Ετικέτα: ΠΟΙΗΣΗ

Αρκούν λίγες σταγόνες ...

Κι εκεί που η μέρα ξεκινάει μ' έναν ολόλαμπρο ήλιο, εκεί τα σύννεφα πυκνώνουν κι ανοίγουν ξαφνικά οι ουρανοί ...

Είναι ότι φοβάσαι περισσότερο...  ...

Ο καμβάς της ζωής σου ...

Ξέρεις τι θα πει, αγάπη; ...

Γέμισε με νερό το οπτικό πεδίο ...

Κάθε καινούργια μέρα,  κι η ελπίδα, πάντα εδώ ...

Όλα εκείνα που σου έδωσε η ζωή ...

Έρχονται απροσδόκητα τα κύματα της νοσταλγίας από τα παλιά ...

Μικραίνει και γίνετ' ασήμαντος ο κόσμος μάτια μου, όσο περνά ο χρόνος ...

Απ΄όλα έχει η ζωή ...

Ψάχνεις να βρεις το Φως και την Αλήθεια, στα βιβλία ...

"Δεν με πειράζει αν απλώνει έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα και κρυάδα.  ...

Στοιβαγμένα θρηνούν τα όνειρα ...

Αυτό το "μαζί" ...

Κάποια στιγμή πρέπει να το καταλάβεις πως ...

«Γιατί… Ίσως γιατί δεν αγαπούν όσο χρειάζεται τη ζωή. Ξέρεις, αυτοί εκεί κάτω ζούνε συνέχεια με αναβολές.  ...

Κάποτε, όταν ήσουν παιδί, σου άρεσαν τα παραμύθια ...

Τόσο μικρή λέξη και τόσο πολύτιμη ...

Λένε, πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες ...

Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που δεν φοβούνται να εκφράσουν τον έρωτά τους ...

Είναι η ελπίδα, που αναζητάς...  ...

Σ' ένα βαγόνι τραίνου ανέβηκ' η ζωή σου ...

Στην αποβάθρα του χρόνου αφήνουμε το χθες ...

Μαθήματα ζωής, στις στιγμές της σιωπής ...

Δεν χρειάζονται πολλά για να σηκωθεί η κουρτίνα που σου κρύβει το φως ...

Όταν τα λόγια γίνονται φτωχά ...

Α ρε, μεγάλε Μητσάρα ...

Δεν χρειάζεται παρά μόνο εκείνη η μαγική στιγμή, που έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις, για να σχιστεί το πέπλο που  σε κρατά μακρυά από την Αλήθεια ...

"Αν αγαπας μια γυναικα, αστην να φυγει! Αν γυρισει πισω ειναι καταδικια σου! Αν ΔΕΝ γυρισει δεν ηταν ποτε!" ...