Το Ίδρυμα Rockefeller και η ΝΕΑ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ... Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

Το Ίδρυμα Rockefeller και η ΝΕΑ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ... Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

21 Μαρτίου, 2022 5 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:2,488
Μοίρασέ το

 

 

Whitney Webb, δημοσιογράφος και ερευνήτρια: “Ο απώτερος στόχος των NACs, δεν είναι η βιωσιμότητα ή η διατήρηση. Είναι η χρηματιστικοποίηση της φύσης, δηλαδή η μετατροπή της φύσης σε εμπόρευμα που μπορεί να χρησιοποιηθεί για να συνεχίσει να ανθεί η σημερινή διεφθαρμένη οικοομία της Wall Street, με το πρόσχημα της προστασίας τους περιβάλλοντος και της αποτροπής της περαιτέρω υποβάθμισής του.”

 

Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας… είναι ο κόσμος μας, έτσι όπως τον σχεδίασε και τον υλοποιεί εδώ και δεκαετίες το εβραιοσιωνιστικό καρτέλ των καμπαλιστών Ροκφέλλερ, που κυβερνά  πίσω από τα παρασκήνια την Αμερική και μαζί με τον Ρότσιλντ, ολόκληρο τον κόσμο.

Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, είναι ήδη πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες.

Τα δηλητήρια στο πιάτο μας, είναι ήδη μια εφιαλτική πραγματικότητα.

Έγιναν θεοί, στη θέση Του Θεού…

Τι πιθανότητα σωτηρίας έχουμε;

Μικρές ομάδες αυτοσυντήρησης, ένωση των ομάδων, αντίσταση και … ο Θεός βοηθός.

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

 

Το Πραγματικό Κόστος της γεωργίας Rockefeller και η Νέα Ατζέντα για τα τρόφιμα (Μέρος 1ο)

Λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ίδρυμα Rockefeller ξεκίνησε μια προσπάθεια να επιφέρει μια μεταμόρφωση της παγκόσμιας γεωργίας. Το έκαναν αυτό, εν μέρει, με την “κοινωνική μηχανική” της επιστημονικής κουλτούρας, ώστε όχι μόνο να αποδεχτεί αλλά και να προωθήσει τη χρήση γενετικά τροποποιημένων τροφίμων και επικίνδυνων βιοτεχνολογιών. Και τώρα, το ξανακάνουν.

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος

Λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ίδρυμα Rockefeller ξεκίνησε μια προσπάθεια να επιφέρει μια μεταμόρφωση της παγκόσμιας γεωργίας. Το έκαναν αυτό, εν μέρει, με την “κοινωνική μηχανική” της επιστημονικής κουλτούρας, ώστε όχι μόνο να αποδεχτεί αλλά και να προωθήσει τη χρήση γενετικά τροποποιημένων τροφίμων και επικίνδυνων βιοτεχνολογιών. Και τώρα, το ξανακάνουν.

Αυτή η νέα απόπειρα αλλαγής πολιτικής περιγράφεται σε ένα έγγραφο με τίτλο “Το αληθινό κόστος των τροφίμων : Μετρώντας τι έχει σημασία για τον μετασχηματισμό του αμερικανικού συστήματος τροφίμων” ( “The True Cost of Food: Measuring What Matters to Transform the U.S. Food System”). Στην έκθεση γίνεται αναφορά τόσο στην κρίση του Covid-19 όσο και στην κλιματική κρίση, υποστηρίζοντας ότι τώρα είναι η ευκαιρία που περιμέναμε για να πραγματοποιήσουμε “μετασχηματιστική αλλαγή” στην παραγωγή τροφίμων.

Η έκθεση είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Ιδρύματος Rockefeller, διαφόρων ακαδημαϊκών από κορυφαία πανεπιστήμια, του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση και του Ιδρύματος True Price. Επικεφαλής της ανάλυσης ήταν τα μέλη της “True Price“, μιας ολλανδικής εταιρείας που περιγράφει τον εαυτό της ως: “κοινωνική επιχείρηση με αποστολή την υλοποίηση βιώσιμων προϊόντων που είναι προσιτά σε όλους, επιτρέποντας στους καταναλωτές να βλέπουν και να πληρώνουν εθελοντικά την πραγματική τιμή των προϊόντων που αγοράζουν”.

Επικεφαλής της ομάδας “True Price” είναι ο Michel Scholte, απόφοιτος του δικτύου “Global Shapers Network” του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ο Adrian de Groot Ruiz, επίσης πρώην “Global Shaper” του WEF και ο Herman Mulder, πρώην γενικός διευθυντής της ABN AMRO, μιας από τις κορυφαίες τράπεζες αγροτικών επιχειρήσεων στον κόσμο!

Ο επιδιωκόμενος στόχος της έκθεσης είναι να αποκαλύψει το “πραγματικό κόστος” των τροφίμων στις ΗΠΑ, το οποίο υποστηρίζεται ότι ανέρχεται σε τουλάχιστον 3,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, τρεις φορές περισσότερο από το 1,1 τρισεκατομμύριο δολάρια που δαπανούν οι Αμερικανοί ετησίως για τρόφιμα.

Σε αυτή την “ανάλυση κόστους” περιλαμβάνονται πράγματα όπως οι ασθένειες που σχετίζονται με τη διατροφή, η ατμοσφαιρική ρύπανση, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και η μειωμένη βιοποικιλότητα – όλα εύλογες ανησυχίες. Ωστόσο, για να καταλάβει κανείς την πραγματική ατζέντα που παίζεται, πρέπει να διαβάσει πέρα από την ανθισμένη γλώσσα και τις δημοφιλείς λέξεις-κλειδιά. Όπως σημειώνει ο συγγραφέας και ερευνητής William Engdahl:

Όπως ξεκαθαρίζει ο Engdahl, μια τέτοια έκθεση αποσπά την προσοχή από το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του “κόστους” που σχετίζεται με τη βιομηχανία τροφίμων μπορεί να αποδοθεί άμεσα στους ίδιους τους Rockefellers και στον ρόλο τους στη δημιουργία της σημερινής βιομηχανοποιημένης αλυσίδας τροφίμων, η οποία όχι μόνο προκάλεσε καταστροφή στην παγκόσμια γεωργία, αλλά συνέβαλε και στην έκρηξη των χρόνιων ασθενειών. Οι δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία που προκλήθηκαν από την εισαγωγή των ΓΤΟ καλλιεργειών στη σύγχρονη γεωργία και την επακόλουθη έλλειψη δοκιμών ασφαλείας δεν μπορούν να υπερτονιστούν. Αυτό θα αναλυθεί λεπτομερώς στο μέρος 2.

Ακολουθώντας το κλασικό μοντέλο πρόβλημα-αντίδραση-λύση, η έκθεση κάνει αναφορά στις επιπτώσεις του Covid-19 στην τρέχουσα αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων, δηλώνοντας ότι το σύστημα τροφίμων πρέπει να γίνει πιο ανθεκτικό.

Αυτό είναι ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα ζητήματα είναι άμεσο αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων για την καθιέρωση δρακόντειων αποκλεισμών και άλλων μη επιστημονικών πολιτικών, ΟΧΙ ενός ιού ή μιας ασθένειας που ονομάζεται “Covid-19”. Και για να μην ξεχνιόμαστε, η έκδοση του 2012 του Rockefeller, “Σενάρια για το μέλλον της τεχνολογίας και της διεθνούς ανάπτυξης” (σελ. 18, “Lockstep”) περιγράφει πολλές πτυχές του δράματος του Covid-19 με στοιχειώδεις λεπτομέρειες.

Σύμφωνα με την έκθεση Rockefeller, ο τρόπος για την κατασκευή μιας πιο ανθεκτικής αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων είναι η αύξηση της εταιρικής συμμετοχής μέσω της εστίασης στην εκβιομηχάνιση και την τεχνολογική καινοτομία. Ωστόσο, πρόκειται για τα ίδια ακριβώς μέτρα που προκάλεσαν πολλά από τα ζητήματα που περιγράφονται.

Για παράδειγμα, η έκθεση κάνει αναφορά στην “υγεία του εδάφους” ως πρωταρχικό μέλημα. Ωστόσο, είναι ακριβώς η ευρεία εφαρμογή των σύγχρονων τεχνικών καλλιέργειας (που περιλαμβάνουν τη χρήση τεχνητών λιπασμάτων και τον ψεκασμό φυτοφαρμάκων) -που υποστηρίζεται από τους Rockefellers- που εξ αρχής έχει εξαντλήσει τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η έκθεση ΔΕΝ κάνει καμία αναφορά στην αγροοικολογία ή σε άλλες αναγεννητικές μεθόδους φυσικής γεωργίας που επιδιώκουν την αξιοποίηση, διατήρηση και ενίσχυση των βιολογικών και οικολογικών διεργασιών στη γεωργική παραγωγή.

Ο FAO (Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών) περιγράφει την αγροοικολογία ως μια προσέγγιση της γεωργίας που:

Σύμφωνα με την Ινδή περιβαλλοντική ακτιβίστρια, Dr. Vandana Shiva (η έμφαση προστίθεται):

Επιστρέφοντας στην έκθεση Rockefeller… Η οποία υποστηρίζει ότι μία από τις θεμελιώδεις αλλαγές που απαιτούνται σε όλο το σημερινό σύστημα διατροφής είναι η επιτάχυνση της ανάπτυξης νέων εργαλείων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Όπως αναφέρεται στην έκθεση, “αυτό περιλαμβάνει νέες χρηματοπιστωτικές αγορές που σχετίζονται με το φυσικό κεφάλαιο, συμπεριλαμβανομένου του άνθρακα, του νερού, του εδαφικού αζώτου και της βιοποικιλότητας”.

Δεν αναφέρεται πώς θα κατασκευαστούν αυτές οι νέες χρηματοπιστωτικές αγορές, αλλά αυτό φαίνεται να παραπέμπει στην πρόσφατη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας περιουσιακών στοιχείων που ονομάζεται Natural Asset Company και υποστηρίζεται από τους Rockefeller/Wallstreet. Οι NACs είναι εξειδικευμένες εταιρείες που κατέχουν τα δικαιώματα στις υπηρεσίες οικοσυστήματος που παράγονται σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι γης, υπηρεσίες όπως η δέσμευση άνθρακα ή το καθαρό νερό”.

Η δημοσιογράφος και ερευνήτρια Whitney Webb εξηγεί με σαφήνεια τα πραγματικά κίνητρα πίσω από τη δημιουργία των NACs:

Μια άλλη μέθοδος για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με την πρωτοβουλία Rockefeller/Gates/WEF, είναι η εισαγωγή εναλλακτικών λύσεων χωρίς κρέας με βάση τα φυτά. Για άλλη μια φορά, η απειλή του “Covid-19” αξιοποιείται διακριτικά για να τονιστεί η σημασία αυτής της μετάβασης.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος του Ιδρύματος Rockefeller, Rajiv Shah, είναι ο πρώην διευθυντής Γεωργικής Ανάπτυξης του Ιδρύματος Gates και ότι ο Bill Gates έχει επενδύσει προσωπικά στις εταιρείες Impossible Foods, Memphis Meats και Beyond Meats – εταιρείες που παράγουν συνθετικό κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα από φυτά, χρησιμοποιώντας εργαστηριακές τεχνικές, συμπεριλαμβανομένης της επεξεργασίας γονιδίων.

Στο βιβλίο του Gates “How to Avoid a Climate Disaster” (Πώς να αποφύγετε μια κλιματική καταστροφή) του 2021 τάσσεται υπέρ της αντικατάστασης του βοδινού κρέατος με ψεύτικο κρέας. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο MIT technology review, δήλωσε ότι θα πρέπει να αλλάξει η συμπεριφορά των ανθρώπων για να μάθουν να τους αρέσει το ψεύτικο κρέας, και αν αυτό δεν λειτουργήσει, θα πρέπει να θεσπιστούν κατάλληλοι κανονισμοί.

Αυτός ο γεωργικός μετασχηματισμός που υποστηρίζεται από τον Gates, τους Ροκφέλερ και το WEF, ο οποίος επιδιώκει την αύξηση της εκβιομηχάνισης, των καλλιεργειών που μπορούν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και την κατανάλωση “κρέατος” που παράγεται στο εργαστήριο, προέρχεται εν μέρει, από το μηχανικό μυαλό και την αναγωγιστική θεωρία του για τα τρόφιμα.

Η “αναγωγιστική” άποψη για την τροφή μας λέει ότι η τροφή χωνεύεται στο σώμα, όπου διασπάται στα συστατικά της μέρη, στέλνεται σε διάφορες περιοχές του σώματος και, τελικά, χρησιμοποιείται ως “καύσιμο” για να καεί το σώμα. Μεγάλη έμφαση δίνεται στο θερμιδικό περιεχόμενο της τροφής και όχι στη θρεπτική της αξία ή σε άλλες φαρμακευτικές ιδιότητες/οφέλη. Η άποψη αυτή προέρχεται από το επιστημονικό μας κατεστημένο, το οποίο θεωρεί το σώμα ως κάτι περισσότερο από μια πολύπλοκη “μηχανή“.

Επιπλέον, όπως είναι προφανές, οι αντι-ανθρωπιστές (transhumanists) επιδιώκουν να αλλάξουν την αντίληψή μας για την τροφή από κάτι που καλλιεργείται φυσικά στη γη κάτω από τα πόδια μας σε κάτι που κατασκευάζεται συνθετικά στα εργαστήρια. Εταιρείες όπως η Beyond Meat και η Impossible Burger έχουν συγκεντρώσει εκατομμύρια δολάρια, προωθώντας τα παρασκευάσματά τους με βάση τους ισχυρισμούς ότι: “το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο θα αναπαράγει τη γεύση και τη συνοχή του παραδοσιακού κρέατος”.

Αν η γεύση από μόνη της δεν πείθει τους ανθρώπους, παίζουν το χαρτί της “κλιματικής αλλαγής“, προβάλλοντας την κατανάλωση ψεύτικου κρέατος ως “απαραίτητη” για να αποφύγουμε μια περιβαλλοντική καταστροφή. Κατά ειρωνεία της τύχης, η έρευνα δείχνει ότι η παραγωγή κρέατος που καλλιεργείται στο εργαστήριο μπορεί να απαιτεί περισσότερη ενέργεια από την παρασκευή κανονικού κρέατος. Σε αυτή την ειρωνεία έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι ο Gates, ο οποίος ζει σε μια έπαυλη 66.000 τετραγωνικών μέτρων και ταξιδεύει με ιδιωτικό τζετ, είναι ο ίδιος ένας υπερ-εκπομπός διοξειδίου του άνθρακα.

Το 2019, το USDA και ο FDA ανακοίνωσαν ένα ρυθμιστικό πλαίσιο για το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο, μια κίνηση που ενθουσίασε τη βιομηχανία ψεύτικου κρέατος. Γιατί οι παραγωγοί συνθετικού κρέατος να είναι χαρούμενοι γι’ αυτό; Η Kelsey Piper, σε ένα άρθρο για το Vox, μας δίνει την απάντηση:

Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το πόσο δόλιο είναι, ένα σήμα “Εγκεκριμένο από τον FDA” αποτελεί αναντικατάστατο εργαλείο μάρκετινγκ. Για παράδειγμα, τα δεδομένα δείχνουν ότι τα ποσοστά εμβολιασμού του Covid-19 αυξήθηκαν αφού τα εμβόλια έλαβαν πλήρη έγκριση από τον FDA.

Με ένα ρυθμιστικό πλαίσιο σε ισχύ, οι νεοφυείς επιχειρήσεις εργάζονται για τη δημιουργία της τεχνολογικής υποδομής που θα επιτρέψει την παραγωγή κρέατος που καλλιεργείται στο εργαστήριο σε κλίμακα. Το επόμενο βήμα σε αυτή την “αντι-ανθρώπινη ακροβασία” θα είναι τα “τρόφιμα” που θα δημιουργηθούν με τη χρήση νανοτεχνολογίας. Όπως δήλωσε ο συγγραφέας και ερευνητής Aaron Franz,

Σχετική με αυτό είναι η αναπτυσσόμενη επιστήμη της “μοριακής κατασκευής”, η οποία μπορεί να οριστεί ως: “η υποθετική μελλοντική χρήση επαναπρογραμματιζόμενων “συναρμολογητών” νανοκλίμακας για την κατασκευή προϊόντων άτομο προς άτομο”.

Ο Franz εξηγεί την αντι-ανθρώπινη νοοτροπία πίσω από την ανάπτυξη μιας τέτοιας τεχνολογίας:

Ωστόσο, μια γρήγορη αναζήτηση στην επιστημονική βιβλιογραφία δείχνει ότι η χρήση της μοριακής παρασκευής στην παραγωγή τροφίμων υπερβαίνει κατά πολύ την ανακούφιση της “έλλειψης” και μπορεί να έχει να κάνει περισσότερο με την αλλαγή της δομής και της λειτουργίας του ίδιου του σώματος. Για παράδειγμα, μια εργασία ανασκόπησης του 2015 αναφέρει ότι (η έμφαση προστίθεται):

Μια άλλη ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Food Technology κάνει λόγο για “βιοαισθητήρες βασισμένους στη νανοτεχνολογία” για την ανίχνευση παθογόνων μικροοργανισμών που μεταδίδονται μέσω των τροφίμων. Αποχρώσεις του πνευματικού τέκνου της DARPA/NIH, Profusa, και της έρευνάς τους για την ανάπτυξη ενός ενέσιμου βιοαισθητήρα που μπορεί να “ανιχνεύσει μελλοντικές πανδημίες”.

Για άλλη μια φορά, η “δημόσια αποδοχή” αναφέρεται ως σημαντικό εμπόδιο για την εισαγωγή τροφίμων που δημιουργούνται με τη χρήση νανοτεχνολογίας, και ως εκ τούτου μπορεί κανείς εύλογα να προβλέψει ότι θα δημιουργηθούν περαιτέρω ρυθμιστικά πλαίσια ειδικά για τέτοια προϊόντα.

Παρά το αναγωγιστικό δόγμα “το σώμα ως μηχανή” που διακηρύσσουν οι αντι-ανθρωπιστές, οι νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι η τροφή είναι μια μορφή πληροφορίας και ότι η πληροφορία αυτή αλληλεπιδρά άμεσα με τη γενετική μας υποδομή, επιφέροντας επιγενετικές αλλαγές ενεργοποιώντας και απενεργοποιώντας διάφορα γονίδια – “είσαι ό,τι τρως”, όπως λέει το παλιό ρητό.

Η “επιγενετική” αναφέρεται στην επιστήμη του τρόπου με τον οποίο τα κύτταρα ελέγχουν τη γονιδιακή δραστηριότητα χωρίς να αλλάζουν την αλληλουχία του DNA. Η τροφή μας και το περιβάλλον μας είναι δύο σημαντικοί παράγοντες που οδηγούν σε επιγενετικές αλλαγές. Ένας από τους πρωταρχικούς επιγενετικούς μηχανισμούς είναι η μεθυλίωση του DNA – μια διαδικασία που ρυθμίζει τη γονιδιακή έκφραση μεταβάλλοντας την πρωτεϊνική δραστηριότητα ή/και αναστέλλοντας τη δέσμευση των μεταγραφικών παραγόντων.

Η μη φυσιολογική μεθυλίωση του DNA παρατηρείται σε ασθενείς με καρκίνο και, όπως σημειώνουν οι ερευνητές, “η διαιτητική πρόσληψη θρεπτικών συστατικών και τα βιοενεργά συστατικά των τροφίμων είναι βασικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη μεθυλίωση του DNA”. Η ανακάλυψη της επιγενετικής αποκάλυψε τη βαθιά σημασία της πρόσληψης τροφής στον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών και στη φαινοτυπική έκφραση.

Αλλά η μεθυλίωση του DNA δεν είναι ο μόνος μηχανισμός με τον οποίο η τροφή αλληλεπιδρά με το DNA μας. Όλα τα τρόφιμα, είτε φυτικής είτε ζωικής προέλευσης, περιέχουν μη κωδικοποιητικό RNA που μπορεί να επιβιώσει της πέψης και να επηρεάσει βαθιές αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων μας. Αυτά τα RNA μεταφέρονται σε “μικροκυψελίδες” (που ονομάζονται επίσης “εξωσώματα“) μεγέθους ιού (!). Μια πρωτοποριακή μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2011 διαπίστωσε ότι τα εξωγενή φυτικά μικρο-RNAs μπορούν να ρυθμίσουν αλλαγές στην έκφραση γονιδίων στον άνθρωπο.

Τα ευρήματα αυτά μπορεί να επεκτείνουν το ρόλο των εξωσωμάτων σε αυτόν της επικοινωνίας μεταξύ των ειδών, αναδεικνύοντας έτσι τη σημασία της τροφής ως πηγή μεταφοράς πληροφοριών, που επηρεάζουν τον οργανισμό σε διατροφικό, ενεργειακό και γενετικό επίπεδο.

Μια άλλη πηγή πληροφοριών προέρχεται από τα μικρόβια που συνοδεύουν τις περισσότερες φυτικές τροφές. Το “μικροβίωμα“, όπως ονομάζεται, αναφέρεται στο συλλογικό μικροβιακό (μυκητιασικό, βακτηριακό κ.λπ.) περιεχόμενο του σώματός μας, μεγάλο μέρος του οποίου βρίσκεται στο έντερο. Πρόσφατες ανακαλύψεις έχουν φωτίσει τη σημασία του μικροβιώματος και το ρόλο του σχεδόν σε κάθε χρόνια ασθένεια, από την κατάθλιψη έως τις καρδιαγγειακές παθήσεις.

Τα ωφέλιμα μικρόβια συμβάλλουν στη ρύθμιση του pH του εντέρου, παράγουν βιταμίνες, διατηρούν την ακεραιότητα του βλεννογόνου, ρυθμίζουν την ανοσολογική λειτουργία, μειώνουν τη φλεγμονή και ζυμώνουν σύνθετους υδατάνθρακες που κανονικά είναι απρόσιτοι στην ανθρώπινη πέψη.

Τα μικρόβια αντιπροσωπεύουν ένα βαθύτατο “απόθεμα” πληροφοριών, που μας μεταβιβάζονται μέσω της τροφής που τρώμε. Τα τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση (όπως το kimchi) είναι επομένως αναντικατάστατες πηγές ωφέλιμων βακτηρίων που βοηθούν στην προώθηση βέλτιστων συνθηκών του εντέρου, στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης ασθενειών και στην αποκατάσταση της ισορροπίας σε ένα μικροβίωμα που αποδεκατίζεται από τα υπερβολικά επεξεργασμένα τρόφιμα, τα γλυφοσάτα και άλλες τοξίνες που είναι κοινές στη σύγχρονη ζωή.

Η κατανόηση της τροφής ως κάτι περισσότερο από μια απλή πηγή ενέργειας μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το μέγεθος της ατζέντας που επιδιώκει να προωθήσει την κατανάλωση γενετικά τροποποιημένων, συνθετικά παραγόμενων, δοκιμαστικών σωλήνων που μαγειρεύονται σε εταιρικά εργαστήρια. Έχοντας αυτό κατά νου, είμαστε τώρα έτοιμοι να βουτήξουμε στην ιστορία των ΓΤΟ και της σύγχρονης “αγροτικής βιομηχανίας”, με έμφαση στην ανάδειξη του ρόλου των Ροκφέλερ και άλλων πλούσιων ελίτ παραγόντων.

Θα συνεχιστεί…


ΑΝΑΦΟΡΕΣ

[1] Franz, A. Revolve: Η επιστημονική άνοδος του ανθρώπου στη θεότητα. Franz Productions. 2011.

—————

Δικτυογραφία:

The True Cost of Rockefeller Agriculture and the New Food Agenda – NewBraveWorld

https://www.newbraveworld.org/rockefeller-agribusiness-1/

 

Πηγή και μετάφραση ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ

 

Το Καρτέλ της Γεωργίας – Βαμβάκι, Στρατόπεδα Συγκέντρωσης και Συνωμοσίες [Μέρος 2]

Μετάφραση: Απολλόδωρος

31 Ιανουαρίου, 2022 New Brave World- Διαβάστε το εδώ

________________________

Μέρος 1 / Μέρος 2 / Μέρος 3

Στο Μέρος 1 (“Το πραγματικό κόστος της γεωργίας Ροκφέλερ και η νέα ατζέντα για τα τρόφιμα“), εξετάσαμε μια πρόσφατη έκθεση του Rockefeller που ζητούσε “μετασχηματιστική αλλαγή” στην παραγωγή τροφίμων. Στο μέρος 2, θα εξετάσουμε την ιστορία των σύγχρονων αγροτικών επιχειρήσεων, το σχέδιο του Bill Gates να συγκεντρώσει τον έλεγχο της παγκόσμιας προμήθειας σπόρων και την απειλή της ερήμωσης που θέτει η τεχνολογία γονιδιακής οδήγησης.

Κάθε μέρα καταναλώνουμε τρόφιμα που καλλιεργούνται με τα τοξικά χημικά που παράγουν οι παγκόσμιοι αγροτικοί όμιλοι, οι οποίοι, όπως και οι φαρμακευτικοί συμπατριώτες τους, μπορούν να περιγραφούν ως κερδοσκοπικά τερατουργήματα, που γνωρίζουν καλά την τέχνη της θανάτωσης. Όπως εξηγεί η Dr. Vandana Shiva στο βιβλίο της “Oneness vs the 1%”, η αγροχημική βιομηχανία που γνωρίζουμε σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνέχεια των τοξικών εργαλείων και δηλητηρίων από τα εργαστήρια της IG Farben μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

“Πριν από έναν αιώνα, το χρήμα και το πετρέλαιο των ληστρικών βαρόνων ενώθηκαν με τα οικονομικά και τις τοξικές τεχνολογίες από τα εργαστήρια της IG Farben για να σχηματίσουν το Τοξικό Καρτέλ που εξέλιξε τα εργαλεία της δολοφονίας. Έτσι ξεκίνησε ένας αιώνας οικοκτονίας και γενοκτονίας μέσω δηλητηρίων και τοξικών χημικών ουσιών. Τα χημικά που αναπτύχθηκαν για να σκοτώνουν ανθρώπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν τα αγροχημικά για τη βιομηχανική γεωργία όταν τελείωσε ο πόλεμος. Αυτή η βιομηχανική γεωργία στη συνέχεια επιβλήθηκε στους ανθρώπους παντού”[1].

Η Interessengemeinschaft Farbenindustrie AG, ευρύτερα γνωστή ως IG Farben, ήταν ένας γερμανικός χημικός και φαρμακευτικός κολοσσός που ιδρύθηκε το 1925. Η IG Farben προέκυψε από τη συγχώνευση 6 ξεχωριστών χημικών εταιρειών – BASF, Bayer, Hoechst, Agfa, Chemische Fabrik Griesheim-Elektron και Chemische Fabrik vorm.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1927, η IG Farben συνεργάστηκε με την Standard Oil (μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες διύλισης πετρελαίου στον κόσμο, που ιδρύθηκε από τον John D. Rockefeller) για να ανταλλάξουν πατέντες και να κυριαρχήσουν στις οικονομίες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η Standard Oil έστειλε στην IG Farben τις πατέντες της σχετικά με τη διαδικασία υδρογόνωσης του άνθρακα και η IG Farben ανταπέδωσε προσφέροντας τις δικές της πατέντες σχετικά με τη διαδικασία παραγωγής συνθετικού καουτσούκ.

Μερικά χρόνια μετά τη συνεργασία της με την Standard Oil, η IG Farben βοήθησε στην ίδρυση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου χρησιμοποιούσε Εβραίους κρατούμενους ως σκλάβους για την παραγωγή συνθετικού καουτσούκ και υγρών καυσίμων. Στο τέλος του πολέμου, το Πολεμικό Ποινικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης καταδίκασε 24 στελέχη της IG Farben για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών δολοφονιών και της δουλείας. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς αφέθηκαν ελεύθεροι μέσα σε 2-6 χρόνια και άρχισαν αμέσως να συμβουλεύουν αμερικανικές εταιρείες αγροτεχνολογίας.

Η IG Farben και οι συνεργαζόμενες εταιρείες της, στις οποίες περιλαμβανόταν και η Bayer, ήταν οι προμηθευτές του Χίτλερ για το Zyklon-B, ένα φυτοφάρμακο με βάση το κυάνιο που χρησιμοποιήθηκε για τη δολοφονία των Εβραίων στα στρατόπεδα εξόντωσης. Το 1948, το μεγάλο στέλεχος της IG Farben και μέλος του ναζιστικού κόμματος, Fritz ter Meer, καταδικάστηκε για “μαζική δολοφονία και υποδούλωση” και καταδικάστηκε σε 7 χρόνια φυλάκιση. Μετά την πρόωρη αποφυλάκισή του το 1950, έγινε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Bayer, μια θέση που κατείχε μέχρι το 1964. Αυτό που σήμερα ονομάζεται “Bayer Science & Education Foundation”, μια πρωτοβουλία που απονέμει υποτροφίες σε φοιτητές χημείας, δημιουργήθηκε αρχικά προς τιμήν του ter Meer.

Μετά τη συγχώνευση με τη Monsanto σε μια συμφωνία ύψους 62 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η Bayer έγινε η μεγαλύτερη αγροχημική εταιρεία στον κόσμο (Η εξαγορά χρηματοδοτήθηκε από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους χωρίς καν να το γνωρίζουν).

Η Monsanto, ένας αμερικανικός γίγαντας αγροχημικών προϊόντων και μαζικός παραγωγός γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών, ιδρύθηκε το 1901 από τον John Francis Queeny. Το πρώτο προϊόν της εταιρείας ήταν η τεχνητή γλυκαντική ουσία, η σακχαρίνη, την οποία πούλησε στην Coco-Cola. Το 1977, ο FDA πρότεινε τον περιορισμό της χρήσης της σακχαρίνης λόγω έρευνας που έδειχνε ότι η κατανάλωσή της σχετιζόταν με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, κυρίως της ουροδόχου κύστης. Η σακχαρίνη δεν σχετίζεται μόνο με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, αλλά οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες κάθε είδους έχουν συνδεθεί με αυξημένα ποσοστά διαβήτη, παχυσαρκίας, εντερικής δυσβολίας καθώς και με επιτάχυνση της αθηροσκλήρωσης και της γήρανσης.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Monsanto συνέβαλε στην έρευνα για το σχέδιο Μανχάταν, το οποίο τελικά θα οδηγούσε στη δημιουργία των ατομικών βομβών που χρησιμοποιήθηκαν για τη δολοφονία χιλιάδων αθώων ανθρώπων στην Ιαπωνία.

Περίπου την ίδια εποχή, η Monsanto έγινε ένας από τους κορυφαίους κατασκευαστές πολυστυρενίου – ενός συνθετικού, μη βιοδιασπώμενου πλαστικού, η παραγωγή του οποίου παράγει τεράστιες ποσότητες επικίνδυνων αποβλήτων. Επιπλέον, το στυρένιο έχει συνδεθεί με δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου. Το μόριο του στυρενίου μεταβολίζεται σε οξείδιο του στυρενίου, ένα εξαιρετικά αντιδραστικό (και τοξικό) εποξείδιο που μπορεί να αλληλεπιδράσει με το DNA, προκαλώντας επιβλαβείς μεταλλάξεις.

Η Monsanto ήταν επίσης γνωστή για την παραγωγή του DDT, ενός εξαιρετικά τοξικού εντομοκτόνου που έπαιξε σοβαρό ρόλο στις επιδημίες πολιομυελίτιδας του 20ού αιώνα. Παρά την πολυετή προπαγάνδα της Monsanto, που επέμενε ότι το DDT ήταν απολύτως ασφαλές, μέχρι το 1972 οι έρευνες που έδειχναν την τοξικότητά του είχαν φτάσει στο σημείο να απαγορευτεί σε όλες τις ΗΠΑ. Αλλά αυτό δεν απέτρεψε τη Monsanto από το στόχο της να δηλητηριάσει τον κόσμο, καθώς, στη δεκαετία του 1960, έγινε ένας από τους κύριους παραγωγούς του Agent Orange, ενός ζιζανιοκτόνου που χρησιμοποιήθηκε για χημικό πόλεμο κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.

Κατά τη διάρκεια του 10ετούς αεροπορικού βομβαρδισμού που είδε γαλόνια Age Orange να πέφτουν βροχή από τον ουρανό του Βιετνάμ, εκατομμύρια αθώοι άνθρωποι δηλητηριάστηκαν σοβαρά, με αποτέλεσμα θανάτους, αναπηρίες, γενετικές ανωμαλίες και εκτεταμένη, μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική καταστροφή. Η δισχιδής ράχη, η εγκεφαλική παράλυση, τα ελλείποντα ή παραμορφωμένα άκρα και οι διανοητικές αναπηρίες ήταν μερικές από τις σοβαρές γενετικές ανωμαλίες που προκάλεσε το Agent Orange και οι οποίες επηρεάζουν ακόμη και σήμερα τα παιδιά του Βιετνάμ. Το Agent Orange είναι επίσης υπεύθυνο για τη θανάτωση περίπου 300.000 βετεράνων των ΗΠΑ.

Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τη Monsanto ως παραγωγό της γλυφοσάτης (το ενεργό συστατικό του “Roundup”, ενός εξαιρετικά τοξικού ζιζανιοκτόνου που προωθείται έντονα σε όλο τον κόσμο). Η γλυφοσάτη έχει ενοχοποιηθεί για την αύξηση των τροφικών αλλεργιών, συμπεριλαμβανομένης της “κοιλιοκάκης”, μιας σοβαρής δυσανεξίας στη γλουτένη που προκαλεί δερματικά εξανθήματα, δυσβίωση του εντέρου, ναυτία, διάρροια και κατάθλιψη.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν έχουν διεξαχθεί σχεδόν καθόλου μελέτες στις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο καταναλωτή γενετικά τροποποιημένων τροφών (οι Αμερικανοί τρώνε το σωματικό τους βάρος σε γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς κάθε χρόνο), για την αξιολόγηση των επιπέδων γλυφοσάτης στο ανθρώπινο αίμα ή στα ούρα. Ωστόσο, σε μια μεγάλη μελέτη στην Ευρώπη βρέθηκαν ποσοτικά προσδιορίσιμα επίπεδα γλυφοσάτης στα ούρα σχεδόν των μισών συμμετεχόντων, οι οποίοι ήταν όλοι κάτοικοι πόλεων που θα μπορούσαν να έχουν εκτεθεί στη γλυφοσάτη μόνο μέσω της κατανάλωσης τροφίμων.

Η συγχώνευση της Bayer και της Monsanto έγινε παράλληλα με τη συγχώνευση της Dow Chemical και της Dupont, καθώς και της Syngenta και της ChemChina. Αυτές οι συγχωνεύσεις τοποθέτησαν τη συντριπτική πλειοψηφία της παγκόσμιας γεωργικής βιομηχανίας στα χέρια τριών μόνο εταιρειών. Μέσω αυτών των διαφόρων συγχωνεύσεων και εξαγορών, η βιομηχανία βιοτεχνολογίας έχει γίνει μια σύγχρονη IG Farben – λειτουργώντας ως ένα μοναδικό παγκόσμιο χημικό-στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του οποίου είναι οι επενδυτικές εταιρείες όπως η Vanguard και η Blackrock.

“Οι συγχωνεύσεις μοιάζουν περισσότερο με μουσικές καρέκλες, οργανωμένες από τους πραγματικούς ιδιοκτήτες, επενδυτικά κεφάλαια όπως η Vanguard, η Blackrock, η Capital Group, η Fidelity, η State Street Global Advisors, η Norges Bank Investment Management (NBIM) και άλλες. Αυτό το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες έχει δύο στόχους – να διευρύνει τις αγορές και να συρρικνώσει την ευθύνη.”[1].

Τα τρία τέταρτα των γενετικά τροποποιημένων σπόρων παγκοσμίως προέρχονται από τα εργαστήρια της Monsanto. Η Monsanto εισπράττει δικαιώματα για τους σπόρους της και το υψηλό κόστος των σπόρων και των χημικών ουσιών ωθεί τους αγρότες σε παγίδα χρέους. Καθώς οι αγρότες πέφτουν όλο και πιο βαθιά στο χρέος, ο πλούτος της Monsanto αυξάνεται. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου σπόροι ΓΤΟ έπεσαν στη γη ανυποψίαστων αγροτών, οι οποίοι στη συνέχεια μηνύθηκαν και αναγκάστηκαν να παραδώσουν τα προϊόντα τους. Η Monsanto εισήγαγε παράνομα το βαμβάκι Bt στην Ινδία το 1995, οδηγώντας σε επιδημία αυτοκτονιών σε περιοχές κατά μήκος της ζώνης βαμβακιού της Ινδίας.

Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΩΝ ROCKEFELLER

Ο ρόλος των Ροκφέλερ στην άνοδο της χημικής γεωργίας και των ΓΤΟ δεν πρέπει να υποτιμηθεί, καθώς συνέβαλαν καθοριστικά στην προώθηση των νέων γεωργικών τεχνολογιών που οδήγησαν στη σύγχρονη “αγροτική επιχειρηματικότητα”.

Αυτό ξεκίνησε κατά τις πρώτες ημέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το Ίδρυμα Ροκφέλερ χρηματοδότησε μια μυστική ομάδα πολιτικής που ονομαζόταν Ομάδα Μελέτης Πολέμου και Ειρήνης του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων της Νέας Υόρκης. Σκοπός της ομάδας αυτής ήταν να διαμορφώσει τη μεταπολεμική οικονομία των ΗΠΑ, ώστε να αντικαταστήσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία ως η νέα παγκόσμια υπερδύναμη[2].

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο John D. Rockefeller III ακολουθούσε την ευγονική του ατζέντα μέσω της Αμερικανικής Εταιρείας Ευγονικής καθώς και του Συμβουλίου Πληθυσμού του. Ταυτόχρονα, ο αδελφός του Νέλσον αναζητούσε νέες μεθόδους για την αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων.

Ένας από τους μεταπολεμικούς στόχους της Ομάδας Μελέτης Πολέμου και Ειρήνης ήταν οι ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στην παγκόσμια γεωργία και παραγωγή τροφίμων. Αυτό οδήγησε στην περιβόητη “πράσινη επανάσταση” που προωθήθηκε στην Ινδία και σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες της Νότιας Αμερικής και σε τμήματα της Ασίας. Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της αυξημένης αποδοτικότητας της γεωργίας ήταν η μαζική έξοδος των αγροτών από τις αγροτικές εκτάσεις στις παραγκουπόλεις των πόλεων, όπου τους εκμεταλλεύονταν για φτηνό εργατικό δυναμικό διάφορες πολυεθνικές εταιρείες των ΗΠΑ [3].

Αυτή η τάση της ελίτ να πειραματίζεται σε πιο “πρωτόγονες” κοινότητες αντιπροσωπεύει την απόκρυφη περιφρόνηση για τις “κατώτερες” τάξεις της κοινωνίας. Η περιφρόνηση αυτή δεν είναι πουθενά πιο εμφανής από ό,τι στη “φιλανθρωπία” του Bill Gates, ο οποίος το 2019 εξαπέλυσε γενετικά τροποποιημένα κουνούπια στην Μπουρκίνα Φάσο με το απατηλό πρόσχημα της “καταπολέμησης της ελονοσίας”. Αλλά περισσότερα για τον Γκέιτς και την τεχνολογία γονιδιακής κίνησης αργότερα.

Πριν προχωρήσουμε, είναι σημαντικό να εξετάσουμε τους παραλληλισμούς μεταξύ της ευγονικής και της γενετικής, την οποία ορισμένοι ερευνητές έχουν χαρακτηρίσει ως τη “νέα ευγονική”. Στη δεκαετία του 1980, οι ερευνητές του Ιδρύματος Ροκφέλερ ήταν αποφασισμένοι να χαρτογραφήσουν τη δομή του γονιδίου και, σύμφωνα με τον Philip Regal, το απώτερο κίνητρο πίσω από αυτή την αναζήτηση ήταν “η διόρθωση κοινωνικών και ηθικών προβλημάτων, όπως η εγκληματικότητα, η φτώχεια, η πείνα και η πολιτική αστάθεια”. Όπως σημειώνει ο William Engdahl, η έρευνα στη γενετική προωθήθηκε με γενναιόδωρες επιχορηγήσεις που δόθηκαν σε ανερχόμενους επιστήμονες, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να αποκτήσουν όνομα σε έναν νέο και συναρπαστικό τομέα:

“Πολλοί από τη νεότερη γενιά βιολόγων και επιστημόνων που έπαιρναν ερευνητικές επιχορηγήσεις από τον Ροκφέλερ αγνοούσαν ευτυχώς ότι η ευγονική και η γενετική είχαν οποιαδήποτε σχέση. Απλώς αγωνίζονταν για τα λιγοστά ερευνητικά δολάρια, και τα δολάρια αυτά πολύ συχνά είχαν το όνομα και τις χορδές του Ιδρύματος Ροκφέλερ.” [3].

Ίσως μια πληρέστερη κατανόηση των επιδιώξεων του Ροκφέλερ στην ευγονική και τη γενετική να επιτυγχάνεται αν τις δούμε ως ξεχωριστά αλλά συναφή μέρη μιας υλιστικής ατζέντας που αντικατοπτρίζει την αλχημική επιδίωξη για τη μεταμόρφωση του ανθρώπου. Ο Regal περιγράφει αυτή την αλχημική επιδίωξη ως εξής:

“Από τη σκοπιά ενός θεωρητικού αναγωγιστή, ήταν λογικό ότι τα κοινωνικά προβλήματα θα ανάγονταν σε απλά βιολογικά προβλήματα που θα μπορούσαν να διορθωθούν μέσω χημικών χειρισμών στο έδαφος, στον εγκέφαλο και στα γονίδια. Έτσι, το Ίδρυμα Ροκφέλερ ανέλαβε σημαντική δέσμευση να χρησιμοποιήσει τις διασυνδέσεις και τους πόρους του για την προώθηση της φιλοσοφίας της ευγονικής”[3].

Σε σχέση με αυτή την πρωτοβουλία του Rockefeller, ο Regal συνεχίζει να αναφέρει τη “New Atlantis” (Νέα Ατλαντίδα) του Francis Bacon, ένα άκρως εσωτεριστικό έργο που μιλάει για μια κρυφή επιστημονική ελίτ με στόχο τη “διεύρυνση των ορίων της ανθρώπινης αυτοκρατορίας, για την πραγματοποίηση όλων των δυνατών πραγμάτων“. Στο έργο του Μπέικον, η “Ατλαντίδα” αναφέρεται στην Αμερική. Επομένως, όπως σημειώνουν οι Dr. Farrell και Dr. De Hart στο βιβλίο τους “Transhumanism: A Grimoire of Alchemical Agendas” (Μετανθρωπισμός- Ένα ευρετήριο αλχημιστικών προγραμμάτων), σύμφωνα με τον Μπέικον, η Αμερική “επρόκειτο να γίνει το μεγάλο εργαστήριο για ένα μεγάλο εσωτεριστικό πείραμα που διευθύνεται από μια κρυφή και αρχαία ελίτ” [2].

Ας επιστρέψουμε τώρα στην ιστορία της εμπλοκής των Ροκφέλερ στην παγκόσμια γεωργία….

Ήταν το 1941 όταν ο Nelson Rockefeller και ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Henry Wallace, έστειλαν μια ομάδα στο Μεξικό για να συναντηθούν με τη μεξικανική κυβέρνηση σχετικά με τη δυνατότητα αύξησης της παραγωγής τροφίμων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Henry Wallace ήταν υψηλόβαθμος μασόνος που έπεισε τον συνάδελφό του μασόνο, πρόεδρο Franklin D. Roosevelt να τοποθετήσει το αποκρυφιστικό σύμβολο της ακάλυπτης πυραμίδας και το μάτι του Ώρου στο αμερικανικό χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου[2].

Η ανάληψη της παγκόσμιας γεωργίας από τους Rockefeller περιλάμβανε την προώθηση και εξάπλωση γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών σε όλο τον κόσμο. Για να μπορέσουν όμως οι ΓΤΟ τους να πιάσουν τόπο, οι Rockefellers έπρεπε να χειραγωγήσουν τις αντιλήψεις των επιστημόνων που ασχολούνταν με τη γενετική και περιβαλλοντική έρευνα.

Αυτό το κατάφεραν αποστέλλοντας καθηγητές πανεπιστημίου των ΗΠΑ σε επιλεγμένα ασιατικά πανεπιστήμια για να εκπαιδεύσουν μια νέα γενιά επιστημόνων. Οι καλύτεροι από αυτούς τους αποφοίτους στάλθηκαν στη συνέχεια στις ΗΠΑ για να αποκτήσουν διδακτορικό στις γεωπονικές επιστήμες, εξασφαλίζοντας ότι θα κατηχηθούν πλήρως στην άποψη των Rockefeller για τη γεωργία και την παραγωγή τροφίμων[2].

Στη δεκαετία του 1970, το Ίδρυμα Rockefeller, με τη βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας, του FAO και του UNDP, δημιούργησε ένα παγκόσμιο δίκτυο κέντρων γεωργικής έρευνας, που ονομάστηκε CGIAR (“Consultative Group for International Agricultural Research”). Ο υποτιθέμενος στόχος πίσω από τη δημιουργία της CGIAR ήταν ο συντονισμός της παγκόσμιας γεωργικής έρευνας σε μια προσπάθεια να μειωθεί η φτώχεια και να βελτιωθεί η επισιτιστική ασφάλεια στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Έτσι, οι Rockefellers  κατασκεύασαν ένα παγκόσμιο δίκτυο επιστημόνων και ιδρυμάτων έτοιμων να παίξουν το ρόλο τους ως πρεσβευτές αυτού του νέου γεωργικού παραδείγματος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την “κοινωνική μηχανική” μιας επιστημονικής κουλτούρας που προωθούσε τη χρήση γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών και νέων γεωργικών τεχνολογιών. Οι Rockefellers συνέχισαν να επενδύουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στη γενετική έρευνα που θα προωθούσε την ανάπτυξη των ΓΤΟ καλλιεργειών και θα αύξανε την υιοθέτησή τους σε όλο τον κόσμο. Χάρη στη νομοθεσία περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, αυτό μετέτρεψε πολλούς ταπεινούς αγρότες σε αιχμάλωτους σκλάβους, χρεωμένους σε μεγάλους ομίλους αγροτικών επιχειρήσεων.

Μια παρόμοια τακτική χρησιμοποιήθηκε στην Αφρική, όπου η χρηματοδοτούμενη από την Gates, Cornell Alliance for Science (CAS) εκπαίδευσε 112 Αφρικανούς επιστήμονες για να πολεμήσουν υπέρ των ΓΤΟ και της ανάμειξης των επιχειρήσεων στη γεωργία. Το CAS συνδέεται με το Ανοικτό Φόρουμ για τη Γεωργική Βιοτεχνολογία (OFAB), το οποίο με τη σειρά του είναι παρακλάδι του Αφρικανικού Ιδρύματος Γεωργικής Τεχνολογίας (AATF), μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε από τους Ροκφέλερ.

Ίσως η μεγαλύτερη ευεργέτημα για την αγροτική βιομηχανία ήρθε το 1986, όταν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Herbert Bush διοργάνωσε μια “ειδική συνάντηση στρατηγικής του Λευκού Οίκου”, προσκαλώντας στελέχη της Monsanto για να συζητήσουν τα σχέδια σχετικά με την απελευθέρωση της αγροτεχνολογίας. Η συνάντηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση της “ουσιαστικής ισοδυναμίας” – της λανθασμένης αντίληψης ότι η γεωπονική (παραδοσιακές μέθοδοι αναπαραγωγής ζώων/φυτών) ήταν “ουσιαστικά ισοδύναμη” με τη γενετική τροποποίηση – αποφεύγοντας έτσι την αυξανόμενη πίεση των επιστημόνων που ζητούσαν αυστηρότερες δοκιμές για τις καλλιέργειες ΓΤΟ [3].

Χάρη στους Rockefellers, ο λαός των ΗΠΑ είναι σήμερα ο μεγαλύτερος καταναλωτής ΓΤΟ τροφίμων. Στην πραγματικότητα, η ερευνητική βιβλιογραφία δείχνει ξεκάθαρα ότι μεγάλοι πληθυσμοί σε όλο τον κόσμο έχουν αναγκαστεί να καταναλώνουν ΓΤΟ τοξίνες, παρά την πλήρη έλλειψη αξιόπιστων δεδομένων ασφαλείας και τα συντριπτικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι τοξίνες αυτές προκαλούν βιολογική βλάβη [6].

Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει ότι η έκθεση σε τοξίνες ΓΤΟ προκαλεί αύξηση των φλεγμονωδών κυτταροκινών που σχετίζονται με όλες σχεδόν τις ανθρώπινες ασθένειες. Εάν αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν και στους ανθρώπους, τότε αυτό θα εξηγούσε σε κάποιο βαθμό τη μαζική αύξηση της αυτοανοσίας, του αυτισμού και άλλων χρόνιων και αλλεργικών ασθενειών[4].

Τόσο ο ΠΟΥ όσο και ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος (AMA), ο οποίος, κατά ειρωνικό τρόπο, ισχυρίζεται ότι “προωθεί την τέχνη και την επιστήμη της ιατρικής και τη βελτίωση της δημόσιας υγείας”, ήταν απόλυτα συνυπεύθυνοι στο να επιτραπεί η διεξαγωγή αυτού του παγκόσμιου πειράματος [4].

Αν και αυτό δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη, αν αναλογιστεί κανείς τη βαθιά επιρροή που είχε από νωρίς το Ίδρυμα Rockefeller στην AMA και τον ρόλο του στην κατάληψη της αμερικανικής ιατρικής εκπαίδευσης. Αυτό ξεκίνησε με τη δημοσίευση της “Flexner Report” (“Έκθεσης Φλέξνερ”) το 1908, η οποία έθεσε τις βάσεις για την αναμόρφωση της ιατρικής εκπαίδευσης, ενθαρρύνοντας την αποδοχή ενός προγράμματος σπουδών βασισμένου στα φάρμακα. Τα πανεπιστήμια που δεν συμμορφώνονταν με τα δόγματα της ιατρικής και της έρευνας με βάση τα φάρμακα στερούνταν τη χρηματοδότησή τους και τελικά αναγκάζονταν να κλείσουν [5].

Ο BILL GATES ΚΑΙ Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ

Από το 2003, το Ίδρυμα Gates έχει διοχετεύσει σχεδόν 6 δισεκατομμύρια δολάρια στην παγκόσμια γεωργία. Το 2017, το Gates έγινε ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του CGIAR, το οποίο κατέχει πλέον τις μεγαλύτερες και πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες συλλογές σπόρων καλλιεργειών στον κόσμο. Το ενδιαφέρον του Gates για την παγκόσμια γεωργία εξυπηρετεί δύο σκοπούς: 1. Να συγκεντρώσει τον έλεγχο της παγκόσμιας προμήθειας σπόρων και, 2. Να μετατοπίσει την παγκόσμια γεωργία προς την κατεύθυνση της εξάρτησης από την τεχνολογία και τις εξωτερικές εισροές, που πωλούνται στους αγρότες από τους ομίλους αγροτεχνολογίας (agritech) στους οποίους κατέχει μετοχές.

Σύμφωνα με τη Navdanya:

“Με διαφορά ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της CGIAR, ο Gates έχει επιταχύνει με επιτυχία τη μεταφορά της έρευνας και των σπόρων από τα επιστημονικά ερευνητικά ιδρύματα σε εταιρείες που βασίζονται σε εμπορεύματα, συγκεντρώνοντας και διευκολύνοντας την πειρατεία της πνευματικής ιδιοκτησίας και τα μονοπώλια σπόρων μέσω των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας και των κανονισμών για τους σπόρους”.

Το 2019, η CGIAR ξεκίνησε μια διαδικασία αναμόρφωσης με στόχο την ενοποίηση των 15 συνεργαζόμενων κέντρων της σε μια ενιαία, νομική οντότητα, υπό την προεδρία ενός διεθνούς διοικητικού συμβουλίου. Η ώθηση για την αναδιάρθρωση αυτή προήλθε από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του οργανισμού, κυρίως από το Ίδρυμα Gates. Η CGIAR ισχυρίζεται ότι η αλλαγή είναι αναγκαία διότι,

“Ένα ενοποιημένο και ολοκληρωμένο CGIAR θα είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσει τις απειλές για την ασφάλεια των τροφίμων, της διατροφής και του νερού που θέτει η κλιματική αλλαγή“.

Η σύσταση για αυτή τη δραματική αναδιάρθρωση προήλθε από την Ομάδα Αναφοράς Συστήματος (SRG) της CGIAR, στην οποία προήδρευαν τότε ο Tony Cavalieri, ανώτερος υπεύθυνος προγραμμάτων στο Ίδρυμα Gates, και ο Marco Ferroni, πρώην επικεφαλής του Ιδρύματος Syngenta. Με άλλα λόγια, η αναμόρφωση της CGIAR θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό της παγκόσμιας γεωργικής βιομηχανίας, με μεγαλύτερη θόλωση των γραμμών μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

Σε ευθεία αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Γκέιτς ότι βοηθάει τους μικροκαλλιεργητές, μια λεπτομερής ανάλυση των επιχορηγήσεων που δόθηκαν από το Ίδρυμα Γκέιτς αποκάλυψε ότι η πλειονότητα πήγε σε ερευνητικά ιδρύματα και όχι σε αγρότες. Οι επιχορηγήσεις αυτές κατευθύνονταν επίσης σε ομάδες πίεσης που ασκούν πίεση στην κυβέρνηση να θεσπίσει πολιτικές που ευνοούν τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις, όπως η θέσπιση νόμων που επιτρέπουν την ιδιωτικοποίηση των σπόρων.

Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους του Γκέιτς είναι να ανοίξει την αφρικανική αγορά και να θεσπίσει μια εταιρική κατάληψη της περιοχής. Προς ενίσχυση αυτού του στόχου, ίδρυσε το 2006 την AGRA (Συμμαχία για την Πράσινη Επανάσταση στην Αφρική). Μέσω της προώθησης εμπορικών σπόρων και ανόργανων λιπασμάτων, η AGRA έθεσε ως στόχο να διπλασιάσει την παραγωγικότητα των καλλιεργειών, να αυξήσει τα εισοδήματα και να μειώσει στο μισό την επισιτιστική ανασφάλεια έως το 2020.

Τον Ιούλιο του 2020, ο Timothy Wise του Πανεπιστημίου Tufts δημοσίευσε μια ανάλυση του αντίκτυπου της AGRA στην Αφρική. Η έρευνά του διαπίστωσε ότι η AGRA όχι μόνο απέτυχε να προσεγγίσει σημαντικό αριθμό μικροκαλλιεργητών (εύρημα που συνάδει με την ανάλυση των επιχορηγήσεων του Ιδρύματος Gates, η πλειονότητα των οποίων απευθύνεται σε επιστήμονες και όχι σε αγρότες), αλλά ότι ο υποσιτισμός αυξήθηκε κατά ένα εντυπωσιακό 30% στις χώρες της AGRA.

“Οι συνολικές αποδόσεις των βασικών καλλιεργειών αυξήθηκαν μόνο κατά 18% σε διάστημα 12 ετών. Εν τω μεταξύ, ο υποσιτισμός (όπως μετράται από τον FAO) έχει αυξηθεί κατά 30% στις χώρες AGRA. Αυτοί οι φτωχοί δείκτες επιδόσεων υποδηλώνουν ότι η AGRA και οι χρηματοδότες της πρέπει να αλλάξουν πορεία”.

Πολλοί Αφρικανοί αρχίζουν πλέον να αμφισβητούν την εμπλοκή του Γκέιτς στην περιοχή, ζητώντας το τέλος του μοντέλου βιομηχανικής γεωργίας που εφαρμόζει. Τον Σεπτέμβριο του 2020, το SAFCEI (Southern African Faith Communities’ Environment Institute) έστειλε ανοιχτή επιστολή στο Ίδρυμα Bill and Melinda Gates προειδοποιώντας ότι η τρέχουσα προσέγγιση του Ιδρύματος για την επισιτιστική ασφάλεια θα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Η επιστολή αναφέρει ότι:

“Το Ίδρυμα Γκέιτς προωθεί ένα μοντέλο βιομηχανικής μονοκαλλιέργειας και επεξεργασίας τροφίμων που δεν συντηρεί τους ανθρώπους μας”.

Τον Ιούνιο του 2021, η AFSA (Η Συμμαχία για την Τροφική Κυριαρχία στην Αφρική) έγραψε στους μεγάλους θεσμικούς δωρητές της AGRA καλώντας τους να μετατοπίσουν την υποστήριξή τους από τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις προς βιώσιμες, αγροοικολογικές προσεγγίσεις στη γεωργία. Μαζί, το δίκτυο μελών της AFSA εκπροσωπεί εκατομμύρια Αφρικανούς πολίτες σε 50 χώρες. Η AFSA δήλωσε ότι έλαβε πολύ λίγες απαντήσεις στην επιστολή της και ότι κανένας δεν μπορούσε να παράσχει αποδείξεις ότι η AGRA είχε επιτύχει οποιονδήποτε από τους δηλωμένους στόχους της.

Στη σκιά της αποτυχίας της AGRA, το 2020, το Ίδρυμα Γκέιτς εγκαινίασε το “Gates Ag One”, μια θυγατρική του Ιδρύματος Γκέιτς. Ο υποτιθέμενος στόχος του Gates Ag One είναι να “προωθήσει καινοτομίες που βελτιώνουν τα γεωργικά αποτελέσματα για τους μικρούς αγρότες”. Με τον όρο “καινοτομίες”, προφανώς εννοούν την προώθηση των ΓΤΟ, καθώς το Gates Ag One υποστηρίζει πολλά ερευνητικά εργαστήρια που επιδιώκουν τεχνολογίες γενετικής μηχανικής με στόχο την αύξηση των αποδόσεων. Επικεφαλής της Gates Ag One είναι ο Joe Cornelius, πρώην στέλεχος της Bayer, και ο Al Gallegos, ο οποίος είχε προηγουμένως θέσεις τόσο στη DuPont όσο και στη Monsanto.

Έτσι, η “Gates Ag One”, αν και ισχυρίζεται ότι ενδυναμώνει τους μικρούς αγρότες, στην πραγματικότητα θα οδηγήσει στον περαιτέρω πλουτισμό των εταιρειών. Όπως γράφει η Navdanya:

“Ελπίζουν να επιταχύνουν τεχνητά τη διαδικασία εισαγωγής “νέων τεχνολογιών” στους αγρότες μέσω αυξημένων επενδύσεων και δημόσιων και ιδιωτικών συνεργασιών, ενώ παράλληλα έχουν πλήρη ελευθερία στο επιχειρηματικό τους μοντέλο ως ξεχωριστή οντότητα από το Ίδρυμα Bill και Melinda Gates”.

Η ρητορική που αναπτύσσεται από τον Γκέιτς και την παρέα των εταιρικών υποστηρικτών του είναι ότι οι μικροκαλλιεργητές είναι μη παραγωγικοί και ανίκανοι να προσφέρουν σε έναν ταχέως εξελισσόμενο κόσμο. Ο Γκέιτς ισχυρίζεται ότι αυτό που πραγματικά χρειάζονται είναι “νέα ψηφιακά εργαλεία και τεχνολογίες”. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την αποτυχία της Πράσινης Επανάστασης, την κρίση του εδάφους και τις εκτεταμένες επιπτώσεις των χημικών εισροών στην υγεία, είναι αυτό πραγματικά αλήθεια; Ή μήπως η Gates Ag One είναι απλώς η τελευταία προσπάθεια να τεθεί η παγκόσμια γεωργία σταθερά υπό τον έλεγχο των μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων;

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΓΟΝΙΔΙΑΚΗΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ (GENE DRIVE) ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

Το Ίδρυμα Gates , μαζί με τον αμερικανικό στρατιωτικό όμιλο DARPA, υπήρξε η κινητήρια δύναμη πίσω από την ανάπτυξη της τεχνολογίας γονιδιακής οδήγησης. Η χρηματοδότηση της τεχνολογίας γονιδιακών μονάδων από το Gates ξεκίνησε το 2005 με μια επιχορήγηση 8,5 εκατομμυρίων δολαρίων που δόθηκε στους Austin Burt και Andrea Chrisanti, βιολόγους που εργάζονταν στο Imperial College του Λονδίνου. Αυτή η γραμμή ανάπτυξης οδήγησε τελικά στην εφεύρεση του CRISPR το 2015, ενός εργαλείου γενετικής μηχανικής που επιτρέπει στους επιστήμονες να κόβουν, να εισάγουν και να αντικαθιστούν γονίδια σε μια αλληλουχία DNA. Σύμφωνα με έκθεση της ομάδας ETC (Ομάδα Δράσης για τη Διάβρωση, την Τεχνολογία και τη Συγκέντρωση),

“Οι οργανισμοί γονιδιακής οδήγησης δημιουργούνται με τη γενετική τροποποίηση ενός ζωντανού οργανισμού με ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό και στη συνέχεια με την τροποποίηση του αναπαραγωγικού συστήματος του οργανισμού, προκειμένου να επιβάλλεται πάντα το τροποποιημένο γονίδιο στις μελλοντικές γενιές, εξαπλώνοντας το χαρακτηριστικό σε ολόκληρο τον πληθυσμό”.

Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα σε αυτό το άρθρο, μια από τις πρωτοβουλίες του Gatesοδήγησε στην απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων κουνουπιών στη Μπουρκίνα Φάσο. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν παρά η πρώτη φάση ενός μακροχρόνιου προγράμματος, η τρίτη φάση του οποίου είναι η απελευθέρωση κουνουπιών GDO (τροποποιημένων μέσω της τεχνολογίας gene drive). Η ETC Group εξηγεί τη σημασία αυτού του γεγονότος (η έμφαση προστίθεται):

“… Ένα gene drive έχει σχεδιαστεί για να παρεμβαίνει στη γονιμότητα του κουνουπιού: θα αφαιρούνται βασικά γονίδια για τη γονιμότητα, εμποδίζοντας τα κουνούπια να αποκτήσουν θηλυκούς απογόνους ή να αποκτήσουν απογόνους συνολικά. Αυτά τα τροποποιημένα κουνούπια θα μεταβίβαζαν στη συνέχεια τα γονίδιά τους σε ένα υψηλό ποσοστό των απογόνων τους, διαδίδοντας τα γονίδια αυτόματης εξαφάνισης σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Με την πάροδο του χρόνου, ολόκληρο το είδος θα εξαλειφόταν στην πραγματικότητα εντελώς”.

Μετά τις εκκλήσεις του 2016 για ένα παγκόσμιο μορατόριουμ στη χρήση της τεχνολογίας γονιδιακών μονάδων, το Ίδρυμα Γκέιτς κατέβαλε 1,6 εκατομμύρια δολάρια στην Emerging Ag (ιδιωτική εταιρεία δημοσίων σχέσεων) για να συντονίσει την αντίδραση κατά των υποστηρικτών του μορατόριουμ.

“Η Emerging Ag στρατολόγησε και συντόνισε πάνω από 65 εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένου ενός ανώτερου αξιωματούχου του Ιδρύματος Gates, ενός αξιωματούχου της DARPA (Defense Advanced Research Project Agency) και κυβερνητικών και πανεπιστημιακών επιστημόνων, σε μια προσπάθεια να κατακλύσουν την επίσημη διαδικασία του ΟΗΕ με τις συντονισμένες εισηγήσεις τους”.

Μια άλλη ομάδα που αναπτύσσει την τεχνολογία γονιδιακής κίνησης είναι η ομάδα Sculpting Evolution, η οποία λειτουργεί από το χρηματοδοτούμενο από την Gates Media Lab του MIT, το ίδιο ίδρυμα που έλαβε δωρεές από τον Jeffery Epstein, και το ίδιο ίδρυμα που στεγάζει τον Robert Langer, συνιδρυτή της αμφιλεγόμενης εταιρείας βιοτεχνολογίας και του κατασκευαστή “εμβολίων” Covid-19, Moderna.

Επικεφαλής του Sculpting Evolution είναι ο Kevin Esvelt, ένας από τους πρωτοπόρους του CRISPR και (υποτίθεται ότι) ο πρώτος που εντόπισε τη δυνατότητα των συστημάτων γονιδιακής οδήγησης να μεταβάλλουν άγριους πληθυσμούς οργανισμών. Το εργαστήριο του Esvelt επιδιώκει να εφαρμόσει “τη ρομποτική και τη μηχανική μάθηση για την ανάπτυξη νέων μοριακών εργαλείων και τεχνικών”. Ένας άλλος στόχος τους είναι να “εργαστούν με την καθοδήγηση των ενδιαφερόμενων κοινοτήτων για την ασφαλή και ανθρώπινη επεξεργασία άγριων πληθυσμών και οικοσυστημάτων”.

Η ομάδα Sculpting Evolution Group συμβουλεύει επίσης τις κυβερνήσεις σε “πιεστικά ζητήματα βιολογικής άμυνας”.

“Η πρόκλησή μας είναι να αποτρέψουμε την κατάχρηση της τεράστιας δύναμης της βιοτεχνολογίας. Οι ιστορικές πανδημίες σκότωσαν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους, και οι τροποποιημένοι παράγοντες θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο καταστροφικοί”.

Ένας από τους τρόπους με τους οποίους το Sculpting Evolution προτείνει την αποτροπή μελλοντικών πανδημιών ή επιθέσεων με βιολογικά όπλα είναι η κατασκευή ενός “Παγκόσμιου Παρατηρητηρίου Νουκλεϊκών Οξέων” (Global Nucleic Acid Observatory” – NAO) για την “παρακολούθηση της ανθρωπότητας και του περιβάλλοντος για κάθε βιολογική απειλή”. Η ομάδα ισχυρίζεται ότι με συνεχείς γονιδιωματικούς ελέγχους σε τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο, το “NAO θα μπορούσε να ανιχνεύσει οποιονδήποτε ιό ή εισβολέα οργανισμό που υφίσταται εκθετική ανάπτυξη“.

Προς υποστήριξη αυτής της ριζοσπαστικής πρότασης, η ομάδα αναφέρεται σε μια μελέτη περίπτωσης από το Ισραήλ:

“Το 2013, το ειδικό πρόγραμμα περιβαλλοντικής παρακολούθησης του ιού της πολιομυελίτιδας του Ισραήλ εντόπισε μια εκκολαπτόμενη εστία σε δείγματα λυμάτων από την πόλη Rahat χρησιμοποιώντας δοκιμασίες πλάκας και ξεκίνησε γρήγορα τον μαζικό από του στόματος εμβολιασμό, εξαλείφοντας τον ιό προτού έστω και ένα παιδί εμφανίσει παραλυτικά συμπτώματα” [η υπογράμμιση προστέθηκε].

Η ενοχλητική φύση ενός τέτοιου συστήματος γίνεται έτσι αμέσως εμφανής: οι κυβερνήσεις θα μπορούν να ξεκινούν προγράμματα εμβολιασμού και να θεσπίζουν άλλα μέτρα για την πανδημία χωρίς την ανάγκη ή την απόδειξη μιας πραγματικής απειλής, παρά μόνο την υποτιθέμενη “ανίχνευση” μιας τέτοιας απειλής. Αυτό εγείρει το πολύ σημαντικό ερώτημα: ποιος θα αποφασίζει πότε ανιχνεύεται μια “απειλή” και σε ποια βάση;

Ενώ οι ιολόγοι εκθέτουν τους κινδύνους των ζωονόσων κορονοϊών και οι επιστήμονες του κλίματος λυσσομανούν για τα δεινά του διοξειδίου του άνθρακα, οι πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις περνούν σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητες. Και ίσως αυτό να είναι το ζητούμενο. Θα εξερευνήσουμε αυτές τις άλλες κρίσεις -κρίσεις που απειλούν την ίδια την ύπαρξή μας ως είδος- στο μέρος 3.

Συνέχεια…

Διαβάστε το Μέρος 3

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

[1] Shiva, V., Shiva, K. Oneness vs the 1%. 2018.

[2] Farrell, P., J., de Hart, D., S. Transhumanism: A Grimoire of Alchemical Agendas. 2011.

[3] Engdahl, W. Seeds of Destruction. 2007.

[4] Vasquez, A. Inflammation Mastery (4η έκδοση). 2016.

[5] Griffin, G., E. Κόσμος χωρίς καρκίνο, η ιστορία της βιταμίνης Β17. 2001.

——————

Δικτυογραφία :

The Agriculture Cartel: Cotton, Concentration Camps and Conspiracies – NewBraveWorld

https://www.newbraveworld.org/rockefeller-agribusiness-2/

 

Πηγή και μετάφραση ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ

 

Οι Αθέατες Περιβαλλοντικές Κρίσεις που Καταστρέφουν την Ανθρωπότητα [Μέρος 3]

poison appleΜετάφραση: Απολλόδωρος

13 Φεβρουαρίου, 2022 New Brave World- Διαβάστε το εδώ

________________________

Μέρος 1 / Μέρος 2 / Μέρος 3

Στο 1ο μέρος αυτής της σειράς, εξετάσαμε ένα πρόσφατο έγγραφο πολιτικής του Rockefeller που ζητά μετασχηματιστικές αλλαγές στην παραγωγή τροφίμων και πώς αυτό συνδέεται με τη νέα ατζέντα για τα τρόφιμα. Στο μέρος 2, εξετάσαμε τη σκοτεινή ιστορία των σύγχρονων αγροτικών επιχειρήσεων και ορισμένων από τις πλούσιες ελίτ και τα ιδρύματα που προωθούν τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες και τις επικίνδυνες τεχνολογίες γονιδιακής οδήγησης.

Στο μέρος 3, θα εξετάσουμε τις πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις που επηρεάζουν την ανθρωπότητα καθημερινά, αλλά αγνοούνται από πολλούς λεγόμενους ακτιβιστές και “φιλάνθρωπους”. Ξεκινώντας με…

ΤΡΟΦΗ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗ ΣΕ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Εδώ και δεκαετίες, έγκριτοι επιστήμονες και στοχαστές μας προειδοποιούν για τις επιπτώσεις της κακής διατροφής στην υγεία. Μεταξύ αυτών είναι ο Sir Robert McCarrison, ο Dr Lawrence Plaskett, ο Weston Price και ο δύο φορές βραβευμένος με Νόμπελ, Dr Linus Pauling. Με την πάροδο των ετών, οι προειδοποιήσεις τους είτε αγνοήθηκαν, είτε ανατράπηκαν, είτε απαξιώθηκαν. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να βρει ισχυρισμούς του τύπου “τα συμπληρώματα βιταμινών δεν είναι παρά ακριβά ούρα”.

Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι οι γιατροί (ακόμη και αυτοί που ειδικεύονται στο έντερο) λαμβάνουν ελάχιστη έως καθόλου εκπαίδευση στη διατροφή. Όπως αναφέρεται στην εισαγωγή του A Physician’s Handbook on Orthomolecular Medicine[ 1], “Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα μη ενημερωμένων άπειρων απόψεων σχετικά με την πρακτική σημασία της ποιοτικής διατροφής στην καθημερινή μας ζωή”. Αυτό γράφτηκε το 1977 και, δυστυχώς, φαίνεται να ισχύει ακόμα και σήμερα.

Το 2002, ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ δημοσίευσαν μια μελέτη με τίτλο Vitamins for Chronic Disease Prevention (Βιταμίνες για την πρόληψη χρόνιων ασθενειών). Αν και τα ευρήματά τους μπορεί να ήταν προφανή για τους ορθομοριακούς επαγγελματίες δεκαετίες πριν, τα συμπεράσματά τους δεν ήταν λιγότερο σημαντικά, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταναλώνουν τη βέλτιστη ποσότητα όλων των βιταμινών μόνο με τη διατροφή και (αν και με προσοχή) υποστηρίζοντας τη χρήση συμπληρωμάτων βιταμινών για όλους τους ενήλικες.

Ακόμα πιο σημαντικό, οι ερευνητές αναγνώρισαν τις εκτεταμένες επιπτώσεις στην υγεία από την μη βέλτιστη πρόσληψη βιταμινών (ακόμα και πάνω από τις τυπικές απαιτήσεις).

“… Η ανεπαρκής πρόσληψη βιταμινών είναι προφανώς αιτία χρόνιων ασθενειών. Πρόσφατα στοιχεία έχουν δείξει ότι τα μη βέλτιστα επίπεδα βιταμινών, ακόμη και πολύ πάνω από εκείνα που προκαλούν σύνδρομα ανεπάρκειας, αποτελούν παράγοντες κινδύνου για χρόνιες ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο καρκίνος και η οστεοπόρωση. Ένα μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού διατρέχει προφανώς αυξημένο κίνδυνο για το λόγο αυτό.” (η έμφαση προστέθηκε).

Παρά τα σημαντικά ευρήματα όπως αυτά, σπάνια λαμβάνονται μέτρα για να διασφαλιστεί ότι οι άνθρωποι λαμβάνουν επαρκείς ποσότητες θρεπτικών συστατικών. Για παράδειγμα, φαίνεται ότι εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν η κυβέρνηση είχε ενεργήσει σύμφωνα με τα αδιάσειστα στοιχεία για τα οφέλη του φυλλικού οξέος.

Το φολικό οξύ μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης, ενός αμινοξέος που σχετίζεται με καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια. Τα μη βέλτιστα επίπεδα φυλλικού οξέος μπορούν επίσης να προκαλέσουν ελαττώματα του νευρικού σωλήνα και να συμβάλουν στη δυσπλασία του τραχήλου της μήτρας, τον καρκίνο, την οστεοπόρωση και την ψυχική κατάθλιψη.

Η συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα των περισσότερων θρεπτικών συστατικών είναι αναμφισβήτητα πολύ χαμηλή, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα οφέλη της βέλτιστης πρόσληψης. Επιπλέον, η ύπαρξη μιας απαίτησης για κάθε άτομο δεν λαμβάνει υπόψη τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου.

Η βιταμίνη D έχει απασχολήσει πρόσφατα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λόγω ερευνών που δείχνουν ότι είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του “Covid-19”. Ωστόσο, η σημασία της βιταμίνης D, όχι μόνο για την πρόληψη των αναπνευστικών ασθενειών, αλλά και για τη θεραπεία μιας σειράς χρόνιων ασθενειών, είναι γνωστή εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Παρόλα αυτά, η ανεπάρκεια βιταμίνης D παραμένει ευρέως διαδεδομένη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές Vasquez, Cannell και Manso,

“Η ανεπάρκεια/έλλειψη της βιταμίνης D είναι μια επιδημία στον ανεπτυγμένο κόσμο που μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει επαρκή προσοχή από τους κλινικούς γιατρούς, παρά την τεκμηρίωση της επικράτησης, των συνεπειών και της επιτακτικής ανάγκης για καθημερινή χορήγηση συμπληρωμάτων σε επίπεδα πάνω από τις τρέχουσες ανεπαρκείς συστάσεις των 200-600 IU”.

Ο λόγος γι’ αυτό είναι διττός: πρώτον, οι γιατροί εργάζονται με βάση μια ξεπερασμένη αντίληψη, θεωρώντας τη βιταμίνη D μόνο ως θρεπτικό συστατικό για τα οστά (η έρευνα δείχνει ότι αυτό σαφώς δεν ισχύει). Και δεύτερον, οι εργαστηριακές εξετάσεις που μετρούν τα επίπεδα της βιταμίνης D έχουν ρυθμιστεί πολύ χαμηλά, υποτιμώντας τη φυσιολογική απαίτηση για υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D.

Η σοβαρότητα της ανεπάρκειας της βιταμίνης D (μια ανεπάρκεια που μπορεί εύκολα να διορθωθεί μέσω της χορήγησης συμπληρωμάτων ή της εκπαίδευσης σχετικά με τη σημασία της έκθεσης στον ήλιο), έχει οδηγήσει ορισμένους ερευνητές να αμφισβητήσουν την ηθική της αποτυχίας αντιμετώπισης ενός τόσο διαδεδομένου προβλήματος.

“Δεδομένου του βάθους και του εύρους των ερευνών με κριτές που τεκμηριώνουν τη συχνότητα και τις συνέπειες της υποβιταμίνωσης D, η μη διάγνωση και θεραπεία αυτής της διαταραχής είναι ηθικά αμφισβητήσιμη (ιδίως σε έγκυες γυναίκες) και δεν συνάδει με την παροχή ποιοτικής, επιστημονικά τεκμηριωμένης υγειονομικής περίθαλψης”.

Όπως και με τη βιταμίνη D, παρά τις ογκώδεις έρευνες που αποδεικνύουν τα τεράστια οφέλη της, η έλλειψη μαγνησίου εξακολουθεί να είναι ευρέως διαδεδομένη. Παρόλο που σπάνια ενημερωνόμαστε για τη σημασία αυτού του μετάλλου, το μαγνήσιο είναι απαραίτητο για τις περισσότερες σωματικές διεργασίες και τα μη βέλτιστα επίπεδα μπορούν να οδηγήσουν σε ένα ευρύ φάσμα δυσάρεστων (και μερικές φορές θανατηφόρων) συμπτωμάτων.

Η σημασία του μαγνησίου εξηγείται σε ένα έγγραφο με τίτλο: “Magnesium in Prevention and Therapy” (Το μαγνήσιο στην πρόληψη και τη θεραπεία),

“Το μαγνήσιο είναι το τέταρτο πιο άφθονο μέταλλο στο σώμα. Έχει αναγνωριστεί ως συμπαράγοντας για περισσότερες από 300 ενζυματικές αντιδράσεις, όπου είναι ζωτικής σημασίας για τον μεταβολισμό της τριφωσφορικής αδενοσίνης (ATP). Το μαγνήσιο απαιτείται για τη σύνθεση του DNA και του RNA, την αναπαραγωγή και τη σύνθεση των πρωτεϊνών”.

“Τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου έχουν συσχετιστεί με μια σειρά χρόνιων ασθενειών, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, η αντίσταση στην ινσουλίνη και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, οι καρδιαγγειακές παθήσεις (π.χ. εγκεφαλικό επεισόδιο), οι ημικρανίες και η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)”.

Στο διαφωτιστικό βιβλίο της The Magnesium Miracle (Το Θαύμα του Μαγνησίου) [2], η Δρ. Carolyn Dean αφιερώνει πάνω από 600 σελίδες στη σημασία αυτού του σπάνια αναφερόμενου μετάλλου. Επισημαίνει επίσης τη σημαντική, αλλά συχνά παραγνωρισμένη, σχέση μεταξύ της έλλειψης μαγνησίου και των ψυχικών ασθενειών.

“Οι άνθρωποι δεν παθαίνουν άγχος, κρίσεις πανικού ή κατάθλιψη επειδή έχουν έλλειψη Valium ή Prozac. Το σώμα μας δεν χρειάζεται αυτές τις ουσίες για βασικές μεταβολικές διεργασίες. Ωστόσο, μπορούμε να αναπτύξουμε μια πληθώρα ψυχολογικών συμπτωμάτων λόγω έλλειψης μαγνησίου, μιας θρεπτικής ουσίας που απαιτεί ο οργανισμός μας”.

Σύμφωνα με τον Dr Dean, οι εμπορικές φάρμες δεν αναπληρώνουν το εξαντλημένο έδαφος και το μαγνήσιο που απομένει δεν μπορεί να απορροφηθεί από τα φυτά λόγω των λιπασμάτων με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο ή των υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων. Έρευνες έχουν δείξει ότι η γλυφοσάτη, για παράδειγμα, δεσμεύεται με το μαγνήσιο, εμποδίζοντας την απορρόφηση.

Όπως αποδεικνύεται, οι ρίζες πολλών ελλείψεων θρεπτικών συστατικών μπορούν να εντοπιστούν στο έδαφος στο οποίο καλλιεργείται ένα μεγάλο μέρος των τροφίμων μας.

Το περιοδικό Life Extension συνέκρινε τους πίνακες τροφίμων του USDA από το 1963 έως σήμερα και διαπίστωσε μια εκπληκτική πτώση στην περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά. Ορισμένες βιταμίνες έχουν μειωθεί έως και 40%. Για παράδειγμα, η ποσότητα της βιταμίνης Α στα μήλα έχει μειωθεί από 90mg σε μόλις 53mg. Η ποσότητα του καλίου και του μαγνησίου στα λαχανάκια έχει μειωθεί από 400mg σε 170mg και από 57mg σε 9mg αντίστοιχα.

Παρόμοια τάση παρατηρείται σχεδόν σε όλα τα άλλα λαχανικά και φρούτα, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα φρούτα και τα λαχανικά χάνουν το θρεπτικό τους περιεχόμενο με ταχείς ρυθμούς. Το πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το USDA (Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών) αρνείται να δράσει. Όταν το περιοδικό Organic Gardening Magazine επικοινώνησε με την Υπηρεσία Γεωργικών Ερευνών του USDA ρωτώντας αν ανησυχούν ότι οι Αμερικανοί μπορεί να μην λαμβάνουν επαρκή θρεπτικά συστατικά, απάντησαν με αδιαφορία.

“Το USDA προφανώς αδιαφορεί και δεν ενδιαφέρεται για την αποστράγγιση των βιταμινών, παρά την εντολή του να διασφαλίζει ασφαλή τρόφιμα υψηλής ποιότητας. Στην επιστολή της στο Organic Gardening, η κ. Johnson δήλωσε ότι το θρεπτικό περιεχόμενο των προϊόντων δεν είναι τόσο σημαντικό όσο πράγματα όπως η εμφάνιση και η μεγάλη απόδοση”.

Για να μη νομίζει κανείς ότι η εξάντληση των θρεπτικών συστατικών είναι μια κρίση που αφορά μόνο τους Αμερικανούς, το ίδιο έχει διαπιστωθεί ότι ισχύει και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο ειδικός σε μεταλλικά στοιχεία και μέλος της Γεωλογικής Εταιρείας, David Thomas, ανέλυσε την 6η έκδοση του βιβλίου The Composition of Foods των McCance και Widdowson και διαπίστωσε σοβαρή μείωση της περιεκτικότητας σε θρεπτικά συστατικά στα περισσότερα τρόφιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο τα τελευταία 60 χρόνια. Σύμφωνα με τον Thomas,

“Οι McCance & Widdowson παρέχουν τα πιο λεπτομερή και εξελιγμένα ιστορικά αρχεία των θρεπτικών αξιών των τροφίμων που είναι διαθέσιμα σε οποιοδήποτε έθνος παγκοσμίως”.

Αυτό καθιστά τα ευρήματα της μελέτης του ακόμη πιο ανησυχητικά. Η μελέτη του Thomas δεν περιορίζεται επίσης στα φρούτα και τα λαχανικά. Η ανάλυσή του αποκάλυψε μια δραστική πτώση της περιεκτικότητας σε θρεπτικά συστατικά (ιδίως σε βασικά μέταλλα) σε όλες σχεδόν τις ομάδες τροφίμων (αυτό περιλαμβάνει το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα).

“Τα τελευταία 60 χρόνια υπήρξαν θεμελιώδεις αλλαγές στην ποιότητα και την ποσότητα των τροφίμων που έχουμε στη διάθεσή μας ως έθνος. Ο χαρακτήρας, η μέθοδος καλλιέργειας, η προετοιμασία, η πηγή και η τελική παρουσίαση των βασικών ειδών διατροφής έχουν αλλάξει σημαντικά σε βαθμό που η περιεκτικότητα σε ιχνοστοιχεία και μικροθρεπτικά συστατικά έχει μειωθεί σημαντικά”.

Η κύρια κριτική στην έρευνα του Thomas είναι ότι οι αναλυτικές μέθοδοι ήταν λιγότερο ακριβείς στο παρελθόν και επομένως, είναι άκυρη η σύγκριση των περιεκτικοτήτων των θρεπτικών συστατικών. Ωστόσο, αυτός φαίνεται να είναι ένας ψευδής ισχυρισμός, καθώς οι ίδιοι οι McCance και Widdowson υποστηρίζουν ότι, αν και οι αναλυτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν θεωρούνται σήμερα “πρωτόγονες”, δεν ήταν λιγότερο ακριβείς από τις πιο σύγχρονες μεθόδους ανάλυσης [3].

Η δεύτερη κριτική είναι ότι οι ποικιλίες των καλλιεργειών έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών, καθιστώντας οποιαδήποτε σύγκριση “όμοια προς όμοια” χωρίς νόημα. Ωστόσο, και αυτό το επιχείρημα χάνει τον στόχο, διότι, ακόμη και αν οι ποικιλίες των καλλιεργειών έχουν αλλάξει, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η θρεπτική αξία της διατροφής του μέσου ανθρώπου έχει μειωθεί σημαντικά.

Ο Thomas συνοψίζει τη σοβαρότητα αυτής της θρεπτικής κρίσης στο συμπέρασμα του εγγράφου του 2007:

“Σε τι δίλημμα έχουμε περιέλθει. Έρευνες από όλο τον κόσμο έχουν καταδείξει την πραγματικότητα της απώλειας μικροθρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμά μας και παρέχουν αποδείξεις ότι οι ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών υπονομεύουν σημαντικά την υγεία μας, συμβάλλοντας προς χρόνιες φυσιολογικές και ψυχολογικές ασθένειες σε ανθρώπους όλων των ηλικιών”.

ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Η μεταποιητική βιομηχανία είναι υπεύθυνη για την εκπομπή τεράστιων ποσοτήτων τοξικών χημικών ουσιών στο περιβάλλον και οι επιπτώσεις πολλών από αυτές είναι εντελώς άγνωστες.

Το Γραφείο Χημικής Ασφάλειας και Προστασίας από τη Ρύπανση (OCSPP) της EPA είναι ο οργανισμός που είναι υπεύθυνος για την προστασία των ανθρώπων από τους κινδύνους που εγκυμονούν τα φυτοφάρμακα και οι εκθέσεις σε τοξικές χημικές ουσίες. Το OCSPP κάνει δοκιμές για την αξιολόγηση των επιπέδων ανοχής διαφόρων χημικών ουσιών και αποφασίζει για τα μέγιστα επιτρεπόμενα επίπεδα υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στα τρόφιμα.

Ωστόσο, όπως ορθά υποστηρίζει ο John Kepner του BeyondPesticides.com,

“Οι εκθέσεις σε φυτοφάρμακα στον πραγματικό κόσμο δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Αντίθετα, είναι μια σειρά από περιστατικά που χαρακτηρίζονται από συνδυασμούς εκθέσεων”.

Συνεχίζει λέγοντας ότι,

“Οι επιστήμονες υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι οι τοξικές εκθέσεις σε φυτοφάρμακα πρέπει να μετρώνται όπως θα συνέβαιναν κανονικά, σε συνδυασμό μεταξύ τους. Ωστόσο, η ισχύουσα ομοσπονδιακή νομοθεσία δεν απαιτεί αυτού του είδους τις δοκιμές για τα φυτοφάρμακα που κυκλοφορούν στην αγορά, εκτός από πολύ περιορισμένες περιπτώσεις”.

Είναι σοκαριστικό, σύμφωνα με την Αμερικανική Χημική Εταιρεία (ACS),

“Κανείς, ούτε καν η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος, δεν γνωρίζει πόσες χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται σήμερα”.

Εάν η EPA δεν γνωρίζει καν πόσες χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται σήμερα, πώς μπορεί να αξιολογήσει τις επιπτώσεις τους στην υγεία των ανθρώπων; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορούν. Και οι λόγοι γι’ αυτό πηγάζουν από τα υφιστάμενα ρυθμιστικά συστήματα της EPA, τα οποία έχουν δημιουργηθεί για να εξυπηρετούν τα εταιρικά συμφέροντα έναντι της υγείας του πληθυσμού. Αυτό περιγράφεται εκτενώς από τους Dawn Lester και David Parker στο βιβλίο τους What Really Make You Ill[4],

“Τα υφιστάμενα ρυθμιστικά συστήματα… ευνοούν όλο και περισσότερο τη βιομηχανία έναντι του καταναλωτή- επιτρέπουν την ταχεία κυκλοφορία προϊόντων στην αγορά, αλλά συνεπάγονται πολλές δυσκολίες για την απόσυρση των προϊόντων μετά την ανακάλυψη τυχόν δυσμενών επιπτώσεων”.

Σαν να μην έφτανε η αποτυχία των ρυθμιστικών συστημάτων, οι πληροφοριοδότες εντός της EPA αποκάλυψαν πρόσφατα την τεράστια πίεση που ασκείται στους επιστήμονες εντός της υπηρεσίας για να ελαχιστοποιήσουν ή να αφαιρέσουν στοιχεία που υποδεικνύουν πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις διαφόρων χημικών ουσιών. Ορισμένες από αυτές τις δυσμενείς επιπτώσεις περιλαμβάνουν νευρολογικές διαταραχές, γενετικές ανωμαλίες και καρκίνο.

Σύμφωνα με το The Intercept,

“Σε αρκετές περιπτώσεις, πληροφορίες σχετικά με κινδύνους διαγράφηκαν από τις αξιολογήσεις της υπηρεσίας χωρίς να ενημερωθούν ή να ζητηθεί η συγκατάθεση των επιστημόνων που τις συνέταξαν. Ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις οδήγησαν την EPA να αποκρύψει κρίσιμες πληροφορίες από το κοινό σχετικά με δυνητικά επικίνδυνες εκθέσεις σε χημικές ουσίες”.

Ορισμένες από αυτές τις χημικές ουσίες μπορούν να διαταράξουν το ενδοκρινικό σύστημα. Το ενδοκρινικό σύστημα είναι αυτό που ρυθμίζει όλες τις βιολογικές διεργασίες του σώματος. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, τη λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και πολλά άλλα.

Το ενδοκρινικό σύστημα βασίζεται στη διατήρηση μιας λεπτής ισορροπίας διαφορετικών ορμονών, ορισμένες από τις οποίες υπάρχουν μόνο σε ίχνη. “Η δόση κάνει το δηλητήριο” εξακολουθεί να είναι το αποδεκτό δόγμα όσον αφορά την ασφάλεια ή την τοξικότητα των περισσότερων χημικών ουσιών. Ωστόσο, δεκαετίες έρευνας σχετικά με τις επιπτώσεις των χημικών ουσιών που διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα (EDCs) έχουν αποδείξει ότι αυτή η θεωρία είναι λανθασμένη. Στην πραγματικότητα, οι EDCs μπορούν να έχουν επιπτώσεις σε χαμηλές δόσεις που δεν προβλέπονται σε υψηλότερες δόσεις.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι, εδώ και πολλά χρόνια, δεν υπήρχαν δοκιμές για την αξιολόγηση των χημικών ουσιών ως προς τις πιθανές ενδοκρινικές διαταραχές. Ως αποτέλεσμα, καμία από τις πολλές χιλιάδες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σήμερα δεν έχει ελεγχθεί για τέτοιες επιδράσεις. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2003 από τον Dr Theo Colborn,

“Ο κατάλογος των γνωστών ενδοκρινικών διαταρακτών που έχουν ένα ευρύ φάσμα μηχανισμών δράσης που μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου αυξάνεται”.

Για σχεδόν τρεις δεκαετίες, η Dr Theo Colborn αφιερώθηκε στη μελέτη των βλαβερών επιπτώσεων των χημικών ουσιών που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές στη βιολογική ζωή και στο περιβάλλον. Το 2003, η Dr Colborn ίδρυσε το The Endocrine Disruption Exchange (TEDX), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που, επί 16 χρόνια, προσπαθούσε να “μειώσει την παραγωγή και τη χρήση χημικών ουσιών που παρεμβαίνουν στην υγιή λειτουργία των ορμονών”.

Η έρευνά της τροφοδοτήθηκε, εν μέρει, από τη σχετικά πρόσφατη έκρηξη πολλών ασθενειών που σχετίζονται με το ενδοκρινικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των αυτοάνοσων διαταραχών, του αυτισμού, του άσθματος, του διαβήτη, της θυρεοειδοπάθειας, της ΔΕΠΥ και ορισμένων μορφών καρκίνου. Η τελευταία ενημέρωση έγινε τον Σεπτέμβριο του 2018, ο κατάλογος TEDX με τους γνωστούς ενδοκρινικούς διαταράκτες περιλαμβάνει περίπου 1.482 χημικές ουσίες.

Αν και φαινομενικά πρόκειται για ένα μικρό ποσοστό όλων των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται, ο κατάλογος αυτός περιλαμβάνει μόνο τις χημικές ουσίες που έχουν δείξει σημάδια ενδοκρινικής διαταραχής σε επιστημονικές έρευνες. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η συντριπτική πλειονότητα των χημικών ουσιών δεν έχει ελεγχθεί για τέτοιες ιδιότητες. Ως εκ τούτου, μπορούμε να είμαστε εύλογα βέβαιοι ότι ο πραγματικός αριθμός των χημικών ουσιών που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές στο περιβάλλον μας είναι πολύ μεγαλύτερος.

Μεγάλο μέρος των ευρημάτων της Dr Colborn απηχείται στην έρευνα του Joseph Thornton, ερευνητή στο Ινστιτούτο Γης του Πανεπιστημίου Κολούμπια, ο οποίος ειδικεύεται στις καταστροφικές επιπτώσεις της οργανοχλωριωμένης ρύπανσης. Οι οργανοχλωράνθρακες είναι οργανικά μόρια που περιέχουν τουλάχιστον ένα ομοιοπολικά συνδεδεμένο άτομο χλωρίου. Ένα παράδειγμα γνωστού οργανοχλωριωμένου είναι το DDT, ένα εξαιρετικά τοξικό φυτοφάρμακο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τις δεκαετίες του 1940 και 1950.

Στο βιβλίο του “Pandora’s Poison” (Το δηλητήριο της Πανδώρας) [5], ο Thornton γράφει ότι,

“Η παραγωγή αερίου χλωρίου από αλάτι δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την σκόπιμη και τυχαία παραγωγή ενός τεράστιου αριθμού νέων χημικών ουσιών που διαταράσσουν τα φυσικά συστήματα στο πιο θεμελιώδες επίπεδό τους. Η πρακτική της χημείας του χλωρίου έχει εξαπολύσει ένα πλήθος απρόβλεπτων χημικών και οικολογικών συνεπειών που οι πιο εξελιγμένες τεχνολογίες μας δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν”.

Πολλές οργανοχλωρίνες αντιστέκονται στη φυσική αποικοδόμηση και μπορούν να συσσωρευτούν στο περιβάλλον. Ορισμένες, όπως η διοξίνη, δεν διασπώνται καθόλου και παραμένουν στο περιβάλλον σχεδόν επ’ αόριστον. Αυτό είναι απίστευτα ανησυχητικό αν αναλογιστεί κανείς ότι οι οργανοχλωριωμένες ουσίες απελευθερώνονται στο περιβάλλον σε τεράστιες ποσότητες (η βιομηχανία χλωρίου παράγει περίπου 40 εκατομμύρια τόνους αερίου χλωρίου κάθε χρόνο!).

Όπως εξηγεί ο Thornton, πολλές οργανοχλωρικές ενώσεις είναι περισσότερο διαλυτές στο λίπος παρά στο νερό. Αυτό οδηγεί στη συσσώρευσή τους στους λιπώδεις ιστούς των ζωντανών οργανισμών, ιδίως εκείνων που βρίσκονται κοντά στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας (δηλαδή των ανθρώπων). Σύμφωνα με τον Thornton,

“Τα είδη που βρίσκονται ψηλά στην τροφική αλυσίδα, όπως οι άνθρωποι, χρησιμεύουν ως ζωντανές δεξαμενές όπου αυτοί οι ρύποι συσσωρεύονται σε όλο και υψηλότερες συγκεντρώσεις”.

Λόγω της μεγάλης διάρκειας ζωής τους, οι οργανοχλωριωμένες ουσίες ταξιδεύουν με τα ρεύματα του ανέμου, σχηματίζοντας ένα παγκόσμιο στρώμα ατμοσφαιρικής μόλυνσης με σοβαρές συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία και ευημερία. Το βιβλίο του Thornton περιγράφει πώς η παραγωγή τοξικών χημικών ουσιών έχει γίνει ένα από τα “πιο ύπουλα περιβαλλοντικά προβλήματα της εποχής μας”, συμβάλλοντας στην υπογονιμότητα, την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, τον καρκίνο και τις αναπτυξιακές διαταραχές.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι ενδοκρινικοί διαταράκτες μπορούν να επηρεάσουν την εμβρυϊκή ανάπτυξη του αναπαραγωγικού συστήματος, γεγονός που μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε ερμαφροδιτισμό. Πράγματι, έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι ένας αυξανόμενος αριθμός παιδιών γεννιέται με “διαφυλική παραλλαγή” (δηλαδή με διφορούμενα γεννητικά όργανα).

Στο βιβλίο του, Revolve: Man’s Scientific Rise to Godhood (Revolve – Η επιστημονική άνοδος του ανθρώπου στη θεότητα) [6], ο Aaron Franz εγείρει την ανησυχητική πιθανότητα ότι η εκτεταμένη μόλυνση του περιβάλλοντος με EDCs μπορεί να είναι μια σκόπιμη πράξη, η οποία αποσκοπεί στην προώθηση του μετανθρωπιστικού στόχου της δημιουργίας ενός ανδρόγυνου ανθρώπου.

“Τόσο η ανδρική όσο και η γυναικεία δύναμη έχουν στοχοποιηθεί για καταστροφή. Όχι μόνο έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι των φύλων μας, αλλά στην πραγματικότητα έχουμε βομβαρδιστεί και χημικά. Μας έχει γίνει χημικός πόλεμος για να καταστραφεί το βιολογικό μας φύλο”.

Όπως εξηγεί ο Franz στο βιβλίο του, οι τρανσουμανιστές αντιμετωπίζουν αρκετά σοβαρά την ανάγκη υπέρβασης του φύλου, μια έννοια που οι ερευνητές ονομάζουν “μεταφυλετισμό“. Οι τρανσουμανιστές βλέπουν το φύλο ως κάτι που μας περιορίζει και επιδιώκουν να το ξεπεράσουν χρησιμοποιώντας τεχνολογικά μέσα.

Ένας άλλος περιβαλλοντικός ρύπος που μπορεί να επηρεάσει το ενδοκρινικό σύστημα είναι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚH ΑΚΤΙΝΟΒΟΛIΑ

Με αφορμή την προγραμματισμένη ανάπτυξη της κάλυψης 5G στην ΕΕ και τις ΗΠΑ το 2018, ο Martin Pall (ομότιμος καθηγητής Βιοχημείας και Βασικών Ιατρικών Επιστημών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον), συνέταξε μια λεπτομερή έκθεση, περιγράφοντας οκτώ πιθανές παθοφυσιολογικές επιδράσεις που θα παρατηρηθούν ως αποτέλεσμα της αυξημένης έκθεσης στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

Οι επιπτώσεις αυτές περιλαμβάνουν νευρολογικές επιδράσεις, ενδοκρινικές διαταραχές, οξειδωτικό στρες, μεταλλάξεις του DNA, μειωμένη γονιμότητα και καρκίνο. Ο καθηγητής Pall συνόψισε τις σκέψεις του σχετικά με την ανάπτυξη του 5G χαρακτηρίζοντάς το “την πιο ανόητη ιδέα που είχε ποτέ κανείς στην ιστορία του κόσμου”.

Η ανησυχία για το 5G προήλθε εν μέρει λόγω του γεγονότος ότι η νέα τεχνολογία δεν υποβλήθηκε σε καμία δοκιμή ασφαλείας. Οι ανησυχίες σχετικά με την αυξανόμενη έκθεση στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι εύλογες, λαμβάνοντας υπόψη τα ευρύτατα στοιχεία που διαθέτουμε για το ότι η έκθεση αυτή προκαλεί βιολογική βλάβη. Στην πραγματικότητα, ο καθηγητής Pall εκτιμά ότι υπάρχουν πάνω από 14.000 επιστημονικές μελέτες που έχουν αξιολογηθεί από ομοτίμους και δείχνουν δυσμενείς επιπτώσεις από τα ΗΜΠ σε επίπεδα κάτω από τις κατευθυντήριες γραμμές ασφαλείας[7].

Μελέτες έχουν ήδη αποδείξει ότι η ακτινοβολία του κινητού τηλεφώνου και μόνο μπορεί να μειώσει τον αριθμό και την κινητικότητα του σπέρματος στους άνδρες. Μια μετα-ανάλυση του 2017 διαπίστωσε μια ανησυχητική μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων μεταξύ των ανδρών σε τεχνολογικά προηγμένα έθνη. Οι ερευνητές γράφουν ότι “απαιτείται επειγόντως έρευνα σχετικά με τα αίτια αυτής της συνεχιζόμενης μείωσης”. Ωστόσο, εάν η αιτία προέρχεται από μια τεχνολογία που προωθείται από μια από τις πλουσιότερες και ισχυρότερες βιομηχανίες στον κόσμο, είναι απίθανο να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα.

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ΗΜΠ (EMF) μπορούν να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες. Υποτίθεται ότι αυτό μπορεί με τη σειρά του να οδηγήσει στην εμφάνιση μιας σειράς νευροψυχιατρικών διαταραχών, μερικές από τις οποίες έχουν δει αυξανόμενη επικράτηση στη σύγχρονη κοινωνία μας. Σε αυτές περιλαμβάνονται η αϋπνία, η κόπωση, οι πονοκέφαλοι, η κατάθλιψη, το άγχος, η ευερεθιστότητα ή, ακόμη χειρότερα, ο αυτισμός.

Μια άλλη γνωστή επίδραση της έκθεσης στα ΗΜΠ είναι ο αυξημένος κίνδυνος καρκίνου. Μια μελέτη ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων που διεξήχθη από το Εθνικό Τοξικολογικό Πρόγραμμα (NTP) διαπίστωσε αύξηση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του εγκεφάλου και της καρδιάς σε ζώα που εκτέθηκαν σε ΗΜΠ κάτω από τις κατευθυντήριες γραμμές “ασφαλείας” της ICNIRP. Τελικά, ακόμη και ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο (παράρτημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) αναγκάστηκε να χαρακτηρίσει τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία ραδιοσυχνοτήτων ως “πιθανώς καρκινογόνα για τον άνθρωπο”.

Οι έρευνες δείχνουν ότι τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία συμβάλλουν επίσης στη μείωση των πληθυσμών εντόμων και πτηνών σε όλο τον κόσμο. Στο διαφωτιστικό βιβλίο του The Invisible Rainbow[8], ο Arthur Firstenberg καταγράφει τη ραγδαία μείωση πολλών ειδών εντόμων και πουλιών, συμπεριλαμβανομένου του ταπεινού σπουργιτιού του σπιτιού.

“Μια μελέτη που διεξήχθη από τον ζωολόγο Sainudeen Pattazhy στην Κεράλα της Ινδίας κατά τη διάρκεια του 2008 και του 2009 διαπίστωσε ότι τα σπουργίτια σπιτιών είχαν σχεδόν εξαφανιστεί εκεί… Το συμπέρασμα του Pattazhy είναι το ίδιο με αυτό του Balmori: οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας δεν αφήνουν στα σπουργίτια κανένα μέρος για να ζήσουν”

Στη συνέχεια, παραθέτει τα εξής λόγια του Pattazhy:

“Η συνεχής διείσδυση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μέσω του σώματος των πτηνών επηρεάζει το νευρικό τους σύστημα και τις ικανότητες πλοήγησης. Γίνονται ανίκανα για πλοήγηση και αναζήτηση τροφής. Τα πουλιά που φωλιάζουν κοντά σε πύργους διαπιστώνεται ότι εγκαταλείπουν τη φωλιά μέσα σε μία εβδομάδα”

Οι πληθυσμοί των μελισσών μειώνονται επίσης σε ορισμένες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Αν και ο λόγος γι’ αυτό μπορεί να είναι πολύπλευρος, η έρευνα δείχνει ότι μία από τις αιτίες μπορεί να είναι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Μια εργασία του 2019 που δημοσιεύθηκε στο Science of The Total Environment διαπίστωσε ότι η χρόνια έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία ραδιοσυχνοτήτων (RF-EMF) μείωσε σημαντικά την εκκόλαψη των βασιλισσών των μελισσών. Άλλες μελέτες έχουν διαπιστώσει ανησυχητικές αλλαγές στη συμπεριφορά των μελισσών που εκτίθενται σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

Παρά όλα αυτά τα στοιχεία που υποδεικνύουν βιολογική βλάβη, ελάχιστα έχουν γίνει για τη μείωση της έκθεσης των ανθρώπων σε επιβλαβή ακτινοβολία RF. Αυτή η ολοένα και πιο σοβαρή περιβαλλοντική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν οι αρχές είχαν θέσει σε εφαρμογή επαρκή μέτρα ασφαλείας. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με τη Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία και τη Μεγάλη Αγροτική Βιομηχανία, η Μεγάλη Ασύρματη Βιομηχανία είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που βάζει το κέρδος και τον έλεγχο πάνω από το ηθικά και δεοντολογικά σωστό.

Σε ένα άρθρο του 2018, ο Paul Héroux, Ph.D., καθηγητής ηλεκτρομαγνητικής τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο McGill, διευκρινίζει τη διαφθορά που παραμονεύει στους ρυθμιστικούς φορείς που καθορίζουν και επιβλέπουν τις κατευθυντήριες γραμμές ασφαλείας για την ακτινοβολία RF.

“…Έχοντας επίγνωση των τεράστιων δυνατοτήτων αυτής της αγοράς [δηλαδή της βιομηχανίας ασύρματων δικτύων], οι μηχανικοί κατάφεραν να χαρακτηρίσουν αυτές τις ακτινοβολίες ακίνδυνες, μέσα από 50 χρόνια συνεχών προσπαθειών, διεισδύοντας και μονοπωλώντας τις επιτροπές τυποποίησης“.

Οι λεγόμενες “κατευθυντήριες γραμμές ασφαλείας” καθορίζονται από τη Διεθνή Επιτροπή για την Προστασία από Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες (ICNIRP), έναν οργανισμό που ισχυρίζεται ότι στόχος του είναι η “προστασία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος από τις δυσμενείς επιπτώσεις των μη ιονίζουσων ακτινοβολιών (NIR)”. Ωστόσο, σε μια έκθεση με τίτλο The International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection: Conflicts of interest, corporate capture and the push for 5G (Η Διεθνής Επιτροπή για την Προστασία από τις Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες – Συγκρούσεις συμφερόντων, εταιρική αιχμαλωσία και η προώθηση του 5G) των Klaus Buchner και Michèle Rivasi, καταλήγουν σε ένα μάλλον διαφορετικό συμπέρασμα σχετικά με τη φύση της ICNIRP.

“Η ICNIRP αυτοπαρουσιάζεται και περιγράφεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα μέσα ενημέρωσης ως μια ανεξάρτητη διεθνής επιτροπή που δίνει συμβουλές βάσει επιστημονικών στοιχείων. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν διάφοροι λόγοι για να αμφισβητηθεί αυτή η (αυτο)εικόνα“.

Μια σημαντική διαπίστωση των Buchner και Rivasi είναι ότι η πλειονότητα των επιστημόνων της ICNIRP έχει ολοκληρώσει ή διεξάγει επί του παρόντος έρευνα που χρηματοδοτείται (τουλάχιστον εν μέρει) από τη βιομηχανία. Διαπίστωσαν επίσης ότι οι νέες κατευθυντήριες γραμμές για την ασφάλεια των ραδιοσυχνοτήτων που δημοσίευσε η ICNIRP το 2020 ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας με το IEEE (Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών) και το ICES (Διεθνής Επιτροπή Ηλεκτρομαγνητικής Ασφάλειας), δύο οργανισμούς που συνεργάζονται στενά με μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών.

Το 2014, ο ΠΟΥ δημοσίευσε ένα σχέδιο μονογραφίας για τα πεδία ραδιοσυχνοτήτων και την υγεία για δημόσια σχόλια. Ωστόσο, 5 από τα 6 μέλη της βασικής ομάδας που ήταν υπεύθυνη για το σχέδιο ήταν συνδεδεμένα με το ICNIRP, μια κατάφωρη σύγκρουση συμφερόντων. Ένα άρθρο του 2017 περιγράφει μια μεταγενέστερη συνάντηση στον ΠΟΥ, όπου οι αξιωματούχοι έδειξαν ελάχιστο ενδιαφέρον για συνεργασία με τους επιστήμονες που κλήθηκαν να παρουσιάσουν στοιχεία σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις των ΗΜΠ στην υγεία. Το άρθρο καταλήγει ως εξής:

“Λαμβάνοντας υπόψη τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που έχουν ενσωματωθεί στις κατευθυντήριες γραμμές της ICNIRP και τους δεσμούς αρκετών από τα μέλη εμπειρογνωμόνων της με τη βιομηχανία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια μεγάλη σύγκρουση συμφερόντων που θα υπονομεύσει σοβαρά όχι μόνο την αξιοπιστία της μονογραφίας για την ακτινοβολία RF αλλά και την αξιοπιστία του ΠΟΥ ως προστάτη της παγκόσμιας υγείας”.

Η αυξανόμενη πυκνότητα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στο έδαφος δεν συγκρίνεται με τον επικείμενο βομβαρδισμό από το διάστημα. Στο ενημερωτικό δελτίο του Ιανουαρίου 2022, ο Arthur Firstenberg συγκεντρώνει τον αριθμό των λειτουργούντων, εγκεκριμένων και προτεινόμενων δορυφόρων χαμηλής τροχιάς, καταλήγοντας στον εντυπωσιακό αριθμό των 441.449 δορυφόρων. Σε αυτό το σύνολο περιλαμβάνονται πάνω από 40.000 δορυφόροι της SpaceX (εκ των οποίων σχεδόν 12.000 έχουν ήδη εγκριθεί), οι οποίοι σχεδιάζεται να αποτελέσουν μέρος του δικτύου “Starlink” του Elon Musk, παρέχοντας πρόσβαση 5G σε όλο τον κόσμο. Ο Firstenberg γράφει ότι,

“Ενώ η προσοχή ενός τρομοκρατημένου κόσμου ήταν καρφωμένη σε έναν ιό και ενώ η ανησυχία για την ακτινοβολία επικεντρώθηκε στο 5G στο έδαφος, η επίθεση στον ουρανό έχει λάβει αστρονομικές διαστάσεις”.

Έχουν εμφανιστεί αναφορές που υποστηρίζουν ότι η FCC, χορηγώντας στον Musk την άδεια να εκτοξεύσει τόσους πολλούς δορυφόρους, παραβίασε την Εθνική Πράξη Περιβαλλοντικής Πολιτικής (NEPA), παραλείποντας να αξιολογήσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την ανάπτυξη τόσων πολλών δορυφόρων σε χαμηλή γήινη τροχιά.

Σύμφωνα με τον Firstenberg, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές. Είναι γνωστό ότι οι εκπομπές από τις εκτοξεύσεις πυραύλων βλάπτουν το στρώμα του όζοντος, αλλά αυτό για το οποίο ανησυχεί περισσότερο ο Firstenberg είναι οι επιπτώσεις στην ιονόσφαιρα.

“Αυτό στο οποίο όλοι εθελοτυφλούν εντελώς είναι η επίδραση όλων των ακτινοβολιών από τους δορυφόρους στην ιονόσφαιρα και κατά συνέπεια στη ζωτική δύναμη κάθε έμβιου όντος… Το κύκλωμα που δημιουργείται από την ιονόσφαιρα και που ρέει αέναα μεταξύ του Γιανγκ (θετικού) ουρανού και του Γιν (αρνητικού) της γης. Το κύκλωμα που μας συνδέει με τη γη και τον ουρανό και που ρέει μέσα από τους μεσημβρινούς μας δίνοντάς μας ζωή και υγεία. Ένα κύκλωμα που δεν πρέπει να μολύνεται με συχνότητες που εκπέμπονται από εκατό χιλιάδες δορυφόρους, μερικές από τις ακτίνες των οποίων θα έχουν πραγματική ισχύ έως και δέκα εκατομμύρια βατ. Αυτό είναι σκέτη παραφροσύνη και μέχρι στιγμής κανείς δεν δίνει σημασία”

Η ΚΛΙΜΑΤΙΚH ΚΡIΣΗ: ΔΕΝ ΕIΝΑΙ ΑΥΤO ΠΟΥ ΝΟΜIΖΕΤΕ.

Ενώ δίνεται μεγάλη έμφαση στην ανάγκη μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και δισεκατομμύρια δολάρια διοχετεύονται σε σκοτεινά ταμεία για το κλίμα, φαίνεται ότι κανένας από την παγκόσμια “ελίτ” δεν ενδιαφέρεται να καταπολεμήσει τις προαναφερθείσες κρίσεις.

Πρέπει να αναρωτηθούμε: τι γίνεται για την αναπλήρωση της περιεκτικότητας των τροφίμων μας σε θρεπτικά συστατικά; Τι μέτρα λαμβάνουν οι υπηρεσίες προστασίας του περιβάλλοντος για την απαγόρευση των τοξικών χημικών ουσιών και την απομάκρυνση των οργανοχλωριωμένων ουσιών από την ατμόσφαιρα; Τι γίνεται για να μειωθεί η έκθεσή μας στην επιβλαβή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και να καθιερωθούν ασφαλέστερες μέθοδοι επικοινωνίας;

Μη γελιέστε, οι πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις δεν συζητούνται στη Σύνοδο Κορυφής της G20, δεν αναφέρονται στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και δεν θα λυθούν για εμάς από κυβερνήσεις, τραπεζίτες, φιλάνθρωπους ή τεχνοκράτες.

Μέρος 1 / Μέρος 2 / Μέρος 3

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

[1] Roger J. Williams and Dwight K. Kalita. A Physician’s Handbook on Orthomolecular Medicine. 1977.
[2] Carolyn Dean, M.D, N.D. The Magnesium Miracle. 2003.
[3] Food Standards Agency (2002) McCance and Widdowson’s The Composition of Foods, Sixth summary edition. Cambridge: Royal Society of Chemistry. (see the foreword to the 5th edition).
[4] Dawn Lester, David Parker. What Really Makes You Ill: Why Everything You Thought You New About Disease Is Wrong. 2019.
[5] Joseph Thornton. Pandora’s Poison: Chlorine, Health and a New Environmental Strategy. 2001.
[6] Aaron Franz. Revolve: Man’s Scientific Rise to Godhood. 2012.
[7] Interview with Martin L. Pall, PhD, “How Wireless Causes Harm”. 5G Summit. 2019.
[8] Arthur Firstenberg. The Invisible Rainbow, a History of Electricity and Life. 2017.

——————

Δικτυογραφία :

The Unseen Environmental Crises Destroying Humanity – NewBraveWorld

https://www.newbraveworld.org/unseen-environmental-crises/

 

 

Πηγή και μετάφραση ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ

Προβολές : 2,488


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , , , , , , , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα