Αναμφίβολα ιστορική η απόφαση της 7ης του Οκτώβρη, όσο κλισέ κι αν ακούγεται πλέον αυτό.

Όσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς, το αποτέλεσμα αυτής της δίκης θα στοιχειώνει για πάντα, τόσο τους άμεσα ενδιαφερόμενους, όσο και όλους εμάς -τους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές- ως άτομα του ευρύτερου «εθνικιστικού χώρου».

Και ο βασικότερος λόγος γι’ αυτό, εις ότι μας αφορά, είναι τα κοινωνικά, πολιτικά και ιδίως νομικά επακόλουθα αυτής.

Βρισκόμαστε, για ακόμα μια φορά, σε μια θλιβερή κατάσταση ως χώρα, ως «χώρος» και ως κοινωνία. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εμετική δημοκρατική-αντιρατσιστική φιέστα, όμοιας αυτής που στήθηκε μετά το πέρας της δίκης των Συνταγματαρχών, η οποία μας γυρνάει πολλά χρόνια πίσω. Μέσω αυτής, ένας ακόμα θεμέλιος λίθος μπαίνει στα έγκατα της Δημοκρατίας.

Ο Φόβος και το Στίγμα για τους ανθρώπους των Ιδεών μας ενισχύεται όσο ποτέ!

Η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία ρίχνει ένα βροντερό χαστούκι σε κάθε τι εθνικιστικό, παγιώνοντας εκ νέου την εξουσία της. Εξαλείφοντας κάθε προοπτική ανάσχεσης της καταστροφικής και προδοτικής πορείας της.

Και αυτό δεν το κάνει τελειώνοντας πολιτικά την ΧΑ, αυτό το έκανε πρώτα η κοινωνία στέλνοντας την στον κάλαθο των πολιτικών αχρήστων, το επιτυγχάνει με το δεδικασμένο που προκύπτει από την δική το οποίο ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την εκτός νόμου θέσπιση της Ιδέας μας!

Και η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης, όπως και η διπλή προδοσία εις βάρος μας, είναι το γεγονός πως η Ιδέα που έπεται να απαγορευτεί είναι αυτή την οποία, οι μέχρι πρότινος «νεοναζί» χρυσαυγίτες, αποκήρυξαν μετά βδελυγμίας. Η ιδέα που τους φόρεσαν για να τους τερατοποιήσουν. Η ιδέα που τάχα πρέσβευαν στα νιάτα τους. Η ιδέα που το σύστημα όσο τίποτα άλλο φοβάται:

Ο Εθνικός Σοσιαλισμός!

Άπαντες -πλην όσων θέλουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους- γνωρίζουν πως κανένας Εθνικοσοσιαλιστής δεν καταδικάστηκε στις 7/10!

Η πλειοψηφία των βουλευτών που κρίθηκαν ένοχοι αξιόποινων ΠΡΆΞΕΩΝ είναι κοινοί απατεώνες, κοινοί πολιτικάντηδες! Κοινά λαμόγια και κοινοί ρουφιάνοι που έκαναν τα πάντα στην προσπάθεια τους να γλυτώσουν τη φυλακή. Αναίρεσαν όλο τους το παρελθόν, έσβησαν και αποκήρυξαν τον ίδιο τους τον εαυτό. Έκαναν τα πάντα για να ρίξουν ο ένας το φταίξιμο και τις ευθύνες στον άλλον. Τα πάντα για περισώσουν τον δύσμοιρο εαυτό τους και την πολύτιμη καρέκλα τους, μιας και οι περισσότεροι πίστευαν πως θα ξαναμπούν στη Βουλή μετά την αθώωση…

Οι ελάχιστες εξαιρέσεις αφορούν ανθρώπους που έπεσαν θύμα της κουτοπονηριάς του ευτραφούς Μαυρογιαλούρου. Που καταδίκασαν εκ των υστέρων την οργάνωση στην προσπάθεια τους να σωθούν. Χωρίς, όμως, ουδείς να χαράξει μια διαφορετική πορεία, χωρίς ουδείς να μείνει πιστός στις ιδέες του.

Έφυγαν κατηγορώντας τον πρώην αρχηγό τους μόνο για το ότι τους έφαγε τα λεφτά! Για καμία κωλοτούμπα ή προδοσία. Έφυγαν και την επόμενη ακριβώς μέρα άνοιξαν ένα δικό τους μαγαζί όμοιο με το προηγούμενο. Διαβεβαιώνοντας, παράλληλα, άπαντες πως αυτοί δεν είναι ναζί, πως είναι ατόφιοι Έλληνες ακροδεξιοί! Πατρίδα, Χριστός και Άγιος ο Θεός…

Μαζί με αυτούς και δεκάδες άλλοι, απλοί άνθρωποι του μεροκάματου απ’ τις πολύπαθες και φτωχικές γειτονιές της Νίκαιας και του Περάματος.

Τις ίδιες γειτονιές που κι εγώ μεγάλωσα, εν αντιθέσει με τους καλοθρεμμένους ηγετίσκους των Βορείων Προαστίων.

Απλοί καθημερινοί άνθρωποι που δεν έχουν βγάλει καν το σχολείο και που μέχρι πρότινος (προ 2012) δεν γνώριζαν καν την λέξη Εθνικοσοσιαλισμός ή τι θα πει Εθνικισμός.

Κι, όμως, εν μια νυκτί βρέθηκαν να ποζάρουν πίσω από λάβαρα περασμένων εποχών. Με μαχαίρια και όπλα τα οποία έφτασαν κιόλας να χρησιμοποιήσουν παρασυρμένοι από τους πύρινους λόγους των επικεφαλής.

Κι όλα αυτά, νομίζοντας πως έτσι πράττουν το «δίκαιο» και το «σωστό», πως έτσι προάγουν τα συμφέροντα της πατρίδας, πως έτσι «καθαρίζει» ο τόπος!

Που θα ήταν σήμερα όλοι αυτοί αν δεν υπήρχε ο αρχικός θύτης-αρχηγός; Σίγουρα όχι έξω απ’ την πόρτα μιας φυλακής. Εξού και το δίκαιο της απόφασης του δικαστηρίου που δεν μπορεί να αντιληφθεί (ή δεν θέλει) η πλειοψηφία του «χώρου».

Ας μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και ας μην επιρρίπτουμε ευθύνες μόνο στον δολοφόνο Ρουπακιά.

Ο Ρουπακιάς ήταν ένας πρώην Κνίτης που πήγε στη ΧΑ στα 40 του για να βγάλει ένα κομμάτι ψωμί -καθαρίζοντας γραφεία και τουαλέτες- και έφτασε να νομίζει πως είναι κάποιος εκδικητής που πρέπει να τιμωρεί όποιον/όποιους πειράζουν τους «συναγωνιστές» ή τους ανωτέρους του.

Έτσι κι εκείνο το βράδυ, πήρε το αμάξι και έτρεξε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα και δίχως ίχνος δισταγμού μαχαίρωσε έναν άγνωστο χωρίς να γνωρίζει καν τι έχει προηγηθεί. Και με το που το έκανε, πέταξε έντρομος το μαχαίρι και παραδόθηκε σε μια ομάδα Δίας που βρισκόταν λίγο πιο κάτω.

Το σοκ, αυτό, ήταν το αποτέλεσμα της απότομης επαναφοράς του στην πραγματικότητα.

Της απότομης συνειδητοποίησης του ποιός είναι και του τι έχει κάνει.

Μια επαναφορά που βίωσαν εξίσου απότομα και οδυνηρά οι περισσότεροι εκ των συγκατηγορουμένων του οι οποίοι, είτε έκλαιγαν μέσα στα (πριβέ) κελιά τους στη φυλακή, είτε λιποθυμούσαν κατά την διάρκεια των απολογιών τους.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών δεν είχε την παραμικρή σχέση με τον «χώρο».

Κι ακόμα κι όταν μπήκαν στη ΧΑ ζούσαν μια διπλή ζωή.

Την ημέρα δήλωναν ρατσιστές και το βράδυ έκαναν δουλειές με μετανάστες.

Από τη μια «έξω οι ξένοι» και από την άλλη Αλβανίδα γκόμενα…

Χαρακτηριστικότερο, ίσως, παράδειγμα η περίπτωση ενός εκ των Νικαιωτών ο οποίος μετά την δολοφονία αποκαλύπτει στο τηλέφωνο πως είναι… Αιγύπτιος! Παρ’ όλα αυτά συμμετείχε κανονικά στην οργάνωση, την ίδια στιγμή που οι συναγωνιστές του κοπανούσαν συμπατριώτες του (Αιγύπτιους ψαράδες)…

Εκείνες τις τραγικές στιγμές ήταν που κατάλαβαν τι έχουν κάνει. Που αναρωτήθηκαν γιατί έκαναν ότι έκαναν, αφού αυτοί μέχρι χθες δεν τα πίστευαν αυτά… Δεν ήταν αυτά, ούτε και μπορούσαν ποτέ να γίνουν αυτά που υποτίθεται πρέσβευαν.

Κι όμως τα έκαναν, ορμώμενοι από μια εσφαλμένη πίστη. Ακολουθώντας μια ψεύτικη ελπίδα στο πρόσωπο ενός απατεώνα που μετέπειτα τους έστησε στον τοίχο και τους εκτέλεσε διαδοχικά, με απόλυτη ψυχραιμία, κατά την γυναικεία απολογία του!

Βλέπετε, τα περισσότερα από αυτά τα άτομα δεν γνώριζαν ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος.

Ουδέποτε μπήκαν στον κλειστό πυρήνα, ουδέποτε γνώρισαν τις πραγματικές του προθέσεις και επιδιώξεις.

Ουδέποτε διάβασαν τις παλαιότερες του απολογίες.

Τότε που διωκόμενος ως τρομοκράτης έστειλε στη φυλακή όλους του τους φίλους και συναγωνιστές για να γλυτώσει και, ως δια μαγείας, ο φάκελος του να χαθεί!

Κι έτσι, μετά από δύο φυλακίσεις να φτάσει, σήμερα, να ζητάει ελαφρυντικά!

Ίσως τώρα ξυπνήσουν και κάπου εκεί, στους διαδρόμους της ειδικής πτέρυγας των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, να βρουν το θάρρος και να λογαριαστούν μαζί του. Και ποιός ξέρει, ίσως τότε λυτρωθούν κι ο μαύρος αυτός κύκλος κλείσει. Κι έτσι, μετά την αποφυλάκιση τους, μπορέσουν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή πιο σύμφυτη με το ποιόν τους.

Η Δίκη

Στο σημείο αυτό, οφείλω να διασαφηνίσω ορισμένα πράγματα εις ότι αφορά την δίκη, για όσους τόσα χρόνια δεν έχουν καταλάβει/ακούσει το παραμικρό.

Το αποτέλεσμα της δίκης ήταν απολύτως αναμενόμενο και σύμφωνο με τα πρότυπα και την λογική της ελληνικής δικαιοσύνης.

Ιδιαίτερα, όμως, ήταν βέβαιο βάση των απολογιών των κατηγορουμένων οι οποίοι φρόντισαν να καρφώσουν ο ένας τον άλλον.

Να αρνηθούν τα πάντα, να μην παραδεχτούν απολύτως τίποτα και να δηλώσουν, εν πολλοίς, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων -δίχως να προσκομίσουν το παραμικρό στοιχείο υπέρ της αθωότητας τους.

Παρουσίασαν εικόνα πλήρους αποσύνθεσης και πλείστοι εξ αυτών έλαβαν επάξια τον τίτλο του ρουφιάνου. Με πρώτο και κύριο τον αρχηγό τους!

Ορισμένοι μάλιστα εκ των μαρτύρων υπεράσπισης, μετά τα αλλεπάλληλα καρφώματα του, έγιναν μάρτυρες κατηγορίας…

Ήταν το απόλυτο τσίρκο!

Έφτασαν στο σημείο να υβρίζει και να κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον.

Να ειρωνεύονται την έδρα και να αποκαλούν Κουμμούνια και αδερφές τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής…

Η έπαρση και η αλαζονεία πληρώθηκαν ακριβά. Ο μόνος υπαίτιος για ότι τους συνέβη είναι ο ίδιος τους ο εαυτός!

Όπως όταν μετά την είσοδο τους στη Βουλή (εκμεταλλευόμενοι την γενικευμένη αγανάκτηση του κόσμου) κατάφεραν να κάνουν τους ίδιους τους αγανακτισμένους να αγανακτήσουν περισσότερο μαζί τους παρά με τους κυβερνώντες και να τους πετάξουν κλοτσηδόν έξω απ’ τη βουλή, έτσι και σε αυτή την καθόλα ίση μεταχείριση που είχαν κατά την ακροαματική διαδικασία, κατάφερναν όχι μόνο να καταδικαστούν, αλλά να μην λάβουν καν ορισμένα ελαφρυντικά που νομίμως δικαιούνταν.

Για πάνω από 6 χρόνια κόμπαζαν πως δεν υφίσταται εγκληματική οργάνωση, πως (κατά την φαντασία τους) πρέπει να υπάρχει το οικονομικό όφελος για να στοιχειοθετηθεί και πως στο τέλος θα ξεφτιλίσουν το σύστημα, θα βγουν πανηγυρικά αθώοι και θα τσεπώσουν και 10 εκατομμύρια ως αποζημίωση!

[Για την ιστορία, ακόμα και το οικονομικό όφελος εξακριβώθηκε απ’ το γεγονός πως η μοναδική αιτία αποχώρησης που ανέφεραν όλοι ήταν το ότι τους έτρωγαν τα λεφτά. Συνεπώς η συμμετοχή/παραμονή τους προϋπέθετε χρηματικές απολαβές].

Χλεύαζαν εξ αρχής την έδρα και την όλη διαδικασία, απέχοντας συστηματικά από αυτήν. Κωλυσιεργούσαν, προφασιζόμενοι αστείες δικαιολογίες, με σκοπό η δίκη να τραβήξει όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ στον κόσμο έλεγαν πως οι άλλοι τους κρατούν δέσμιους για να μην ανέβουν τα ποσοστά τους! Παρ’ όλο που φώναζαν περί στημένης δίκης, αρνήθηκαν και μπλόκαραν κάθε δημοσιότητα. Φωτογραφίες, βιντεοσκόπηση ή τηλεοπτική μετάδοση. Ουδέποτε δημοσίευσαν κάποιο βίντεο ή κείμενο που να αναλύουν το κατηγορητήριο, τα στοιχεία, τις απολογίες ή την πορεία της δίκης, όπως έκαναν εβδομαδιαία οι Αριστεροί.

Επί 5,5 χρόνια κρύβονταν απολαμβάνοντας τα οφέλη της Δημοκρατίας και μέχρι και την ύστατη ώρα προσπάθησαν να γαντζωθούν από αυτήν.

Μόλις μια εβδομάδα πριν την καταδίκη τους, ο αρχηγός διόρισε, μέσω γνωστών του, την σύζυγό του υπάλληλο στη Βουλή!

Η έδρα τους συμπεριφέρθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!

Λίγοι γνωρίζουν πως ουδείς απ’ την αντίπαλη πλευρά ήταν ευχαριστημένος μαζί της.

Δεν πίεσε τους κατηγορούμενους όπως θα ήθελαν, δεν τους «στρίμωξε» και δεν έδωσε πολύ χώρο στην Πολιτική Αγωγή για να θέσει όλα τα ερωτήματα της.

Μέχρι και την τελική μέρα της απόφασης κρατούσαν επιφυλάξεις για το αν τελικά θα τους κρίνει ένοχους.

Γι’ αυτό και έβαλαν τον κόσμο να πιέσει, χωρίς αυτό να σημαίνει πως επηρεάστηκε η κρίση της έδρας.

Είχαν μια δίκαιη δίκη, όπως εξ αρχής ζητούσαν.

Ουδείς, όμως, κατάφερε να αποδείξει την αθωότητα του ή να προσκομίσει έστω και ένα αθωωτικό στοιχείο υπέρ του, ακόμα και για πράξεις με τις οποίες ορισμένοι όντως δεν σχετίζονταν.

Όλες τους οι απολογίες είχαν πολιτικό χαρακτήρα, ενώ διέπονταν από μια πρωτοφανή, χρυσαυγίτικη λογική.

Αιτιολογούσαν όλες τους τις συμπεριφορές με βάση παλαιότερες ενέργειες πολιτικών τους αντιπάλων.

«Αφού οι άλλοι έκαναν αυτό, άρα και εμείς έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε το άλλο. Αφού εκείνοι είχαν μείνει, τότε, ατιμώρητοι για εκείνο, έτσι κι εμείς πρέπει, σήμερα, να κριθούμε αθώοι γι’ αυτό»!

Επιχειρήματα για παιδιά δημοτικού που προκαλούσαν γέλια στους παρευρισκόμενους.

Επιχειρήματα που, όμως, με τον λαϊκισμό τους έπειθαν το ανόητο κοινό που τους ακολουθεί το οποίο ακόμα νομίζει πως όλα ήταν ένα φιάσκο.

Υπό την ίδια λογική, αν κάποιος κλέψει ή σκοτώσει δεν πρέπει να καταδικαστεί επειδή κάποιος άλλος, κάπου κάποτε, δεν τιμωρήθηκε.

Κατά την ίδια νοοτροπία, η αξία του ανθρώπου ορίζεται βάση των πεποιθήσεων του, άρα απ’ τη στιγμή που τα θύματα ήταν Αριστεροί πρέπει οι χρυσαυγίτες να πάρουν χάρη, ίσως και κάποιο βραβείο…

Το τεκμήριο της αθωότητας

Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι για όσους δεν γνωρίζουν την λογική της ελληνικής δικαιοσύνης και αυτού του περίφημου «τεκμηρίου της αθωότητας».

Στην Ελλάδα το προνόμιο αυτό δεν υφίσταται ουσιαστικά για κανέναν κατηγορούμενο.

Απ’ τη στιγμή που η αστυνομία διατάζει μια έρευνα ή σύλληψη, κατόπιν εντολής εισαγγελέα, θεωρείται πως υπάρχουν ήδη επαρκή στοιχεία για την ενοχή του εκάστοτε κατηγορούμενου.

Από εκεί και έπειτα, από την πρώτη του απολογία, όπως και κατά την ακροαματική διαδικασία, είναι στο χέρι του να αντικρούσει τις κατηγορίες και να αποδείξει την αθωότητα του.

Η έδρα, οι εισαγγελείς και οι ανακριτές στην Ελλάδα δεν διεξάγουν έρευνες για να συλλέξουν στοιχεία για την ενοχή κανενός.

Αυτό το κάνει μόνο αστυνομία μέχρι να κλείσει ο φάκελος μιας υπόθεσης και να παραπεμφθεί σε δίκη ή η Πολιτική Αγωγή (αν υπάρχει) μέχρι να τελεσιδικήσει.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο μόνος που βαρύνεται με την απόδειξη την αθωότητας του είναι ο ίδιος ο κατηγορούμενος και οι συνήγοροι του.

Για τον λόγο αυτό πάμπολλοι άνθρωποι έχουν βρεθεί στη φυλακή για πολλά χρόνια, χωρίς κανένα στοιχείο, απλά και μόνο επειδή κάποιος ή κάτι τους ενέπλεξε σε μια υπόθεση κι εκείνοι δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν το παραμικρό άλλοθι υπέρ τους.

Άνθρωποι έχουν καταδικαστεί για δολοφονίες με μόνο «αποχρώσες ενδείξεις» για την ενοχή τους και πολλά χρόνια αργότερα έχουν κριθεί αθώοι.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως απ’ τη στιγμή που με το καλημέρα κάποιος προφυλακίζεται έως και 18 μήνες, απ’ τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να κριθεί ένοχος πρωτόδικα και μετά από δύο ή περισσότερα χρόνια να κριθεί σε ένα Εφετείο αθώος, ακόμα και με τα ίδια ακριβώς στοιχεία, δεν υφίσταται στην πράξη κανένα τεκμήριο αθωότητας και κανένα κράτος δικαίου.

Σου φτιάχνουν μια δικογραφία, σε πετούν στη φυλακή και σου λένε: «βρες τρόπο να ξεμπλέξεις».

Υπάρχουν μονάχα ορισμένοι έντιμοι λειτουργοί που κάνουν ορθά τη δουλειά τους, αφιερώνοντας τον απαραίτητο χρόνο για να εξετάσουν όλα τα υπάρχοντα στοιχεία και να κρίνουν δίκαια και λογικά.

Και αυτό ακριβώς έγινε στην δίκη της Χρυσής Αυγής.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που η έδρα έπιασε αδιάβαστους τους κατηγορούμενους οι οποίοι αποκάλυπταν εν άγνοια τους πράγματα που οι συγκατηγορούμενοι τους είχαν αρνηθεί γι’ αυτούς ή την οργάνωση.

Ορισμένοι δεν θυμούνταν καν τις προηγούμενες καταθέσεις τους.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι συνήγοροι προσπαθούσαν να μαζέψουν τα αμάζευτα.

Να σταματήσουν τους πελάτες τους απ’ το να ενοχοποιήσουν ακόμα περισσότερο τον εαυτό τους.

Να τους λένε να καθίσουν κάτω, να τους παίρνουν το λόγο και να τσακώνονται μεταξύ τους κατά την διάρκεια της απολογίας τους…

Ουδείς φυσικά εκ των υποστηρικτών τους γνωρίζει κάτι απ’ όλα αυτά.

Άπαντες, σχεδόν, κοιμούνταν και κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

Ουδείς σπατάλησε έστω και μια ώρα για να διαβάσει αυτό το ρημάδι το κατηγορητήριο, να δει τα στοιχεία ή μερικές από τις απολογίες.

Ζητωκραύγαζαν μόνο όταν ορισμένοι εκ των βουλευτών εμφανίστηκαν μετά από τόσα χρόνια για να πουν ότι οι διώξεις είναι άδικες και το δικαστήριο στημένο.

Δεν είχαν τόσο καιρό την εντιμότητα, για πάνω από 450 δικάσιμους να εμφανιστούν να δουν με τα μάτια τους αυτήν την περιβόητη «πλεκτάνη» που τους στήνουν ερήμην.

Να πάρουν τον λόγο για να υποστηρίξουν τον εαυτό τους.

Αντ’ αυτού, την ύστατη ώρα θέλησαν με θρασύτητα να ανατρέψουν τα πάντα ώστε να ξαναγίνει όλη η διαδικασία απ’ την αρχή!

Και παρά την γκάφα του Πλεύρη να πει πως η έδρα επηρεάστηκε ΜΕΤΆ την απόφαση της, επέμεναν πως θα κερδίσουν…

Καμία τέτοια σιγουριά δεν υπήρχε, όμως, στην αντίπερα όχθη.

Παρ’ όλο που θεωρητικά έχουν όλο το σύστημα με το μέρος τους και τον απαραίτητο κόσμο για να πιέσουν καταστάσεις, οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής, μόχθησαν όσο κανείς για να βρούν ακόμα και το παραμικρό στοιχείο.

Την παραμικρή φράση ή κόμμα από κάποιο παλιό κείμενο ή ομιλία.

Να ξεψαχνίσουν τα πάντα.

Έφτιαξαν μέχρι και ειδική ομάδα «forensics» ώστε να φτιάξουν βιντεοχρονολόγιο με την πορεία του Ρουπακιά και των Νικαιωτών από τα σπίτια τους μέχρι το σημείο της δολοφονίας, αντλώντας υλικό από τις κάμερες των γύρω καταστημάτων!

Όσο «εμείς» κοιμόμασταν, αυτοί έχτισαν μια αυτοκρατορία και σήμερα δίνουν το μεγάλο φινάλε στο τραγικό μας δράμα!

Έγραψαν δεκάδες άρθρα, έκαναν εκατοντάδες εκπομπές στην τηλεόραση και τα μέσα που διαθέτουν.

Ήταν παρόντες σε όλες τις δίκες, από την πρώτη μέχρι την τελευταία. Και την ημέρα της δίκης κατέβασαν πάνω από 30 χιλιάδες κόσμου στον δρόμο!

Η Πολιτική Αγωγή διετέλεσε άριστα τον ρόλο της. Κατάφερε να εισάγει στο κατηγορητήριο τον παράγοντα ιδεολογία.

Ενώ το ακόμα μεγαλύτερο της κατόρθωμα ήταν που η ιδεολογία αυτή δεν ήταν η πραγματική της ΧΑ -ο Χρυσαυγιτισμός- αλλά ο Εθνικός Σοσιαλισμός!

Άπαντες εκ των Αριστερών γνώριζαν πως η Χρυσή Αυγή λειτουργούσε πάντοτε με τους δικούς της όρους και κανόνες.

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια εκφράζεται ολοκάθαρα η δική της ξεχωριστή και αυτοτελής ιδεολογία, αυτή του Χρυσαυγιτισμού που καθ’ ομολογίαν έχει.

Αυτή η ιδιότυπη μίξη Φασισμού, Ιαχωβισμού και τυφλής υπακοής στον αρχηγό.

Η Χρυσή Αυγή εξυπηρετούσε πάντοτε μονάχα τους δικούς της αποκλειστικούς σκοπούς ενάντια πολλές φορές ακόμα και στα συμφέροντα της Πατρίδας ή άλλων Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών!

Αυτή ήταν που επί χρόνια κυνηγούσε και σαμποτάριζε κάθε άλλη παράταξη/οργάνωση θέλοντας να έχει την αποκλειστικότητα στον «χώρο».

Την ίδια αποκλειστικότητα θέλησε μετέπειτα να αποκτήσει δια της βίας και στην κοινωνία.

Για όσους δεν γνωρίζουν, η ΧΑ τραμπούκιζε συχνότερα Έλληνες παρά ξένους.

Από τον κόσμο της γειτονιάς που με νταβατζιλίκι θα του έδινε μια εφημερίδα, μέχρι τους ανθρώπους που έρχονταν να παρακολουθήσουν τις συγκεντρώσεις και τις ομιλίες της.

Η στρατιωτική δομή ξεκινούσε από το ψάρωμα στους νέους και τα καψώνια στον κόσμο, μέχρι τις φάπες στα «απείθαρχα» μέλη.

Όποιος ήταν παλαιότερος από κάποιον άλλο είχε αυτομάτως δίκιο σε όλα.

Η ίδια «λογική» που διέπει και τον στρατό.

Και παλαιότερος όλων, ήταν φυσικά ο μεγάλος αρχηγός…

Η Χρυσή Αυγή ουδέποτε ακολούθησε αξίες και ιδανικά που εκφράζονται σε εθνικοσοσιαλιστικά κείμενα ή μανιφέστα.

Εφάρμοζε κατά γράμμα μόνο τις εντολές του αρχηγού της.

Κι εκείνος ευθαρσώς εμφορούνταν απ’ το Λενινιστικό δόγμα, όπως αυτό ρητά αναφέρεται στο καταστατικό της οργάνωσης: «όσο χειρότερα για τους άλλους, τόσο καλύτερα για εμάς!».

Και στη θέση των «άλλων» ήταν συνήθως η Πατρίδα που γεμίζει μετανάστες, οι Έλληνες που φτωχοποιούνται ή οι αυτόνομοι Εθνικιστές/Εθνικοσοσιαλιστές που διώκονται.

Ουδεμία πραγματική σχέση είχαν ποτέ (ούτε και θα μπορούσαν να έχουν) με το βάρος και το βάθος του Εθνικού Σοσιαλισμού.

Πέρασαν απλά μια «επαναστατική» μετεφηβική περίοδο, την δεκαετία του ’80, όπου ο συμπλεγματικός φετιχισμός και ο καρναβαλικός τους ρουχισμός συνδυάστηκε με χαιρετούρες προς απόδοσην τιμής στον Μεταξά και στον κοντόχοντρο μαυριδερό σωσία του.

Όλες αυτές οι «τρέλες» της νιότης αποκηρύχθηκαν ήδη απ’ τις αρχές του ’90, όταν και αποφάσισαν πως αυτοσκοπός τους πρέπει να είναι η είσοδος στη Βουλή.

Οι Αριστεροί, φυσικά, τα γνωρίζουν άριστα όλα αυτά, όμως πολύ έξυπνα αντί να επικαλεστούν τον εσωτερικό τους κώδικα/ιδεολογία και τρόπο λειτουργίας, έβαλαν μια ταμπέλα που θα τους αποδώσει μακροπρόθεσμα πολλούς περισσότερους καρπούς.

Εξού και το σύνθημα: «Σήμερα δικάζεται ο Φασισμός!».

Απ’ τη στιγμή που η δικαιοσύνη αποφάσισε ομόφωνα πως οι πράξεις τους ήταν απόρροια, τόσο των εντολών των ηγετικών τους στελεχών, όσο και της Εθνικοσοσιαλιστικής τους ιδεολογίας, ανοίγει πλέον διάπλατα ο δρόμος για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και την δίωξη οποιουδήποτε δηλώνει υπέρμαχος της Ιδέας, ως εν δυνάμει ποινικού.

Ταυτόχρονα αυτό την καθιστά παράνομη και θέτει εκτός νόμου κάθε κόμμα/οργάνωση που συντάσσεται υπό αυτήν.

Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια!

Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, αυτοί που έχουν την αποκλειστική ευθύνη για ότι έγινε -όσο κι αν μόχθησαν οι Αριστεροί- είναι ο ίδιος ο αρχηγός και οι επικεφαλής της Χρυσής Αυγής που δούλεψαν επί δεκαετίες για να φτάσουμε στην σημερινή ημέρα. Που δούλεψαν ακούραστα για να καταστρέψουν και να γελοιοποιήσουν οτιδήποτε σχετίζεται με τον Εθνικισμό. Για να εκμηδενίσουν τις όποιες προοπτικές μπορούσε αυτός να έχει στη χώρα μας.

Κανένα σύστημα, καμία Αριστερά και κανένα ξένο κέντρο εξουσίας δεν τους έβαλε να κάνουν όλα όσα έκαναν στη βουλή, στα κανάλια και στην κοινωνία.

Μόνοι τους τα αποφάσισαν και μόνοι τους τα έκαναν, εντελώς τυχοδιωκτικά, για να πλάσουν το μύθο του τιμωρού στα μάτια της κοινής γνώμης.

Ουδεμία ιδεολογία θέλησαν ποτέ να περάσουν στον κόσμο. Σκοπός τους ήταν πάντα η αυτοπροβολή.

Γι’ αυτό και όταν ο αρχηγός τους τους πρόδωσε, την επόμενη κιόλας μέρα έφτιαξαν όλοι κι από ένα κόμμα για να στεγάσουν την ματαιοδοξία τους και να το παίξουν αρχηγοί σε δέκα ταλαίπωρους.

Γι’ αυτό και το μόνο που ακούμε αυτές τις μέρες είναι: «Εγώ θα αποδείξω ότι είμαι αθώος», όχι ότι: «είμαστε όλοι αθώοι». Κανείς δεν είπε λέξη για ορισμένα απ’ τα παιδιά της Νίκαιας που θα βάλουν φυλακή, χωρίς ελαφρυντικά, απλά και μόνο επειδή έτυχε να είναι γραμματείς ή μέλη της περιφρούρησης.

Γι’ αυτό και τόσες μέρες έχουν κλειδαμπαρωθεί στα σπίτια τους, ενώ από κάτω υπάρχουν ένα σορό κάμερες και δημοσιογράφοι.

Κανένα δίκιο δεν τους πνίγει έτσι ώστε να βγουν έξω να φωνάξουν, όπως έκανε ο Λαγός σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αντιστρέψει το αποτέλεσμα και να σώσει την παρτίδα για όλους.

Οι ηγετίσκοι κρύβονται, προετοιμάζοντας την «μεγάλη» έξοδο…

Τελικά το μόνο που ήξεραν να κάνουν καλά ήταν να φτύνουν, να τσιρίζουν και να πετούν πράγματα σε αντιπάλους και δημοσιογράφους…

Η χειρότερη τιμωρία γι’ αυτούς θα είναι το να μπουν όλοι στην ίδια πτέρυγα!

Το μεγάλο ψέμα

Στα 5,5 αυτά έτη που κράτησε η δίκη δεν γνώρισα ούτε έναν άνθρωπο του «χώρου» (συμπεριλαμβανομένων των κατηγορουμένων) που να πίστευε πως θα καταδικαστούν ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης.

Άπαντες θεωρούσαν -και θεωρούν ακόμα- πως πρόκειται περί μίας σκευωρίας, μιας συνωμοσίας, μιας μεθόδευσης του συστήματος για να χτυπήσει τους φοβερούς και τρομερούς «εθνικιστές» που απειλούν την εξουσία του…

Άπαντες πίστευαν ότι στο τέλος, τουλάχιστον, τα ηγετικά στελέχη και οι βουλευτές θα αθωωθούν και πως θα λάβουν και κοντά στα 10 εκατομμύρια ως αποζημίωση!!!

Ενώ, οι πιο συντηρητικοί πίστευαν πως, ακόμα κι αν όλοι καταδικαστούν, ο αρχηγός θα την γλυτώσει, καθώς όλες του οι κωλοτούμπες, τα αδειάσματα και τα καρφώματα προμήνυαν πως τα έχει βρει με το σύστημα, πως έχει κάνει κάποια «μυστική συμφωνία». Ιδίως με το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ που τόσο αγάπησε.

Ουδείς τόσα χρόνια πήρε στα σοβαρά αυτή την δίκη. Ουδείς ασχολήθηκε, ουδείς θέλησε να μάθει, να ακούσει, να διαβάσει ή να συνειδητοποιήσει περί τίνος πρόκειται και που οδεύουν τα πράγματα.

Άπαντες εκ των κατηγορουμένων, μέχρι και τις 6/10, υποστήριζαν πως θα είναι πανηγυρικά αθώοι!

Το ακόμα πιο αστείο της υπόθεσης είναι πως η στάση τους αυτή κατάφερε να πείσει ακόμα και τους αντιπάλους, ιδίως μετά την πρόταση της εισαγγελέως! Ως και την τελευταία στιγμή ακόμα και οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής και τα άτομα που είχαν συγκεντρωθεί απ’ έξω φοβόντουσαν μήπως και εν τέλει αθωωθούν από κάποια «μυστική συμφωνία» που έχουν κάνει.

Ουδείς μπορούσε να πιστέψει πως πρόκειται για τόσο ηλίθιους ανθρώπους, παρ’ όλο που τόσα χρόνια τους αποκαλούσαν αούγκανους.

Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως το να χλευάζουν και να βρίζουν την έδρα ή τους συνηγόρους της άλλης πλευράς, το να αλληλοκαρφώνονται και να λένε «δεν είμαι εγώ» στις φωτογραφίες και τα βίντεο που τους απεικονίζουν, το να ισχυρίζονται πως δεν θυμούνται τίποτα και πως δεν ξέρουν κανένα από τα άτομα της Νίκαιας παρ’ όλο που είναι πλάι πλάι σε δεκάδες φωτογραφίες, ήταν ένα μέρος μιας δικιάς τους σωστής γραμμής υπεράσπισης, μιας «έξυπνης» και «μάγκικης» συμπεριφοράς.

Ενός ολοκληρωτικού χλευασμού της δίκης έχοντας την απόλυτη πεποίθηση πως στο τέλος θα κριθούν αθώοι γιατί δεν έχουν κάνει τίποτα…

Οι Απολογίες

Κατά τις απολογίες τους (τις μονές φορές που παραστάθηκαν στη δίκη εκτός από συγκεκριμένα άτομα της Τοπικής Νίκαιας που πήγαινα πιο τακτικά) είπαν τόσο γελοία και ντροπιαστικά πράγματα που μόνο σε κάποια κακόγουστη παρωδία ή αποτυχημένη επιθεώρηση μπορούν να σταθούν.

Σταχυολογώντας ορισμένες από τις πιο επιτυχημένες τους δικαιολογίες θυμόμαστε τα εξής:

Για τις σημαίες των SS που πόζαραν στους καταρράκτες της Νέδας είπαν πως τις είχαν βρει σε σακούλες έξω απ’ τα γραφεία τους με την φράση «αυτοί είστε» γραμμένη πάνω.

Για δικούς τους λόγους όμως, αντί να τις πετάξουν ως «αντιναζί» που είναι, είπαν να βγάλουν φωτογραφίες με αυτές χωρίς να μπορέσουν να εξηγήσουν το γιατί. Για κάποιες αντίστοιχες φωτογραφίες με όπλα δεν μπορούσαν, επίσης, να θυμηθούν το πότε και το γιατί τις είχαν βγάλει… Για κάτι φυσίγγια που βρέθηκαν είπαν πως τους τα έδωσε ένας παππούς έξω απ’ τα γραφεία λέγοντας τους: «με αυτά εδώ να πολεμήσετε!». Άτιμε παππού! Για τον χαιρετισμό ότι τον έκαναν για να τιμήσουν τον Μεταξά και για το βήμα και την στρατιωτική παράταξη στις συγκεντρώσεις, για να μην χάνονται στον δρόμο!!! Φυσικά αυτά ήταν μόνο η αρχή, καθώς την σκυτάλη της ντροπής παρέλαβαν μετέπειτα οι βουλευτές οι οποίοι με εξίσου τραγελαφικές δικαιολογίες ισοπέδωσαν το ακροατήριο καίγοντας τα εναπομείναντα εγκεφαλικά του κύτταρα.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα: ο Mr. Peinirli Μπούκουρας που γνώρισε τον Παναγιώταρο μέσα απ’ τα καφάσια με τις τυρόπιτες που παράγγελνε απ’ το μαγαζί του στο οποίο απασχολούσε Πακιστανούς. Και που μέσα από αυτή την συνδιαλλαγή τον μύησε στην «ιδέα» ενώ εκείνος ήταν όλα του τα χρόνια ΠΑΣΟΚ και το μόνο που ήξερε να κάνει είναι πίτσες και πεϊνιρλί. Ο επίσης φούρναρης και μουσικός Γερμενής που δούλευε μαζί με Αλβανούς και που παρουσίασε έναν Ινδό ως μάρτυρα υπεράσπισης για να αποδείξει και αυτός ότι δεν είναι ρατσιστής!

Οι δύο Μεξικανές γυναίκες του Μπαρμπαρούση που αποδεικνύουν ότι είναι αντιρατσιστής, ο Παππάς που έντυνε τον γιο του ναζιστικά γιατί ήταν το… Τριώδιο (!) και που στο μαγαζί του εξυπηρετούσε καί Εβραίους ή ο φιλάνθρωπος και φιλόζωος Λαγός που μοίραζε ζωοτροφές και έκανε συσσίτια για να ταΐζει Έλληνες.

Αυτά και άλλα πολλά δήλωσαν ενόρκως οι μέχρι χθες «αμετανόητοι και σκληροί νεοναζί», θέλοντας να αντισταθμίσουν τις κατηγορίες και να λάβουν κάποια ελαφρυντικά. Διότι ως γνωστόν, το να κάνεις αγαθοεργίες ή το να μοιράζεις λαχανικά σε αθωώνει για τυχόν εγκλήματα που έχεις διαπράξει.

Στην φαντασία τους θα είναι μάλλον κάπως έτσι: 4 κιλά πατάτες= 1 κακούργημα…

Βλέπετε δεν τους είχε ενημερώσει κάποιος ότι το ελαφρυντικό του πρότερου εντίμου βίου άλλαξε και έγινε σύννομου βίου.

Κι όσοι συνήγοροι το γνώριζαν έκαναν παράπονα στην έδρα λες και αυτή ευθύνεται για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, τη στιγμή που οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες ήταν που πανηγύριζαν όταν αυτός ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ γιατί μείωνε τις ποινές για την εγκληματική…

Τελικά ακόμα κανείς δεν έχει καταλάβει αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν ασύλληπτα βλάκες ή παντελώς άσχετοι με τα νομικά. Το γεγονός και μόνο ότι μια μέρα μετά την απόφαση κάποιοι πήγαν να παραδοθούν στις αρχές, προτού οριστεί η ποινή τους, περιπλέκει τα πράγματα ακόμα περισσότερο…

Κανείς δεν έχει καταλήξει ακόμα για το αν όντως δεν γνώριζαν ούτε στοιχειωδώς πως λειτουργεί αυτό το σύστημα που υποτίθεται πολεμούσαν ή αν ηθελημένα κώφευαν για τα στοιχεία που υπήρχαν.

Αν θεωρούσαν πως ότι έχουν κάνει είναι νόμιμο, δικαιολογημένο ή αν στ’ αλήθεια πίστευαν πως τα «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα» θα έπειθαν την έδρα…

Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι τους πίστευαν πως θα αθωωθούν και σήμερα, είτε θα κάνουν διακοπές στις Μαλδίβες, είτε μπάνιο στο τζακούζι της Βουλής.

Ο ψευτονταϊσμός πληρώθηκε ακριβά και το επιμύθιο της δίκη είναι πως ουδεμία κρυφή στρατηγική ή συμφωνία υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια.

Το μόνο που υπήρξε ήταν η δειλία και η προδοσία των Ιδεών και των Συναγωνιστών τους, με πρώτους και κύριους τους νεκρούς.

Ο Γιώργος και ο Μάνος έχασαν τις ζωές τους για το τίποτα.

Πρόταξαν τα στήθη τους για να μην βρουν οι σφαίρες μια δράκα ρουφιάνων που δίχως ίχνος ντροπής έλεγαν πως δεν γνωρίζουν τους ανθρώπους που οι ίδιοι στρατολόγησαν.

Αυτούς που οι ίδιοι τοποθέτησαν σε πενταμελή και δίπλα στους οποίους πόζαραν σε δεκάδες φωτογραφίες και βίντεο.

Ούτε ένας απ’ τους επικεφαλής δεν βρέθηκε να μην αποκηρύξει τις ιδέες του.

Να μην ντροπιάσει τον Εθνικοσοσιαλισμό.

Αντ’ αυτού δήλωναν Έλληνες πατριώτες, χριστιανοί ορθόδοξοι, μουσικοί και φουρναραίοι...

Ούτε ένας δεν βρέθηκε να ζητήσει μια ειλικρινή συγγνώμη από την οικογένεια του Φύσσα, ακόμα κι αν δεν το ένιωθε.

Δεν υφίσταται ίχνος ελληνισμού σε αυτούς που υποτίθεται πρέσβευαν κάθε τι το ελληνικό…

Και φυσικά δεν μιλάω εκ τους ασφαλούς.

Βρίσκομαι σε παρόμοια θέση, αντιμετωπίζοντας όχι μόνο τις ίδιες κατηγορίες περί εγκληματικής, αλλά κι ένα σωρό άλλες που σε συνολικό χρόνο ανώτατης ποινής είναι τριπλάσιες από εκείνες του αρχηγού και των επικεφαλής της ΧΑ.

Σε δικογραφίες χωρίς στοιχεία και χωρίς μάρτυρες κατηγορίας.

Χωρίς Πολιτική Αγωγή, παρά μόνο την ίδια την αστυνομία και το ελληνικό κράτος ως κατήγορους.

Έχοντας προφυλακιστεί σε αντρικές φυλακές, όχι γυναικείες.

Και μάλιστα σε μια απ’ τις χειρότερες με το 90% των καταδικασθέντων να είναι για ανθρωποκτονίες.

Χωρίς πλάτες, χωρίς χρήματα για πριβέ κελιά και ανέσεις, χωρίς μεγάλους δικηγόρους.

Έχοντας το ίδιο ακριβώς στίγμα, του χρυσαυγίτη.

Ουδέποτε απαρνήθηκα τις ιδέες ή την πορεία μου στον «χώρο».

Έχω δηλώσει εγγράφως κατά τις απολογίες μου, τόσο το σύντομο πέρασμα μου από το κόμμα αυτό, όσο και την πίστη μου στον Εθνικό Σοσιαλισμό.

Και όπως βλέπετε συνεχίζω να το κάνω και πάντα θα το κάνω.

Διότι στην Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν νόμοι κατά ιδεών, παρά μόνο κατά πράξεων και μόνο επ’ αυτών οφείλουμε να απολογούμαστε.

Με τα κατορθώματα, όμως, της ΧΑ αυτό σύντομα θα αλλάξει και η Ελλάδα θα γίνει μια δεύτερη Γερμανία, καθιστώντας την Ιδέα μας παράνομη.

Ο Δήμιος του Εθνικοσοσιαλισμού

Όσον αφορά τον μεγάλο κωλοτούμπα, εκείνος κατάφερε να αποκηρύξει μέχρι και τον ίδιο του τον εαυτό.

Αφού κρέμασε όλη την Τοπική της Νίκαιας και άφησε αιχμές ακόμα και για τους πιο στενούς του συνεργάτες, είχε το θράσος να δηλώσει πως δεν είχε σχέση με το περιοδικό που ο ίδιος εξέδιδε!

Το ίδιο περιοδικό που στην πρώτη σελίδα έγραφε πως του ανήκει!

Μάλιστα δήλωσε ενόρκως πως ούτε καν το διάβαζε!

Το ίδιο δήλωσε και για άλλα κείμενα που φέρουν την υπογραφή του, όπως και για το ίδιο το καταστατικό του κόμματος του, λέγοντας πως τα έγραφαν άλλοι οι οποίοι έβαζαν το όνομα του εκ των υστέρων! Όσον αφορά δε τα βίντεο που τον έδειχναν να χαιρετάει με τεταμένη την δεξιά είπε πως -κι αυτός- το έκανε προς τιμήν του Μεταξά θεωρώντας τον χαιρετισμό μη-γερμανικό.

Ενώ για τα διάφορα πάρτυ νεολαίας αμφισβήτησε ακόμα και τα βίντεο λέγοντας πως δεν θα μπορούσε να είναι εκεί γιατί δεν του αρέσει αυτή η μουσική!

Εν τέλει η ΧΑ έστησε μια τεράστια πλεκτάνη εις βάρος του αρχηγού της.

Βάση των λεγομένων του δεν μπορεί να εξαχθεί άλλο συμπέρασμα.

Ποιος ξεχνάει άλλωστε πως είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην ιστορία που σύγκρινε τον εαυτό του με το κόμμα του, βγάζοντας το άχρηστο!

Σε ένα μνημειώδες τουίτ του, θέλοντας να απαντήσει σε αυτούς που ζητούσαν αλλαγή ηγεσίας, είχε συγκρίνει το ποσοστό που έλαβε εκείνος ως καταλληλότερος για πρωθυπουργός με το ποσοστό που έλαβε το κόμμα του, γράφοντας: «Μιχαλολιάκος 3,5% – ΧΑ 2,5%, μια απάντηση σε όσους ζητάτε αλλαγή ηγεσίας»!

«Μας δίκασαν για τις Ιδέες μας!»

Οι αγύρτες ως γνωστόν δεν έχουν ίχνος ηθικής, έτσι το θράσος παραμένει.

Παραβλέπουν τις ποινικές πράξεις και τις ηθικές τους αυτουργίες και επιμένουν να λεν’ πως δικάστηκαν για «ιδέες».

Για ποιες ιδέες δικάστηκε σύντροφοι, μήπως θυμάστε;

Μήπως είναι αυτές που υποστηρίζετε τώρα;

Σαφώς και όχι.

Δικαστήκατε για τις εθνικοσοσιαλιστικές Ιδέες που αποκηρύξατε μετά βδελυγμίας.

Αν, λοιπόν, επιμένετε να λέτε πως δικαστήκατε για ιδέες, τότε ορθώς καταδικαστήκατε γι’ αυτές.

Στο ιδεολογικό αυτό δικαστήριο, όπως το χαρακτηρίζετε, κριθήκατε προδότες και υποκριτές.

Ορθώς σας δίκασαν για τις Ιδέες που λερώσατε, γελοιοποιήσατε και ποινικοποιήσατε.

Κρίνεστε ένοχοι, πρωτίστως απ’ όλους εμάς, για τα εγκλήματα κατά της ίδιας μας της Πίστης.

Για την ύβρη σας απέναντι στο Αίμα εκείνων των δύο παιδιών που πέθαναν για χάρη σας.

Αυτή είναι η θεία δίκη που έρχεται να τιμωρήσει εσάς που εγκληματίσατε απέναντι στα ανώτερα Ιδανικά και στις Αξίες της Ράτσας!

Τις επόμενες μέρες, άνθρωποι απλοί, άνθρωποι του μόχθου και της σκληρής επιβίωσης θα βρεθούν ξανά πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Παλαιοί μας Σύντροφοι, φίλοι, γείτονες, συνάδελφοι και συμμαθητές.

Άνθρωποι που δεν είχαν καμία δουλειά να βρεθούν σε τούτου το «χώρο» και κείνο το τυχοδιωκτικό κόμμα.

Άνθρωποι που είχαν μόνο οδηγό τους την πίστη και την αγάπη για την Πατρίδα.

Την αγανάκτηση για το μεροκάματο τους που πέφτει και υφαρπάζεται από τα χέρια ξένων.

Για τις γειτονιές τους που γεμίζουν αλλοδαπούς, για την Ελλάδα που χάνεται και τα παιδιά τους που φεύγουν στο εξωτερικό.

Δίκαια και ηθικά αίτημα που δυστυχώς εκφράστηκαν με τον χειρότερο τρόπο από μια ομάδα πατριδοκάπηλων που ποινικοποίησαν, τόσο τους ίδιους, όσο και την Ιδεολογία.

Αυτοί ήταν που «όπλισαν» ιδεολογικά τον κάθε Ρουπακιά και τον κάθε άλλο ηλίθιο που νόμιζε ότι «καθαρίζει» τον τόπο.

Αυτοί ήταν που μέσα από κλειστά γραφεία ενορχήστρωναν τις «δράσεις» και τις αντεπιθέσεις τους.

Αυτοί που οριόθετησαν τον εχθρό στο πρόσωπο του μετανάστη και του αντίφα, αντί να χτυπήσουν τη ρίζα του κακού.

Αυτοί που σε αγαστή συνεργασία με το κράτος έφτιαξαν, με το αζημίωτο, μια ασφαλή βαλβίδα εκτόνωσης.

Αυτοί που πρόδωσαν και ρουφιάνεψαν τους πάντες. Από τους μέχρι χθες πιστούς τους ακόλουθους, μέχρι το δεξί τους χέρι.

Αυτοί, λοιπόν, είναι και οι μόνοι που πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Όχι με φυλακές, αλλά με άλλες πιο αποτελεσματικές μεθόδους συμμόρφωσης και επιμόρφωσης.

Τιμή σε αυτούς που έφυγαν με το κεφάλι ψηλά!

Κι ένα συγνώμη στην μνήμη των παιδιών.

Ένα συγνώμη απ’ όλους εμάς στον Γιώργο και στον Μάνο που δεν μπορέσαμε να διαλύσουμε αυτή την οργάνωση πρώτου φτάσει σε αυτό το σημείο ξεφτίλας και προδοσίας.

Ας μοχθήσουμε άπαντες ώστε η ιστορία να θυμάται μόνο Εσάς!

Αιώνια υπερήφανοι. Πάντα πιστοί στις Αξίες και στις Αρχές του Ελληνισμού. Πάντοτε υπέρμαχοι του Εθνικού Σοσιαλισμού!

Τα κεφάλια ψηλά! Ένας νέος αγών μόλις τώρα αρχινά!

Γιώργος – Μάνος, Παρών!

Αλέξανδρος Τζούλιος

ΥΣ: Κανείς φυσικά δεν περίμενε πως η ξεφτίλα της ΧΑ θα σταματούσε με το πέρας των απολογιών και των αγορεύσεων των συνηγόρων επί των ελαφρυντικών.

Λίγες μέρες μετά, κατά την διαδικασία των αιτήσεων για την αναστολή των ποινών και το δικαίωμα της εφέσεως, ώστε να τους δωθεί μια δεύτερη ευκαιρία να δικαιωθούν (όπως θέλουν να νομίζουν), γίναμε μάρτυρες ενός ακόμα ντροπιαστικού σόου.

Έχοντας πια απελπιστεί πλήρως, οι μέχρι πρότινος «σκληροί νεοναζί», παρουσιάστηκαν (για δεύτερη μόλις φορά) στην αίθουσα του δικαστηρίου και ως άλλοι αμνοί, έκλαιγαν και παρακαλούσαν την έδρα για έλεος.

Προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να αποδείξουν το πόσο καλά και παρεξηγημένα παιδιά είναι.

Αρκετοί έφεραν αλλοδαπούς ως μάρτυρες υπεράσπισης!

Αλβανούς, Ινδούς και Πακιστανούς, στην προσπάθεια τους να αποδείξουν πόσο… αντιρατσιστές είναι!

Ενώ σταδιακά η αίθουσα μετατράπηκε σε ΙΚΑ!

Άπαντες προσέρχονταν για να εκθέσουν λεπτομερώς τα προβλήματα υγείας εκείνων και των συγγενών τους.

Αποκορύφωμα ο Κασιδιάρης που εκλιπαρούσε, λέγοντας ξανά και ξανά πως αν ξαναμπεί φυλακή η ζωή του θα καταστραφεί!

Αυτοί που μέχρι χθες έβριζαν την έδρα, που κόμπαζαν για το πόσο υπερήφανοι είναι που διώκονται για τις ιδέες τους και που θα φυλακιστούν σαν τον Θεμιστοκλή και τον Κολοκοτρώνη (sic), έγιναν κοτούλες και αρνάκια που έσκουζαν προ της σφαγής…

Ο σκοπός τούτης της συμπλήρωσης, όμως, δεν είναι να επαναλάβουμε τα χιολιοειπωμένα.

Το ποιόν τους πλέον γνωστό –η ιστορία θα τους θυμάται ως ρουφιάνους, προδότες και ξεφτίλες!

Σκοπός είναι να δούμε τι ακριβώς τρέμουν και γιατί παρακαλάνε.

Το πρώτο είναι το πραγματικό ύψος της ποινής τους που, παρά το τεράστιο νούμερο των 13ών ή 6-7 ετών, θα μετατραπεί σε 3,5 και 2,5 χρόνια αντιστοίχως.

Τα 13 χρόνια θα γίνουν 34 μήνες για όσους έχουν προφυλακιστεί για 18 μήνες και πληρούν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ όρων απόλυση: καλή διαγωγή, μεροκάματα κλπ.

Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι οι συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες θα εκτίσουν την ποινή τους.

Και αυτές θα είναι της πλήρους ασφάλειας και ξεγνοιασιάς.

Πριβέ κελιά και προαυλισμός μακριά από κάθε κίνδυνο.

Στην περίπτωση δε που όντως εκτίσουν την ποινή τους στην γυναικεία πτέρυγα του Κορυδαλλού, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε καν για φυλακή, παρά μόνο για έναν υπερλούξ και πριβέ εγκλεισμό, όμοιο του οποίου θα είχε κι ένας εσώκλειστος φοιτητής ή μοναχός.

Για του λόγου του αληθές αναδημοσιεύω φωτογραφίες από τα «κελιά» τους στον Κορυδαλλό το 2013.

Είναι ντροπής σας να λέτε πως βγάλατε φυλακή, ντροπή σας να κλαίτε και να παρακαλάτε για άλλα 2 ή 3 χρόνια εκεί.

Εσείς οι τάχα δυνατοί.

Οι «αμετανόητοι» και «αντισυστημικοί»…

Είστε η ντροπή της Ιδέας, η ντροπή της Ράτσας, η ντροπή της Ιστορίας!