διαπαιδαγωγούσε  εποικοδομητικά τους νέους; Προσπαθώντας να βρω την απάντηση, ήρθαν στο νου μου πολλά «γιατί», όπως:

• Γιατί πέθαναν στην εξορία από πείνα οι Πυθαγόρας-Αριστείδης-Σοφοκλής;
• Γιατί πέθαναν στη φυλακή οι Μιλτιάδης και Φειδίας;
•  Γιατί μερικοί εγκληματίες ετάφησαν δημοσία δαπάνη και με εθνικό πένθος;
• Γιατί πρέπει να πάμε στα Σκόπια, προκειμένου να δούμε το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου;
• Γιατί ο Θεός θέλει να γίνουμε Μουσουλμάνοι; «Γιατί ’ναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει», δεν μας έμαθαν στα σχολεία ;

Ένας διδάκτωρ του βεληνεκούς του κ. Δ. Μιχαλόπουλου, χωρίς τρύπια και ξασπρισμένα παντελόνια, χωρίς τα μαλλιά πλεγμένα σε κότσο και χωρίς σκουλαρίκια, αποτελεί κακό πρότυπο για τους φοιτητές σήμερα κι απομακρύνθηκε από τις αίθουσες! Δεν έπαυσε, όμως, να προσφέρει τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του μέσω των βιβλίων του.

Συμπατριώτες! Στα αμέτρητα ελαττώματα που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, προσθέσαμε άλλο ένα, πολύ τοξικό! Λέγεται «ξάπλα σε προγονικές δάφνες».

Αυτό,σε συνδυασμό με την παραδοσιακή μας φαγωμάρα, αποτελεί μια ενδημική/επιδημική κατάρα, που μας οδηγεί στον αφανισμό. Είμαστε μονίμως χωρισμένοι σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, εξ ού κι ο όρος «διχασμός». Κλείνουμε ένα αιώνα από τότε που εγκαινιάστηκε ο διχασμός στον οποίο αναφέρεται το βιβλίο. Παρά το γεγονός ότι τα ιστορικά ντοκουμέντα είναι αδιάσειστα, οι θέσεις της κάθε πλευράς παραμένουν αδιασάλευτες. Τι ντροπή!

Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν ήρθε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο του κ. Μιχαλόπουλου! Οι σελίδες 237-252 είναι γεμάτες από τις πηγές και τα βοηθήματα που μελέτησε (αρχεία-διπλωματικά έγγραφα-τύπος-αυτοβιογραφίες-ημερολόγια-βιογραφίες-αρχεία του Βρετανικού Κοινοβουλίου).Το σημαντικώτερο είναι ότι ο συγγραφέας είναι αντικειμενικός. Συμμαχεί με τα ιστορικά ντοκουμέντα, χωρίς να ευνοεί τον Κωνσταντίνο ή να χαϊδεύει τον Βενιζέλο! Εν τάχει θ’ αναφερθώ στο περιεχόμενο:

Κωνσταντίνος  Α’ της Ελλάδος

Για την καταγωγή και τους προγόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου δεν υπάρχουν κενά, ενώ δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Ελ. Βενιζέλο, αφού δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ούτε αν ο Κυριάκος Βενιζέλος που γεννήθηκε το 1816 στο Μυστρά της Σπάρτης, με το όνομα Μπενιζέλος Κρεββατάς, ήταν ο πραγματικός του πατέρας, ούτε  «από  πού  κρατούσε  η  σκούφια  του », όπως  γράφει  ο  συγγραφέας.

Γνωρίζουμε, όμως, ότι ο Κυριάκος Βενιζέλος εγκαταστάθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1834,ότι ήταν γυρολόγος στο επάγγελμα κι ότι νυμφεύτηκε την Στυλιανή Πλουμιδάκη.

Το  όνομα  Μπενιζέλος  είναι  εβραϊκό  (Abraham  Ben  Zeli -δηλ.  γιός  του  Ζέλη).

Άς σημειωθεί ότι η σχέση αρχαίας Σπάρτης με τους Ιουδαίους προκύπτει κι από την Παλαιά Διαθήκη. Να προσθέσω, στο σημείο αυτό, ότι ένας από τους εκ Λακωνίας εγκατασταθέντες στην Κρήτη τη δεκαετία του 1840, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που νυμφεύθηκε την αδελφή του Ελευθ. Βενιζέλου Κατίγκω. Πρόκειται για τον ιδρυτή του αγγλόφιλου κόμματος των φιλελευθέρων, που κληροδοτήθηκε στον Ελευθ. Βενιζέλο.

Γύρω από το όνομα του Κυριάκου Μπενιζέλου έπλεξαν αξιοζήλευτους μύθους, προκειμένου ν’ αποκτήσει αίγλη η οικογένεια. Μέχρι και Αριστείο Αγώνος του απενεμήθη στην Επανάσταση του 1821. Αυτά τα αντιπαρέρχεται ο συγγραφέας, θυμίζοντας μας ότι ο Κυριάκος ήταν πέντε ετών, όταν άρχισε η Επανάσταση!…

Η αινιγματική φιγουρα του Ε.Βενιζέλου

Και λίγα λόγια για τον Ελευθ. Βενιζέλο: Γεννήθηκε το 1864 και πέθανε το 1936 στο Παρίσι.

Άν ήταν γιός της Στυλιανής ή ένα μωρό που κάποιοι εγκατέλειψαν στην πόρτα του σπιτιού της, θα το κρίνετε μόνοι σας διαβάζοντας το πρώτο κεφάλαιο.

Πάντως ποτέ δεν φόρεσε την κρητική φορεσιά, ούτε μίλησε το κρητικό ιδίωμα! (Στα τριάμισυ  ευλογημένα χρόνια που έζησα στην Κρήτη, δεν συνάντησα κάτι παρόμοιο).

Για ορισμένους από τους συγχρόνους του, ο Βενιζέλος ήταν κράμα καταγωγής:

«είχε την ανελέητη σκληρότητα των Τούρκων,

«την ικανότητα της μηχανορραφίας των Αρμενίων και

« το ξύπνιο μυαλό των Ιουδαίων».

Σύμφωνα με ενδιαφέρουσα μαρτυρία(σελ. 31) ο Κυριάκος Βενιζέλος  ήταν Αρμένιος. Αυτός ήταν ο λόγος που ο Ελευθ. Βενιζέλος επιθυμούσε την ίδρυση αρμενικού Κράτους μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου!

Στις 6 Οκτωβρίου 1910 (κεφ. 20,σελ.95) ο Βενιζέλος σχηματίζει την πρώτη του Κυβέρνηση και στις 18 Οκτωβρίου 1912 άρχισαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ελλάδος και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης τότε, ήταν 160.000 (Ιουδαίοι 90.000,Τούρκοι 40.000-44.000, Έλληνες 19.000,διάφοροι 7.000).

Στις σελίδες 109-117 ο συγγραφέας περιγράφει με τρόπο γλαφυρό πώς ο Αλή Ριζά πασάς, αρχιστράτηγος του τουρκικού στρατού, αντικαταστάθηκε από τον αλβανικής καταγωγής Χασάν Ταχσίν πασά, μετά από ενέργειες του μεγάλου βεζίρη Μεχμέτ Κιαμήλ πασά που ήταν γιός εξισλαμισμένου Ιουδαίου και αγγλόφιλος. Αναφέρεται στην προσχεδιασμένη υποχώρηση του Χασάν Ταχσίν, προκειμένου να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από τους Έλληνες. Ο Κωνσταντίνος που πιεζόταν ποικιλοτρόπως     ν΄ αλλάξει το αρχικό σχέδιο και να καταλάβει πρώτα τη Θεσσαλονίκη, δεν κατανοούσε γιατί έπρεπε να σώσει τους Ιουδαίους της Θεσσαλονίκης, πριν από το Μοναστήρι που ήταν «θερμή εστία του εθνισμού της δυτικής Μακεδονίας».

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης υπεγράφη στις 27 Οκτωβρίου, αλλά, κοινή συμφωνία Ελλήνων και Τούρκων, στο πρωτόκολλο αναφέρεται η 26^η (Θα διαβάσετε τους λόγους στη σελ. 115)….

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό, καλλιτεχνική απεικόνισης της εποχής

Με προσοχή κι ευγνωμοσύνη για τον ταγματάρχη του Οθωμανικού στρατού Νικολάκη εφέντη, διαβάστε την σελ.116.Η πτώση του Μπιζανίου και η άλωση των Ιωαννίνων, ήταν αποτέλεσμα της δικής του αυτοθυσίας!

Με την έκρηξη του Α΄Π.Π. το καλοκαίρι του 1914, το καρκίνωμα του Διχασμού πήρε εκρηκτικές διαστάσεις! Ενώ ο Βενιζέλος εκδήλωσε τάσεις ευθυγράμμισης με τις Δυνάμεις της Συνεννόησης, ο Κωνσταντίνος προτίμησε την ουδετερότητα. Η τελική ρήξη Βασιλέως-Πρωθυπουργού επήλθε τον Φεβρουάριο του 1915 που άρχισε η εκστρατεία της Καλλίπολης. Ο Βενιζέλος συμφώνησε να προσβληθούν τα Δαρδανέλλια από βρετανικές-γαλλικές και ελληνικές δυνάμεις, ενώ ο Κωνσταντίνος, μετά από δυναμική παρέμβαση του αντισυνταγματάρχου Ι. Μεταξά –που εκείνη την περίοδο εκτελούσε καθήκοντα Αρχηγού Γ.Ε.Σ., διεφώνησε.(Ο Μεταξάς υπέβαλε την παραίτησή του, προκειμένου να αποτραπεί η συμφορά που, στη συνέχεια, επήλθε στην Καλλίπολη !).Κατόπιν ο Βενιζέλος υπέβαλε την παραίτηση της Κυβερνήσεώς του.

Ιωάννης Μεταξάς

Τι είχε συμβεί, στην ουσία; Από τη μια μεριά ο Βενιζέλος πίστευε πώς τώρα που έχουμε στο πλευρό μας τις Δυνάμεις της Συνεννόησης, είναι η κατάλληλη στιγμή να χτυπήσουμε την Οθωμανική Αυτοκρατορία κι από την άλλη ο Κωνσταντίνος ανησυχούσε για την τύχη των ελληνικών πληθυσμών της Μ. Ασίας,  σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης και τάχθηκε υπέρ των απόψεων του Μεταξά. Η τύχη αυτών των πληθυσμών δεν φαίνεται ν΄ απασχολούσε τον Βενιζέλο. Αυτό, ο συγγραφέας, το στηρίζει στο υπόμνημα που ο Βενιζέλος υπέβαλε στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι, στις 30.12.1918. Μ’ αυτό πρότεινε την προσάρτηση του Βιλαετίου της Τραπεζούντας στο αρμενικό Κράτος! (Μήπως αυτή η ενέργεια επιβεβαιώνει την αρμενική καταγωγή του πατέρα του ;).

Στις σελίδες 128-132 θα διαβάσετε το ιστορικό των πολεμικών σκαφών Goeben και Breslau που οι Γερμανοί έστειλαν «πεσκέσι» στους συμμάχους τους Τούρκους ! Στην πορεία τους Γερμανία-Τουρκία ξέμειναν από καύσιμα κοντά στη Νάξο κι ο «εύσπλαχνος» Βενιζέλος τα ανεφοδίασε με 800 τόνους γαιάνθρακα  κι έφθασαν ασφαλώς στον Βόσπορο, να ενισχύσουν το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό ! Προκειμένου να κρίνετε ανεπηρέαστα, δεν θα σας μαρτυρήσω πως χαρακτηρίζω εγώ αυτή την πράξη!….

Στις σελίδες 134-140 θα ενημερωθείτε για όσα συνέβησαν μετά την παραίτηση του Βενιζέλου τον Φεβρουάριο 1915,τον σχηματισμό της Κυβέρνησης Δημ. Γούναρη, τη νέα Κυβέρνηση τον Αύγουστο 1915,τις εκλογές του Δεκεμβρίου 1915, στις οποίες δεν πήρε μέρος το κόμμα των Φιλελευθέρων ,την κατάληψη των οχυρών Ρούπελ από Βουλγάρους με Γερμανούς αξιωματικούς, καθώς και για την παρουσία αγγλογαλλικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη.

Οι πρωτεργάτες του Κινήματος Εθνικής Αμύνης

Στις 29 Αυγούστου 1916 εκδηλώθηκε το «Κίνημα της Εθνικής Άμυνας» στη Θεσσαλονίκη.  Ο στρατηγός Maurice Sarrail, διοικητής των Δυνάμεων της Συνεννόησης στην Μακεδονία- που συμπαθούσε πολύ τον Βενιζέλο κι αντιπαθούσε σφόδρα τον Κωνσταντίνο – συνέβαλε στην όξυνση των παθών διώχνοντας από τη Θεσσαλονίκη όλους τους αντιφρονούντες αξιωματικούς και στρατιώτες . Στις 09.10.1916 έφθασε στην Θεσσαλονίκη ο Βενιζέλος  κι ανέλαβε την ηγεσία του Κινήματος. Τώρα οι Ελλάδες ήταν δύο! Η ρήξη μεταξύ του Βασιλικού Οίκου και των Δυνάμεων της Συνεννόησης ήταν γεγονός, ειδικά μετά τον κανονιοβολισμό των Αθηνών από πλοία ελλιμενισμένα στο Δέλτα του Φαλήρου και την επιτυχή απόκρουση των γαλλοβρεττανικών αγημάτων από τους Έλληνες.

Την 14^η Ιουνίου 1917 ο Κωνσταντίνος έφυγε από την Ελλάδα  για να μην αιματο- κυλιστεί η Αθήνα .Στις 27 Ιουνίου 1917 ορκίστηκε Κυβέρνηση Βενιζέλου.

Η χώρα ξανακόλλησε, η ψυχή των Ελλήνων, όμως, ράγισε και παραμένει ακόμα ραγισμένη!….

Τελικά πώς μας προέκυψε ο Εθνικός Διχασμός; Βασική αιτία ήταν η εμμονή του Βενιζέλου πως η νίκη των Δυνάμεων της Συνεννόησης και η συνακόλουθη κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν αναπότρεπτες.

Αλληλένδετα με τον Διχασμό είναι και τα εξής:

1. Το Παγκόσμιο Σιωνιστικό Γραφείο μεταφέρει την έδρα του στην Ν. Υόρκη το 1914.
2. Από το 1916 οι ανά τον κόσμο Ιουδαίοι υποστήριζαν την πολεμική προσπάθεια Βρετανίας και Γαλλίας, κάτι που ολοκληρώθηκε το 1917.
3. Με την δήλωση Balfour το 1917, «περί προοπτικής ίδρυσης στην Παλαιστίνη εθνικής εστίας του ιουδαϊκού λαού», η Μ. Βρετανία απεκάλυψε απροκάλυπτα την εύνοιά της.

Να υποθέσουμε ότι η απόφαση του Βενιζέλου να θέσει την Ελλάδα ως εμπόλεμη Δύναμη στο πλευρό της Γαλλίας και της Μ. Βρετανίας, δεν σχετίζεται με τα ανωτέρω τρία παραδείγματα ;

Τότε γιατί έκοψε την Ελλάδα στα δύο;

Να φανταστούμε, ακόμα, ότι η δήλωση του Ν. Πολίτη, υπουργού Εξωτερικών της Κυβερνήσεώς του, περί ιδρύσεως Ιουδαϊκού Κράτους στην Παλαιστίνη, ήταν συμπτωματική ; Άς  μην ξεχνούμε ότι αυτή η δήλωση έγινε πέντε μήνες πριν  από τη δήλωση Balfour!….

Όσο για τον βασιλιά Κωνσταντίνο, σήμερα γνωρίζουμε ότι την εκστρατεία δυσφήμησής του είχε αναλάβει ο Β. Ζαχάρωφ, που ενεργούσε για λογαριασμό της Βρετανικής Κυβέρνησης

Από γαλλικής πλευράς συνέπραττε ο αντιπλοίαρχος  Henri de Roquefeuil.

Το πρακτορείο ειδήσεων Αgence-Radio,ένας ραδιοφωνικός σταθμός, καθώς και η δράση γαλλικής υπηρεσίας πληροφοριών που συνεργαζόταν με αντίστοιχη βρετανική μυστική υπηρεσία, είχαν ως αποτέλεσμα την υπονόμευση του κύρους του βασιλιά, τον διασυρμό του και, τελικά, την απομάκρυνσή του από την Ελλάδα το 1917.

Παρέλαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, 1919

Όσο για την απόβαση στη Σμύρνη, η απόφαση πάρθηκε πολύ πριν τον Μάιο του 1919. Πάντως η ευθύνη των αιματηρών γεγονότων του Μαΐου στην μικρασιατική μεγαλούπολη ,βαρύνει τον Βενιζέλο. Ενώ η ημερήσια διαταγή του προς τα ελληνικά στρατεύματα ήταν σύμφωνη με την σαφή εντολή που είχε πάρει να υπαγάγει τη Σμύρνη σε «ελληνική διοίκηση», το διάγγελμά του προς τους εκεί ομογενείς έλεγε ακριβώς το αντίθετο!

«΄Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου-Η Ελλάς θα καταλάβει τη Σμύρνη-Δεν θα παρεμποδίσω την εκδήλωσιν των αισθημάτων χαράς- Καταλαβαίνω πώς αισθάνεστε, αφού κι εγώ ήμουν υπόδουλος μέχρι τους βαλκανικούς πολέμους….».

Το «δεν θα παρεμποδίσω…..», τόσον οι ομογενείς,όσο και οι στρατιώτες, το εξέλαβαν ως «κάντε ό,τι θέλετε σε βάρος των Μουσουλμάνων της Σμύρνης .Έτσι ακολούθησαν τα απαράδεκτα έκτροπα κι άναψε ο σπινθήρας των ετών 1919-1922!….

Σχόλια

• Nikolai Romanov4 Μαΐου 2012 – 5:39 μ.μ.

  Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ένας άνθρωπος με φοβερές ικανότητες και τρομερά ευφυής όπως ήταν και ο Κων/νος Καραμανλής ο πρεσβύτερος και ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά απο αυτόν .

  Και οι τρείς όμως χρησιμοποίησαν τις ικανότητές τους για την προσωπική τους ανέλιξη και για να εξυπηρετήσουν ξένα (και εχθρικά) προς τον τόπο συμφέροντα!

  Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την ανδρεία του Έλληνα στρατιώτη και αξιωματικού της εποχής των βαλκανικών πολέμων θα ήθελα να επισημάνω κάτι .

  Απο το 1789 και μετέπειτα η μασωνία και ο ιουδαϊσμός (Ρότσιλντ , τράπεζες κλπ) προωθούσαν τον ιακωβίνικο εθνικισμό διότι το κύριο μέλημα τους ήταν να διαλύσουν τις αυτοκρατορίες (Γερμανική, Αυστροουγγρική,Ρωσική και Οθωμανική).

  Ίσως γι’αυτό οι Αγγλογάλλοι προωθούσαν εκείνη την εποχή τις ελληνικές διεκδικήσεις!

  Ο μεγάλος ασθενής, η Οθωμανική αυτοκρατορία ,έπρεπε επομένως να διαλυθεί και εδώ έπαιξαν σημαντικό ρόλο , οι Νεότουρκοι ,Τούρκοι ιακωβίνοι εθνικιστές με ομιχλώδη καταγωγή, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η Μεγάλη Ιδέα που δεν ήταν δικό του παιδί , οι σοσιαλίζοντες “Μακεδόνες” εθνικιστές του Ίλλιντεν που βοήθησαν την αποδόμηση της αυτοκρατορίας προς δυσμάς και ένας Ουαλλικής καταγωγής λόγιος , που την περίοδο του Α’ΠΠ υπηρετούσε στο βρεταννικό επιτελείο στην Αλεξάνδρεια, λίγο τρελλός μα πολύ ιδεαλιστής που ξεσήκωσε τους Άραβες εναντίον των Τούρκων , και στο τέλος το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει στο προσκήνιο την δυναστεία των Saudi με ομιχλώδη καταγωγή.

  Μιλώ για τον συν/χη T.E.Lawrence τον γνωστό Λώρενς της Αραβίας!
• 
  Ανώνυμος4 Μαΐου 2012 – 10:01 μ.μ.

  Ανάλογα λέω κι εγώ στο βιβλίο μου για τον Εθνικό Διχασμό.
  Δημήτρης Μιχαλόπουλος

Πηγή

ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΚΟΝΗ ΤΟ ΛΕΝΕ ΤΩΡΑ;;; Αποκαλώντας τα πράγματα με ...

Η πρόσφατη ολική έκλειψη ηλίου, καθορίζει τα Παγκόσμια Γεγον...

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΑΛ. Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό χιλιετιών...

ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ... ΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΒ...

Η Κατανόηση Της Τέχνης Του Πολέμου Στον 21ο Αιώνα. (ΕΞΑΙΡΕΤΙ...

Οι Εβραίοι Δημιούργησαν την Κομμουνιστική Κίνα (Αξιζει να δι...