Γράφει η Σοφία Σοφιανίδου
Πολλά τα βάρη που σηκώνει ο καθένας μας –και κυριολεκτικά και μεταφορικά- αλλά σαν τα βάρη της ψυχής δεν έχει. Γίνονται μπετόν αρμέ και πάνε και κάθονται πάνω στο στήθος αμετακίνητα, ακούνητα και κολλημένα σαν βδέλλα τόσο εφαπτόμενα που σχεδόν ανάσα δεν μπορείς να πάρεις.
Όλοι έχουμε υπάρξει και «κοκκινοσκουφίτσες» και «κακοί λύκοι» στις ζωές τις δικές μας αλλά και όσων συναναστρεφόμαστε κι αυτό είναι δεδομένο.
Στις περιπτώσεις που γίναμε οι κακοί λύκοι καλό θα ήταν όποτε το αντιληφθούμε, κι εφόσον είναι εφικτό, να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας τίμια και σταράτα.
Κι αν μάς συγχωρήσουν μάς συγχώρεσαν.
Το σημαντικό είναι εμείς να κοιμόμαστε το βράδυ με τη συνείδηση μας όσο γίνεται πιο ήρεμη γνωρίζοντας πως δεν βλάψαμε κάποιον αλλά ακόμη κι αν το κάναμε ζητήσαμε συγγνώμη.
Στις άλλες όμως τις υποθέσεις που νιώσαμε το άδικο στο πετσί μας και η ψυχική μας ηρεμία διαταράχθηκε, σε εκείνες τις περιπτώσεις πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα του θυμού.
Κρατάμε μανιάτικα και (μεταξύ μας) σκεφτόμαστε τρόπους για να πάρουμε το αίμα μας πίσω ή χαιρόμαστε χαιρέκακα (πάλι μεταξύ μας) αν σε αυτόν που μάς αδίκησε συμβεί καμιά κακοτοπιά.
Κι αυτή είναι και η παγίδα που όλοι έχουμε πέσει -εκτός αυτών με τα «φωτοστέφανα»- που δεν καταλαβαίνουμε πως για συγχωρέσουμε κάποιον δεν είναι απαραίτητο να έρθει να απολογηθεί.
Δεν συγχωρούμε για τους άλλους, αλλά για τη δική μας ψυχική ηρεμία.
Όχι με τη θρησκόληπτη μορφή που κάποιοι θα βιαστούν να πουν, αλλά με εκείνη την ταπεινή, την ανθρώπινη που τόσο έχουμε ανάγκη να ανακαλύπτουμε πως δεν την έχουμε εξαφανίσει.
Συγχωρούμε για να ηρεμήσουμε εμείς και δεν έχει καμία σημασία αν θα το πούμε στον άλλον ή όχι. Συγχωρούμε όχι από μεγαλοψυχία αλλά για να ελευθερωθούμε από ό,τι μάς κρατάει δέσμιους πίσω. Δεν έχει σημασία πόσες φορές έχουμε φάει τα μούτρα μας και πόσες ακόμη θα τα φάμε. Σημασία έχει να φύγουν τα βαρίδια, οι αλυσίδες και τα πισωγυρίσματα.
Άστο να πάει στο καλό και μην κρατάς κακίες. Κράτα όμως πισινές. Και θα δεις πως όταν φύγει από πάνω σου αυτό το βάρος θα νιώσεις ελεύθερος, άλλος άνθρωπος γιατί δε θα σε απασχολεί ούτε καν σαν σκέψη.
Δε θα σου αναλώνει φαιά ουσία και χρόνο να σκέφτεσαι πόσο σε αδικήσανε και είτε θα τους το ξεπληρώσει η ζωή είτε θα το βρουν μπροστά τους κι όλα αυτά τα μελοδραματικά.
Έγινε, πάρ’το απόφαση, δέξου το, συγχώρεσε, πήγαινε παρακάτω.
Κι εννοείται πως οι δευτερότριτες ευκαιρίες στις σχέσεις ειδικά είναι προσωπικές υποθέσεις και δικαιώματα του καθενός.
Μόνο που αν συγχωρέσεις μία, έχεις πολύ μεγάλες πιθανότητες να την πατήσεις δύο.
Κι εκεί αν συγχωρέσεις δις πάρε έναν άβακα και ξεκίνα να μετράς πόσες φορές ακόμη θα χρειαστεί να δώσεις άφεση αμαρτιών.
Κι αν το αντέχεις, όταν θα εκραγείς μην έρθεις να μάς μιλήσεις για κοκκινοσκουφίτσες, λύκους κι άλλα παραμύθια.
Υ.Γ. Τα παραπάνω δεν αναφέρονται σε μορφές σωματικής βίας και κακοποίησης
Καλά τα λόγια… Των Αγίων… Και Άγια φάρμακα της ψυχής…
Όμως ο άνθρωπος… Μπορεί να γνωρίσει την γνώση… Από τα βαθιά του συναισθήματα …. Αυτά που νιώθει…. Μέσα του σωστά και λάθος… Χαρές και λύπες…
Μαθαίνει η ψυχή… Και ετοιμάζετε για τον νύμφιο…
Κάποτε μπορεί να τα καταφέρει… Μην καταδικάζεις κανέναν… Μόνο το έλεος του Θεού… Μόνοι μας είμαστε καταδικαστεί από τον ίδιο μας τον εαυτό…
Ο άνθρωπος στης μέρες μας Αγάπη χρειάζεται…
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής…
Όσο για αυτά τα φαρησαϊκα περη δικαιοσύνης… Και αδικίας… Τα κατά γράμμα κανόνες…γίνοντε κανόνια….
Αν ο Θεός εκτελούσε κατά γράμμα αυτά… Δεν θα σωνωταν κανένας…
Ποιός είναι τέλειος και δίκαιος…
Χρειάζετε διάκριση… Ο άνθρωπος μέσα από αγώνες… Λυψηδρία… Άγνοια της αγάπης του Θεού… Μπορεί να αμαρτάνει… Με βαροι αναστεναγμώ… Που ανθρώπινος νους δεν το ξέρει… Παρά μόνο ο Θεός … Που τον βλαίπει και τον συγχωρεί…Κατευθείαν…. και τον περημαινει στην ορθή οδό…
Μην κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια …. Αυτό είναι βάρος στην ψυχή μας .. σαν τον φαρισαίο… Που μπορεί να σώθικε μετά την πτώση πιο εύκολα γνωρίζοντας τον αγώνα κατά γράμμα αλλά αν δεν μετάνιωσε με ταπείνωση για το μέγα λάθος του βλέποντας τον αδελφό του κατώτερου και όχι αυτόν. Με συμπόνια και κατανόηση… Με αγάπη …. Τίποτα δεν κέρδισε… με λιγότερο αγώνα σαν καθαρός… Αλλά και ο τελόνης με άκρα ταπείνωση που μόνο ο Θεός την βλαίπει… Μόνο έτσι θα σώθικε…
Και ο αγώνας πιο σκληρός…
Αγάπη και έλεος χρειάζοντε…
Για να σωθούν να συγκηνηθούν…
Μετά αν συγκηνηθούν…
Αν με την χάρη του Θεού σπάσουν…
Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα τι θα πει ο κόσμος…. Κάποιοι τους βοήθησαν… Και εσύ κάτσε και μέτρα το δίκαιο..
Ναι μεν αλλά….
Ο Θεός δεν ήρθε για να καταδικαση τον αμαρτολο… Άδικο…. Κ.λ.π……..
Αλλά για να διακωμωδεί με την άπειρη αγάπη του και το έλεος του από την κρίση που θα μας κρηνει ο αμαρτολος εαυτό μας…
Εσύ κάτσε και μέτρα….
Ναι το δίκαιο να λέγετε… Να κρίνουμε…
Το άδικο. … Όχι… Να κατακρινουμε
τον άνθρωπο….
Η μέρες μας Αγάπη χρειάζονται…
Μακάρι να αντισταθούμε… Να αναμένουμε… Πρώτα απέναντη στον εαυτό μας… Τότε θα είμαστε σίγουροι νικητές…
https://youtu.be/aFATPJ9gWkM?si=s6vQCEBGBAWbTShM
στο 7,15 και μετά η ακριβής απάντηση
απουσία ίσων λέει, αυτός που αδικεί δεν θα ευτυχήσει ποτέ, συμφορές , δεινά, πάρα πολλά…
είναι άσχετο με την συγχώρεση του αδικημενου
πολλές φορές το κακό που προκαλεί αυτός που αδικεί κάποιον είναι είναι μη αναστρέψιμο
όποιος αδικεί πρέπει να αποζημιώσει, αν δεν συγχωρεθεί αυτός που αδίκησε, ασχέτως αν ο αδικημένος τον συγχώρεσε, δεν θα βρει ποτέ ειρήνη και προκοπή, ορθόδοξη θεολογία, υπάρχουν κανόνες, τρόποι αν δεν είναι εφικτό πχ αν ο άλλος έχει πεθάνει, ο αδικημενος
είναι πνευματικοί νόμοι
φυσικά η συγχώρεση γίνεται τετ α τετ
πλησιάζει κι η Κυριακή της συγγνώμης όπου όλοι αγκαλιάζονται στους ναούς και αλληλοσυγχωρουνται παραμονή της Καθαράς Δευτέρας… είναι η κοινωνία προσώπων μεταξύ τους και με τον Δημιουργό τους
δεν νοείται χριστιανός με εν Χριστώ ζωή και παιδεία να μην συγχωρεί, είναι αδύνατο, και να μην μπορεί γιατί δεν είμαστε υπεράνθρωποι θα κάνει τα πάντα να το πετύχει γιατί αυτό θέλει ο Χριστός
είναι θεμέλιος λίθος
η υπέρβαση αφορά τους εχθρούς, η αδικία και η βλάβη έχουν πολλές μορφές άγνωστες στις εικόνες ή τα γεγονότα που μας λένε οι άλλοι η βλέπουμε ή βγάζουμε συμπεράσματα μόνοι μας, μπορεί η πραγματικότητα να είναι αλλιώς
όποιος αδικεί γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι επραξε
κι όποιος συγχωρει και προχωρά γίνεται με προσπάθεια και πρωτίστως με την χάρη του Θεού, και είναι και κάποιες φορές επειδή είναι καλόκαρδος
ωστόσο μένει μακριά από αμετανόητους ανθρώπους για λόγους συγκεκριμένους
μεγάλο το θεμα