Για να κρατήσουμε τα παιδιά μας, πρέπει να τα αφήσουμε να φύγουν
Αν θέλουμε λοιπόν να χαρούμε που τα παιδιά μας μια μέρα θα μπορούν να πετάξουν ψηλά και άφοβα στον ουρανό θα πρέπει να τους χαρίσουμε την ελευθερία τους.
Και κρυφά να καμαρώνουμε που το πέταγμά τους εμείς τους το μάθαμε.
Μόνο τότε αυτά θα θέλουν με την καρδιά τους κάποιες φορές να επιστρέφουν.
Δώσε στα παιδιά σου τις πανανθρώπινες Αρχές και τις Αξίες που διέπουν τον άνθρωπο, τον Έλληνα, κι άφησέ τα ν’ ανοίξουν τα δικά τους φτερά… να δοκιμάσουν τις δικές τους αντοχές…
Στάσου δίπλα τους, αλλά όχι πάνω τους… δωσ’ τους την ανάσα σου, αλλά όχι τις δικές σου σκέψεις, τη δική σου ζωή…
Άφησέ τα να φτιάξουν τη ζωή τους, και να προσεύχεσαι γι αυτά…
Καλλιόπη
Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης, Φυσικός
Αν παρατηρήσουμε την μέση ελληνική οικογένεια θα διαπιστώσουμε μια απίστευτα μεγάλη δυσκολία αυτονόμησης των παιδιών όταν ενηλικιωθούν. Και τη δυσκολία αυτή δεν την νιώθουν μόνο οι γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά. Είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο των «ενήλικων παιδιών» διαφόρων ηλικιών (20,30,40,50…) που συμβιώνουν με τους γονείς τους. Όσο και αν η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών προσφέρει μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για παράταση επ’ αόριστον του αποχωρισμού, στην πραγματικότητα οι λόγοι είναι ψυχολογικοί.
Όταν οι γονείς ασκούν έλεγχο μέσω της θυσίας και της φροντίδας τους
Φυσικά, η δυσκολία αυτονόμησης των ενήλικων παιδιών από τους γονείς δεν είναι κάτι που αναδύεται ξαφνικά αλλά έχει μια μακρά διαδρομή που ξεκινάει από τις πολύ τρυφερές ηλικίες των παιδιών. Χαρακτηριστικό των περισσότερων ελλήνων γονέων είναι ότι θεωρούν τα παιδιά τους δια βίου ιδιοκτησία.
Μέσω της φροντίδας και της «θυσίας» για να τα μεγαλώσουν, πολλοί γονείς ασκούν πλήρη έλεγχο στα παιδιά τους και αρνούνται να τα αφήσουν να εξελιχθούν.
Όταν τα παιδιά δεν μαθαίνουν να παίρνουν ρίσκα, όταν δεν αφήνονται να κάνουν λάθη και να μαθαίνουν από αυτά, όταν οι «φύλακες άγγελοι» γονείς κρατάνε τα παιδιά σε ένα ασφαλές μεν αποστειρωμένο δε περιβάλλον μη τυχόν και πληγωθούν τότε τα παιδιά απλά σταματάνε να «μεγαλώνουν». Βλέπετε, πλέον δεν υπάρχει και καμία ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Δεν είναι καθόλου τυχαία στη χώρα μας η ταύτιση των εννοιών «κακομαθημένα παιδιά» με τα «καλομαθημένα παιδιά»: εκφράζει την έντονη σύγχυση που έχουμε για το τι θεωρούμε καλό και κακό όσον αφορά τις παροχές των γονέων στα παιδιά τους.
Οι γονείς δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν και να αποδεχτούν το γεγονός ότι αυτού του είδους η σχέση με τα παιδιά τους δεν θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν ποτέ την ανεξαρτησία τους και να αμφισβητήσουν το γονεϊκό πρότυπο, στοιχεία δηλαδή που είναι απόλυτα συνυφασμένα με την υγιή ωρίμανσή τους.
Ο απώτερος στόχος των γονέων αυτών είναι να καταστήσουν τη παρουσία τους απαραίτητη ακόμα και όταν τα παιδιά τους ενηλικιωθούν. Όμως με αυτό τον τρόπο τα παιδιά νιώθουν απόλυτα εξαρτημένα από τους γονείς τους και ανεπαρκή να τα βγάλουν πέρα μόνα τους.
Η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους υποκαθίσταται από την εμπιστοσύνη στους γονείς τους.
Κακά τα ψέματα η πιο σημαντική μορφή ανεξαρτοποίησης των παιδιών είναι η οικονομική. Όσο τα παιδιά είναι οικονομικά εξαρτημένα από τους γονείς τους δεν μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική αυτονόμηση αφού στον πυρήνα τους όλες οι μορφές σχέσεων (όχι μόνο οι επαγγελματικές αλλά και οι ανθρώπινες σχέσεις), είναι συνάρτηση των οικονομικών δοσοληψιών .
Χρυσά κλουβιά για τα παιδιά μας λόγω «φόβου της άδειας φωλιάς»
Τι κρύβεται όμως πίσω από μια τέτοια άρνηση των γονέων να αποχωριστούν τα παιδιά τους;
Οι γονείς προβάλουν ως δικαιολογίες ότι ο κόσμος έχει γίνει πολύ επικίνδυνος, ότι εγκυμονούν νέοι κίνδυνοι για τα παιδιά τους εκεί έξω. Με αυτόν τον τρόπο τεκμηριώνουν τον ρόλο τους ως προστάτες, ως φύλακες.
Ακόμα και όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν νιώθουν ότι τα παιδιά τους είναι ανέτοιμα να τα καταφέρουν μόνα τους.
Όμως αυτό που τους ταλανίζει την ψυχή είναι η δική τους ανασφάλεια να ζήσουν μόνοι, μετά τον αποχωρισμό από τα παιδιά τους.
Ουσιαστικά δηλαδή προβάλουν την δική τους ανεπάρκεια πάνω στην υποτιθέμενη ανεπάρκεια των παιδιών τους.
Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ερήμωση που νιώθει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ελλήνων γονέων όταν τελικά τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι.
Το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς», όπως χαρακτηριστικά λέγεται, αναφέρεται στα συναισθήματα θλίψης και ματαίωσης που βιώνουν οι γονείς, όταν τα παιδιά τους ενηλικιώνονται ή φεύγουν από το πατρικό τους σπίτι.
Οι γονείς από δορυφόροι των παιδιών τους δυσκολεύονται να μπουν σε νέες τροχιές και να αναπροσαρμόσουν τους ρόλους τους στη νέα πραγματικότητα. Ενώ όλα αυτά τα χρόνια είχαν ένα μπούσουλα, τώρα καλούνται να αναζητήσουν ένα νέο προσωπικό νόημα στη ζωή τους, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα επώδυνο και τρομαχτικό.
Νιώθουν ότι τα παιδιά τους τους εγκαταλείπουν και ότι χάνουν την αξία τους ως γονείς χωρίς να αναλογίζονται ότι αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη του μεγαλώματος των παιδιών: τα παιδιά να αποχωριστούν την πατρική τους οικογένεια όταν ενηλικιωθούν και να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους.
Δείτε τα παραδείγματα πως πολλοί γονείς αντί να αφήνουν τα παιδιά τους να πετάξουν ψηλά τα κρατάνε δεμένα κοντά τους: τα σπίτια που τους παραχωρούν που όλως τυχαίως είναι κοντά στο πατρικό ή και στην ίδια πολυκατοικία, πως προσπαθούν να τα βολέψουν σε καλές δουλειές χωρίς να τα αφήνουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στον επαγγελματικό στίβο, πως κάποιοι γονείς που αυτοαποκαλούνται «φίλοι των παιδιών τους» έχουν ως απώτερο σκοπό την πρόσβαση σε όλα τα μυστικά που μπορεί να έχει και που είναι υγιές να έχει ένα παιδί και πως μερικοί κρατάνε τα παιδιά κοντά τους με λάφυρο κάποια κληρονομιά που τους υπόσχονται.
Γνωρίζω ότι πολλοί γονείς θεωρούν τις παραπάνω ενέργειές τους ως φροντίδα και νοιάξιμο για τα παιδιά τους.
Πιθανόν ως ένα σημείο να είναι, όμως χρειάζεται προσοχή γιατί αν το μέτρο ξεπερνιέται τότε καταλήγει να αποτελεί υπέρ-έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους.
Και δεν είναι καθόλου λίγες οι οικογένειες στη χώρα μας που για την έξωθεν καλή μαρτυρία φαντάζουν δεμένες και αγαπημένες αλλά που τα συναισθήματα που κατά βάθος νιώθουν τα παιδιά για τους γονείς τους μοιάζουν με εκείνα των εξουσιαζόμενων προς τους εξουσιαστές τους και που φυσικά μόνο αγάπη δεν θυμίζουν.
Ο φόβος του να μεγαλώνεις και να διαχειρίζεσαι την ελευθερία σου
Από την δικιά τους την μεριά τα παιδιά βολεύονται και αναβάλουν ή ματαιώνουν το μεγάλωμά τους το οποίο δεν είναι έτσι και αλλιώς μια εύκολη υπόθεση.
Σε αυτό βοηθούν και οι υλικές παροχές των γονέων προς τα παιδιά, τα τυχερά της κοινής συμβίωσης ( φαγητό, διαμονή , λογαριασμοί κ.α).
Βέβαια τα παιδιά συνήθως το έχουν τακτοποιήσει μέσα τους προτάσσοντας ως αιτία της παράτασης της συμβίωσης με τους γονείς τους το ότι θέλουν να φροντίσουν τους γονείς τους ή ότι φοβούνται μην τους στεναχωρήσουν.
Όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα είδος ιδρυματισμού όπου τα «ενήλικα παιδιά» φοβούνται να εγκαταλείψουν το οικείο και γνώριμο και να διεκδικήσουν την θέση τους στον κόσμο των ενηλίκων.
Γιατί, η αλήθεια είναι, δεν υπάρχει πιο φοβιστικό πράγμα από το να μεγαλώνεις και να πρέπει να διαχειριστείς εσύ ο ίδιος την ελευθερία σου.
Εδώ βέβαια αξίζει να πούμε ότι όταν λέμε αυτονόμηση του παιδιού από την πατρική του οικογένεια δεν εννοούμε μόνο το πρακτικό μέρος, δηλαδή της μετακόμισής του σε ξεχωριστή οικία, αλλά κυρίως της συναισθηματικής απεξάρτησής του από την πρώτη του οικογένεια ώστε να μπορεί να επενδύσει και σε νέες σχέσεις.
Είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο με παιδιά που παρόλο που φεύγουν από το σπίτι και φτιάχνουν δικές τους οικογένειες, συνεχίζουν να θεωρούν ως βασική τους οικογένεια την πατρική γεγονός που αιτιολογημένα δημιουργεί πάρα πολλές αντιδράσεις στα μέλη της νέας τους οικογένειας.
Ο ρόλος των γονέων δεν χάνεται, απλά αλλάζει . Παύει όμως να είναι πρωταγωνιστικός
Οι γονείς οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο ρόλους τους έχει στάδια, ότι κάποια στιγμή τα παιδιά τους θα πρέπει να αυτονομηθούν και να κάνουν τα δικά τους βήματα σε αυτόν κόσμο.
Ακόμα και όταν δεν θα είναι οι απόλυτοι υπεύθυνοι για το παιδί τους, θα εξακολουθούν να είναι οι γονείς του σε μια πιο ισότιμη σχέση μαζί του αναγνωρίζοντάς του το δικαίωμα να νοιάζεται εξίσου ή και περισσότερο για άλλους ανθρώπους.
Είναι πολύ εγωιστική η επιθυμία τους να εξακολουθούν να είναι οι πρωταγωνιστές στις ζωές των ενήλικων παιδιών τους.
Στην ελληνική πραγματικότητα ένα πολύ έντονο φαινόμενο είναι η απαίτηση των γονέων για τα «καλά γεράματα», υπό την έννοια τα παιδιά τους να τους φροντίσουν όταν θα είναι γέροι και ανήμποροι.
Θεωρείται ένα είδος γονικής αυτοεπιβεβαίωσης αν τα παιδιά σου στα παρέχουν.
Προσωπικά διαφωνώ με οποιαδήποτε ιδιοτελή επένδυση των γονέων στις ζωές των παιδιών τους, δηλαδή σιωπηρές συμφωνίες του τύπου : «θα σας φροντίσω όσο θα είσαστε παιδιά αλλά μετά θα έρθει η σειρά σας να μου το ανταποδώσετε και να μου κάνετε «τα γεράματα».
Φυσικά και είναι πολύ όμορφο και γενναιόδωρο να μπορείς και να θέλεις να φροντίσεις τους γέρους γονείς σου αλλά δυστυχώς πολλές φορές επιβάλλεται τυραννικά από τους γονείς ή από την γνώμη του κόσμου με αποτέλεσμα αντί για μια πράξη που αναδύει αγάπη να προκαλεί τα ακριβώς αντίθετα συναισθήματα.
Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι και πολύ μακρινό το παρελθόν όπου πολλά κορίτσια θυσίαζαν τις δικές τους ζωές για να «κάνουν τα γεράματα» στους γονείς τους, γεγονός που δυστυχώς εξακολουθεί να συμβαίνει και στις μέρες μας αν και σε μικρότερη κλίμακα.
Για να κρατήσουμε τα παιδιά μας πρέπει να τα αφήσουμε να φύγουν
Η δεμένη ελληνική οικογένεια ορθώς θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός θεσμός που όντως μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά και ως ασπίδα ασφαλείας για τα μέλη της, ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε.
Όμως το θέμα με τη δεμένη οικογένεια είναι το είδος των δεσμών.
Οι δεσμοί αυτοί μπορεί να είναι δύο λογιών: είτε πιάσιμο χεριών στα πρώτα μπουσουλίσματα, στα πρώτα βήματα, στα πρώτα πεσίματα αλλά, όταν έρθει η ώρα, σπρώξιμο προς την ελευθερία και το μεγάλωμα είτε κατασκευή χρυσών κλουβιών για τα παιδιά με τους γονείς ευχαριστημένους κλειδοκράτορες .
Αν θέλουμε λοιπόν να χαρούμε που τα παιδιά μας μια μέρα θα μπορούν να πετάξουν ψηλά και άφοβα στον ουρανό θα πρέπει να τους χαρίσουμε την ελευθερία τους.
Και κρυφά να καμαρώνουμε που το πέταγμά τους εμείς τους το μάθαμε.
Μόνο τότε αυτά θα θέλουν με την καρδιά τους κάποιες φορές να επιστρέφουν.
Αλλιώς θα μείνουν για πάντα κοντά μας …μα τόσο μακριά μας.
ipaideia.gr
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΠΑΙΔΙΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Λογοθεραπευτής: Αύξηση 364% στα παραπεμπτικά για εξέταση μωρών και νηπίων εξαιτίας της χρήσης μάσκας
Τα μικρά παιδιά αναπτύσσουν γνωστικά προβλήματα λόγω της ευρείας χρήσης μασκών
https://summit.news/2022/01/27/speech-therapist-364-surge-in-baby-and-toddler-referrals-thanks-to-mask-wearing/
^ ^ ^
Λογοθεραπεύτρια λέει ότι η χρήση μάσκας κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχει προκαλέσει αύξηση 364% στις παραπομπές βρεφών και νηπίων για εξέταση.
Η Jaclyn Theek είπε στο WPBF News ότι πριν από την πανδημία, μόνο το 5% των ασθενών ήταν μωρά και νήπια, αλλά αυτό έχει αυξηθεί στο 20%.
Οι γονείς περιγράφουν τα προβλήματα ομιλίας των παιδιών τους ως “καθυστέρηση λόγω COVID-19”, με τις μάσκες να είναι η κύρια αιτία της σοβαρής βλάβης των δεξιοτήτων ομιλίας τους.
Από την ηλικία των 8 μηνών, τα μωρά αρχίζουν να μαθαίνουν πώς να μιλούν διαβάζοντας τα χείλη, ένα άχαρο έργο όταν οι γονείς και οι φροντιστές αναγκάζονται να κρύβονται πίσω από μάσκες για να συμμορφωθούν με τις εντολές.
“Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να βλέπουν το πρόσωπό σου για να μάθουν, επομένως προσέχουν το στόμα σου”, είπε η Theek.
Το δελτίο ειδήσεων φιλοξενούσε μια τέτοια μητέρα, την Briana Gay, η οποία μεγαλώνει πέντε παιδιά αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα ομιλίας με το μικρότερο.
“Σίγουρα κάνει τη διαφορά όταν στον κόσμο στον οποίο μεγαλώνεις δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις με τους ανθρώπους και το πρόσωπό τους, αυτό είναι πολύ σημαντικό για τα μωρά”, είπε η Gay.
Σύμφωνα με την Theek, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΕΚΤΟΞΕΥΤΗΚΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ.
“Δεν κάνουν καμία προσπάθεια να αρθρώσουν λόγο και δεν επικοινωνούν καθόλου με την οικογένειά τους”, είπε.
Όπως τονίσαμε προηγουμένως, το FORBES ΔΙΕΓΡΑΨΕ ένα ΑΡΘΡΟ γραμμένο από ΕΙΔΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ των μαθητών να φορούν ΜΑΣΚΕΣ προκαλεί ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ.
Μια μελέτη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Μπράουν διαπίστωσε ότι οι μέσες βαθμολογίες IQ των μικρών παιδιών που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχουν μειωθεί έως και 22 μονάδες, ενώ η λεκτική, η κινητική και η γνωστική απόδοση έχουν πληγεί ως αποτέλεσμα του lockdown.
Ο Michael Curzon σημείωσε ότι δύο από τις κύριες αιτίες για αυτό είναι οι μάσκες και ο διασκορπισμός των παιδιών με σκοπό να κρατούνται μακριά από άλλα παιδιά.
“Τα παιδιά που γεννήθηκαν τον περασμένο χρόνο κατά την διάρκεια των lockdown – σε μια εποχή που η κυβέρνηση έχει εμποδίσει τα μωρά να βλέπουν ηλικιωμένους συγγενείς και άλλα μέλη της ευρύτερης οικογένειας, να συναναστρέφονται σε πάρκα ή με τα παιδιά των φίλων των γονιών τους και να μελετούν τις εκφράσεις στα πρόσωπα πίσω από τις μάσκες των ντόπιων σε εσωτερικούς δημόσιους χώρους – έχουν μειώσει σημαντικά τη λεκτική, την κινητική και τη συνολική γνωστική απόδοση σε σύγκριση με τα παιδιά που γεννήθηκαν προ πανδημίας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική μελέτη. Τα τεστ για την πρώιμη μάθηση, τη λεκτική ανάπτυξη και τη μη λεκτική ανάπτυξη παρήγαγαν αποτελέσματα που ήταν πολύ πίσω από αυτά των ετών που προηγήθηκαν του lockdown”, έγραψε.
Ίσως, θα έπρεπε όλοι αυτοί οι “ενάρετοι” που θεωρούν τους εαυτούς τους ηθικά ανώτερους επειδή φορούν μάσκες, να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, δεδομένου ότι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Ή ίσως και δεν τους νοιάζει καν, δεδομένου ότι η μάσκα έχει καθιερωθεί πλέον ως σύμβολο πολιτικής θέσης ανώτερο από οτιδήποτε άλλο.
θυμάστε το άρθρο με το παιδί-γατί;;;;;;; έχει και συνέχεια. εμ, τί;
ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΙΣΙΓΚΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΔΩΝ ΑΠΟΧΩΡΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΓΑΤΕΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ, ΓΙΑ ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΟΝΤΑΙ ΩΣ ΓΑΤΕΣ
https://www.naturalnews.com/2022-01-28-whistleblower-michigan-schools-litter-boxes-for-students-identify-as-cats.htmlhttps://www.naturalnews.com/2022-01-28-whistleblower-michigan-schools-litter-boxes-for-students-identify-as-cats.html
^ ^ ^
(Natural News) Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι εταιρείες έχουν κατακλύσει τον αμερικανικό εφοδιασμό τροφίμων με χημικές ουσίες και ορμόνες που διαταράσσουν τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών, συμπεριλαμβανομένων των ορμονών στο κρέας και των γαλακτοκομικών προϊόντων και των χημικών σε πλαστικά δοχεία τροφίμων και κονσέρβες. Τώρα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παραμορφώνουν τον εγκέφαλο των παιδιών ώστε να αρχίζουν να σκέφτονται ότι χρειάζονται επεμβάσεις για να αλλάξουν το φύλο τους και περισσότερες ορμόνες για να αλλάξουν τις τρίχες του σώματός τους, τις φωνές και το μέγεθος του στήθους τους. Και, τέλος, το κερασάκι στην τούρτα, ο όρος “χνουδωτός” αναφέρεται σε παιδιά που ταυτίζονται ως γάτες ή σκύλοι και ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΟΥΝ με αυτή τη ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ, διαφορετικά αντιμετωπίζουν τερματισμό της εργασίας.
Ο ΟΡΟΣ “ΧΝΟΥΔΩΤΑ” ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΑΤΕΣ, ΣΚΥΛΟΙ, ΚΑΤΣΙΚΕΣ Ή ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ (@α@α@ικό)
Σε μια πρόσφατη συνέλευση σχολικού συμβουλίου, αποκαλύφθηκε ότι ένα σχολείο του Μίσιγκαν τοποθέτησε κυριολεκτικά στις σχολικές τουαλέτες “unisex” πλέον (!!!!!) κάδους αποχωρητηρίου για γάτες, για μαθητές που αναγνωρίζονται ως τέτοιες. Άραγε τους χρησιμοποιούν; Αυτό κι αν αποτελεί παραβίαση των “κατευθυντήριων γραμμών” για την ασφάλεια του Covid, προσθέτοντας άλλη μια εντελώς νέα βλακεία σε αυτήν την τρέλα “ρευστού φύλου”, με τη διαφορά ότι τώρα έχει παραμορφωθεί σε “ΡΕΥΣΤΟ ΕΙΔΟΣ”.
[Έτσι ηκαθημερινή επικοινωνία σε μια τάξη, θα μπορούσε να είναι πλεόν η εξής] “Μπίλι, πήγαινε σήκωσε αυτά τα μολύβια που άφησες”. “Γαβ-γαβ”. “Έιμι, σταμάτα να τσακώνεσαι.” “Νιάου.” Εάν οι δάσκαλοι δεν γαβγίσουν ή δεν νιαουρίσουν, μπορούν να απολυθούν επί τόπου, όπως ακριβώς συνέβη σε αναπληρώτρια δασκάλα που όταν αρνήθηκε να νιαουρίσει σε ένα μαθητή-γάτα. Η ατάκα της έγινε viral στα social media. Ναι, αυτό συμβαίνει στην Αμερική αυτή τη στιγμή.
Τώρα, μια γυναίκα σε μια συνεδρίαση της σχολικής επιτροπής του Μίσιγκαν τα λέει έξω από τα δόντια! Σκοπεύει να διερευνήσει πόσα σχολεία το κάνουν αυτό και να προσπαθήσει να το σταματήσει. Εάν αυτό αληθεύει, όλο το πρωτόκολλο ασφαλείας για τον Covid πετάγεται έξω από το παράθυρο και κανείς πλέον δεν θα πρέπει να υποχρεωθεί να φοράει μάσκες ή να κάνει m-volια, εφόσον θα κυκλοφορούν παδιά-γάτες ή παιδιά-σκύλοι που θα κάνουν την ανάγκη τους ελεύθερα μέσα σε κάδους, στους στύλους του δρόμου καιστους πυροσβεστικούς κρουνούς μπροστά από τα σχολεία.
Πού πάει όλο αυτό, πότε και πού θα τελειώσει; Εάν τα παιδιά δηλώνουν ότι είναι αρουραίοι ή κατσίκες, τότε δεν θα μπορούν να μιλήσουν πια στην τάξη και οι δάσκαλοι δεν μπορούν να τους κάνουν πια ερωτήσεις, ποτέ ξανά. Πόσο ανόητο είναι αυτό;
Όλοι οι μαθητές πρέπει να φορούν μάσκες που στερούν οξυγόνο όλη την ημέρα για λόγους “ασφάλειας”, υποτίθεται, αλλά το να συμπεριφέρονται σαν άγριες γάτες και σκυλιά στα μπάνια είναι η πολιτική του σχολείου , όπως ορίζει το φύλο βάσει υπολογιστή; Σε τί άραγε θέλουν να μετατρέψουν τα αμερικανικά σχολεία τα παιδιά; Και πώς μπορεί να επιτευχθεί οποιαδήποτε πραγματική μάθηση εάν υπάρχουν όλοι αυτοί οι διεστραμμένοι και παράλογοι περισπασμοί που, που αν οι δάσκαλοι δεν “σεβαστούν” ή “συμμορφωθούν” σε αυτά απολύονται;
Εδώ είναι ο σύνδεσμος για να παρακολουθήσετε τη συνεδρίαση του σχολικού συμβουλίου του Μίσιγκαν με τον πληροφοριοδότη :
pic.twitter.com/F4ut5qCtXt
TRANS-Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ, ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΦΥΛΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ, ΚΑΘΩΣ ΜΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ DC ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ “ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ” Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΣΠΑΤΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ, ΕΦΗΜΕΡΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΗΛΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΩΣΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ.
Οι ΓΟΝΕΙΣ αυτών των παιδιών ΕΠΙΣΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ, ΑΠΟ ΓΙΑΤΡΟΥΣ, ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ που ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΚΑΝ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ, ΟΠΟΥ ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΦΥΛΛΟΥ, Η ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΟΡΜΟΝΩΝ. (!!!!!!)
Εν συνεχεία, οι ΓΙΑΤΡΟΙ και τα ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ και παλεύουν για επεμβάσεις και ορμόνες που μπορούν να αλλάξουν τη λειτουργικότητα του παιδιού για πάντα και να προκαλέσουν και καρκίνο. Οι ΧΙΡΟΥΡΓΟΙ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ που βγάζουν από αυτές τις ΑΚΡΙΒΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ που κάνουν τα αφτιά του παιδιού για πάντα πιο μυτερά από πάνω, ή αφαιρούν τους όρχεις ή φτιάχνουν ψεύτικο στήθος.
Μερικά από αυτά τα παιδιά και εφήβους φέρουν για μια ζωή σημάδια, ακρωτηριάζονται και παραμορφώνονται, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής στις αναπαραγωγικές τους ικανότητες, που συχνά οδηγεί σε σκέψεις αυτοκαταστροφής και αυτοκτονίας. ΙΣΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΑ ΗΘΕΛΕ Η ΦΥΣΗ, ένα φυσικό και καθαρό σώμα και μυαλό, όπως πρέπει πάντα να είναι η τροφή και τα φάρμακά μας.
Μείνετε συντονισμένοι και μείνετε ψύχραιμοι. Συντονίστε το Διαδίκτυό σας στο Censored.news για τεράστιες ποσότητες αληθινών ειδήσεων που λογοκρίνονται από τα υπόλοιπα μέσα.
Οι πηγές για αυτό το άρθρο περιλαμβάνουν:
Sources for this article include:
NaturalNews.com
CitizenFreePress.com
NaturalNews.com
εξαιρετικό άρθρο!
όπως κι αυτή η ανάρτηση :
https://attikanea.info/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B5-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%AD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/