Τι σημαίνει να ανήκεις σε μια αγαπημένη οικογένεια
Όταν είσαι μέλος μιας αγαπημένης οικογένειας, τότε έχεις σίγουρα μια μεγάλη «αποθήκη» όμορφων αναμνήσεων.
Όλες οι βόλτες στην εξοχή και οι Κυριακάτικοι περίπατοι, οι τεμπέλικες αγκαλιές στο κρεβάτι τα πρωινά, η στήριξη και η αγάπη των δικών σου ανθρώπων όταν η ζωή δεν σου χαμογέλασε.
Δεν είναι κάθε οικογενειακή ανάμνηση βγαλμένη από παραμύθι, έχουμε όμως σίγουρα χιλιάδες λόγους να χρωστάμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη ζωή.
Είσαι -με δυο λόγια- πολύ τυχερός!
Πόσες φορές έχετε καταραστεί την τύχη και την μοίρα σας για ένα σωρό λόγους -σημαντικούς κι ασήμαντους;
Και, από την άλλη πλευρά, πόσο συχνά σκέφτεστε «Έχω ό,τι χρειάζομαι! Όχι οτιδήποτε θέλω -αλλά σίγουρα ό,τι χρειάζομαι»;
Η ευτυχία είναι ουτοπία. Οι ευτυχισμένες στιγμές είναι, όμως, καθημερινότητα. Ειδικά αν ανήκεις σε μια αγαπημένη οικογένεια.
Και -μιας και το ανθρώπινο είδος είναι καταδικασμένο να βράζει στο καζάνι της γκρίνιας και την αγνωμοσύνης- εμείς αποφασίσαμε να υπενθυμίσουμε ότι, αν ανήκετε σε μια οικογένεια που σας αγαπά και σας στηρίζει, είστε πολύ τυχεροί.
Αφιερωμένο, λοιπόν, στους μπαμπάδες που λένε ανέκδοτα στο τραπέζι τις Κυριακές, στις αγαπημένες αλλά μακρινές ξαδέρφες, στην υπερπροστατευτική γιαγιά, στον παππού και τα γυαλιά του που όλο τα χάνει, στην μανία της μάνας μας με την καθαριότητα και στα εκνευριστικά αδέρφια μας. Και στα παιδιά μας.
Αφιερωμένο στην οικογένεια που φτιάξαμε και σ’ αυτή που μας μεγάλωσε.
Τσακώνεσαι πολύ…
Οι διαφημίσεις λένε ψέματα: κανείς στο σπίτι δεν ξυπνάει τα πρωινά με κέφι και όρεξη για ζωή -εκτός ίσως σε μερικές περιπτώσεις απ’ τον μπαμπά.
Ούτε στα οικογενειακά τραπέζια όλοι ανταλλάζουν φιλοφρονήσεις, γελάκια και τα ορεκτικά που έφτιαξε η μαμά.
Ούτε όλα τα απογεύματα κυλούν ειρηνικά και ευτυχισμένα.
Το να έχεις οικογένεια, σημαίνει ότι τσακώνεσαι.
Ότι ορμάς να βγάλεις τα μάτια της αδερφής σου γιατί χρησιμοποίησε χωρίς να σε ρωτήσει το καλό σου το φόρεμα.
Ότι μισείς για μια-δυο μέρες τον μπαμπά ή την μαμά σου, γιατί σε κατηγόρησαν ότι είσαι εγωίστρια ή τεμπέλα ή ανεύθυνη.
Ότι η κούραση και το άγχος σε καταβάλουν και φωνάζεις στα πιτσιρίκια που εσύ έφερες στον κόσμο, και μετά έχεις τύψεις και νεύρα και κλαις και βάζεις τις φωνές και σ’ αυτόν τον άντρα που αγαπάς, γιατί δεν έχεις πώς αλλιώς να ξεσπάσεις.
Αν είσαι μέλος μιας οικογένειας θα φωνάξεις, θα προσβάλλεις και θα σε προβάλλουν, θα πεις βαριές κουβέντες, θα εκτοξεύσεις κατηγορίες προς πάσα κατεύθυνση.
Και μετά, θα αγκαλιαστείς, θα φιληθείς, θα πεις την πιο ειλικρινή σου συγγνώμη και όλα θα περάσουν.
Γιατί οι αγαπημένοι σου -όπως κι εσύ- ξεχνούν και έχουν μάθει να συγχωρούν. Γι’ αυτό είναι οι «αγαπημένοι« σου.
Ξέρεις, ότι πάντα έχεις ένα ασφαλές καταφύγιο
Όσους χειμώνες και καλοκαίρια κι αν μετράει κανείς, όταν ανήκει σε μια οικογένεια, ξέρει ότι έχει ένα ασφαλές μέρος να κουρνιάσει όταν όλα πάνε στραβά.
Αν έχεις παιδιά, όταν οι μέρες είναι σκοτεινές, θα τα αγκαλιάσεις, θα θυμηθείς ότι είναι το κέντρο της ζωής σου και όλα θα περάσουν.
Κι αν έχεις την τύχη οι γονείς σου να βρίσκονται στη ζωή και να σε στηρίζουν, ξέρεις ότι ακόμη και στη μεγαλύτερη… πατάτα που θα κάνεις, εκείνοι θα βρίσκονται στο πλάι σου.
Όσοι μεγαλώσαμε έχοντας για φίλους τ’ αδέρφια μας, έχουμε την μεγάλη τύχη να έχουμε πιστούς, αγαπημένους φίλους πάντα δίπλα μας.
Το σύμπαν μπορεί να καταρρέει, αλλά αν έχεις μια οικογένεια που σ’ αγαπά, τότε δεν καταρρέει όλο -υπάρχει μια μικρή γωνίτσα του, που είναι ασφαλής.
Τα μεσημέρια της Κυριακής (καμιά φορά) τρως μ’ αυτούς που αγαπάς
Μπορεί να μην τα καταφέρνουμε πάντα, αλλά καμιά φορά όλοι οργανώνουμε το πρόγραμμά μας και καταφέρνουμε να μαζευτούμε γύρω από το τραπέζι τις Κυριακές.
Αν η ελληνική οικογένεια είχε κάποιο σήμα κατατεθέν, αυτό θα ήταν μια οικογένεια γύρω από ένα τραπέζι που δεν χωράει τα φαγητά που έφτιαξε η μαμά.
Η εμβληματικότερη συνήθεια των οικογενειών, το κυριακάτικο τραπέζι, είναι μια απ’ τις πιο όμορφες αναμνήσεις που ο καθένας κουβαλάει.
Η μαμά μπουκώνει όλο τον κόσμο και συνέχεια σηκώνεται να φέρει κάτι ακόμα (και όλοι της λένε «Κάτσε επιτέλους κάτω να φας!», αλλά κανείς δεν σηκώνεται να την βοηθήσει).
Ο μπαμπάς τρώει δύο πιάτα φαγητό, ξεκουμπώνει το παντελόνι του, λέει χοντροκομμένα αστεία που η μαμά δεν εγκρίνει και ζητάει «κανένα γλυκάκι».
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες σχολιάζουν το ύψος και το βάρος των παιδιών, λένε μια ιστορία που όλοι έχουμε ξανακούσει και προσφέρονται να συνδράμουν την προσπάθεια της μαμάς να ταΐσει όποιον έχει φάει λιγότερο από 3 τόνους φαΐ.
Και όλοι μαζί τρώνε, μοιράζονται προβλήματα, καυγαδίζουν για τα πολιτικά, κουτσομπολεύουν το σόι, χαίρονται ο ένας την παρουσία του άλλου. Το κυριακάτικο τραπέζι, είναι η ομορφότερη οικογενειακή συνήθεια που μας κληροδότησε η ελληνική παράδοση.
Έχεις τεράστιο απόθεμα όμορφων αναμνήσεων…
Όταν είσαι μέλος μιας αγαπημένης οικογένειας, τότε έχεις σίγουρα μια μεγάλη «αποθήκη» όμορφων αναμνήσεων. Όλες οι βόλτες στην εξοχή και οι Κυριακάτικοι περίπατοι, οι τεμπέλικες αγκαλιές στο κρεβάτι τα πρωινά, η στήριξη και η αγάπη των δικών σου ανθρώπων όταν η ζωή δεν σου χαμογέλασε. Δεν είναι κάθε οικογενειακή ανάμνηση βγαλμένη από παραμύθι, έχουμε όμως σίγουρα χιλιάδες λόγους να χρωστάμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη ζωή.
Είσαι -με δυο λόγια- πολύ τυχερός!
Αν η μαμά σου σε κυνηγάει ακόμη και τώρα που πάτησες τα 40 να «ρίξεις κάτι πάνω σου»…
Αν ο μπαμπάς σου σου κάνει κήρυγμα για τις επιλογές σου και σε εκνευρίζει με την διαρκή του κριτική…
Αν έχεις αδέρφια που ήταν φίλοι σου από τότε που θυμάσαι τον κόσμο και σε εκνευρίζουν όσο κανείς…
Αν έχεις μια γιαγιά κι έναν παππού που λένε τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες και προσπαθούν να σε μπουκώσουν γλυκό του κουταλιού…
Αν έχεις έναν σύντροφο που θέλεις καμιά φορά να πνίξεις στον ύπνο του, αλλά αγαπάς και εκτιμάς και φαντάζεσαι για πάντα δίπλα σου…
Αν έχεις θείους και θείες και ξαδέρφια και ανίψια που είναι πάντοτε διαθέσιμοι να μάθουν τα νέα σου -και λίγο να σε κριτικάρουν…
Αν έχεις παιδι(ά) που έκπληκτος/η παρακολουθείς να μεγαλώνουν καθημερινά και να σου χαρίζουν δίχως αντάλλαγμα τα μεγάλα τους χαμόγελα…
Τότε είσαι ένας τυχερός άνθρωπος. Κι ας μην έχεις (πάλι) λεφτά να βάλεις πετρέλαιο.
Πηγή: mama365.gr
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
.Το μάγκνουμ,βρέθηκε στην οικογένεια σαν δώρο,του Πέτσου,στον μεγάλο γιό της οικογένειας για τον διορισμό του
τότε στο υπουργικό του γραφείο ..
Η αλήθεια είναι πως ο υπουργός,ήθελε να το ξεφορτωθεί απ το γραφείο του λόγω των τότε εξελίξεων με τους δράκουλες των χανίων ,όπου κυνήγαγαν ψάχναν και παρακολουθάγανε,ότι κινήται,κολυμπάει,και πετάει,μήπως και βρουν τ’οτιδήποτε θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν σ εκείνη την δίκη παρωδεία τότε για τον Ανδτρέα..
..”Οι τρσκατάρατοι..Αυτοί για να πάρει την εξουσία το ψοφοσόι τους,μέχρι και το κολατσιό των παιδιών στα σχολεία θα βάλουνε να ψάχνουνε”,είχε πεί τότε η γιαγιά..Και δεν είχε κι άδικο..
..Δυό πράγματα είχε αγοράσει τότε ο μεγάλος ο Πέτσος απ το ταξίδι του για σουβενίρ απ’το τέξας και την αριζόνα,και γυρνώντας τα έφερε στην χώρα..
Το ένα ήταν μια τετράδα σομπρέρος..
..Δείτε την οικογένεια..Ετοιμοι όλοι να φάνε…Και ξαφνικά..χτυπάει η πόρτα..
Ποιός νά ναι..Κάποιος συγγενής..Κάποιος φίλος..κάποιος δύστυχος που μοιράζει φυλλάδια του κόμματος;..
Οχι..
Είναι δύο υπάλληλοι της δεδηέ..
Ο ένας προσπαθεί να βάλει γρήγορα τον καινούργιο ηλεκτρικό μετρητή ,κι ο άλλος χωρίς πολλές εξηγήσεις,βγάζει την καραμπίνα και στέκεται στην αυλή ανήσυχος,σημαδεύοντας το σπίτι και γύρω..
Μερικοί γείτονες έχουν ήδη βγεί στα μπαλκόνια και χειροκροτάνε..Δεν ξέρουν ακριβώς το γιατί,αλλά μόλις είδαν το κρατικό βάν με το λογότυπο κάτι μέσα τους,τους έλεγε πως έπρεπε να σηκωθούν αυθόρμητα και να το κάνουν..Είχαν να κοινωνικοποιηθούν έτσι απ τον καιρό του τσιόρδα και της μαρέβας..
Οι στιγμές είναι στενάχωρες..Πρόσωπα χαμηλωμένα,θυμωμένα και άγρια..
Η γιαγιά,δεν είχε βγεί στην αυλή..Εβλεπε και άκουγε απ το σαλονάκι τα παιιδιά της έξω να βρίζονται και να φωνάζουν μα δεν μίλησε..
..σε μιά στιγμή μόνο σηκώθηκε και αργά αργά,και σαν έτοιμη απο καιρό,σαν θαρραλέα,βάδισε προς το μικρό δωματιάκι που οδηγούσε στο πατάρι ..
..ανέβηκε τα σκαλάκια και στο μικρό δωμάτιο,βρήκε κι άνοιξε μέσα το μικρό μπαουλάκι ..Ενα περίστροφο παλιό,..ένα μάγκνουμ ..στιβαρό κ αστραφτερό φάνηκε,μα δεν της φάνηκε διόλου βαρύ..”σαν παιχνίδι παλιό σκέφτηκε” ..Δεν ήξερε τί ακριβώς θα έκανε,αλλά κατέβηκε στο προαύλιο και κρατώντας στο ένα χέρι το πυροβόλο και στο άλλο τη σημαία με τον ήλιο του πασόκ, έκανε ότι έβλεπε στις ειδήσεις των 8 για χρόνια τώρα..
“Ζήτω η 21η Δεκεμβρίου” φώναξε και πυροβόλαγε στο ψαχνό,χωρίς όμως να πετυχαίνει κανέναν..Οι Στιγμές πανικού και τρόμου μαζί με την ατμόσφαιρα εθνικής εορτής,κάλυψαν αρκετά την άγρια φυγή των εισβολέων όπου επάνω στη φούρια τους άφησαν πίσω το βαν,τον μετρητή και τα πλαστά μπλογκάκια των αποδείξεων με τα κουπόνια εκπτώσεων της φάιζερ..
Η μπόρα είχε περάσει..
Η οικογένεια γλύτωσε..Μέσα στην αγωνία αλλά και την χαρά τους,θα οργάνωναν παραδωσιακό τραπέζι στην αυλή τους,καλώντας και τους γείτονες βέβαια,τους οποίους όμως σ’ενελευθέτω χρόνο υπό την απειλή του όπλου,θα τους ανάγκαζαν να δηλώσουν στην εφορία του σόλτς και του χουρτσόφ,τα κρυμμένα pos απ τα δεκαπέντε τους ιατρεία στο κέντρο..τα εικοστέσσερα αυθέρετά τους στην προτεύουσα και στην ύπαιθρο..τα κρυμμένα ομόλογα απ το χρηματηστήριο μ’εγγύση πάσα πληρωμής τον μαλάκα τον φορολογούμενο..καθώς και τους πέντε ξενώνες στην .άμφισσα μ εγγύηση του δημάρχου…Αφού όμως πρώτα,έκαναν τη λάτζα,…έβγαζαν το σκύλο βόλτα,…έκαναν τις ρυθμίσεις στην τράπεζα με το μέσο τους για κείνο το γ@μωδάνειο των παιδιών κ έβγαζαν και τα σκουπίδια έξω..κάνοντας και τον κηπουρό στην αυλή τ’ απογεύματα..Για τα επόμενα τρία χρόνια..
Είναι ωραία η Κάρπαθος το καλοκαίρι..Ακόμα και για την γιαγιά!..
Μα γιατί τόση εμμονή από τον πρωθυπουργό να ψηφίσει το γάμο των ομοφιλοφίλων.
Τι πάει να πει παίρνει εντολές?Και πάλι να πει όχι.
Και απο που παίρνει τις εντολές?Από την ευροβουλή;από την λέσχη μπίλντεμπεργκ;Από την αμερική?Από που τέλος πάντων?
Μήπως επειδή είναι και ο ίδιος και το συναιτεράκι του ο Κασσελάκης, με τον οποίον παίζει να συνκυβερνήσουν; Μήπως γιατί ένα μεγάλο μέρος των βολευτών του κυνοβουλίου είναι … πολλές οι αδελφές και ελάχιστα τα παλικάρια;;;