Γεώργιος Τζανάκης
Γράφω, ἐπειδὴ ντρέπομαι. Ντρέπομαι γιατὶ γνώρισα ἀληθινοὺς ἀνθρώπους. Γνωρίζω ὅτι εἶμαι ἐλάχιστος, ἀλλὰ εἶναι ἀληθινοὶ αὐτοὶ ποὺ μοῦ παρέδωσαν ὅσα ἐχω καταλάβει -ἄν κάτι ἔχω καταλάβει σωστά.
(Ἑδὼ παραθέτω ἐλάχιστα, καὶ ὄχι τὰ πιὸ χαρακτηριστικά- μόνον ἀπὸ ἕναν ἅγιο, τὸν ἅγιο Ἰσαάκ τὸν Σῦρο, γιὰ νὰ φανῇ ὅτι αὐτοὶ ποὺ λένε καὶ λένε, δῆθεν θεολογίες –πράγματα χαμένα, ἀσυνάρτητα καὶ ἄσχετα-ὑποστηρίζοντας τὴν παροῦσα πτώσι καὶ προδοσία, δὲν πιστεύουν στὸν Θεὸ τῶν πατέρων, κατὰ τὴν πίστι τῶν πατέρων. Φυσικὰ δὲν εἶμαι ὁ κατάλληλος νὰ λέῃ τέτοια λόγια καὶ ἴσως χάνουν καὶ τὴν ἀξία τους, ὅμως δὲν ξέρω τί ἄλλο νὰ κάμω μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν χαμό. Ἀφοὺ δὲν μιλᾶνε οἱ ποιμένες –πλὴν τῶν ἐξαιρέσεων ποὺ διώκονται ἤ καὶ πεθαίνουν- μιλοῦν οἱ πλίνθοι.)
Ὅπως ἔλεγε ὁ μέγας ἅγιος, Ἰσαάκ ὁ Σῦρος: «Σοῦ λέγω καὶ μὴ διαστάσῃς, οὔτε νὰ καταφρονήσῃς τὰ ὑπόλοιπα λόγια μου, ὡς ἐλαχίστου, γιατὶ εἶναι ἀληθινοὶ αὐτοὶ ποὺ μοῦ τὰ παρέδωσαν» (ὅλες οἱ παραπομπὲς εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο: Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ Ἁγιορείτου: ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ. Γ΄ ἔκδοσις, 2020. Κελλίον Τιμίου Προδρόμου, Ι. Μ. Καρακάλλου, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ)
«Λέγω σοι πρᾶγμα, καὶ μὴ διστάσῃς τούτου, μηδὲ τοῖς λοιποῖς μου λόγοις καταφρονήσῃς, ὡς ἐλαχίστου, διότι ἀληθεῖς εἰσιν οἱ παραδεδωκότες μοι»· ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.40
Ὅτι κατάλαβα εἶναι ἀπὸ τὰ διαβάσματα τῶν γραφῶν τῶν ἁγίων καὶ τῶν ἀληθινῶν στομάτων καὶ κάτι λίγα ἀπὸ πείρα.
«Καθὼς κατείληφα ἀπό τε τῆς θεωρίας τῶν γραφῶν καὶ τῶν ἀληθινῶν στομάτων, καὶ μικρὸν ἀπ’ αὐτῆς τῆς πείρας» ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣσελ. 39
Ἐπειδὴ ἄκουσα τὰ ἀληθινὰ στόματα ἀληθινῶν ἀνθρώπων (ἀνθρώπων δηλαδὴ ποὺ ζητοῦσαν καὶ ζοῦσαν μόνο τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ) νὰ μιλοῦν, καὶ ἔνοιωσα τὴν καρδιὰ μου νὰ καίγεται στὰ λόγια τους, ντρέπομαι τώρα στοὺς καιροὺς ἐτούτους νὰ ἀκούω τὸ ψεῦδος -ἀπὸ τὰ στόματα τοῦ ψεύδους- νὰ θέλῃ νὰ διώξῃ τὴν ἀλήθεια. Ντρέπομαι νὰ ἀκούω τὴ ψευτολογικὴ τοῦ φόβου καὶ τῆς δειλίας νὰ θέλῃ νὰ διώξῃ τὴν πίστι, ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν λογικὴ τοῦ κόσμου.
Βλέπω τὸν διωγμὸ τῆς πίστεως καὶ τὸν διωγμὸ τῶν πιστῶν, ὄχι μόνον ἀπὸ καίσαρες καὶ ἐξουσιαστὲς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ποιμένες –τίποτε τὸ παράξενο «εἰ ἐμἐ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσι». Οὔτε τὰ μυστήρια σεβάστηκαν, οὔτε τὸν ναὸ, οὔτε τὰ ἱερὰ, οὔτε τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἀνάστασί Του. Κυνήγησαν τοὺς πιστοὺς, τώρα κυνηγοῦν τοὺς ἱερεῖς. Ἀπαγορεύουν ἀκόμη καὶ νὰ ἐξομολογοῦν, ὅσους δὲν ὑποκύπτουν στὶς ἀντίθεες διαταγές τους. Θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν τὶς ἐντολὲς, ποὺ οἱ ἴδιοι δέχτηκαν, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὰ φιλήδονα θελήματά τους.
Αὐτὸ ποὺ μὲ κάνει καὶ ντρέπομαι εἶναι ὅτι βλέπω καὶ ἀκούω χιλιάδες στόματα «ποιμένων» νὰ λένε ψέμματα στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ζητᾶνε ὑπακοὴ γιατὶ «αὐτὸ λέει ἡ ἐκκλησία, αὐτὸ λέει ἡ Σύνοδος καὶ ἡ Σύνοδος εἶναι Σύνοδος Πατέρων, ποὺ φωτίζει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο». Καὶ τὰ λένε αὐτοὶ ποὺ λειτουργοῦν φορῶντας μουρόπανα, σὲ αὐτοὺς ποὺ γιὰ νὰ κοινωνήσουν κατεβάζουν γιὰ κλάσματα τοῦ δευτερολέπτου τὸ δικό τους μουρόπανο καὶ ἀμέσως τὸ ξανανεβάζουν. Καὶ αὐτὰ «τοὺς φωτίζει ὁ Παράκλητος γιὰ νὰ τὰ λένε» -λένε. Αὐτοὶ οἱ τρομοκρατημένοι, οἱ σαρκιολάτρες, οἱ δειλοὶ καὶ φοβισμένοι λένε -καὶ προσπαθοῦν νὰ πείσουν- ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ φώτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅλη αὐτὴ ἡ ἀπερίγραπτη κατάστασι.
Ἀπλὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ποτὲ δὲν αἰσθάνθηκαν τίποτα ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Ὅσοι γεύτηκαν τὴν χάρι τοῦ Παρακλήτου, ἄλλα λένε καὶ ἄλλα πράττουν:
Αὐτὸς (ὁ Παράκλητος) δείχνει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἁγία δύναμι ποὺ ἐνοικεῖ μέσα του κάθε στιγμή. Τὴν σκέπη –τὴν νοητὴ ἰσχύ- ποὺ σκεπάζει παντοτε τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀποδιώκει ἀπ᾿ αὐτὸν κάθε βλάβη, ὥστε νὰ μὴν πλησιάσῃ στὴν ψυχή του ἤ στὸ σῶμα του.
«Οὗτος (ὁ Παράκλητος) δεικνύει τῷ ἀνθρώπῳ τὴν δύναμιν τὴν ἁγίαν, τὴν ἐνοικοῦσαν ἐν αὐτῷ ἐν παντὶ καιρῷ· τὴν σκέπην, τὴν ἰσχὺν τὴν νοητήν, τὴν σκεπάζουσαν τὸν ἄνθρωπον πάντοτε, καὶ ἀποδιώκουσαν ἀπ’ αὐτοῦ πᾶσαν βλάβην τοῦ μὴ προσεγγίσαι τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἢ τῷ σώματι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ 45-46
Τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιο λοιπὸν, δείχνει στὸν ἄνθρωπο αἰσθητὰ τὴν δύναμι τὴν Θεϊκὴ πάντοτε, ποὺ σκεπάζει καὶ προστατεῦει ἀπὸ κάθε βλάβη καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Ὅποιος ἔνοιωσε ἔστω καὶ ἕνα δευτερόλεπτο αὐτὴ τὴ θεϊκὴ δύναμι καὶ προστασία, μπορεῖ νὰ παρουσιάζεται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐντὸς τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου, μὲ τὰ δαιμονικά σύμβολα τοῦ φόβου καὶ νὰ βεβηλώνῃ ἀκόμη καὶ τὴν Ἀνάστασι;
Ἀποδεικνύει ὅτι ποτὲ δὲν πίστεψε στὸν Θεό κατὰ τὴν πίστι τῶν ἁγίων. Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ δείχνει τέτοια φροντίδα γιὰ τὸ σαρκίον του, μέχρι μανίας καὶ βεβηλώσεως τῶν ἱερῶν, ἄν ἔχει παραθέσει τὴν ψυχή του στὸν Θεό μὲ πίστι ἀληθινὴ, καὶ ἔχει γευτῇ τὴ συνέργεια τοῦ Θεοῦ.
«Ψυχὴ γὰρ ἡ ἅπαξ παραθεμένη ἑαυτὴν τῷ Θεῷ ἐν πίστει καὶ ἐν πολλῇ πείρᾳ δεξαμένη τὴν γεῦσιν τῆς συνεργίας αὐτοῦ, πάλιν ἑαυτῆς οὐ φροντίζει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.49
Καλά, ἐγὼ εἶμαι ἕνα ἐπηρμένο τίποτα, ἕνας ψεκασμένος, ἕνας ἀνεύθυνος, ἀνυπάκουος χαζός (ὅπως διατείνονται οἱ ποιμένες μας)· αὐτὰ ὅμως τὰ λέει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος. Κάνει λάθος; Ὑπερβάλει; Τί συμβαίνει;
Ἤ αὐτὸς κάνει λάθος ἤ οἱ σημερινοὶ ποιμένες δὲν πιστεύουν σωστά στὸν Θεό. Καὶ τὰ δύο μαζί δὲν γίνεται.
Σὲ ὅσους ἔχει ἀνατείλει τὸ φῶς τῆς πίστεως… κάθε στιγμή βλέπουν τὴν προνοια τὴν Πατρικὴ νὰ τοὺς ἐπισκιάζει, ἐκείνου τοῦ Πατέρα τοῦ ἀληθινοῦ ποὺ μὲ τὴν ἄμετρη ἀγάπη του ὑπερέχει ἀπὸ κάθε σαρκική πατρικὴ ἀγάπη, αὐτοῦ ποὺ μπορεῖ καὶ ἰσχύει περισσότερο ἀπὸ ὅλους νὰ συνεργήσῃ παραπάνω ἀπὸ ὅτι ζητοῦμε ἤ ἐπιθυμοῦμε ἤ σκεπτόμαστε.
«Ἐν οἷς γὰρ τὸ φῶς τῆς πίστεως ἀνατέλλει, οὐκέτι πάλιν ἀναισχυντοῦσιν ὑπὲρ ἑαυτῶν εὔξασθαι, οὐδὲ ἐξαιτήσασθαι παρὰ τῷ Θεῷ, »δὸς ἡμῖν τόδε», ἢ, »λάβε ἐξ ἡμῶν τόδε», οὐδὲ φροντίζουσιν ἑαυτῶν κατὰ πάντα τρόπον. Διότι, ἐν τοῖς νοεροῖς ὀφθαλμοῖς τῆς πίστεως, ἐν πάσῃ ὥρᾳ θεωροῦσι τὴν πρόνοιαν τὴν πατρικήν, ἐπισκιάζουσαν αὐτούς, ἐξ ἐκείνου τοῦ Πατρὸς τοῦ ἀληθινοῦ, τοῦ ὑπερέχοντος ἐν τῇ πολλῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ τῇ ἀμέτρῳ, πάσης ἀγάπης πατρικῆς σαρκικῆς, τοῦ δυναμένου καὶ ἰσχύοντος παρὰ πάντας συνεργῆσαι ἡμῖν ὑπερεκπερισσοῦ, ὑπὲρ ὃ αἰτούμεθα καὶ ἐνθυμούμεθα καὶ νοοῦμεν». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.49
Ἡ πατρικὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπείρως μεγαλύτερη ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη σαρκικὴ πατρικὴ ἀγάπη, προφανῶς καὶ ἀπὸ αὐτὴν τῶν σημερινῶν «πατέρων» καὶ «ποιμένων», ποὺ δὲν διστάζουν νὰ ἐκβιάζουν νὰ ἀπειλοῦν καὶ νὰ στέλνουν στὰ κοσμικὰ δικαστήρια τὰ παιδιά τους, ἱερεῖς καὶ λαϊκούς. Προφανῶς σὲ αὐτοὺς τὸ φῶς τῆς πίστεως οὐδέποτε ἔχει ἀνατείλει. Τῆς πίστεως τοῦ ἁγίου Ἱσαάκ, τοῦ ἁγίου Παϊσίου, τοῦ ἀγίου Πορφυρίου καὶ ὅλων τῶν ἁγίων τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας. Ἄν εἶχαν αὐτὴν τὴν πίστι θὰ ἔβλεπαν ἐν πάσῃ ὥρᾳ τὴν πρόνοιαν τὴν πατρικήν, ἐπισκιάζουσαν αὐτούς, καὶ δὲν θὰ γινόταν μασκοφορεμένοι καρνάβαλοι, θεατρίζοντες τὰ ἱερὰ μυστήρια καὶ δὲν θὰ δίωκαν τοὺς θέλοντας εὐσεβῶς ζεῖν.
Προσπαθοῦν οἱ ποιμένες (καὶ οἱ συνοδοιπόροι τους ἐννοεῖται) νὰ παρουσιάσουν ὅσα λένε γιὰ ἀρρώστιες, ἐμβόλια, κινδύνους κλπ, ὡς ἀποτελέσματα τῆς «γνώσεως», ποὺ παρουσιάζουν οἱ «εἰδικοί», ἐφαρμόζουν οἱ πολιτικοί, καὶ προπαγανδίζουν, ὄχι δωρεάν, οἱ δημοσιογράφοι.
Μὰ καὶ ἀκριβὴ καὶ ἀληθὴ νὰ ἦσαν ὅλα ὅσα παρουσιάζονται -καὶ στὴν ἔκτασι ποὺ παρουσιάζονται- πάλι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει ἀληθῶς, οὔτε θὰ σκιαζόταν, οὔτε θὰ πρόδιδε τὴν πίστι καὶ τὰ ἱερὰ ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὸν διασταγμό. Αὐτὰ εἶναι πράγματα θεμελιώδη καὶ βασικὰ τῆς πίστεως. Ἡ φυσικὴ γνώσις εἶναι ἐνάντια στὴν πίστι. Ὁ ἄνθρωπος τῆς γνώσεως γιὰ νὰ κάνῃ κάτι θὰ τὸ ψάξῃ, θὰ τὸ ἐξετάσῃ, θὰ δῇ ἄν εἶναι δυνατὸν καὶ πῶς νὰ πραγματοποιηθῇ, αὐτὸ ποὺ σκέφτεται καὶ θέλει.
«Οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ὁρισμὸς τῆς (φυσικῆς) γνώσεως, ὅτι ἐκτὸς ἐξετάσεως καὶ ἐρεύνης ποιῆσαί τι πρᾶγμα οὐκ ἐξουσιάζει. Ἀλλ’ ἐξετάζει εἰ δυνατὸν γενέσθαι ὅπερ ἐνθυμεῖται καὶ θέλει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.50
Ἡ πίστις ὅμως; Ἡ πίστις καταλύει ὅλους τοὺς νόμους τῆς γνώσεως, ὄχι τῆς πνευματικῆς, ἀλλά τῆς φυσικῆς γνώσεως.
«Ἡ δὲ πίστις, τί; Ἡ δὲ πίστις ἐστὶ λύσις ἐν πᾶσι τοῖς ἑαυτοῖς τῶν νόμων τῆς γνώσεως, οὐχὶ τῆς πνευματικῆς λέγομεν (ἀλλὰ τῆς φυσικῆς)». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.49-50
«Μὰ εἶναι δυνατὸν;» θὰ ἀναφωνήσῃ ὁ διαφωτισμένος οἰκουμενιστὴς τῆς σήμερον. «Εἶναι δυνατὸν νὰ λέγονται τέτοια πράγματα; στὸν καιρὸ τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς ἐλευθερίας;» Χορτάσαμε γνώσι καὶ ἐπιστήμη καὶ ἐλευθερία. Εἰδικῶς τοὺς τελευταίους 14 μῆνες, ποὺ συμμετέχει καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ-πνευματικὸ διευθυντήριο, χορτάσαμε καὶ ὀρθοδοξία καὶ ὀρθοπραξία.
Ἀναμφιβόλως ἡ πίστις ποὺ οἱ πατέρες ἐβίωσαν καὶ στὴν ὁποία ἀναφέρονται εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν σημερινῶν ποιμένων μας. Τὸ ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα τους. Ὅποιος θέλει ἄς σκεφτεῖ τὰ παραπάνω λόγια τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ καὶ τὰ ὅσα λένε καὶ πράττουν οἱ ρασοφοροῦντες προαγωγοὶ τοῦ φόβου καὶ κήρυκες τῆς ὑποτέλειας καὶ τῆς δουλείας.
Πιστεύουν ἄλλη πίστι. Γνωρίζουν ἄλλην γνώσι.
Ὅταν ἐπισκιάσει ὁ παράκλητος τὸν ἄνθρωπο (ὅπως ἀναφέρθηκε παραπάνω) τὸτε ὁρμᾶ ἡ ψυχὴ καὶ λόγῳ τῆς ἐλπίδας τοῦ Θεοῦ καταφρονεῖ κάθε κίνδυνο καὶ μὲ τὰ φτερὰ τῆς πίστεως ὑψοῦται πάνω ἀπὸ τήν ὀρατὴ κτίσι καὶ εἶναι πάντα σὰν μεθυσμένη ἀπὸ τὴν ἔκπληξι τῆς κατὰ Θεὸν μέριμνας…
«Καὶ ὁρμᾷ (ἡ ψυχὴ) καὶ καταφρονεῖ παντὸς κινδύνου τῇ ἐλπίδι τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐν τοῖς πτεροῖς τῆς πίστεως ὑψοῦται ἐκ τῆς ὁρατῆς κτίσεως, καὶ ὡς μεθύουσα γίνεται ᾀεὶ ἐν τῇ ἐκπλήξει τῆς μερίμνης τῆς κατὰ Θεὸν» ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.46
Αὐτὰ ὅμως συμβαίνουν καὶ τὰ βρίσκουμε μέσα μας ὅταν δὲν καλύψουμε τὴν γνώσι μὲ τὸ θέλημά μας τὸ φιλήδονο.
«Καὶ ταῦτα εὑρίσκομεν ἐν ἑαυτοῖς, ὅταν μὴ καλύψωμεν αὐτὴν τῷ θελήματι ἡμῶν τῷ φιληδόνῳ». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.45
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀφορμὴ τῆς παρούσης «πίστεως» τῶν ποιμένων μας καὶ πολλῶν ἐξ ἡμῶν τῶν ποιμενομένων. Καλύπτουμε τὰ πάντα μὲ τὸ θέλημά μας τὸ φιλήδονο. Φιληδονία δὲν ἀφορᾶ μόνον τὶς σαρκικὲς ἡδονές. «Ἡ φυσίωσις τῆς εὐπρεπείας τῆς ἐξουσίας», ποὺ πάλιν ἀναφέρει ὁ ἄββάς Ἰσαάκ, δὲν εἶναι φιληδονία; Αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ ἐπίσκοποι καὶ διατάζουν, καὶ ἀπαγορεύουν, καὶ βιάζουν συνειδήσεις καὶ συνεργάζονται μὲ τὶς ἐξουσίες, λαμβάνοντας τὰ αἰσχρὰ ὑλικὰ ἀνταλάγματα -ἀπὸ ἕνα μπράβο καὶ μιὰ δημοσιότητα μέχρι ἐπιχορηγήσεις καὶ ἀβάντες πάσης φύσεως, τί εἶναι; Γιατὶ κατήντησαν νὰ παρουσιάζονται ὄχι μόνον ἐμβολιαζόμενοι δημοσίως, ἀλλὰ καὶ ψευδόμενοι ὅτι ἔχουν προσβληθῇ ἀπὸ κορωνοϊό προκειμένου νὰ ἐπηρεάσουν τὸν λαό; Δὲν εἶναι μόνον ἡ περίπτωσις ποὺ ἀναφέρει ὁ κ. Σπυρίδων Ζορμπαλάς (1). Γνωρίζουμε καὶ ἄλλες περιπτώσεις τέτοιες. Ἅλλος ἕνας λόγος νὰ ντρεπόμαστε γιὰ τὴν κατάντια μας. Νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στοὺς φιλόδοξους ποὺ προκειμένου νὰ ἀνέλθουν στὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα ὑπερθεματίζουν καὶ δημαγωγοῦν…
Καὶ εἶναι καὶ ἡ πιὸ ἤπια ἐκδοχή, τὸ ὅτι ποτὲ δὲν γνώρισαν τὴν πίστι τῶν ἁγίων. Αὐτὸ δὲν τοὺς κάνει λιγώτερο προδότες ὅμως. Εὑρίσκονται εἰς τόπον διαδόχων τῶν Ἀποστόλων καὶ προδίδουν τὴν ἀποστολή τους. Ὁ Ἰούδας εὑρίσκετο σὲ τάξι μαθητοῦ. Τί γινόταν στὴν ψυχή του, πόσο πίστευε, ἄν πίστευε, τί ἀκριβῶς πίστευε, δύσκολο νὰ λεχθῇ. Πάντως πρόδωσε. Αὐτὸ εἶναι σίγουρο, ὅσο σίγουρη εἶναι καὶ ἡ προδοσία τῶν σημερινῶν ποιμένων.
Ἄν πάλι γνώρισαν τὴν πίστι καὶ κατήντησαν νὰ ξαναγυρίσουν στὴν ψυχικὴ γνώσι τῶν εἰδικῶν καὶ τῶν ἐπιστημόνων καὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου ἐτούτου –γιατὶ ἀκόυω ὅτι ὁ τάδε ἐπίσκοπος ποὺ ἦταν παραδοσιακὸς, ποὺ ἦταν πατερικὸς ποὺ ἦταν πολλὰ καὶ διάφορα καὶ τώρα μασκοφορεῖ, ἐμβολιάζεται δημοσίως, καὶ κυνηγᾶ τοὺς ἱερεῖς καὶ ὅλα τὰ συναφή- μὲ τί μοιάζουν;
Αὐτὸς ποὺ ἀξιώθηκε νὰ γευτῇ τὴν γλύκα τῆς πίστεως καὶ μετὰ ξαναγύρισε στὴ γνώσι τὴν ψυχικὴ μέ τί μοιάζει; Μὲ αὐτὸν ποὺ βρῆκε πολύτιμο μαργαριτάρι καὶ τὸ ἄλλαξε μὲ χάλκινη δεκάρα καὶ μὲ αὐτὸν ποὺ ἄφησε τὴν αὐτεξούσια ἐλευθερία καὶ δέχτηκε τὸν ξεπεσμό, γεμάτο φόβο καὶ δουλεία.
«Ἐρώτησις : Ὁ ἀξιωθεὶς γεύσασθαι τῆς ἡδύτητος τῆς πίστεως καὶ πάλιν στραφεὶς πρὸς τὴν γνῶσιν τῆς ψυχῆς, ἐν τίνι διαφέρει τὸ πρᾶγμα αὐτοῦ; Ἀπόκρισις : Τῷ εὑρόντι μαργαρίτην πολύτιμον καὶ ἀλλάξαντι αὐτὸν εἰς ὀβολὸν χαλκοῦ, τῷ ἐάσαντι ἐλευθερίαν αὐτεξούσιον καὶ στραφέντι εἰς τοὺς τρόπους τῆς πτωχείας, πεπληρωμένους φόβου καὶ δουλείας». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ 253-4
Ἀκριβῶς ὅπως τὸ λέει ὁ ἄββᾶς Ἰσαάκ. Ξεπεσμὸς γεμάτος φόβο καὶ δουλεία.
Βαρὺ νὰ βλέπεις λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου καὶ τοὺς πιστοὺς Του νὰ ἔχουν πετάξει τὰ τίμια καὶ τρομαγμένοι καὶ κημοφοροῦντες νὰ σκαλίζουν στὰ σκουπίδια τῶν νεοεποχίτικων χωματερῶν γιὰ νὰ τραφοῦν μὲ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ τοὺς προσφέρουν οἱ σύγχρονοι χοιροβοσκοὶ, ἀλλαλάζοντες «ὑπακοὴ-ὑπακοή» καὶ ἀκολουθοῦντες τὸν μαινόμενο ὄχλο ποὺ ζητᾶ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν … κανονικότητα….
Πῶς νὰ μὴν ντρέπεται κανείς; Καὶ περισσότερο ποὺ παρατηροῦμε ἄπρακτοι, λὲς καὶ βλέπουμε ταινία. Ὅσοι τὸ νοιώθουν ἄς συμπαρασταθοῦν σὲ ὅσους προσπαθοῦν κάτι νὰ ὀργανώσουν, κάποια ἔμπρακτη ἀντίστασι.
Ὅταν κάποτε ἐρωτηθοῦμε ἤ σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο ἤ στὸν ἄλλο, τί κάναμε ὅταν γινόταν ὁ χαλασμός, τί θὰ ἀπαντήσουμε; Ὅτι ρητορεύαμε καὶ παπαγαλίζαμε πατερικά χωρία ἤ ὅτι «προσευχόμεθα» μασκοφορεμένοι ἤ ὄχι; Καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ.
Εἶναι καιροὶ μαρτυρίου καὶ μαρτυρίας, βρὲ παιδιά. Καὶ εἶναι μόνον ἡ ἀρχή. Τί δὲν καταλαβαίνουμε; Ποιούς κοιτᾶμε, ἀπὸ ποιούς παραδειγματιζόμαστε;
Οἱ καιροὶ τοῦτοι εἶναι καιροὶ μαρτυρίου. Ὁ Θεὸς νὰ βοηθήσῃ τὶς ψυχὲς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν μὲ εἰλικρίνεια καὶ ὄχι μὲ πανουργία. Νὰ βοηθήσῃ νὰ ὑπομείνουν τὴν βία, στὸν καιρό τοῦ μέχρι αἵματος ἀγῶνος. Τὸ αἷμα ἤδη τρέχει…
«Δυνατὸς εἶ, Κύριε, ἡ πηγὴ πάσης βοηθείας, ὑποστηρίξαι ἐν τοῖς τοιούτοις καιροῖς, οἵτινές εἰσι μαρτυρίας καιροί, τὰς νυμφευσαμένας σοι ἑαυτὰς μετὰ χαρᾶς ψυχάς, ὁ οὐράνιος νυμφίος, καὶ δεδωκυΐας τὰς συνθήκας τῆς ἁγιότητος ἐν συνέσει μετὰ εἰλικρινείας κινήσεων, καὶ οὐ μετὰ πανουργίας. Διὸ δώρησαι αὐταῖς δύναμιν μετὰ παῤῥησίας καθελεῖν ὠχυρωμένα τείχη, καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς ἀληθείας, ἵνα μὴ τοῦ ἰδίου σκοποῦ ἀστοχήσωσι βίᾳ ἀνυπομονήτῳ ἐν τῷ καιρῷ, ἐν ᾧ περὶ αἵματος ἀνταγώνισμα γίνεται». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.40
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων 21.5.2021
(1) Μητροπολίτης κηρύττει στον ναό ψευδώς ότι πέρασε την ασθένεια του κορονοϊού!
http://aktines.blogspot.com/2021/05/blog-post_3.html#more
Ο Χριστός ήταν Έλληνας – Η καταγωγή του, το όνομά του, ντοκουμέντα –
Σταράτες κουβέντες
22/04/2011
Πριν μπούμε, αδέρφια και να τεκμηριώσουμε τούτο το τρομερά δύσκολο εγχείρημα για την καταγωγή του Χριστού, κάνομε μνεία τα εξής βοηθητικά αλλά σημαντικά:
α’ Η προσωνυμία Χριστός εννοεί Μεσίας. Ο απεσταλμένος από το Θεό για τη σωτηρία του ανθρώπου. Δηλαδή, χρισμένος σωτήρας.
β’ Το όνομά του, Ιησούς, είναι παράφραση στην εβραϊκή γλώσσα του ελληνικού ονόματος Ιάσων. Άρα, το αρχικό, το πραγματικό είναι Ιάσων Χριστός.
γ’ Ο Χριστός ήταν Φιλισταίος, όπως θα ιδούμε παρακάτω. Οι Φιλισταίοι ήταν Κρήτες άποικοι. Από την αρχαία εποχή –τότες που οι πολεμοχαρείς Δωριείς κατέβηκαν στην Ελλάδα και στην Κρήτη- πολλοί Μινωίτες με αρχηγό το Φίλιστο έφυγαν από τη Φαιστό με τα πλοία τους, τράβηξαν ανατολικά και μετοίκησαν σε μια χώρα στα παράλια της Μέσης Ανατολής. Η χώρα αυτή και οι κάτοικοί της, Κρήτες και ντόπιοι, από τότε πήραν το σημερινό όνομά τους από το όνομα του Φίλιστου.
Από το Φίλιστος, η χώρα Φιλιστίνη και μετά από παράφραση Παλαιστίνη.
Από το Φιλισταίοι, μετά από παράφραση, οι κάτοικοι Παλαιστίνιοι.
Να μπούμε τώρα στο κυρίως θέμα μας, την ελληνικότητα του Χριστού. Μιλάμε για την ανθρώπινη φύση του, γιατί η θεϊκή είναι δεδομένη. Ήταν υιός τού Θεού.
δ’ Ο Θεάνθρωπος Χριστός γεννήθηκε στην Παλαιστίνη, που εκατοικείτο εκείνη την εποχή και από Έλληνες (Αλεξανδρινούς), και από Εβραίους, αλλά και από κρητικογενείς Φιλισταίους, όπως αναλύσαμε παραπάνω. Οι Φιλισταίοι ήταν Έλληνες από την Κρήτη. Το αναφέρει αυτό ακόμη και η μυθολογία των Εβραίων, η βίβλος(Παλαιά Διαθήκη).
ε’ Το όνομα της μητέρας του Ιάσωνα-Ιησού Χριστού είναι Μαρία και είναι Μινωικό. Το αρχικό ήταν Μάϊρα, που με αναγραμματισμό γίνηκε Μαρία. Το Εβραϊκό Μάριαμ προήλθε από το Μινωικό Μάϊρα(Μαρία)
στ’ Η μητρική γλώσσα του Χριστού ήταν η ελληνική γλώσσα. Το αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ» το είχε αποκαλύψει πολύ παλιά, όμως τα τεύχη εκείνα εξαφανιστήκανε μυστηριωδώς. Βέβαια, ο Χριστός μιλούσε και την αραμαϊκή γλώσσα της Μέσης Ανατολής(Συρία-Χαναάν), την οποία οι Εβραίοι δε γνώριζαν την εποχή του Χριστού.
Από απόκρυφο ευαγγέλιο που βρίσκεται στις βιβλιοθήκες του Βατικανού, ο Χριστός είπε: «Εμέ υβρίζετε. Όμως μην υβρίζετε το Άγιον Πνεύμα. Το Άγιον Πνεύμα του Σύμπαντος εστί η Ελλάς! ήτις γεννά ανθρώπους κα’γώ ειμί ο υιός του Ανθρώπου». Εδώ, στη ρήση αυτή, ο ίδιος ο Ιησούς(Ιάσων) Χριστός αποκαλύπτει την ελληνικότητά του.
Ντοκουμέντα για
την ελληνικότητά του (Από την Καινή Διαθήκη και άλλες ενδείξεις)
• Η φιλοσοφική έκφραση και ο λόγος του Χριστού, που είναι ταυτόσημος με των αρχαίων Ελλήνων σοφών και κυρίως του Ισοκράτη. Του Χριστου, βέβαια, ο λόγος και το μήνυμα μεταφράζεται σε δυο και μοναδικές λέξεις: “Αγαπάτε αλλήλους”. Όλη η διδασκαλία του Χριστού μετουσιώνεται σ’αυτή τη μεγαλειώδη φράση!
• Το άγιο φως παρουσιάζεται μόνο στον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη, σε κανέναν άλλο ιερωμένο άλλου θρησκευτικού δόγματος.
•Το Μέγα Σάββατο ακούμε τον ψαλμό του Ιωσήφ από Αριμαθαία προς τον Πιλάτο που του λέει: «Δώσε μου το σώμα του Ιησού να το ενταφιάσω, γιατί ξένος είναι και δεν έχει πού την κεφαλή κλίνει».
• Εκείνος που σήκωσε το Χριστό και από το σταυρό τον πήγε στον τάφο στο κτήμα του Αριμαθαίου ήταν Έλληνας από την Κρήτη(Φιλισταίος) και λεγότανε Νικόδημος.
• Ο θρήνος της Παναγίας (τα λεγόμενα απόκρυφα ευαγγέλια). Έκλαιγε η μάνα του Χριστού στο Γολγοθά κάτω από το σταυρό του υιού της και έλεγε: «Ώ άνομοι Ιουδαίοι, πώς σταυρώνετε έναν ξένο…!!!» Προσέξετε, αδέρφια, η Παναγία αποκαλεί το γιο της, το Χριστό «ξένο» προς τους Ιουδαίους. Δηλαδή, όχι Εβραίο.
•Ο Χριστός δεν είχε σε εκτίμηση τους Εβραίους, τους οποίους αποκαλεί λαό μισθαρό, υποκριτή, βλάσφημο και αμαρτωλό.
• Δίδει ονόματα ελληνικά στους μαθητές του (Πέτρος-από την πέτρα, Φίλιππος- από το φίλος κ.α.).
• Όταν του είπαν πως θέλουν να τον δουν κάποιοι Έλληνες, χάρηκε και είπε: «Αλήθεια σας λέγω. Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του Ανθρώπου».
•Ο Χριστός διακήρυξε το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού –το θείο πνεύμα- λέγοντας: «Δεν υπάρχει Ιουδαίος, ούτε Έλληνας, γιατί όλοι είμαστε αδελφοί».
Διακηρύσει και προτρέπει προς την έρευνα, δηλαδή το «αεικίνητον» των Ελλήνων, σε αντίθεση με τις εβραϊκές σοφίες: «πίστευε και μη ερεύνα». Εδώ φαίνεται πως το πνεύμα του είναι εναρμονισμένο με τη φυλετική του καταγωγή, με το ανήσυχο ερευνητικό πνεύμα των προγόνων του Ελλήνων.
• Ο Χριστός είναι πολέμιος της φιλαργυρίας. Σε αντίθεση με τους Εβραίους που η τσιγκουνιά και ο χρηματισμός είναι φυλετικό τους γνώρισμα.
•Η εμφάνιση του Χριστού. Ντυνόταν με αρχαίο ελληνικό χιτώνα, χωρίς κάλυμμα στην κεφαλή. Σε αντίθεση με την κελεμπία στο σώμα και το ντουρμπάνι στο κεφάλι των Εβραίων.
• Και το αποκορύφωμα των αποδείξεων πως ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος αλλά Έλληνας, είναι η ίδια η ανθρώπινη μορφή του. Είχε ολοκάθαρα τα χαραχτηριστικά της φυλής των Ιαπετών, απόπου κατάγονται οι αρχαίοι Έλληνες. Ήταν ψηλός, ξανθός, με γαλανά μάθια, με ίσα κλασσική μύτη, με λεπτά χαραχτηριστικά. Ενώ οι Εβραίοι είναι το ακριβώς αντίθετο. Κοντοί, μελαχροινοί, με μαύρα μικρά μάθια, με γαμψές μύτες και τα χοντρά χαραχτηριστικά της σημίτικης φυλής από την οποία ποσέρνουν.
Αδέρφια Έλληνες, όπως διαπιστώσαμε ο Χριστός ήταν πέρα για πέρα Έλληνας, από τη Μινωϊκή Κρήτη. Και το ευλογημένο έθνος του Θεού είναι η πατρίδα μας. Η αγάπη και η εύνοια του Θεού προς τον ελληνισμό έχει εκδηλωθεί με τα ευαγγέλια, που γράφτηκαν σε γλώσσα ελληνική. Με τα ελληνικά σύμβολα «ΙΧΘΥΣ» =(Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ). Με το όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου «Εν τούτω Νίκα». Με την αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου στην Πάτμο (νησί και γλώσσα ελληνικά). Και με αμέτρητα άλλα άγια σημάδια.
Δυστυχώς και δεν είναι σε τιμή τους, οι Εβραίοι, ενώ σταυρώσανε τον Έλληνα Ιάσων-Ιησού Χριστό Σωτήρα του κόσμου βγαίνουν κι αποπάνω και σφετερίζονται τώρα για λόγους οικονομισάς και παγκόσμιας επικράτησης την καταγωγή του.
Δυστυχώς, τουλάχιστον οι Έλληνες επιστήμονες, θεολόγοι και ιεράρχες δεν εντρυφήσανε πάνω σ’αυτό το τεράστιο για τη χριστιανοσύνη και τον Ελληνισμό θέμα όσο θα έπρεπε και αφήσανε άλλους… να αλωνίζουν και οι λόγοι που το κάμανε μας βάζουν σε προβληματισμούς… Θα ήταν μεγαλοσύνη έστω και τώρα να το κάνουν και να δώσουν μια ξεκάθαρη, επίσημη απάντηση στους λαούς.
Οι απανταχού Έλληνες να είμαστε υπερήφανοι που ο Ιάσων-Ιησους Χριστός ήταν η ενσάρκωση του πνεύματος της φωτοδότρας Ελλάδας, για κείνο και η πατρίδα μας είναι η καρδιά και η σημαία του κόσμου. Και μια πάρτε παρεπάνω εμείς οι απόγονοι του Μίνωα και του Φίλιστου από τους οποίους προέρχεται η γενιά του Ιάσων-Ιησού. Και μια που είναι δικός μας, να μου επιτρέψετε να εκφραστώ, με σεβασμό βέβαια προς Εκείνον, με μια μαντινάδα.
«Ήθελα να’μουνε ληστής
στου Γολγοθά τη μ-πάντα,
για να φωνάξω του Χριστού
Αδέρφι μου, νταγιάντα!»
(Ευχαριστούμε πολύ τον εξαίρετο φίλο και μεγάλο πατριώτη και Κρητίκαρο Γιάννη Σωπασή- «ΔΑΝΑΟ»,από τα Αχελιανά Μυλοποτάμου, γόνο του ξακουστού οπλαρχηγού στο Αρκάδι Σωπή ή Κούβου που μας παραχώρησε το αρχείο του για να παρουσιάσομε τούτο το δύσκολο άρθρο).
* Δημήτρης Κοτζάκης, τέως αστυνομικός και δάσκαλος, κονεύγει στο Ντυμπάκι, κάνει το συγγραφέα και δηλώνει ελεύθερος.
Οσοι εχουν διαβάσει ιερους νηπτικους πατερες θα εχουν σιγουρα δει την εξης διδαχη: Αρχη μετανοιας ειναι η νηστεια. Πειτε μου σας παρακαλω ποσοι απο τους αρχιερεις εν Ελλαδι εχουν αρχισει μετανοια, που οι κοιλιες τους φουσκωνουν κ τεντωνουν τα XXXXL ρασα τους? Ειναι αναξιοι, επιδιωκουν τους θρονους τα δεσποτικα μεγαρα τα λουκουλια καθημερινα γεύματα κ την αγαστη συνεργασια με την εταιρα εξουσια τους πολιτικους. Ηταν φυσικο να φορεσουν κ μασκες κ ανασταση μερα μεσημερι να κανουν . Δηλαδη τωρα μας προξενουν αρνητικοι εντυπωση οι φαρισαιοι της ιεραχειας? Το οτι οι περισοτεροι ειναι τετραπαχα δαμαλια δεν σας ηταν αρκετο? Βεβαια τωρα ξεπερασαν το ρουβικωνα. Πλεον βλασφημουν το Αγιο πνευμα κ εμποδιζουν τους πιστους να αγιασουν.
Το μεγαλύτερο και βαρύτερο αμάρτημα του ανθρώπου, για το οποίο δεν υπάρχει συγχώρεση, είναι η προσβολή του Αγίου Πνεύματος !! ( .και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι” Ματθ. 12 :28-32) Κι όμως αυτοί η συμμορία είναι παντελώς αδίστακτη. Όχι μόνον προσβάλουν το Πανάγιο Πνεύμα, αλλά ματαιοπονούν με δυσώδη λύσσα, με το να εμποδίζουν τους πιστούς να απολαμβάνουν τις δωρεές Του! (Πνεύμα Κυρίου του Θεού επ’ Εμέ· διότι ο Κύριος Με έχρισε ίνα ευαγγελίζωμαι τοις πτωχοίς·) Και σαν να μην έφτανε αυτό διαφημίζουν τις δωρεές του διαβόλου,ως δώρα Θεού!! (βλ.δηλώσεις Μητρ.Φθιώτιδος μετά τον εμβολιασμό του) https://youtu.be/ceRGMs8czAw
Δώρο του θεού του. Ποιός είναι αυτός όλοι καταλαβαίνουμε.
Ο 52ΧΡΟΝΟς ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΚΡΗΤΗΣ ΑΝΗΨΙΟΣ ΜΟΥ 1 ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΛΑΣΗΘΕΙΟΥ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ
https://www.youtube.com/watch?v=ihcUMvDYFIc&ab_channel=Reporter
https://www.youtube.com/watch?v=kHJu2Gz3p5I&ab_channel=%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF%CE%9F%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82